Η διάκριση Ορεινών- Πεδινών, ανάγεται στην Εθνοσυνέλευση της Γαλλικής Επανάστασης του 1789. Τότε, οι ριζοσπαστικοί με τις πλέον επαναστατικές ιδέες, κατέλαβαν το άνω αριστερό μέρος της αίθουσας της Εθνοσυνέλευσης και ονομάσθηκαν Ορεινοί επειδή τα έδρανά τους ήταν στο ψηλότερο μέρος του αμφιθεάτρου. Μεταξύ των Ορεινών ήταν ο Νταντόν, ο Μαρά, ο Σαιν Ζυστ και άλλοι από την ομάδα των Επαναστατών της Γαλλικής Επανάστασης.
Κάναμε με το φορτηγό τη διαδρομή Αγρίνιο Θεσσαλονίκη. Ο φίλος μου είχε εγκαταλείψει την ιατρική για να σπουδάσει σκηνοθεσία, αλλά εντέλει δούλευε το φορτηγό του πατέρα του.
Αρκετές φορές το συνόδευα και εγώ ιδιαίτερα, στην διαδρομή Αγρίνιο- Θεσσαλονίκη- Αγρίνιο. Μια φορά ερχόμασταν φορτωμένη από Αγρίνιο και φτάσαμε λίγο μετά το σούρουπο σε ένα παραποτάμιο καφενείο ανάμεσα Γιάννενα και Κατάρα.
Μόλις περάσαμε τη γέφυρα και είδα το φωτισμένο καφενείο γεμάτο κόσμο είπα: πόσο θα ‘θελα να τους διαβάσω δυο ποιήματά μου.
Και γιατί να μην το κάνεις λέει ο φίλος μου.
Μα όλοι βλέπουν τηλεόραση ή παίζουν χαρτιά.
Ετοιμάσου εσύ μου λέει και θα δεις αν θα σε παρακολουθήσουν ή όχι.
Πήρα εγώ το βιβλίο και διάλεξα δύο ποιήματα. Είδα το φίλο μου να παίρνει το περίστροφο του και να το βάζει στην τσέπη του και να κατεβαίνει. Προχωρήσαμε προς την πόρτα. Εγώ κατάλαβα τι επρόκειτο να γίνει. Είδα τον φίλο μου να βγάζει το περίστροφο και να το προτείνει προς τους ανθρώπους λέγοντάς:
μην κουνηθεί κανένας. Εσύ εκεί κλείσε αυτό το κουτί και και έδειξε την τηλεόραση.Τρέμοντας εκείνος στράφηκε και έκλεισε την τηλεόραση. Λοιπόν είπε ο φίλος μου ο νεαρός εδώ επιθυμεί να σας διαβάσει δυο ποιήματά του. Και στρέφοντας προς εμένα διάβασε Γιάννη, εγώ αργά μέσα σε μια ησυχία που δεν ξαναείχα συναντήσει ως τότε σε ακροατήριο διάβασα το ένα κι ύστερα το άλλο ποίημα. Όταν τελείωσα ο φίλος μου είπε κύριοι σας ευχαριστούμε που είχατε την καλοσύνη να μας ακούσετε καληνύχτα σας.
Πάνω που στρίβαμε και πλησίαζαμε το φορτηγό ένας γέρος από μέσα μόλις φώναξε: ρε παιδιά χρειαζόταν η απειλή όπλου για να μας διαβάσετε αυτά τα ωραία πράγματα.
Τότε ο φίλος μου γύρισε και του φώναξα. Άστα αυτά γερό καλά σας ξέρω τι είστε όλοι σας. Ήταν ωραία αυτά τα πράγματα ακριβώς επειδή τα ακούσατε κάτω από την απειλή όπλου.
Γιάννης υφαντής, σε συνέντευξη στο Γιώργο Σκαμπαρδώνη σινεφιλία Θεσσαλονίκη το 1986
Η Αϊτή -το Χαΐτιον, σύμφωνα με τα ελληνικά της εποχής- ήταν η πρώτη κρατική οντότητα που αναγνώρισε την Επανάσταση του ’21 και το δικαίωμα των Ελλήνων για αυτοδιάθεση, με την επιστολή του προέδρου της Ιωάννου Βόγιερ (Jean Pierre Boyer) προς τον Αδαμάντιο Κοραή, η οποία φέρει ημερομηνία 15 Ιανουαρίου 1822.
Είχε προηγηθεί επιστολή του Κοραή και άλλων επιφανών Ελλήνων των Παρισίων προς τον Βόγιερ, με την οποία του ζητούσαν βοήθεια για την Επανάσταση, κατόπιν συστάσεων του περίφημου Γάλλου στρατηγού Λαφαγιέτ και του Επισκόπου Βλαισών Γρηγορίου, που είχε επισκεφθεί την περιοχή.
Η Αϊτή, μια φτωχή χώρα της Καραϊβικής, δεν ήταν δυνατόν να στείλει βοήθεια προς την Ελλάδα, αλλά ο πρόεδρός της απάντησε με την ακόλουθο επιστολή, που χαρακτηρίζεται από θερμά αισθήματα για την ελληνική εξέγερση:
Ελευθερία… Ισότης
Ιωάννης Πέτρου Βόγερ, πρόεδρος του Χαϊτίου, προς τους Πολίτας της Ελλάδος Α. Κοραήν, Κ. Πολυχρονιάδην, Α. Βογορίδην και Κ. Κλωνάρην.
Εις τα Παρίσια
Πριν ή δεχθώμεν την επιστολή υμών, σημειουμένην εκ Παρισίων τη 20η παρελθόντος Αυγούστου, έφθασεν ενταύθα η είδησις της επαναστάσεως των συμπολιτών υμών κατά του δεσποτισμού, του επί τρεις περίπου διαρκέσαντος εκατονταετηρίδας. Μετά μεγάλου ενθουσιασμού εμάθομεν ότι η Ελλάς αναγκασθείσα τέλος πάντων εδράξατο των όπλων, ίνα κτήσηται της ελευθερίαν αυτής και την θέσιν, ήν μεταξύ των εθνών του κόσμου κατείχε.
Μία τόσον ωραία και τόσον νόμιμος υπόθεσις, και προ πάντων αι συνοδεύσασαι ταύτην πρώται επιτυχίαι, ουκ εισίν αδιάφοροι τοις Χαϊτίοις, οίτινες, ως οι Ελληνες επί πολύν καιρόν έκλινον τον αυχένα υπό ζυγόν επονείδιστον και δια των αλύσεων αυτών συνέτριψαν την κεφαλήν της τυραννίας.
Ευχηθέντες προς τον ουρανόν, όπως υπερασπισθή τους απογόνους του Λεωνίδου , εσκέφθημεν ίνα συντρέξωμεν τας γενναίας δυνάμεις τούτων, ει μη διά στρατευμάτων και πολεμοφοδίων, τουλάχιστον διά χρημάτων, ως χρησίμων εσομένων διά προμήθειαν όπλων, ών έχετε ανάγκην. Συμβεβηκότα όμως, επιβαλόντα τη πατρίδι ημών μεγάλην ανάγκην. επησχόλησαν όλον το χρηματικόν, εξ ού η Διοίκησις ηδύνατο καταβάλει μέρος. Σήμερον έτι η επανάστασις, η κατά το ανατολικόν μέρος της νήσου επικρατούσα, υπάρχει νέον προς την εκτέλεσιν αυτού του σκοπού κώλυμα. Επειδή το μέρος όπερ ηνώθη μετά της Δημοκρατίας, ής προεδρεύω, υπάρχει εν μεγίστη ενδεία και προκαλεί δικαίως μεγάλην του ταμείου ημών την δαπάνην. Εάν δ’ επέλθωσι κατάλληλοι, ως επιθυμούμεν, αι περιστάσεις, τότε βοηθήσωμεν προς τιμήν ημών τοις τέκνοις της Ελλάδος, όσον δυνηθώμεν.
Πολίται, διερμηνεύσατε προς τους συμπατριώτας υμών τας θερμοτέρας ευχάς, άς λαός του Χαϊτίου αναπέμπει υπέρ της ελευθερώσεως αυτών. Οι μεταγενέστεροι Ελληνες ελπίζουσιν εν τη αναγεννωμένη ιστορία τούτων άξια της Σαλαμίνος τρόπαια. Είθε παρόμοιοι τοις προγόνοις αυτών αποδεκνυόμενοι και υπό των διαταγών του Μιλτιάδου διευθυνόμενοι, δυνηθώσιν εν τοις πεδίοις του νέου Μαραθώνος τον θρίαμβον της ιεράς υποθέσεως, ήν επεχείρησαν υπέρ των δικαιωμάτων αυτών, της θρησκείας και της πατρίδος. Είθε, τέλος, διά των φρονίμων διατάξεων αυτών μνημονευθώσιν εν τη ιστορία οι κληρονόμοι της καρτερίας και των αρετών των προγόνων.
Τη 15η Ιανουαρίου 1822 και 19η της Ανεξαρτησίας ΒΟΓΕΡ
Η Αϊτή, προϊόν της Γαλλικής Επανάστασης, ήταν η πρώτη χώρα που κατάργησε τη δουλεία και κυβερνήθηκε από μαύρους. Ανακήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Γαλλία την Πρωτοχρονιά του 1804, αλλά ακόμη και σήμερα παραμένει μία από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου.
Στις 12 Ιανουαρίου 2010 η Αϊτή επλήγη από ισχυρό σεισμό, που προκάλεσε ανθρωπιστική καταστροφή. Οι νεκροί έφθασαν τις 316.000 και οι άστεγοι ξεπέρασαν το 1.600.000. Η Ελλάδα, αναγνωρίζοντας το χρέος της προς τη χώρα που πρώτη αναγνώρισε τα δίκαια του αγώνα της το 1821, ήταν από τις πρώτες που απέστειλε βοήθεια. Μάλιστα, στις 24 Ιανουαρίου Έλληνες και Γάλλοι διασώστες ανέσυραν ζωντανό έναν 24χρονο από τα ερείπια ξενοδοχείου, δώδεκα ημέρες μετά τον καταστροφικό σεισμό των 7 Ρίχτερ
Ο Κάρλο Τσιπόλλα έγραψε ένα σύντομο δοκίμιο, “Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας” , σε μια προσπάθεια να ανιχνεύσει,να κατανοήσει και να εξουδετερώσει μια από τις πιο ισχυρές δυνάμεις που εμποδίζουν την ανάπτυξη της ανθρώπινης ευμάρειας και ευτυχίας : την ανθρώπινη ηλιθιότητα.
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις του Cipolla είναι ότι οι άνθρωποι χωρίζονται σε 4 κατηγορίες:
ΑΝΗΜΠΟΡΟΙ: Η κατηγορία αυτή περιλαμβάνει τα άτομα των οποίων οι ενέργειες δημιουργούν κέρδος σε άλλους ( έχουν ευφυΐα και μπορούν να δημιουργήσουν), αλλά ζημία στους ίδιους η μηδαμινό όφελος .
ΕΥΦΥΕΙΣ: Στη κατηγορία αυτή ανήκουν άτομα των οποίων οι ενέργειες προκαλούν κέρδος τόσο στους άλλους όσο και στους ίδιους.
ΚΑΚΟΠΟΙΟΙ: Στην κατηγορία αυτή ανήκουν τα άτομα των οποίων οι ενέργειες προκαλούν ζημία στους άλλους, αλλά κέρδος στον εαυτόν τους.
ΗΛIΘΙΟΙ/ΒΛΑΚΕΣ: Σε αυτή τη κατηγορία ανήκουν εκείνοι που, με τις ενέργειές τους, προκαλούν ζημιά σ’ ένα άλλο άτομο ή σε μια ομάδα ατόμων, χωρίς το ίδιο άτομο να αποκομίζει κάποιο όφελος /κέρδη , ενώ πιθανά να υφίσταται και ζημίες. Όσοι ανήκουν στις τρεις πρώτες κατηγορίες δεν το λένε και όσοι ανήκουν στη τελευταία δεν το ξέρουν!
*Άλβιν Τόφλερ αμερικανός συγγραφέας -μελλοντολόγος. Ανήκει στους κορυφαίους φουτουριστές. Είναι ο συγγραφέας της τριλογίας-μπεστ σέλερ που περιλαμβάνει το «Future Shock», το «The Third Wave» και το «Powershift».
Το 338 πχ ο Φίλιππος ο βασιλιάς της Μακεδονίας είχε καταλάβει όλες τις ελληνικές πόλεις εκτός από την Σπάρτη. Έστειλε αγγελιοφόρους με την προειδοποίηση ότι η υπομονή του τελειώνει:
«Αν ο βασιλιάς καταλάβει στην Λακωνία θα ισοπεδώσει την Σπάρτη»
Η Διάσκεψη της Καζαμπλάνκας ήταν μία από τις πολλές συναντήσεις των Συμμάχων σε υψηλό επίπεδο κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, προκειμένου να χαράξουν την μετέπειτα στρατηγική τους, σε μια περίοδο που η πλάστιγγα των στρατιωτικών επιχειρήσεων είχε αρχίσει να γέρνει προς το μέρος τους.
Έλαβε χώρα από τις 14 έως τις 24 Ιανουαρίου 1943 στην Καζαμπλάνκα του Γαλλικού Μαρόκου και πήραν μέρος ο πρόεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούζβελτ και ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας Γουΐνστον Τσόρτσιλ, πλαισιούμενοι από τη στρατιωτική ηγεσία των χωρών τους και τους στρατιωτικούς συμβούλους τους. Στην συνάντηση παραβρέθηκαν και οι στρατηγοί Σαρλ Ντε Γκολ και Ανρί Ζιρό, ως εκπρόσωποι της «Ελεύθερης Γαλλίας», χωρίς όμως να έχουν λόγο στον σχεδιασμό των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Μεγάλος απών ο ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης Ιωσήφ Στάλιν, ο οποίος, αν και προσκλήθηκε, αρνήθηκε να παραστεί, με την δικαιολογία ότι η κομβικής σημασίας Μάχη του Στάλινγκραντ, βρισκόταν σε κρίσιμο σημείο και δεν ήθελε να απουσιάζει από την χώρα του.
Το έργο της διάσκεψης ήταν, πριν από όλα, στρατιωτικό. Αποφασίστηκε η εισβολή στη Σικελία (μετά την περάτωση της εκστρατείας στη Βόρεια Αφρική), η διενέργεια συντονισμένου βομβαρδισμού της Γερμανίας, η διάθεση περισσοτέρων δυνάμεων στο πολεμικό θέατρο τού Ειρηνικού και η χάραξη των γενικών γραμμών επίθεσης στην Άπω Ανατολή.
Βρήκαν όμως καιρό ο Ρούζβελτ με τον Τσόρτσιλ να συζητήσουν και το θέμα τής έρευνας για την κατασκευή ατομικής βόμβας, να μελετήσουν το ζήτημα του ανταγωνισμού στη διεκδίκηση της ηγεσίας της γαλλικής πολεμικής προσπάθειας εναντίον του Άξονα και, το σπουδαιότερο, να διακηρύξουν την αξίωσή τους για «άνευ όρων παράδοση» της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Ιαπωνίας («Διακήρυξη της Καζαμπλάνκας»).
