Και τα δυο είδη: ξυνός και γλυκός!

Γράφει:

 Γιώργος Αλβέρτης – 

Πρόθεσή μας είναι το κτίσμα αυτό να αποτελέσει πυρήνα πολιτισμού

Bασικό μέλημα η διατήρηση της αυτονομίας των χώρων, αλλά με διαφορετική διάταξη

Ενδιαφέρον από τη Δημοτική Αρχή σε πρόσφατη συνάντηση

Μια πρόταση που θα ταράξει τα νερά της συριανής κοινωνίας έρχεται μέσω της Διπλωματικής Εργασίας τής σπουδάστριας στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης Ερασμίας Γκατζόφλια. Σε αυτήν η κ. Γκατζόφλια μεταμορφώνει το κτήριο του θερινού κινηματογράφου «Παλλάς» σε έναν υπέροχο χώρο πολιτισμού, ενώ απαντώντας σε σχετικό ερώτημα της εφημερίδας κάνει γνωστό ότι  σε συνάντησή της με τη Δημοτική Αρχή, υπήρξε έντονο ενδιαφέρον για την πρότασή της.

«Η διπλωματική εργασία μου αποτελεί το τελευταίο τμήμα των εργασιών που οφείλουμε να περατώσουμε για την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος σπουδών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Καθώς και συνέχεια της ερευνητικής μου εργασίας με τίτλο: «Οι περίκλειστες διατάξεις στη δημόσια αρχιτεκτονική του νεοσύστατου ελληνικού κράτους και οι Πρώτοι Έλληνες Μηχανικοί» δηλώνει στο «Λ» κάνοντας γνωστό πως με την υποστήριξη και την καθοδήγηση των καθηγητών της, Μαρίας Αρακαδάκη και Σοφοκλή Κωτσόπουλου, της δόθηκε η ευκαιρία να αναλύσει το δομικό σύστημα του κτίσματος, αλλά και να υλοποιήσει μια ολοκληρωμένη πρόταση επανάχρησής του.

Ανάδειξη των τυπολογικών και μορφολογικών χαρακτηριστικών του ιστορικού κτιρίου

Συνεχίστε την ανάγνωση του “Πρόταση της Ερασμίας Γκατζόφλια για την μετατροπή του θερινού Παλλάς σε χώρο πολιτισμού”

Κάθε ευτυχία Τζωρτζίνα και Νίκο!!

Σάκης Μουμτζής21.06.2024 /καθημερινή

Τα παραπάνω λόγια είναι της 75χρονης Αντα Σάγκι που κρατήθηκε για 53 ημέρες όμηρος στη Γάζα. Αλλά ποια είναι η Αντα Σάγκι; Μήπως είναι καμιά ακροδεξιά, υπερορθόδοξη Εβραία; Η Αντα Σάγκι έζησε για δεκαετίες στο κιμπούτς Nir Oz, στα σύνορα με τη Γάζα, διότι πίστευε πως οι δύο λαοί θα μπορούσαν να συνυπάρξουν αρμονικά και αγωνιζόταν προς αυτή την κατεύθυνση. Δίδασκε στους συμπατριώτες της αραβικά ώστε να είναι ευκολότερη η επικοινωνία με τους Παλαιστινίους. Και τα νέα παιδιά του φεστιβάλ Νόβα πίστευαν πως η μουσική μπορεί να τα φέρει κοντά με τους συνομηλίκους τους της Γάζας. Επεσαν τραγικά έξω και το πλήρωσαν με τη ζωή τους. Οι τρομοκράτες απεχθάνονταν ό,τι αυτά τα παιδιά εκπροσωπούσαν.

Ξαφνικά όλος αυτός ο ειδυλλιακός κόσμος που ονειρευόταν η Σάγκι γκρεμίστηκε εκείνο το πρωινό της 7ης Οκτωβρίου. Το κιμπούτς στο οποίο διέμενε καταστράφηκε πλήρως, καταβάλλοντας βαρύ φόρο αίματος καθώς οι τρομοκράτες της Χαμάς δεν άφησαν τίποτα όρθιο. Σκότωσαν, βίασαν, λεηλάτησαν. Η ομηρία της Σάγκι και τα όσα είδε όλο αυτό το χρονικό διάστημα την έκαναν να αναθεωρήσει τον καταστατικό κώδικα της ζωής της πως θα μπορούσε να επικρατήσει η λογική και η ειρήνη στην περιοχή. Τα όσα έγιναν την 7η Οκτωβρίου βρέθηκαν πέρα από κάθε λογική και ο πόλεμος κατέστη η μοναδική επιλογή για το κράτος του Ισραήλ. Η πραγματικότητα είναι πάντα υπέρτερη κάθε οράματος. Το υποτάσσει και υπαγορεύει τις κινήσεις των πρωταγωνιστών. Οσοι προσπαθούν να προσεγγίσουν την έννοια και τη συμπεριφορά του μάρτυρα με ορθολογικά εργαλεία θα αποτύχουν. Η θυσία του έχει αρχαϊκά πρότυπα, με πολιτισμικές ορίζουσες έξω από το πλαίσιο των κοινωνιών του πολιτισμένου κόσμου και για αυτόν τον λόγο μάς είναι ακατανόητη και δεν αντιμετωπίζεται. Κάποιον που δεν τον ενδιαφέρει η δική του η ζωή, αλλά μόνον ο θάνατος των εχθρών του, πώς θα τον αποτρέψουμε να πραγματοποιήσει τον σκοπό του;

Η Αντα Σάγκι κατά την ομηρία της διαπίστωσε –όπως αφηγείται στο BBC– πως μεταξύ των κατοίκων της Γάζας και της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς είχαν αναπτυχθεί ισχυροί δεσμοί, καθώς τους ομήρους τους «φιλοξενούσαν», έναντι υψηλότατου μεροκάματου, απλοί Παλαιστίνιοι πολίτες. Κάτι που αποδείχθηκε κατά την επιχείρηση απελευθέρωσης των τεσσάρων ομήρων. Επιπλέον, με τη μαρτυρία της Σάγκι, επιβεβαιώθηκε η θέση του ισραηλινού στρατού πως τα νοσοκομεία της Γάζας αποτελούσαν οργανικά τμήματα του επιχειρησιακού μηχανισμού της Χαμάς, κάτι που φαίνεται ότι διέφυγε την προσοχή των οργανώσεων του ΟΗΕ στην περιοχή. Στο νοσοκομείο Νάσερ παρέμεινε για ένα διάστημα η συγκεκριμένη όμηρος μαζί με άλλους περίπου δέκα απαχθέντες.

Η συνέντευξη της Αντα Σάγκι καταλήγει με μια σπαρακτική κραυγή που μας στέλνει πολλές δεκαετίες πίσω. «Εχασα το σπίτι μου, έχασα την ελευθερία μου». Οπως ακριβώς οι Εβραίοι πριν από ογδόντα χρόνια.

Γιο­λάν­τα Σα­κελ­λα­ρί­ου: Νό­τος

By planodion on 22 Ἰούνιος 2024

ΙΧΕ ΠΟΛΥ ΚΟΣΜΟ ἐκεί­νη τὴ μέ­ρα στὴν Τρά­πε­ζα. Κυ­ρί­ως συν­τα­ξιού­χους, για­τὶ πλη­σί­α­ζε τὸ τέ­λος τοῦ μῆ­να. Τὰ κα­θί­σμα­τα ὅλα πια­σμέ­να καὶ οἱ ὑπό­λοι­ποι ὄρ­θιοι. Στά­θη­κα σὲ μιὰ γω­νιά, πλά­τη στὸν τοῖ­χο. Τὸ νού­με­ρό μου προ­οιώ­νι­ζε ὅτι θὰ περ­νοῦ­σα πολ­λὲς ὧρες ἐκεῖ μέ­σα.

       Γιὰ ἀρ­κε­τὴ ὥρα ἄκου­γα τὶς συ­νο­μι­λί­ες τῶν συν­τα­ξιού­χων ποὺ θύ­μι­ζαν Ἰο­νέ­σκο καὶ εἶ­χα ἀρ­χί­σει νὰ κου­ρά­ζο­μαι ἀπὸ τὴν ὀρ­θο­στα­σία. Ἔκα­να με­ρι­κὲς βόλ­τες στὸν χῶ­ρο καί, χα­ζεύ­ον­τας τὶς κορ­νι­ζα­ρι­σμέ­νες ἀφί­σες στοὺς τοί­χους, τὸ βλέμ­μα μου κον­το­στά­θη­κε στὸ γνω­στὸ ἔρ­γο του Βὰν Γκόγκ, τὴν ψά­θι­νη κα­ρέ­κλα. Μιὰ ἄδεια κα­ρέ­κλα, τρύ­πια, συ­νώ­νυ­μο ἀπου­σί­ας, φθο­ρᾶς, τῆς ψυ­χι­κῆς του κα­τά­στα­σης ἀλ­λὰ καὶ τῆς φτώ­χειας του. Μπο­ρεῖ νὰ ἦταν καὶ ἡ κα­ρέ­κλα ποὺ κα­θό­ταν γιὰ νὰ ζω­γρα­φί­σει ἢ καὶ νὰ φά­ει. Σί­γου­ρα τὴν εἶ­χε χρη­σι­μο­ποι­ή­σει ὡς μο­ντέ­λο καὶ δὲν ἦταν ἀπο­κύ­η­μα τῆς φαν­τα­σί­ας του.

       Δὲν ξέ­ρω πῶς μοῦ ἦρ­θε, ἦταν μιὰ αὐ­θόρ­μη­τη κί­νη­ση. Πῆ­γα κον­τὰ καὶ τρά­βη­ξα τὴν κα­ρέ­κλα ἔξω ἀπ’ την κορ­νί­ζα. Τὴν ἔβα­λα κον­τὰ στὸν τοῖ­χο ὅπου πρὶν λί­γο στε­κό­μουν ὄρ­θια, καὶ κά­θι­σα. Ἕνα δρο­σε­ρὸ ἀε­ρά­κι, αἴφ­νης, διείσ­δυ­σε στὸν χῶ­ρο καί, σύν­το­μα, ἄκου­σα θρόϊ­σμα φύλ­λων, κε­λαη­δί­σμα­τα καὶ κά­που στὸ βά­θος ἕναν ἤπιο πα­φλα­σμὸ νε­ροῦ. Τὴν ἡσυ­χία τοῦ ἄγνω­στου τό­που διέ­κο­ψε μιὰ φρά­ση στὰ γαλ­λι­κά: «Βίν­σεντ, ἔλα νὰ δεῖς ἕνα σκιου­ρά­κι, μό­λις σκαρ­φά­λω­σε στὴ βε­λα­νι­διά. Τὸ ζω­γρα­φί­ζου­με;»

       Δὲν ὑπῆρ­χε κα­μιὰ ἀμ­φι­βο­λία ὅτι βρι­σκό­μουν στὴν Ἀρλ, τὴν ἀγα­πη­μέ­νη πό­λη στὴ νό­τια Γαλ­λία, τοῦ Βίν­σεντ Βὰν Γκόγκ, ὅπου κα­τέ­φευ­γε συ­χνὰ γιὰ νὰ ζω­γρα­φί­σει, κά­ποιες φο­ρὲς πα­ρέα μὲ τὸν Πὸλ Γκογ­κέν.

…έφεραν πόρνες για την Ελευσίνα

τα πτώματα ρίχτηκαν με τα μούτρα στο συμπόσιο 

με το πρόσταγμα της τοκογλυφίας…

Εζρα Παουντ (1885-1972) θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς ποιητές του αιώνα μας . Δυστυχώς η εγκατάσταση στο Ράπαλο της Ιταλίας συνοδεύτηκε από μία ολόψυχη υποστήριξη στο φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι, στον οποίο απέστειλε διακηρύξεις, προτάσεις και εκθέσεις, ενώ του αφιέρωσε και ένα «Καντό». Ο Πάουντ συνδέθηκε με την προπαγάνδα υπέρ του φασισμού και εξέφρασε ανοιχτά την επιδοκιμασία του για τον «Αγώνα», το βιβλίο του Χίτλερ, το οποίο χαρακτήρισε «ακριβή πολιτική ανάλυση».

Πριν τα νερά της λίμνης του Μόρνου τις σκεπάσουν ..

Νοικιάστε το Χιλτον..δύσκολο να είσαι μάγισσα στο Εδιμβούργο.

•Η ανεξαρτησία γνώμης των δικαστων,η κατα συνείδηση κρίση ,είναι απαραβίαστη με ένα απαράβατο όρο.Να αρέσει η γνώμη τους στη Πρόεδρο και την Εισαγγελέα του Αρειου Πάγου.Βεβαίως να αρέσει η γνώμη τους και στην λαοπρόβλητη κυβέρνηση και ειδικά να συμφωνεί και ο Φλωριδης.Αν δεν συντρέχουν οι φυσιολογικές αυτές προυποθεσεις οι αποφασεις είναι άκυρες,ανυπόστατες.Οι δικαστες αυτοί πρέπει να εκδιώκονται από το σώμα.Ο Ερντογαν δείχνει το δρόμο.Και ο Κιμ Γιογκ Ουν.Και αν ξεφύγει κάτι εδώ είναι ο Φλωριδης να νομοθετήσει.
•Η Ελλάδα στην ευρωπαϊκή νομοθετική πρωτοπορία.Ο κατηγορούμενος είναι ένοχος μέχρις αποδειξεως της αθωότητος του.Όλοι στη φυλακή αμέσως άνευ πολλών πολλών περιττων διατυπώσεων.Δεν χρειαζονται δίκες.Αυθημερόν.Αν δεν έχετε επαρκείς φυλακές νοικιάστε το Ιλισσιον πρώην Χιλτον.
•Στο Εδιμβούργο η πόλη χωρίζεται με ένα μεγάλο ορυγμα.στα δυο.Στο μεσαίωνα ήταν λιμνη.Εκεί έριχναν τις ύποπτες για μαγεια.Αν πνιγοντουσαν ήταν αθώες.Αν σώνονταν ήταν δεδομένο ότι είναι μάγισσες όποτε τις έκαιγαν στην πυρα.Ήταν πολύ δύσκολο να είσαι μάγισσα στο Εδιμβούργο.
•Να εντρυφήσει η κυβέρνηση στην μεσαιωνική σκωτσέζικη νομολογία.Και να την εφαρμόσει χωρίς δισταγμούς.

Πάνος Μπιτσαξής