ΟΡΕΙΝΟΣ

•Αρκετά με τη « πολιτική ορθότητα». Αρκετά με ένα προοδευτισμό της πλάκας. Όλοι αυτοί μιλούν για την παρένθετη μητρότητα λες και προκειται για μηχανές αναπαραγωγής όχι για πρόσωπα.

Ποιος έχει ασχοληθεί με το πως νοιωθουν οι γυναίκες αυτές;Πως το βιώνουν;αν μετανοιώνουν για την επιλογή τους; Αν τοχουν δια βίου καημό .

Έχει γίνει κάποια στοιχειώδης επιστημονική έρευνα για το θέμα;Περί τίνος πρόκειται;συνήθως για φτωχές μετανάστριες που στο όνομα 10 ως 15 χιλιάδων ευρώ πουλάν το σωμα τους για να ξεφύγουν από την ανέχεια.

Πραγματικός εκμαυλισμός.Ο ορισμός του εκμαυλισμού.Ποιά συναίνεση και κουραφέξαλα μου λέτε;Που ζείτε;Εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
•Απλά πράγματα. Αυτή η εικόνα είναι ασυμβίβαστη με την «αξία του ανθρώπου».Το σώμα δεν είναι αποθήκη ούτε βιολογική μηχανή.Το Σύνταγμα αναβιβαζει την αξία του ανθρώπου σε «πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας» κ.Στέφανε με τις προτάσεις σας. Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Δεν με ενδιαφέρει τι λέει η Ακροδεξιά, η Εκκλησία ,ο Πλεύρης ,ο Βορίδης.Αλλά τι λέει η ζωή.η ζωσα πραγματικότητα.
•Δέχομαι κάθε κριτική.Ίσως είμαι παλαιας κοπής λευκός στρειτ άνδρας που μου λέει μια συνεργάτης μου σκωπτικά και γελάμε. Αλλά εγώ άλλα έμαθα στη ζωή μου με την ευρεία έννοια όχι μόνο την προσωπική μου ζωή.

Πως η μητρότητα είναι ιερό πράγμα(Sanctus sanctii). Πως η μητέρα που κυοφορεί αναπτύσσει βαθειά και ακατάλυτη σχέση στοργής με το βρέφος. Είναι προέκταση του εαυτού της. Ενθουσιάζεται στις πρωτες κλωτσιές που ρίχνει ο μελλων γιος η κόρη στη κοιλιά της. Δείχνει περήφανα την ομορφιά του/της στους υπερήχους.Πως περιμένει εναγώνια τη στιγμή που θα περάσει ο πόνος και θα της φέρουν το νεογέννητο στην αγκαλιά.

Κάποιος πατέρας πραγματικός περιμένει απ έξω σε αναμμένα κάρβουνα να πάνε όλα καλά και ετοιμάζει το πουρμπουάρ στη νοσοκόμα.Και να πούμε τώρα όχι.Μόλις γεννήσεις ούτε θα το δεις το μωρό.Πες ότι δεν έγινε ποτέ. Ήρθε το ζεύγος των κυρίων και το πήρε.Πήρες τα λεφτά τι άλλο θες.Δεν θα ξανακούσεις τίποτα γι αυτό.Είσαι ένα θηλαστικό σε αναπαραγωγική μονάδα.Άντε γεια σου.

Δεν ξέρω αν είμαι οπισθοδρομικός αλλά το βρίσκω βάρβαρο και ζοφερό.Και σκόμα πιο βάρβαρο όταν συνδέεται με την ισότητα.Ποιά ισότητα;.Άλλο ο γάμος άλλο η τεκνοθεσία κσι άλλο ο ευτελισμός.

•Να εξαιρέσω μονο τις περιπτώσεις αληθινής φιλαλληλιας όταν υπάρχει ιατρικό πρόβλημα.Όταν η συναίνεση είναι γνήσια κσι αποδεδειγμένα ισχυρή.Τότε μόνο νομιμοποιείται ηθικά η παρένθετη μητρότητα.Ούτε τότε είναι ανώδυνη.Είναι όμως αποδεκτή.

Πάνος Μπιτσαξής

Στον δρόμο Δεβενοχωρίων -Ελευσίνας:

Με μια ανορθόγραφη πινακίδα η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος έκανε το καθήκον της….

Με τις φωτιές του καλοκαιριού «αναδείχθηκαν» τα επικίνδυνα σημεία και περιμένουμε υπομονετικά την επέμβαση των αρμοδίων αρχών….

Προσευχόμεθα για να μην θρηνήσουμε κάποιο θύμα ..ο Θεός μας είναι φιλέσπαχνος.. οι Αρχές ;

Εμείς οι μυημένοι

                  Γνωρίζουμε για ποιόνα εγράφησαν οι στίχοι.

Οι ανίδεοι Αντιοχείς διαβάζουν Εμονίδην!!

{χωρίς ποτέ να συναντά τον Εμονίδη, που παραμένει ως το τέλος εμμονικά απών}

Πρόκειται για τρόπο γραφής που χρησιμοποίησαν οι πρώτοι υπερρεαλιστές ποιητές* προκειμένου να καταγράψουν ό, τι ανέβλυζε από το υποσυνείδητό τους χωρίς να υποβάλουν το «προϊόν» αυτό σε κανέναν λογικό ή αισθητικό έλεγχο».

Με βάση τα διδάγματα της ψυχανάλυσης που καθιέρωσε ο Φρόιντ, με την αυτόματη γραφή οι ποιητές φιλοδοξούσαν να φέρουν στην επιφάνεια τις πρωταρχικές δυνάμεις του ασυνείδητου, αντλώντας στοιχεία από τον εσωτερικό τους κόσμο τα οποία παρέθεταν χωρίς λογικό ειρμό επιθυμώντας να δημιουργήσουν ένα κείμενο-όνειρο…

* ο Μπρετόν, Αραγκόν και ο Ελιάρ είναι οι πιο γνωστοί από τους ξένους και ο Ανδρέας Εμπειρίκος από τους πιο αντιπροσωπευτικούς Έλληνες υπερρεαλιστές.

Γράφει ο Ελύτης για την γνωριμία του μαζί του:

Η συνδιάλεξή μας ήταν περισσότερο μια σειρά από επιφωνήματα εκπλήξεων παρά ένας κανονικός διάλογος. Εγώ έβλεπα στο πρόσωπό του ένα πλάσμα περίπου μυθικό που είχε φάει και πιεί με τους θεούς μου. Εκείνος, πάλι, το απροσδόκητο λαχείο ενός νέου ομοϊδεάτη μέσα στη φιλολογική έρημο των Αθηνών. Ήταν γραφτό, ήταν φυσικό μάλλον, να γίνουμε φίλοι». Να, λοιπόν, που, ενώ αλλού επικρατεί ο χλευασμός και η κοφτερή σαν λεπίδα ειρωνεία, εδώ ανθίζει μια νέα φιλία μαζί με μια νέα ποίηση. Την άλλη μέρα έγινε η διάλεξη μπροστά σε βλοσυρούς αστούς που μάταια προσπαθούσαν να κρύψουν τη δυσαρέσκειά τους. Ανάμεσα σε όλους αυτούς ήταν, λέγεται, και ο Bretοn, τον οποίο ο ομιλητής είχε γνωρίσει τον Γενάρη του 1933.

Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.
Δεν «ευδοκιμεί» ο καθείς,
στην οικογένεια της ασφαλιστικής μας αγοράς.
Για μία ακόμη φορά, πολλοστή θα λέγαμε, ο Οργανισμός, η Αγορά, αποβάλει ένα φιλόδοξο «επιβάτη».
Δυστυχώς ,ο χρόνος που απαιτείται είτε για να καταλάβει κάποιος από μόνος του ότι δεν αντέχει, είτε να του επιβληθεί η αποβολή του, κοστίζει και σε άλλους άτυχους.
Εκείνους ,που βρίσκονται στο δρόμο του κάθε μαθητευόμενου Μάγου.
Θυσίες, απαιτεί το επάγγελμα του ασφαλιστή.
Σεβασμός, λοιπόν, σε αυτούς που αντέχουν.
Περισσότερος σεβασμός!
Για εμάς, που γράφουμε για τον όμορφο αυτόν Κόσμο, προτείνουμε επιλέγουμε, λιγότερα….χειροκροτήματα και, γιατί όχι επιφυλακτικότητα.
Οι διάττοντες αστέρες μπορεί να είναι αξιοθέατοι,όχι όμως και αξιόλογοι.

Δημήτρης Ρουχωτάς

Εκδότης της «ασφαλιστικής αγοράς».

2020 στο κάστρο του Καλίου (Βελούχι)

Ο Peter Drucker* είπε ότι:
 «η κουλτούρα τρώει την στρατηγική για πρωινό!»

*Αυστριακός γκουρού του management

Δεκαετία 80,interamerican. Δυστυχώς η πλειοψηφία των εικονιζομένων έχει ταξιδέψει για άλλους τόπους….

 

Ἀν­τώ­νης Ν. Πα­πα­βα­σι­λεί­ου

ΚΑΠΟΤΕ –καὶ πό­τε ἦ­ταν;– δι­α­βά­ζον­τας τὴν Φό­νισ­σα ση­μεί­ω­να σὲ ἕ­να φύλ­λο χαρ­τὶ (ἀ­πὸ πεν­τά­γραμ­μο) τὰ το­πω­νύ­μια. Ἀ­νὰ κε­φά­λαι­ο, γέ­μι­ζε σι­γὰ-σι­γὰ το λευ­κό, ὁ­δοι­πο­ρῶν­τας τὴν ὕ­παρ­ξη, ρί­χνον­τας τὸν κου­βᾶ στὰ βα­θιά, τὰ δύ­σκο­λα. «Σκιὰν ἀν­τὶ φω­τὸς» γρά­φω στὴν ἀρ­χή. Εὐ­τυ­χῶς τὸ βρῆ­κα δι­πλω­μέ­νο στὰ σκι­α­θί­τι­κα ρά­φια. Μὲ τὸν και­ρό, τὰ χρό­νια, τὶς ἔ­γνοι­ες, τὰ χαρ­τιὰ με­γα­λώ­νουν, πολ­λα­πλα­σι­ά­ζον­ται, χά­νον­ται, σβή­νουν μέ­σα σὲ ρωγ­μὲς κρυ­φές. Ὅ­ταν ὅ­μως ἀ­λη­θι­νὰ τὰ χρεια­στεῖς ἔρ­χον­ται καὶ σὲ βρί­σκουν, σὲ πιά­νουν κου­βέν­τα, ἴ­σως νὰ σοῦ ψή­σουν καὶ κα­φέ. Τὰ ὀ­νό­μα­τα τῶν ἀν­θρώ­πων, τῶν τό­πων εἶ­ναι τὸ πιὸ δυ­να­τὸ χαρ­τί. Σα­ρώ­νει φι­λο­σο­φί­ες καὶ κοι­νω­νι­ο­λο­γί­ες (ἀ­πα­ραί­τη­τες ἀλ­λὰ ἀ­νε­παρ­κεῖς οἱ κα­η­μέ­νες) καὶ μᾶς πιά­νουν ἀ­πὸ τὸ χέ­ρι, μο­λο­γῶν­τας ἀ­λή­θει­ες, ὀ­δύ­νες, χα­ρές, λε­πτὲς σκι­ὲς καὶ πε­τά­με­να φῶ­τα καὶ ἄν­τε κυ­νή­γη­σέ τα. Ἀν­τι­γρά­φω ὀ­λί­γα, πα­τή­μα­τα στὸν χάρ­τη τῆς ζω­ῆς: κο­ρυ­φὴν τ’ Ἅ­ϊ-Θα­να­σοῦ, ὁ πεῦ­κος τοῦ Μω­ρα­ΐ­τη, χω­ρά­φι στὸ Στοι­βω­τό, ἀμ­πέ­λι στὴν Ἀμ­μου­διά, κα­τὰ τὰ Πη­γά­δια, Μα­μοῦς τὸ ρέ­μα, Κο­νό­μου τὰ ρόγ­για, Μι­κρὸν Ἀ­νάρ­γυ­ρον, τὰ Κο­τρώ­νια, Λε­χού­νι, στὸ Κλῆ­μα στὸ μο­νο­πά­τι, Κα­κό­ρεμ­μα, Γλυ­φο­νέ­ρι, τοῦ Που­λιοῦ τὴ Βρύ­ση, τὸν ἁ­λί­κτυ­πον βρά­χον (Ἁγ. Σώ­ζον­τος).

ΠΗ­ΓΉ: ΧΡΟ­ΝΙ­ΚᾺ ΔΥ­ΤΙ­ΚΗ͂Σ ΜΑ­ΚΕ­ΔΟ­ΝΊ­Α, Φ. 1045,01.12.2023.

 

ἈΝ­ΤΏ­ΝΗΣ Ν. ΠΑ­ΠΑ­ΒΑ­ΣΙ­ΛΕΊ­ΟΥ (ΓΡΕ­ΒΕ­ΝΆ, 1969). ΖΕΙ͂ ΣΤᾺ ΓΡΕ­ΒΕ­ΝΆ. ΣΥ­ΝΕΡ­ΓΆ­ΖΕ­ΤΑΙ ΣΤῊΝ ἜΚ­ΔΟ­ΣΗ ΤΗ͂Σ Ἑ­ΒΔΟ­ΜΑ­ΔΙΑ­ΊΑΣ Ἐ­ΦΗ­ΜΕ­ΡΊ­ΔΑ­ΧΡΟ­ΝΙ­ΚᾺ ΔΥ­ΤΙ­ΚΗ͂Σ ΜΑ­ΚΕ­ΔΟ­ΝΊ­Α­ ΚΑῚ ΔΙ­ΔΆ­ΣΚΕΙ ἈΓ­ΓΛΙ­ΚΆ. ΤΥ­ΠΏ­ΝΕΙ ΤῸ Ἑ­ΞΑ­ΜΗ­ΝΙΑ­Ι͂Ο ΜΟ­ΝΌ­ΦΥΛ­ΛΟ ΤΥΡΒΗ. ΒΙ­ΒΛΊ­Ο ΤΟΥ: ΛΌ­ΓΙΑ ΡΙ­ΖΩ­ΜΈ­ΝΑ (MANIFESTO, 2017).

πηγή:neoplanodion.gr

Δημοσίευμα της Wall Street Journal προειδοποιεί ότι ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, που επιβλέπει έξι εταιρείες, μία αμύθητη περιουσία, χιλιάδες θέσεις εργασίας και πλουσιοπάροχα συμβόλαια με την αμερικανική κυβέρνηση, κινδυνεύει να τα χάσει όλα λόγω της ασταθούς συμπεριφοράς του και της κατανάλωσης διαφόρων ουσιών. πηγη: Protagon

Η δανειοδότηση του κόμματος ήταν απαραίτητη και αναπόφευκτη επιλογή. Αλλιώς, θα έπρεπε να καταφύγει σε επιχειρηματίες ζητώντας χαρτζιλίκι μέσα σε σακούλα.

Ούτε η ιδέα για τις Σπέτσες ήταν κακή. Είναι όμως η συνολική συμπεριφορά και η ανεπάρκεια του προέδρου Κασσελάκη που εισάγουν το στοιχείο του γελοίου σχεδόν σε κάθε πρωτοβουλία του…

Κώστας Γιαννακίδης/ protagon.

Τα στοιχεία για την επιβατική κίνηση πέρυσι επισφραγίζουν τόσο το ιστορικό ρεκόρ που κατέγραψε το «Ελευθέριος Βενιζέλος» στην Αθήνα, αλλά και με τα υπόλοιπα αεροδρόμια που διαχειρίζεται τόσο η ΥΠΑ (Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας) όσο και η Fraport Greece (που και σ´ αυτά αναμένεται ρεκόρ ανόδου διακίνησης επιβατών και πτήσεων σε σύγκριση με το 2022 και το 2019).

Ειδικότερα, το διεθνές αεροδρόμιο της Αθήνας, φέτος- έσπασε για πρώτη φορά το φράγμα των 28 εκατομμυρίων επιβατών.

Διακινήθηκαν συνολικά 28.174.150 επιβάτες, ξεπερνώντας κατά πολύ το αντίστοιχο προηγούμενο ρεκόρ του 2019 που ήταν 25,57 εκατομμύρια.

Τα θετικά μηνύματα ξεκίνησαν από τον Μάιο, με το ρεκόρ του 2019 να σπάει ήδη από τον Νοέμβριο καθώς η επιβατική κίνηση μέσα στο 2023 παρουσίασε εκρηκτική άνοδο και κάθε μήνας δημιουργούσε και ένα νέο ρεκόρ.

Η επιβατική κίνηση του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών κατά τη διάρκεια του έτους 2023 ανήλθε σε 28,17 εκατ., αυξημένη κατά 24% σε σύγκριση με το 2022, αλλά και κατά 10,2% σε σύγκριση με το 2019.

Τόσο η εγχώρια, όσο και η διεθνής επιβατική κίνηση, ξεπέρασαν τα επίπεδα του 2022 κατά 18,9% και 26,4% αντίστοιχα, ενώ παρουσίασαν άνοδο και σε σύγκριση με το 2019, κατά 13,3% και 8,8% αντίστοιχα.

«Η δυνατότητα του διαδικτύου ως ελεύθερου χώρου τελείωσε,πράγμα που σημαίνει ότι έχουμε εισέλθει σε αυτόν τον ουσιαστικά θλιβερό χώρο, αυτόν τον καταθλιπτικό χώρο των εικονικών σχέσεων»..

Φράνκο Μπεράρντι, φιλόσοφος

ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΡΙΑΜΒΟ ΣΤΟΝ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟ – Η ΔΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ

Ο Μιλτιάδης γεννήθηκε το 554 π. Χ. περίπου, ήταν Αθηναίος στρατηγός και πολιτικός και, όπως ξέρουμε, ο βασικός συντελεστής της νίκης των Ελλήνων στον Μαραθώνα, το 490 π. Χ. Μετά τη μεγάλη αυτή επιτυχία, τιμήθηκε ιδιαίτερα από τους συμπολίτες του και, έχοντας τη συναίνεση του Δήμου, ανέλαβε την άνοιξη του 489 π. Χ. επικεφαλής μιας εκστρατείας για εκκαθάριση των νησιών των Κυκλάδων από τις περσικές φρουρές που είχαν απομείνει και να τιμωρήσει όσα νησιά είχαν συμμαχήσει με τους Πέρσες. Οι πληροφορίες για την εκστρατεία αυτή, είναι συγκεχυμένες.

Τόσο οι αρχαίοι συγγραφείς (Ηρόδοτος, Έφορος, Διόδωρος, Κορνήλιος, Νέπως, Πλούταρχος), όσο και οι νεότεροι ιστορικοί (Λεγκράν, Γκλοτς, Μπέλοχ, Μπέρβε), δεν συμφωνούν μεταξύ τους. Υπάρχει μάλιστα μια άποψη, ότι ζήτησε από τους Αθηναίους 70 πλοία και στρατό, χωρίς να τους πει εναντίον ποιων θα εκστρατεύσει. Τους υποσχέθηκε απλά ότι αν τον ακολουθούσαν, θα τους γέμιζε με πλούτη. Ενθουσιασμένοι οι Αθηναίοι και έχοντάς του τυφλή εμπιστοσύνη μετά τον θρίαμβο στον Μαραθώνα, τον ακολούθησαν.

Φαίνεται ότι αφού οι Αθηναίοι αποβιβάστηκαν σε πολλά κυκλαδονήσια και έδιωξαν τις περσικές φρουρές έπλευσαν προς την Πάρο, με πρόσχημα ότι με μία τριήρη είχε βοηθήσει τους Πέρσες στον Μαραθώνα. Πολιόρκησαν το νησί και ο Μιλτιάδης ζήτησε από τους Παριανούς 100 τάλαντα για να λύσει την πολιορκία. Οι νησιώτες δεν δέχτηκαν, κλείστηκαν στην ακρόπολή τους και αντιστάθηκαν γενναία για 26 μέρες. Τότε ο Μιλτιάδης πληγώθηκε στο γόνατο και αναγκάστηκε να λύσει την πολιορκία. Επέστρεψε άπραγος στην Αθήνα, χωρίς να φέρει τα πλούτη που είχε υποσχεθεί. Αυτό δυσαρέστησε τους συμπολίτες του. Βρήκαν μάλιστα ευκαιρία οι Αλκμεωνίδες, αντίπαλοι του Μιλτιάδη, με επικεφαλής τον Ξάνθιππο, πατέρα του Περικλή, να τον κατηγορήσουν ότι έλυσε την πολιορκία της Πάρου γιατί δωροδοκήθηκε από τους Πέρσες.

 

Στη δίκη που ακολούθησε, ο Μιλτιάδης δεν μπόρεσε να υπερασπιστεί τον εαυτό του καθώς το τραύμα στον μηρό είχε εξελιχθεί σε γάγγραινα και ήταν κατάκοιτος. Οι φίλοι του που ανέλαβαν να τον υπερασπιστούν, ανέφεραν τόσο τη μάχη του Μαραθώνα όσο και την κατάληψη της Λήμνου από αθηναϊκά στρατεύματα, με επικεφαλής τον Μιλτιάδη. Ο μεγάλος στρατηγός, απέφυγε τη θανατική καταδίκη, αλλά τιμωρήθηκε με πρόστιμο 50 ταλάντων. Τόσα φαίνεται ότι ήταν τα έξοδα της εκστρατείας.

Ο Μιλτιάδης, πέθανε σύντομα από γάγγραινα (489 π. Χ.). Το πρόστιμο, πληρώθηκε από τον γιο του Κίμωνα (Ηρόδοτος), ενώ άλλες πηγές, αναφέρουν ότι πληρώθηκε από τον Καλλία, πλούσιο Αθηναίο που παντρεύτηκε την κόρη του Μιλτιάδη και αδελφή του Κίμωνα Ελπινίκη. Παρά την καταδίκη του, ο Μιλτιάδης τιμήθηκε από τους Αθηναίους. Τάφηκε στο πεδίο της μάχης του Μαραθώνα σε ξεχωριστό τάφο, του έστησαν πολλά αγάλματα, ενώ και στην απεικόνιση της μάχης του Μαραθώνα στην Ποικίλη Στοά, η μορφή του κατείχε περίοπτη θέση.

Σαν παράδειγμα για τον σωστό τρόπο να βοηθάς τους φίλους ο κ. Κ. αφηγήθηκε τούτη την ιστορία:

Πήγαν κάποια παλικάρια σ’ έναν γέρο Άραβα και του είπαν:

«Ο πατέρας μας πέθανε. Μας άφησε κληρονομιά δεκαεφτά γκαμήλες και στη διαθήκη του ορίζει να πάρει ο μεγαλύτερος τις μισές, ο δεύτερος το ένα τρίτο και ο μικρότερος το ένα ένατο. Τώρα δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε στη μοιρασιά, βγάλε λοιπόν εσύ την απόφαση».

Ο Άραβας σκέφτηκε και είπε:

«Καθώς βλέπω για να κάνετε σωστή μοιρασιά, σάς χρειάζεται άλλη μιά γκαμήλα. Εγώ έχω μιά μονάχα, μά… ας είναι, σάς την παραχωρώ. Πάρτε την, κάντε τη μοιρασιά και φέρτε σε μένα ό,τι περισσέψει».

Τα παλικάρια πήραν την γκαμήλα, τον ευχαρίστησαν για τη φιλική εξυπηρέτηση και μοίρασαν μετά τις δεκαοχτώ γκαμήλες, έτσι που ο μεγαλύτερος πήρε τις μισές, που ήταν εννιά, ο δεύτερος το ένα τρίτο, που ήταν έξη, και ο μικρότερος το ένα ένατο που ήταν δυο.

Σαν χώρισαν όμως τις γκαμήλες είδαν με απορία ό,τι τους περίσσευε μία! Αυτή την επέστρεψαν στον γέρο φίλο τους και τον ευχαρίστησαν πάλι.

Ο κ. Κ. είπε ότι αυτή ήταν μια σωστή φιλική εξυπηρέτηση, γιατί δεν απαιτούσε μεγάλες θυσίες.

Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ιστορίες του κ. Κόυνερ

μτφρ. Πέτρος Μάρκαρης,

Θεμέλιο, Αθήνα 19917, σ. 52

* γερμανός ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης, ήταν μια επιδραστική φυσιογνωμία του γερμανικού θεάτρου κατά τον 20ό αιώνα. Πρωτεργάτης του “Επικού Θεάτρου,” θεωρίας που υποστηρίζει ότι το θέατρο πρέπει να ενημερώνει και όχι να αφηγείται, επιδίωξε να αποστασιοποιήσει το κοινό από τα γεγονότα στη σκηνή, προκειμένου να προκαλέσει σκέψη και ανάλυση. Τα έργα του, όπως το “Μάνα κουράγιο,” “Η όπερα της πεντάρας,” “Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν” και “Ο κύκλος με την κιμωλία,” αντιπροσώπευαν τον κοινωνικό προβληματισμό, ενθαρρύνοντας το κοινό να αμφισβητεί τις κοινωνικές ανισότητες και τις δομές εξουσίας. Με την κληρονομιά του, ο Brecht άφησε ένα εντυπωσιακό ίχνος στον κόσμο του θεάτρου, ενθαρρύνοντας τη σκέψη και την αναστάτωση σε πολιτιστικό επίπεδο.