ΟΡΕΙΝΟΣ

Απόσπασμα από το βιβλίο: «Ο Μάγος του Κρεμλινου» του Ιταλοελβετου Guliano de Empoli.

«Οι περισσότεροι άνθρωποι της εξουσίας οφείλουν την αύρα τους στη θέση που κατέχουν.Από τη στιγμή που τη χάνουν είναι σαν να τους έχουν βγάλει από την πρίζα.Ξεφουσκώνουν όπως οι κούκλες στις εισόδους των λούνα παρκ.Συναντάς κάποιον από αυτούς στο δρόμο και δεν μπορείς να καταλάβεις πως ένας τέτοιος τύπος κατάφερε να ξεσηκώνει τόσα πάθη»

Συνελήφθη ο Λαρισαίος κλεφτοκαλαμποκάς Δ. Σ. αργά τα ξημερώματα στην περιοχή του Πηνίου !!

Διέφυγε ο συνεργός του Γ.Μ!!

Όταν ο Αϊνστάιν έδινε διαλέξεις σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ, η επαναλαμβανόμενη ερώτηση που του έκαναν περισσότερο οι φοιτητές ήταν:

• Πιστεύεις στον θεό?
  Και πάντα απαντούσε:
• Πιστεύω στον Θεό του Σπινόζα.
  Ο Μπαρούχ ντε Σπινόζα ήταν Ολλανδός φιλόσοφος που θεωρείται ένας από τους μεγάλους ορθολογιστές της φιλοσοφίας του 17ου αιώνα, μαζί με τον Καρτέσιο.
  (Σπινόζα) : Ο Θεός θα έλεγε:
  Σταμάτα να προσεύχεσαι.
  Αυτό που θέλω να κάνετε είναι να βγείτε στον κόσμο και να απολαύσετε τη ζωή σας. Θέλω να τραγουδήσεις, να διασκεδάσεις και να απολαύσεις όλα όσα έφτιαξα για σένα.
  Σταμάτα να μπαίνεις σε αυτούς τους σκοτεινούς, κρύους ναούς που έχτισες μόνος σου και να λες ότι είναι το σπίτι μου. Το σπίτι μου είναι στα βουνά, στα δάση, στα ποτάμια, στις λίμνες, στις παραλίες. Εκεί μένω και εκεί σου εκφράζω την αγάπη μου.
  Σταμάτα να με κατηγορείς για τη μίζερη ζωή σου. Ποτέ δεν σου είπα ότι υπήρχε κάτι κακό με σένα ή ότι ήσουν αμαρτωλός ή ότι η σεξουαλικότητά σου ήταν κάτι κακό. Το σεξ είναι ένα δώρο που σου έχω κάνει και με το οποίο μπορείς να εκφράσεις την αγάπη σου, την έκσταση σου, τη χαρά σου. Οπότε μη με κατηγορείς για όλα όσα σε έκαναν να πιστέψεις.
  Σταματήστε να διαβάζετε υποτιθέμενες ιερές γραφές που δεν έχουν καμία σχέση με εμένα. Αν δεν μπορείς να με διαβάσεις σε μια ανατολή, σε ένα τοπίο, στο βλέμμα των φίλων σου, στα μάτια του γιου σου… δεν θα με βρεις σε κανένα βιβλίο!
  Σταμάτα να με ρωτάς ‘θα μου πεις πώς να κάνω τη δουλειά μου;’ Σταμάτα να με φοβάσαι τόσο πολύ. Δεν σε κρίνω ούτε σε κατακρίνω, ούτε θυμώνω, ούτε ενοχλώ. Είμαι καθαρή αγάπη.
  Σταματήστε να ζητάτε συγχώρεση, δεν υπάρχει τίποτα να συγχωρήσετε. Αν σε έκανα… σε γέμισα με πάθη, περιορισμούς, απολαύσεις, συναισθήματα, ανάγκες, ασυνέπειες… ελεύθερη βούληση. Πώς μπορώ να σε κατηγορήσω αν απαντάς σε κάτι που σου έβαλα; Πώς μπορώ να σε τιμωρήσω που είσαι όπως είσαι, αν είμαι εγώ αυτός που σε έφτιαξε; Πιστεύετε ότι θα μπορούσα να δημιουργήσω ένα μέρος για να κάψω όλα τα παιδιά μου που συμπεριφέρονται άσχημα για το υπόλοιπο της αιωνιότητας; Τι είδους θεός θα το έκανε αυτό;
  Σεβαστείτε τους συνομηλίκους σας και μην κάνετε αυτό που δεν θέλετε για τον εαυτό σας. Το μόνο που ζητάω είναι να δώσετε προσοχή στη ζωή σας, ότι η εγρήγορση είναι ο οδηγός σας.
  Αγαπημένη μου, αυτή η ζωή δεν είναι δοκιμασία, ούτε βήμα στο δρόμο, ούτε πρόβα, ούτε προοίμιο για τον παράδεισο. Αυτή η ζωή είναι το μόνο πράγμα εδώ και τώρα και είναι το μόνο που χρειάζεστε.
  Σε άφησα εντελώς ελεύθερο, χωρίς έπαθλα ή τιμωρίες, χωρίς αμαρτίες ή αρετές, κανένας δεν φέρει μαρκαδόρο, κανείς δεν κρατά αρχείο.
  Είστε απολύτως ελεύθεροι να δημιουργήσετε στη ζωή σας. Παράδεισος ή κόλαση.
  ➤ Δεν μπορώ να σου πω αν υπάρχει κάτι μετά από αυτή τη ζωή, αλλά μπορώ να σου δώσω μια συμβουλή. Ζήσε σαν να μην υπάρχει. Σαν να είναι αυτή η μόνη σου ευκαιρία να απολαύσεις, να αγαπήσεις, να υπάρξεις.
  Έτσι, αν δεν υπάρχει τίποτα μετά, τότε θα έχετε απολαύσει την ευκαιρία που σας έδωσα. Και αν υπάρχει, να είσαι σίγουρος ότι δεν θα ρωτήσω αν φέρθηκες σωστά ή λάθος, θα ρωτήσω. Σου άρεσε; Πέρασες καλά; Τι απολαύσατε περισσότερο; Τι έμαθες;…
  Σταμάτα να πιστεύεις σε μένα. το να πιστεύεις είναι η υπόθεση, η εικασία, η φαντασία. Δεν θέλω να πιστεύεις σε μένα, θέλω να πιστεύεις σε εσένα. Θέλω να με νιώθεις μέσα σου όταν φιλάς την αγαπημένη σου, όταν σφίγγεις το κοριτσάκι σου, όταν χαϊδεύεις τον σκύλο σου, όταν λούζεσαι στη θάλασσα.
  Σταμάτα να με επαινείς, τι εγωμανής Θεός νομίζεις ότι είμαι;
  Βαριέμαι να με επαινούν. Βαρέθηκα να με ευχαριστούν. Νιώθεις ευγνωμοσύνη; Αποδείξτε το φροντίζοντας τον εαυτό σας, την υγεία σας, τις σχέσεις σας, τον κόσμο. Εκφράστε τη χαρά σας! Αυτός είναι ο τρόπος να με επαινείς.
  Σταμάτα να περιπλέκεις τα πράγματα και να επαναλαμβάνεις σαν παπαγάλος όσα σου έμαθαν για μένα.
  Τι χρειάζεσαι περισσότερα θαύματα; Τόσες πολλές εξηγήσεις;
  Το μόνο σίγουρο είναι ότι είσαι εδώ, ότι είσαι ζωντανός, ότι αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα.
• Σπινόζα

Από τον κάμπο της Λάρισας τα καλαμπόκια

Ο δράστης φαίνεται να είναι ο έξω αριστερά …

Οι φωτό από κρυφή κάμερα τον ταυτοποιούν !

οι επιχειρήσεις, και όχι μόνο,χρειάζονται τέσσερις διαφορετικούς τύπους ανθρώπους: τον άνθρωπο της σκέψης , τον άνθρωπο της δράσης, τον κοινωνικό άνθρωπο και τον άνθρωπο της πρώτης γραμμής. Η αρμονική συνεργασία φέρνει το άριστο αποτέλεσμα!

Πητερ Ντράκερ

Απο τα άγρια θηρία πιο επικίνδυνος είναι ο συκοφάντης και απο τα ήμερα ο κόλακας.

Διογένης

Στην περίφημη επιστολή του Επίκουρου προς τον Μενοικέα διαβάζουμε:

«Γεννηθήκαμε μια φορά και δε γίνεται να γεννηθούμε και δεύτερη, ενώ είναι βέβαιο πως δεν θα υπάρξουμε ξανά στον αιώνα τον άπαντα.

Εσύ όμως, ενώ δεν εξουσιάζεις το αύριο, αναβάλλεις την ευτυχία γι’ αργότερα.
Και η ζωή κυλά με αναβολές και χάνεται, και ο καθένας μας πεθαίνει μες στις έγνοιες.»

Τη μέρα κείνη, της Κοίμησης της Παναγίας, 15 Αυγούστου, οι εργάτες δε δούλευαν κι ο πατέρας μου κάθονταν στη ρίζα μιας ελιάς και κάπνιζε. Είχαν έρθει γύρα οι γειτόνοι, που είχαν απλώσει κι αυτοί τη σταφίδα τους, κάπνιζαν πλάι στον πατέρα μου, αμίλητοι. Φαίνονταν στενοχωρημένοι. Όλοι είχαν καρφώσει τα μάτια σ’ ένα συννεφάκι που ‘χε προβάλει στον ουρανό, κατασκότεινο, βουβό, και προχωρούσε. Είχα καθίσει κι εγώ κοντά στον πατέρα μου και κοίταζα το σύννεφο. Μου άρεσε, σκούρο, μολυβί, χνουδάτο, κι ολοένα μεγάλωνε, άλλαζε πρόσωπο και κορμί, πότε σα γεμάτο ασκί, πότε σα μαυροφτέρουγο όρνιο και πότε σαν τον ελέφαντα που είχα δει σε ζωγραφιά, κουνούσε την προβοσκίδα του κι έψαχνε ν’ αγγίξει κάτω τη γης. Αεράκι χλιαρό φύσηξε, τα φύλλα της ελιάς ανατρίχιασαν. Ένας γείτονας πετάχτηκε όρθιος, άπλωσε το χέρι κατά το σύννεφο που προχωρούσε.

– Ανάθεμά το, μουρμούρισε, ο Θεός να με βγάλει ψεύτη, φέρνει τον κατακλυσμό!

– Δάγκασε τη γλώσσα σου, του ‘καμε ένας γέρος θεοφοβούμενος, δε θα το αφήσει η Παναγία, σήμερα είναι η χάρη της.

Ο πατέρας μου έγρουξε, μα δεν έβγαλε άχνα, πίστευε στην Παναγιά, μα δεν πίστευε πως η Παναγιά μπορεί να κουμαντάρει τα σύννεφα.

Εκεί που μιλούσαν, ο ουρανός σκεπάστηκε, οι πρώτες στάλες, χοντρές, ζεστές, άρχισαν να πέφτουν. Τα σύννεφα χαμήλωσαν, κίτρινες βουβές αστραπές καταξέσκιζαν τον ουρανό.

– Παναγιά μου, φώναξαν οι γειτόνοι, βοήθεια!

Όλοι πετάχτηκαν απάνω, κατασκόρπισαν, καθένας έτρεχε κατά το αμπέλι του, όπου είχε απλώσει τη σταφίδα της χρονιάς. Κι ως έτρεχαν, ολοένα και σκοτείνιαζε ο αγέρας, κρεμάστηκαν μαύρες πλεξούδες από τα σύννεφα, ξέσπασε η μπόρα. Γέμισαν τα αυλάκια, πήραν να τρέχουν οι δρόμοι σαν ποταμοί, φωνές ακούστηκαν γοερές από το κάθε αμπέλι.

Ξέφυγα από το σπιτάκι, έτρεξα μέσα στη νεροποντή, παράξενη χαρά με είχε συνεπάρει, σα μεθύσι.

Είχα φτάσει ως το δρόμο, δεν μπόρεσα να τον περάσω, ήταν ποταμός, και στάθηκα και κοίταζα: μαζί με τα νερά κυλούσαν αγκαλιές αγκαλιές τα μισοξεραμένα σταφύλια, ο μόχτος της χρονιάς, έτρεχαν κατά τη θάλασσα και χάνουνταν. Ο θρήνος δυνάμωνε, μερικές γυναίκες είχαν χωθεί ως τα γόνατα μέσα στο νερό και μάχονταν να περισώσουν λίγη σταφίδα, άλλες όρθιες στην άκρη του δρόμου, είχαν βγάλει τις μπολίδες τους και συρομαδιούνταν.

Είχα γίνει μουσκίδι ως το κόκαλο, πήρα δρόμο κατά το σπιτάκι και μάχουμουν να κρύψω τη χαρά μου, βιαζόμουν να δω τι θα ‘κανε ο πατέρας μου, θα ‘κλαιγε, θα βλαστημούσε, θα φώναζε; Περνώντας από τον οψιγιά είδα πως όλη μας η σταφίδα είχε φύγει.

Τον είδα να στέκεται στο κατώφλι, ακίνητος, και δάγκανε τα μουστάκια του. Πίσω του, όρθια, η μητέρα μου έκλαιγε.

– Πατέρα, φώναξα, πάει η σταφίδα μας!

– Εμείς δεν πάμε, μου αποκρίθηκε, σώπα!

Ποτέ δεν ξέχασα τη στιγμή ετούτη, θαρρώ μου στάθηκε στις δύσκολες στιγμές της ζωής μου μεγάλο μάθημα. Αναθυμόμουν τον πατέρα μου ήσυχο, ασάλευτο, να στέκεται στο κατώφλι, μήτε βλαστημούσε μήτε παρακαλούσε μήτε έκλαιγε. Ασάλευτος κοίταζε τον όλεθρο κι έσωζε, μόνος αυτός, ανάμεσα σ’ όλους τους γειτόνους, την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.

| Νίκος Καζαντζάκης | Αναφορά στο Γκρέκο, απόσπασμα |

Δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι αυτόν που ποτέ δεν κάνει λάθος και που ποτέ δεν αποτυχαίνει σε αυτό που κάνει, Και αυτό επειδή είτε είναι ψεύτης, είτε ασχολείται μόνο με τα σίγουρα, θα δοκιμασμένα και τα ασήμαντα.

Πίτερ Ντράκερ

Ο Peter Ferdinand Drucker ήταν Αυστριακός-Αμερικανός σύμβουλος διαχείρισης, εκπαιδευτικός και συγγραφέας, τα γραπτά του οποίου συνέβαλαν στα φιλοσοφικά και πρακτικά θεμέλια της σύγχρονης θεωρίας του management