Βοιωτικά τοπία
Ραμτώσα
Θα πούμε το κρασί… κρασάκι: Ιστορικά χαμηλά για την παγκόσμια παραγωγή – Πρόβλημα και στην Ελλάδα…
Πριν 22 χρόνια …
Πάσχα πρώτη φορά στα δερβενοχώρια!
Τα απρόοπτα της Λαμπρής!
Χριστός ανέστη Έλληνες απανταχού της υφηλίου!!
Χριστός ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες,
όλοι, μικροί μεγάλοι, ετοιμαστείτε·
μέσα στες εκκλησίες τες δαφνοφόρες
με το φως της χαράς συμμαζωχτείτε·
ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες
ομπροστά στους Αγίους και φιληθείτε·
φιληθείτε γλυκά χείλη με χείλη,
πέστε Χριστός Ανέστη εχθροί και φίλοι!!
Αλλαξοπίστησαν στη Ρώμη!
Προτιμούν grappa αντί για άλλοθι…
2002 τρύγος στα Σκούρτα
Νίκος, Ευθυμία και Γιώργος Μπερτσιάς από την ορεινή Δωρίδα στα ορεινά Σκούρτα!
το αμπέλι είναι του Ηρακλή Αγαθή
Σκούρτα
Έγκλημα και Τιμωρία του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι
Το “Έγκλημα και Τιμωρία” έχει μεταφραστεί αμέτρητες φορές στη γλώσσα μας, μια ή δυο φορές από τα ρωσικά και αρκετές φορές από… τα ελληνικά. Το έργο αυτό, μ’ όλη την αφάνταστη εξέλιξη σ’ όλους τους τομείς του Πνεύματος και της Τέχνης, εξακολουθεί να παραμένει κλασικό και ανυπέρβλητο πρότυπο του ψυχολογικού μυθιστορήματος. Όλοι οι ήρωες του έργου: ο δαιμονικός Ρασκόλνικοφ, ο τραγικός Μαρμελάντοφ, η μαρτυρική Σόνια, η βασανισμένη Πουλχερία Αλεξάντροβνα, ο σατανικός Πορφύρης Πετρόβιτς, η υπέροχη Ντούνια Ρομάνοβνα, ο λάγνος Σβιντριγκάιλοβ, όλοι αιώνιοι ανθρώπινοι τύποι, στέκονται μπροστά μας, είτε έξαλλοι είτε θλιμμένοι είτε σαρκαστικοί, και δε μας εγκαταλείπει ποτέ η παρουσία τους, όσα χρόνια κι αν περάσουν απ’ την πρώτη μας γνωριμία μαζί τους.
Στις όχθες του Ασωπού
Γέφυρα Γκέλη*
*Καλοδιατηρημένο μονότοξο γεφύρι, που αποκαλείται και γεφύρι Γκέλη. Σχετικά καλή άσφαλτος φτάνει μέχρι το παρακείμενο χωριό, την Δαφνούλα, από κει κοντά 2χλμ χωματόδρομος καλός βγάζει στο γιοφύρι. Καλύτερα να κάνετε το τελευταίο μισό χλμ πεζή. Κάτωθι του κυλά ο Ασωπός. Γύρω η φύση πλανεύτρα
το γεφύρι του Γκέλη ένωνε τον μύλο με τα κτήματα της οικογένειας Γκέλη. Η Δαφνούλα ονομαζόταν και Ραπτόσα.
Τα θεμέλια της γέφυρας μπήκαν επί Τουρκοκρατίας, μεταξύ 1600 και 1700.
Η μεγάλη καμάρα και το τόξο του πέτρινου γεφυριού θυμίζουν την τεχνοτροπία των φημισμένων μαστόρων της Ηπείρου.
… Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απάτη από το συμπέρασμα… είμαι υλιστής! Πως είσαι υλιστής, όταν η ύλη μεταμορφώνεται συνεχώς σε όλο πιο μικρά κομμάτια… σε μόρια… σε άτομα… σε ηλεκτρόνια και πρωτόνια… σε κβάντα… σε… σε…. σε… Μια αλήθεια που δεν μπορείς να την πιάσεις ποτέ ώ επιστήμη, αλλά ξεφεύγει και μεταμορφώνεται συνεχώς σε κάτι άλλο;… Για ποια ύλη μου μιλάς λοιπόν, όταν δεν μπορείς να απαντήσεις ώ επιστήμη, στο απλό ερώτημα, από τι αποτελείται το μικρότερο κομμάτι της ύλης που μόλις ανακάλυψες; Μήπως η απόλυτη αλήθεια του κόσμου είναι το κενό; Για ποια ύλη μιλάς, αμετανόητε υλιστή, όταν η αλήθεια αλλάζει συνεχώς και ξεπηδούν από μέσα της καινούρια κεφάλια μυστηρίου, σαν τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας; Δεν έχεις απαντήσεις εδώ επιστήμη. Και επειδή δεν έχεις απαντήσεις, από δω και μπρος αρχίζει το βασίλειο του θείου. Το αναπάντητο… το ακατανόητο… το βασίλειο του Θεού…
Γιώργος Πύργαρης, συγγραφέας
Καλημέρα καλό Πάσχα!
“Πάντα στον κόσμο θα’ρχεται Παρασκευή μεγάλη..
Και κάποιος θα σταυρώνεται για να σωθούν οι άλλοι..”
Ν.Γκάτσος
“Η φιλοσοφία μου είναι: Το τι λένε οι άνθρωποι για μένα δεν με αφορά.
Είμαι αυτός που είμαι και κάνω αυτό που κάνω.
Δεν περιμένω τίποτα και αποδέχομαι τα πάντα.
Και αυτό κάνει τη ζωή ευκολότερη. —
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου οι κηδείες είναι πιο σημαντικές από τον θανόντα, ο γάμος είναι πιο σημαντικός από την αγάπη, η εμφάνιση είναι πιο σημαντική από την ψυχή.
Ζούμε σε μια κουλτούρα συσκευασίας που περιφρονεί το περιεχόμενο. “
Σερ Άντονι Χόπκινς…
Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια του Χάρπερ Λι
“Σκοτώστε όσες κίσες θέλετε, αν μπορείτε να τις πετύχετε, αλλά να θυμάστε ότι είναι αμαρτία να σκοτώσεις τα κοτσύφια”.Αυτή είναι η συμβουλή του δικηγόρου Άτικους Φιντς στα παιδιά του, καθώς ο ίδιος αποφασίζει να υπερασπιστεί στο δικαστήριο το πραγματικό “κοτσύφι” αυτής της υπέροχης ιστορίας, έναν νεαρό μαύρο. […] Το φαινομενικά γαλήνιο και ειρηνικό Μέικομπ της Αλαμπάμα είναι στην πραγματικότητα βουτηγμένο στην προκατάληψη, τη βία και την υποκρισία. Αλλά τη ναρκωμένη συνείδηση της πόλης θα συνταράξει το σθένος ενός ανθρώπου που αγωνίζεται για δικαιοσύνη… Ένα από τα πιο αγαπημένα μυθιστορήματα που γράφτηκαν ποτέ, το “Όταν Σκοτώνουν τα Κοτσύφια” συγκαταλέγεται ανάμεσα στα αξιολογότερα κλασικά έργα της σύγχρονης λογοτεχνίας.