Κάφκα*
“Ξεκινήστε με το τι είναι σωστό και όχι με το τι είναι αποδεκτό. “
Η έκκληση για ηθική πεποίθηση έναντι της συμμόρφωσης μιλάει για την πίστη στη σημασία του να μένει κανείς πιστός στις αρχές του
*Φραντς Κάφκα ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς λογοτέχνες του 20ού αιώνα.
ΔΕΝ ΙΔΡΩΝΕΙ Τ’ ΑΥΤΙ ΤΟΥ
Την φράση αυτή την χρωστάμε στον πατέρα της Ιατρικής τον Ασκληπιό. Όταν κάποια νεαρή τον ρώτησε, με ποιον τρόπο θα μπορούσε να κάνει τον νεαρό που της άρεσε να την αγαπήσει, αυτός απάντησε : «Να τον κλείσεις σ’ ένα πολύ ζεστό δωμάτιο, την συμβούλευσε, και αν ιδρώσουν τ αφτιά του, θα σ αγαπήσει. Αν δεν ιδρώσουν, μην παιδεύεσαι άδικα». Από την περίεργη αυτή συμβουλή του Ασκληπιού, έμεινε ως τα χρόνια μας η φράση «δεν ιδρώνει τ’ αυτί του», που τη λέμε συνήθως, για τους αναίσθητους και αδιάφορους.
Τίποτα δεν πυροδοτεί τον θυμό και την κλιμάκωση όπως οι φωνές. Η παραγωγική συζήτηση σπάνια γίνεται, όταν οι άνθρωποι ουρλιάζουν ο ένας στον άλλο για το ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο.
Μια τεταμένη κατάσταση θα κλιμακωθεί σε λογομαχία εάν ένα από τα εμπλεκόμενα μέρη αρχίσει να φωνάζει.
Απόφυγέ το. Προσεγγίστε την κατάσταση με ηρεμία και ψυχραιμία.
Τσαρούχης Γ
- Οι μέτριοι είναι η ισχυρότερη κοινωνική ομάδα στην Ελλάδα. Ένα αδίστακτο κρεβάτι του Προκρούστη…
Θα τα καταφέρεις καλύτερα αν έχεις πάθος για κάτι στο οποίο έχεις ικανότητα να το κάνεις. Αν ο Warren Buffett είχε πάει στο μπαλέτο, κανείς δεν θα είχε ακούσει για αυτόν..
Οι πολιτικοί, οι ιερείς και οι γονείς είναι όλοι δημιουργοί ενοχών, επειδή μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούν να σας ελέγχουν και να σας χειραγωγούν…
Ο χρόνος σου είναι περιορισμένος, οπότε μην τον ξοδεύεις ζώντας τη ζωή κάποιου άλλου …
Τα συναισθήματα πρέπει να κυλούν σαν το νερό σε ένα ποτάμι. Είναι προσωρινά συναισθήματα που πρέπει να έρχονται και να φεύγουν- αν τους επιτραπεί να κυλήσουν όπως θα έπρεπε. Δηλαδή, να επιτρέπετε στον εαυτό σας να νιώσει αυτό που νιώθετε, να καταλαβαίνετε γιατί το νιώθετε και στη συνέχεια εργάζεστε προς μια ουσιαστική επίλυση…
“Θέλω να διατηρήσω τον κόσμο όπως είναι, όχι γιατί μου φαίνεται καλός – αντίθετα τον θεωρώ άθλιο – αλλά γιατί ζω μέσα σ’ αυτόν και δεν μπορώ να τον καταστρέψω χωρίς να καταστραφώ μαζί του.”
Ζαν Πολ Σαρτρ (Jean Paul Sartre) γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας.
Ζονγκ, το πλοίο των σκλάβων και η ασφαλιστική αποζημίωση!
Μια μέρα σαν σήμερα, στις 29 Νοεμβρίου 1781, κάπου στον Ατλαντικό Ωκεανό, 133 Αφρικανοί σκλάβοι πετιούνται στη θάλασσα, από το πλήρωμα του δουλεμπορικού πλοίου Ζονγκ (Zong). Οι ιδιοκτήτες τους για την «απώλεια» ζήτησαν αποζημίωση από την ασφαλιστική εταιρία.
Η ιστορία έχει ως εξής. Το πλοίο Ζονγκ με 17 άτομα πλήρωμα και 470 σκλάβους, σάλπαρε από τις ακτές της Αφρικής στις 6 Σεπτεμβρίου 1781 με προορισμό τη Τζαμάικα. Λόγω όμως των υπεράριθμων “επιβατών” προκλήθηκε υποσιτισμός και σύντομα ξέσπασαν αρρώστιες, με αποτέλεσμα 7 μέλη του πληρώματος και 60 σκλάβοι να χάσουν τη ζωή τους.
Διατομή μοντέλου δουλεμπορικού. Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας
Στο πλοίο είχαν “φορτωθεί” τόσοι πολλοί σκλάβοι που δεν είχαν χώρο για τίποτα. Στο βιβλίο του Black Slaves in Britain, ο συγγραφέας F. O. Shyllon περιγράφει: «Αλυσοδεμένοι δύο δύο, δεξί και αριστερό πόδι, δεξί χέρι και αριστερό χέρι, κάθε σκλάβος είχε λιγότερο χώρο από έναν άνδρα σε ένα φέρετρο». Δεν είναι περίεργο γιατί τόσοι πολλοί σκλάβοι αρρώστησαν και πέθαιναν, τους συμπεριφέρονταν σαν ζώα και τους έδιναν τόσο χώρο ίσα για να αναπνέουν.
Επίσης λόγω ανέμων το πλοίο καθυστερούσε. Οπότε ο καπετάνιος Λουκ Κόλινγουντ* αποφάσισε -υποτίθεται για να μην πεθάνουν κι άλλοι- να πετάξει μερικούς ακόμη στο νερό. Βλέπετε η ασφάλεια κάλυπτε τη ζημιά για θάνατο σκλάβων μόνο αν αυτοί πνίγονταν και όχι αν σκοτώνονταν ή πέθαιναν από άλλες αιτίες.
Αρχικά ο πλοίαρχος διέταξε τους αξιωματικούς να πετάξουν μόνο τους άρρωστους σκλάβους και παρότι ο πρώτος αξιωματικός του Τζέιμς Κέλσαλ διαφώνησε, η διαταγή εκτελέσθηκε. 123 σκλάβοι και άλλοι 10 που έπεσαν από μόνοι τους (για συμπαράσταση) βρήκαν τραγικό θάνατο.
Οι ιδιοκτήτες ωστόσο επιδίωξαν να εισπράξουν την ασφάλεια, αλλά η ασφαλιστική εταιρεία βασίστηκε στην μαρτυρία του πρώτου αξιωματικού Κέλσαλ που είχε διαφωνήσει όπως είπαμε με την απόφαση. Αρχικά το δικαστήριο που εξέτασε την υπόθεση αποφάνθηκε υπέρ των ιδιοκτητών. Η ασφαλιστική άσκησε έφεση. Τότε ο Γκάρνιβαλ Σαρπ*, ένας από τους πρώτους ακτιβιστές κατά του δουλεμπορίου, αφού πρώτα έλαβε γνώση των γεγονότων από έναν σκλάβο που είχε στο μεταξύ απελευθερωθεί, τον Ολονταχ Εκουιάνο , αποφάσισε να εμπλακεί στην υπόθεση.
Granville Sharp (1735 – 1813)
Οι όποιες απόπειρες του Σαρπ για δίωξη των υπευθύνων για τη δολοφονία, όμως, δεν είχαν αποτέλεσμα. Ο τότε Γενικός Εισαγγελέας Τζον Λι, υποστήριξε πως η υπόθεση θα ήταν ίδια με το «αν είχαν ριχτεί στη θάλασσα άλογα». Υποστήριξε επίσης πως η δίκη αφορούσε απλά μια υπόθεση όπου το εμπόρευμα ενός πλοίου ρίχτηκε στη θάλασσα και πως δεν θα μπορούσαν για τον λόγο αυτό να υπάρχουν κατηγορίες για ανθρωποκτονία, ενώ το όλο περιστατικό ήταν υπέρ των συμφερόντων του πλοίου, καθώς κινδύνευε η ασφάλεια του πληρώματος. Ο Λόρδος του Μάνσφιλντ υποστήριξε πως οι πλοιοκτήτες δεν θα μπορούσαν να ζητήσουν αποζημίωση λόγω έλλειψης στοιχείων για λάθος στους υπολογισμούς της διαχείρισης του φορτίου.
Ο ανώτατος δικαστής Μάνσφιλντ. Wikimedia
Αυτή η μαζική δολοφονία προκάλεσε σάλο στην Βρετανία, ανοίγοντας τον δρόμο για την ανάληψη δράσεων σχετικά με την κατάργηση του δουλεμπορίου στη χώρα. Ύστερα από 26 χρόνια, το 1807, η Βρετανική Αυτοκρατορία θα καταργήσει το δουλεμπόριο, ενώ μετά από μισό αιώνα σχεδόν, το 1833, θα καταργήσει και την πρακτική της δουλείας.
***
Σημειώσεις:
* Ο Κόλινγουντ δεν ήταν ο πραγματικός ιδιοκτήτης του πλοίου. Το πλοίο ανήκε στον “επιχειρηματία” Τζέιμς Γκρέγκσον και σε μερικούς άλλους που είχαν μια εταιρεία σκλάβων στο Λίβερπουλ. Ο Κόλινγουντ ανέλαβε να ικανοποιήσει τα συμφέροντά τους και του εαυτού του βέβαια. Χρησιμοποίησε τον νόμο υπέρ του, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπήρχε κανένας λόγος να πετάξει τους άρρωστους Αφρικανούς πάνω από το πλοίο γιατί δεν διέτρεχε κανένα κίνδυνο. Στο δικαστήριο ισχυρίστηκε ότι ήταν επιτακτική ανάγκη να ρίξει τους σκλάβους πάνω από το πλοίο λόγω της εξάντλησης του νερού. Όμως όπως αποδείχθηκε αργότερα όλα ήταν ψέματα. Όταν το Zong έφτασε τελικά στην Τζαμάικα στις 22 Δεκεμβρίου, είχαν ακόμη αποθέματα 420 γαλόνια νερού.
Η οικογένεια Σαρπ
* Γκράνβιλ Σαρπ. Γεννήθηκε στο Ντάραμ, γιος αρχιδιάκονου, αλλά ως το 12ο από τα 14 παιδιά του δεν είχε χρήματα για να γίνει παπάς γι’ αυτό αρχικά έγινε υφασματέμπορος και στη συνέχεια δημόσιος υπάλληλος. Η μουσική όμως παιδεία που είχε αποκτήσει μέσω της οικογένειάς τον βρήκε να τραγουδά σε μια φορτηγίδα που κινούνταν μέσω των πλωτών οδών της Βρετανίας. Ο βασιλιάς Γεώργιος Γ’ πίστευε ότι ο Σαρπ είχε «την καλύτερη φωνή στην Αγγλία». Το 1765 ο Σαρπ συνάντησε τον Τζόναθαν Στρονγκ, έναν σκλάβο που έψαχνε δωρεάν θεραπεία στον αδερφό του Γουίλιαμ, ο οποίος ήταν γιατρός. Ο Στρονγκ είχε χτυπηθεί τόσο άσχημα από το αφεντικό του που πέρασε 4 μήνες μέχρι να αναρρώσει στο νοσοκομείο. Ο Σαρπ πήγε τον ιδιοκτήτη του Στρονγκ στο δικαστήριο ισχυριζόμενος από την έρευνά του στη δουλοπαροικία ότι, στην Αγγλία, δεν έπρεπε να τον αντιμετωπίζουν ως σκλάβο. Τα δικαστήρια αποφάνθηκαν υπέρ του Στρονγκ το 1768.
Η υπόθεση έλαβε εθνική δημοσιότητα και ο Σαρπ έγινε, εξ ορισμού, ο κορυφαίος υπερασπιστής των μαύρων στο Λονδίνο και ένας από τους πρώτους ανθρώπους που μίλησαν δημόσια κατά της δουλείας. Ανέλαβε τις υποθέσεις κι άλλων σκλάβων, συμπεριλαμβανομένου του Τζέιμς Σόμερσετ. Υπήρξε επίσης υποστηρικτής της ίδρυσης μιας δημοκρατικής κοινότητας μαύρων που αυτοδιοικούνταν βασισμένη στις αρχές του Frankpledge, στη Σιέρα Λεόνε το 1787.
Ο Σαρπ ανέπτυξε ριζοσπαστικές απόψεις και για άλλα ζητήματα, συμπεριλαμβανομένων των πολιτικών μεταρρυθμίσεων και των χαμηλών μισθών που καταβάλλονται στους εργάτες στις φάρμες. Υποστήριξε τους Αμερικανούς αποίκους απέναντι στη βρετανική κυβέρνηση και, ως αποτέλεσμα, αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη δημόσια θέση του το 1776. Ίδρυσε την Εταιρεία για την Κατάργηση του Εμπορίου Σκλάβων με τον Κλάρκσον και άλλους το 1787.
Πίνακας αρχής: “Το πλοίο των σκλάβων” του μεγάλου William Turner αναφέρεται σ αυτό ακριβώς το γεγονός. Τον ζωγράφισε το 1840, με σκοπό την περαιτέρω συνέχιση των προσπαθειών για την παγκόσμια κατάργηση του δουλεμπορίου.
***
Πηγή: Του Γιώργου Γιώτη, συνδιαχειριστή του ιστολογίου και συγγραφέα του βιβλίου HOAX – Οδηγός επιβίωσης στην εποχή της παραπληροφόρησης των εκδόσεων Θύραθεν
by Αντικλείδι , https://antikleidi.com
τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βλάπτουν…
Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βλάπτουν τα θετικά συναισθήματα, προκαλούν και ενισχύουν την κατάθλιψη και το άγχος και προσφέρουν μια αλλοιωμένη εικόνα για τον κόσμο εκεί έξω.
Επίσης, θα έχεις παρατηρήσει ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτοί που αλληλεπιδρούν στα social media είναι οι πιο… θυμωμένοι τύποι. Θα τους δεις να βροντοφωνάζουν και να ξεσπούν κάτω από αναρτήσεις που βασίζονται σε τίτλους άρθρων που… δεν διάβασαν.
Μπορεί να μην κάνουν τίποτα για να βελτιώσουν την δική τους κατάσταση και του συνόλου. Αλλά, φυσικά, θα χαρούν να ρίξουν το… βιτριόλι τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γιατί είναι εύκολο και δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτα.
Λάθη..
Οι άνθρωποι θα κάνουν λάθος μερικές φορές. Και όχι μόνο θα κάνουν λάθος, αλλά μπορεί επίσης να αρνηθούν να δουν ότι κάνουν λάθος. Είναι τεράστια σπατάλη χρόνου και ενέργειάς, το να ανησυχείτε συνεχώς για τη διόρθωση του λάθος. Θα βρεθείτε σε πολλές διαφωνίες και συζητήσεις, που δεν οδηγούν πουθενά. Καμία διαφωνία δεν θα κάνει ένα άτομο βαθιά ριζωμένο στις λάθος πεποιθήσεις του να αλλάξει γνώμη. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να πειστούν ή να παραδεχτούν ότι κάνουν λάθος. Μάθετε να αναγνωρίζετε τις μάχες για τις οποίες αξίζει να πολεμήσετε…
Το χιούμορ σχεδόν πάντα είναι θυμός με make-up..
“Έχω παρατηρήσει ότι όλα μας τα προβλήματα προκύπτουν από την αποτυχία μας να χρησιμοποιήσουμε μια απλή και ξεκάθαρη γλώσσα.”*
- ΖΑΝ ΠΩΛ ΣΑΡΤΡ
«Δεν γεννιόμαστε ίσοι, ίσοι γινόμαστε μόνο ως μέλη μιας ομάδας λόγω της απόφασής μας να εγγυηθούμε ο ένας στον άλλο ίσα δικαιώματα.»
Hannah Arendt, “Es gibt nur ein einziges Menschenrecht“,Die Wandlung, 1949
τέχνη και ο πολιτισμός
«Μια μεμονωμένη εικόνα καταφέρνει να λέει μια ολόκληρη ιστορία. Η δημιουργία μιας τέτοιας φωτογραφίας που ενσωματώνει ολόκληρη την ατμόσφαιρα μιας συνάντησης και πληροί αισθητικά κριτήρια, είναι εξαιρετικά ικανοποιητική. Όταν πετύχετε να δημιουργήσετε μια σειρά από τέτοιες εικόνες, ή ακόμα και ένα βιβλίο, τότε είστε στα πρόθυρα του να είστε καλλιτέχνης. Η τέχνη και ο πολιτισμός σηματοδοτούν την αρχή της ανθρωπότητας» Wolfgang Bernauer
ο Wolfgang Bernauer Ελβετός οφθαλμίατρος, συγγραφέας και φωτογράφος.
Η ιστορία αποτελεί την επιφάνεια του συνειδητού, η κουλτούρα την επιφάνεια του ασυνειδήτου.
Στέλιος Ράμφος
Υπάρχουν αυτοί που στην αρχή θα πουν δεν μπορώ αλλά η θέλησή τους θα τους κάνει να μπορέσουν…
Υπάρχουν αυτοί που στην αρχή θα πουν δεν μπορώ και η άρνησή τους θα τους κάνει να μη μπορέσουν…
Γιατί τόση επιθετικότητα στο διαδίκτυο;
Γιατί υπάρχει τόση επιθετικότητα και θυμός στο διαδίκτυο.
Πρώτον, οι σχολιαστές πολλές φορές είναι ανώνυμοι ή χρησιμοποιούν ψευδώνυμο, και ως εκ τούτου, δεν λογοδοτούν για την αγένεια τους.
Δεύτερον, βρίσκονται σε απόσταση από το στόχο του θυμού τους και είναι πιο εύκολο να ανταγωνίζονται από απόσταση και τρίτον, μάλλον είναι πιο εύκολο να είσαι βιτριολικός όταν γράφεις παρά όταν είσαι με τον άλλον κοντά.
Επειδή οι συζητήσεις δεν συμβαίνουν σε πραγματικό χρόνο, οι σχολιαστές έχουν τη δυνατότητα να γράφουν μακροσκελείς μονολόγους, πράγμα το οποίο δεν θα γινόταν στη πραγματικότητα. Σημαντικό στοιχείο ο τόνος της φωνής ή κάποια χειρονομία που μπορεί να έχουν μεγάλη επίδραση στην ικανότητά μας να καταλάβουμε τι λέει κάποιος. Όσο πιο μακριά από τον άνθρωπο που κάνουμε διάλογο είμαστε, τόσο πιο δύσκολο είναι να επικοινωνήσουμε.
Ο Edward Wasserman, Καθηγητής Ηθικής Δημοσιογραφίας, σημείωσε μια άλλη αιτία αυτής της εθιστικής βιτριολικής συμπεριφοράς: κακά παραδείγματα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τα οποία θα πρέπει να περιορίσουν το μίσος και το θυμό που έχουν γίνει ο κανόνας στα σχόλια μεταξύ των αναγνωστών. Είναι χρήσιμο και πολύτιμο να ακούγονται όλες οι απόψεις ενός θέματος, αλλά δεν είναι πολύτιμο να υπάρχουν προσωπικές επιθέσεις ή να υπάρχουν μηνύματα με εξαιρετικά θυμωμένο ύφος. Ακόμα και κάποιος που κάνει κάποιο νόμιμο σχόλιο αλλά με θυμωμένο ύφος, βλάπτει τη φύση του επιχειρήματος, γιατί παροτρύνει και τους υπόλοιπους να ανταποκριθούν με τον ίδιο τρόπο.
Ο Καθηγητής συμπληρώνει: “Εάν σε κάποια ιστοσελίδα μένουν σχόλια τα οποία κάνουν προσωπικές επιθέσεις με τον χειρότερο τρόπο, τότε, στέλνετε το μήνυμα πως αυτή είναι μια αποδεκτή ανθρώπινη συμπεριφορά”
Πολλές φορές είναι δύσκολο να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και όλοι μας κάποιες φορές έχουμε ξεφύγει και έχουμε κάνει κάποιο σχόλιο που ίσως το έχουμε μετανιώσει. Ίσως να είναι μια ευκαιρία να δούμε τι σημαίνει για εμάς το διαφορετικό, πότε αισθανόμαστε απειλή από κάποια διαφορετική άποψη. Απλά να το παρατηρήσουμε. Αυτό θα μας δώσει τη δυνατότητα της αλλαγής καθώς και τη δυνατότητα ανάληψης της ευθύνης των επιλογών.
________
Πηγή:efthimiopoulou.wordpress.com
Η λύπη ενός παιδιού ενδιαφέρει τη μητέρα του, η λύπη ενός νέου ενδιαφέρει μια νέα, η λύπη ενός γέρου δεν ενδιαφέρει κανέναν.
Βίκτωρ Ουγκώ, 1802-1885, Γάλλος συγγραφέας
ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΚΑΚΟ
Τη φράση αυτή τη βρίσκουμε για πρώτη φορά σ’ ένα στίχο του Μένανδρου (342-291 π.Χ.),που μιλάει για το γάμο. Ο ποιητής γράφει ότι ο γάμος «…εάν τις την Αλήθειαν σκοπή, κακόν μεν εστίν, άλλ’ αναγκαίον κακόν». Δηλαδή: Εάν θέλουμε να το εξετάσουμε στο φως της αλήθειας, ο γάμος είναι μεν ένα κακό, αλλά «αναγκαίον κακόν».
Σ’ ένα άλλο απόσπασμα του Μένανδρου διαβάζουμε -ίσως για παρηγοριά για τα παραπάνω- την εξής περικοπή: «Πάντων ιατρός των αναγκαίων κακών χρόνος εστίν». Επίσης: «αθάνατον εστί κακόν αναγκαίον γυνή». Δηλαδή, η γυναίκα είναι το αιώνιο αναγκαίο κακό.