«Αν κάποτε οι μέλισσες αφανιστούν από προσώπου γης, δεν θα απομείνουν στον άνθρωπο παραπάνω από τέσσερα χρόνια ζωής»

Αν και αποδίδεται στον Αϊνστάιν δε υπάρχει καμία απόδειξη ότι το έχει πει. Ανεξάρτητα όμως από αυτό, η φράση δηλώνει μια γενική αλήθεια. Ότι η φύση έχει διαμορφώσει τις ισορροπίες της, τους κανόνες της, των οποίων η ανατροπή δημιουργεί τεράστιους κινδύνους.

Η ισορροπία στην φύση στηρίζεται σε κανονικότητες -που έχουν διαμορφωθεί στην πορεία της εξέλιξης- οι οποίες εξασφαλίζουν την επιβίωση και την διαιώνιση των όντων

Οδός των Τριπόδων-O χρόνος είναι αίσθηση.
Ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο δεν είναι πάντα γραμμικός. Ανάλογα με την διάθεση, αλλά και με την αίσθηση που αποπνέουν τα τοπόσημα που την εκάστοτε στιγμή μάς περιβάλλουν, ο χρόνος μας βιώνεται ρευστός ή στατικός, ακινητοποιημένος ή ανελέητος. Η διαχρονικά αναλλοίωτη χρήση ενός χώρου -εάν τη γνωρίσουμε- μπορεί, ενδεχομένως, για λίγο να τον σταματήσει.

Ένα τέτοιο παράδειγμα συναντάμε στην Πλατεία Λυσικράτους από όπου περνάει η αρχαία οδός των Τριπόδων: https://map.mappingancientathens.org/plot/1450.

Υδατογραφία του Peytier Ε. Απεικονίζεται η οδός των Τριπόδων (στα δεξιά) μπροστά από το μνημείο του Λυσικράτους κατά τις αρχές του 19ου αι.

Πηγή: PEYTIER, Eugène. Liberated Greece and the Morea Scientific Expedition. The Peytier Album in the Stephen Vagliano Collection, Αθήνα, National Bank of Greece, 1971. Συλλογή: Ελληνική Βιβλιοθήκη – Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης, από την ιστοσελίδα www.travelogues.gr του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη.

Πηγή:dipylon society

Αντίγραφο του Luna 9 εκτίθεται στο Μουσείο Μνήμης της Αστροναυτικής

Μη επανδρωμένο σοβιετικό διαστημικό όχημα, το οποίο στις 3 Φεβρουαρίου 1966 πραγματοποίησε την πρώτη επιτυχημένη προσεδάφιση στη Σελήνη. Ήταν μέρος του διαστημικού προγράμματος «Luna» (φεγγάρι στα Ρώσικα) της Σοβιετικής Ένωσης για την εξερεύνηση της Σελήνης κι ένα σημαντικό επεισόδιο στη διαστημική κόντρα Σοβιετικής Ένωσης και ΗΠΑ τη δεκαετία του ’60.

Το «Λούνα 9» ζύγισε 99 κιλά και εκτοξεύτηκε με πύραυλο τύπου Μόλνια (Molniya) στις 31 Ιανουαρίου 1966 από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ της τότε Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Καζακστάν. Μετά από ταξίδι τριών ημερών, η διαστημική βολίδα προσεληνώθηκε στην περιοχή που ονομάζεται Ωκεανός των Καταιγίδων (Oceanus Procellarum), στις 18:45:30 UTC της 3ης Φεβρουαρίου.

Πέντε λεπτά μετά την προσεδάφισή του, το «Λούνα 9» άρχισε να στέλνει φωτογραφικό και τηλεοπτικό υλικό στη Γη από την επιφάνεια της Σελήνης. Το υλικό κρατήθηκε μυστικό για πολλά χρόνια από τις αρχές της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά κάποιες φωτογραφίες υποκλάπηκαν από το Αστεροσκοπείο του Μάντσεστερ και δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες. Η αποστολή του «Λούνα 9» ολοκληρώθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 1966, όταν εξαντλήθηκαν οι μπαταρίες του και έπαψε να στέλνει φωτογραφίες στη Γη.

Η επιτυχημένη αποστολή του «Λούνα 9» έκανε πολλούς επιστήμονες να υποθέσουν ότι ήταν θέμα χρόνου οι Σοβιετικοί να επιχειρήσουν την πρώτη τους επανδρωμένη πτήση στη Σελήνη. Δεν τον επιχείρησαν ποτέ. Τουναντίον, οι Αμερικανοί ήταν αυτοί που πραγματοποίησαν την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη με το διαστημόπλοιο «Απόλλων 20» το 1969.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/

«Πάμε, πάμε να φύγουμε», με προτρέπει συνεχώς ο δρόμος.

«Μα, να πάμε πού;»

«Οπουδήποτε, ή, καλύτερα, στο παντού. Έτσι θ’ αποφύγουμε και το δίλημμα της επιλογής προορισμού. Φύγαμε;»

«Μα, πώς;»

«Ακόμα πιο απλό. Κάνοντας το πρώτο βήμα.»

Πηγή:neoplanodion.gr//Ηλίας Κεφαλάς

Η Γη περιστρέφεται από τα δυτικά προς ανατολικά. Και με αρκετή ταχύτητα – στον Ισημερινό, η ταχύτητα περιστροφής είναι περίπου 1.000 χιλιόμετρα την ώρα. Σκεπτόμενος απλά, αυτή η ταχύτητα θα πρέπει να επηρεάζει μια πτήση προς τα δυτικά και να την κάνει να διαρκεί λιγότερο χρόνο, καθώς η Γη κινείται αντίθετα προς το αεροσκάφος.

Αυτό όμως δεν συμβαίνει. Στην πραγματικότητα, το αεροσκάφος απομακρύνεται επίσης από τον προορισμό του καθώς συνεχίζει να περιστρέφεται μαζί με τη γη (μαζί με τη Γη περιστρέφονται και όλα τα υπόλοιπα όχι μόνο η επιφάνεια της, αλλά και οτιδήποτε αιωρείται πάνω απ’ αυτήν όπως ο αέρας και τα αεροπλάνα). Αυτό που έχει σημασία τότε είναι η ταχύτητα του αεροσκάφους σε σχέση με τη Γη.

Εάν χρειάζεστε απόδειξη αυτού του φαινομένου, απλώς θυμηθείτε ότι αν πηδήξετε προς τα πάνω, η Γη δεν περιστρέφεται κάτω από εσάς. Εάν συνέβαινε, θα προσγειωνόσασταν εκατοντάδες μέτρα μακριά!

1. Επιβεβαιώστε την πραγματικότητα (ανεξάρτητα από τα γεγονότα).

2. Ενθαρρύνετε τη συζήτηση για τα στοιχεία με τους υποστηρικτές όλων των απόψεων.

3. Μην μπερδεύετε τον ειδικό και την εξουσία. («Στην επιστήμη δεν υπάρχουν αυθεντίες· το πολύ, υπάρχουν ειδικοί», είπε.)

4. Αναγνωρίστε ότι υπάρχουν πάντα περισσότερες από μία υποθέσεις.

5. Μην κολλάτε σε μια υπόθεση γιατί είναι δική σας.

6. Η προσάρτηση μιας αριθμητικής ποσότητας είναι το κλειδί για τη διάκριση υποθέσεων.

7. Σε μια αλυσίδα επιχειρημάτων, όλοι οι κρίκοι πρέπει να λειτουργούν—όχι μόνο οι περισσότεροι από αυτούς.

8. Το πιο απλό είναι συνήθως το πιο πιθανό.

9. Προτάσεις που δεν μπορούν να αποδειχθούν ή να αποδειχθούν ψευδείς δεν έχουν μεγάλη επιστημονική αξία.

*Carl Sagan, ο υπερασπιστής της κριτικής σκέψης /αστρονόμος, αστροφυσικός και κοσμολόγος, γνωστός ως ένας από τους μεγαλύτερους εκλαϊκευτές της επιστήμης στην ιστορία .

Στη δεκαετία του 1980, μέσω της τηλεοπτικής του σειράς Cosmos , μετέτρεψε την επιστήμη σε μέρος της μαζικής κουλτούρας, διαδίδοντας το πάθος του για την αστρονομία σε περισσότερους από 400 εκατομμύρια θεατές, προσπαθώντας να τους ενσταλάξει τη δύναμη της λογικής για την σκεπτικιστική σκέψη.

Η ιστορία των F-35 για την Ελλάδα θυμίζει την ιστορία του θωρηκτού “Γ. Αβέρωφ” στο οποίο οφείλουμε τα νησιά του Αν. Αιγαίου και την υπεροχή στη θάλασσα.

Το “Αβέρωφ” επειδή διέθετε κανόνια με μεγαλύτερο βεληνεκές από τα τουρκικά πλοία είχε αναγκάσει τα τελευταία να μην τολμούν να βγουν από τα στενά του Βοσπόρου. Το αποτέλεσμα ήταν ο ελληνικός στόλος να “αλωνίζει” κυριολεκτικά στο Αιγαίο.

Η Τουρκία είχε την ευκαιρία να αποκτήσει πρώτη ένα θωρηκτό του τύπου του Αβέρωφ, αλλά από λάθος αποφάσεις απέτυχε.

Σύμφωνα με τη Wikipedia το φθινόπωρο του 1909 ο  αντιναύαρχος Γκέιμπλ, αρχηγός της βρετανικής ναυτικής αποστολής στην Τουρκία, κατάρτισε ένα πρόγραμμα ναυπήγησης νέων θωρηκτών εκτοπίσματος περίπου 10.000 τόνων για το ναυτικό των Οθωμανών. Στη συνέχεια πήγε στη Βρετανία για να προετοιμάσει συμφωνία ανάμεσα στα αγγλικά ναυπηγεία και στην τουρκική κυβέρνηση.

Η τουρκική ηγεσία όμως προτιμούσε πλοία τύπου ντρέντνοτ κι όχι θωρηκτά 10.000 τόνων. Επικαλέστηκε μάλιστα ένα ερώτημα της ρωσικής κυβέρνησης για ποιο λόγο ετοιμάζεται τέτοιας έκτασης εξοπλιστικό πρόγραμμα, για να απορρίψει τις εισηγήσεις του Γκέιμπλ.

Την περίοδο που ο οίκος Ορλάντο διαπραγματευόταν στην Αθήνα με την ελληνική κυβέρνηση για  την πώληση του πλοίου (Αβέρωφ), αφίχθησαν στο Λιβόρνο Τούρκοι αξιωματικοί για να το εξετάσουν.

Οι Τούρκοι δεν πίστευαν ότι η Ελλάδα υπήρχε περίπτωση να αγοράσει το πλοίο αυτό και γι’ αυτό κινήθηκαν κάπως νωθρά.

Οι απεσταλμένοι τους βρήκαν το πλοίο καλό αλλά με μικρές γαιανθρακαποθήκες, άρα ακατάλληλο για μακρούς πλόες, για τους οποίους το ήθελαν.

Αναχώρησαν για το Παρίσι, αλλά καθ’ οδόν πήραν ένα τηλεγράφημα που έλεγε ότι η Ελλάδα επρόκειτο να αγοράσει το πλοίο.

Επέστρεψαν άρον άρον στο Λιβόρνο και, χωρίς να ρωτήσουν πόσα προσφέρει η Ελλάδα, είπαν ότι δίνουν 250.000 στερλίνες παραπάνω προκειμένου να το πάρουν. Η απάντηση των Ιταλών ήταν ότι το πλοίο ήδη αγοράστηκε και πληρώθηκε.

Η ελληνική κυβέρνηση πέτυχε τελική τιμή κατά 2.000.000 χρυσές δρχ. μικρότερη από το ποσό που πρόσφερε το Ιταλικό Βασιλικό Ναυτικό για το αδελφό πλοίο “Pisa”.

Η οριστική σύμβαση της αγοράς του επικυρώθηκε στις 30 Νοεμβρίου του 1909.

Στη συνέχεια το “Αβέρωφ” όπως είπαμε έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ναυτική υπεροχή της Ελλάδας στο Αιγαίο.

Πηγή: capital /kostas.stoupas

*Αλεξανδρος ο υπερορεινός

«Μην τολμήσει καμιά πυρκαγιά να περάσει από δω. Ούτε μια μικρή φλογίτσα της. Θα ξεφυσήσω τρελούς ανέμους με βροχή και θα τη σβήσω. Θ’ ανοίξω τους κρουνούς των καταρρακτών μου και θα την πνίξω. Θα βρυχηθώ και θα την τρομάξω. Θα προτάξω τις δαγκάνες μου και θα την απωθήσω. Με όλο το μένος μου θα την εξοντώσω!»

Έλεγε, παραμιλώντας το στοιχειό του δάσους, επειδή κακές ειδήσεις έφταναν στ’ αυτιά του.

Κι εγώ, ακούγοντάς το, το πίστεψα. Και ύστερα, κάπως, ησύχασα.

Πηγή:neoplanodion.gr//Ηλίας Κεφαλάς

Μαρσέλ Τοπαλιάν, Δημήτρης Κοντομηνάς, Γρηγόρης Ζαχάρης. 

 

Η μεγαλύτερη και φονικότερη μάχη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της παγκόσμιας ιστορίας γενικότερα. Υπολογίζεται ότι πάνω από 1.500.000 άνθρωποι (στρατιώτες και πολίτες) έχασαν τη ζωή τους. Όταν κάνουμε λόγο για «Μάχη του Στάλινγκραντ», εννοούμε μια σειρά πολεμικών συγκρούσεων μεταξύ Γερμανών και Σοβιετικών, που έλαβαν χώρα από τις 23 Αυγούστου 1942 έως τις 2 Φεβρουαρίου 1943 στα περίχωρα και στο κέντρο της πόλης του Στάλινγκραντ (νυν Βόλγκογκραντ).

Μετά την καταστροφική επιχείρηση του 1941 για την κατάληψη της Μόσχας, οι Γερμανοί σταθεροποίησαν τις θέσεις τους στην Ουκρανία και την άνοιξη του 1942 ήταν έτοιμοι να εξαπολύσουν νέα επίθεση κατά της Νότιας Ρωσίας. Ο Χίτλερ, με την παρότρυνση των οικονομολόγων του Τρίτου Ράιχ, επιδίωκε να θέσει υπό τον έλεγχό του τις πετρελαιοφόρες περιοχές του Καυκάσου, προκειμένου να εξασφαλίσει τις αναγκαίες ποσότητες πετρελαίου, που θα του επέτρεπαν να συνεχίσει τον πόλεμο.

Το Στάλινγκραντ θεωρήθηκε στρατηγικής σημασίας περιοχή για πολλούς λόγους. Ήταν ένα μεγάλο βιομηχανικό κέντρο στις όχθες του ποταμού Βόλγα (ζωτικής σημασίας θαλάσσιου δρόμου μεταξύ Κασπίας Θάλασσας και της βόρειας ρωσικής ενδοχώρας), η κατοχή του οποίου θα εξασφάλιζε τα νώτα των γερμανικών δυνάμεων που θα εξορμούσαν στον Καύκασο. Αλλά και σε συμβολικό επίπεδο ήταν σπουδαίο το Στάλινγκραντ. Και μόνο ότι έφερε το όνομα του μισητού του αντιπάλου Στάλιν, αποτελούσε ένα καλό ιδεολογικό και προπαγανδιστικό εργαλείο στα χέρια του Χίτλερ. Η ίδια διαπίστωση ίσχυε και για τον σοβιετικό ηγέτη, που ήθελε να μην αφήσει την πόλη στα χέρια του εχθρού. Γι’ αυτό και οι εντολές και των δύο προς τους στρατηγούς τους ήταν: «κρατήστε τις θέσεις σας πάσει θυσία και με οποιοδήποτε κόστος».

Η επιθετική ενέργεια των Γερμανών κατά της Νότιας Ρωσίας είχε την κωδική ονομασία «Υπόθεση Μπλε» και θα την έφερναν σε πέρας η Ομάδα Στρατιών Α υπό τον στρατάρχη Πάουλ φον Κλάιστ, η οποία θα αναλάμβανε την επιχείρηση στον Καύκασο και η Ομάδα Στρατιών Β υπό τον στρατηγό Μαξιμίλιαν φον Βάιχς, που θα επιχειρούσε στο Στάλιγκραντ. Την ομάδα Στρατιών Β αποτελούσαν η 6η Στρατιά υπό τον στρατηγό Φρίντριχ φον Πάουλους και η 4η Στρατιά Τεθωρακισμένων υπό τον στρατηγό Χέρμαν Χοτ.

Η επίθεση εκδηλώθηκε στις 28 Ιουνίου 1942 με τη γρήγορη προέλαση του γερμανικού στρατού (850.000 άνδρες) και ιδιαίτερα της 6ης Στρατιάς του Πάουλους, που απώθησε τους Σοβιετικούς στις όχθες του ποταμού Δον, στο τέλος του Ιουλίου. Η σχετικά εύκολη προέλαση των δυνάμεών του έκανε τον Χίτλερ να πιστέψει ότι επρόκειτο για μια επιχείρηση περιπάτου. Έτσι, έλαβε την λανθασμένη απόφαση, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, να αποσύρει την 4η Στρατιά Τεθωρακισμένων από το μέτωπο του Στάλινγκραντ και να την ενσωματώσει στην Ομάδα Στρατιών Α, που επιχειρούσε στον Καύκασο.

Μετά την εξέλιξη αυτή, το βάρος της επίθεσης στο Στάλινγκραντ ανέλαβε η 6η Στρατιά του Φον Πάουλους. Την πόλη και την γύρω περιοχή υπερασπιζόταν η 62η Στρατιά του Κόκκινου Στρατού υπό τον στρατηγό Βασίλι Τσούικοφ. Ήταν σαφώς χαμηλότερων προδιαγραφών από την αντίστοιχη γερμανική, αλλά αντιστάθμιζε τις αδυναμίες της από το γεγονός ότι μάχες θα διεξάγονταν σε κατοικημένες περιοχές και όχι σε ανοικτό πεδίο. Γρήγορα ήλθε σε βοήθειά της η 64η Στρατιά. Συνολικά, οι στρατιωτικές δυνάμεις των Σοβιετικών καθ’ όλο το διάστημα των μαχών ανήλθαν γύρω στους 1.700.000 άνδρες.Βομβαρδισμός του Στάλινγκραντ, Αύγ. 1942Η Μάχη του Στάλινγκραντ άρχισε στις 23 Αυγούστου 1942 με καταιγιστικό βομβαρδισμό από την «Λουφτβάφε». Μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα το 80% της κτιριακής υποδομής της πόλης καταστράφηκε, λαμβανομένης υπ’ όψη και της ανεπαρκούς αντιεροπορικής άμυνας, στην οποία υπηρετούσαν νεαρές εθελόντριες. Τις πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου τα χερσαία τμήματα της «Βέρμαχτ» είχαν σχεδόν περικυκλώσει την πόλη. Η μόνη γραμμή ανεφοδιασμού που απέμενε ήταν από τη θαλάσσια οδό του Βόλγα.

Στα μέσα Σεπτεμβρίου οι Γερμανοί είχαν συμπιέσει τους Σοβιετικούς σε μια ζώνη μήκους 14 χιλιομέτρων και πλάτους 5 χιλιομέτρων. Οι σοβιετικοί επέλεξαν να αμυνθούν μέσα στην πόλη και τους επόμενους τρεις μήνες το κατεστραμμένο Στάλινγκραντ έγινε θέατρο σκληρών συγκρούσεων, πρωτοφανούς αγριότητας, αλλά και ανείπωτου ηρωισμού. Δρόμοι, οικοδομικά τετράγωνα, ακόμη και μεμονωμένα κτίρια διεκδικούνταν πόντο με πόντο και με το μεγαλύτερο πείσμα από τους εμπόλεμους, σε μάχες εκ του συστάδην. Όσο και να φαίνεται παράξενο, η κατάληψη μιας κουζίνας σε ένα από τα λιγοστά άθικτα κτίρια του Στάλινγκραντ κόστιζε δεκάδες νεκρούς.

Στα μέσα Οκτωβρίου η κατάσταση για αμυνομένους ήταν απελπιστική, καθώς δυσκόλεψε ο ανεφοδιασμός από τον Βόλγα, αφού γινόταν κάτω από τα πυρά των γερμανικών όπλων. Όμως, και το ηθικό των επιτιθεμένων είχε καταπέσει, εξαιτίας της κόπωσης, του επερχόμενου χειμώνα, αλλά και των βαρύτατων απωλειών. Θραύση έκαναν οι ελεύθεροι σκοπευτές του Κόκκινου Στρατού, που υπό την κάλυψη των ερειπίων, προκαλούσαν ανυπολόγιστη φθορά στους γερμανούς στρατιώτες. Πρωταθλητής στον μακάβριο κατάλογο, ο στρατιώτης Ιβάν Σιντορένκο του 1122ου Συντάγματος Τυφεκιοφόρων, ο οποίος σκότωσε πάνω από 500 γερμανούς στρατιώτες. Ακολούθησε ο Βασίλι Ζάιτσεφ από την ίδια μονάδα με 242 σκοτωμούς. Αυτός είναι πιο γνωστός στις μέρες μας, λόγω της ταινίας του Ζαν Ζακ Ανό «Ο εχθρός προ των πυλών» (2001), που εξιστορεί το κατόρθωμά του.

Τον Νοέμβριο του 1942, το 90% του Στάλινγκραντ ήταν ένας σωρός ερειπίων και βρισκόταν υπό τον έλεγχο των Γερμανών. Τα μόνα κτίρια που απέμεναν όρθια ήταν κάποια εργοστάσια που τα κρατούσαν με νύχια και δόντια οι αμυνόμενοι για τις ανάγκες του ανεφοδιασμού τους. Ο Στάλιν, όμως, δεν είχε πει την τελευταία του λέξη. Στις 19 Νοεμβρίου 1942, οι Σοβιετικοί εκδήλωσαν αντεπίθεση με την κωδική ονομασία «Ουρανός». Το σχέδιο είχε εκπονηθεί από τους στρατηγούς Γκιόργκι Ζούκοφ και Αλεξάντρ Βασιλιέφσκι και προέβλεπε την προσβολή των εφεδρικών δυνάμεων της 6ης Στρατιάς, που τη συγκροτούσαν κακοεκπαιδευμένοι στρατιώτες των συμμαχικών χωρών των Άξονα (Ιταλοί, Κροάτες, Ρουμάνοι, Ούγγροι, αλλά και ντόπιοι συνεργάτες των Γερμανών).Σοβιετική αντεπίθεση, Νοέμβριος 1942Η σοβιετική αντεπίθεση εκδηλώθηκε με τρεις στρατιές υπό τον στρατηγό Νικολάι Βατούτιν και σημείωσε απόλυτη επιτυχία. Οι Γερμανοί σύντομα εγκλωβίστηκαν και μέσα σε μια περιοχή ολίγων τετραγωνικών χιλιομέτρων βρέθηκαν περικυκλωμένοι 250.000 στρατιώτες. Οι Σοβιετικοί ζήτησαν από τους Γερμανούς να παραδοθούν, προσφέροντάς τους ευνοϊκούς όρους. Όμως η διαταγή του Χίτλερ ήταν επίθεση μέχρις εσχάτων. Μια αερογέφυρα που στήθηκε για τον ανεφοδιασμό των εγκλωβισμένων γερμανικών δυνάμεων κατέληξε σε οικτρά αποτυχία. Η σοβιετική αντιαεροπορική άμυνα κατέρριψε 490 αεροπλάνα της «Λουφτβάφε».

Στις 16 Δεκεμβρίου 1942 οι σοβιετικοί εξαπέλυσαν και νέα επίθεση με την κωδική ονομασία «Κρόνος», με στόχο να εγκλωβίσουν αυτή τη φορά την Ομάδα Στρατιών Α, που είχε σταθεροποιήσει τις θέσεις της στον Καύκασο. Δεν τα κατάφεραν, αφού η αντίσταση της εγκλωβισμένης 6ης Στρατιάς στο Στάλινγκραντ έδωσε την ευκαιρία στον Φον Κλάιστ σε μια συντεταγμένη υποχώρηση. Μάλιστα, ο Χίτλερ προβίβασε τον φον Πάουλους στον βαθμό του στρατάρχη για τον ηρωισμό και την αυταπάρνησή του.

Όμως, τρεις μέρες αργότερα και συγκεκριμένα στις 2 Φεβρουαρίου 1943 ο στρατάρχης πλέον Φον Πάουλους αναγκάστηκε να παραδοθεί, όταν οι Σοβιετικοί πολιόρκησαν το αρχηγείο του και κάθε αντίσταση ήταν μάταιη. Ήταν ο πιο υψηλόβαθμος αξιωματικός που αναγκάστηκε να παραδοθεί στην ιστορία του γερμανικού στρατού. Μαζί του παραδόθηκαν 22 στρατηγοί και οι εναπομείναντες 91.000 στρατιώτες της 6ης Στρατιάς. Τελικά και από αυτούς μόνο οι 5.000 επέζησαν από τις κακουχίες της αιχμαλωσίας και επέστρεψαν στη Γερμανία αρκετά χρόνια μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Συνολικά, οι απώλειες για τους Γερμανούς και τους συμμάχους τους ανήλθαν σε 800.000 νεκρούς και τραυματίες. Οι Σοβιετικοί από την πλευρά τους είχαν ασυγκρίτως μεγαλύτερες απώλειες: 478.741 νεκρούς και 650.000 τραυματίες, στρατιώτες και πολίτες. H Μάχη του Στάλινγκραντ αποτέλεσε σημείο καμπής στην πολεμική αναμέτρηση μεταξύ Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης. Εξολόθρευσε πολύτιμες στρατιωτικές δυνάμεις για τον Χίτλερ και ταπείνωσε τη γερμανική πολεμική μηχανή.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/

«Πιστεύεις πραγματικά ότι το φεγγάρι δεν υπάρχει όταν δεν το κοιτάς;»

Το είπε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν στον  φίλο του Abraham Pais!!