Ένας μπουζουξής πριν χρόνια σε ένα έντεχνο σχήμα που συμμετείχα με αποκαλούσε βοσκό μόλις με είδε με το κλαρίνο και τα πνευστά. ..
Κάπνιζε κ’ στρέμματα μπάφους,είχε δεν είχε τελειώσει το γυμνάσιο σου λέει κλαρίνο άρα τσομπάνης. ..
Εγώ βέβαια τους βοσκούς πολύ τους εκτιμώ και για την σκληρότητα της δουλειάς τους με τις κακουχίες και για την μυστική επικοινωνία που έχουν με τα ζώα τους και για την φιλομουσία τους και την γνώση που έχουν πάνω στα τραγούδια ,τους σκοπούς και τα όργανα. .
Κυρίως όμως τους εκτιμώ για την ασκητική της σιωπής που καλλιεργούν για χρόνια μένοντας μόνοι στο βουνό η οποία τους κάνει συχνά λαϊκούς φιλοσόφους και θυμόσοφους!Να όπως ο Ψαραντώνης που ήταν επίσης βοσκός και τον λατρεύω..!
Με τα χρόνια κατάλαβα πως το βοσκός ήταν ένα είδος μπούλινγκ ,μια υποτίμηση εκ προοιμίου απέναντι στο κλαρίνο κ’ στην δημοτική μουσική που ο συγκεκριμένος λόγω αφέλειας θεωρούσε πως υπάρχει.Σου λέει κλαρίνα χονδροειδείς τύποι, βοσκοί .
Με τα χρόνια διαπίστωσα πόσοι βοσκοί με την έννοια του χονδροειδούς υπάρχουν σε πολλά είδη μουσικής, αλλά κ’ στις επιστήμες και στη ζωή.
Βοσκοί έντεχνοι,βοσκοί κλασσικοί κιθαρίστες, βοσκοί στην όπερα, βοσκίσια ταξίμια,βοσκοί αλα τούρκα,βοσκοί μπουζουξήδες…
Ο τρόπος ο χοντρός έκανε και κάνει το βοσκίσιο με αυτήν την έννοια, η αφέλεια του τρίχορδου που τάχα μου παίζει ρεμπέτικα κ’ σνομπάρει τον Παλαιολόγου…
Η πραγματική αλήθεια είναι πως η λεπτότητα της Τασίας Βέρρα,του Ζέρβα,του Σαλέα, του Μπέκου ακόμα κ’ της Πυργάκη είναι τέτοια γεμάτη από χυμούς λυρισμού που προσπερνάει το πρώτο επίπεδο αδρότητος ακόμα και τα βοσκίσια θέματα τις βλαχοπούλες και τα μαντριά και τις γραφικότητες. .
Έχω πια την βεβαιότητα ότι την λεπτότητα ή μη την καθορίζει όχι το τι των πραγμάτων αλλά το πως….Όχι το είδος αλλά ο τρόπος. .
Έχουμε πολλούς λεπτεπίλεπτους λαϊκούς καλλιτέχνες κ’ πολλούς βοσκούς κλασσικούς. …Ο τρόπος της ψυχής είναι η ουσία. .!
Μάνος Αχαλινωτόπουλος