ΟΡΕΙΝΟΣ

Γιατί θα πρέπει να θρέψεις, να φωτίσεις, να συγκινήσεις τον κάθε κερατά που περιμένει να σ’ ακούσει, να σε “κατατάξει”;

Γιατί θα πρέπει να συνεχίσεις έτσι – τάχα παλεύοντας για την προσωπική σου γλώσσα – να διαιωνίσεις την υποταγή σου σ’ αυτή την “τάξη”.

Τι περιμένεις; τάχα δεν έλαβες το μήνυμα;

Τάκης Σινόπουλος ποιητής, γιατρός

Δημήτρης Κανελλόπουλος
ΤΟ ΕΣΤΟΧΑΣΤΗΚΑ ΚΑΙ ΣΤΕΡΓΩ

Μετὰ τὴν νύχτα στὴν ὁδὸ Ἁγίου Μάρκου
ἔπιασα μὲ πάθος τὴν ὑπόθεση
καὶ τὴν ἔκανα τὸν μόνο σκοπὸ
τῆς ζωῆς μου.

Ἔρχονταν πλῆθος οἱ Προσήλυτοι
κατ’ ἐπάνω μου.
Εὐτυχισμένοι!
Μὲ δύο ποῦλμαν
τοὺς ὁδηγήσαμε γιὰ προσκύνημα στοὺς Δελφούς·
ἄλλες φορὲς στὴν Παύλιανη ἢ τὴν Ἀγόριανη.
Τότες ἡ Νάνσυ καὶ ἡ Κική,
ἐκδήλωσαν τὸν θαυμασμό τους
γιὰ τὴν τόση δραστηριότητά μου.
Ἦταν καὶ τὸ κρασὶ βεβαίως κι ὕστερα,
μία ἐπίσκεψις στὸ μικρὸ παρεκκλήσι.

Στὸν γυρισμό,
μὲ πλησίασε ὁ σύνδεσμος καὶ μὲ εἶπε:
― Μήπως δὲν στοχάζεσαι τὸν ἑαυτόν σου εἰς ἀρκετὴν δύναμιν;
― Μὰ ἀδελφέ, τὸν εἶπα, τὸ ἐστοχάστηκα καὶ στέργω…
Ὅμως ἐκεῖνος, ἄλλα εἶπε στὶς 24 Ἰουλίου 1974
τοῦ ἑπομένου ἔτους,
ἐνώπιον τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς…

Ἔτσι, νωρίς,
μὲ πῆραν τοὺς Προσήλυτους
καὶ ὅλα τ’ ἄλλα:
τὶς ἐπαφές μου καὶ τὶς γνωριμίες
τἄχα μου νὰ μ’ ἐλαφρύνουν
ἀπὸ τοὺς κόπους.
Καὶ μὲ εἶπαν ψιθυριστὰ
νὰ μὴν ἀκούω καὶ νὰ μὴν μιλῶ
γιατί, τὴν αἴσθηση τῆς Ἀρχῆς ταράζω·

κι ὅταν περνοῦσα τὸν μεγάλο Ποταμὸ
«στεῖλαν δύο ὀπίσω μου
κι ἕναν τζεμπέρη πάνω στὸ σλέπι»
νὰ μὲ ἐπισκοπεῖ μὲ τὸ ψυχρό του βλέμμα.

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
«ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ»,
ἐκδόσεις ΟΡΟΠΕΔΙΟ, Ἀθήνα 2017

Το ψηφιακό περιβάλλον υπόσχεται την πάταξη της γραφειοκρατίας. Δυστυχώς αντί να βλέπουμε αυτό, παρατηρούμε την γραφειοκρατία όχι απλά να επιβιώνει, αλλά να θεριεύει. Αυτό συμβαίνει για τους εξής λόγους.

1. Η ψευδαίσθηση της ευκολίας.

Υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση ότι το ψηφιακό είναι και πιο εύκολο. Έτσι θα έπρεπε να είναι. Ωστόσο, για να γίνει αυτή η ευχή πραγματικότητα, δεν αρκεί απλά να ψηφιοποιούμε τις διαδικασίες. Θα πρέπει αυτές να ανασχεδιαστούν, σύμφωνα με τα νέα δεδομένα. Καθώς η ψηφιοποίηση αγγίζει κάθε πτυχή της σχέσης μας με το κράτος, θα πρέπει να επανακαθοριστούν όλες οι διαδικασίες. Αυτό είναι ένα έργο τεράστιο και απαιτεί πολύ μεγάλη προσοχή και προετοιμασία. Χρειάζεται επίσης να πλαισιωθεί με νομοθετικές πρωτοβουλίες, που θα ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες.

2. Έλλειψη ανατροφοδότησης.

Η φενάκη της αυτόματης απλοποίησης, οδηγεί το κράτος σε λανθασμένους σχεδιασμούς. Π.χ. στις δηλώσεις. Προ ψηφιοποίησης, έπρεπε να καθορίζει επακριβώς και εκ των προτέρων τα έντυπα και τις οδηγίες, για να σταλούν έγκαιρα στους φορολογούμενους. Τώρα, η ψηφιακή διευκόλυνση έδωσε την δυνατότητα στο κράτος να ανακοινώνει την έναρξη της εφαρμογής κυριολεκτικά την στιγμή που η πλατφόρμα ανοίγει και ταυτόχρονα να ανακοινώνει τα έντυπα και τις οδηγίες. Την δυσκολία που αυτό συνεπάγεται για τους φορολογούμενους, τις επιχειρήσεις και τους λογιστές, η διοίκηση δεν τις καταλαβαίνει, γιατί οι Δ.Ο.Υ. δεν εμπλέκονται πλέον στη διαδικασία. Σκεφτείτε π.χ. τι θα συνέβαινε, αν η υποβολή των δηλώσεων γινόταν ακόμη στις Δ.Ο.Υ. και το κράτος  έθετε την καταληκτική προθεσμία σε περίοδο θερινών διακοπών, όπως κάνει τα τελευταία πολλά χρόνια. Οι διαμαρτυρίες των δημοσίων υπαλλήλων, θα το ανάγκαζε να ανακαλέσει. Όταν όμως διαμαρτύρονται οι λογιστές, μπορεί κάλλιστα να αδιαφορεί και να παριστάνει ότι όλα βαίνουν καλώς

3. Το απάνθρωπο του συστήματος

Η πρόθεση να μην μεσολαβεί ο ανθρώπινος παράγοντας μεταξύ του πολίτη και του κράτους είναι διακηρυγμένη. Ο λόγος είναι ότι ο ανθρώπινος παράγοντας θεωρείται φορέας διαφθοράς. Αυτό όμως που παραγνωρίζεται, είναι ότι ο ανθρώπινος παράγοντας ήταν διαχρονικά και φορέας λύσεων. Πράγματι, πολλοί κακοί νόμοι ή κενά στις διαδικασίες δεν είχαν τελικά τόσο κακές συνέπειες, ακριβώς γιατί οι δημόσιοι υπάλληλοι προστάτευαν τους πολίτες από αυτά, με δικές τους πρωτοβουλίες. Τώρα, που αυτό δεν μπορεί να γίνει, οι νόμοι και οι διαδικασίες οφείλουν να σχεδιάζονται με πολύ προσοχή και να υπάρχει και τρόπος ανατροφοδότησης, που δυστυχώς λείπει. Ίσα – ίσα η ψευδαίσθηση της ευκολίας, κάνει τις διατάξεις και τις διαδικασίες πολύ πιο πρόχειρες.

4. Το κράτος τιμωρός.

Ειδικά στα φορολογικά, το κράτος ήταν πάντα καχύποπτο απέναντι στον φορολογούμενο. Για το λόγο αυτό οποιαδήποτε διόρθωση θεωρείται ύποπτη. Συχνά οι ψηφιακές διαδικασίες είναι έτσι δομημένες, ώστε να μην επιτρέπονται διορθώσεις. Το λάθος όμως στις ψηφιακές διαδικασίες είναι πολύ πιο εύκολο. Ένα γλίστρημα του ποντικιού, μια αστοχία λίγων δευτερολέπτων, μπορούν να δημιουργήσουν τεράστιο πρόβλημα, οριστικοποιώντας μια λανθασμένη καταχώριση η οποία μετά διορθώνεται με πολύ κόπο. Αν διορθώνεται. Καθώς μάλιστα οι πλατφόρμες δημιουργούνται από το κράτος, δεν δίνεται πάντα ή έμφαση που θα έπρεπε στην ευκολία του χρήστη, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να παγιδεύεται με μια  απλή αστοχία.

5. Πολλαπλή καταχώριση της ίδιας πληροφορίας

Στον χειρόγραφο κόσμο, αν ήθελες να στείλεις σε μια υπηρεσία ένα έγγραφο, π.χ. ένα ισολογισμό ή μια δήλωση, απλά τo φωτοτυπούσες και τo έστελνες. Οπότε τη διαδικασία αυτή μπορούσε να την διεκπεραιώσει οποιοσδήποτε, ακόμα και χωρίς να γνωρίζει το παραμικρό για ό,τι μεταφέρει. Τώρα όμως υπάρχουν κάθε λογής πλατφόρμες που ζητούν καταχώριση της ίδιας πληροφορίας. Αυτό μπορεί να το αναλάβει μόνο εξειδικευμένο προσωπικό, που γνωρίζει ποια πληροφορία πρέπει να αντιγράψει και που, καθώς κάθε πλατφόρμα δεν κατονομάζει τα πεδία με τον ίδιο τρόπο. Το κράτος με πολύ ευκολία δημιουργεί πλατφόρμες καταχώρισης της ήδη γνωστής πληροφορίας -χαρακτηριστικό παράδειγμα η ανάρτηση ισολογισμού στην ΤτΕ- αντί να επενδύει σε μηχανισμούς αυτόματης άντλησης. Το κάνει μάλιστα και με πολύ υπερηφάνεια στα My Data, όπου όλες οι επιχειρήσεις θα πρέπει να αναρτούν τις δαπάνες τους, ενώ ως πληροφορίες είναι ήδη καταχωρημένες στις ΑΠΔ, στους ανακεφαλαιωτικούς πίνακες, στις διασαφήσεις εισαγωγών κ.ο.κ. Όλες αυτές οι παράλληλες διαδικασίες δημιουργούν και την πιθανότητα επουσιωδών σφαλμάτων, στις οποίες το κράτος μας, που είναι εθισμένο στο micromanagement, υπάρχει ο κίνδυνος να δώσει τεράστια βαρύτητα.

6. Περιορισμοί αντί για δυνατότητες.

Στις δηλώσεις, υπάρχουν κλειδωμένα πεδία. Αν οι τεχνικοί έχουν διαβάζει λάθος μια διάταξη και κλειδώσουν το πεδίο, δεν το ξεκλειδώνει κανένας. Αυτό έχει συμβεί στις δηλώσεις όταν προκύπτει από διανομή αφορολόγητων κερδών. Το σύστημα είναι έτσι φτιαγμένο, ώστε να χρεώνει και προκαταβολή. Αυτό όμως είναι ξεκάθαρο λάθος. Το οποίο όμως κανείς δεν διορθώνει, γιατί απαιτεί καλή συνεννόηση του γνώστη της φορολογικής νομοθεσίας με το τεχνικό τμήμα υλοποίησης, η οποία δεν είναι πάντοτε δεδομένη. Το πρόβλημα είναι ότι μέχρι στιγμής, όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι, αντί να περνά η γνώση του ειδικού, επικρατεί η πλάνη του τεχνικού.

Ταυτόχρονα, υπάρχουν αυτόματες διασταυρώσεις, οι οποίες μένουν κρυφές. Π.χ. στην αγορά ακινήτων, στις δηλώσεις φόρου εισοδήματος. «Το ποσό αυτό δεν συμφωνεί με τα δεδομένα που έχουμε στο σύστημά μας», χωρίς να γνωστοποιεί ποια είναι αυτά τα στοιχεία. Προκύπτει έλεγχος για την δήλωση και η δήλωση δεν εκκαθαρίζεται έγκαιρα. Έχασε ένας φορολογούμενος το δικαίωμα να στείλει το παιδί του στον παιδικό σταθμό, ακριβώς για τον λόγο αυτό. Το σφάλμα μάλιστα ήταν του συστήματος, που δεν μπορούσε να διαβάσει ότι ένα μέρος του αντιτίμου αγοράς του ακινήτου δόθηκε την επόμενη χρονιά.

7. Η απληστία της διασταύρωσης

Τα ψηφιακά εργαλεία μπορούν να κάνουν άμεσα επαληθεύσεις. Γιατί λοιπόν να μην τα εκμεταλλευτούμε; Το πρόβλημα με τις πολλές επαληθεύσεις έγκειται στο γεγονός ότι είναι προαπαιτούμενες. Πλέον  λοιπόν δεν μιλάμε για φορολογική δήλωση, αλλά για φορολογικό έλεγχο. Και πράγματι, ειδικά οι δηλώσεις των νομικών προσώπων, έχουν μέσα τόσες διασταυρώσεις και τόση ανάλυση, που είναι μια πολύ απαιτητική επαληθευτική διαδικασία.

Ακριβώς επειδή τα ψηφιακά εργαλεία μπορούν να κάνουν επαληθεύσεις και διασταυρώσεις, οι διαδικασίες συνολικά θα έπρεπε να γίνουν πιο απλές, γιατί όλοι θα γνώριζαν ότι θα ακολουθήσει η επαλήθευση και ο έλεγχος. Οι διασταυρώσεις λοιπόν είναι καλές, αρκεί να μην είναι προαπαιτούμενες προκειμένου να υποβληθεί η δήλωση και το κράτος να εισπράξει τους φόρους. Η ανάγκη του κράτους να εισπράξει έγκαιρα, στενεύει πολύ τα χρονικά περιθώρια, με αποτέλεσμα οι λογιστές να αναγκαζόμαστε να προσαρμοστούμε σε συνθήκες τεχνητής νοημοσύνης, αντί η τεχνητή νοημοσύνη να τίθεται στην υπηρεσία μας.

8. Εμμονή στο micromanagement.

Διαβόητο χαρακτηριστικό της ελληνικής φορολογικής αρχής. Αντί να χρησιμοποιεί την ψηφιοποίηση για να της δώσει την αυτοπεποίθηση να απαλλαγεί από αυτό, καθώς τώρα έχει τα όπλα να κάνει ουσιαστικούς ελέγχους εις βάθος, την χρησιμοποιεί για να κάνει πιο εξονυχιστικό micromanagement. Επειδή η τυπολατρία στην λεπτομέρεια μπορεί να οδηγήσει σε αδικίες, αλλά η πιθανή αδικία να οδηγήσει σε ευλογοφανείς δικαιολογίες, το κράτος δεν δέχεται καμία δικαιολογία και έτσι είναι πρόθυμο να κάνει και την πιο εξωφρενική αδικία. Αυτός είναι ο λόγος που μπορεί να καταστραφεί μια επιχείρηση λιανικής, αν για οποιονδήποτε λόγο δεν γίνουν διαβιβάσεις στο e-send ακόμα και από απαραβίαστη ταμειακή μηχανή, καθώς η μη διαβίβαση εξισώνεται με την μη έκδοση. Ακόμα και αν για την μη διαβίβαση δεν φέρει καμία ευθύνη.

9. Τεράστια Πρόστιμα

Τα τεράστιο πρόστιμα έχουν επιβληθεί ως κουλτούρα στο Ελληνικό κράτος, γιατί σπανίως επιβάλλονταν οι κυρώσεις. Τώρα όμως με την ψηφιοποίηση, οι κυρώσεις επιβάλλονται αυτόματα, χωρίς εξαιρέσεις. Για τον λόγο αυτό τα πρόστιμα δεν θα έπρεπε να είναι ούτε τόσο αυστηρά, ούτε οριζόντια. Το να ξεχάσεις μια δήλωση των 10 ευρώ, δεν είναι το ίδιο με το να ξεχάσεις μια δήλωση των 10.000 ευρώ. Γιατί να μπαίνει το ίδιο πρόστιμο; Επίσης, δεν είναι το ίδιο να καθυστερείς μια δήλωση για μια μέρα, με το να την καθυστερείς για τέσσερα χρόνια. Γιατί να μπαίνει το ίδιο πρόστιμο;

Μικρές αλλαγές μπορούν να φέρουν τεράστιο αποτέλεσμα. Η ψηφιοποίηση έχει πολλές αρετές, είναι όμως και καθρέπτης των διαχρονικών παθογενειών του κράτους. Το στοίχημα είναι να μπει στην υπηρεσία των πολιτών και όχι στην διαιώνιση των παθογενειών. Αν εφαρμόζουμε την ψηφιοποίηση χωρίς ολοκληρωμένο σχέδιο, η δύναμη της εντροπίας θα ξοδέψει όλη της την ενέργεια στο χάος. Χρειάζεται μελέτη, σχέδιο και προσπάθεια, ώστε η ψηφιακή μετάβαση να είσαι όσο επωφελής μπορεί και πρέπει να είναι.

Αγαμέμνων  Σταυρόπουλος

Οικονομολόγος – Φοροτεχνικός

 

Φράση που χρησιμοποιείται για να υποδείξει δολιότητα. Κατά την διάρκεια του Τρωικού πολέμου, O Λαοκόων ένας από τους Τρώες ιερείς του Θυμβραίου Απόλλωνα, προειδοποίησε τους συμπατριώτες του Τρώες, (μάταια) να μη δεχθούν το δώρο που πρόσφεραν οι Έλληνες -οι Δαναοί- στους Τρώες, όταν υποτίθεται ότι αποφάσισαν να τερματίσουν την πολιορκία τους. To προκείμενο δώρο ήταν, εννοείται, ο Δούρειος ίππος. Δώρο που αποδείχθηκε θανάσιμο και καταστροφικό για τους Τρώες, και την αγαπημένη τους πόλη, την Τροία.

Τα τελευταία δυο χρόνια η Γεωργία Μακρή που σημείωσε πανελλήνιο ρεκόρ Γυναικών, Νέων Γυναικών και Νεανίδων στα 1500μ ελεύθερο σε πισίνα 25μ. με χρόνο 16:39.19, ζει στις Βρυξέλλες. 

Η απόσπαση της μητέρας της σε υπηρεσία της ευρωπαϊκής ένωσης, όπως ήταν εύγλωττο, «υποχρέωσε» σε μετακόμιση όλη την οικογένεια από την Πετρούπολη που είναι η βάση της. Στον τοπικό Γυμναστικό Σύλλογο ξεκίνησε το 2010 (σε ηλικία μόλις 4 ετών) να έχει τα πρώτα ερεθίσματα στη πισίνα Γεωργία που αποτελεί βεβαίως μεγάλη ελπίδα της χώρας για διακρίσεις στις μεγάλες αποστάσεις και στον open water.

Ο Πέτρος Πετρόπουλος είναι ο προπονητής που την ανέδειξε και την προπονεί: «Από τη πρώτη στιγμή που οι γονείς της την έφεραν στο κολυμβητήριο κάτι έβλεπα διαφορετικό, είδα στοιχεία σε αυτό το κορίτσι που θα μπορούσαν με δουλειά και προπόνηση να τη κάνουν να ξεχωρίσει, και όπως αποδείχθηκε δεν έχω κάνει λάθος», αναφέρει στην ιστοσελίδα της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Ελλάδας.

Στην Ελλάδα η Μακρή…πρόλαβε να διακριθεί σε εγχώριες διοργανώσεις. Στο Βέλγιο ανήκει στο σύλλογο CNSW και προπονείται εκεί με τον Ολιβιέ Μπρεσό και την Ναταλί Μπλοντέλ. Δίπλα της παραμένει βεβαίως σταθερά ο Πέτρος Πετρόπουλος που δούλεψε στη Πετρούπολη μέχρι το 2020 και πλέον είναι στα προαγωνιστικά τμήματα του ΣΚ ΡΟΗ αλλά και εκ των προπονητών της εθνικής μας ομάδας. Ο ίδιος διετέλεσε πρωταθλητής Ελλάδας με συμμετοχή και στους Μεσογειακούς Αγώνες 2009 και ήταν νούμερο 2 (μετά τον Σπύρο Γιαννιώτη) στα 1500μ και στην ανοιχτή θάλασσα: «Η Γεωργία-συνεχίζει- πηγαίνει φέτος στη Γ’ Λυκείου σε ευρωπαϊκό σχολείο, και εφ’ όσον όλα εξελιχθούν όπως τα έχει προγραμματίσει και εισαχθεί στο Πανεπιστήμιο, την περιμένουμε να επιστρέψει και να συνεχίσουμε πλέον την δουλειά μας. Ήδη ο αδελφός Αχιλλέας, και αυτός κολυμβητής, πέρασε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και επέστρεψε. Βρίσκεται στη κατάλληλη ηλικία να πετύχει πράγματα. Να κάνει τα βήματα που μπορεί και στην πισίνα και στη θάλασσα. Με μεγάλο της όνειρο βεβαίως όπως και κάθε αθλητής έχει τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες».

Προς το παρόν: πριν λίγες εβδομάδες έλαβε μέρος στη Κέρκυρα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κολύμβησης Μαραθώνιας – Μεγάλων αποστάσεων (OWS) 2023 και τερμάτισε στην 6η θέση στα 7,5 χλμ Νεανίδων. Έλαβε μέρος στην αντίστοιχη διοργάνωση και το 2021 στο Παρίσι και πέρυσι στην πόλη Σετούμπαλ στην Πορτογαλία. Το 2024 το καλεντάρι έχει και ευρωπαϊκό και παγκόσμιο. Άμεσα ετοιμάζεται να αγωνισθεί στο πρωτάθλημα open του Βελγίου 11-12/11 (πισίνα 25μ) και 2-3/12 με την Εθνική μας ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο στην Πορτογαλία (10 χλμ). Θα είναι ο πρώτος αγώνας που θα κάνει στην απόσταση σε μια διοργάνωση που δίνει πρόκριση για το παγκόσμιο πρωτάθλημα στη Ντόχα.

 

Ο Πέτρος Πετρόπουλος προσθέτει: «Είναι πολύ μοναχικά τα αγωνίσματα μας. Για αυτό δεν ξεχνάμε και τονίζουμε συνεχώς το καμπ που έγινε στη Κρήτη με την Εθνική ομάδα πριν το πρωτάθλημα στην Κέρκυρα. Μας βοήθησαν πολύ και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην καλύτερη προετοιμασία της Γεωργίας και όλων των παιδιών καθώς βρέθηκαν όλα μαζί. Σκεφτείτε ότι σε μια προπόνηση θα κάνει κατά μέσο όρο 6,5-7 χλμ που σε κάποιες περιπτώσεις 1-2 φορές το χρόνο από 3-4 εβδομάδες κάθε φορά όμως θα αυξηθεί στα 8 χλμ. Παράλληλα όμως έχουμε μια πολύ αξιόλογη και ελπιδοφόρα γενιά με την Νεφέλη Γιαννοπούλου, την Αντωνία Ρακοπούλου, την Γεωργία Μακρή, και κάποια ακόμα κορίτσια που μπορούν να φέρουν διακρίσεις στο άθλημα»

Από τις αρχές Οκτωβρίου του 1912 η Ελλάδα βρισκόταν σε πόλεμο με την παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία, έχοντας ως συμμάχους τη Βουλγαρία και τη Σερβία (Α’ Βαλκανικός Πόλεμος). Θέατρο των επιχειρήσεων, η περιοχή της Μακεδονίας.

Ο ελληνικός στρατός βάδιζε από νίκη σε νίκη στη Δυτική Μακεδονία. Όμως, από την αρχή των εχθροπραξιών σοβούσε σοβαρή διαφωνία μεταξύ του αρχιστράτηγου Κωνσταντίνου και του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου. Ο διάδοχος επιθυμούσε πρώτα την κατάληψη του Μοναστηρίου προς Βορρά, ενώ ο Βενιζέλος, βλέποντας την πιθανότητα να καταληφθεί η Θεσσαλονίκη από το βουλγαρικό στρατό, πίεζε τον Κωνσταντίνο να κατευθυνθεί προς τη φυσική πρωτεύουσα της Μακεδονίας, μια περιοχή με στρατηγική σημασία, η απελευθέρωση της οποίας αποτελούσε διακαή πόθο του ελληνισμού. «Καθιστώ υμάς υπευθύνους διά πάσαν αναβολήν έστω και στιγμής» του τηλεγραφεί επιτακτικά.

Τελικά, ο Κωνσταντίνος πείθεται με τη μεσολάβηση του πατέρα του βασιλιά Γεωργίου Α’ και στις 25 Οκτωβρίου η εμπροσθοφυλακή του ελληνικού στρατού φθάνει προ των πυλών της Θεσσαλονίκης. Είχε προηγηθεί η καθοριστική νίκη στη Μάχη των Γιαννιτσών (19 – 20 Οκτωβρίου), που είχε κάνει ευκολότερη την προέλαση του ελληνικού στρατού. Ο Χασάν Ταξίν Πασάς που υπερασπιζόταν τη Θεσσαλονίκη δεν είχε άλλη δυνατότητα, παρά να ζητήσει μια έντιμη συμφωνία για την παράδοση της πόλης.

Στις 25 Οκτωβρίου οι απεσταλμένοι του ζήτησαν από τον Κωνσταντίνο να επιτραπεί στον Ταξίν να αποσυρθεί με το στρατό και τον οπλισμό του στο Καραμπουρνού και να παραμείνει εκεί μέχρι το τέλος του πολέμου. Ο Κωνσταντίνος, φυσικά, απέρριψε τον όρο του και του πρότεινε την παράδοση του στρατού του και τη μεταφορά του στη Μικρά Ασία με δαπάνες της ελληνικής κυβέρνησης.Ο Ταξίν Πασάς υπογράφει τα πρωτόκολλα παράδοσης της Θεσσαλονίκης.Ο Οθωμανός αξιωματούχος δέχθηκε, τελικά, τους όρους του Κωνσταντίνου και στις 11 το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου, ανήμερα της εορτής του Αγίου Δημητρίου, οι πληρεξούσιοι αξιωματικοί Ιωάννης Μεταξάς (ο κατοπινός δικτάτωρ και ο άνθρωπος του «ΟΧΙ») και Βίκτωρ Δούσμανης μεταβαίνουν στο Διοικητήριο της Θεσσαλονίκης και υπογράφουν τα σχετικά πρωτόκολλα παράδοσης της πόλης στον ελληνικό στρατό.

Σύμφωνα με το πρωτόκολλο, παραδίνονταν ως αιχμάλωτοι 25.000 τούρκοι στρατιώτες και 1.000 αξιωματικοί. Στην κατοχή του ελληνικού στρατού περιέρχονταν όλος ο βαρύς και ελαφρύς οπλισμός του σχηματισμού (70 πυροβόλα, 30 πολυβόλα, 70.000 τυφέκια και πυρομαχικά). Το πρωί της 27ης Οκτωβρίου εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη δύο τάγματα ευζώνων και ύψωσαν την ελληνική σημαία στο Διοικητήριο, ενώ οι υπόλοιπες ελληνικές δυνάμεις άρχισαν να λαμβάνουν θέσεις στα υψώματα γύρω από την πόλη.

Στις 11 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1912 ο Κωνσταντίνος εισήλθε με το επιτελείο του στη Θεσσαλονίκη και το μεσημέρι έγινε πανηγυρική δοξολογία στο ναό του Αγίου Μηνά. Την ίδια μέρα, κατέφθασαν έξω από τη Θεσσαλονίκη και οι Βούλγαροι, όμως για τους γείτονες ήταν ήδη αργά. Ο επικεφαλής της μεραρχίας τους στρατηγός Τεοντορόφ ζήτησε να εισέλθει στην πόλη για να στρατοπεδεύσει. Εισέπραξε την αρνητική απάντηση του Κωνσταντίνου και ύστερα από διαπραγματεύσεις, επιτράπηκε να μπουν στην πόλη για ολιγοήμερη ανάπαυση δύο τάγματα με επικεφαλής τους βούλγαρους πρίγκιπες Βόρι και Κύριλλο. Επικράτησε, όμως, σύγχυση και τελικά εισήλθε στη Θεσσαλονίκη ένα ολόκληρο βουλγαρικό σύνταγμα, γεγονός που εκνεύρισε τον Βενιζέλο. Οι Βούλγαροι δήλωναν εμφαντικά παρόντες στις εξελίξεις στη Μακεδονία. Ο σπόρος του Β’ Βαλκανικού Πολέμου είχε ριχτεί.

Στις 29 Οκτωβρίου ήταν η σειρά του βασιλιά Γεωργίου Α’ να εισέλθει στην πόλη και να επισημοποιήσει την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από τους έλληνες κατοίκους της, με απάθεια ανάμικτη με φόβο του από το μουσουλμανικό στοιχείο, ενώ οι Εβραίοι που ήταν η πολυπληθέστερη πληθυσμιακή ομάδα της πόλης δεν έκρυψαν την απογοήτευσή τους, καθώς προωθούσαν σχέδιο διεθνοποίησης της Θεσσαλονίκης.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/

από συνέντευξη του μοναδικού Γιάννη Πετρίδη. Στην ερώτηση ποια ήταν η χειρότερη στιγμή της καριέρας του, είπε το εξής: Είχα καθημερινή εκπομπή στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ. Δεν ξεχνάω το δράμα που έζησα όταν βγήκε το ΠΑΣΟΚ. Υπήρχε τότε στη χώρα τεράστιο αντιαμερικανικό αίσθημα και ο Μαρούδας έκανε την απίστευτη δήλωση “δεν θα επιτρέψουμε στους δορυφόρους να μολύνουν τον γαλάζιο μας ουρανό με αμερικάνικα σκουπίδια”. Την άλλη μέρα ήρθε ο διευθυντής και μου είπε ότι του ζήτησαν να κόψει την εκπομπή μου. Αυτός αρνήθηκε και τους έπεισε να βγαίνω μέρα παρά μέρα, με τον όρο όμως, να μην παίζω αμερικάνικα τραγούδια. Το σκέφτηκα και δέχτηκα να παίζω μόνο Γαλλικά και Ιταλικά.
Αυτό κράτησε αρκετό καιρό, ώσπου διορίστηκε διευθυντής στην ΕΡΤ ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και με κάλεσε στο γραφείο του να μάθει τι έχει συμβεί με την εκπομπή μου και παίζω μόνο ευρωπαική μουσική. Του εξήγησα τι είχε συμβεί και αγανάκτησε. Από την επόμενη μέρα ξανάρχισα τις καθημερινές εκπομπές με την ελευθερία να παίζω και αμερικάνικα και ό,τι άλλο ήθελα”…
Τι έχουμε τραβήξει με τους τρελούς σε αυτή τη χώρα…

Είσοδος αγροκτήματος

photo by streethacker

•Δεν αντέχω το αναδημοσιεύω όλο.Το καταπληκτικό κείμενο της αριστερής ταυτότητας σε αντίθεση με τον «δεξιό» Κασσελακη.Copy right Ομπρέλα.Αθλοθετώ δείπνο σε όποιο/α με πείσει οτι κατάλαβε.Στο δείπνο θα αναγνωρίσω πανηγυρικά την πνευματική μου αδυναμία και θα του απονείμω το μεγαλόσταυρο του iq.

«με σαφή ταξική τοποθέτηση υπέρ των εργαζομένων και των λαϊκών τάξεων

με σαφή οικονομική και δημοσιονομική πολιτική ενάντια στις ανισότητες

με εναλλακτικό παράδειγμα παραγωγής και κατανάλωσης

με στρατηγικό στόχο τις δομικές μεταρρυθμίσεις που αλλάζουν την υπάρχουσα οργάνωση της κοινωνίας

με τολμηρή ριζοσπαστική πολιτική για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής με επίκεντρο πολιτικές δίκαιης μετάβασης στην πράσινη οικονομία

με ανάκτηση της στενής σχέσης με τα κινήματα προάσπισης των δικαιωμάτων (πρώτιστα των προσφύγων/-ισσών και το αντιρατσιστικό, της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, των αναπήρων, με το νεανικό αντιαυταρχικό κίνημα)

με ισχυρούς δεσμούς με το φεμινιστικό κίνημα

με οργανικούς δεσμούς με τα κινήματα της νέας γενιάς, τις προσδοκίες και τους αγώνες της για ένα αξιοβίωτο σήμερα και ένα καλύτερο αύριο σχεδιασμένο με τη δικιά της συμμετοχή με σαφείς θέσεις για τη διάκριση κράτους και εκκλησίας.»
•Bourdologie generale.Επιστήμονες στο είδος.Καθηγητές της κενολογιας.Με το Κασσελακη μπορείς να διαφωνησεις,μπορεί να μη γουστάρεις το στυλ και την προβολή της ιδιωτικής του ζωής.Όμως είναι καλύτερος γιατί παρά τα όσα του προσάπτουν οι ξεβολεμενοι του κόμματος κσι πολιτική άποψη έχει και καταλαβαίνεις τι σου λεει.Οι λοιποί νομίζουν οτι η απροσδιοριστία θα εκληφθεί ως σοφια.
Αλλά δεν είναι ότι δεν θέλουν.Δεν ξέρουν και οι ίδιοι τι θέλουν πέραν της παρουσίας τους.
•Εμπρός για το αξιοβιωτο σήμερα και το καλύτερο αύριο.Εμπρός της γης…

Πάνος Μπιτσαξής

13 τρισεκατομμύρια δολάρια !!!
κατέχουν 2700 άνθρωποι
Παγκοσμίως!
Αυτοί,πληρώνουν τους λιγότερους κατά πολύ προσωπικούς φόρους,επειδή ο πλούτος τους «στοιβάζεται» σε εταιρίες φαντάσματα.
Τα πιό πάνω και πολλά άλλα
συντελούν ώστε οι Κυβερνήσεις να καλούνται να ανοίξουν Μέτωπο κατά της Φοροδιαφυγής.
Τό φορολογικό Παρατηρητήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπολογίζει πως εάν επιβάλλετο μία εισφορά της τάξεως του 2%
στους εκατομμυριούχους αυτούς θα συγκεντρωνότανε το ποσόν των 250 δισεκατομμυρίων ετησίως.
Ε, τότε ας κάναμε κι εμείς έναν Ανδριάντα στους Επενδυτές ,όπως σκέφθηκε και είπε ο κ.Μητσοτάκης!

Δημήτρης Ρουχωτάς εκδότης -δημοσιογράφος

 

Όταν οι Ρωμαίοι κυρίευσαν τις Συρακούσες το 212 π.Χ., μετά από τριετή αντίσταση των Ελλήνων, κάποιοι Ρωμαίοι στρατιώτες μπήκαν στο σπίτι του Αρχιμήδη, και τον βρήκαν να σχεδιάζει κύκλους στο έδαφος. Ο Αρχιμήδης τους παρακάλεσε να τον αφήσουν να τελειώσει τη λύση κάποιου σπουδαίου προβλήματος που τον απασχολούσε, εξού και οι κύκλοι στο έδαφος.

Για αυτό και τους είπε το γνωστό «μη μου τους κύκλους τάραττε». Ο Ρωμαίος στρατιώτης όμως δυστυχώς και τους κύκλους του χάλασε, και τον Αρχιμήδη σκότωσε…!!!! Η φράση όμως έμεινε…

Θεόδωρος πρίν, Θεοδόσιος αὖθις

Η μονή του Οσίου Λουκά κοντά στο Στείρι της Βοιωτίας, η οποία απειλήθηκε από τις μεγάλες πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού, συνιστά έναν αληθινό θησαυρό για την ιστορία της βυζαντινής αρχιτεκτονικής και τέχνης. Εδώ μπορεί κανείς να αντιληφθεί, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, τον αισθητικό και συμβολικό κόσμο των εκκλησιών του μεσαιωνικού Βυζαντίου. Οι δύο ναοί –η Παναγία των μέσων του 10ου αιώνα και το καθολικό των αρχών του 11ου– οφείλονται σε μεγάλο βαθμό σε αρχιτέκτονες και καλλιτέχνες της Κωνσταντινούπολης. Τα μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη και ανάγλυφα της Παναγίας συνομιλούν με την κλασική αρχαιότητα αλλά μεταφέρουν και αραβικές επιδράσεις, σε μία ανεπανάληπτη για την εποχή ποιότητα. Το μεγάλο, πάμφωτο καθολικό είναι επενδεδυμένο με πολύχρωμες μαρμάρινες συνθέσεις στα δάπεδα και τους τοίχους, και διασώζει μερικές από τις σημαντικότερες ψηφιδωτές παραστάσεις της βυζαντινής τέχνης, σε ένα λιτό, γραμμικό ύφος, όπου ξεχωρίζουν τα γεμάτα εκφραστική δύναμη πορτρέτα μιας χορείας αγίων μοναχών.

Οι επιγραφές που συνοδεύουν το συγκρότημα των δύο κτηρίων είναι δυστυχώς πολύ λίγες — τουλάχιστον όσες έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα— και δεν βοηθούν στα αναπάντητα ακόμη ερωτήματα γύρω από την ίδρυση της μονής και τους συντελεστές της. Μέσα στο καθολικό διαβάζουμε σε μία πλάκα το όνομα ενός μοναχού Γρηγορίου, που δώρησε τη μαρμάρινη επένδυση των τοίχων, και την επίκλησή του, Χριστέ μοι δίδου ὀφλημάτων τὴν λύσιν. Την ίδια επίκληση απευθύνει o Γρηγόριος στον όσιο Λουκά, σε άλλη επιγραφή στον νάρθηκα του ίδιου ναού, τονίζοντας ότι προσφέρει το έργο τούτο, τὴν μαρμάρωσιν, ἐκ χειρῶν του. Τα δύο κείμενα είναι τυπικά του τρόπου με τον οποίο απευθύνονταν προς το θείον οι αφιερωτές ναών, εικόνων και άλλων αντικειμένων, ζητώντας πάντοτε ανταπόδοση για τη δωρεά τους – κατά κανόνα την άφεση των αμαρτιών τους και την προσωπική τους σωτηρία.

Στην ιδιαίτερα αξιόλογη συλλογή αρχιτεκτονικών μελών και γλυπτών που στεγάζεται στην τράπεζα της μονής, εκτίθεται μεταξύ άλλων μία ταφική επιγραφή σε μαρμάρινη πλάκα, ευανάγνωστη σχεδόν στο σύνολό της, με κάποια μικρά κενά. Πρόκειται για το επιτύμβιο επίγραμμα ενός μοναχού Θεοδοσίου, ο οποίος είχε ταφεί στο καθολικό ή σε άλλο σημείο του μοναστηριού, κάπου μέσα στον 11ο αιώνα. Στους στίχους του αναπτύσσεται ένα παιχνίδι αντιθέσεων ανάμεσα στην προηγούμενη, κοσμική ζωή του νεκρού, όταν λεγόταν Θεόδωρος, και στον μοναχικό του βίο, με το όνομα Θεοδόσιος.

☩ Τὰς κλήσεις πάσας φερωνύμως πλουτήσας
τάς τε γενικὰς καὶ τὰς ἐκ βασιλέως
ἐν τῷ ἐρᾶν με τεύξασθαι σωτηρίας
αἱ κλήσεις [……] μετημείφθησαν οὕτως·
Θεόδωρος πρίν, Θεοδόσιος αὖθις·
ἀνθύπατος δ’ α[………]τὸς μονάζων·
ὁ πατρίκιος, πατρικῶς ὑπηγμένος·
ὁ κατεπάνω, κάτω τῶν ὑψαυχούντων·
ὁ δέ γε βέστης, μύστης τριχινοφόρος,
οὐδὲν ἐπαγόμενος τῶν ὑπαρξάντων
τῆς λάρνακος πλὴν ἧς κέρδος οὐδὲν ἄλλο
τῶν ἐν τῷ βίῳ συγκάλυμμα θανοῦσι. ☩

Ο Θεοδόσιος απολάμβανε στην κοσμική του ζωή πλούτο και επίσημους τίτλους, ορισμένους από τους οποίους του είχε μάλιστα απονείμει ο αυτοκράτωρ των Ρωμαίων. Τα εγκατέλειψε όμως όλα, όταν πόθησε τη σωτηρία του. Εισερχόμενος στις τάξεις των μοναχών, άλλαξε το όνομά του από Θεόδωρος σε Θεοδόσιος και οι λαμπροί του τίτλοι –ἀνθύπατος, πατρίκιος, κατεπάνω, βέστης– έδωσαν τη θέση τους στην πνευματική και υλική ταπείνωσή του. Η αντίθεση μεταξύ των δύο καταστάσεων εκφράζεται πολύ ευρηματικά, με λέξεις που συνηχούν με εκείνες των τίτλων. Ο άλλοτε πατρίκιος υπακούει στους πατέρες· ο κατεπάνω τίθεται κάτω από τους αλαζόνες· ο βέστης γίνεται μύστης ντυμένος τρίχινα ρούχα. Ο Θεοδόσιος δεν φέρει πλέον μαζί του τίποτα από ό,τι υπήρξε άλλοτε και δηλώνει ότι εντέλει το μόνο κέρδος στη ζωή ήταν η λάρνακα –ο τάφος– που καλύπτει τους νεκρούς.

*

Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος· λεπτομέρεια από την ψηφιδωτή παράσταση της Σταύρωσης στο καθολικό της μονής του Οσίου Λουκά, πρώτες δεκαετίες του 11ου αιώνα.

*

Η αφοριστική φράση με την οποία κλείνει το επίγραμμα, δεν συνηθίζεται στις βυζαντινές ταφικές επιγραφές, όπου κυριαρχεί η προσδοκία για την άφεση των αμαρτιών και την αιώνια ζωή. Τη συναντούμε άλλη μία φορά, σε παρόμοια μορφή, χαραγμένη σε μαρμάρινη σαρκοφάγο του ίδιου αιώνα από την Αθήνα: Ὦ πῶς ἔδραμον οὐδὲν εὗρον τοῦ βίου τέλος | πλὴν τὴν λάρνακα καὶ λύσιν τῆς εἰκόνος. Αυτή η απαισιόδοξη προσέγγιση των ανθρώπινων πραγμάτων, που φαίνεται ότι πρέσβευε ο μοναχός Θεοδόσιος, αποτελεί μία εξαιρετικά σπάνια χαραμάδα αμφισβήτησης της απόλυτης πίστης των Βυζαντινών στη μετά θάνατον ζωή και την τελική Κρίση.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΛΛΗΣ

«Έλληνες θα ειπεί το πρωί να γελάς σαν παιδί. Το μεσημέρι να κουβεντιάζεις φρόνιμα. Και το δείλι να δακρύζεις περήφανα. Έλληνες θα ειπεί όσο ζεις, να δοξάζεις με τους γείτονες τον ήλιο και τον άνθρωπο. Και να παλεύεις με τους συντρόφους τη γη και τη θάλασσα. Και σαν πεθάνεις να μαζεύουνται οι φίλοι γύρω από τη μνήμη σου, να πίνουνε παλιό κρασί, και να σε τραγουδάνε:
“Τρεις αντρειωμένοι εβούλησαν να βγουν από τον Άδη.
Ένας το Μάη θέλει να βγει κι άλλος τον Αλωνάρη.
Κι ο Δήμος τ’ αγια-Δημητριού ν’ ανοίξει γιοματάρι…
Μια λυγερή τους άκουσε, γυρεύει να την πάρουν.
Κόρη, βροντούν τ’ ασήμια σου, το φελλοκάλιγό σου,
και τα χρυσά γιορντάνια σου, θα μας ακούσει ο Χάρος”.»

Δημήτρης Λιαντίνης (1942-1998)

1947

Ο Σοβιετικός αντιπρόσωπος Aντρέι Γκρομύκο θα δηλώσει από το βήμα του ΟΗΕ σχετικά με την ίδρυση Εβραϊκού κράτους:

«Θα ήταν αδικαιολόγητο να αρνηθούμε αυτό το δικαίωμα στον Εβραϊκό λαό ιδίως μετά από όλα αυτά που υπέστη στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο».

Είναι η μεγάλη έκπληξη στη συνεδρίαση του ΟΗΕ.

Η Σοβιετική Ένωση λέει ναι στην ίδρυση Ισραηλινού κράτους.

Ο αντιπρόσωπος του Ισραήλ Αμπί Εμπάν μένει εμβρόντητος.

Αυτή η αναπάντεχα ευνοϊκή τροπή των πραγμάτων ανοίγει το δρόμο για την πραγματοποίηση του Εβραϊκού ονείρου. Ο αραβικός κόσμος είναι σκυθρωπός. Όλα βέβαια δεν έχουν χαθεί τελειωτικά.

Ο ΟΗΕ βλέποντας τις τεράστιες αντιθέσεις και τον φανατισμό μεταξύ Εβραίων και Αράβων πριν πάρει την τελική απόφαση θα προσπαθήσει να καταλήξει σε ένα συμβιβασμό. Θα συστήσει μία ερευνητική επιτροπή με επικεφαλής τον Σουηδό διπλωμάτη Εμίλ Σάντρενγκ, η οποία για δύο μήνες θα μεταβεί στην Παλαιστίνη για να δει από κοντά την κατάσταση, να συνομιλήσει με τις δύο πλευρές και να συντάξει μία τελική έκθεση-πρόταση στον ΟΗΕ. Το καλοκαίρι του 1947 η επιτροπή καταφθάνει στην Παλαιστίνη. Οι Άραβες αρνούνται να συνεργαστούν μαζί της. Είναι ανένδοτοι· η Παλαιστίνη είναι η γη τους και η προοπτική ενός Ισραηλινού κράτος είναι αδιανόητη για αυτούς. Από την άλλη πλευρά ο Εβραϊκός πληθυσμός τους επιφυλάσσει μία ενθουσιώδη υποδοχή και ο Μπέν Γκουριόν τους εκθέτει όλα τα επιτεύγματα της εβραϊκής κοινωνίας σε ατμόσφαιρα γιορτής με χορούς και τραγούδια. Την βιομηχανία τους, την αγροτική ανάπτυξη, το εκπαιδευτικό τους σύστημα. Η επιτροπή δεν θα παραλείψει να παρατηρήσει την έντονη παρουσία των Βρετανικών στρατευμάτων. Συρματοπλέγματα, σημεία ελέγχου, φυλάκια, στρατιωτικά οχήματα· ένα αστυνομικό κράτος στην κυριολεξία.

Η εβραϊκή κοινότητα εκμεταλλευόμενη την παρουσία της επιτροπής του ΟΗΕ θα σκηνοθετήσει ένα γεγονός που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην περαιτέρω πορεία.

Στις 12 Ιουλίου 1947, ένα παλιό πλοίο εμφανίζεται στα ανοιχτά της Γάζας, το όνομα του «Exodus». (Η θρυλική ομώνυμη ταινία με ένα από τα πιο όμορφα σάουντρακ στην ιστορία της κινηματογραφικής μουσικής έχει σαν θέμα αυτό το γεγονός). Στο «Exodus» είναι επιβιβασμένοι 4500 Εβραίοι, όλοι επιζήσαντες των Γερμανικών στρατοπέδων συγκέντρωσης. Ο Μπεν Γκουριόν θέλει να εργαλειοποιήσει και να εκμεταλλευτεί την καταστολή τους από τους Βρετανούς κατά την άφιξή τους, οι οποίοι, όταν αντιλαμβάνονται το πλοίο στα ανοιχτά του λιμανιού, επεμβαίνουν για να αποτρέψουν την αγκυροβόληση· δημιουργούνται επεισόδια με νεκρούς και τραυματίες και όταν τελικά το πλοίο αγκυροβολεί με τη βοήθεια ρυμουλκών, οι Άγγλοι αμέσως μετά την αποβίβαση των επιβατών, τους επιβιβάζουν με τη βία σε πλοία-κελιά και τους στέλνουν αμέσως πίσω στη Γερμανία. Όλα αυτά μπροστά στα εμβρόντητα μάτια της επιτροπής του ΟΗΕ, η οποία έχει ειδοποιηθεί και παρευρίσκεται στο λιμάνι τη στιγμή της άφιξης του πλοίου παρακολουθώντας τα γεγονότα. Οι εικόνες συγκλονίζουν την επιτροπή και όλο τον δυτικό κόσμο. Το σκηνοθετικό τέχνασμα του Μπεν Γκουριόν αποδίδει τα μέγιστα.

Με την επιστροφή της στον ΟΗΕ η επιτροπή ανακοινώνει την πρότασή της:

1: Να σταματήσει άμεσα η βρετανική εντολή διακυβέρνησης στην Παλαιστίνη.

2: Να δημιουργηθούν δύο ανεξάρτητα κράτη ένα Παλαιστινιακό και ένα Εβραϊκό.

3: Η ζώνη της Ιερουσαλήμ θα είναι διεθνής.

Στην είδηση της πρότασης η Συρία, η Αίγυπτος και η Ιορδανία απειλούν με άμεσο πόλεμο σε περίπτωση που η πρόταση ψηφιστεί. Στην είδηση της απόφασης της επιτροπής τα υπόλοιπα Αραβικά κράτη ξεσηκώνονται· οι Άραβες όλων των χωρών διαδηλώνουν στους δρόμους και απειλούν με πόλεμο.

Ο Στάλιν νοιώθει ικανοποίηση για αυτές τις εξελίξεις· ο ξεσηκωμός των Αράβων ενάντια στην Δύση είναι μία ανέλπιστη τύχη που εξυπηρετεί τα σχέδια του.

Ο Τζωρτζ Μάρσαλ ανησυχεί για την στενότητα των σχέσεων Στάλιν-Σιωνιστών. Οι πιέσεις της διεθνούς εβραϊκής κοινότητας εντείνονται προς όλες τις κατευθύνσεις και κυρίως προς τους Αμερικανούς πριν την τελική ψηφοφορία.

Στις 11 Οκτωβρίου 1947, οι ΗΠΑ δηλώνουν επίσημα ότι θα ψηφίσουν υπέρ της δημιουργίας δύο ανεξάρτητων κρατών στον ΟΗΕ. Το ίδιο δηλώνει και η Σοβιετική Ένωση λίγο αργότερα, όπως και όλες οι χώρες- δορυφόροι της στο ανατολικό μπλοκ.

Στις 29 Νοεμβρίου 1947, ο ΟΗΕ συνεδριάζει και αποφασίζει την ίδρυση δύο ανεξάρτητων κρατών· 33 ψήφοι υπέρ, 13 κατά και 10 αποχές.

Οι Εβραίοι πανηγυρίζουν.

Οι Άραβες ξεσηκώνονται……

«Υπάρχουν αναρχικοί, άναρχα άτομα δεν υπάρχουν. Έχω τις προσωπικές μου αρχές που άλλες συμφωνούν κι άλλες δεν συμφωνούν με αυτές της κοινωνίας. Δεν είμαι απόλυτος πάνω σ’ αυτές τις αρχές. Είμαι ρευστός και αυτό εξαρτάται από την καθημερινή μου ζωή και από τις εμπειρίες. Για να μη γίνει ρευστότητα, διάλυση, αυτοκαταστροφή, ισορροπώ αυτή τη ρευστότητα με μια συνέπεια που φαίνεται στις σχέσεις μου με τους άλλους.»

Παύλος Σιδηρόπουλος

ήταν δισέγγονος του Ζορμπά, και έχει σπέρμα από την γενιά των Αλεξίου. Της Έλλης της Αλεξίου, η οποία ήταν θεία του. Κι έτσι είχε μέσα του τον διανοούμενο και τον αλήτη. Από τη σύγκρουση αυτών των δύο έβγαινε άλλοτε η καταστροφή κι άλλοτε η δημιουργία, όπως δήλωνε ο ίδιος..

Δημιουργία: ο καλύτερος τρόπος να απολαμβάνεις τη ζωή.

Απο αριστερά: Φιλίππου (Εθνική ασφαλιστικη), Βιδάλης (commercial Value), ?, Νανόπουλος (interamerican), Μπερτσιάς (interamerican), Ζορμπάς (Συνεταιριστική), Κωστόπουλος (Συνεταιριστική), Σπύρου (εκδότης), Χατζηγιάννης (ένωση ασφαλ. εταιριών).

Πελέ (1940 – 2022)

Ο Πελέ θεωρείται (κυρίως από τους παλαιότερους) ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του κόσμου. Οι πιο νέοι έχουν να προτείνουν τον Μαραντόνα και τον Κρόιφ και οι αρκετά νεώτεροι τον Μέσι και τον Ρονάλντο. Κανείς όμως ποδοσφαιρόφιλος δεν διανοείται να αφήσει εκτός οποιασδήποτε δεκάδας με τους ημίθεους της στρογγυλής θεάς τον Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα.

Αθλητής μετρίου αναστήματος (ύψος 1,73 μέτρα και βάρος 72 κιλά), συνδύαζε όλα τα γνωρίσματα ενός μεγάλου ποδοσφαιριστή: ακρίβεια στην πάσα, ισχυρό σουτ, απίθανη ντρίμπλα και προβλεπτικότητα στις κινήσεις των αντιπάλων του. Τον αποκαλούσαν «Perola Negra» («Μαύρο Μαργαριτάρι») και η ποδοσφαιρική του αίγλη τον κατέστησε εθνικό ήρωα της Βραζιλίας. Η απουσία της τηλεόρασης την εποχή που μεσουρανούσε το άστρο του φούντωσε ακόμη περισσότερο τον μύθο του.

Ο Πελέ γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1940 στην πόλη Τρες Κορασόες (Τρεις Καρδιές) της πολιτείας Μίνας Ζεράις της Βραζιλίας. Ο πατέρας του Ζοάο Ράμος ντο Νασιμέντο ή Ντοντίνιο ήταν ποδοσφαιριστής σε μικρές ομάδες της περιοχής (με εξαίρεση ένα διάστημα στην Ατλέτικο Μινέιρο) και τον μύησε στα μυστικά της μπάλας. Το παρατσούκλι Πελέ, που δεν σημαίνει κάτι στα πορτογαλικά, του το κόλλησαν οι συμμαθητές του στο σχολείο, όταν είχε αποκαλέσει κατά λάθος Πελέ τον Μπιλέ τον τερματοφύλακα της Βάσκο Ντα Γκάμα που ήταν ο αγαπημένος του ποδοσφαιριστής.

Η ποδοσφαιρική σταδιοδρομία του άρχισε στην εφηβική ομάδα της Μπαουρού, στην πολιτεία του Σάο Πάουλο, όπου ο πατέρας του είχε κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Το 1956 η Σάντος εκτίμησε το ταλέντο του και τον ενέταξε στη δύναμή της. Με την ασπρόμαυρη φανέλα αγωνίστηκε στη θέση του επιθετικού μέσου, το διάστημα 1956-1974, σε 638 παιγνίδια επιτυγχάνοντας 619 γκολ. Με τη Σάντος ο Πελέ κατέκτησε 6 πρωταθλήματα Βραζιλίας και 6 διεθνείς τίτλους (3 Διηπειρωτικά και 3 Κόπα Λιμπερταδόρες). Στις 20 Νοεμβρίου 1969, στην 909η συμμετοχή του σε αγώνα Α’ Κατηγορίας της Βραζιλίας, σημείωσε το 1.000ό τέρμα του.

Την εποχή εκείνη δεν είχε δημιουργηθεί ακόμη το βραζιλιάνικο πρωτάθλημα. Έτσι η Σάντος, προσπαθώντας να εκμεταλλευθεί με τον καλύτερο τρόπο το «προϊόν της», έκλεινε φιλικούς αγώνες ανά τον κόσμο με αντάλλαγμα αρκετές χιλιάδες δολάρια. Σ’ ένα τέτοιο πέρασμά της από την Αθήνα, η Σάντος με τον Πελέ στη σύνθεσή της έπαιξε και με τις τρεις μεγάλες ομάδες του κέντρου. Νίκησε την ΑΕΚ με 3-0 και τον Παναθηναϊκό με 3-2, αλλά ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό με 2-1. Ήταν ένα κατόρθωμα κοσμοϊστορικής σημασίας, που αναφέρεται και στον ύμνο της ομάδας (…κι ακόμα σε θυμούνται η Σάντος κι ο Πελέ…).

Ο Πελέ έγινε παγκοσμίως γνωστός με την Εθνική Βραζιλίας, τη φανέλα της οποίας φόρεσε 92 φορές επιτυγχάνοντας 77 γκολ. Οδήγησε τη «Σελεσάο» στην κατάκτηση τριών Παγκοσμίων Κυπέλλων (1958, 1962, 1970) και στη μόνιμη κατοχή του επάθλου Ζιλ Ριμέ.

Το 1974 ο Πελέ ανακοίνωσε την απόσυρσή του από το ποδόσφαιρο, αλλά τον επόμενο χρόνο συμφώνησε να υπογράψει τριετές συμβόλαιο ύψους 7 εκατ. δολαρίων με την ομάδα «Κόσμος» της Νέας Υόρκης και να συμβάλλει στην προαγωγή τού αθλήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1977 κρέμασε οριστικά τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, αφού οδήγησε την ομάδα του στην κατάκτηση του πρωταθλήματος των ΗΠΑ. Με τους «Κόσμος» αγωνίστηκε σε 56 παιχνίδια, σημειώνοντας 31 γκολ. Συνολικά στην καριέρα του αγωνίστηκε σε 1363 αγώνες και πέτυχε 1281 γκολ, ρεκόρ ακατάρριπτο μέχρι σήμερα.

Ο Πελέ τιμήθηκε με πλήθος πολιτικών και αθλητικών βραβείων. Το 1994 ονομάστηκε πρεσβευτής καλής θελήσεως της UNESCO και το 1999 «Ποδοσφαιριστής του Αιώνα» από τη FIFA. Περιοδεύει συνεχώς στο κόσμο και φροντίζει πάντα να διατηρεί τη φήμη του αλώβητη. Στην προσωπική του ζωή είχε νυμφευτεί τρεις φορές και είχε αποκτήσει επτά παιδιά.

Ο Πελέ έφυγε από τη ζωή στις 29 Δεκεμβρίου 2022, σε ηλικία 82 ετών. Νοσηλευόταν σε νοσοκομείο του Σάο Πάολο με καρκίνο του εντέρου

Πηγή: https://www.sansimera.gr/