Γνωστές και άγνωστες λεπτομέρειες για την μακρόχρονη πορεία του στο χώρο των τροφίμων και των επενδύσεων αποκάλυψε ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος στο πλαίσιο των Innovative Greeks Talks του ΣΕΒ.
Ο σημερινός επικεφαλής της Bespoke που περιλαμβάνει επιχειρήσεις όπως η ΙΟΝ και η Νίκας, που στοχεύει στη δημιουργία ενός μεγάλου ομίλου τροφίμων, μίλησε στον Μάρκο Βερέμη για τα πρώτα του βήματα στον επιχειρηματικό στίβο, το δαιμόνιο και το dna που είχε από μικρός, την τόλμη αλλά και τα γυρίσματα της τύχης που τον οδήγησαν στην απόκτηση της Chipita και στο λανσάρισμα καινοτομιών.
Μια ιδέα, ένα προϊόν και η καινοτομία
«Η ιδέα δεν ήταν δική μου», εξομολογείται ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος.
«Είχα μια μικρή βιοτεχνία πραλίνας φουντουκιού και υπήρχε μια κρουασαντερί στην Πατησίων, η οποία αγόραζε από μένα μεγάλες ποσότητες. Ήμουν ακόμη φοιτητής στην Ανωτάτη Εμπορική, όταν αποφάσισα να πάω στο μαγαζί εκείνο για να δω τι τις κάνει τις ποσότητες αυτές. Πράγματι, άνοιγε τα φρέσκα κρουασάν και τα γέμιζε με την πραλίνα».
Η εικόνα αυτή του έμεινε στο μυαλό και όταν αργότερα ως ιδιοκτήτης πλέον της Chipita, που έβγαζε μόνο γαριδάκια -ένα προϊόν που όπως χαρακτηρίζει ο ίδιος άλλοτε ήταν «δόξα τω Θεώ» και άλλοτε «βοήθα Παναγιά»- αποφάσισε να βιομηχανοποιήσει και να τυποποιήσει το προϊόν που είχε δει τότε στην κρουασαντερί της Πατησίων. «Δεν ήταν εύκολο, καθώς έπρεπε ένα φρέσκο προϊόν να το κάνω μακράς διάρκειας αλλά το κυριότερο ήταν ότι δεν είχα τα χρήματα».
Αυτή η κατάσταση τον ανάγκασε να δημιουργήσει μια παρουσίαση για το προϊόν και να επισκέπτεται βιομηχάνους της εποχής για να προσελκύσει το επενδυτικό τους ενδιαφέρον. «Έκανα 19 παρουσιάσεις και πήρα 19 όχι. Κάποιος με ρώτησε κιόλας πώς μου ήρθε να κάνω ένα τέτοιο προϊόν. Ε, και στο τέλος πείστηκα και εγώ ότι ήταν όντως μια κακή ιδέα και το εγκατέλειψα», εξηγεί ο κ. Θεοδωρόπουλος για τον 25χρονο τότε εαυτό του. «Ένα χρόνο μετά ο άνθρωπος που μου είχε φτιάξει το υποτυπώδες business plan, με ενημέρωσε για ένα fund που δημιουργήθηκε από τον De Benedetti από την Ιταλία με το Olayan Group και την Alpha Bank, την ΤΙΤΑΝ και κάναμε εκεί ακόμη μια παρουσίαση που έφερε το πολυπόθητο “ναι”. Μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία και να πάρουμε τα λεφτά, δεν πίστευα ότι θα ολοκληρωνόταν η επένδυση αυτή. Η 20η προσπάθεια ήταν τελικά και η τυχερή».
«Δεν υπήρχε δυνατότητα για τεστ κιόλας, αφού το τελικό προϊόν δεν το είχαμε στα χέρια μας, οπότε το ρίσκο ήταν μεγάλο και πλήρες. Έπρεπε να φτιάξουμε το εργοστάσιο, να ξεκινήσει η παραγωγή και να έχουμε το προϊόν, ώστε να γίνει το consumer test – που δεν έχει και τόση σημασία στο σημείο εκείνο, αφού έχουν επενδυθεί τα χρήματα. Οπότε βγήκαμε πρώτα στην αγορά και μετά μάθαμε πως αρέσει στους καταναλωτές. Και όχι μόνο στους Έλληνες».