Γράφει ο Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης στο προφίλ του.
Να σημειώσουμε εν τάχει μερικά συμπεράσματα που διέλαθαν την προσοχή των αναλυτών πάσης φύσεως: Όσον αφορά την λεγόμενη απαξίωση της πολιτικής, τεράστια ευθύνη φέρει και το θλιβερό επίπεδο άσκησης της δημοσιογραφίας και των ακόμα αθλιότερων σταρ της, που δεν «λένε ειδήσεις» παρά επενδύουν στην καριέρα τους. Το επίπεδο του δημόσιου λόγου είναι χαμηλό και επικίνδυνα διαβρωτικό: ότι πρέπει για να αναπτύξει και ενθαρρύνει την ηλιθιότητα και την γνώμη του ηλίθιου.
Ένας δεύτερος και βασικός λόγος που δεν προβάλλεται επίσης, είναι η επιμονή στην άνωθεν επιβολή της προοδευτικής -υποτίθεται- νοοτροπίας της κουλτούρας που μας επιβάλλει φορτικά και φασιστικά μια καινοφανή αντίληψη του κόσμου και της κοινωνίας, η οποία έρχεται σε βίαιη αντίθεση με το πολιτισμικό μας αίσθημα και αισθητήριο και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την λειτουργία της κοινωνίας. Για παράδειγμα, ποτέ δεν αναλύθηκαν σοβαρά, υπό το φόβο του συντριπτικού λαϊκισμού της κυρίαρχης «προοδευτικής» κουλτούρας, η πολιτισμική μας σχέση με την οικογένεια, την θρησκεία και την πατρίδα, πράγμα που πλήγωνε και πληγώνει αφάνταστα την πλειοψηφία του λαού (σωστά ή λάθος, δεν είναι εδώ υπό εξέταση). Την αγνοεί χαρακτηριστικά, με λάθος τρόπο, υπεροπτικά και όχι μέσα στα πλαίσια μιας εκσυγχρονιστικής προσέγγισης δίχως εξαλλοσύνες και ακρότητες. Μια άλλη επισήμανση είναι η παρά φύση επιβολή της λεγομένης woke κουλτούρας, με τις καινοφανείς γελοιότητες που θέλει τα φύλα να μην είναι 2 αλλά 42, και βλέπουμε, ζωή να ‘χουμε, ότι το φύλο είναι …θέμα αυτοπροσδιορισμού ή ότι η αρσενική και η θηλυκή ταυτότητα δεν είναι επιλογή της φύσης, αλλά των κοινωνικών ανισοτήτων και άλλες γελοιότητες που έβαλαν τις κοινωνίες σε μεγάλη δοκιμασία. Ταυτόχρονα με τις 50 και βάλε αποχρώσεις των δικαιωμάτων και των αυτοπροσδιορισμών κάθε λογής και παραλογισμού, τις συμπεριληπτικότητες, τις συλλογικότητες, τις πολυπολιτισμικότητες, τους αλληλέγγυους και γενικά όλες αυτές τις αχαλίνωτα επικίνδυνα κυρίαρχες μειονότητες δημιουργήθηκε ένα αίσθημα ασφυξίας στις δυτικές κοινωνίες οι οποίες παραζαλισμένες από τον δικαιωματισμό, τον (υποτίθεται) ρατσισμό, τον σεξισμό (κάθε βλέμμα και επιθυμία είναι ένοχη), την ξενοφοβία (μετά βίας ξεχωρίζεις λευκό στην Εθνική Γαλλίας ποδόσφαιρου) , τις γυναικοκτονίες (που είναι ξεχωριστό είδος φόνου…), τον υπέρμετρο τσογλανισμό στην διαπαιδαγώγηση της νεολαίας (όπου απαγορεύεται το όχι) και τις ψυχολογικές διακηρύξεις για τα τραύματα της παιδικής ηλικίας, έφτασαν την γελοιότητα στα άκρα και την αποκαλούμενη ακροδεξιά στην επιφάνεια.
Η Δύση κατάντησε κινδυνεύει από τα πολλά δικαιώματα!
Το αποτέλεσμα είναι, όλες αυτές οι ακράτητες, αλλά και οι αριστερές ιδεοληψίες για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού, μαζί με τις επίσημες πολιτικές μεγάλων και «σοφών» χωρών όπως η Γερμανία, δημιούργησαν ακραίες αντιδράσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στη Γερμανία, οι Αφγανοί και άλλες πολιτισμικές «εξωτικότητες» βιάζουν, αβίαστα τις Γερμανίδες και η αστυνομία δεν βγάζει ανακοινώσεις, ούτε καν τους καταγράφουν ως περιστατικά, όπως έχει καταγγελθεί πολλές φορές, καθώς οι Γερμανοί προτεστάντες γουστάρουν φτηνά εργατικά χέρια και φτηνό αέριο από τον Πούτιν, από το πιο φερέγγυο πρόσωπο της οικουμένης. Το ότι ομάδες ΛΟΑΤΚΙ συν, πλην και επί τα αυτά, επιτίθενται συστηματικά στα θεμέλια των δημοκρατιών της Ευρώπης και του δυτικού κόσμου εμφανιζόμενοι κάθε μέρα και με ένα νέο απίθανο αίτημα δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού ενώ ταυτόχρονα υπερασπίζονται μόνο ισλαμιστές φονιάδες, ισλαμοφασίστες χασάπηδες όπως στην Παλαιστίνη, την ΧΑΜΑΣ και τους μουλάδες στο Ιράν και στην Υεμένη πυροδοτεί τον τρόμο των λαών να γλυτώσουν τον ψυχίατρο!
Αυτά κι άλλα πολλά παρόμοια και φανταχτερά στα καθ’ ημάς και στα ευρωπαϊκά, είχαν επιπτώσεις, ευτυχώς όχι δραματικές ακόμα, αλλά το μήνυμα «άντε γ@μ@θείτε επιτέλους» πλανάται πάνω από την Ευρώπη.
ΥΓ Αυτός είναι ο λόγος που καταποντίστηκαν (ΔΙΚΑΙΩΣ) τα αριστερά κόμματα, κάτι «πράσινα άλογα» και άλλες συλλογικότητες και επανέρχεται η λεγόμενη ακροδεξιά έχοντας πάρει το μάθημά της από τις ακρότητες. (Βλ. Μελόνι και Λεπέν).
ΥΓ Τα εγχώρια ακροδεξιά κόμματα κυρίως αυτό του Βελλόπουλου που μας προσκαλεί θλίψη και βαθιά απογοήτευση όπως και τα άλλα αποκόμματα της ΝΙΚΗΣ και των ΛΟΓΙΚΩΝ δεν διαφέρουν σε πολιτικό, πολιτισμικό επίπεδο από το Κάπα Κάπα Έψιλον του Κοτσούμπα, που το προφέρει σα να θέλει να μας σπάσει το κεφάλι, του ανεκδιήγητου παλιάτσου του ΣΥΡΙΖΑ με τα υπόλοιπα της ακροαριστεράς με Κωνστατντοπούλες, Βαρουφάκηδες, ΑΝΤΑΡΣΥΕΣ είναι σα να λέμε γύρισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι για να μην τρέφουμε αυταπάτες. Αν αθροίσουμε το εκλογικό τους αποτέλεσμα μπορούμε να κλάψουμε ελεύθερα!