Τι δείχνουν οι έρευνες: Το 87% από αυτά που μας προβληματίζουν, δεν θα συμβούν ποτέ

Συχνά πέφτουμε στην παγίδα να σκεφτόμαστε… τα χειρότερα σενάρια που μπορούν να συμβούν στην καριέρα και στη ζωή μας γενικότερα. Αλλά μάντεψε: Οι περισσότερες από αυτές τις σκέψεις αυτές, δεν θα γίνουν ποτέ πραγματικότητα.

Όπως αποδεικνύουν οι μελέτες, οι περισσότερες από τις ανησυχίες μας, δεν θα συμβούν ποτέ. Ενώ, όσες τελικά μας συμβούν, συνήθως δεν είναι στο χέρι μας να τις ελέγξουμε.

Στο βιβλίο των Alan & Barbara Pease «Η Απάντηση», τονίζεται συγκεκριμένα ότι το 87% των ανησυχιών δεν θα γίνει ποτέ πραγματικότητα. Το 7% θα γίνει. Μόνο το 6% μπορείτε να επηρεάσετε.

Αφήστε τον φόβο στην άκρη. Οι περισσότερες ανησυχίες σας δεν θα επαληθευτούν και οι περισσότεροι φόβοι σας είναι αληθοφανείς αλλά πλασματικοί. Τέλος, ρωτήστε τον εαυτό σας. Ποιο είναι το χειρότερο που μπορεί να μου συμβεί;

Όταν ανησυχείτε ή φοβάστε για κάτι, σκεφτείτε ποια μπορεί να είναι η χειρότερη έκβαση. Είτε πρόκειται για μια παρουσίαση είτε για ένα τηλεφώνημα είτε για μια συζήτηση ή για μια σχέση, που πάει από το κακό στο χειρότερο, αύριο είναι μία νέα μέρα και η ζωή θα συνεχιστεί.

Για να πάρουν οι φόβοι σας την πραγματική τους διάσταση, βρείτε έναν τρόπο να βοηθήσετε κάποιον που έχει ανάγκη και είναι πιο άτυχος από εσάς. Τότε μόνο θα συνειδητοποιήσετε πόσο τυχεροί είστε και τα προβλήματά σας θα μοιάζουν λιγότερο τρομακτικά.

Πηγή: it’s possible

Πηγή:planodion

Μαρ. 26

Δη­μή­τρης Μι­χε­λου­δά­κης

Τὰ ἀ­πο­τύ­πω­μα­τα

Ε ΛΕΝΕ… τέ­λος πάν­των, δὲν ἔ­χει ση­μα­σί­α πῶς μὲ λέ­νε, αὐ­τὸ συ­νέ­βη χθὲς τὸ βρά­δυ: Ὅ­ταν τε­λεί­ω­σα τὴ συγ­γρα­φὴ τοῦ βι­βλί­ου (πό­σους μῆ­νες μοῦ πῆ­ρε; μή­πως ἦ­ταν χρό­νια;.. δὲν θυ­μᾶ­μαι), ἔ­πλυ­να τὰ χέ­ρια μου, κλεί­δω­σα τὴν πόρ­τα τοῦ κει­με­νουρ­γεί­ου ἀ­πὸ μέ­σα κι ἀ­πο­κοι­μή­θη­κα στὸ γρα­φεῖ­ο κοι­τά­ζον­τας τὸν πί­να­κα τοῦ J. Pollock Ἡ λύ­και­ναποὺ εἶ­χα στὸν τοῖ­χο ἀν­τὶ πα­ρα­θύ­ρου. Εἶ­χαν πέ­σει κάμ­πο­σα φύλ­λα πά­νω στὸ φθι­νό­πω­ρο καί­τοι γυ­ά­λι­ζε ἀ­κό­μα ἀ­πὸ τὸ φεγ­γα­ρό­φω­το.

       Ὅ­σο κοι­μό­μουν ἡ φω­νὴ τῆς λύ­και­νας —ἀ­φοῦ κα­τέ­βη­κε ἀ­πὸ τὸν πί­να­κα, ἔ­βγα­λε τὴ στο­λή της καὶ μὲ σκέ­πα­σε μ’ αὐ­τὴ— πέ­ρα­σε κά­τω ἀ­πὸ τὴ χα­ρα­μά­δα τῆς πόρ­τας κι ἔ­φυ­γε. Τὸ πρω­ὶ ποὺ ξύ­πνη­σα ἔ­ψα­ξα παν­τοῦ… Που­θε­νὰ δὲ βρῆ­κα τ’ ὄ­νο­μά μου.

ΔΗ­ΜΉ­ΤΡΗΣ ΜΙ­ΧΕ­ΛΟΥ­ΔΆ­ΚΗΣ (Ἀ­ΘΉ­ΝΑ 1983) ΚΑ­ΤΆ­ΓΕ­ΤΑΙ Ἀ­ΠῸ ΤῊΝ ΛΕΥ­ΚΆ­ΔΑ. Ἔ­ΧΕΙ ΣΥ­ΝΕΡ­ΓΑ­ΣΤΕΙ͂ ΜῈ ΔΙ­Ά­ΦΟ­ΡΑ ἜΝ­ΤΥ­ΠΑ ΚΑῚ Ἠ­ΛΕ­ΚΤΡΟ­ΝΙ­ΚᾺ ΛΟ­ΓΟ­ΤΕ­ΧΝΙ­ΚᾺ ΠΕ­ΡΙ­Ο­ΔΙ­ΚΆ

Ἔ­ΧΕΙ ἘΚ­ΔΏ­ΣΕΙ ΤΡΕΙ͂Σ ΠΟΙ­Η­ΤΙ­ΚῈΣ ΣΥΛ­ΛΟ­ΓῈΣ (ΤῚΣ ΔΎ­Ο ΠΡΩ͂­ΤΕΣ ΜῈ ΤῸ ΨΕΥ­ΔΏ­ΝΥ­ΜΟ Ε. ΜΎ­ΡΩΝ)ΓΡΆΜ­ΜΑ ΣΤῊ ΜΗ­ΤΈ­ΡΑ, (ἘΚΔ. ἈΡ­ΜΊ­ΔΑ, 2019), Ὀ­ΡΙ­Ο­ΒΆ­ΤΗΣ, (ἘΚΔ. ἈΡ­ΜΊ­ΔΑ, 2021) ΚΑῚ ΣΥΝ­ΤΗ­ΡΗ­ΤῊΣ ΟΥ̓­ΡΆ­ΝΙ­ΩΝ ΤΌ­ΞΩ, (ἘΚΔ. ΣΤΊ­ΞΙΣ, 2022).

ΕΙΚΌΝΑ: «ΛΎΚΑΙΝΑ» ΤΟΥ ΤΖΆΚΣΟΝ ΠΌΛΟΚ, 1934.

Μια υποψηφιότητα που ταράζει τα ‘’λιμνάζοντα νερά’’ των αυτοδιοικητικών στα Δερβενοχώρια !

— ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΤΑΜΠΟΥΡΑΤΖΗ-ΜΙΧΑ

ME ΓNΩMONA KAI KINHTPO MOY , THN AΓAΠH MOY ΓIA TON TOΠO KAI TON ANΘPΩΠO ,ΩΣ KATOIKOΣ ΣKOYPTΩN ΣYZYΓOΣ KAI MHTEPA ΔYO ΠAIΔIΩN ,BIΩNONTAΣ KAΘHMEPINA TA ΠPOBΛHMATA ΠOY EXOYN ANAKYΨEI , ΣYNTAΣOMAI ΣTIΣ EΠEPXOMENEΣ ΔHMOTIKEΣ EKΛOΓEΣ, ΣTO EKΛOΓIKO ΣYNΔYAΣMO TOY NIKOY ΠAΠAIΩANNOY ΠIΣTEYONTAΣ AKPAΔANTA OTI TO HΘOΣ H ΠPOΣΩΠIKOTHTA TOY ,OI AΞIEΣ TIΣ OΠOIEΣ ΠPEΣBEYEI , , AΠOTEΛOYN ΣHMEPA EXEΓΓYO KAI THN MONAΔIKH HΛIAXTIΔA KAI EΛΠIΔA ΓIA TO MEΛΛON TΩN ΔHMOTΩN ,TΩN EΠEPXOMENΩN ΓENEΩN ΓIA THN ANAΠTYΞH TOΠOY MAΣ , KATABAΛΛONTAΣ KAI EΓΩ ME OΛEΣ MOY TIΣ ΔYNAMEIΣ ,KAΘE ΠPOΣΠAΘEIA ΣTHN KATEYΘYNΣH AYTH .
ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΤΑΜΠΟΥΡΑΤΖΗ-ΜΙΧΑ

Το παρελθόν και το μέλλον είναι προϊόντα των σκέψεων. Χωρίς σκέψεις δεν υπάρχει χρόνος, υπάρχει μόνο το παρόν.

•Καλά δεν θες κυβερνήσεις συνεργασιας με ρώτησε χτες ένας φίλος.Δες τι λέει ο Γιώργος , δες τι λέει ο Βαγγέλης.Γιατί είσαι αρνητικός.Βεβαίως και θέλω απάντησα.Με καθαρούς όρους ,με σαφήνεια. Η αυτοδυναμία είναι εκτός από αμφίβολη και άκρως αλαζονική για πολλά «παληκαρια» της ΝΔ.

Αλλά δεν αντέχω τη σύγχυση,την απροσδιοριστια,τη θολούρα.Αυτά θα μας εκδικηθούν.Δεν θέλω πρωθυπουργό από το ράφι.Όποιος κι αν είναι κι ας τον συμπαθώ.Είναι συνταγή παράλυσης.Προσωπικός αταβισμός.Έχω και μνήμη και βιώματα.
•25 Μαρτίου 2012.Η χώρα σε τέλμα.Κυβέρνηση Παπαδήμου.ΠΑΣΟΚ,ΝΔ και ΛΑΟΣ.Σοσιαλ δεξιό ακροδεξια .Κανονικός θίασος.Υπουργοί μπαίνουν ,βγαίνουν και μπαινοβγαίνουν.Αναμεσα τους και πρόσωπα σαν να έχουν βγει από ελληνική μαυρόασπρη ταινία.Ο Παπαδήμος,σοβαρός άνθρωπος,παλεύει να κρατήσει την Ελλάδα στην Ευρωπη.Να πάρει την έκτη δόση.Αλλοιώς Αργεντινή.Πάλι καλά.Είχε προηγηθεί παρέλαση πρωθυπουργίσιμων.Ένας δικαστης στο Λουξεμβούργο,ο Πετσάλνικος κα.Κα

τα τα λοιπά η χώρα είναι παράλυτη.Ακυβέρνητη πολιτεία.Τα δημόσια ταμεία είναι άδεια.Μια αισθηση καθήκοντος με κρατάει στη θέση ευθύνης του ΓΓΑ.Αν φύγουμε όλοι τώρα θα γίνει χάος σκέπτομαι.Μου το ζητάει και ο Παύλος.Κάνε οτι μπορείς και περίμενε τις εκλογές να σηκωθείς να φύγεις μετά.Για να παρω μια απόφαση έπρεπε να συνενοουμαι όχι με τον υπουργό αλλά με το Γιάννη Ιωαννιδη ,το Θανάση Πλεύρη και λίγο με το Γρήγορη Ψαριανο.Καλά τα είχαμε πάει.Ευτυχως είχα την αισθηση της κωμωδίας.Είχαν βάλει υπουργό έναν συμπαθή άνθρωπο φίλο του Σαμαρά αλλά ο οποιος δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει και μου είχε πει να κάνω ότι νομίζω και να μην τον ενοχλώ.Το ΠΑΣΟΚ;ένα μαύρο χαλι.Διχασμός.Η ΝΔ θέλει να σκίσει το μνημόνιο σελίδα σελίδα.Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να το κάνει με ένα νόμο και ένα άρθρο.Η Χρυσή Αυγή περνάει δημοσκοπικά το 15%.Χάος.

•Με παιρνουν τηλ.από το Μαξίμου.Θα εκπροσωπήσεις τη κυβέρνηση στο Αγρίνιο για την 25 Μαρτίου.Είναι εντολή.Οκ τι να κάνω.Για να μη προκαλέσω πήρα το ιδιωτικό μου αυτοκίνητο και το οδήγησα μέχρι τη πόλη.Πήρα μαζί μου την Μαρινα ,να γκρινιάζει τι τα θέλω αυτά,τη Μαιρη τότε γραμματέα μου και το Μιχάλη τον συζυγο της και φίλο μου.Έξω από το Αγρινιο ένα κονβόι περιπολικων για να φτάσω ασφαλής.Σκηνή γκαγκ.Την άλλη μέρα στη δοξολογία ο μητροπολίτης από άμβωνος έβγαλε ένα δεκάρικο κατα του μνημονιου.Έξαλλος αρνήθηκα να τον χαιρετήσω.Ήρθα για τον Ευαγγελισμό του είπα οχι για τις απόψεις σας.Είμαστε σε Εκκλησία.Στη παρέλαση ένα αγριεμένο πλήθος Συριζαιων έτοιμο να με κατασπαράξει.Μετά βίας το συγκρατούσαν μην ορμήσει.Αλαλλαγμοί,βρισιες κλπ.Ήρεμος εγώ.Βούδας.Ταρα τα τζουμ.Ένας εν εξαλλω,κραδαινε ενα χαρτί και μου φώναζε να του πληρώσω τον ΦΑΠ.Ψύχραιμα και με αστυνομικο κλοιό έγινε η παρέλαση.Πήγα σε μια ψυχρή δεξίωση του στρατού μπηκαμε στο αυτοκίνητο και φύγαμε.Ουφ.Όαση μετά.Ψαγμένη ψαροταβέρνα στο Αντιριο με σύσταση του Χρηστου του συνεργάτη μου. Η χώρα σε τρελα.Παράνοια.
•Στις εκλογές του Μαΐου η ΝΔ πηρε 18% και βγηκε πρώτη!!.Ο ΣΥΡΙΖΑ 16%.Το ΠΑΣΟΚ 13%.40000 Έλληνες ψήφισαν το κόμμα των Πειρατών.Η Χρυσή Αυγή κοντα στο 7%.Άπειρα κόμματα και κομματίδια με διακριτή παρουσία.Ήρθε η υπηρεσιακή Πικραμενου.Ζήτησα απο τον Προεδρο της Δημοκρατίας τον Καρολο Παπούλια μια συνάντηση.Η ΓΓΑ δεν είχε ούτε σάλιο.Ο αθλητισμός κατέρρεε.Ήταν ολυμπιακη χρόνια.κ.Προεδρε του είπα πέστε στο Ζανιά να στείλει μερικά λεφτα.Η κατάσταση είναι απελπιστικη.Τι να σου κάνω Πάνο μου μου λέει.Θέλω να βοηθήσω.Αλλά πικραμενος λαός,Πικραμένος πρωθυπουργος.Προεδρικό black χιούμορ.Επακολούθησε η κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου.Μου ζήτησαν να παραμείνω με αυξημένο ρόλο γιατί ο αθλητισμός ήταν στη «ποσόστωση» ΠΑΣΟΚ.Ούτε να ακουσω.Την επόμενη παραιτήθηκα.
•Οι συνθήκες είναι διαφορετικές.Όμως προσωπικά δεν θα ήθελα να ξαναζήσουμε κατι παρόμοιο.Ουτε κατα διάνοια.Λύσεις καθαρές.Διαυγείς.Όχι θολές ασκήσεις επι χάρτου.Κυβερνηση.Όχι ασαφής ακυβερνησία.Με κορμο το πρώτο κόμμα.Με πρωθυπουργό τον αρχηγό του.Απλά πράγματα.

Πάνος Μπιτσαξής

Ντε και καλά… επίσημος: Τα παραλειπόμενα από τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου το 1928

Ενα πραγματικό συμβάν της εποχής εκείνης

Θωμάς Σιταράς

24.03.2023, 10:18UPD: 25.03.2023, 09:33

Λέμε ότι όλοι φιλοδοξούμε να κερδίσουμε κάποια επισημότητα. Έχω στο νου μου κάποιες επίκαιρες εικόνες από πολιτικούς, που κάνουν πολιτικές δηλώσεις από την περιοδεία τους στις κάμερες, και πίσω τους φυτρώνουν κυριολεκτικά κάποιοι παντελώς άσχετοι, που χαμογελούν βλακωδώς, αφού έτσι θα βγούνε στο γυαλί και θα έχουνε κάτι να υπερηφανευτούν στο καφενείο… 

Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι σοβαροί, που αποφεύγουν αυτές τις επισημότητες, και δεν είναι τέλος πάντων διατεθειμένοι να ανταλλάξουν την ηρεμία τους με υποτιθέμενους ρόλους άσχετους με την ιδιότητά τους και την ιδιοσυγκρασία τους.

Αυτά σκεπτόμουνα προχθές, διαβάζοντας ένα ρεπορτάζ του Παύλου Νιρβάνα στην ΕΣΤΙΑ του 1928 γύρω από ένα πραγματικό συμβάν που έγινε στον εορτασμό της 25ης Μαρτίου.

Τα πράγματα συνέβησαν ως εξής:

Κάποιος έμπορος πήρε εκείνη την ημέρα τα παιδάκια του και τα πήγε πρωί-πρωί περίπατο στο Ζάππειο. Αφού απολαύσανε την πρωινή λιακάδα, ανεβήκανε στο ιδιόκτητο αυτοκίνητό τους και ο σοφέρ έλαβε εντολή να κάνει και μια βόλτα προς το Σύνταγμά. Καθώς όμως το αμάξι τους πήγε να στρίψει προς την Κηφισίας –όπως λεγόταν τότε η σημερινή Βασιλίσσης Σοφίας- βρέθηκε σε κλειστές διαβάσεις αφού πλέον θα περνούσαν οι επίσημοι για την δοξολογία στην Ιερά Μητρόπολη.

Ξαφνικά ο σοφέρ είδε τον επί κεφαλής της τροχαίας κίνησης αστυνομικό να του κάνει νόημα να προχωρήσει… Προφανώς το όργανο της τάξης, επηρεασμένο από το λαμπρό εξωτερικό του ιδιωτικού αυτοκινήτου, το εξέλαβε ως επίσημο που περίμενε να καταλάβει τη θέση του στην όλη πομπή!

Θέλοντας και μη, ο σοφέρ, υπακούοντας στη διαταγή, προχώρησε, για να βρεθεί τελικά μεταξύ του αυτοκινήτου του Προέδρου της Δημοκρατίας και των αυτοκινήτων των λοιπών μελών του Υπουργικού Συμβουλίου! Έτσι ο καλός μας έμπορος –δεύτερος πια τη τάξει επίσημος- άρχισε αναγκαστικά να δέχεται τις τιμές των παρουσιαζομένων όπλων των στρατιωτικών αγημάτων, ενώ τα πλήθη στα πεζοδρόμια προσπαθούσαν να μαντεύσουν ποιος ήταν αυτός ο επίσημος ξένος, που μετέβαινε στην τελετή, και με τα παιδιά του μάλιστα!

-Τι κάνεις εκεί χριστιανέ μου; ωρυόταν έξαλλος ο δυστυχής άνθρωπος προς τον σοφέρ. Πως χώθηκες εδώ μέσα;
-Δεν φταίω εγώ κύριε,,, με βάλανε…

-Κοίταξε όπου μπορέσεις όπως-όπως να βγεις από την πομπή γιατί μας βλέπω να γίνουμε ρεζίλι!
-Αδύνατον κύριε. Δεν βλέπετε; Όλες οι διαβάσεις είναι κλεισμένες.

Ο δυστυχής έμπορος τα είχε κυριολεκτικά χαμένα. Έβλεπε τα φανταράκια να παρουσιάζουν όπλα, έβλεπε το πλήθος να χειροκροτεί, έβλεπε τα παιδιά του να πανηγυρίζουν, έβλεπε… και τι δεν έβλεπε.

-Κρυφτείτε εσείς τουλάχιστον –έλεγε στα παιδιά του- χαμηλώστε να μη σας βλέπουνε. Πω-πω τι θα πει ο κόσμος;

-Καλά είμαστε μπαμπά έτσι, απαντούσαν τα πιτσιρίκια, βλέπουμε τόσο ωραία… 

Ο ακούσιος επίσημός μας διέτρεξε αναγκαστικά και εν πομπή την οδό Ερμού, έστριψε στην οδό Ευαγγελιστρίας και έφθασε μπροστά στη Μητρόπολη. Νέα αγήματα εδώ να παρουσιάζουν όπλα, οι μπάντες να παιανίζουν εμβατήρια, τέτοιες τιμές πια! 

Ήρθε και η σειρά του ιδιωτικού αμαξιού να σταματήσει μπροστά στο κόκκινο χαλί των επισήμων. Η αγωνία πλέον στο κατακόρυφο…

-Τράβα να προσπεράσουμε διατάχθηκε μέσα σε γενική σύγχηση ο σοφέρ!
Δεν πρόλαβε να τελειώσει και ένας αστυφύλακας με λευκά γάντια είχε ανοίξει την πόρτα του αυτοκινήτου, και περίμενε, σε στάση προσοχής, της αποβίβαση των ¨επισήμων¨. Ταυτόχρονα ο επί της εθιμοτυπίας ανώτερος υπάλληλος του Υπουργείου Εξωτερικών, με το ψιλό καπέλο στο αριστερό του χέρι ετοιμαζόταν να τους χαιρετίσει με το δεξί.
-Ο κύριος;
-Με συγχωρείτε κύριε… λάθος… βλέπετε ο πολίσμαν… το αυτοκίνητο…
-Δεν σας καταλαβαίνω κύριε! Τι γυρεύετε εδώ;

-Θέλω να με αφήσετε να προχωρήσω…
Πράγμα που έγινε, με το νεαρό διπλωμάτη να τους ρίχνει βλέμματα καθόλου διπλωματικά…
Ο ¨ευτυχής¨ έμπορος, διηγούμενος το βράδυ την περιπέτειά του στους φίλους του, έλεγε:
-Το θέμα, φίλοι μου, δεν είναι πως θα μπεις στην επισημότητα, Αλλά το πως θα βγεις…

*Το παρατιθέμενο έμμετρο είναι του Γεωργίου Σουρή (1885)
** Η φωτογραφία της Θεσσαλονίκης είναι από τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου του 1931
*** Η φωτογραφία με τα αντιαεροπορικά είναι από την παρέλαση στο Σύνταγμα το 1938
**** Η φωτογραφία μπροστά στη Μητρόπολη είναι του 1935

Θωμάς Σιταράς, Αθηναιογράφος- Συγγραφέας, FB: Σιταράς Θωμάς

Ο πρώτος εορτασμός της 25ης Μαρτίου

Η 25η Μαρτίου καθιερώθηκε ως εθνική εορτή της χώρας μας στις 15 Μαρτίου 1838, με διάταγμα του βασιλιά Όθωνα, που εκτελούσε παράλληλα και τα καθήκοντα του πρωθυπουργού εκείνη την περίοδο. Η πρόταση του Γραμματέα της Επικρατείας (Υπουργού) επί των Εκκλησιαστικών και της Δημόσιας Παιδείας, Γεωργίου Γλαράκη (ηγετικού στελέχους του κόμματος των Ναπαίων ή Ρωσικού Κόμματος), έγινε αμέσως δεκτή από τον Όθωνα, που την είδε και ως μία ευκαιρία να αυξήσει τη δημοτικότητά του.

Στο βασιλικό διάταγμα αναφέρεται μεταξύ άλλων:

…Θεωρήσαντες ότι η ημέρα της 25ης Μαρτίου είναι λαμπρά και καθ’ αυτήν εις πάντα Έλληνα δια την εν αυτή τελουμένην εορτήν του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, είναι προσέτι λαμπρά και χαρμόσυνος δια την κατ’ αυτήν την ημέραν έναρξιν του περί της ανεξαρτησίας αγώνος του ελληνικού Έθνους, καθιερούμεν την ημέραν ταύτην εις το διηνεκές ως ημέραν εθνικής εορτής.

Ο πρώτος εορτασμός της εθνικής επετείου έγινε λίγες ημέρες αργότερα, σύμφωνα με το πρόγραμμα που κυκλοφόρησε στις 18 Μαρτίου. Οι 21 κανονιοβολισμοί το σούρουπο της παραμονής ήταν το προανάκρουσμα. Με την ανατολή του ήλιου ρίφθηκαν εκ νέου 21 κανονιοβολισμοί, ενώ μία μπάντα, που γυρνούσε στους δρόμους της Αθήνας, υπενθύμιζε στους κατοίκους της πρωτεύουσας τη μεγάλη ημέρα.

Στις 8 το πρωί, στρατιωτικά τμήματα παρατάχθηκαν στους δρόμους μεταξύ των Ανακτόρων (σημερινό Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, επί της πλατείας Κλαυθμώνος) και της εκκλησίας της Αγίας Ειρήνης (επί της οδού Αιόλου), όπου θα τελούνταν η επίσημη δοξολογία. Μία ώρα αργότερα, ο Όθωνας και η Αμαλία, ντυμένοι με παραδοσιακές ενδυμασίες, έφθασαν με άμαξα στον καθεδρικό ναό της Αθήνας, επευφημούμενοι από το πλήθος, που είχε συρρεύσει από κάθε γωνιά της Αττικής. Στη δοξολογία παρέστησαν οι αρχές της πόλης, εκπρόσωποι των συντεχνιών και μέλη του διπλωματικού σώματος. Το τέλος της δοξολογίας σήμαναν 21 κανονιοβολισμοί και οι βασιλείς υπό τις συνεχείς επευφημίες του πλήθους πήραν το δρόμο της επιστροφής για το παλάτι.

Το ραντεβού του κόσμου δόθηκε στην Πλατεία του Παλατιού, όπου ο Δήμος Αθηναίων είχε στήσει ένα τρόπαιο και γύρω του στήθηκε ένα τρικούβερτο γλέντι μέχρι πρωίας, όπως έγραψαν οι εφημερίδες της εποχής.

Την παράσταση έκλεψε μία ηλικιωμένη κυρία, ονόματι Λέκκα, η οποία θέλησε να σύρει πρώτη το χορό «Σταματήσατε, παιδιά μου, εις εμέ ανήκει ν’ αρχίσω τον χορό, διότι εις αυτό το έδαφος πρόσφερα δύω ανδρείους αδελφούς και τον μοναχόν υιό μου». Της επετράπη να σύρει το χορό, παρότι γυναίκα, «και με δάκρυα στα όμματα συνεχόρευε και συναγάλλετο με τους Έλληνας» (προφανώς ήταν Αρβανίτισσα). Η εικόνα αυτή έκανε μεγάλη εντύπωση στην παρευρισκόμενη γερμανίδα Γιούλια φον Νόρντενπφλιχτ (κυρία επί των τιμών της βασίλισσας Αμαλίας), η οποία δεν δίστασε να την παρομοιάσει με αρχαία Σπαρτιάτισσα.

Όλη την ημέρα η Αθήνα ήταν ένα πανηγύρι, σύμφωνα με τον Τύπο. Το βράδυ φωταγωγήθηκαν με φανούς η Ακρόπολη, τα δημόσια κτίρια, αλλά και πολλά σπίτια. Μεγάλη εντύπωση στους Αθηναίους έκανε ο σχηματισμός ενός μεγάλου φωτεινού σταυρού σε μια πλευρά του Λυκαβηττού.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/