•Ο θάνατος του Ραισι αποδεικνύει το νόμο της ματαιότητας που μας κυβερνά.

Όση εξουσία κι αν «χαρίζεις» στο Θεό,αυτός σου γνέφει ότι ,ως παντοδύναμος ,αδιαφορεί για τη διακυβέρνηση του Ιράν αλλά και οποιασδήποτε θεοκρατικης,άμεσα η έμμεσα χώρας. Ιδιως δεν ανακατεύεται ο Θεός όταν πετάς εν μέσω θεομηνίας με ελικόπτερο 50 ετών που δεν έχει ανταλλακτικά.Όσο πιστός και αν είσαι,όποιο αξίωμα κι αν έχεις.Η βασιλευς η στρατιώτης,η πλούσιος η πενης η δικαιος η αμαρτωλός.
•Οι αρμοί της εξουσιας στο στυγερο αυτό Κράτος παραμένουν.Ακλόνητοι ,τουλάχιστον φαινομενικά.Ο πνευματικός ηγέτης,οι μουλάδες,οι φρουροί της επανάστασης,η αστυνομία ηθών και όλα τα συναφή.
•Η μόνη ελπίδα για το λαό του Ιράν είναι τα κορίτσια του.Τα θαρραλέα , άφοβα αυτά πλάσματα που έπαιξαν το κεφάλι τους και τη ζωή τους κορόνα,γράμματα αντιπαλεύοντας την πλειοψηφικη φρίκη.Ίσως ,μαζί με τους άντρες τους ,κάνουν διακριτή την ύπαρξη τους στις «εκλογές» που θα γίνουν σε 50 μέρες.Ως εκεί μπορούν.Να διεκδικήσουν διακριτοτητα. Αν βρεθεί και κάποιος με το μυαλό εντός της κεφαλής του να εμφανιστεί ως υποψήφιος.
•Τα κορίτσια που πηγαίνουν/δυο δυο βιαστικά /στρίβουν από τη γωνία/για να πάνε σινεμά.Ήταν τραγούδι για την ελληνική επαρχία του 60.

Πάνος Μπιτσαξής

Στη διάρκεια της ζωής μας συλλέγουμε εμπειρίες, γινόμαστε εμπειρογνώμονες. Αλλά σε τι;

 

Ο Αλμπέρ Καμύ (γαλλικά: Albert Camus, 7 Νοεμβρίου1913 – 4 Ιανουαρίου1960) ήταν Γάλλοςφιλόσοφος, λογοτέχνης και συγγραφέας, ένας από τους πιο δημοφιλείς φιλόσοφους του 20ου αιώνα, και ένας από τους ιδρυτές του παραλογισμού. Ήταν επίσης ιδρυτής του Theatre du Travail (1935), για το οποίο δούλεψε ως σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός. Χρωστά σχεδόν εξίσου τη φήμη του στα μυθιστορήματά του Ο Ξένοςκαι Η Πανούκλα, στα θεατρικά του έργα Καλιγούλας και Οι δίκαιοι και τέλος στα φιλοσοφικά του δοκίμια Ο Μύθος του Σίσυφου και Ο επαναστατημένος άνθρωπος.

Τιμήθηκε το 1957 με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

«Ας φυλάξουμε μέσα μας μια βεβαιότητα ανώτερη από όλες τις άλλες: η ζωή δεν έχει νόημα, δεν μπορεί να έχει. Αν μια απρόβλεπτη αποκάλυψη μας έπειθε για το αντίθετο, θα έπρεπε να αυτοκτονήσουμε στη στιγμή. Αναπνέουμε ακόμα παρότι δεν υπάρχει αέρας αλλά θα παθαίναμε ακαριαία ασφυξία αν μας στερούσαν τη χαρά της ματαιότητας»

Εμίλ Σιοράν

Emil Mihai Cioran ( Ρουμανικά: [eˈmil tʃoˈran]^ⓘ ,Γαλλικά:[emilsjɔʁɑ̃]; 8 Απριλίου 1911 – 20 Ιουνίου 1995) ήταν Ρουμάνος φιλόσοφος,αφοριστήςκαι δοκιμιογράφος, ο οποίος δημοσίευσε έργα τόσο στα ρουμανικά όσο και στα γαλλικά. Το έργο του έχει διακριθεί για τον διάχυτο φιλοσοφικό απαισιοδοξία, το ύφος και τους αφορισμούς του. Τα έργα του ασχολούνταν συχνά με θέματα ταλαιπωρίας, φθοράς και μηδενισμού. Το 1937, ο Cioran μετακόμισε στησυνοικία Latin του Παρισιού, όπου έγινε η μόνιμη κατοικία του, όπου έζησε απομονωμένος με τη σύντροφό του, Simone Boué, μέχρι το θάνατό του το 1995.

Κάθε απόπειρα εξωραϊσμού της ζωής είναι μασκάρεμα. Όλες οι καθιερωμένες δράσεις ισοδυναμούν με λήθη και απώθηση, νάρκωση και αποχαύνωση. Βιασύνη, άγχος, ιδρώτας, λαχάνιασμα, κόπωση, μίμηση, φιλοδοξίες, σχέδια, στόχοι: συμπτώματα μιας συλλογικής υστερίας που βυθίζει το εγώ μας στην αυταπάτη μιας αδιατάρακτης μονιμότητας, το εθίζει σε μια τυπική διαχείριση της ζωής και το καθιστά ανίκανο να στοχαστεί με θάρρος τα βασικά δεδομένα της ύπαρξης. Όμως οι απωθημένες αλήθειες κάποτε φανερώνονται. Μπορεί η είδηση ενός ξαφνικού θανάτου ή η αποκάλυψη μιας τερματικής ασθένειας να μας θυμίσει το αναπότρεπτο. Ή μπορεί κάποιο βράδυ η κούραση να έχει ασυνήθιστη κατάληξη. Μπροστά στον καθρέφτη, το είδωλό μας μάς κοιτάζει περίεργα. Η μάσκα ξεθωριάζει, το κρανίο αποκαλύπτεται: σύμβολο της ματαιότητας, τελική μορφή του μέλλοντός μας, υπαινιγμός θανάτου που διαρκεί όσο και το κοίταγμα. Το ίδιο φευγαλέα είναι και τα ερωτήματα. Γιατί υπάρχουμε; Τι νόημα έχει τόση κούραση; Προς τι όλα αυτά αφού κάποτε θα πεθάνουμε; Ενοχλητικά ερωτήματα. Τα απωθούμε ξανά. Τα προσπερνάμε και συνεχίζουμε. Ξεγελάμε τον εαυτό μας και περιμένουμε…

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΑΡΑΣΛΙΑΣ

Έγινε τεχνητή κατολίσθηση από ειδικούς αναρριχητές και με ελεγχόμενο τρόπο. Πρόκειται για επικίνδυνα βράχια που θα μπορούσαν να αποκολληθούν και να προκαλέσουν σοβαρά ατυχήματα.

Προληπτική παρέμβαση έγινε χθες Σάββατο 18 Μαΐου με πρωτοβουλία του Αντιπεριφερειάρχη Βοιωτίας Γιώργου Ντάτση στη Στεφάνη, στον πολύπαθο δρόμο που ενώνει τα Δερβενοχώριαμε την Ελευσίνα.

Πιο συγκεκριμένα, με ελεγχόμενο τρόπο και υπό την επίβλεψη των τεχνικών υπηρεσιών, της πολιτικής προστασίας και της αστυνομίας, έγινε τεχνητή κατολίσθηση από ειδικούς αναρριχητές. 

 

Πρόκειται για επικίνδυνα βράχια που θα μπορούσαν να αποκολληθούν και να προκαλέσουν σοβαρά ατυχήματα. 

Ανάρτηση του αντιπεριφερειάρχη Βοιωτίας Γιώργου Ντασιώτη στα social media

ΕΝΑΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΛΙΓΟΤΕΡΟΣ !!!

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΓΑΛΑΤΕΣ ζούσαν με το φόβο μην πέσει ο Ουρανός στο κεφάλι τους. Για το λόγο αυτό έκαναν και θυσίες στους Θεούς τους.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι πως ότι πέφτει από ψηλά, καλό είναι να μη σε βρει από κάτω, γιατί τα πράγματα, μάλλον δε θα είναι καλά.

Η ΠΡΟΛΗΨΗ, λοπόν, των ενδεχόμενων κινδύνων, είναι πολύ σημαντική υπόθεση και είναι Η ΚΥΡΙΟΤΕΡΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ, όσων κατέχουν θέσεις ευθύνης, που αφορούν την προστασία των πολιτών.

ΣΗΜΕΡΑ, στη ΣΤΕΦΑΝΗ ΔΕΡΒΕΝΟΧΩΡΙΩΝ, στον πολύπαθο δρόμο, που ενώνει με την Ελευσίνα, κάναμε ακριβώς αυτό. ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ ΓΚΡΕΜΙΣΑΜΕ, με ελεγχόμενο τρόπο, επικίνδυνα βράχια, που θα μπορούσαν να προκαλέσουν σοβαρά ατυχήματα.

ΟΛΟΙ ΠΑΡΟΝΤΕΣ, οι Τεχνικές μας υπηρεσίες, για την επίβλεψη, η Πολιτική μας προστασία για τη φύλαξη, η αστυνομία, η Π.Υ. και φυσικά οι ΕΙΔΙΚΟΙ ΑΝΑΡΡΙΧΗΤΕΣ , που γκρέμιζαν τα επικίνδυνα βράχια.

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ, λοιπόν, πολλοί και ο φόβος των Αρχαίων Γαλατών υπαρκτός, αν, οι αρμόδιοι, δεν ΠΡΟΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ τα γεγονότα και, κυρίως αν, ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ !!