Το ανέκδοτο της ημέρας
Είναι μια ξανθιά και μια μελαχρινή και βλέπουν ειδήσεις . Το δελτίο είναι σχετικά με ένα τύπο που απειλεί να αυτοκτονήσει πηδώντας από ένα ουρανοξύστη .
Μετά από λίγο μπαίνουν σπόντα διαφημίσεις : Λέει η ξανθιά :
– Βάζω στοίχημα 20 χιλιάρικα ότι δεν θα πηδήξει .
– Πάει ! Γυρνάμε στο δελτίο όπου μετά από λίγη ώρα ο τύπος πηδάει .
– Ορίστε , πάρε τα 20 χιλιάρικά σου .
– Δεν μπορώ να τα δεχτώ . Παραήταν εύκολο .
– Μα επιμένω !
– Κοίτα , για να σου πω την αλήθεια , είχα δει το ίδιο πράγμα στο δελτίο των έξι και έτσι ήξερα ότι θα πηδήξει .
– Κι εγώ το είχα δει αλλά δεν πίστευα ότι είναι τόσο ηλίθιος να πηδήξει και δεύτερη φορά …
Το ανέκδοτο ημέρας
Πάει μια μέρα μια γυναικα να εξομολογηθεί στον παπά του χωριού της. Της λέει ο παπάς:
– Για πες μου κορίτσι μου τις αμαρτίες σου.
– Μεγάλη η αμαρτία μου πάτερ, να πήγα με τον άντρα της γειτόνισσας μου…
– Δεν πειράζει τέκνο μου συγχωρείται η αμαρτία σου.
– Έκανα όμως και μια ακόμη αμαρτία πήγα και με τον
μανάβη του χωριού.
– Συγχωρούνται οι αμαρτίες σου.
– Εεεεε, έκανα και μια άλλη αμαρτία πήγα και με τον χασάπη του χωριού.
Λέει τέλος πάντων στον πάτερ με όλους όσους πήγε.
– Να όμως πάτερ η πιο μεγάλη μου αμαρτία είναι ότι
πήγα με τον παπά του διπλανού χωριού. Και της απαντάει ο παπάς.
– Γιατί μωρή, το δικό σου το χωριό παπά δεν έχει;
Φρυκτωρία Φυλής
Ancient Greece | Archeaological Sites of Greece > Αρχαιολογικοί χώροι > Στερεα > Πάρνηθα >
Κυκλικός πύργος – φρυκτωρία ο οποίος βρίσκεται ΒΑ του λόφου του προφήτη Ηλία της Φυλής.
Με διάμετρο περίπου 3μ. πρόχειρη τειχοδομία δεν κατάφερε να επιβιώσει ολόκληρος μέχρι τις ημέρες μας.
Το ύψος που σώζεται δεν ξεπερνά το 1,20 ενώ δεν γνωρίζω, λόγω έλλειψης στοιχείων, το πότε ακριβώς κατασκευάστηκε.
Εκτός της γενικότερης εποπτείας και μετάδοσης σημάτων, θα πρέπει να φύλασσε και το αρχαίο πέρασμα Αθήνα – Φυλή – Βοιωτία.
Γεώργιος Αθανασόπουλος
Ομήρου Οδυσσεια συμβολισμοί
Ποιο είναι το κρυφό νόημα της Οδύσσειας; Και τι συμβολίζουν οι μνηστήρες αν αποκρυπτογραφήσουμε τα ονόματά τους;
Είναι πολύ σημαντικό, αυτές τις κρίσιμες ώρες, να ρίξουμε μια ματιά στην βίβλο των Ελλήνων, δηλαδή στα ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ και να διδαχτούμε, έστω και την τελευταία στιγμή, από το πνεύμα του Οδυσσέα.
Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του είναι ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, τον κόσμο που του έκλεψαν. Παρά την μεγάλη του λαχτάρα, διατηρεί την ανωνυμία του και μεταμορφωμένος σε ζητιάνο από την ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ, πηγαίνει στο παλάτι ώστε να ελέγξει την κατάσταση και να πάρει τις πληροφορίες που θέλει, υπομένοντας καρτερικά τις προσβολές και την χλεύη των μνηστήρων. ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΟΧΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΣΤΕΙΡΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ.
Γι αυτό τον λόγο και είναι ο αγαπημένος της Θεάς ΑΘΗΝΑΣ, της Θεάς που αντιπροσωπεύει την ΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΣ, την ΣΟΦΙΑ, την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ. Της Θεάς που μελετά τον εχθρό και τον πολεμά με τα ίδια του τα όπλα.
Όταν όμως έρχεται η ώρα, όταν τους έχει στριμώξει όλους άοπλους σε ένα δωμάτιο, όταν φανερώνεται πάνοπλος, ΤΟΤΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΙΚΤΟ, ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΟΣ ΤΟΥ, που δημιούργησε με τον δικό του ιδρώτα, ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ που οι μνηστήρες καταχράστηκαν και καπηλεύτηκαν μαζί με την φιλοξενία του οίκου του που τιμησε τον ΞΕΝΙΟ ΔΙΑ.
Ο ισχυρότερος αντίπαλός του είναι ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ. Η λέξη μιλά απο μόνη της. Είναι η ΑΝΤΙ-ΝΟΗΣΗ, είναι αυτό που μας κάνουν ΤΩΡΑ, είναι ο τρόπος με τον οποίο θολώνουν τις καταστάσεις και την πραγματικότητα ώστε ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥΝ. Είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την καθυπόταξη και δουλεία του ανθρώπου.
Ο επόμενος είναι ο ΕΥΡΥ-ΜΑΧΟΣ. Αυτός που μάχεται με κάθε τρόπο, με εύρος, ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟΝ, ο δεινός και αδίστακτος μαχητής.
Ο ΑΜΦΙ-ΝΟΜΟΣ! Αυτός που διαστρεβλώνει τον ΝΟΜΟ και την τάξη των πραγμάτων, ο επικίνδυνος γιατί είναι ΕΤΣΙ και ΑΛΛΙΩΣ!
Ο ΑΓΕ-ΛΑΟΣ! Αυτός που άγει τον λαό, που τον παρασύρει με την βοήθεια του ΑΝΤΙ-ΝΟΟΥ. Που τον μετατρέπει σε ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΑΓΕΛΗ!
Κανένα όνομα στα Ομηρικά έπη δεν είναι δοσμένο στην τύχη! Κρύβουν βαθύτατα νοήματα και στο χέρι μας είναι να τα αποκρυπτογραφήσουμε και να διδαχτούμε, ή καλύτερα να συνετιστούμε.
Οι πρόγονοί μας μιλούν, μας λένε πως να τινάξουμε τον ζυγό. ΑΡΚΕΙ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ!
Και ο Αντίνοος, ο στόχος της πρώτης φονικής βολής του Οδυσσέα. Είναι αυτός ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ να πεθάνει πρώτος. Γι’ αυτό, μακριά από την προπαγάνδα των ΜΜΕ. Και τον σκοτώνει ρίχνοντας του το βέλος στον ΛΑΙΜΟ, το ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ δηλαδή της επικοινωνίας που την χρησιμοποιεί ενάντια στην νόηση των ανθρώπων! ..”
Το ανέκδοτο της ημέρας
Συναντιούνται τυχαία δυο φίλοι στο πάρκο, ο Κώστας και ο Μήτσος.
– Ρε Μήτσο, που σαι ρε φιλάρα; Πόσα χρόνια έχω να σε δω, τι κάνεις, πως περνάς, παντρεύτηκες;
– Ναι αγόρι μου παντρεύτηκα, μια χαρά είμαι, καλά περνάω.
– Πως από δω τέτοια ώρα;
– Να μωρέ την γυναίκα μου ψάχνω.
– Έλα ρε και ΄γω την δικιά ψάχνω, πως είναι η δικιά σου να ψάξουμε μαζί.
– Είναι ψηλή, ξανθιά, με πράσινα μάτια, ωραίο κ*λο, μεγάλο στήθος και ατελείωτα πόδια. Η δική σου πως είναι;
– Ρε ποιος την γαμ*ει την δικιά μου, έλα να βρούμε την δική σου πρώτα!
Πανακτος
Στην δυτική Πάρνηθα στο εύφορο οροπέδιο των Σκούρτων και μεταξύ των χωριών Πάνακτο και Πράσινο, υψώνεται η κορυφή με το όνομα Παλαιόκαστρο.
Με υψόμετρο 711 μ. ελέγχει το οροπέδιο των Σκούρτων στα Β ενώ στα Ν η θέα εκτείνεται ως το Θριάσιο Πεδίο και τον κόλπο της Ελευσίνας.
Σε αυτήν την κορυφή βρίσκονται τα ερείπια του άλλοτε ισχυρού Αθηναϊκού φρουρίου Πάνακτου.
Δυστυχώς η σημερινή κατάσταση του χώρου με δυσκολία μπορεί να αποκαλύψει την έκταση και το μεγαλείο του.
Από τα αρχαιολογικά κατάλοιπα και τα τείχη χρονολογείτε στον 6ο αι. π.Χ.
Από τον Θουκυδίδη γνωρίζουμε πως κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και στη φάση του Αρχιδάμειου πολέμου, καταλήφθηκε από τους Σπαρτιάτες και τους Βοιωτούς. Πέρασε όμως ξανά στην κυριαρχία των Αθηναίων το 421 π.Χ. ως βασικός όρος της Ειρήνη του Νικία.
Όμως οι Θηβαίοι πριν το παραδώσουν στα χέρια των Αθηναίων το κατεδάφισαν.
Η ακριβής θέση του φρουρίου ήταν αιτία διαμάχης μεταξύ των ιστορικών.
Η μία άποψη τοποθετούσε το Πάνακτο στην θέση που βρίσκεται το καλοδιατηρημένο φρούριο των Ελευθερών (Γυφτόκαστρο).
Η άποψη πως η σημερινή θέση είναι και η σωστή επιβεβαιώθηκε σε ανασκαφές που έγιναν το 1980 κοντά στο χωριό Πράσινο. Εκεί ανεβρέθηκε επιγραφή που ταυτίζει το φρούριο με την παρούσα θέση, δίνοντας τέλος στην διαμάχη.
Για να ανεβούμε ως το φρούριο θα μπούμε στο χωριό Πράσινο, από την κατεύθυνση του χωριού Στεφάνη και θα συναντήσουμε την χαρακτηριστική καφέ πινακίδα που θα μας οδηγήσει προς τα αριστερά. Αμέσως μπροστά μας θα συναντήσουμε μια μικρή πλατεία . Ακολουθούμε τον αριστερό δρόμο στην διχάλα και 50 μ. μετά θα δούμε άλλη μία καφέ πινακίδα, που θα μας οδηγήσει δεξιά. Από εκεί σε περίπου 1 χλμ. καλού χωματόδρομου θα φτάσουμε σε ένα μεγάλο πλάτωμα όπου τελειώνει ο δρόμος. Στα δεξιά μας βλέπουμε έναν λόφο και με λίγη προσοχή θα διακρίνουμε λείψανα του Ν τείχους.
Η πύλη βρίσκεται στο ΝΑ τμήμα του λόφου. Με λίγη προσοχή θα βρούμε το αχνό μονοπάτι απ’ όπου θα εισέλθουμε στο φρούριο.
Το σχήμα του φρουρίου δεν μπόρεσα να το προσδιορίσω επαρκώς. Δείχνει ακανόνιστο ελλειπτικό ακολουθώντας το φυσικό ανάγλυφο της κορυφής.
Κατά τον Ι. Σαρρή το μήκος του φρουρίου υπολογίζεται σε 280 μ. και το πλάτος 70 μ.
Πιθανόν να είχε κι άλλες πύλες όμως σήμερα μόνο η μία είναι διακριτή. Τα υπολείμματα των τειχών που σώζονται σποραδικά είναι πολυγωνικά με χαμηλό ύψος. Ακόμα Θα διακρίνουμε τα θεμέλια κατασκευών, ενώ δύο κατασκευές η μία μονόχωρη και η δεύτερη με δύο δωμάτια, σώζονται σε χαμηλό ύψος.
Η δεύτερη κατασκευή πρέπει να είναι τα υπολείμματα μιας παλαιοχριστιανικής βασιλικής.
Στην κορυφή θα δούμε τα ερείπια ενός τετράγωνου πύργου των μεσαιωνικών χρόνων,* κατασκευασμένος με το αρχαίο υλικό του φρουρίου. Επάνω του υπάρχει και ένα τσιμεντένιο κολονάκι της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού.
Δεν είναι γνωστό το πως ακριβώς το φρούριο βρέθηκε στην σημερινή του κατάσταση. Εξαιρώντας την καταστροφή από τους Θηβαίους, αφού όταν περιήλθε στα χέρια των Αθηναίων θα πρέπει να επισκευάστηκε Σίγουρα φυσικές αιτίες, διάβρωση και σεισμοί, σε συνδυασμό με τον ανθρώπινο παράγοντα – πχ χρήση του χώρου ως έτοιμο λατομείο – έκαναν το άλλοτε φημισμένο φρούριο μια δυσδιάκριτη σκιά του ένδοξου παρελθόντος του.
Γεώργιος Αθανασόπουλος
* Τα στοιχεία που βρήκα λένε πως ο πύργος στην κορυφή είναι του 4ου αι. π.Χ. Τείνω ν’ αμφιβάλω με αυτήν την χρονολόγηση λόγω της πρόχειρης κατασκευής και την χρήση συνδετικού κονιάματος και κεραμικού υλικού, που συνάδει με τα μεσαιωνικά χρόνια και όχι με τον 4ο αι π.Χ.