Στη «πεζογέφυρα Κολεγίου» επί της Λ. Κηφισίας συναντιούνται γνωστές «αρετές» της ελληνικής πραγματικότητας. Υποκρισία, αδιαφορία, έλλειψη σεβασμού.
Στις 4 Δεκεμβρίου 2009, ο Σόλων, 16χρονος μαθητής του Κολεγίου Αθηνών, παρασύρθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο όταν διέσχιζε τη Λ. Κηφισίας. Λίγες ημέρες μετά υπέκυψε στα τραύματά του. Οι γονείς του δώρισαν τα όργανα του Σόλωνα σε δύο νέους ανθρώπους.
Λίγους μήνες αργότερα, ο στατικός μηχανικός πατέρας του, ανέλαβε την πρωτοβουλία της κατασκευής μιας πεζογέφυρας στο ύψος του Κολεγίου, για να τιμηθεί η μνήμη του, αλλά κυρίως για να προστατευθούν οι χιλιάδες μαθητές που διασχίζουν καθημερινά τη λεωφόρο από τη μια μεριά της στην άλλη.
Στην προσπάθειά του αυτή, συνέδραμαν το Ελληνοαμερικανικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα, ο καθ. Σπύρος Πολάλης, ο εφοπλιστής Προκοπίου, το γραφείο του Αλ. Σαμαρά και άλλοι. Το Νοέμβριο του 2011, η όμορφη πεζογέφυρα εγκαινιάστηκε και παραδόθηκε στη χρήση και των μαθητών αλλά και του κοινού γενικότερα. Είναι το μόνο ασφαλές ανισόπεδο πέρασμα της Κηφισίας σε μήκος πάνω από δύο χιλιόμετρα, απόσταση στην οποία τα αυτοκίνητα αναπτύσσουν υψηλές ταχύτητες. Την χρησιμοποιούν καθημερινά χιλιάδες περαστικοί, στην πλειονότητα μαθητές των πολλών ιδιωτικών και δημοσίων σχολείων της περιοχής του Ψυχικού. Διαθέτει ασανσέρ για άτομα με κινητικά προβλήματα και κυλιόμενες σκάλες, ενώ το επίπεδό της είναι εξοπλισμένο στο μήκος της με υπερ-ανθεκτικά triplex τζάμια για την ασφάλεια των διερχομένων.
Η πεζογέφυρα στη μνήμη του Σόλωνα, είναι παραδομένη στη μοίρα της. Εγκατάλειψη, βανδαλισμοί, γκραφίτι παντού, ανελκυστήρες και κυλιόμενες σκάλες που συνήθως δεν λειτουργούν, βρωμιά, ραγισμένα τζάμια. Εξακολουθεί όμως και σώζει ζωές καθημερινά. Αν σταθείς εκεί στο σχόλασμα των σχολείων, είναι άπειροι οι μαθητές που την διασχίζουν για να βρεθούν στην απέναντι πλευρά στο Χαλάνδρι με τα πολλά μαγαζιά για φαγητό και καφέ.
Σώζει συνεχώς ζωές, ζωές μαθητών που αν η γέφυρα δεν υπήρχε ίσως και άλλα θύματα να είχαμε θρηνήσει στο σημείο. Αλλά, όλοι την έχουν εγκαταλείψει. Πρώτο – πρώτο το ίδιο το σχολείο του Σόλωνα, το σχολείο που οι μαθητές του, κυρίως αυτοί, την διασχίζουν καθημερινά. Οι Δήμοι Ψυχικού και Χαλανδρίου, που είμαι σίγουρος ότι θα έχουν τη δικαιολογία έτοιμη ότι δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητές τους, παρότι χιλιάδες δημότες τους την χρησιμοποιούν κάθε μέρα. Η Περιφέρεια Αττικής που έχει την ευθύνη συντήρησης των μεγάλων λεωφόρων στο Λεκανοπέδιο. Όλοι αυτοί, υποκρίνονται ότι δεν είναι δικό τους έργο η συντήρηση της γέφυρας και η διατήρησή της σε μια ευπρεπή κατάσταση. Αδιαφορούν ακόμα και για τους κινδύνους που συνεπάγεται η εγκατάλειψή της.
Μια ευγενική, συγκινητική και ανθρώπινη πρωτοβουλία που είχε ένα εξαιρετικό αισθητικά και χρήσιμο αποτέλεσμα, συναντιέται με την αδιαφορία και την έλλειψη σεβασμού στη μνήμη ενός παιδιού που έγινε θυσία για να περνούν οι σημερινοί μαθητές του σχολείου του, προστατευμένοι και ασφαλείς το σημείο που η δική του η ζωή σταμάτησε.
Απορίες: Το Σχολείο του, ένα ιστορικό σχολείο με χιλιάδες μαθητές και αποφοίτους πολλοί από τους οποίους έχουν έντονη κοινωνική, επιχειρηματική και πολιτική παρουσία, δεν θα μπορούσε άραγε να «υιοθετήσει» τη γέφυρα; να την κάνει επέκταση των χώρων του σχολείου; να αυξήσει κατά 20-30 ευρώ τα ετήσια δίδακτρά του για να αποκτήσει τους πόρους να την συντηρεί τακτικά, να την εξοπλίσει με κάμερες ασφαλείας, να την καθαρίζει, να επιδιορθώνει τις βλάβες, να αντικαθιστά υλικά και να τη φυλάει με μια εταιρία φύλαξης για να μην είναι συνεχώς έρμαιο σε καταστροφικές διαθέσεις; πόσοι γονείς θα αρνιόντουσαν μια τέτοια ελάχιστη επιβάρυνση, ξέροντας ότι αυτή η γέφυρα προστατεύει τα ίδια τους τα παιδιά; διδάσκεται άραγε στα παιδιά του Σχολείου από την πρώτη μέρα της φοίτησής τους, η τραγική ιστορία του Σόλωνα για να μάθουν ότι οφείλουν σεβασμό αλλά και ότι έχουν την υποχρέωση να προστατεύουν τη γέφυρα; υπάρχουν πρωτοβουλίες που τα ίδια τα παιδιά του σχολείου με συνοδούς τους καθηγητές τους θα πάνε στη γέφυρα για να την φροντίσουν και να την καθαρίσουν, ώστε να πάρουν και ένα μάθημα κοινωνικής ευαισθησίας στην πράξη;
Φαντάζομαι τον πόνο των γονιών του Σόλωνα, όταν βλέπουν ότι η γέφυρα – μνημείο για το παιδί τους, έχει εγκαταλειφθεί από όλους. Όταν διαπιστώνουν την ασέβεια πρώτιστου μεγέθους στη μνήμη του άτυχου παιδιού τους.
Υπάρχουν δύο λέξεις στα Ελληνικά που κάποιοι πρέπει να υιοθετήσουν: Υπευθυνότητα και ενσυναίσθηση. Αυτή η σωτήρια γέφυρα – κόσμημα – μνήμη, δεν μπορεί άλλο να είναι θέατρο της υποκρισίας και της αδιαφορίας των ανεύθυνων. Είναι χρέος στον Σόλωνα, στους γονείς του, σε όλους όσοι ευγενικά ανταποκρίθηκαν για να φτιαχτεί. Αλλά κυρίως χρέος στα ίδια τα παιδιά της Λ. Κηφισίας.
Κολλέγιο Αθηνών, Δήμαρχοι Φιλοθέης – Ψυχικού και Χαλανδρίου, Περιφερειάρχη Αττικής. Συντονιστείτε άμεσα και κάντε αυτό που πρέπει. Η γέφυρα του Σόλωνα, από τον Σεπτέμβριο που ανοίγουν τα σχολεία πρέπει να μπει στη σελίδα του διαρκούς ενδιαφέροντος σας και της φροντίδας σας.
Δήμος Χαλανδρίου Δήμος Φιλοθέης Ψυχικού Περιφέρεια Αττικής Μένουμε ΨΥΧΙΚΟ Κολλέγιο Αθηνών – Athens College
Μινος Μωυσής
