η γεφύρα του Μόρνου (πρόσφατα έκλεισε λόγω επικίνδυνων ρηγματώσεων)
Τα τεχνικά της γεφύρας του Μόρνου:
Tη γέφυρα του Μόρνου την έφτιαξε η ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΡΓΟΛΗΠΤΙΚΗ. Η Εταιρεία έχει Έτος Ιδρύσεως: 1924 . Οι ιδιοκτήτες ήταν α) Γεώργιος Στρίγκος: Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π. και Εργολήπτης Δημοσίων Έργων, Πρόεδρος Διοικητικού Συμβουλίου. β) Σπήλιος Αγαπητός: Πολιτικός Μηχανικός Σχολής των Γεφυρών και Οδοστρωμάτων των Παρισίων (1896) και Εργολήπτης Δημοσίων Έργων, Αντιπρόεδρος Διοικητικού Συμβουλίου γ) Μόσχος Αγγέλου Διαμαντόπουλος, Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π. (1907), Technische Hochschüle München (1912) και Εργολήπτης Δημοσίων Έργων, Γενικός Διευθυντής.
Η τοξωτή γέφυρα του Μόρνου (πέντε τόξα), κάτω διαβάσεως (τα τόξα θα μπορούσαν να είναι από κάτω )είναι κατασκευασμένη εξ ολοκλήρου από οπλισμένο σκυρόδεμα. Το σύστημα γεφυρώσεως προέκυψε από οικονομοτεχνική μελέτη και κατασκευάστηκε σύμφωνα τη Στατική Μελέτη .
Η γέφυρα του Μόρνου παραδόθηκε στην κυκλοφορία το καλοκαίρι του 1938. Διαθέτει πέντε τόξα, καθένα από τα οποία έχει άνοιγμα 45 μέτρων. Το ολικό μήκος της γέφυρας είναι 225 μέτρα και το πλάτος του καταστρώματός της είναι 6 μέτρα. Είναι κατασκευασμένη με σιδηροπαγές μπετόν-αρμέ. Στοίχισε 10 εκατομμύρια δραχμές.
Σήμερα η γέφυρα του Μόρνου είναι μια παλιά γέφυρα πανω από 80 χρονών . Όπως είναι φυσικό έχει οξειδωθεί ο οπλισμός της και η γέφυρα έχει σίγουρα υποστεί τις φθορές του χρόνου. Οι αποκολλήσεις τσιμέντου από τα τόξα είναι πλέον ορατές όπως και οι φθορές στις γωνίες των πεζοδρομίων και ραγίσματα . Στα 80 χρόνια της ζωής της δεν έχει γίνει κάποια σημαντική συντήρηση. Αποτέλεσμα αυτού είναι να υπάρχουν σοβαρά ερωτήματα για την στατική επάρκειά της. Επίσης η αμμοληψία τόσων χρονών σε κοντινή απόσταση από τη γέφυρα, μπορει να έχει αποδυναμώσει το έδαφος και πιθανόν να δημιουργηθούν προβλήματα. Ίσως χρειάζεται άμεση παρέμβαση για την επισκευή και συντήρηση της γέφυρας.
Ευχαριστώ το Κυριάκο Γκλεζάκο που καίτοι μη Καστρακιώτης η κάτοικος της περιοχής μου έδωσε όλες αυτές τις πληροφορίες που αξιοποίησα με τη δίκια μου περαιτέρω ερεύνα.
Ευχαριστώ επίσης το Βέλγο τη καταγωγή Christophe Kindy που μου έβγαλε και μου έστειλε τη φωτογραφία.
Πηγή:kastraki fokidos fb
Διαφθορά και ολοκληρωτισμός
Οι άνθρωποι προσπαθώντας να απλοποιήσουν τη ζωή τους και τη σκέψη τους έχουν ταυτίσει τον ολοκληρωτισμό με τη δραματικότητα ορισμένων ιστορικών εκφράσεών του όπως τον ναζισμό, σταλινισμό, διαφόρων ειδών δικτατορίες όπου πάντοτε εμπλέκονται τα όπλα ή/και η λογοκρισία από όργανα ή άτομα που διαθέτουν επίσημη οργανωμένη ισχύ. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, γιατί ο ολοκληρωτισμός παίρνει διάφορες μορφές μικρές ή μεγάλες και που όλες καταλήγουν στην τελική επιβολή του ολοκληρωτισμού που αναγνωρίζουμε ως τέτοιον.
Ο ολοκληρωτισμός είναι μία άδικη και αήθης επιβολή απόψεων, πράξεων ή παραλείψεων και τρόπου ζωής και έχει ως επίκεντρο το ατομικό ή συλλογικό συμφέρον, ακόμη και αν αυτό δεν είναι υλικό όπως το χρήμα, αλλά ψυχολογικό όπως η απόλυτη βεβαιότητα για την ορθότητα μιας άποψης. Η γνωστή σε όλους διαφθορά είναι μία μορφή ολοκληρωτισμού, γιατί και αυτή έχει τους ίδιους στόχους, όμως είναι τόσο συνηθισμένη που δεν έχει αναγνωριστεί σαν τέτοια. Ο διεφθαρμένος αποσκοπεί ακριβώς στο να πετύχει τον στόχο του ενάντια στους άλλους ανθρώπους, να παραβιάσει την ηθική και κυρίως την τάξη που επιβάλλει ο νόμος, καταργεί εμμέσως τον νόμο και επιβάλλει τη δική του θέληση. Δεν έχει σημασία ο συγκεκριμένος τρόπος που θα χρησιμοποιήσει, αλλά το κίνητρο και η παραβίαση των κοινωνικών αρχών.
Αυτού του είδους ο ολοκληρωτισμός είναι διαδεδομένος στην κοινωνία αλλά η συχνά μικρότερη εμβέλεια δράσης του ή η μυστικότητά της τον συγκαλύπτει, αποφεύγει τον βαρύ αυτό χαρακτηρισμό και έτσι χάνεται το νήμα της ευθύνης του πολίτη. Όμως η μαζικότητα της διαφθοράς έχει τεράστια αποτελέσματα στην πολιτεία σε όλο το φάσμα της και η παραβίαση των νόμων δείχνει τόσο ανικανότητα όσο και αδιαφορία για την υπεράσπισή τους εκ μέρους των πολιτών, που θεωρούν ότι οι νόμοι δεν είναι δικοί τους αλλά αφορούν άλλους, όντας ευθύνη και όφελος άλλων. Όπως έλεγε ο Ρουσσώ[1]
“…οι καταχρήσεις είναι αναπόφευκτες και οι συνέπειές τους ολέθριες σε κάθε κοινωνία, όπου το δημόσιο συμφέρον και οι νόμοι δεν έχουν καμία φυσική ισχύ και δέχονται ασταμάτητα τις επιθέσεις του προσωπικού συμφέροντος και των παθών του ηγέτη και των μελών”.
Μια συναφής μορφή ολοκληρωτισμού είναι το να υπάρχει μεν ένας ορθός νόμος αλλά στην πράξη να εφαρμόζεται μόνον στους αδύνατους ενώ οι δυνατοί διαφεύγουν, ή ο νόμος να είναι εξ αρχής άδικος και να περιορίζει τους αδύνατους ενώ την ίδια στιγμή απελευθερώνει από τις υποχρεώσεις τους δυνατούς. Αυτά είναι μορφές ολοκληρωτισμού, γιατί επιβάλλουν ανισότητα και διευρύνουν έτσι έτι περαιτέρω το ήδη υπάρχον χάσμα των ανισοτήτων τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά.
Η ισότητα βέβαια απαιτεί βαθιά σκέψη για να προσδιοριστεί, όμως το καίριο σημείο πρέπει να είναι ότι έχει έντονη τάση προς την ποιότητα, ενώ η επιβαλλόμενη ανισότητα δεν επιβάλλει το καλύτερο αλλά το ισχυρότερο κοινωνικά – και η ισχύς δεν έχει ποιοτικά κριτήρια παρά εξαιρετικά σπάνια.
Πρέπει, επομένως, να γίνει κατανοητό ότι οι εποχές με εκτεταμένη διαφθορά οδηγούν απαρεγκλίτως αργά ή γρήγορα σε ολοκληρωτισμό σαν αυτόν που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα στο παρελθόν της. Νόμοι σαθροί ή νόμοι ορθοί αλλά μη εφαρμοσμένοι είναι το αναγκαίο υπόστρωμα για την επικράτηση του ολοκληρωτισμού μέσω της διαφθοράς.
Υπάρχουν πολλά είδη διαφθοράς, αλλά μιλάμε για τη γνωστή διαφθορά που εμπλέκεται με συμφέροντα μικρά ή μεγάλα. Η διαφθορά στη σκέψη, στον τρόπο αντίληψης για θέματα που αρχικά δεν φαίνεται να επηρεάζουν τη ζωή των άλλων ανθρώπων, θα καταλήξει στο ίδιο αποτέλεσμα, αλλά απαιτεί μάλλον διαφορετική ανάπτυξη και ανάλυση. Ωστόσο, πίσω από τη διαφθορά που πραγματευθήκαμε βρίσκεται πάντοτε και η διαφθορά στη σκέψη και την αντίληψη.
Το ζήτημα είναι ότι ο ολοκληρωτισμός, με ή χωρίς όπλα, είναι μία πιθανότητα που καραδοκεί σε κάθε παρέκκλιση του ανθρώπου από την ορθότητα της κοινωνικότητας, επειδή καταλύει την τάξη της κοινωνικής ζωής όχι ως τελετουργία περιοριστική και επιφανειακή αλλά ως αναγκαία ζωτική αρμονία όσων ζουν μέσα της. Όταν η τάξη είναι απλώς τελετουργική και επιφανειακή χωρίς γνησιότητα, τότε εκτρέφει το τέρας της διαφθοράς και του ολοκληρωτισμού είτε το δεχόμαστε ως συμβαίνον είτε όχι. Αλλά η πραγματικότητα δίνει άπειρα παραδείγματα αυτού του γεγονότος και επιφέρει ήδη τις συνέπειες της.
Ιωάννα Μουτσοπούλου
Μέλος της ΜΚΟ Σόλων
[1] Ζ.Ζ.Ρουσσώ, Λόγος περί Πολιτικής Οικονομίας, εκδ. Σαβάλλας, 2004, σελ. 65, α’ έκδοση 1755 Γαλλία.
Εν Αθήναις τη 1η Ιανουαρίου 1823…
ένα κείμενο που υπάρχει στο Αθηναϊκόν Αρχείον του Βλαχογιάννη, με το οποίο διορίζονται «επιστάται», αστυνόμοι θα λέγαμε, ο Μακρυγιάννης και ο Σπυρ. Πατούσας. Φέρει χρονολογία 1 Ιανουαρίου 1823.
Κοινήι γνώμηι διορίζονται οι Κύριοι Σπυρίδων Πατούσας και Μακρηγιάννης με εξήντα ανθρώπους αχωρίστως να καθίσωσιν εις την κοινήν πόρταν επιστάται κατά την συνήθειαν και να επαγρυπνώσιν εις την φύλαξιν των νόμων και ευταξίαν της πόλεως, εκτελούντες ακριβώς τα χρέη των και φυλάττοντες απαραβάτως τα εξής νομικά κεφάλαια:
1ον. Να υπακούωσι με το προσήκον σέβας και να εκτελώσι τας διαταγάς του Καπιτάνου και της Εφορίας.
2ον. Να διορίσωσι κεφαλάς εις τους στρατιώτας των δύο, ο μεν τον Νικολήν Δανίλην, ο δε τον αυτάδελφόν του, οίτινες εις έλλειψίν των να αναπληρώσι τον τόπον τους ως πρόσωπον εδικόν τους.
3ον. Να θεωρώσιν όλας τας εμπιπτούσας διαφοράς ενός εκάστου, ομοίως και να παιδεύωσι τας αταξίας αναλόγως με το έγκλημα του καθενός, φυλάττοντες ακριβώς την υπόληψιν και τιμήν των τιμίων ανθρώπων.
4ον. Αι τιμωρίαι θέλουν είναι δύο ειδών, σωματικαί και χρηματικαί. Τόσον η μία όσον και η άλλη θέλουν γίνονται με την δυνατήν εξέτασιν και δικαιοσύνην και με την συμφωνίαν και των δύο Επιστάτων, άμα δε οπού είναι η υπόθεσις μεγαλητέρα, θέλει την αναφέρουν εις τον Καπιτάνον και Εφορίαν και να ακολουθώσι κατά την διαταγήν των.
5ον. Οι στρατιώται οπού στέλλονται να πιάνωσι κανένα πταίστην, να μην έχωσι την άδειαν να τον εγγίζωσιν εις το παραμικρόν, αλλά να τον φέρωσι μέσα, και αφ’ού γένη η κρίσις του, να παιδεύεται κατά το έγκλημά του.
6ον. Στρατιώται μοναχοί χωρίς την άδειαν των μεγαλητέρων τους ούτε να πιάνωσι, ούτε να παιδεύωσι τινά, παρά εις τας ώρας οπού είναι διωρισμένοι να περιέρχωνται προς φυλακήν, και τότε εάν αληθώς πταίη ο πιασμένος και όχι απλώς και ως έτυχε.
7ον. Σπήτι κανενός ανθρώπου να μη πατήται χωρίς την άδειαν του Καπιτάνου και της Εφορίας διά καμμίαν αιτίαν, εκτός διά μπασκίνι.
8ον. Μπασκίνια να μη γίνωνται παρά εις υποκείμενα μαρτυρημένα δι’ άτιμα και εις οσπήτια άτιμα και με την παρουσίαν ενός των δύο Επιστάτων ή του πρώτου των στρατιωτών τους.
9ον. Εις τας ομολογίας οπού τους δίδονται να συνάζωσι να παίρνουν ρέσμι 10 τα % από εκείνον οπού λαμβάνει τα μετρητά. Εάν δε ο χρεώστης δεν είναι εις κατάστασιν να πληρώνη το χρέος του, να πληρώνη αυτός το ρέσμι και εν καιρώ να το κλείνη εις τον δανειστήν του. Ρέσμι δε κατά το παρόν να μη πληρώνεται παρά εις όσα ημπορεί ο χρεώστης να πληρώση και όχι διά όλον το κεφάλαιον της ομολογίας.
10ον. Οι στρατιώται οπού στέλλονται έξω διά να φέρωσιν ανθρώπους να παίρνωσι ποδοκόπι παράδες είκοσι την ώραν, ομοίως και μέσα εις την χώραν παράδες πέντε, να λαμβάνωσι δε αυτό από εκείνον οπού ήθελε έχη το άδικον.
11ον. Χαψιάτικον να παίρνωσι παράδες δέκα, όχι όμως από εκείνους οπού φυλακώνονται διά κοινά χρέη και δοσίματα.
12ον. Διά όσα λαμβάνωσιν από ρέσμια και γγερεμέδες να βαστώσιν ακριβή λογαριασμόν και να δίδωσι κάθε μήνα εις την Εφορίαν.
Εγράφησαν δύο ίσα του παρόντος και εδόθησαν εις χείρας και των δύο Επιστάτων, εσφραγισμένα τη κοινή σφραγίδι και υπογεγραμμένα.
Εν Αθήναις τη 1η Ιανουαρίου 1823.
(Τ.Σ.) Οι Έφοροι Αθηνών.
Οι απίθανοι ισχυρισμοί θα πρέπει να συνοδεύονται και από απίθανες αποδείξεις προκειμένου να τους πάρουμε στα σοβαρά.
Κόρινθος 1978!
καλημέρα!
πλατεία θεάτρου
Astroturfing και Έμμεση Συγκριτική Διαφήμιση
Πριν από μερικά χρόνια, ένας ερευνητής είχε δηλώσει ότι «το ένα τρίτο των κριτικών στο Διαδίκτυο είναι πλαστό». Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι πλέον είναι πολύ μεγαλύτερο.
Ανέκαθεν η χειραγώγηση του καταναλωτικού (και μη) κοινού, δεν αποτέλεσε εγχείρημα πολύ δύσκολο γιαυτούς που ήξεραν πώς να επιτύχουν αυτήν την «άτυπη» πλύση εγκεφάλου και να εξασφαλίσουν στις επιχειρήσεις τους ανταγωνιστικό πλεονέκτημα με αθέμιτα μέσα. Σήμερα, δε, στην εποχή της κοινωνίας της πληροφορίας και του metaverse, η πρακτική αυτή του χειρισμού και ελέγχου της κοινής γνώμης έχει οδηγήσει στην εγκαθίδρυση μιας ολόκληρης βιομηχανίας γύρω από αυτήν.
Στα πλαίσια αυτά, το astroturfing αποτελεί μια διαδομένη προσέγγιση μάρκετινγκ και δημοσίων σχέσεων που χρησιμοποιεί μια ψευδή εικόνα φυσικότητας και αυθορμητισμού για να κερδίσει υποστήριξη και δημοφιλία (virality). Είναι μια συχνή μορφή εκστρατείας, η οποία χρησιμοποιείται τόσο από μεγάλες εταιρείες όσο και από πολιτικά κόμματα, μεταξύ άλλων, η οποία παραπλανά ουσιαστικά την κοινή γνώμη χρησιμοποιώντας σύγχρονη τεχνολογία και ψηφιακά μέσα.
Κατ΄αυτόν τον τρόπο, πχ. φαρμακοβιομηχανίες μπορούν να προσλάβουν επαγγελματίες για να ξεκινήσουν on line συζητήσεις αναφορικά με τη χρησιμότητα ενός φαρμάκου, εξαφανίζοντας οποιοδήποτε αρνητικό σχόλιο, ή εταιρίες να επωφεληθούν από εκδηλώσεις πολύ μεγάλης εμβέλειας, χωρίς να έχουν πληρώσει κανένα δικαίωμα, όπως για παράδειγμα σε μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις, με επιχειρήσεις να επινοούν τρόπους επισκίασης αυτών που πλήρωσαν αδρά για να έχουν τα αποκλειστικά δικαιώματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η υπόθεση “Bavarian Beer” στο παγκόσμιο κύπελο ποδοσφαίρου 2010, όπου η εν λόγω εταιρία μπύρας, με το λανσάρισμα ενός φορέματος σε πορτοκαλί χρώμα, παρόμοιο με αυτό της φανέλας των παικτών της Ολλανδικής ομάδας, είχε πληρώσει κοπέλες για να εισέλθουν στο γήπεδο, φορώντας κάτω από τα ρούχα τους το πορτοκαλί φόρεμα: κατά τη διάρκεια του αγώνα, οι κοπέλες έβγαλαν τα ρούχα που φορούσαν από πάνω, αποκαλύπτοντας το πορτοκαλί φόρεμα με το σήμα της μπύρας. Οι κοπέλες μπορεί να συνελήφθησαν, αλλά η μπύρα είδε τα ποσοστά των πωλήσεών της να εκτοξεύονται 41% επάνω, ενώ τα δικαιώματα της μπύρας στο παγκόσμιο κύπελο κατείχε νομίμως η μπύρα Budweiser.
Από νομικής άποψης, το είδος αυτό του μάρκετινγκ αποτελεί ένα ιδιαίτερο είδος αντιανταγωνιστικής πρακτικής που εμπεριέχει στοιχεία τόσο ελεύθερου όσο και αθέμιτου ανταγωνισμού. Ελεύθερου, αφού προσπαθεί η μία επιχείρηση να δώσει χτύπημα κάτω από τη ζώνη στην άλλη, υπονομεύοντας τη δράση της στην ελεύθερη οικονομία της αγοράς, αναζητώντας ενίοτε και άλλους συμμάχους, αλλά και αθέμιτου γιατί παραπλανά το καταναλωτικό κοινό, εν αγνοία του. Στα πλαίσια αυτά, επιτήδειες πρακτικές όπως η σύμπραξη Facebook&Cambridge Analytica στην εκστρατεία του Τραμπ, διδάσκονται πλέον, ως μάθημα στα πανεπιστήμια, και ενώ η ανάγκη για αντικειμενική πληροφόρηση είναι επιτακτική, ο καταναλωτής καθίσταται βορά των fake news και της παραπληροφόρησης.
Στα πλαίσια της περιπτωσιολογίας αυτής:
- -η εταιρία Mcdonald’s συνελήφθη στην Ιαπωνία να πληρώνει κόσμο για να κάνει ουρά στα εστιατόριά της κατά την κυκλοφορία ενός νέου της μπέργκερ: στην πραγματικότητα η McDonalds είχε προσλάβει 1.000 υπαλλήλους μερικής απασχόλησης για να παραμείνουν στην ουρά, ξεκινώντας από τα μεσάνυχτα, πριν καν ανοίξει το κατάστημα, και να δημιουργήσουν θόρυβο για το μπέργκερ. Οι «πελάτες» πληρώνονταν για τον χρόνο τους και αποζημιώθηκαν για το γεύμα τους. Η McDonalds παραδέχτηκε το τέχνασμα, αλλά είπε ότι ήταν μέρος μιας «ανταπόκρισης πελατών» για «έρευνα αγοράς», ενώ
- -η ισπανική εταιρεία κινητής τηλεφωνίας Movistar είχε δημιουργήσει ψεύτικα προφίλ στο κοινωνικό δίκτυο Twitter για να αμυνθεί απέναντι σε ένα μπαράζ κατηγοριών που προέκυψαν όταν έκαναν μια σειρά από άδικες απολύσεις.
Οι εκστρατείες astroturfing αποτελούν απόπειρες επηρεασμού της κοινής γνώμης, που εξασκήθηκαν πρωτίστως στον φυσικό κόσμο, τώρα, όμως, ευδοκιμούν στο διαδίκτυο. Οι στόχοι αυτής της διαδικασίας είναι απλοί: να βλάψουν τον ανταγωνισμό ενώ παράλληλα να προωθήσουν τη δική τους παρουσία στην επιχειρηματικό κόσμο. Είναι, εξάλλου, γνωστό ότι η συγκριτική διαφήμιση αποτελεί μια από τις πιο επικίνδυνες μορφές διαφήμισης, καθώς συνήθως περιλαμβάνει σκόπιμη σύγκριση με τον ή τους ανταγωνιστές, στο μέτρο σύγκρισης που ο δράστης θέτει.
Αυτό βεβαίως, μπορεί να συνεπάγεται και παραβίαση των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας του. Η εκμετάλλευση αυτής της τάσης επιφέρει εκτεταμένες συνέπειες, καθώς η γνώμη, οι αντιδράσεις και τα συναισθήματα του πλήθους, είναι δύσκολο να επαληθευτούν. Μπορεί πχ. μια διάσημη youtuber να διαφημίζει μία νέα καλλυντική κρέμα. Κάποιοι θα πιστέψουν ότι λέει την αλήθεια και ότι το προϊόν είναι όντως άκρως αποτελεσματικό, ενώ κάποιοι άλλοι θα αναρωτηθούν και θα κάνουν περαιτέρω έρευνα. Επιπροσθέτως, εάν κάποιος υποψιάζεται ότι ένα ρεπορτάζ που διαβάζει στο διαδίκτυο είναι fake news, μπορεί να το ελέγξει σε μερικά άλλα πιο αξιόπιστα ειδησεογραφικά πρακτορεία. Το πρόβλημα του astroturfing είναι μοναδικό, γιατί ακόμα κι αν το πρόβλημα είναι γνωστό, η αντίδραση του κοινού μπορεί να μετατρέψει το αναληθές σε μία διαδεδομένη «οιονεί» αλήθεια.
Με αυτόν τον τρόπο, τα προβλήματα που δημιουργεί το online astroturfing ξεπερνούν κατά πολύ την παραπληροφόρηση, το ψευδές μάρκετινγκ και κάθε άλλη τυπική παραπλανητική συμπεριφορά στο διαδίκτυο με πολλές νομικές προεκτάσεις.
πηγη:https//antikleidi.com
Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.
Να εκπέμπεις αγάπη.
Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.
Τσώρτσιλ
Η ιστορία θα είναι καλή μαζί μου γιατί σκοπεύω να την γράψω!!
Η μόνη σταθερά είναι η αλλαγή. Και στην αλλαγή βρίσκουμε τον σκοπό
Η μόνη σταθερά είναι η αλλαγή. Και στην αλλαγή βρίσκουμε τον σκοπό (ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ)
Τα πάντα ρέουν λοιπόν. Ό,τι μένει στάσιμο, πεθαίνει. Τα νερά που λιμνάζουν δεν έχουν καμία σχέση με εκείνα που κινούνται. Η ζωή επιβραβεύει την κίνηση, την εξέλιξη και την προσαρμοστικότητα. Το περιβάλλον επηρεάζει εσένα κι εσύ το περιβάλλον. Στην αλλαγή, άρα στην αλχημεία, μετουσίωση ή μετατροπή, βρίσκουμε το νόημα. Έναν θυμό μπορείς να τον μετατρέψεις σε άσκηση. Ένα πόνο να τον μετουσιώσεις σε μάθημα και έμπνευση. Μια χαρά σε δημιουργία. Η δυνατότητα αυτή είναι έμφυτη σε όλους μας. Το μόνο που μπλοκάρει την ροή είναι το εγώ, οι εσωτερικές αντιστάσεις και οι προσκολλήσεις. Όλα αλλάζουν, κι αυτό είναι το μόνο σταθερό. Εκτός από τις Αρετές και τους Συμπαντικούς Νόμους.
Υπάρχει κάτι που είναι εξίσου αναπόφευκτο με το θάνατο. Και αυτό είναι η ζωή!!
Καβάλησε το καλάμι..
Είναι μια έκφραση που ίσως προέρχεται από την Αρχαία Ελλάδα. Οι Σπαρτιάτες το έλεγαν για να πειράξουν τον Αγησίλαο. Ο Αγησίλαος αγαπούσε πολύ τα παιδιά του και όταν ήταν μικρά έπαιζε μαζί τους, καβαλώντας, σαν σε άλογο, ένα καλάμι.
Κάποια μέρα όμως τον είδε ένας φίλος του σε αυτή την στάση και ο Αγησίλαος τον παρακάλεσε να μην πει τίποτα σε κανέναν. Αλλά εκείνος δεν κράτησε τον λόγο του και το είπε σε άλλους, για να διαδοθεί σιγά – σιγά σε όλους και να φθάσει στις μέρες μας, με αλλαγμένη την ερμηνεία του (το λέμε όταν θέλουμε να πούμε για κάποιον ότι πήραν τα μυαλά του αέρα).
[ Nατσουλισμός αλέρτ. Είναι γνωστό (νομίζω από τον Πλούταρχο) το επεισόδιο με τον Αγησίλαο που έπαιζε με τα παιδιά του καβαλώντας ένα καλάμι, κάτι που είχε ξενίσει κάποιους Σπαρτιάτες. Ο Νατσούλης παίρνει αυτό το επεισόδιο, του βάζει επιπλέον λεπτομέρειες και το συνδέει αυθαίρετα με τη σημερινή φράση, η οποία απλώς γεννήθηκε από το καμάρι των παιδιών όταν καβαλάνε καλάμι, τάχα πως πρόκειται για άλογο.]
Ο χειρότερος δήμιος στην ανθρώπινη ιστορία μάλλον πήρε τη θέση με βύσμα!
Ιστορία από RatPack.gr
Παιδιά, ας συμφωνήσουμε σε αυτό. Αν αύριο μάθαινες ότι κάποιος θα σε εκτελούσε, πέρα από τα κλάματα και τον φόβο, στο τέλος θα ήθελες να γίνεις όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και…καθαρά. Χωρίς να υποφέρεις τέλος πάντων. Αλλά με ένα μικρό ξεσκόνισμα στην ιστορία, είδαμε πως κάποιοι δεν ήταν τόσο τυχεροί σε αυτό.
Πάγωσε το αίμα σας όταν πρωτοακούσατε για την Γαλλική Επανάσταση και την γκιλοτίνα; Εκεί όμως το κεφάλι κοβόταν ακαριαία. Ναι οκ, μακάβρια κουβέντα, αλλά κανείς δεν σκεφτόταν αν θα νιώσει πόνο γιατί απλούστατα η γκιλοτίνα του έκοβε μέχρι και την τελευταία σκέψη μέσα στο μυαλό.
Ο Ερρίκος ο 8ος, ο μπαμπάς της Ελισάβετ της Α’, έφερε ειδικό εκτελεστή από τη Γαλλία για να κάνει την βρομοδουλειά. Στην Μαρία, την Βασίλισσα της Σκωτίας, χρειάστηκαν τρεις τσεκουριές για να πεθάνει. Η μία την βρήκε στην ράχη της πλάτης αντί να την βρει στο σβέρκο, η δεύτερη την σκότωσε και η τρίτη χρειάστηκε για να κοπεί τελείως στο κεφάλι. Δεν το λες και καλό το skill έτσι δεν είναι;
Ο χειρότερος δήμιος στην ανθρώπινη ιστορία μάλλον πήρε τη θέση με βύσμα –
Αν όμως έπρεπε να βάλουμε ένα δείκτη αχρηστίλας και συνάμα γκαντεμιάς, το βραβείο θα το έπαιρνε η Margaret Pole. Η 67χρονη εκτελέστηκε από τον Ερρίκο τον 8ο (ναι, πάλι αυτόν) επειδή υποστήριζε τον Καθολικισμό και -σύμφωνα με το κατηγορητήριο- συνωμότησε μαζί με άλλους ώστε να δολοφονήσουν τον βασιλιά. Η Margaret Pole αρνήθηκε τις κατηγορίες και αναγκάστηκαν να την γονατίσουν με το ζόρι ώστε να μπορέσουν να της κόψουν το κεφάλι. Δεν έχουμε δει μεσαιωνική εκτέλεση από κοντά, αλλά μαντεύουμε πως αν κουνιέσαι συνεχώς σε μία τέτοια μακάβρια κατάσταση, δεν θα είναι και τόσο υπέρ σου.
Ο εκτελεστής, που πρέπει να είχε προσληφθεί από φάση ΟΑΕΔ, χρειάστηκε 11 τσεκουριές για να τις κόψει το κεφάλι από την έβρισκε στην πλάτη και στο κρανίο. Τότε, για να πεις ότι η δουλειά είχε γίνει σωστά, έπρεπε να κόψεις το κεφάλι και να το δείξεις στον κόσμο προς παραδειγματισμό.
Λυπηρό. Και ένα δίδαγμα, είναι να μην βάζεις ποτέ άχρηστους να κάνουν δύσκολες δουλειές!
Τα αληθινά πράγματα της ζωής δεν τα σπουδάζουμε, ούτε τα μαθαίνουμε.
Τα αισθανόμαστε.
Ο καθένας δίνει ότι έχει στην καρδιά του!
(Χόρχε Μπουκάι).
(Ο Δρόμος της Ευτυχίας).
Ο Όσκαρ Γουάιλντ: «Να είστε ο εαυτός σας. Όλοι οι άλλοι είναι πιασμένοι».
η λίστα με τις ευλογίες και με τις ποινές …
«Όλοι μας λέει ο Carnegie*, ερχόμαστε στη γη ευλογημένοι με το προνόμιο να ελέγξουμε το μυαλό μας και να το κατευθύνουμε σε οτιδήποτε που εμείς θα επιλέξουμε, αλλά όλοι μας φέρνουμε μαζί μας τη στιγμή που γεννιόμαστε 2 κλειστούς φακέλους.
Ο πρώτος γράφει καθαρά απ’ έξω: «Τα πλούτη που θα απολαύσεις εάν πάρεις τον έλεγχο του μυαλό σου και τον κατευθύνεις σε ότι τέλος εσύ επιθυμείς».
Ο δεύτερος φάκελος γράφει εξωτερικά: «Οι ποινές που πρέπει να πληρώσεις εφόσον αρνηθείς να πάρεις τον έλεγχο του μυαλού σου και να τον κατευθύνεις σε ότι τέλος εσύ επιθυμείς»
«Και τώρα επέτρεψε μου να σου εξηγήσω» λέει ο Carnegie, «τα περιεχόμενα αυτών των 2 σφραγισμένων φακέλων.
Στον πρώτο που γράφει: «Πλούτη» είναι αυτή η λίστα με ευλογίες α) Καλή υγεία, β) Ηρεμία στο μυαλό, γ) Εργασία που αγαπάς, δ) Ελευθερία από φόβους και ανησυχίες, ε) Θετική Ψυχική Διάθεση στ) Υλικές επιθυμίες τις επιλογής σου»
«Στο σφραγισμένο φάκελο που γράφει: «Ποινές» είναι αυτή η λίστα αυτών που πρέπει κάποιος να πληρώσει σε περίπτωση που αρνηθεί να πάρει τον έλεγχο του μυαλό του α) Αρρώστιες, β) Φόβους και Ανησυχίες, γ) Αναποφασιστικότητα και Αμφιβολίες στη ζωή του, δ) Απογοητεύσεις, ε) Φτώχεια, στ)Φθόνο, Θυμό, Απληστία, Ζήλια, Μίσος, ζ) Προκαταλήψεις»
*Ο Άντριου Κάρνεγκι (25 Νοεμβρίου 1835 – 11 Αυγούστου 1919) ήταν ένας Σκοτσέζος-Αμερικάνος βιομήχανος και φιλάνθρωπος.
“Αστον να κουρεύεται”!!
Στα Βυζαντινά χρόνια ήταν σύνηθες θέαμα η διαπόμπευση. Οι Βυζαντινοί πολίτες αρέσκονταν να πηγαίνουν στις πλατείες και στους δρόμους, για να παρακολουθήσουν μια διαπόμπευση. Οι τιμωρούμενοι ήταν κλέφτες, ριψάσπιδες, μέθυσοι, αντάρτες, αλλά και εξέχοντα πρόσωπα! Η πρώτη ενέργεια εναντίον του διαπομπευόμενου ήταν να τον κουρέψουν! (κάτι σαν “τέντι-μπόι”, δηλαδή). Εθεωρείτο δε μεγάλη προσβολή να κουρέψεις κάποιον, ακριβώς όπως στα χρόνια της Επανάστασης (1821) ήταν προσβολή να πεις σε κάποιον ότι θα του ξυρίσεις το μουστάκι! Φράσεις όπως “άστον να κουρεύεται” και “άντε να κουρεύεσαι”, αφορούσαν σε άτομα τόσο “σκάρτα”, ώστε να τους αξίζει η διαπόμπευση. Το ρήμα “κουρεύω” στους Βυζαντινούς απαντάται και ως ‘κουράζω”. Συνηθισμένη η φράση: “τον τάδε εκούρασαν μοναχόν”. Επειδή λοιπόν, για τον καταδικαζόμενο στη διαπόμπευση και “κουράν”, το γεγονός δημιουργούσε ένα ψυχικό και σωματικό κάματο, γιατί πολλές φορές τον έδερναν κιόλας, μας έμεινε το “κουράζω” ως συνώνυμο του “καταπονώ”.
Το πώς και πού ξοδεύει ο καθένας το χρόνο του καθορίζει την επιτυχία του. Το πώς αντιλαμβάνεται τα πράγματα, καθορίζει την ευτυχία του.
Μαγκιά!
Μαγκιά είναι να μην είσαι φαταούλας. Αν σου περισσεύει ένα κομμάτι ψωμί πρόσφερε το σε κάποιον που πεινάει. Οι χορτασμένοι ξεχνούν δρόμους που δεν περπάτησαν ή που τους πέρασαν αλώβητοι.
Το άγνωστο γεφύρι της Δαφνούλας
Το ειδυλλιακό τοπίο που θυμίζει Ήπειρο, σε απόσταση αναπνοής από την Αθήνα.
Το άγνωστο γεφύρι της Δαφνούλας
Ένα βουκολικό τοπίο που θυμίζει τις βουνοπλαγιές της Ηπείρου, βρίσκεται κρυμμένο σε απόσταση μόλις 50 λεπτών από την Αθήνα. Το γεφύρι της Δαφνούλας είναι το κοντινότερο μονότοξο γεφύρι στην πρωτεύουσα. Περνάει πάνω από τον ποταμό Ασωπό, κοντά στην περιοχή της Ραμπτώσας. Δεξιά και αριστερά υψώνονται η Πάρνηθα και ο Κιθαιρώνας. Τα θεμέλια της γέφυρας μπήκαν επί Τουρκοκρατίας, μεταξύ 1600 και 1700.
Η μεγάλη καμάρα και το τόξο του πέτρινου γεφυριού θυμίζουν την τεχνοτροπία των φημισμένων μαστόρων της Ηπείρου. Ωστόσο, το γεφύρι της Δαφνούλας, ή του Γκέλη, όπως είναι επίσης γνωστό, στέκει πάνω από τα νερά του Ασωπού στην Βοιωτία, λίγα χιλιόμετρα μακριά από την πολύβουη πρωτεύουσα. Το τοπίο είναι ειδυλλιακό, ιδανικό για μία σύντομη και προσιτή εξόρμηση για όσους κατοικούν στην Αθήνα. Όσοι το έχουν ανακαλύψει, εκμεταλλεύονται τη γαλήνη της φύσης για εκδρομή ή για μια απλή πεζοπορία….
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/to-agnosto-gefyri-tis-dafnoylas/
Ψυχή λευκή σαν σπυρί ρύζι
κι απέραντη, άφραστη γαλήνη·
κι από ψηλά να μας φωτίζει
ψυχρή σαν νόμισμα η σελήνη.
Ηλίας Λάγιος