ΟΡΕΙΝΟΣ

Η κριτική είναι επικίνδυνη επειδή πληγώνει την ανεκτίμητη υπερηφάνεια του ανθρώπου, τραυματίζει την αυτοεκτίμησή του και ξυπνά τη μνησικακία…

ο κομπραδόρος είναι  ο μεσάζων, ο εργολάβος των ξένων αφεντικών.

(προέρχεται από το comprador, σημαίνει κυριολεκτικά “αγοραστής” και μας έρχεται από τα Πορτογαλικά.

 ο ραντιέρης είναι ο τοκογλύφος, αυτός που θησαυρίζει από ενοίκια, τίτλους, προσόδους αλλά και από το χρηματιστήριο.

(ραντιέρης, από το γαλλικό rentier, δηλαδή δικαιούχος ενοικίων και τόκων, τοκογλύφος, “εισοδηματίας)

Αρκεί ένα λεπτό για να ερωτευθείς, μια ώρα για να συμπαθήσεις και μια μέρα για ν’αγαπήσεις. Όμως μια ολόκληρη ζωή δεν αρκεί για να ξεχάσεις….

Με την Λαμπέτη πίσω…

---

Το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών τιμώντας τον Νίκο Φράγκο στις 19 Δεκεμβρίου 2024 και ώρα 09:30-16:00 θα έχει ημερίδα με πολλούς ομιλητές για το έργο και την ζωή του Νίκου Φράγκου.

Δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα της ημερίδας

*Ο Σαίρεν Κίρκεγκωρ (1813-1855) ήταν Δανός φιλόσοφος, θεολόγος και συγγραφέας, τα έργα του οποίου επηρέασαν βαθύτατα την υπαρξιστική φιλοσοφία και το ευρύτερο πεδίο της δυτικής σκέψης. 

•Η ανθρωπότητα πορεύεται συνεχώς ανακαλύπτοντας νέες έννοιες.Η καινοτόμος Αμερική συμβάλλει τα μέγιστα σε αυτό.Ο Μπλινκεν το επιβεβαίωσε.Nuance είναι η κατάλληλη λέξη.Αποχρωση.Τόνος.Χροιά
Έτσι τώρα έχουμε τους εκπολιτισμένους τρομοκράτες.Εξ ευωνύμων στη φωτό ο νέος Υπουργός Δικαιοσύνης της Συριας.Μολις αποφάσισε ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να είναι Δικαστές και διέταξε να παραδώσουν τις υποθέσεις σε άρρενες συναδέλφους τους.Τεραστια πρόοδος.Απεφευχθη το χειρότερο.Να μην υπάρχουν καθόλου δικαστές.Ο έτερος δεν γνωρίζω τι είναι.Αμφοτεροι όμως φαίνονται διανοούμενοι,φωτεινές φυσιογνωμίες…

Πάνος Μπιτσαξής

Συνήθως λύνω τα προβλήματα αφήνοντάς τα να με καταβροχθίσουν. …
Μια αντανάκλαση της τάσης του Κάφκα να εσωτερικεύει τις προκλήσεις και τα συναισθήματα, το απόσπασμα αυτό καταδεικνύει την τάση του να καταπιάνεται με την πολυπλοκότητα σε βαθιά προσωπικό επίπεδο.

Στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως οι άνθρωποι διψούν για εκτίμηση…

Του Ἀλέ­ξαν­δρου Ρα­σκόλ­νικ

ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ κομ­μέ­νο ἀπ’ τὸ πρωΐ, ἔξω ἔρι­χνε κα­ρε­κλο­πό­δα­ρα καὶ φυ­σι­κὰ οὔ­τε συν­δρο­μη­τι­κὴ τη­λε­ό­ρα­ση οὔ­τε ὑπο­λο­γι­στὴς δου­λεύ­ουν χω­ρὶς ρεῦ­μα.

       Ἡ ἔξο­δος, ἀκό­μα κι ἂν ἤθε­λες ν’ ἀψη­φή­σεις τὸν και­ρό, ἐξό­χως προ­βλη­μα­τι­κή. Ὀρ­δὲς ὁπλι­σμέ­νων Φρου­ρῶν τῆς Δη­μο­κρα­τί­ας, ντυ­μέ­νοι μὲ στο­λὲς χη­μι­κοῦ πο­λέ­μου, χω­ρὶς δια­κρι­τι­κά, καὶ τ’ ἀκρο­δά­χτυ­λο νὰ χαϊ­δεύ­ει τὴ σκαν­δά­λη, πε­ρι­πο­λοῦν νυ­χθη­με­ρόν.

       Χρό­νια εἶ­χα νὰ πιά­σω μο­λύ­βι καὶ χαρ­τί. Ὅλα ἀπ’ τὸ πλη­κτρο­λό­γιο περ­νᾶ­νε πιά. Τὸ χέ­ρι μου, στὴν ἀρ­χὴ ἔτρε­με μπρο­στὰ στὴν πρό­κλη­ση. Με­τά, πιὸ θαρ­ρε­τά, ἄρ­χι­σα κά­τι ὀρ­νι­θο­σκα­λί­σμα­τα, ἀλ­λὰ ἦταν ἀδύ­να­το νὰ συγ­κεν­τρω­θῶ. Ἀπὸ τὸ δι­πλα­νὸ δια­μέ­ρι­σμα ἀκού­γον­ταν τρα­γού­δια καὶ δυ­να­τὰ γέ­λια. Πα­ρά­νο­μη συ­νά­θροι­ση, ἀσφα­λῶς. Σκέ­φτη­κα νὰ κά­νω κα­ταγ­γε­λία στὴν ἀστυ­νο­μία, ἀλ­λὰ προ­τί­μη­σα νὰ τοὺς προϊ­δε­ά­σω. Μὲ κά­λε­σαν μέ­σα γιὰ ἕνα πο­τὸ κι ὁ πά­γος ἔσπα­σε. Πε­ρά­σα­με πραγ­μα­τι­κὰ ὑπέ­ρο­χα…