ΟΡΕΙΝΟΣ

Στις δυσκολίες με ενότητα, στα αναγκαία με συμβιβασμό και σε όλα με αγάπη!

Η βλακεία των ανθρώπων είναι ότι έχουν μια απάντηση για όλα. Η σοφία των μυθιστορημάτων είναι ότι έχουν μια ερώτηση για όλα….

……Ένα άτομο βιώνει τον εαυτό του, τις σκέψεις και τα συναισθήματά του ως κάτι ξεχωριστό από τα υπόλοιπα, ένα είδος κίνησης οπτικής επίγνωσης. Αυτή η αυταπάτη είναι ένα είδος φυλακής για εμάς, που μας περιορίζει στις προσωπικές μας επιθυμίες και στοργή για μερικούς ανθρώπους που είναι πιο κοντά μας. Καθήκον μας πρέπει να είναι να απελευθερωθούμε από αυτή τη φυλακή διευρύνοντας τον κύκλο συμπόνιας μας για να αγκαλιάσουμε όλα τα ζωντανά όντα και ολόκληρη τη φύση στην ομορφιά της….

Καθαρισμός ελαιώνα στο Κλειδί Βοιωτίας

Ιντεραμερικαν

Τα δένδρα επικοινωνούν μεταξύ τους. Αντιλαμβάνονται τα ερεθίσματα. Αναπτύσσονται με τη βοήθεια της μουσικής. «Ανθίζουν» με την ανθρώπινη ομιλία. Προσέχουν την υγεία τους. Μοιράζονται «τροφή». «Κινούνται», παρότι ριζωμένα στη γη.

Αυτά είναι μερικά από τα ευρήματα κατά καιρούς ερευνών –μεγάλων, μικρών, ευρύτερης αποδοχής ή υπό περαιτέρω διερεύνηση– για τα δέντρα. Κοινός παρονομαστής μεταξύ των επιστημόνων είναι πως πρόκειται για όντα με ιδιαίτερη «ευφυΐα» που συχνά, στο πλαίσιο της επαρκέστερης κατανόησής της, ερμηνεύεται με ανθρώπινους όρους.

Σ’ αυτή την ιδιαίτερη ευφυΐα θα πίστωνε κανείς και άλλο ένα χαρακτηριστικό των δέντρων: Το λεγόμενο «crown shyness» ή «canopy disengagement». 

Πρόκειται για ένα φαινόμενο «κοινωνικής αποστασιοποίησης» μεταξύ των δέντρων, κατά το οποίο οι κομοστέγες τους (σ.σ. ανώτεροι όροφοι των δέντρων που αποτελούνται από τα φυλλώματά τους) απέχουν μεταξύ τους, δημιουργώντας μικρά “ρήγματα” γαλάζιου ανάμεσα στις πράσινες φυλλωσιές τους.

Στρέφοντας κανείς το κεφάλι ψηλά και παρατηρώντας το πολύχρωμο μωσαϊκό πρασίνου με φόντο το μπλε του ουρανού, δεν μπορεί παρά να θαυμάσει την ομορφιά της φύσης – και, γιατί όχι, και τη σοφία της.

Ομως, ποια είναι η χρηστικότητα του φαινομένου; Και πρόκειται για κάτι που η φύση προνοεί για την ευζωία των «πνευμόνων» της ή εξαρτάται από την τύχη, τις δασικές περιστάσεις ή και την εκάστοτε φωτογραφία της στιγμής;

Πηγή: άρθρο στην Καθημερινή του Γ Φωτιάδη, αναπληρωτή καθηγητή του τμήματος Δασολογίας και Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.

•Και βέβαια θα ψηφίσω.Και θα το κάνω πάντα σε οποιαδήποτε δυσκολία και αν βιώνω.Γιατί αναπολώ τους αγώνες της γενιας μου και τόσων προηγούμενων γενεών για να μπορούμε να μπαίνουμε στο παραβάν και να ψηφίζουμε.Για το απόλυτο αγαθό της δημοκρατίας που είναι σαν το νερό.Δεν καταλαβαίνουμε τη σημασία του παρά μόνο όταν στερεύει.
•Γιατί απεχθάνομαι τους αδιάφορους,τους αρνητες,τους εκούσια απέχοντες.Τους
θεωρώ πολιτες δεύτερης κατηγορίας.Οι Ρωμαίοι το ονόμαζαν capitis deminutiio.Άτομα που δεν έχουν το ηθικό δικαίωμα να έχουν γνώμη σε οτιδηποτε.Αν είχαν στοιχειώδη συνείδηση και δεν θέλουν κανένα σεβαστό.Να σηκωθούν από τον καναπέ να περιμένουν στην ουρά κι ας ψηφίσουν λευκο.Να δειξουν σεβασμό και όχι περιφρόνηση στη δημοκρατια.Ιδιως αυτός ο απονευρωμένος νεανικός χυλός.
•Κι ας είναι οι πιο αδιάφορες εκλογές από το 74.Χωρίς κανένα πραγματικό διακύβευμα.Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα.Επακολουθεί μια περίοδος πολιτικής αγρανάπαυσης τριων ετών.Θα σιγοβράζει μια κεντροαριστερή σούπα μέχρι να μπορέσουμε να καταλάβουμε ότι αν δεν υπάρξει κυβερνησιμοτητα οι Έλληνες θα λένε ότι έλεγε μια παλιά διαφήμιση της VW.
“Κι αν παλιωσει και το αλλάξουμε πάλι Φολκσβάγκεν θα πάρουμε»

Πάνος Μπιτσαξής

Ο Μέρον γεννήθηκε το 1930 σε μια «εβραϊκή οικογένεια της μεσαίας τάξης» στο Kalisz της Πολωνίας, ώσπου στα 9 έτη βρέθηκε να ζει στα γκέτο και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που έστησαν οι ναζί μετά την κατάληξη της Πολωνίας, το 1939.

Μετά τον πόλεμο, ακολούθησε νομικές σπουδές στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο, έκανε το διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και μεταδιδακτορικές σπουδές στο διεθνές δίκαιο στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ.

Ακριβώς μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967, διορίστηκε νομικός σύμβουλος της Ισραηλινής κυβέρνησης, η οποία -υπό την πρωθυπουργία Λέβι Εσκόλ- σκεφτόταν να βάλει το «δάχτυλο στο μέλι» και να εποικήσει τα εδάφη που κατέκτησε στον πόλεμο.

Σε μια συνεδρίαση, λοιπόν, του υπουργικού συμβουλίου, ωστόσο, ο υπουργός Δικαιοσύνης προειδοποίησε ότι η εγκατάσταση αμάχων σε «διοικούμενο» έδαφος θα παραβίαζε το διεθνές δίκαιο. Ο επικεφαλής του γραφείου του Εσκόλ ζήτησε τότε από τον χαρισματικό νομικό σύμβουλο του υπουργείου Εξωτερικών, Θίοντορ Μέρον, να γνωμοδοτήσει.

Ο παράνομος ισραηλινός οικισμός Κφαρ Ετσιόν, ο οποίος δημιουργήθηκε μετά το 1967 παρά τις προειδοποιήσεις του Μέρον.

Ο Μέρον, όμως, ήταν κατηγορηματικός: «Το συμπέρασμά μου είναι ότι η μη στρατιωτική εγκατάσταση στα διοικούμενα εδάφη αντιβαίνει σε ρητές διατάξεις της Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης».

Όπως εξήγησε, η σύμβαση του 1949 για την προστασία των αμάχων σε καιρό πολέμου, απαγόρευε σε μια δύναμη κατοχής να μετακινήσει μέρος του πληθυσμού της σε κατεχόμενη γη. Η διάταξη, έγραψε, «στόχευε στην αποτροπή του εποικισμού» από το κατακτητικό κράτος.

Η ισραηλινή κυβέρνηση όμως δεν τον άκουσε και οι Ισραηλινοί άρχισαν να δημιουργούν πολιτικές υποδομές, όταν μια ομάδα νεαρών Ισραηλινών εγκαταστάθηκε στην τοποθεσία Kfar Etzion.

Τι θα συνέβαινε σήμερα, εάν…

Ο Γκόρενμπεργκ εκτιμά ότι εάν η κυβέρνηση αποδεχόταν τη γνωμοδότηση του Μέρον, σήμερα, δεν θα υπήρχαν οικισμοί σε κατεχόμενα εδάφη.

«Ολόκληρο το δίκτυο των μεγάλων ισραηλινών προαστίων, των μικρότερων περιφραγμένων προαστίων και των μικροσκοπικών φυλακίων δεν θα υπήρχε. Ο ισραηλινός στρατός δεν θα χρειαζόταν να φυλάει αυτές τις κοινότητες και το Ισραήλ δεν θα είχε επενδύσει τεράστιους πόρους για να συνδεθεί με τα κατεχόμενα εδάφη».

Μπορεί οι εποικισμοί να μην είναι το μοναδικό πρόβλημα στο Παλαιστινιακό ζήτημα, αλλά θα ήταν μια πολύ σημαντική εξέλιξη για τον Ισραηλινό δημοσιογράφο. «Επιπλέον, ένα μέρος των οικισμών υπήρξαν ένα «θερμοκήπιο» για την ισραηλινή ριζοσπαστική θρησκευτική δεξιά, κάθετα αντίθετη στην παραχώρηση γης. Τα δύο πιο ακραία κόμματα στην κυβέρνηση του Νετανιάχου καθοδηγούνται από εποίκους και υπολογίζουν τους οικισμούς ως τον πυρήνα της εκλογικής τους περιφέρειας. Χωρίς τους εποικισμούς, οι πιθανότητες του Ισραήλ να αποφύγει την τρέχουσα δυσχερή θέση του θα ήταν καλύτερες» εκτιμά ο Γκόρενμπεργκ.

Ο Ισραηλινός δημοσιογράφος πιστεύει ότι η αποδοχή της γνώμης του Μέρον δεκαετίες πριν θα μπορούσε επίσης να είχε δημιουργήσει μια διαφορετική στάση απέναντι στο διεθνές δίκαιο μεταξύ των Ισραηλινών πολιτικών και στρατιωτικών ηγετών και ίσως μια τέτοια στάση θα είχε οδηγήσει τον Νετανιάχου και τον Γκάλαντ να διεξάγουν ένα πόλεμο αποφεύγοντας πράξεις που ενδεχομένως να είναι εγκλήματα πολέμου

Πηγή:in.gr