Προσπαθώ να αντικαταστήσω τα δεσμά με ανθρώπινους δεσμούς».
«Ένας ψυχωτικός ασθενής δεν θα αυτοκτονούσε ποτέ αν δεν τον παραμελούσαν».
«Δεν αλλάζουμε τη διάγνωση, αλλά τη μοίρα του ανθρώπου».

Τούτες οι τρεις σκέψεις αποτέλεσαν τα θεμέλια της δράσης του Παναγιώτη
Σακελλαρόπουλου*. Τούτες οι τρεις σκέψεις αποκαλύπτουν περίτρανα το διαμέτρημα του
οράματός του. και της προσωπικότητάς του. Ο Παναγιώτης Σακελλαρόπουλος ήταν μόνος του
μια Σχολή σκέψης, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Ευρώπη.

* πρωτοπόρος καθηγητής της Ψυχιατρικής καταγόμενος από το Χρισσό Φωκίδας.

Πατέρας της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και πρωτοπόρος
της Κοινωνικής Ψυχιατρικής στην Ελλάδα
Ένθερμος υποστηρικτής της αποασυλοποίησης
Αμφισβητίας της κατεστημένης Ψυχιατρικής
Εμπνευσμένος ακαδημαϊκός δάσκαλος και κλινικός ιατρός

Πολλοί κλάψανε, μόλις το μάθανε, κι άλλοι δακρύσαν. Το δάκρυ τους, «πηγμένο από τ’ αλεύρι τού φούρναρη, φούσκωσε σαν προζύμι για ένα μεγάλο αυριανό ψωμί. Λάβετε, φάγετε! Αλλά και ποιος δε σφάλλει; Ποιος δε λύγισε με τα χρόνια; Κι αλήθεια, τι γνωρίζουμε για τον εαυτό μας; Ζούμε στην τύχη και στον κίνδυνο, η κάθε μέρα μάς φθείρει, έτσι που σε λίγο, κάτω απ’ το όνομά μας, δε θα’ ναι κανείς (και μόνο η ανωνυμία θα μας διατηρεί μακριά από μύθους). Όμως, σήμερα, με βλέπετε, εδώ στη γωνιά τού δρόμου, έτοιμο κάθε στιγμή να σας αγαπήσω – ένας μικροδιεκπεραιωτής τού ανέφικτου μες στην αιώνια λησμονιά… Κι αν συνεχίσω να ζω, είναι γιατί δε θέλω να λησμονήσω, ή βγαίνω ξανά στις γωνιές τού δρόμου με μια μπουκάλα στο στόμα σαν τις σάλπιγγες της Αποκαλύψεως. Και το χιόνι, πέφτει αθόρυβα απ’ το πρωί, σαν κάποιος να τινάζει το σπόγγο τού παλιού σχολείου… Μόνο αυτός, που στάθηκε στις ίδιες γωνιές, πολλές φορές, μέσα στη νύχτα, μόνο αυτός έμαθε πως δεν υπήρξε ποτέ δρόμος, παρά μόνο για να χαθείς…».

Απόσπασμα από το έργο του Θωμά Στραβέλη, συγγραφέα – πανεπιστημιακού: Δημήτρης Λιαντίνης- Ο Ταΰγετος θυσίασε τον Φιλόσοφο για να σώσει τη Φιλοσοφία

«Η κριτική είναι επικίνδυνη επειδή πληγώνει την ανεκτίμητη υπερηφάνεια του ανθρώπου, τραυματίζει την αυτοεκτίμησή του και ξυπνά τη μνησικακία».*

*Ο Dale Carnegie.

Γεννήθηκε το 1888 στο Μισούρι. Έγραψε το διάσημο βιβλίο του με τίτλο Πώς να Κερδίζεις Φίλους και να Επηρεάζεις τους Ανθρώπους το 1936, ένα έργο-σταθμός που επιτάχυνε την εξάπλωση και παγίωσε τις βασικές του ιδέες στις Ηνωμένες Πολιτείες.

 να και ένας Έλληνας που του αρέσει να ζει στην χώρα του!!

Ιδού μερικοί θετικοί λόγοι για τους οποίους μου αρέσει να ζω στην Ελλάδα:

Η θάλασσα είναι (από παντού) σε απόσταση βολής.

Λατρεύω το μεσογειακό φυσικό περιβάλλον, με τις εκπληκτικές του εναλλαγές και την απεριόριστη ποικιλία του.

Μου αρέσει πάρα πολύ η (αφανής) πολυπολιτισμικότητα των σύγχρονων Ελλήνων, οι αντιθέσεις και οι ιστορίες τους.

Ξεχωριστοί λόγοι:

κάθε ένα από τα νησιά Αιγαίου και Ιονίου και κάθε (σχεδόν) χωριό, από τη Μεσσηνία ως τον Έβρο.

Λατρεύω που σε κάθε βήμα που κάνω, μου μιλάει η ιστορία των ανθρώπων που έζησαν εδώ τους περασμένους αιώνες.

Γουστάρω που η γλώσσα μου είναι απόγονος (α’ βαθμού) της δικής τους.

Εκτιμώ αφάνταστα την ελληνική κουζίνα: λάδι, αιγοπρόβατα, τυροκομικά, ζαρζαβατικά και χόρτα, κρασί και αποστάγματα.

Τη βρίσκω που, όταν θέλω, σε ελάχιστο χρόνο είμαι στο βουνό ή στη θάλασσα, μακριά από την πόλη.

Με συγκινεί αφάνταστα η έμφυτη αριστοκρατικότητα, η ευπρέπεια, η ευγένεια, η φιλοξενία και η αλληλεγγύη των απλών ανθρώπων, στην πόλη και στην επαρχία.

Με τρελαίνει πραγματικά που κάθε νομός, ακόμα και της Θεσσαλίας, διαθέτει και ένα και δύο και πολλά εκπληκτικά μέρη για να πας και να ξαναπάς.

Μου αρέσει που πολλές χιλιάδες ελληνόπουλα σπουδάζουν συστηματικά μουσική, μαθαίνουν και καλλιεργούν την παράδοσή τους.

Μου αρέσει που υπάρχουν άπειροι πολιτιστικοί σύλλογοι και αμέτρητες ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες.

Μου αρέσει που οι Έλληνες μιλάνε μεταξύ τους ( = έχουν ανθρώπινες σχέσεις) και με ξετρελαίνει το γεγονός ότι προσπαθούν (και τα καταφέρνουν) να δημιουργούν πολύ εύκολα ομάδες και συλλογικότητες.

Μου αρέσει ότι στη χώρα αυτή επιβιώνει ακόμα η έννοια της οικογενειακής εστίας.

Γουστάρω τρελά που οι πατριώτες μου έχουν πρόσωπα και δεν είναι άτομα και μάζα.

Μου αρέσει που, σε πείσμα των καιρών, οι κάτοικοι αυτού του τόπου εξακολουθούν να δημιουργούν ακόμα και σήμερα λαϊκό πολιτισμό υψηλού επιπέδου.

Φυσικά, κι αλλού μπορείς να βρεις παρόμοια χαρακτηριστικά. Αμφιβάλλω πολύ, ωστόσο, αν όλα αυτά μπορείς να τα βρεις μαζεμένα!

ΥΓ. Αυτά τα έγραψα σε μια σπάνια συναστρία αισιοδοξίας. Συνήθως είμαι σκοτεινός και λέω απλά ότι η Ελλάδα είναι ένας υπέροχος τόπος, με κύριο μειονέκτημά της τους Έλληνες, οι οποίοι την καταστρέφουν συστηματικά.

Πάνος Ζέρβας

Ο Στέφανος, ένας είναι ο Στέφανος, συχνά πυκνά χρησιμοποιεί στα ιντερνετικά διαγγέλματα του, τον όρο κομματική νομενκλατούρα, ας δούμε τι είναι :

Στην αρχαία Ρώμη, ο nomenclator ήταν ένας δούλος που ανήκε σε κάποιον πολιτικό και που ακολουθούσε το αφεντικό του όταν έβγαινε στον δρόμο, έχοντας το καθήκον να θυμάται τα ονόματα των πολιτών που συναντούσε και να του τα υπενθυμίζει. Η λέξη είναι σύνθετη, από το nomen, όνομα και το calare, καλώ.

Η λέξη χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια και για τον αξιωματούχο που είχε το καθήκον να αναγγέλλει τα ονόματα των προσκεκλημένων σε μια δημόσια εκδήλωση ή τελετή. Στην εικόνα βλέπουμε την  επιτυμβια πλάκα του Επαφρόδιτου, απελεύθερου δούλου και νομενκλάτορα (ο όρος δεν μαρτυρείται στην αρχαία γραμματεία).

Οπότε, nomenclatura ονομάστηκε ο κατάλογος ονομάτων, και στα νεότερα χρόνια χρησιμοποιήθηκε π.χ. στη ζωολογία ή αργότερα στη χημεία, αρχικά στα λατινικά και μετά στις νεότερες ευρωπαϊκές γλώσσες ως nomenclature.

Τον καιρό της ΕΣΣΔ, εμφανίζεται ως номенклату́ра, δάνειο μάλλον από τα λατινικά απευθείας και σημαίνει τον κατάλογο με τα ονόματα εκείνων που πρόκειται να προταθούν για να αναλάβουν  καίριες κομματικές και κρατικές θέσεις -και, κατά συνεκδοχή, τα άτομα που κατέχουν αυτές τις θέσεις και που είχαν διάφορα προνόμια. Σύμφωνα με τους επικριτές του σοβιετικού συστήματος, η νομενκλατούρα αποτελούσε μια νέα τάξη. Σε άλλα κείμενα, και  πολύ νωρίτερα, γίνεται λόγος για “γραφειοκρατία”.

Στις 16 Οκτωβρίου του 1590 ο σημαντικός συνθέτης της εποχής Κάρλο Τζεζουάλντο συλλαμβάνει επ’ αυτοφώρω στο κρεβάτι τη σύζυγό του και τον εραστή της και πάνω στην οργή του σκοτώνει και τους δύο. Ποιος είπε ότι η μουσική εξημερώνει τα ήθη;

Σοβιετικός βαλλιστικός πύραυλος R-12

Ήταν 15 Οκτωβρίου του 1962, όταν ο αμερικανός πρόεδρος Τζον Κένεντι πληροφορήθηκε από τις υπηρεσίες κατασκοπίας ότι 42 σοβιετικοί βαλλιστικοί πύραυλοι με πυρηνικές κεφαλές, βρίσκονταν εγκατεστημένοι στην Κούβα και μπορούσαν μέσα σε λίγα λεπτά να πλήξουν οποιαδήποτε πόλη των ΗΠΑ. Την ανάπτυξή τους είχε επιτρέψει ο Φιντέλ Κάστρο, φοβούμενος αμερικανική επέμβαση.

Οι δεκατρείς μέρες που ακολούθησαν ήταν οι πιο επικίνδυνες που πέρασε η ανθρωπότητα. Στις 22 Οκτωβρίου ο πρόεδρος Κένεντι ανακοίνωσε ότι το αμερικανικό Ναυτικό θα επέβαλλε αποκλεισμό της Κούβας και θα προχωρούσε στην «κατάσχεση επιθετικών όπλων και συναφούς υλικού» που σοβιετικά σκάφη θα επιχειρούσαν ενδεχομένως να τα παραδώσουν στην Κούβα. Τις επόμενες ημέρες σοβιετικά πλοία που κατευθύνονταν προς την Κούβα άλλαξαν πορεία και απομακρύνθηκαν από τη ζώνη του αποκλεισμού.

H ένταση κλιμακωνόταν διαρκώς και ο κίνδυνος του πυρηνικού ολέθρου πλησίαζε ολοένα, καθώς ανάμεσα στις δύο υπερδυνάμεις ανταλλάσσονταν πυρετώδη μηνύματα. Η κρίση κορυφώθηκε στις 27 Οκτωβρίου, όταν ένα αμερικανικό κατασκοπευτικό αεροσκάφος U2 καταρρίφθηκε στον εναέριο χώρο της Κούβας, ενώ ένα άλλο αναχαιτίστηκε πάνω από τη Ρωσία.

Η σύρραξη αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή, στις 28 Οκτωβρίου, όταν ο σοβιετικός ηγέτης Νικίτα Χρουστσόφ δέχτηκε να σταματήσουν οι εργασίες για την εγκατάσταση των πυραύλων και να αποσυρθούν όσοι βρίσκονταν ήδη στο νησί. Σε αντάλλαγμα, ο Κένεντι δεσμεύθηκε ότι ουδέποτε οι ΗΠΑ θα εισέβαλλαν στην Κούβα, ενώ έδωσε και μυστική υπόσχεση για την απομάκρυνση των πυρηνικών πυραύλων που είχαν εγκατασταθεί κατά το παρελθόν στην Τουρκία.

Τις εβδομάδες που ακολούθησαν οι δύο υπερδυνάμεις άρχισαν να πραγματοποιούν τα υπεσχημένα και ως το τέλος Νοεμβρίου η κρίση είχε ξεπεραστεί. Ο ηγέτης της Κούβας Φιντέλ Κάστρο αρνήθηκε να δεχθεί παρατηρητές του ΟΗΕ στη χώρα του, δυσαρεστημένος από το γεγονός ότι είχε αποκλεισθεί από τις επαφές Κένεντι – Χρουστσόφ και όντας εξοργισμένος με τον σοβιετικό ηγέτη για τη στάση του.

Πηγή: https://www.sansimera.gr

Ηγέτες υπάρχουν για ένα και μόνο λόγο: επειδή υπάρχουν ακόλουθοι. Οι ηγέτες δεν κάνουν τόσο πολλά για να ανεβάσουν τον εαυτό τους, όσο κάνουν οι ακόλουθοι για να τον μηδενίσουν….

Αν πάρετε μια τυχαία δήλωση στελέχους ή και πρωθυπουργού ενός κράτους-ακόλουθου της ΕΕ τις τελευταίες δεκαετίες, στην οποία προσπαθεί να εξηγήσει στο τοπικό κοινό μια απόφαση, υπάρχει μια καλή πιθανότητα να είναι του τύπου: “επειδή έτσι κάνουν οι υπόλοιποι στην ΕΕ”…

Πηγή:capital.gr

Το ταλέντο του ανθρώπου αναπτύσσεται μέσα στην απομόνωση, ο χαρακτήρας του όμως διαμορφώνεται μέσα στις τρικυμίες της ζωής.

Johann Wolfgang von Goethe, 1749-1832.