να και ένας Έλληνας που του αρέσει να ζει στην χώρα του!!

Ιδού μερικοί θετικοί λόγοι για τους οποίους μου αρέσει να ζω στην Ελλάδα:

Η θάλασσα είναι (από παντού) σε απόσταση βολής.

Λατρεύω το μεσογειακό φυσικό περιβάλλον, με τις εκπληκτικές του εναλλαγές και την απεριόριστη ποικιλία του.

Μου αρέσει πάρα πολύ η (αφανής) πολυπολιτισμικότητα των σύγχρονων Ελλήνων, οι αντιθέσεις και οι ιστορίες τους.

Ξεχωριστοί λόγοι:

κάθε ένα από τα νησιά Αιγαίου και Ιονίου και κάθε (σχεδόν) χωριό, από τη Μεσσηνία ως τον Έβρο.

Λατρεύω που σε κάθε βήμα που κάνω, μου μιλάει η ιστορία των ανθρώπων που έζησαν εδώ τους περασμένους αιώνες.

Γουστάρω που η γλώσσα μου είναι απόγονος (α’ βαθμού) της δικής τους.

Εκτιμώ αφάνταστα την ελληνική κουζίνα: λάδι, αιγοπρόβατα, τυροκομικά, ζαρζαβατικά και χόρτα, κρασί και αποστάγματα.

Τη βρίσκω που, όταν θέλω, σε ελάχιστο χρόνο είμαι στο βουνό ή στη θάλασσα, μακριά από την πόλη.

Με συγκινεί αφάνταστα η έμφυτη αριστοκρατικότητα, η ευπρέπεια, η ευγένεια, η φιλοξενία και η αλληλεγγύη των απλών ανθρώπων, στην πόλη και στην επαρχία.

Με τρελαίνει πραγματικά που κάθε νομός, ακόμα και της Θεσσαλίας, διαθέτει και ένα και δύο και πολλά εκπληκτικά μέρη για να πας και να ξαναπάς.

Μου αρέσει που πολλές χιλιάδες ελληνόπουλα σπουδάζουν συστηματικά μουσική, μαθαίνουν και καλλιεργούν την παράδοσή τους.

Μου αρέσει που υπάρχουν άπειροι πολιτιστικοί σύλλογοι και αμέτρητες ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες.

Μου αρέσει που οι Έλληνες μιλάνε μεταξύ τους ( = έχουν ανθρώπινες σχέσεις) και με ξετρελαίνει το γεγονός ότι προσπαθούν (και τα καταφέρνουν) να δημιουργούν πολύ εύκολα ομάδες και συλλογικότητες.

Μου αρέσει ότι στη χώρα αυτή επιβιώνει ακόμα η έννοια της οικογενειακής εστίας.

Γουστάρω τρελά που οι πατριώτες μου έχουν πρόσωπα και δεν είναι άτομα και μάζα.

Μου αρέσει που, σε πείσμα των καιρών, οι κάτοικοι αυτού του τόπου εξακολουθούν να δημιουργούν ακόμα και σήμερα λαϊκό πολιτισμό υψηλού επιπέδου.

Φυσικά, κι αλλού μπορείς να βρεις παρόμοια χαρακτηριστικά. Αμφιβάλλω πολύ, ωστόσο, αν όλα αυτά μπορείς να τα βρεις μαζεμένα!

ΥΓ. Αυτά τα έγραψα σε μια σπάνια συναστρία αισιοδοξίας. Συνήθως είμαι σκοτεινός και λέω απλά ότι η Ελλάδα είναι ένας υπέροχος τόπος, με κύριο μειονέκτημά της τους Έλληνες, οι οποίοι την καταστρέφουν συστηματικά.

Πάνος Ζέρβας

Ο Στέφανος, ένας είναι ο Στέφανος, συχνά πυκνά χρησιμοποιεί στα ιντερνετικά διαγγέλματα του, τον όρο κομματική νομενκλατούρα, ας δούμε τι είναι :

Στην αρχαία Ρώμη, ο nomenclator ήταν ένας δούλος που ανήκε σε κάποιον πολιτικό και που ακολουθούσε το αφεντικό του όταν έβγαινε στον δρόμο, έχοντας το καθήκον να θυμάται τα ονόματα των πολιτών που συναντούσε και να του τα υπενθυμίζει. Η λέξη είναι σύνθετη, από το nomen, όνομα και το calare, καλώ.

Η λέξη χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια και για τον αξιωματούχο που είχε το καθήκον να αναγγέλλει τα ονόματα των προσκεκλημένων σε μια δημόσια εκδήλωση ή τελετή. Στην εικόνα βλέπουμε την  επιτυμβια πλάκα του Επαφρόδιτου, απελεύθερου δούλου και νομενκλάτορα (ο όρος δεν μαρτυρείται στην αρχαία γραμματεία).

Οπότε, nomenclatura ονομάστηκε ο κατάλογος ονομάτων, και στα νεότερα χρόνια χρησιμοποιήθηκε π.χ. στη ζωολογία ή αργότερα στη χημεία, αρχικά στα λατινικά και μετά στις νεότερες ευρωπαϊκές γλώσσες ως nomenclature.

Τον καιρό της ΕΣΣΔ, εμφανίζεται ως номенклату́ра, δάνειο μάλλον από τα λατινικά απευθείας και σημαίνει τον κατάλογο με τα ονόματα εκείνων που πρόκειται να προταθούν για να αναλάβουν  καίριες κομματικές και κρατικές θέσεις -και, κατά συνεκδοχή, τα άτομα που κατέχουν αυτές τις θέσεις και που είχαν διάφορα προνόμια. Σύμφωνα με τους επικριτές του σοβιετικού συστήματος, η νομενκλατούρα αποτελούσε μια νέα τάξη. Σε άλλα κείμενα, και  πολύ νωρίτερα, γίνεται λόγος για “γραφειοκρατία”.

Στις 16 Οκτωβρίου του 1590 ο σημαντικός συνθέτης της εποχής Κάρλο Τζεζουάλντο συλλαμβάνει επ’ αυτοφώρω στο κρεβάτι τη σύζυγό του και τον εραστή της και πάνω στην οργή του σκοτώνει και τους δύο. Ποιος είπε ότι η μουσική εξημερώνει τα ήθη;

Σοβιετικός βαλλιστικός πύραυλος R-12

Ήταν 15 Οκτωβρίου του 1962, όταν ο αμερικανός πρόεδρος Τζον Κένεντι πληροφορήθηκε από τις υπηρεσίες κατασκοπίας ότι 42 σοβιετικοί βαλλιστικοί πύραυλοι με πυρηνικές κεφαλές, βρίσκονταν εγκατεστημένοι στην Κούβα και μπορούσαν μέσα σε λίγα λεπτά να πλήξουν οποιαδήποτε πόλη των ΗΠΑ. Την ανάπτυξή τους είχε επιτρέψει ο Φιντέλ Κάστρο, φοβούμενος αμερικανική επέμβαση.

Οι δεκατρείς μέρες που ακολούθησαν ήταν οι πιο επικίνδυνες που πέρασε η ανθρωπότητα. Στις 22 Οκτωβρίου ο πρόεδρος Κένεντι ανακοίνωσε ότι το αμερικανικό Ναυτικό θα επέβαλλε αποκλεισμό της Κούβας και θα προχωρούσε στην «κατάσχεση επιθετικών όπλων και συναφούς υλικού» που σοβιετικά σκάφη θα επιχειρούσαν ενδεχομένως να τα παραδώσουν στην Κούβα. Τις επόμενες ημέρες σοβιετικά πλοία που κατευθύνονταν προς την Κούβα άλλαξαν πορεία και απομακρύνθηκαν από τη ζώνη του αποκλεισμού.

H ένταση κλιμακωνόταν διαρκώς και ο κίνδυνος του πυρηνικού ολέθρου πλησίαζε ολοένα, καθώς ανάμεσα στις δύο υπερδυνάμεις ανταλλάσσονταν πυρετώδη μηνύματα. Η κρίση κορυφώθηκε στις 27 Οκτωβρίου, όταν ένα αμερικανικό κατασκοπευτικό αεροσκάφος U2 καταρρίφθηκε στον εναέριο χώρο της Κούβας, ενώ ένα άλλο αναχαιτίστηκε πάνω από τη Ρωσία.

Η σύρραξη αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή, στις 28 Οκτωβρίου, όταν ο σοβιετικός ηγέτης Νικίτα Χρουστσόφ δέχτηκε να σταματήσουν οι εργασίες για την εγκατάσταση των πυραύλων και να αποσυρθούν όσοι βρίσκονταν ήδη στο νησί. Σε αντάλλαγμα, ο Κένεντι δεσμεύθηκε ότι ουδέποτε οι ΗΠΑ θα εισέβαλλαν στην Κούβα, ενώ έδωσε και μυστική υπόσχεση για την απομάκρυνση των πυρηνικών πυραύλων που είχαν εγκατασταθεί κατά το παρελθόν στην Τουρκία.

Τις εβδομάδες που ακολούθησαν οι δύο υπερδυνάμεις άρχισαν να πραγματοποιούν τα υπεσχημένα και ως το τέλος Νοεμβρίου η κρίση είχε ξεπεραστεί. Ο ηγέτης της Κούβας Φιντέλ Κάστρο αρνήθηκε να δεχθεί παρατηρητές του ΟΗΕ στη χώρα του, δυσαρεστημένος από το γεγονός ότι είχε αποκλεισθεί από τις επαφές Κένεντι – Χρουστσόφ και όντας εξοργισμένος με τον σοβιετικό ηγέτη για τη στάση του.

Πηγή: https://www.sansimera.gr

Ηγέτες υπάρχουν για ένα και μόνο λόγο: επειδή υπάρχουν ακόλουθοι. Οι ηγέτες δεν κάνουν τόσο πολλά για να ανεβάσουν τον εαυτό τους, όσο κάνουν οι ακόλουθοι για να τον μηδενίσουν….

Αν πάρετε μια τυχαία δήλωση στελέχους ή και πρωθυπουργού ενός κράτους-ακόλουθου της ΕΕ τις τελευταίες δεκαετίες, στην οποία προσπαθεί να εξηγήσει στο τοπικό κοινό μια απόφαση, υπάρχει μια καλή πιθανότητα να είναι του τύπου: “επειδή έτσι κάνουν οι υπόλοιποι στην ΕΕ”…

Πηγή:capital.gr

Το ταλέντο του ανθρώπου αναπτύσσεται μέσα στην απομόνωση, ο χαρακτήρας του όμως διαμορφώνεται μέσα στις τρικυμίες της ζωής.

Johann Wolfgang von Goethe, 1749-1832.

*Ο Έρμαν Έσσε γερμανο-ελβετός πεζογράφος και ποιητής, τιμημένος με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1946.

ΝΙΚΟΣ: Ρε μεγάλε θυμάσαι τα ωραία εκείνα χρόνια τα αντιμνημονιακά που μας έλεγες «θα σας πάω μέχρι τέλους να σας καθίσω στο σκαμνί». Ωραία χρόνια ρε φίλε!

ΑΝΤΩΝΗΣ: Ρε Νικόλα ,είπα εγώ τέτοιο πράγμα; Μήπως εννοούσα για το Μητσοτάκη ρε; Ρε Κωστάκη, είπα εγώ ποτέ στον Παππά ότι θα τους πάω καροτσάκι;

ΚΩΣΤΑΣ: Ότι θα τους πας τον Κασσελάκη είπες Αντώνη.

Ξενοφών Μπρουντζάκης συγγραφέας

Γιάννης Κουρτάκης για τα “χαριεντίσματα” Σαμαρά-Καραμανλή με τον Νίκο Παππά: “Ας θαυμάσουμε τους παλιούς ηγέτες της Δεξιάς – Από το… “μέχρι τέλους” στους διπλοχαιρετισμούς”

Το καυστικό σχόλιο του εκδότη των “Παραπολιτικών” για τη νέα κοινή εμφάνιση Καραμανλή – Σαμαρά και τα “πηγαδάκια” με τον Νίκο Παππά του ΣΥΡΙΖΑ

Με καυστικό τρόπο σχολιάζει ο εκδότης των «Παραπολιτικών», Γιάννης Κουρτάκης, τα “χαριεντίσματα” των Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά με τον επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκο Παππά, στα βραβεία επιχειρηματικότητας του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΕΕΑ).

Η ανάρτηση του Γιάννη Κουρτάκη

«Τον θυμάστε τον @samaras_antonis που θα τους πήγαινε «μέχρι τέλους;». Ένας απ αυτούς που θα «τελείωνε» ήταν υποθέτω και ο @nikospappas16. Ωστόσο όπως προκύπτει από την φωτογραφία προτίμησε αντί να τον «τελειώσει» να τον διπλοχαιρετησει. Ο άλλος πρόεδρος ο Καραμανλής , ομολογώ ότι υπήρξε πιο ξεκάθαρος, αφού ουδέποτε έκρυψε την εκτίμηση του στην κυβέρνηση @atsipras και κατ´ επέκταση στους στενούς συνεργάτες του. Ας θαυμάσουμε τους παλιούς ηγετες της Δεξιάς, με τον Νίκο Παππα.

Υ.Γ.: Το 13-0 με το οποίο καταδίκασαν οι Αρεοπαγίτες τον Παππά, προφανώς και δεν επηρεάζει την δημόσια συμπεριφορά των Καραμανλή – Σαμαρά. Άλλωστε, τι σημασία έχει μια τελεσίδικη καταδίκη μπροστά στην κόντρα με τον Μητσοτάκη.»

Το χρήμα δεν μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους, όμως είναι το μόνο που μπορεί να μας αποζημιώσει αν δεν είμαστε…
Jacinto Benavente.

Υάκινθος Μπεναβέντε (1866-1954). Ισπανός θεατρικός συγγραφέας. Έγραψε διακόσια έργα -δράματα και κωμωδίες. Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (1922). Στην Ελλάδα έγινε γνωστός από τα “Δημιουργημένα συμφέροντα” που δίδαξε το Εθνικό Θέατρο στα 1939 και από την “Πικραγαπημένη” που δίδαξε ο θίασος του Δημήτρη Μυράτ στο “Θέατρο Αθηνών” στα 1962.

Έλληνες και Ελληνοαμερικανοί!

*

Ἡ φρέσκια μυρωδιά τῆς βροχῆς
Τόσο γλυκειά, τόσο πυκνή,
Νιώθω στό πρόσωπό μου τή βροχή,
Καί τήν ἐπιδερμίδα μέ τόν ἄνεμο,
Δροσίζουν οἱ χοντρές σταγόνες ,
Καί ρίγη φέρνουνε στήν ράχη μου,
Κλείνω τά μάτια καί στά σύννεφα σηκώνω τό κεφάλι μου,
Νέα καί τόσο ἀνήσυχα, τόσο ζωή γεμάτα,
Γαλήνια τόσο καί συγκεντρωμένα, καθώς ὁ ἄνεμος μιλᾶ σέ μένα,
Γιά τή ζωή διηγήσεις, καί τή θλίψη, γιά τήν ἀγάπη καί γιά τή χαρά,
Γιά πράγματα πολλά, ἐκπληκτικά μαζί καί λυπηρά,
Γιά τόσες ἀπαντήσεις, μακάρι νά τίς εἶχα πιό παλιά,
Γιά τήν ἀπελπισία, καί τήν ἀβεβαιότητα.
Φεύγει ὁ ἄνεμος μακριά,
Ὅμως ἀκόμη ἀκούω τή φωνή του,
Μέ τῆς βροχῆς τήν φρέσκια μυρωδιά,
Τόσο πυκνή, τόσο γλυκειά,
Τόν κόσμο μου ἀφήνει πάλι
Κάποιου ἄλλου νά σταθεῖ παρηγοριά.

K. N. SHELDON
DURHAM, NORTH CAROLINA, U.S.A.

ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ ΝΑΤΆΣΑ ΚΕΣΜΈΤΗ

Στόν Κώστα Κουτσουρέλη καί ὅλους τούς μετέχοντες στό Πρῶτο Συμπόσιο τῶν Ἡμερῶν Παπαδιαμάντη (τῆς Μαριλίκας συμπεριλαμβανομένης !) γιά νά θυμόμαστε τίς πρωϊνές Σκιαθίτικες Βροχές. – Η μεταφράστρια

Πηγή:explanation.gr