«Όταν δεν ξέρετε να προσευχηθείτε και νιώθετε την ανάγκη να προσευχηθείτε, να λέτε ένα τραγούδι με νόημα.»

Παρότρυνση του αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου σε προσκυνητές, την οποία διασώζει και μαρτυρεί ο ηθοποιός Σταύρος Ζαλμάς στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου.

Οι αρχαίοι είχαν εντοπίσει το πρόβλημα των ψευδών ειδήσεων, επειδή αυτές συνήθως έφταναν από ανεπίσημες πηγές, πράγμα που καθιστούσε πολύ δύσκολη την αξιολόγησή τους. Για παράδειγμα:

Οι έμποροι σιτηρών συχνά διέδιδαν φήμες για καταιγίδες και ναυάγια για να αυξήσουν τις τιμές (τακτική που κι οι εχθροί χρησιμοποιούσαν κατά τη διάρκεια πολέμου)

Όταν ένας κουρέας διέδωσε την είδηση της καταστροφής που έπαθαν οι Αθηναίοι στην Σικελία το 413 π.Χ., την οποία άκουσε από έναν επιζώντα στρατιώτη, τον κατηγόρησαν για διασπορά αναταραχής και βασανίστηκε έως ότου κάποια στιγμή επιβεβαιώθηκε η ιστορία του.

Πως προσπαθούσαν λοιπόν να αξιολογήσουν τέτοιες ειδήσεις οι αρχαίοι;

• Πρώτα, εξέταζαν την «ταυτότητα» του ομιλητή: ποια ήταν τα διαπιστευτήριά του;
• Μετά, έβλεπαν τη θέση του ομιλητή. Αν ο παραπάνω φτωχός κουρέας ήταν ένας αριστοκράτης, μπορεί και να τον είχαν πιστέψει.
• Οι αναφορές από πρώτο χέρι ήταν σαφώς πιο αξιόπιστες από διαδόσεις («τα μάτια είναι καλύτεροι μάρτυρες από τα αυτιά»).
• Και τέλος, ποιο θα μπορούσε να είναι το κίνητρο που οδηγεί τον ομιλητή; Μήπως ψάχνει π.χ. για κέρδος;

Ο βέλτιστος τρόπος μιας ελεύθερης κοινωνίας για την διευκρίνηση και επεξεργασία των πληροφοριών, είναι να θέτει τις σωστές ερωτήσεις. Για τους Έλληνες, αυτό ακριβώς διέκρινε τη δημοκρατία από την τυραννία.

***

Πηγή: Από το βιβλίο του Γιώργου Γιώτη οδηγός επιβίωσης στην εποχή της παραπληροφόρησης

Πηγή: αντικλείδι

ΦΟΡΤΩΜΕΝΟΣ ἀ­πὸ τὶς κα­θη­με­ρι­νὲς μι­κρο­έ­γνοι­ες τοῦ βι­ο­πο­ρι­σμοῦ κα­τευ­θύν­θη­κα σ’ ἕ­να κρη­τι­κὸ στέ­κι γιὰ μιὰ ρα­κή.

        — Ἡ ρα­κή, εἶ­πε ὁ τα­βερ­νιά­ρης, κε­ρα­σμέ­νη ἀ­πὸ τὸν μπάρ­μπα-Γιάν­νη, ταυ­τό­χρο­να ὅ­μως μοῦ ἔ­κλει­σε τὸ μά­τι μὲ νό­η­μα. Πῆ­ρα τὸ πο­τή­ρι καὶ πῆ­γα στὸ τρα­πέ­ζι τοῦ γέ­ρον­τα, ποὺ ἐ­κεί­νη τὴν ὥ­ρα ἦ­ταν ὁ μο­να­δι­κὸς θα­μώ­νας. Σὲ λί­γο προ­σποι­ή­θη­κα κά­ποι­α δου­λειὰ καὶ πῆ­γα στὴν κου­ζί­να.

        — Ξέ­ρεις ποιός εἶ­ναι, μὲ ρώ­τη­σε ὁ τα­βερ­νιά­ρης.

        — Ὄ­χι, ποι­ός εἶ­ναι;

        — Εἶ­ναι ὁ Γιά­ννης ὁ… δά­σκα­λος ὅ­λων σχε­δὸν τῶν ση­με­ρι­νῶν με­γά­λων λυ­ρά­ρη­δων. Κον­τεύ­ει τὰ ἑ­κα­τό, ἀλ­λὰ τά ‘­χει τε­τρα­κό­σια.

        Γύ­ρι­σα στὸ τρα­πέ­ζι καὶ βάλ­θη­κα νὰ τὸν πε­ρι­ερ­γά­ζο­μαι. Ὁ τα­βερ­νιά­ρης τὸν ρω­τοῦ­σε συ­νέ­χεια γιὰ νὰ τὸν κεν­τρί­ζει νὰ μι­λά­ει.

          Σὲ λί­γο στὸ στέ­κι μπῆ­κε «ὁ Ἀν­τώ­νης ὁ…»

        Θαυ­μά­σιος λυ­ρά­ρης, μα­θη­τὴς τοῦ μπάρ­μπα-Γιά­ννη. Ὁ Ἀν­τώ­νης ἄν­θρω­πος ἀ­μί­λη­τος καὶ βα­ρύς, μό­λις εἶ­δε τὸν δά­σκα­λο, χα­μο­γέ­λα­σε πλα­τιὰ κι ἄ­νοι­ξε τὴν ἀγ­κα­λιά του. Ἀλ­λὰ κι ὁ δά­σκα­λος, πα­ρὰ τὰ χρό­νια του, ση­κώ­θη­κε νὰ τὸν ὑ­πο­δε­χτεῖ ὄρ­θιος. Εἶ­χαν νὰ συ­ναν­τη­θοῦν του­λά­χι­στον δυ­ὸ δε­κα­ε­τί­ες. Σὲ λί­γο ὅ­μως μι­λά­γα­νε σὰ νὰ συ­νέ­χι­ζαν μιὰ κου­βέν­τα, ποὺ τὴν εἶ­χαν ἀ­φή­σει στὴ μέ­ση ἀ­πὸ τὴν προ­η­γού­με­νη μέ­ρα. Κα­μιὰ προ­σπά­θεια τοῦ χρό­νου ποὺ εἶ­χαν νὰ συ­ναν­τη­θοῦ­νε.

        Ὕ­στε­ρα ἀ­πὸ λί­γη ὥ­ρα ὁ Ἀν­τώ­νης εἶ­πε.

        — Δά­σκα­λε, θὰ μοῦ κά­νεις μιὰ χά­ρη;

        — Ὅ,τι θέ­λεις Ἀν­τώ­νη.

        — Θὰ μοῦ παί­ξεις ἕ­ναν αὐ­το­σχε­δια­σμὸ στὴ λύ­ρα;

        — Νὰ σοῦ παί­ξω, ἀλ­λὰ θά ‘ναι κα­λύ­τε­ρα, λέ­ω, νὰ μὲ συ­νο­δεύ­σεις κι ἐ­σὺ μὲ λα­γοῦ­το. (Ἐ­κτὸς ἀ­πὸ λύ­ρα ἤ­ξε­ραν καὶ οἱ δύ­ο καὶ λα­γοῦ­το.)

        — Κι ἴν­τα λο­γῆς αὐ­το­σχε­δια­σμὸς θά’ ναι αὐ­τός, ποὺ θὰ παί­ζου­νε δύ­ο;

        Νὰ σοῦ πῶ τί θὰ κά­νου­με: Θὰ πι­οῦ­με μα­ζί, θὰ μι­λή­σου­με μα­ζί, θὰ σω­πά­σου­με μα­ζὶ καὶ τέ­λος θὰ παί­ξου­με μα­ζί.

Κι ἔ­τσι ἔ­γι­νε.

ΘΑ­ΝΆ­ΣΗΣ ΜΑ­ΝΙ­ΦΆ­ΒΑΣ

Πηγή: neoplanodion.gr

 

•Όλα είναι θέμα τύχης και τίποτα δεν είναι τυχαίο.Ισχυουν και τα δυο.Όπως ισχύει παράλληλα ότι δεν φτάνει μόνο η τυχη.Συν Αθηνά και χείρα κίνει.Όμως είναι θεμελιος λίθος ότι ο άνεμος των συμπτώσεων πρέπει να ειναι με το μέρος σου για να συμβεί κάτι έξω από κάθε έλλογη πιθανότητα.
•Το όνομα Ντιλαν Γιεσιλκιοζ-Ζεγκεριους,δύσκολο στην εκφορά,αν δεν το έχετε ήδη ακούσει θα το ακούσετε σύντομα.Θα είναι πιθανότατα η επόμενη συντηρητική πρωθυπουργός της Ολλανδιας στη θέση του ατυχησαντος Ρουτε.Την όμορφη Ντιλάν,46 ετών,συνοδεύει το παρατσούκλι «το συμπονετικο πίτμπουλ».
•Σε ηλικία 7 ετών,με βάρκα,κατέφυγε ως πρόσφυγας στην Κω.Ένα παιδάκι κουρδικής καταγωγής από πατερα Κούρδο και μητέρα Τουρκάλα.Πέρασε τα κύματα και το Ελληνικό λιμενικό χωρίς να ξέρει η ίδια το πως.Έτυχε.Από εκεί στο Άμστερνταμ.

Ο πατέρας αριστερός συνδικαλιστής διωκόμενος από τη χούντα Εβρεν.Η μητέρα μια υπερδραστήρια γυναίκα που έγινε διευθύντρια του Οργανισμου Μετανάστευσης της Ολλανδιας.Τίποτα δεν είναι τυχαίο και όλα είναι θέμα τύχης.Η Ντίλαν σπούδασε στη φιλόξενη Ολλανδία του 80.Ξεφρενη πολιτική πορεία.Δημοτική συμβουλος,βουλευτής,υπουργός σε καιριες θεσεις.Δεν την βρήκαν στον κουβά για να γίνει πρωθυπουργός.Είχε πορεία και προφανως πετυχημένη.Το εντυπωσιακό,το απίστευτο

Ενάντια στην ασύντακτη μετανάστευση.Εμβληματικό στοιχείο της παράξενης αυτης ταυτότητας.Κάτι ίσως ξέρει περισσότερο από μας.Δεν έχει βεβαια γίνει γνωστό τι λέει επ αυτού ο μπαμπάς και η μαμά της και ο Εβραίος Ολλανδός σύζυγος Ζεγκεριους με το ονομα του οποίου θέλει να την αποκαλούν μαζί με το πατρικό της.Επιπλέον άθεη και οπαδός φανατική του Άγιαξ.Χαρμάνι που δεν το λες και σύνηθες.

•Αγαπημένος μου συγγραφέας ο Αρθουρ Καισλερ.Το μηδέν και το άπειρο και κυρίως το άγνωστο λίγο πολύ έργο του «οι ρίζες των συμπτώσεων».Έπεσε στα χέρια μου ως δώρο κάποτε από τη Λινα.Την ευχαριστώ αναδρομικά.Σε αυτό το βιβλίο ο Καισλερ εντρυφεί σε μια παράξενη και άκρως αμφίβολη μεταφυσική της τυχαιοτητας.Ότι οι συμπτώσεις δεν είναι συμπτώσεις.Εμείς τις βλέπουμε ετσι λόγω των βιολογικών νοητικών και αισθητικών περιορισμών μας.Γι αυτόν οι συμπτώσεις είναι εκδήλωση μιας κρυμενης αναγκαιότητας,μιας συμπαντικής νομοτέλειας.Διστάζω να συμφωνησω αν και με γοητεύει η συλλογιστική του.Εμμένω στο «αν έχεις τυχη διάβαινε και ριζικό περπατα».

Πάνος Μπιτσαξής

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ – Υπογραφή σύμβασης για μελέτες έργων διαχείρισης αστικών λυμάτων οικισμών της Δ.Ε. Δερβενοχωρίων, προϋπολογισμού 775.868,55 ευρώ, πλέον 24 % Φ.Π.Α

Την Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2023 υπεγράφη η σύμβαση για το έργο: «Μελέτες έργων διαχείρισης αστικών λυμάτων οικισμών της Δ.Ε. Δερβενοχωρίων», μεταξύ του δημάρχου Τανάγρας, Βασίλη Περγάλια και του νόμιμου εκπροσώπου της ανάδοχης εταιρείας «HYDROMENT ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ Α.Ε», η οποία αναδείχθηκε μειοδότης.

Το συνολικό κόστος του έργου, βάσει του αρχικού προϋπολογισμού του, ανέρχεται στα 775.868,55 ευρώ, πλέον 24 % Φ.Π.Α και η χρηματοδότησή του θα γίνει από το πρόγραμμα «ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΡΙΤΣΗΣ» και από ίδιους πόρους του Δήμου Τανάγρας.

Τα έργα αφορούν τις μελέτες για την κατασκευή του εσωτερικού δικτύου αποχέτευσης ακαθάρτων των οικισμών Πύλης, Σκούρτων, Πάνακτου, Πράσινου και Στεφάνης της Δημοτικής Ενότητας Δερβενοχωρίων – συμπεριλαμβανομένων των ιδιωτικών συνδέσεων, των αγωγών μεταφοράς των αστικών λυμάτων, μετά των απαραίτητων αντλιοστασίων, στην προτεινόμενη ΕΕΛ, και την κατασκευή της ΕΕΛ για την επεξεργασία των λυμάτων των οικισμών αυτών.

Η προθεσμία περαίωσης του αντικειμένου της σύμβασης ορίζεται σε δεκατέσσερις (14) μήνες από την υπογραφή του συμφωνητικού.

Οι οικισμοί της Δ.Ε. Δερβενοχωρίων στερούνται δίκτυο συλλογής ακαθάρτων και οποιασδήποτε εγκατάστασης επεξεργασίας λυμάτων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την οικονομική επιβάρυνση των κατοίκων με τη συχνή εκκένωση των βόθρων αλλά και ενδεχόμενη περιβαλλοντική επιβάρυνση, λόγω της πιθανής απόρριψης των ανεπεξέργαστων λυμάτων στο περιβάλλον, που συνεπάγεται τη ρύπανση των υπόγειων και επιφανειακών υδροφόρων και εγκυμονεί κινδύνους για τη δημόσια υγεία και ασφάλεια.

Ο Δήμαρχος Τανάγρας, Βασίλης Περγάλιας, δηλώνει ότι:

«Ξεκινά ένα ακόμη σημαντικό έργο για να παραχθεί το σύνολο των μελετών που απαιτούνται για να υλοποιηθούν έργα υποδομών στη Δ.Ε. Δερβενοχωρίων, τα οποία θα συμβάλουν στην επίλυση του προβλήματος της διαχείρισης υγρών αποβλήτων, προάγοντας τις αρχές της βιωσιμότητας και της αειφόρου ανάπτυξης.

Συνεχίζουμε απρόσκοπτα να επενδύουμε σε έργα ουσίας και να υλοποιούμε μεγάλα έργα υποδομών στον Δήμο μας, θέτοντας τα θεμέλια για τον μετασχηματισμό του τόπου μας.

Στόχος μας είναι να αναβαθμίσουμε την ποιότητα ζωής των κατοίκων, να βελτιώσουμε τις υγειονομικές συνθήκες και να αλλάξουμε το περιβαλλοντικό αποτύπωμα στην περιοχή».

Η διαθήκη μου.

Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.

Αντισταθείτε σ’ αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι
και λέει: Δόξα σοι ο Θεός .

Αντισταθείτε
στον περσικό τάπητα των πoλυκατοικιών
στον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε
σ’ αυτόν που χαιρετάει απ’ την εξέδρα ώρες
ατέλειωτες τις παρελάσεις
σ’ αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει
έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.

Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται
μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ’ όλα τ’ ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε
πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι

σ’ όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα

στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό
αρχηγό τους.

Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών
και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη
διπλωματία
στα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ’ αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια
στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους
στους θεατές
στον άνεμο
σ’ όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς
στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας

ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ
αντισταθείτε.

Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την
Ελευθερία.

Ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός εντάσσεται από τους κριτικούς στην πρώτη μεταπολεμική λογοτεχνική γενιά. «Ιδιόρρυθμος, αμφισβητίας, μέσα από έναν ρομαντικό και πιο πολύ ρητορικό αναρχισμό», σύμφωνα με τον κριτικό Μιχάλη Μερακλή, είναι γνωστός για το ποίημα του «Η Διαθήκη Μου», που περιλαμβάνεται στην κορυφαία ποιητική του δημιουργία «Κατά Σαδδουκαίων» (1953)

Ο Μιχάλης Κατσαρός γεννήθηκε το 1919 στην Κυπαρισσία της Μεσσηνίας

«Μια μεμονωμένη εικόνα καταφέρνει να λέει μια ολόκληρη ιστορία. Η δημιουργία μιας τέτοιας φωτογραφίας που ενσωματώνει ολόκληρη την ατμόσφαιρα μιας συνάντησης και πληροί αισθητικά κριτήρια, είναι εξαιρετικά ικανοποιητική. Όταν πετύχετε να δημιουργήσετε μια σειρά από τέτοιες εικόνες, ή ακόμα και ένα βιβλίο, τότε είστε στα πρόθυρα του να είστε καλλιτέχνης. Η τέχνη και ο πολιτισμός σηματοδοτούν την αρχή της ανθρωπότητας»  Wolfgang Bernauer

ο Wolfgang Bernauer Ελβετός οφθαλμίατρος, συγγραφέας και φωτογράφος.

Πετρίλο Αργιθέας: Ο Σωτήρης αποφάσισε να μείνει μόνιμα σε ένα ορεινό χωριό 15 κατοίκων

Προτείνει σε όλους μια επίσκεψη στα θεσσαλικά Άγραφα.

Δημήτρης Κυριαζής 18.11.2023  /Η ιστορία αποτελεί την επιφάνεια του συνειδητού, η κουλτούρα την επιφάνεια του ασυνειδήτου.       (Στέλιος Ράμφος).

 

ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΕΧΩ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΕΙ μόνιμα στο Πετρίλο Αργιθέας, σε ένα χωριό περίπου δεκαπέντε μόνιμων κατοίκων, σε υψόμετρο 1.100 μέτρα. Στο κέντρο της ηπειρωτικής Ελλάδας και στο τμήμα εκείνο των θεσσαλικών Αγράφων στην καρδιά της νότιας Πίνδου βρίσκεται η περιοχή του δήμου Αργιθέας.

Από τότε που με θυμάμαι, ασχολούμαι με τα βουνά και συγκεκριμένα με το ορεινό τρέξιμο. Έχω περάσει λίγο πολύ απ’ όλα τα βουνά της Ελλάδας και πάντοτε αναζητούσα έναν τόπο κατοικίας που να με εμπνέει, έτσι ώστε να δώσω σώμα και πνεύμα γι’ αυτόν. Πολύ μικρός, συγκεκριμένα στην ηλικία των 8 ετών, ανέβηκα πρώτη φορά στην κορφή Βουτσικάκι με τον πατέρα μου. Από τότε τρέφω ιδιαίτερη αγάπη για την Αργιθέα. Γι’ αυτόν τον λόγο όλα αυτά τα χρόνια μέσα μου δούλεψα πολύ ένα μεγάλο όραμα, τη διοργάνωση αγώνων ορεινού τρεξίματος στα θεσσαλικά Άγραφα. Έτσι το Πετρίλο για μένα αποτέλεσε τη «φωλιά» του οράματός μου και, φυσικά, την επίτευξή του.

Επειδή ασχολούμαι καθημερινά με την αναγέννηση παλιών μονοπατιών (χαρτογράφηση, σήμανση, καθαρισμός), οι περίπατοί μου είναι αμέτρητοι, και χρονοβόροι. Όμως, μια αγαπημένη μου διαδρομή είναι Πετρίλο – Τσούτες – Αφορισμένη (1.880) – κορυφή Καραγκούνης (2.050) – κορυφή Ντελιδήμ (2.163). Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της περιοχής είναι τα πεντακάθαρα νερά που αναβλύζουν μέσα από τα βουνά όλο τον χρόνο.

Λατρεύω το καλοκαίρι σε υψόμετρο. έχει ζέστη την ημέρα, αλλά το βράδυ κοιμόμαστε με κουβέρτες. Μου αρέσει πολύ να κάθομαι απόγευμα προς βράδυ στο βουνό και να ακούω τις πέρδικες να τραγουδούν προτού πάνε για κούρνιασμα. Κάποιες φορές βλέπω όλη αυτή την ιεροτελεστία να συμβαίνει μπροστά μου.

Όλους τους φίλους που με επισκέπτονται για να δουν αυτή την πανέμορφη περιοχή τούς πηγαίνω κατευθείαν λίγο έξω από το χωριό, σε υψόμετρο 1.550, στην τοποθεσία Μορφόσταλος. Εκεί υπάρχουν πελώρια έλατα και νερομάνες, λίγα μέτρα ακριβώς πριν από το αλπικό πεδίο και τις αγέρωχες κορυφές μας.

Τι δεν πρέπει να χάσει κάποιος επισκέπτης

προσβάσιμος από την τοποθεσία Λιβάδια Πετρίλου αλλά και από το χωριό Βλάσι.

Πεζοπορίες μπορούν να γίνουν επίσης σε ιστορικά σημεία όπως τα Λιβάδια Πετρίλου – θέση Παλιοσταυρός, Κρανία Πετρίλου, κορυφή Φλάμπουρο, Βασιλάδες Πετρίλου, κορυφή Τσμί – Ντελιδήμ – Λεοντίτο, Χωριό Πετροχώρι, θέση Πατλιά, κορυφή Χονδροσπάνι, κορυφή Καράβα.

Τον 980 ετών πλάτανο στο Λεοντίτο και το μονοπάτι που οδηγεί στο μοναστήρι της Παναγίας της Σπηλιώτισσας.

Σίγουρα πρέπει να δοκιμάσετε τις παραδοσιακές πίτες και τα μαγειρευτά της κυρίας Ιφιγένειας στο Διάσελο, τα εύγευστα κρέατα στα Λιβάδια Πετρίλου και, φυσικά, τους μεζέδες με τσίπουρο κάτω από τον πλάτανο στο Λεοντίτο. Επίσης, στο χωριό Κνίσοβο υπάρχει ένα πανέμορφο εστιατόριο που λέγεται «Η Αργιθέα». Εκεί ο φίλος Δημήτρης έχει φρέσκα ψάρια και μαγειρευτά. Στην περιοχή του Αχελώου είναι το παραδοσιακό κουτούκι του Γιάννη Παπαϊωάννου για μεζέδες και παραδοσιακό φαγητό. Όλα τα παραπάνω μαγαζιά χρησιμοποιούν λαχανικά και κρέατα παραγωγής τους.

Η περιοχή της Αργιθέας είναι γεμάτη ιστορικά σημεία. Για παράδειγμα, υπάρχουν πετρόκτιστα μονοπάτια 200 ετών σε υψόμετρο περίπου 2.000 μ., όπως και ο τάφος του βασιλιά Αργίθεου. Έντονο είναι εδώ το ιστορικό στοιχείο, καθώς στην αρχαιότητα εδώ κατοικούσαν οι Αθαμάνες. Πολλά και αξιόλογα είναι και τα μνημεία της βυζαντινής και μεταβυζαντινής περιόδου. Πολλά και αξιόλογα είναι τα μνημεία της βυζαντινής και μεταβυζαντινής περιόδου.

Στους ιστορικούς χρόνους στην περιοχή κατοικούσαν οι Αθαμάνες, ελληνικό φύλο-απόγονοι του Αθαμάνα, βασιλιά της Βοιωτίας και γαμπρού του Κάδμου. Σε πολλές τοποθεσίες και χωριά υπάρχουν απομεινάρια της κατοίκησης των Αθαμάνων. Στο υπέροχο δελφικό τοπίο του Καταφυλλίου (Σελιπιανά) ορατά είναι τα λείψανα του τείχους, τμημάτων οικιών και τάφων. Αρχαίοι οικισμοί έχουν εντοπιστεί στις περιοχές των χωριών Βραγκιανά, Πετρίλο, Βλάσι, Ελληνικά (Μαρτέτζικο), Καρυά (Τριζόλο) και Πετρωτό (Λιάσκοβο).

Στην περιοχή Θερινού-Αργιθέας, στη θέση Ελληνικά, βρίσκεται ίσως ο πιο αξιόλογος αρχαιολογικός χώρος, ο οποίος ταυτίζεται από αρκετούς ιστορικούς και περιηγητές με την Αργιθέα, πρωτεύουσα των Αθαμάνων. Στον αρχαιολογικό αυτό χώρο, ο οποίος βρίσκεται στον πιο σύντομο δρόμο από την αρχαία Αμβρακία (Άρτα) ως τους Γόμφους (Μουζάκι), έγιναν τα τελευταία χρόνια ανασκαφικές έρευνες με αξιόλογα ευρήματα – όσα γλίτωσαν από τους αρχαιοκάπηλουςΙερά Μονή Σπηλιάς Αργιθέας 

Τα βουνά μας εδώ είναι γεμάτα πρόβατα και αγελάδες. Ένα βράδυ, λοιπόν, βγήκα για προπόνηση περίπου κατά τις 2 μετά τα μεσάνυχτα και όταν αποφάσισα να πάρω τον δρόμο του γυρισμού για το σπίτι, μπαίνοντας στο ελατόδασος, υπήρχε μια μεγάλη τούφα από φτέρες, οι οποίες κουνιόντουσαν, έτσι έβγαλα το συμπέρασμα ότι υπάρχει κάτι μεγάλο εκεί μέσα. Φώναξα, αλλά τίποτα. Θεώρησα ότι ήταν αγρίμι. Έμεινα εκεί ακίνητος για περίπου μισή ώρα. Όταν πια είχα ξεπαγιάσει και αποφάσισα να περάσω και ό,τι γίνει, ξεπρόβαλε μέσα από τις φτέρες το κεφάλι μιας αγελάδας, η οποία με κοιτούσε παράξενα. Γέλασα κι έφυγα.

Οφείλω να πω πως με έχει στιγματίσει το γεγονός ότι έχουν κάνει αιολικά πάρκα στην κορφή που πάτησα πρώτη φορά 9 ετών, τον Τυμπάνο. Έχει στηθεί μια τεράστια εγκατάσταση και το βουνό έχει κατέβει περίπου 150 μέτρα. Θέλουν να κάνουν και πάνω από τα χωριά μας και αυτό μου έχει κοστίσει πολύ ψυχολογικά.

Υπάρχει μια τοποθεσία που λέγεται «Τούρκος». Εκεί λένε πως τα παλιά παλιά χρόνια υπήρχε ένα φυλάκιο όπου είχαν κρατούμενο έναν Τούρκο. Θα μπορούσε να ήταν μυστικό ή και μύθος. Τα βουνά μας εδώ είναι γεμάτα από πρόβατα και αγελάδες.

Θα ήθελα να αναφερθώ και σε μερικούς ανθρώπους-διαμάντια της περιοχής. Καταρχάς, στον Στέλιο Καραμπά που με στηρίζει πολύ και πραγματικά αναζητά τρόπους να προωθήσει το συμφέρον του τόπου όσον αφορά την ορειβασία και τα μονοπάτια, πάντα έχει έναν καλό λόγο στο στόμα του. Ο Απόστολος Πούλιος είναι κι αυτός ένας ιδιαίτερος άνθρωπος που έχει βοηθήσει πολύ την Αργιθέα, η συμβολή του είναι τεράστια – ταπεινός και ακούραστος. Ο Βασίλης Κίσσας, 83 ετών, είναι ο παλαιότερος βοσκός της Αργιθέας. Από μικρό παιδί ζει με το κοπάδι του στην Πατλιά Αργιθέας, σε έναν ορεινό οικισμό βοσκών σε υψόμετρο 1.600 μ. Ο μπαρμπα-Βασίλης είναι ο τελευταίος εναπομείνας και δεν εγκαταλείπει ποτέ αυτή την τοποθεσία – ο ορισμός της αγάπης. Η Ιφιγένεια Ματζιούρα εκπροσωπεί την άρτια παραδοσιακή κουζίνα. Κάθε της πιάτο έχει και από μια ιστορία του τόπου να πει και μπόλικο μεράκι. Ακούραστη, βοηθάει τους περαστικούς ορειβάτες και τους συμβουλεύει. Διακρίνεται για τη φιλοξενία της, όπως όλοι οι Αργιθεάτες. Τελευταίος και ξεχωριστός είναι ο Χαράλαμπος Πούλιος, που δεν κουράζεται ποτέ. Ασχολείται με τα κοινά του τόπου, είναι ένας ιδιαίτερος και καλόψυχος άνθρωπος που βοηθάει γνωστούς και αγνώστους. Έχει μια μαγεία το να ζεις σε ορεινή περιοχή, δεν είναι κάτι το ακατόρθωτο.

Εάν με ρωτούσατε δύο χρόνια πριν, θα σας έλεγα ότι το οδικό δίκτυο αποτελεί πρόβλημα. Αλλά εδώ και έναν χρόνο η δημοτική αρχή μας έχει φροντίσει να μας προσφέρει ασφαλείς μεταβάσεις, με καθαρούς και ασφαλτοστρωμένους δρόμους. Ο πάγος και το χιόνι σε ένα χωριό σε υψόμετρο 1.100 μ. είναι ένα πρόβλημα. Αλλά η φύση έτσι είναι.

Λατρεύω το καλοκαίρι σε υψόμετρο. Έχει ζέστη την ημέρα, αλλά το βράδυ κοιμόμαστε με κουβέρτες. Μου αρέσει πολύ να κάθομαι απόγευμα προς βράδυ στο βουνό και να ακούω τις πέρδικες να τραγουδούν, προτού πάνε για κούρνιασμα. Κάποιες φορές βλέπω όλη αυτή την ιεροτελεστία να συμβαίνει μπροστά μου.

Στο χωριό Πετρίλο γεννήθηκε και μεγάλωσε ο αείμνηστος Στέργιος Βλαχογιάννης, ο οποίος ανέδειξε την Αργιθέα μέσα από τα τραγούδια του. Ένα αγαπημένο μου είναι το «Πού ‘σουν περιστερούλα μου».

 

Θέλουμε κόσμο και πραγματικά θα ήταν πολύ καλό αν αποφάσιζαν κι άλλοι άνθρωποι να κάνουν το χωριό μόνιμο τόπο κατοικίας τους. Σίγουρα θα ήταν δύσκολο για κάποιον που έχει συνηθίσει σε άλλες ανέσεις να έρθει εδώ και να πρέπει να κάνει άλλα πράγματα. Π.χ. το καλοκαίρι κάνουμε προετοιμασία για τον χειμώνα π.χ. κόψιμο ξύλων, χώρο για τον χειμερινό κήπο, και αποθήκευση τροφίμων. Αυτά είναι τα σημαντικότερα πράγματα, τα οποία δεν νομίζω πως είναι δύσκολα, αρκεί να θέλει πραγματικά να μείνει εδώ αυτός που θα έρθει. Έχει μια μαγεία το να ζεις σε ορεινή περιοχή, δεν είναι κάτι το ακατόρθωτο. Η ηρεμία και η γαλήνη που προσφέρουν τα βουνά και κατ’ επέκταση η φύση δεν συγκρίνεται με τίποτα. Όπως λέει και ένας φίλος μου, «το βουνό μόνο να δώσει έχει». Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της περιοχής είναι τα πεντακάθαρα νερά που αναβλύζουν μέσα από τα βουνά όλο τον χρόνο. Η ηρεμία και η γαλήνη που προσφέρουν τα βουνά και κατ’ επέκταση η φύση δεν συγκρίνονται με τίποτα.

πηγη, lifo.gr

Να διοχετεύεις όλη σου την ενέργεια στον στόχο·

να αρνείσαι ν’ ακούσεις όσους δεν κάνουν το ίδιο·

να παραδέχεσαι τα λάθη σου.

Κουμφούκιος

«Η τέχνη είναι μαγεία απαλλαγμένη από το ψέμα ότι είναι αλήθεια».

Τέοντορ Λούντβιχ Βισενγκρούντ-Αντόρνο Γερμανός, εβραϊκής καταγωγής, διεθνούς φήμης κοινωνιολόγος, φιλόσοφος, μουσικολόγος, και συνθέτης

Ποια θα λέγατε ότι είναι σήμερα η μεγαλύτερη ελληνική παθογένεια;

«Η γκρίνια για τα πάντα συνοδεύεται συνήθως από κτηνώδη άγνοια»

«Με εξοργίζει η θρασύτητα του ξερόλα, του μικροαπατεώνα μικροαστού, η αυταρέσκεια και η περιφρόνησή του για τα δικαιώματα και τα αισθήματα των άλλων».*

* απόσπασμα συνέντευξης του Αναστάση Βιστωνίτη, συγγραφέα, στην lifo.gr

Πρόσταγμα ρητινίτης οίνος