Ο Αριστοτέλης Ωνάσης συνήθιζε να λέει ότι το σεξ και οι εμπορικές συμφωνίες, είναι καλύτερα όταν δεν γίνονται με τον συνηθισμένο τρόπο.

Πίσω στο 1958 ο Ωνάσης, έβλεπε τη θάλασσα να διοικείται από τις λεγόμενες 7 Αδελφές (οι μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρείες στον κόσμο), οι οποίες έβγαλαν δικά τους πλοία στον Ατλαντικό, και έκαναν μόνες τους το εμπόριο πετρελαίου, παρακάμπτοντας τους εφοπλιστές.

 

Την ίδια χρονιά, η Σαουδική Αραβία, ανακαλύπτει νέα κοιτάσματα πετρελαίου, που θεωρούνται τα πιο πλούσια για εκείνη την εποχή. Αποκομμένος από τις πανίσχυρες εταιρείες των ΗΠΑ στον τομέα του πετρελαίου, στρέφεται στον νέο και άπειρο βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας και τον πείθει να μπει η σημαία της χώρας του, στα πλοία του. Με αυτόν τον τρόπο η Σαουδική Αραβία θα έδειχνε πόσο ισχυρή είναι, αλλά και θα μπορούσε να συμμετέχει στη διαμόρφωση της τιμής.

Η συμφωνία που προσπαθεί να κλείσει ο πολυμήχανος εφοπλιστής βγαίνει προς τα έξω, και οι αντίπαλοί του προσπαθούν να διαλύσουν την συμφωνία, ακόμα και να εξοντώσουν τον ίδιο τον Ωνάση.

Ο μεγάλος αντίπαλος του Ωνάση, ο Νιάρχος, προσλαμβάνει τον ειδικό ερευνητή, Ρόμπερτ Έιμι Μέιχιου, και αυτός με τη σειρά του εκμεταλλεύεται τις γνωριμίες του στον Λευκό Οίκο, και πείθει τους Αμερικανούς, πως η συμφωνία Ωνάση απειλεί την ασφάλεια των ΗΠΑ.

Το πρώτο χτύπημα ήταν να οργανώσουν απεργία στα ναυπηγεία του Αμβούργου που θα έφτιαχναν τα πλοία του Ωνάση. Ο Ωνάσης αντεπιτίθεται δίνοντας μπόνους σε όσους δουλέψουν διπλές βάρδιες, ώστε να προλάβουν τις προθεσμίες. Τα καταφέρνει φυσικά.

Τότε οι ΗΠΑ πιέζουν το κράτος του Περού, ώστε να βομβαρδίσει τα πλοία του Ωνάση, με τη κατηγορία ότι εισήλθαν παράνομα στα ναυτικά ύδατα της χώρας. Πράγματι τα πλοία του Ωνάση, μπήκαν παραπάνω από το συνηθισμένο μέσα στα εθνικά ύδατα του Περού, με αποτέλεσμα να βομβαρδιστούν από τα πολεμικά αεροπλάνα της χώρας.

Και ενώ όλοι περίμεναν πως ο Αριστοτέλης Ωνάσης είχε καταστραφεί και θα βρισκόταν σε κακή ψυχολογική κατάσταση, φθάνουν οι πρώτες πληροφορίες για ένα μεγαλειώδες πάρτυ που διοργανώνει ο εφοπλιστής σε κάποια από τις επαύλεις του.

Πολλοί είπαν ότι τρελάθηκε από τη καταστροφή. Σύντομα όμως οι αντίπαλοι του Αριστοτέλη Ωνάση, έμαθαν πως απλά τον έκαναν πλουσιότερο κατά πολλά εκατομμύρια δολάρια, αφού 24 ώρες πριν είχε ασφαλίσει το στόλο του στο Λονδίνο, συγκεκριμένα για επίθεση από αεροπλάνα.

Εκείνη την ημέρα ο Έλληνας εφοπλιστής έβγαλε 50 εκατομμύρια δολάρια, περιμένοντας την επόμενη πρόκληση που θα τον ξεσήκωνε.

Εγκαίνια κεντρικών γραφείων στο Μσρούσι

Άκου, θα ‘ρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς
Κατερίνα Γώγου

Θα ‘ρθει καιρός

Θα ‘ρθει καιρός
που θ’ αλλάξουν τα πράγματα
να το θυμάσαι Μαρία
θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα
εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε
κρατώντας τη σκυτάλη
Μη βλέπεις εμένα μην κλαις
εσύ είσαι η ελπίδα
Άκου, θα ‘ρθει καιρός
που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη
δεν θα υπάρχουν πόρτες κλειστές
με γερμένους απ’ έξω
και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε
δε θα ‘μαστε άλογα
να μας κοιτάνε στα δόντια
Οι άνθρωποι, σκέψου,
θα μιλάνε με χρώματα
κι άλλοι με νότες
να φυλάξεις μοναχά
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές :
απροσάρμοστοι, καταπίεση,
μοναξιά, τιμή, κέρδος, εξευτελισμός
για το μάθημα της Ιστορίας
Είναι Μαρία, δε θέλω να λέω ψέματα,
δύσκολοι καιροί και θα’ ρθουνε κι άλλοι
δε ξέρω, μην περιμένεις κι από μένα πολλά
τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω
κι απ’ όσα διάβασα ένα κράτησα καλά
Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος
Θα την αλλάξουμε τη ζωή
…παρ’ όλα αυτά Μαρία

* (1 Ιουνίου 1940 – Αθήνα, 3 Οκτωβρίου 1993) ήταν Ελληνίδα ποιήτρια και ηθοποιός. Ξεκίνησε από μικρή την καριέρα στην ηθοποιία, αλλά αργότερα στράφηκε στην ποίηση.

Η περίοδος από το 1920 έως το 1933 στις ΗΠΑ, όταν κηρύχθηκε παράνομη με συνταγματική πρόνοια η παρασκευή, διακίνηση, εισαγωγή, εξαγωγή και πώληση αλκοολούχων ποτών.

Το κίνημα της ποτοαπαγόρευσης είχε ξεκινήσει στις αρχές του 19ου αιώνα και ήδη ως το 1850 αρκετές πολιτείες, κυρίως του νότου, είχαν ψηφίσει νόμους που περιόριζαν ή απαγόρευαν τη διάθεση αλκοολούχων ποτών. Η πρωτοβουλία ανήκε σε θρησκευτικές προτεσταντικές οργανώσεις, κυρίως του Μεθοδιστικού δόγματος.

Γρήγορα, σχηματίσθηκαν δύο πανίσχυρες ομάδες πίεσης, η «Ένωση κατά των Σαλούν» (Anti-Saloon League) και η «Ένωση Γυναικών για τη Χριστιανική Εγκράτεια» (Women’s Christian Temperance Union). Μέλη των δύο αυτών οργανώσεων σχημάτισαν το Κόμμα της Απαγόρευσης (Prohibition Party), που πήρε μέρος στις προεδρικές εκλογές του 1872, αλλά συγκέντρωσε μόλις 5.608 ψήφους.

Το 1879 ο Τζον Σεντ Τζον εκλέχθηκε κυβερνήτης του Κάνσας και τέσσερα χρόνια αργότερα το Κάνσας έκανε η πρώτη πολιτεία στην Αμερική, που κήρυξε παράνομο το αλκοόλ. Το 1884 ο Σεντ Τζον έθεσε υποψηφιότητα για Πρόεδρος της Αμερικής με τη σημαία του Κόμματος της Απαγόρευσης και έλαβε 150.369 ψήφους. Ο σπόρος της Ποτοαπαγόρευσης είχε ριφθεί.

Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου πολλοί Αμερικανοί θεωρούσαν μη πατριωτική πράξη τη χρησιμοποίηση δημητριακών για την παραγωγή αλκοολούχων ποτών και όχι τροφίμων. Πολλές ζυθοποιίες είχαν ιδιοκτήτες γερμανικής καταγωγής, γεγονός που επαύξησε τα αντιγερμανικά αντανακλαστικά των Αμερικανών.

Επιφανείς εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου (Φορντ, Ροκφέλερ) δήλωναν ότι οι εργαζόμενοι θα ήταν πιο παραγωγικοί εάν απείχαν από το αλκοόλ. Μάλιστα, ο Τζον Ροκφέλερ δώρισε 350.000 δολάρια στην «Ένωση κατά των Σαλούν» (Anti-Saloon League).Η κοινή γνώμη άρχισε να αλλάζει διάθεση και ως το 1919 το 75% των πολιτειών είχε ευθυγραμμισθεί με τη 18η τροποποίηση του Συντάγματος, που απαγόρευσε την πώληση ή διακίνηση αλκοολούχων ποτών (16 Ιανουαρίου 1919). Ένας χρόνο αργότερα, στις 16 Ιανουαρίου του 1920, τέθηκε σε ισχύ με το νόμο Βόλστιντ (Volstead Act). Ήταν η ληξιαρχική πράξη για την έναρξη της Ποτοαπαγόρευσης.

Δεν πέρασε μεγάλο διάστημα και η μαύρη αγορά άρχισε να ανθίζει, το έγκλημα να κινείται ανοδικά και οι οργανωμένες συμμορίες να ευημερούν και να κερδίζουν πολιτική επιρροή. Η αστυνόμευση ήταν δύσκολη υπόθεση, με αποτέλεσμα να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια τα παράνομα αποστακτήρια και μπαρ. Τα σημεία πώλησης έφθασαν τα 30.000, σχεδόν διπλάσια σε σχέση με την προ Ποτοαπαγόρευσης εποχή.

Η διαφθορά στους κόλπους της αστυνομίας κάλπαζε, καθώς οι πειρασμοί για τους γλίσχρα αμειβόμενους αστυνομικούς ήταν μεγάλοι. Ο Αλ Καπόνε κόμπαζε ότι είχε στο μισθολόγιό του τη μισή αστυνομία του Σικάγου. Πολλοί γιατροί θησαύριζαν συνταγογραφώντας ουίσκι για ιατρικούς λόγους, που ήταν νόμιμο και διατίθετο από τα φαρμακεία.

Οι παράνομοι διακινητές έγιναν λαϊκοί ήρωες, καθώς πρόσφεραν δουλειά σε περίοδο μεγάλης ανεργίας, όπως ήταν η εποχή της Μεγάλης Ύφεσης («Κραχ»). Μεγάλες ήταν οι δημοσιονομικές απώλειες, καθώς η φορολόγηση του αλκοόλ έφερνε «ζεστό» χρήμα στα κρατικά ταμεία. Υπολογίστηκε ότι το κράτος έχανε κάθε χρόνο 500 εκατομμύρια δολάρια από τη φορολογία του αλκοόλ.

Στα θετικά της Ποτοαπαγόρευσης ήταν η δραστική μείωση των θανάτων από ασθένειες σχετιζόμενες με το αλκοόλ, όπως και η πτώση της συναφούς εγκληματικότητας. Όμως, επτά χρόνια μετά την επιβολή της ποτοαπαγόρευσης οι θάνατοι άρχισαν να αυξάνονται, ενώ τα ποτά-μπόμπες συνέβαλαν στη σημαντική άνοδο των τυφλώσεων και των παραλύσεων.

Η αύξηση της εγκληματικότητας και της διαφθοράς άλλαξε τη διάθεση της κοινής γνώμης. Στις προεδρικές εκλογές του 1932 ο δημοκρατικός υποψήφιος Φραγκλίνος Ρούσβελτ, λάτρης του μαρτίνι, συμπεριέλαβε στο πρόγραμμά του την άρση της ποτοαπαγόρευσης.

Ένα χρόνο αργότερα, στις 5 Δεκεμβρίου του 1933, η Ποτοαπαγόρευση ήρθη στο μεγαλύτερο μέρος των ΗΠΑ, μετά την υιοθέτηση από το Κογκρέσο της 21ης Τροποποίησης του Συντάγματος. Το Μισισιπί ήταν η τελευταία πολιτεία που νομιμοποίησε και πάλι το αλκοόλ το 1966.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/

ΑΠΟ ΒΑΣΩ ΔΕΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ο Άμπελος – το όνομά του σημαίνει κλήμα αμπελιού – ήταν γιος ενός Σάτυρου και μιας νύμφης, ένας όμορφος έφηβος που ερωτεύθηκε ο Διόνυσος.

Ο Άμπελος, έπαιζε με το νεαρό θεό και τους Σάτυρους στις όχθες του Πακτωλού στη Λυδία. Ο Διόνυσος θαύμαζε τα μακριά μαλλιά που έπεφταν στους ώμους του, το φως που διαχεόταν από το σώμα του καθώς έβγαινε από το νερό.

Όταν ο Άμπελος αθλούνταν με τους Σάτυρους ο νεαρός θεός ζήλευε κι έτσι αθλούνταν μόνο οι δυο τους επινοώντας διαρκώς, νέους αγώνες, στους οποίος ο Άμπελος ήταν πάντα ο νικητής. Έστεφε το κεφάλι του με ένα στεφάνι πλεγμένο από φίδια, όπως έβλεπε να κάνει ο φίλος του. Τον μιμούνταν ακόμα κι όταν φορούσε το διάστικτο χιτώνα. Μάθαινε να φέρεται με οικειότητα στις αρκούδες, στα λιοντάρια και στις τίγρεις. Ο Διόνυσος τον ενθάρρυνε, ωστόσο του είπε να προσέχει μόνο τα κέρατα του ανελέητου ταύρου.

Ο Διόνυσος καθόταν μια μέρα μόνος, όταν είδε μια σκηνή που του φάνηκε προφητική. Ένας κερασφόρος δράκοντας εμφανίστηκε ανάμεσα στα βράχια. Στη ράχη του είχε ένα κατσικάκι. Το αναποδογύρισε σε έναν πέτρινο βωμό και βύθισε τα κέρατά του στο σώμα του ζώου. Στο βωμό έμεινε μόνο μια μεγάλη κηλίδα αίματος. Ο Διόνυσος παρατηρούσε τη σκηνή και υπέφερε, αλλά μαζί με τον πόνο φούντωνε μέσα του κι ένα γέλιο ακατανίκητο, σαν να είχε χωριστεί η καρδιά του στα δυο.

Αργότερα συνάντησε τον Άμπελο και συνέχισαν να περιπλανιούνται κυνηγώντας. Ο Άμπελος διασκέδαζε παίζοντας ένα σουραύλι από καλάμια, και παρόλο που δεν έπαιζε καλά ο Διόνυσος τον επαινούσε. Κάποιες φορές, ο Άμπελος θυμόταν την προειδοποίηση του Διονύσου για τον ταύρο, αλλά έπειτα το ξεχνούσε. Γνώριζε όλα τα θηρία, ήταν φίλοι του γιατί ο ταύρος θα αποτελούσε εξαίρεση;

Και μια μέρα που ήταν μόνος συνάντησε τον ταύρο ανάμεσα στα βράχια. Ήταν διψασμένος και κρεμόταν η γλώσσα του. Ο Άμπελος δοκίμασε να του χαϊδέψει τα κέρατα. Πήρε βούρλα κι έφτιαξε χαλινάρια και καμουτσίκι. Ύστερα έριξε ένα κηλιδωτό δέρμα στη ράχη του ταύρου και ανέβηκε πάνω του. Ένιωσε μια μέθη που για κανένα άλλο ζώο δεν είναι νιώσει. Η ζηλιάρα, όμως, Σελήνη που κοιτούσε από ψηλά, του έστειλε μια βοϊδόμυγα. Ο ταύρος εκνευρισμένος, στην προσπάθειά του να ξεφύγει από κείνο το μισητό έντομο άρχισε να τρέχει. Ο Άμπελος αισθανόταν ανήμπορος να ελέγξει το ζώο. Με ένα τελευταίο τίναγμα ο ταύρος τον έριξε κάτω. Τώρα τον έσερνε με τα κέρατά του που μπήγονταν όλο και πιο πολύ στις σάρκες του.

Ήταν ακόμη όμορφος όταν τον βρήκε ο Διόνυσος ματωμένο μέσα στις σκόνες. Οι Σειληνοί, σχηματίζοντας κύκλο, άρχισαν να τον θρηνούν. Ο Διόνυσος, όμως, δεν μπορούσε να ενωθεί μαζί τους. Η φύση του δεν του επέτρεπε τα δάκρυα. Ήξερε πως η αθανασία του τον εμπόδιζε να ακολουθήσει τον Άμπελο στον Άδη. Ο Έρωτας με τη μορφή ενός μαλλιαρού Σειληνού, τον πλησίασε για να τον παρηγορήσει. Του είπε πως ο πόνος της αγάπης θεραπεύεται από μια άλλη αγάπη. Ο Διόνυσος όμως έκλαιγε για τον Άμπελο.

Την ίδια στιγμή οι Ώρες κατευθύνονταν βιαστικά προς τη διαμονή του Ήλιου. Προαναγγελλόταν μια πρωτόγνωρη σκηνή στον ουράνιο τροχό. Ήταν ανάγκη να συμβουλευτούν τους πίνακες της Αρμονίας με την αλληλουχία των γεγονότων του κόσμου που είχε χαράξει το αρχέγονο χέρι του Φάνη. Ο Ήλιος τους τις έδειξε, ήταν κρεμασμένοι σε έναν τοίχο του παλατιού του. Οι Ώρες κοίταξαν τον τέταρτο πίνακα: απεικονιζονταν ο Λέων, η Παρθένος και ο Γανυμήδης με μια κούπα στο χέρι. Ερμήνευσαν την εικόνα. Ο Άμπελος θα γινόταν το κλήμα. Όταν τα σταφύλια που γεννήθηκαν από το σώμα του Άμπελου ωρίμασαν, ο Διόνυσος τα έστυψε και κοίταξε τα χέρια του που είχαν βαφτεί κόκκινα. Σκεφτόταν: Άμπελε, ακόμα και νεκρός δεν έχασες το ρόδινό σου χρώμα.

Κανένας άλλος θεός, ούτε η Αθηνά με τη λιτή ελιά της, μα ούτε και η Δήμητρα με το θρεπτικό ψωμί της δεν είχαν στην εξουσία τους κάτι που να πλησίαζε εκείνο το χυμό.
Φίλες και φίλοι, εκείνα τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας , ας τα ορίσουμε ως τα πρώϊμα προϊστορικά χρόνια, η φύση παλλόταν από σφρίγος και ζωή, κι ο άνθρωπος ζούσε στους ρυθμούς της. Πυκνόφυτα δάση, άνθρωποι ρωμαλέοι που ζούσαν στο ρυθμό της πλάσματα μυθικά νύμφες και σάτυροι καθώς και θεοί που δεν θα μπορούσαν να λείπουν από τους παραμυθένιους τόπους, συνυπήρχαν, συνευρίσκονταν κι ανακάλυπταν κάθε μέρα κάτι καινούργιο.

Ο θάνατος του Άμπελου, προμήνυε κάτι που θα άλλαζε τη φύση του και συνάμα τη φύση του κόσμου. Γιατί τότε, οι άνθρωποι γνώριζαν για την «ανακύκλωση» της φύσης. Εκείνος που είχε φέρει τα δάκρυα στο θεό που δεν δακρύζει, θα έφερνε , μέσα από το κρασί, και την απόλαυση στον κόσμο. Ακριβώς αυτό έλειπε από τη ζωή: η μέθη.

ΠΗΓΕΣ: ΟΙ ΓΑΜΟΙ ΤΟΥ ΚΑΔΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ Ρομπέρτο Καλάσσο, PIERRE GRIMAL «Λεξικό της Ελληνικής και ΡωμαΪκής Μυθολογία

Σύμφωνα με τον Παυσανία το βουνό στα αρχαία χρόνια ονομαζόταν «Υπάτιον Όρος» και στην κορυφή του υπήρχε μεγαλοπρεπής αρχαιοελληνικός ναός και άγαλμα του Υπάτου Διός.  Στη βυζαντινή περίοδο και ειδικότερα τον 12ο  αιώνα,  άρχισε να κτίζεται η Ιερά Μονή.  Κτήτορας ο Όσιος Κλήμης και χρηματοδότης ο αυτοκράτορας Αλέξιος Κομνηνός,  ο οποίος με χρυσόβουλό του το 1106 παραχώρησε ιδιαίτερα προνόμια στο μοναστήρι,  καθώς και πλούσια δώρα.  Την εποχή αυτή αλλάζει και η ονομασία του βουνού από «Υπάτιον» σε «Σαγμάτιον» πιθανώς επειδή το βουνό μοιάζει με σάγμα (=σαμάρι) ή επειδή οι παλαιοί μοναχοί ασκούσαν την τέχνη και εργασία του σαγματοποιού.

Τα “όχι” σου μπορεί να τους θυμώσουν,
αλλά θα είσαι ελεύθερος.
Και αν μέχρι τώρα δεν σου το είπε κανείς,
η ελευθερία σου είναι πιο σημαντική από τον θυμό τους.

Ζαν-Πωλ Σαρτρ

Οι παλιοί κοιμόνταν μια ωρίτσα το μεσημέρι, στο σπίτι ή το χωράφι. Έτσι ο ημερήσιος εργάσιμος χρόνος έσπαγε στα δύο και κυλούσε αποδοτικότερα. Θυμάμαι το ομηρικού τύπου κρεβάτι στο παράσπιτο (σε όλα τα βασικά κτήματα οι νoικοκυραίοι είχαν πετρόχτιστα – καμιά φορά πλιθόχτιστα – παράσπιτα). Δυο ζεύγη ξύλινα τρίποδα από γερά ξύλα γεφυρώνονταν με αδρές τάβλες – κι αποπάνω υφαντά στρωσίδια κι ένα μεγάλο μαξιλάρι με άχυρα. Ξάπλωνα κι εγώ (η μεσημεριανή ανάπαυση ήταν υποχρεωτική για όλους) και περνούσα την ώρα παρατηρώντας την ξυλοδεσιά της σκεπής, ενώ απέξω τα τζιτζίκια έπαιζαν το πρόγραμμά τους σε fortissimo.

*

Ένα ακόμα αγροτικό σφηνάκι. Στον τρύγο οι πιτσιρικάδες κουράζονταν και εγκατέλειπαν την αράδα τους (τη σειρά των κλημάτων) τάχα για φυσική τους ανάγκη, ουσιαστικά για να πάρουν μιαν ανάσα. Αν το έκαναν για δεύτερη φορά υπήρχε μεγάλη πιθανότητα ν’ακούσουν την κατάλληλη παροιμία από τους γέροντες: “μ’ ένα χέσιμο και με δύο, η μέρα δε βγαίνει!”. Η ρήση ισχύει και στα χρόνια των υπολογιστών.

Πάνος Ζέρβας, συγγραφέας Bloger

Κάναμε με το φορτηγό τη διαδρομή Αγρίνιο Θεσσαλονίκη. Ο φίλος μου είχε εγκαταλείψει την ιατρική για να σπουδάσει σκηνοθεσία, αλλά εντέλει δούλευε το φορτηγό του πατέρα του.

Αρκετές φορές το συνόδευα και εγώ ιδιαίτερα, στην διαδρομή Αγρίνιο- Θεσσαλονίκη- Αγρίνιο. Μια φορά ερχόμασταν φορτωμένη από Αγρίνιο και φτάσαμε λίγο μετά το σούρουπο σε ένα παραποτάμιο καφενείο ανάμεσα Γιάννενα και Κατάρα.

Μόλις περάσαμε τη γέφυρα και είδα το φωτισμένο καφενείο γεμάτο κόσμο είπα: πόσο θα ‘θελα να τους διαβάσω δυο ποιήματά μου.

Και γιατί να μην το κάνεις λέει ο φίλος μου.

Μα όλοι βλέπουν τηλεόραση ή παίζουν χαρτιά.

Ετοιμάσου εσύ μου λέει και θα δεις αν θα σε παρακολουθήσουν ή όχι.

Πήρα εγώ το βιβλίο και διάλεξα δύο ποιήματα. Είδα το φίλο μου να παίρνει το περίστροφο του και να το βάζει στην τσέπη του και να κατεβαίνει. Προχωρήσαμε προς την πόρτα. Εγώ κατάλαβα τι επρόκειτο να γίνει. Είδα τον φίλο μου να βγάζει το περίστροφο και να το προτείνει προς τους ανθρώπους λέγοντάς:

μην κουνηθεί κανένας. Εσύ εκεί κλείσε αυτό το κουτί και και έδειξε την τηλεόραση.Τρέμοντας εκείνος στράφηκε και έκλεισε την τηλεόραση. Λοιπόν είπε ο φίλος μου ο νεαρός εδώ επιθυμεί να σας διαβάσει δυο ποιήματά του. Και στρέφοντας προς εμένα διάβασε Γιάννη, εγώ αργά μέσα σε μια ησυχία που δεν ξαναείχα συναντήσει ως τότε σε ακροατήριο διάβασα το ένα κι ύστερα το άλλο ποίημα. Όταν τελείωσα ο φίλος μου είπε κύριοι σας ευχαριστούμε που είχατε την καλοσύνη να μας ακούσετε καληνύχτα σας.

Πάνω που στρίβαμε και πλησίαζαμε το φορτηγό ένας γέρος από μέσα μόλις φώναξε: ρε παιδιά χρειαζόταν η απειλή όπλου για να μας διαβάσετε αυτά τα ωραία πράγματα.

Τότε ο φίλος μου γύρισε και του φώναξα. Άστα αυτά γερό καλά σας ξέρω τι είστε όλοι σας. Ήταν ωραία αυτά τα πράγματα ακριβώς επειδή τα ακούσατε κάτω από την απειλή όπλου.

Γιάννης υφαντής, σε συνέντευξη στο Γιώργο Σκαμπαρδώνη σινεφιλία Θεσσαλονίκη το 1986

ομοφυλόφιλος, -η, -ο

1. που αισθάνεται ρομαντική ή/και σεξουαλική έλξη προς άτομα του ίδιου φύλου ένας ομοφυλόφιλος άνδρας
2. που αναφέρεται στην ρομαντική ή/και σεξουλική έλξη προς άτομα του ίδιου φύλουη ομοφυλόφιλη επιθυμία

ομόφυλος < αρχαία ελληνική ομόφυλος < ὁμός + φῦλον

ομόφυλος, -η, -ο

1. που ανήκει στην ίδια φυλή με κάποιον άλλον≠ αντώνυμα: αλλόφυλος
2. που έχει το ίδιο βιολογικό φύλο με κάποιον άλλον
   • που αναφέρεται σε άτομα του ίδιου βιολογικού φύλου ο Άρειος Πάγος ακύρωσε τους γάμους μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών που τέλεσε ο δήμαρχος Τήλου

   ≠ αντώνυμα: ετερόφυλος