Συντάκτης: Kostas Bertsias

 

Είναι μια έκφραση που ίσως προέρχεται από την Αρχαία Ελλάδα. Οι Σπαρτιάτες το έλεγαν για να πειράξουν τον Αγησίλαο. Ο Αγησίλαος αγαπούσε πολύ τα παιδιά του και όταν ήταν μικρά έπαιζε μαζί τους, καβαλώντας, σαν σε άλογο, ένα καλάμι.

Κάποια μέρα όμως τον είδε ένας φίλος του σε αυτή την στάση και ο Αγησίλαος τον παρακάλεσε να μην πει τίποτα σε κανέναν. Αλλά εκείνος δεν κράτησε τον λόγο του και το είπε σε άλλους, για να διαδοθεί σιγά – σιγά σε όλους και να φθάσει στις μέρες μας, με αλλαγμένη την ερμηνεία του (το λέμε όταν θέλουμε να πούμε για κάποιον ότι πήραν τα μυαλά του αέρα).

[ Nατσουλισμός αλέρτ. Είναι γνωστό (νομίζω από τον Πλούταρχο) το επεισόδιο με τον Αγησίλαο που έπαιζε με τα παιδιά του καβαλώντας ένα καλάμι, κάτι που είχε ξενίσει κάποιους Σπαρτιάτες. Ο Νατσούλης παίρνει αυτό το επεισόδιο, του βάζει επιπλέον λεπτομέρειες και το συνδέει αυθαίρετα με τη σημερινή φράση, η οποία απλώς γεννήθηκε από το καμάρι των παιδιών όταν καβαλάνε καλάμι, τάχα πως πρόκειται για άλογο.]

Τα αληθινά πράγματα της ζωής δεν τα σπουδάζουμε, ούτε τα μαθαίνουμε.
Τα αισθανόμαστε.
Ο καθένας δίνει ότι έχει στην καρδιά του!

(Χόρχε Μπουκάι).
(Ο Δρόμος της Ευτυχίας).

«Όλοι μας λέει ο Carnegie*, ερχόμαστε στη γη ευλογημένοι με το προνόμιο να ελέγξουμε το μυαλό μας και να το κατευθύνουμε σε οτιδήποτε που εμείς θα επιλέξουμε, αλλά όλοι μας φέρνουμε μαζί μας τη στιγμή που γεννιόμαστε 2 κλειστούς φακέλους.

Ο πρώτος γράφει καθαρά απ’ έξω: «Τα πλούτη που θα απολαύσεις εάν πάρεις τον έλεγχο του μυαλό σου και τον κατευθύνεις σε ότι τέλος εσύ επιθυμείς».

Ο δεύτερος φάκελος γράφει εξωτερικά: «Οι ποινές που πρέπει να πληρώσεις εφόσον αρνηθείς να πάρεις τον έλεγχο του μυαλού σου και να τον κατευθύνεις σε ότι τέλος εσύ επιθυμείς»

«Και τώρα επέτρεψε μου να σου εξηγήσω» λέει ο Carnegie, «τα περιεχόμενα αυτών των 2 σφραγισμένων φακέλων.

Στον πρώτο που γράφει: «Πλούτη» είναι αυτή η λίστα με ευλογίες α) Καλή υγεία, β) Ηρεμία στο μυαλό, γ) Εργασία που αγαπάς, δ) Ελευθερία από φόβους και ανησυχίες, ε) Θετική Ψυχική Διάθεση στ) Υλικές επιθυμίες τις επιλογής σου»

«Στο σφραγισμένο φάκελο που γράφει: «Ποινές» είναι αυτή η λίστα αυτών που πρέπει κάποιος να πληρώσει σε περίπτωση που αρνηθεί να πάρει τον έλεγχο του μυαλό του α) Αρρώστιες, β) Φόβους και Ανησυχίες, γ) Αναποφασιστικότητα και Αμφιβολίες στη ζωή του, δ) Απογοητεύσεις, ε) Φτώχεια, στ)Φθόνο, Θυμό, Απληστία, Ζήλια, Μίσος, ζ) Προκαταλήψεις»

*Ο Άντριου Κάρνεγκι (25 Νοεμβρίου 1835 – 11 Αυγούστου 1919) ήταν ένας Σκοτσέζος-Αμερικάνος βιομήχανος και φιλάνθρωπος.

Στα Βυζαντινά χρόνια ήταν σύνηθες θέαμα η διαπόμπευση. Οι Βυζαντινοί πολίτες αρέσκονταν να πηγαίνουν στις πλατείες και στους δρόμους, για να παρακολουθήσουν μια διαπόμπευση. Οι τιμωρούμενοι ήταν κλέφτες, ριψάσπιδες, μέθυσοι, αντάρτες, αλλά και εξέχοντα πρόσωπα! Η πρώτη ενέργεια εναντίον του διαπομπευόμενου ήταν να τον κουρέψουν! (κάτι σαν “τέντι-μπόι”, δηλαδή). Εθεωρείτο δε μεγάλη προσβολή να κουρέψεις κάποιον, ακριβώς όπως στα χρόνια της Επανάστασης (1821) ήταν προσβολή να πεις σε κάποιον ότι θα του ξυρίσεις το μουστάκι! Φράσεις όπως “άστον να κουρεύεται” και “άντε να κουρεύεσαι”, αφορούσαν σε άτομα τόσο “σκάρτα”, ώστε να τους αξίζει η διαπόμπευση. Το ρήμα “κουρεύω” στους Βυζαντινούς απαντάται και ως ‘κουράζω”. Συνηθισμένη η φράση: “τον τάδε εκούρασαν μοναχόν”. Επειδή λοιπόν, για τον καταδικαζόμενο στη διαπόμπευση και “κουράν”, το γεγονός δημιουργούσε ένα ψυχικό και σωματικό κάματο, γιατί πολλές φορές τον έδερναν κιόλας, μας έμεινε το “κουράζω” ως συνώνυμο του “καταπονώ”.

Μαγκιά είναι να μην είσαι φαταούλας. Αν σου περισσεύει ένα κομμάτι ψωμί πρόσφερε το σε κάποιον που πεινάει. Οι χορτασμένοι ξεχνούν δρόμους που δεν περπάτησαν ή που τους πέρασαν αλώβητοι.

Το ειδυλλιακό τοπίο που θυμίζει Ήπειρο, σε απόσταση αναπνοής από την Αθήνα.

Το άγνωστο γεφύρι της Δαφνούλας 

Ένα βουκολικό τοπίο που θυμίζει τις βουνοπλαγιές της Ηπείρου, βρίσκεται κρυμμένο σε απόσταση μόλις 50 λεπτών από την Αθήνα. Το γεφύρι της Δαφνούλας είναι το κοντινότερο μονότοξο γεφύρι στην πρωτεύουσα. Περνάει πάνω από τον ποταμό Ασωπό, κοντά στην περιοχή της Ραμπτώσας. Δεξιά και αριστερά υψώνονται η Πάρνηθα και ο Κιθαιρώνας. Τα θεμέλια της γέφυρας μπήκαν επί Τουρκοκρατίας, μεταξύ 1600 και 1700.                                           

Η μεγάλη καμάρα και το τόξο του πέτρινου γεφυριού θυμίζουν την τεχνοτροπία των φημισμένων μαστόρων της Ηπείρου. Ωστόσο, το γεφύρι της Δαφνούλας, ή του Γκέλη, όπως είναι επίσης γνωστό, στέκει πάνω από τα νερά του Ασωπού στην Βοιωτία, λίγα χιλιόμετρα μακριά από την πολύβουη πρωτεύουσα. Το τοπίο είναι ειδυλλιακό, ιδανικό για μία σύντομη και προσιτή εξόρμηση για όσους κατοικούν στην Αθήνα. Όσοι το έχουν ανακαλύψει, εκμεταλλεύονται τη γαλήνη της φύσης για εκδρομή ή για μια απλή πεζοπορία…. 

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/to-agnosto-gefyri-tis-dafnoylas/

Ψυχή λευκή σαν σπυρί ρύζι
κι απέραντη, άφραστη γαλήνη·
κι από ψηλά να μας φωτίζει
ψυχρή σαν νόμισμα η σελήνη.

Ηλίας Λάγιος

Όταν πρωτοπήγα Γερμανία, έμεινα για λίγο στο Μόναχο. Απέναντι από το δωμάτιο μου ήταν ένα νηπιαγωγείο με ποδηλατάκια αραγμένα σε θέσεις πάρκινγκ ποδηλάτων. Κάθε πρωί έβλεπα πιτσιρικάκια, κάποια με γονείς, κάποια ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ, να πηγαίνουν ποδηλατώντας στο νηπιαγωγείο της γειτονιάς τους. Αυτό λέγεται ασφάλεια ζωής.

1. Να τρως τη τροφή σαν τα “φάρμακά” σου. Αλλιώς θα χρειάζεται να τρως τα φάρμακα σαν την τροφή σου.

. Μου έφυγε το καφάσι!

Στα Τούρκικα καφάς θα πει κεφάλι, κρανίο. Όταν, λοιπόν, η καρπαζιά, που έριξαν σε κάποιον είναι δυνατή λέμε «του έφυγε το καφάσι», δηλαδή, του έφυγε το κεφάλι από τη δύναμη του κτυπήματος.

Το ίδιο και όταν αντιληφθούμε κάτι σπουδαίο, λέμε: «μου έφυγε το καφάσι», δηλαδή, μου έφυγε το κεφάλι από τη σπουδαιότητα.

[Η εξήγηση από τα τουρκικά είναι σωστή, από το kafa. Ωστόσο, πιο σωστό θα ήταν να πούμε ότι η έκφραση χρησιμοποιείται κυρίως για πράγματα παράλογα ή εκπληκτικά -και «είναι να σου φύγει το καφάσι» = είναι να τρελαίνεσαι. Σημειώνω ακόμα ότι σήμερα οι περισσότεροι δεν ξέρουν το καφάσι = κεφάλι και σκέφτονται το καφάσι = τελάρο (άλλο δάνειο, από τουρκ. kafes), κάτι που μάλλον δίνει χρώμα στην έκφραση]

Μάλλιασε η γλώσσα μου

Στη βυζαντινή εποχή υπήρχαν διάφορες τιμωρίες, ανάλογες, βέβαια, με το παράπτωμα. Όταν π.χ. ένας έλεγε πολλά, δηλαδή έλεγε λόγια που δεν έπρεπε να ειπωθούν, τότε τον τιμωρούσαν με έναν τρομερό τρόπο.

Του έδιναν ένα ειδικό χόρτο που ήταν υποχρεωμένος με το μάσημα να το κάνει πολτό μέσα στο στόμα του. Το χόρτο, όμως, αυτό ήταν αγκαθωτό, στυφό και αρκετά σκληρό, τόσο που κατά το μάσημα στο στόμα του πρηζόταν και η γλώσσα, το ελατήριο δηλαδή της τιμωρίας του, άνοιγε, μάτωνε και γινόταν ίνες-ίνες, κλωστές-κλωστές, δηλαδή, όπως είναι τα μαλλιά.

Από την απάνθρωπη τιμωρία βγήκε και η παροιμιώδης φράση : ‘μάλλιασε η γλώσσα μου”, που τις λέμε μέχρι σήμερα, όταν προσπαθούμε με τα λόγια μας να πείσουμε κάποιον για κάτι και του το λέμε πολλές φορές.

[Νατσουλισμός αλέρτ. Δεν δίνεται καμιά πηγή γι’ αυτό το βυζαντινό βασανιστήριο, ούτε φαίνεται ισχυρή η σύνδεση με την κατάσταση που οδήγησε στη γέννηση της φράσης. Η γλώσσα μας άλλωστε δεν μαλλιάζει όταν λέμε πολλά γενικώς, αλλά όταν προσπαθούμε μάταια να πείσουμε κάποιον για κάτι, επαναλαμβάνοντας τα ίδια (περίπου) λόγια.] πηγή:sarantakos.wordpress.com

Δεν αργεί να καρπίσει τ’ αστάχυ δε χρειάζεται μακρύ καιρό για να φουσκώσει της πίκρας το προζύμι…

Σεφέρης

Το πιο πικρό ταξίδι είναι προς μια πόρτα γνώριμη, με μια μικρή χαρακιά δίπλα στο χερούλι της κι ένα χαλάκι με ξέφτια στις άκρες. Εκεί πηγαίνω τις νύχτες και κρούω κλαίγοντας με καρδιοχτύπι. Δεν υπάρχει όπισθεν, βήμα ανάποδο. Δεν υπάρχει το σπίτι των παλιών στιγμών. Γκρεμίστηκε. Έμεινε μόνο η πόρτα και το χαλάκι, για να περιπαίζει την ψεύτικη ευτυχία του τότε, αυτήν που το σήμερα τη λογαριάζει για αληθινή.

Ειρήνη Καλτσά πηγή: neoplanodion

•Μετά από κάθε τραγωδία ακούγεται η στερεοτυπία «όλα στο φως». Όταν το ακούω από τους πολιτικούς οποιασδήποτε πλευράς δαιμονίζομαι.

Η άλλη στερεοτυπία είναι η διερώτηση «γιατί έγινε». Όποιος θέτει αυτό το ερώτημα από τους πολιτικούς ή είναι ηλίθιος η υπεκφεύγει.Η τρίτη στερεοτυπία είναι η «σύσταση επιτροπής». Είναι ο πάγιος τρόπος να φύγει το θέμα από την επικαιρότητα και να το καταπιεί ο χρόνος.Ανακατεύθυνση της προσοχής λέγεται «επιστημονικά».
•Πίσω από κάθε τραγωδία το πρώτο κινούν είναι η λειτουργία του Κράτους.Οι μεγάλοι βρόγχοι που το καθηλώνουν.Η πολυνομία,το δημόσιο λογιστικό,η γραφειοκρατία,η ευθυνοφοβία,η πελατειακή λογική.Όλα αυτά ενώνονται στα υπουργεία και τους οργανισμούς βιλαετια.Με υπουργούς και υπεύθυνους με νοοτροπία άρχοντα του τομέα .Συχνά τοπάρχες.Ένας πήρε ένα βαγόνι και πήγε να βγάλει λόγο στο χωριό του.
•Για να αλλάξεις τις λάμπες σε ένα δρόμο θες 7 μήνες διαδικασιών μου έλεγε ένας μέγας και πολύς Δήμαρχος.Τι θες να κάνω;Όταν χειρίστηκα την υπόθεση της Μάνδρας είχα πάθει σοκ.Αναρίθμητες υπηρεσίες, «εμπλεκόμενες»,που η κάθε μια τα έριχνε στην άλλη.Δεν ήξερε η δεξιά τι ποιεί η αριστερά.Το ίδιο και στο Μάτι.Το ίδιο και στην Αττική οδό,το ίδιο και στην Εύβοια.Το ίδιο ακριβώς και τώρα.Οι βελτιώσεις έρχονται μόνο μετά από τραγωδίες όπως έγραψε ο Giannis Panousis. Αν δεν στοιχειώσει άνθρωπος γεφύρι δεν στεριώνει.Στο προκείμενο ,που δεν καταπίνεται με τίποτα αλλά με τίποτα,το ερώτημα δεν είναι για τι άργησαν με την τηλεδιοικηση.Άργησαν αλλά δεν είναι το κύριο.Το ερώτημα είναι πως άφησαν τα τρένα να κυκλοφορούν.
•Η ιδέα του επιτελικού κράτους είναι ότι καλύτερο έχει ως τώρα ακουστεί για τα παραπάνω.Απλή και σοφή.Ένα Μαξίμου που συντονίζει τα βιλαέτια και με βάση το γενικό συμφέρον αποφασίζει τις επιμέρους δράσεις προς ένα κοινό σκοπό.Η ιδέα αυτή πολεμήθηκε από την αντιπολίτευση.Αντί να την υιοθετήσουν την σάρκασαν.Αλλά όπως συνήθως γίνεται την ιδέα αυτή την ξετίναξαν οι εμπνευστές της.Η ίδια η κυβέρνηση.Το παλαιοδεξιό γονίδιο.Παρακολουθήσεις,Δικαιοσύνη,ενημέρωση,νταβατζήδες,πελάτες και όλα διαχρονικά αγαθά.Αγρίως.Την ξεφτίλισαν.Την απαξίωσαν.Ενώ ξεκίνησε καλά στο δρόμο την είδαν ως καθεστωτικό μηχανισμό.Τώρα;
•Και περνούν τα τρένα και σφυρίζουνε μα τα χελιδόνια δεν γυρίζουνε.

ΠΑΝΟΣ ΜΠΙΤΣΑΞΗΣ

by Μάρκος Καπετανάκης/automotopatras.gr

Οι Γιώργος Κεχαγιάς-Χρήστος Κουζιώνης οδήγησαν αλάνθαστα το Skoda Fabia Rally2 Evo και αναδείχθηκαν νικητές στο 3^ο Ράλλυ Βοιωτίας που διεξήχθη την Κυριακή 5 Μαρτίου με επίκεντρο τα Σκούρτα. Το πρώτο χωμάτινο ραντεβού της χρονιάς διοργανώθηκε από το Σωματείο “Ελληνική Λέσχη Αυτοκινήτου Δυτικής Αττικής” (ΕΛ.Λ.Α.Δ.Α.), ενώ αρωγοί στη διοργάνωση ήταν ο Δήμος Τανάγρας και ηΚοινότητα Σκούρτων. Πεδίο δράσης ήταν οι ειδικές διαδρομές Δαφνούλα και Σκούρτα, με τις βροχές των τελευταίων ημερών και την ολιγόλεπτη βροχόπτωση της Κυριακής να δυσκολεύει το έργο των οδηγών, εξαιτίας της λάσπης.

Πρωτοπόροι με το «καλημέρα» τέθηκαν οι Κύπριοι, Αλέξανδρος Τσουλόφτας-Στέλιος Ηλία, οι οποίοι έδειχναν πως θα έχουν εύκολο έργο στις ειδικές της Βοιωτίας. Τα μισά του αγώνα βρήκε τους Πρωταθλητές Ελλάδος του 2021, να έχουν χτίσει διαφορά μεγαλύτερη του μισού λεπτού, ωστόσο στο τελείωμα της τρίτης διαδρομής ένα πρόβλημα με την αντλία βενζίνης του Volkswagen Polo R5 είχε ως αποτέλεσμα να μείνουν χωρίς υδραυλικό τιμόνι και να έχουν μικροέξοδο. Η προσπάθεια του πληρώματος έληξε άδοξα, καθώς προτίμησαν να μη συνεχίσουν ώστε να μην πληγώσουν τον κινητήρα του γερμανικού αυτοκινήτου. Την ατυχία αυτή εκμεταλλεύτηκαν οι τελικοί νικητές, Γιώργος Κεχαγιάς-Χρήστος Κουζιώνης στην πρώτη τους απόπειρα ως πλήρωμα. Το δίδυμο του Skoda Fabia Rally2 Evo οδήγησε μυαλωμένα, έχοντας κατά νου να κάνει όλα τα χιλιόμετρα του αγώνα και δικαιώθηκε. Αν και ταλαιπωρήθηκε στην εναρκτήρια ειδική από τα θολωμένα τζάμια, στη συνέχεια βελτίωσε αρκετά τους χρόνους του, πετυχαίνοντας μια «νίκη-ψυχολογίας», ενόψει της πρεμιέρας του Πανελληνίου Πρωταθλήματος ράλλυ στον Πύργο. Δεύτεροι τερμάτισαν οι Πρωταθλητές Κύπρου του 2019, Πέτρος Παντελή-Πάμπος Λαός με Citroen DS3 R5. Ο 42χρονος οδηγός, εάν και πέτυχε το καλύτερό του αποτέλεσμα εκτός νησιού, δεν έμεινε ευχαριστημένος με την απόδοσή του, καθώς η λάθος επιλογή ελαστικών καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας δεν του επέτρεψε να πιέσει όσο θα ήθελε. Στο βάθρο του Ράλλυ Βοιωτίας ανέβηκαν και φέτος οι Παναγιώτης Παραδείσης-Μιχάλης Φράγκου με το Mitsubishi Lancer Evo IX, κερδίζοντας παράλληλα την κατηγορία C2. Αν και ο οδηγός δεν έμεινε ευχαριστημένος με την απόδοσή του, το αποτέλεσμα ήρθε για ένα πλήρωμα, που με αυτή του την επίδοση τέθηκε επικεφαλής του Κυπέλλου Ράλλυ Χώματος. Τέταρτοι γενικής και δεύτεροι στη C2 οι βελτιωμένοι οδηγικά Πάνος Ισμαήλος-Κωνσταντίνος Σούκουλης με Mitsubishi Lancer ένατης γενιάς, οι οποίοι ανέβασαν ρυθμό ειδική με ειδική, πραγματοποιώντας την τρίτη καλύτερη επίδοση στο δεύτερο πέρασμα από τη Δαφνούλα. Χωρίς αντίπαλο ήταν οι θριαμβευτές της F2, Σάββας Λευκαδίτης-Ευάγγελος Ακράτος που με το Peugeot 208 Rally4 κέρδισαν την κατηγορία τους. Ήταν ταχύτεροι σε όλες τις διαδρομές, δεν κοίταξαν ποτέ πίσω τους, τερμάτισαν πέμπτοι γενικής, κερδίζοντας και τη C5. Εντυπωσιακός στην επιστροφή του στο χώμα, έπειτα από 15 χρόνια ήταν ο Μάριος Ξανθάκος, τερματίζοντας στην έκτη θέση γενικής και στην τρίτη της κατηγορίας C2. Με συνοδηγό τον 26χρονο Νίκο Καραθανάση, ο γνωστός από τη συμμετοχή του στις αναβάσεις, οδηγός, έδειξε να εξοικειώνεται γρήγορα με τη χωμάτινη επιφάνεια, βελτιώνοντας αρκετά τις επιδόσεις του στο δεύτερο σκέλος. Χάρμα ιδέσθαι ήταν οι «Sassos»-Θεόδωρος Βαββάς που με το Peugeot 206 XS ανέβηκαν στο δεύτερο σκαλί του βάθρου στην F2 και στη C5, με τον οδηγό να αφήνει στο παρελθόν τις ατυχίες που αντιμετώπισε στους τελευταίους αγώνες και να εντυπωσιάζει με την απόδοσή του. Στην όγδοη θέση γενικής ολοκλήρωσε την προσπάθειά του στο 3^ο Ράλλυ Βοιωτίας ο Νίκος Ντάβαρης, έχοντας την πολύτιμη καθοδήγηση του έμπειρου Μανώλη Μακρινού από το δεξί μπάκετ ενός Mitsubishi Lancer Evo IX. Τρίτοι στην F2 και στη C5 τερμάτισαν οι Λαμιώτες Θεόδωρος Τσάκαλος-Απόστολος Κοτρώνης με Ford Fiesta R2. Τη δεκάδα συμπλήρωσαν οι Γιώργος Αγαθοκλέους-Σάββας Ζάκου, που δείχνουν να μαθαίνουν το Peugeot 208 Rally4 που είχαν στα χέρια τους για δεύτερο αγώνα φέτος. Στην κατηγορία C3 πρώτευσαν οι Λαμιώτες Ντίνος Αντωνίου-Μάκης Μπουραζάς πραγματοποιώντας θεαματικά περάσματα με το Ford Escort MKII και αποσπώντας το χειροκρότημα των θεατών. Πίσω τους βρέθηκαν οι Τρικαλινοί Γιώργος και Χρήστος Χατζηγάκης με ίδιο αυτοκίνητο, αφήνοντας τρίτους τους Ανδρέα Μπάσδελη-Κώστα Ζωτιάδη με Volkswagen Golf δεύτερης γενιάς.

Οι Κωνσταντίνος Μυλωνάς-Νίκος Παραπέρας επέστρεψαν στα θετικά αποτελέσματα, επικρατώντας στη C4 με Toyota Corolla AE101, τερματίζοντας εμπρός από τον νεαρό Αριστείδη Μαυραγάνη που είχε δίπλα του στην Toyota Corolla AE92 τον Αθανάσιο Κατσά. Οι Στέλιος και Παναγιώτης Κόκκινοςσυμπλήρωσαν την τριάδα της κατηγορίας με Toyota Starlet KP61.

Συνεχίστε την ανάγνωση του “3ο Ράλλυ Βοιωτίας: Θρίαμβος Κεχαγιά-Κουζιώνη!”

…εκεί που τελειώνει η Φύση αρχίζει η Ύβρις και πως η Νέμεση, μαζί με την Άτη, έχουν χίλιους δυο τρόπους να τιμωρήσουν, (μέχρι δωδεκάτης γενεάς, έτσι δεν λέγανε οι παλιοί;) τον Υβριστή Άνθρωπο….