Ἀ­ρί­στη Τριανταφυλλίδου-Τρεν­τέλ

 

Ιt is better to be a cow in Europe than to be 

a poor person in a developing country

Joseph Stiglitz

 

ΤΙΣ ΕΙΔΕ γιὰ πρώ­τη φο­ρὰ στὸ Γκὸλφ τῆς Γλυ­φά­δας, πε­ρί­ερ­γο πλῆ­θος στὸ φρά­χτη τοῦ γη­πέ­δου ὅ­που ἔ­κα­νε τὴ βόλ­τα της κά­θε φο­ρὰ ποὺ βρι­σκό­ταν στὴν Ἀ­θή­να. Ἦ­ταν ἡ ἀ­γα­πη­μέ­νη της βόλ­τα, ὁ γύ­ρος τοῦ Γκὸλφ καὶ με­τὰ στὴ θά­λασ­σα, καὶ τῆς ἔ­λει­πε τὶς πρῶ­τες μέ­ρες τοῦ γυ­ρι­σμοῦ. Χε­λώ­νια νὰ λι­ά­ζον­ται στὸ Γκὸλφ ἦ­ταν ἀ­συ­νή­θι­στο θέ­α­μα. Λί­γες μέ­ρες ἀρ­γό­τε­ρα, ἐ­ξα­φα­νί­στη­καν μυ­στη­ρι­ω­δῶς. Μά­ται­α, τὶς ἔ­ψα­χνε σὲ ὅ­λη τὴν πο­ρεί­α. Αὐ­τὸς ἦ­ταν ὁ λό­γος ποὺ τὸ Κέν­τρο Δι­ά­σω­σης Θα­λάσ­σιας Χε­λώ­νας κά­τω στὴ μα­ρί­να τρά­βη­ξε τὴν προ­σο­χή της, ἂν καὶ ἑ­κα­τον­τά­δες φο­ρὲς πρὶν εἶ­χε πε­ρά­σει ἀ­κρι­βῶς μπρο­στὰ ἢ πί­σω ἀ­πὸ αὐ­τό. Ὄ­χι ὅ­τι περ­νοῦ­σε ἀ­πα­ρα­τή­ρη­το· τὸ πα­λιὸ βα­γό­νι τρέ­νου ποὺ στέ­γα­ζε τὸ κέν­τρο χα­λοῦ­σε τὸ το­πί­ο. Εἶ­χε συ­νη­θί­σει ὅ­μως. Ἡ πε­ρι­ο­χὴ μο­λο­νό­τι κομ­ψὴ καὶ ἀ­κρι­βή, ἦ­ταν καὶ πα­ρα­με­λη­μέ­νη.

       Μπῆ­κε νὰ ρω­τή­σει γιὰ τὶς χε­λῶ­νες. «Ἐ­δῶ φι­λο­ξε­νοῦ­με μό­νο θα­λάσ­σι­ες χε­λῶ­νες», τὴν ἐ­νη­μέ­ρω­σε ἡ ἐ­θε­λον­τι­κὴ ὑ­πάλ­λη­λος, λί­γο ἔκ­πλη­κτη ποὺ δὲν ἤ­ξε­ρε, καὶ τῆς πρό­σφε­ρε μιὰ πε­ρι­ή­γη­ση στὰ ἑλ­λη­νι­κά, ἀγ­γλι­κὰ ἢ γαλ­λι­κά. Στὶς δύ­ο πι­σί­νες ὑ­πῆρ­χαν κα­μιὰ δε­κα­ριὰ θα­λάσ­σι­ες χε­λῶ­νες. Εἶ­χαν βρε­θεῖ ἐγ­κλω­βι­σμέ­νες, ἄρ­ρω­στες ἢ τραυ­μα­τι­σμέ­νες καὶ με­τα­φέρ­θη­καν ἐ­πει­γόν­τως στὸ κέν­τρο ὅ­που το συμ­πο­νε­τι­κὸ καὶ ἐκ­παι­δευ­μέ­νο προ­σω­πι­κὸ πρό­σφε­ρε πε­ρί­θαλ­ψη. Ὁ ὁ­δη­γὸς τῆς μί­λη­σε γιὰ τὴν ἀ­μέ­λεια τῶν ψα­ρά­δων, τοὺς κιν­δύ­νους τῆς φύ­σης, τὴ συμ­βο­λὴ τῶν γει­το­νι­κῶν με­γά­λων ξε­νο­δο­χεί­ων στὸ ἔρ­γο τοῦ κέν­τρου, τῆς δι­η­γή­θη­κε τὴν ἱ­στο­ρί­α κά­θε χε­λώ­νας ποὺ κο­λυμ­ποῦ­σε στὶς πι­σί­νες ἀ­να­πο­λών­τας τὴ θά­λασ­σα. Ὁ Δη­μή­τρης, ποὺ βρέ­θη­κε πλη­γω­μέ­νος στὴν πα­ρα­λί­α, ἦ­ταν ἐ­κεῖ τέσ­σε­ρις μῆ­νες καὶ θε­ρα­πευ­μέ­νος πιά, ἑ­τοι­μα­ζό­ταν νὰ ἐ­πι­στρέ­ψει. Ἡ Μα­ρί­α, μιὰ μά­να κα­ρέ­τα, θὰ ἔ­πρε­πε νὰ μεί­νει με­ρι­κὲς ἑ­βδο­μά­δες ἀ­κό­μα, ἀλ­λὰ ἄ­σχη­μα νέ­α γιὰ τὸν Σω­τη­ρά­κη, θε­ό­τυ­φλος, δὲν ἐ­πρό­κει­το νὰ ἐ­πι­στρέ­ψει πο­τὲ ξα­νὰ στὴ Με­σό­γει­ο καὶ κα­νό­νι­ζαν νὰ τοῦ βροῦν νέ­ο σπί­τι. Ὑ­πῆρ­χαν προ­γράμ­μα­τα υἱ­ο­θε­σί­ας γιὰ αὐ­τὰ τὰ ἀ­πει­λού­με­να εἴ­δη, εἴ­τε νε­οσ­σοί, μά­νες κα­ρέ­τα κα­ρέ­τα, φω­λι­ὲς ἐ­πώ­α­σης ἢ χε­λῶ­νες ὑ­πὸ ἀ­νάρ­ρω­ση.

       Εἶ­χε δεῖ σὲ ντο­κι­μαν­τὲρ τοὺς νε­οσ­σοὺς νὰ τρέ­χουν πρὸς τὴ θά­λασ­σα ἐ­νῶ ἁρ­πα­κτι­κὰ ὁρ­μοῦ­σαν ἐ­πά­νω τους, καὶ ἐ­ρω­διοὶ τοὺς κα­τα­σπά­ρα­ζαν. Ἔ­τρε­χαν νὰ ἐ­πι­βι­ώ­σουν. Θὰ κο­λυμ­ποῦ­σαν γιὰ νὰ ἐ­πι­βι­ώ­σουν ἐ­νῶ οἱ καρ­χα­ρί­ες τοὺς πε­ρί­με­ναν. Εἶ­χε δεῖ καὶ τὸ Ξαφ­νι­κὰ Πέρ­σι τὸ Κα­λο­καί­ρι τοῦ Τέ­νε­σι Γου­ί­λιαμς. Μιὰ τέ­τοι­α σκη­νὴ ἄ­ξι­ζε νὰ πε­ρά­σει στὴ λο­γο­τε­χνί­α. Πό­νε­σε τὸν Σω­τη­ρά­κη καὶ χω­ρὶς δι­σταγ­μὸ τὸν υἱ­ο­θέ­τη­σε. Βγῆ­κε ἀ­πὸ τὸ Κέν­τρο μὲ τὸ πι­στο­ποι­η­τι­κὸ υἱ­ο­θε­σί­ας καὶ μι­κρο­αν­τι­κεί­με­να ἀ­πὸ χε­λώ­νια ποὺ ἀ­γό­ρα­σε ἀ­πὸ τὸ μα­γα­ζὶ γιὰ τὰ μι­κρά της ἀ­νί­ψια. Γιὰ τὴν ἐ­νί­σχυ­ση τῶν χε­λω­νί­ων. Δὲν ἦ­ταν ἡ μό­νη. Ὑ­πῆρ­χε καὶ οὐ­ρά. Ἔ­κα­ναν σω­στὴ δου­λειά. Ἡ Ἑλ­λά­δα ἔ­γι­νε Εὐ­ρω­πα­ϊ­κὴ χώ­ρα.

       Ἔ­ξω ἀ­πὸ τὸ Κέν­τρο, τρεῖς ἄν­τρες, ἀ­κί­νη­τοι καὶ σι­ω­πη­λοί, ἀ­γνάν­τευ­αν τὴν θά­λασ­σα. Θὰ εἶ­χαν λά­θος δι­εύ­θυν­ση. Ἦ­ταν μό­νο γιὰ θα­λάσ­σι­ες χε­λῶ­νες. Ἀ­δύ­να­τοι, κα­κον­τυ­μέ­νοι καὶ ἀ­νε­ξι­χνί­α­στοι. Ἀ­πὸ τὸ Ἀφ­γα­νι­στὰν μᾶλ­λον, ἢ ἴ­σως ἀ­πὸ τὸ Πα­κι­στάν. Τὸ νέ­ο τους σπί­τι μᾶλ­λον τὸ πα­λιὸ ἀ­ε­ρο­δρό­μιο. Τὸ βλέμ­μα στυ­λω­μέ­νο στὸν ὁ­ρί­ζον­τα σὰν νὰ πε­ρί­με­ναν σπου­δαῖ­α ναυ­τι­λια­κὰ νέ­α. Κον­το­στά­θη­κε νὰ πα­ρα­τη­ρή­σει καὶ αὐ­τὴ τὸν ὁ­ρί­ζον­τα. Πε­ρι­πα­τη­τὲς τοὺς κρυ­φο­κοί­τα­ζαν. Στὸ πρό­σω­πό τους δι­ά­βα­ζε, οἱ με­τα­νά­στες εἶ­ναι ἀ­πει­λη­τι­κὸ εἶ­δος. Δι­α­φο­ρε­τι­κὰ θὰ τοὺς ἦ­ταν ἀ­ό­ρα­τοι. Τὸν Homo sacer, θὰ ἔ­βλε­παν σ’ αὐ­τοὺς οἱ λό­γιοι. Αὐ­τὴ τί ἔ­βλε­πε; Ἱ­στο­ρί­ες χω­ρὶς λό­για; Ἕ­νας στί­χος στρι­φο­γύ­ρι­ζε στὸ μυα­λό της, ἀλ­λὰ δὲν μπο­ροῦ­σε νὰ θυ­μη­θεῖ τὴν ποι­ή­τρια, οὔ­τε κὰν τὴν ἀ­τμό­σφαι­ρα τοῦ ποι­ή­μα­τος, « Ἡ συμ­πό­νια δὲν εἶ­ναι γεν­ναι­ό­δω­ρη, εἶ­ναι ἐ­γω­ϊ­στι­κή». Ὁ ἥ­λιος ἄρ­χι­σε νὰ δύ­ει. Ἴ­σως πε­ρί­με­ναν τὸ ἡ­λι­ο­βα­σί­λε­μα.

Ο υπολογισμός του έτους βασίζεται ως γνωστόν στην ετήσια τροχιά της Γης γύρω από τον Ήλιο. Η τροχιά αυτή, που δημιουργεί τη διαδοχική εναλλαγή των εποχών του έτους, έχει τέσσερα καθοριστικά σημεία: την εαρινή ισημερία (20 ή 21 Μαρτίου), το θερινό ηλιοστάσιο (20 ή 21 Ιουνίου), τη φθινοπωρινή ισημερία (22 ή 23 Σεπτεμβρίου) και το χειμερινό ηλιοστάσιο (21 ή 22 Δεκεμβρίου). Οι ημερομηνίες αυτές ισχύουν για το Βόρειο Ημισφαίριο και οι αντίστροφες για το Νότιο.

Κάθε χρόνο στις 20 ή 21 Ιουνίου (21 Ιουνίου 2023), ο ήλιος βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο του ουρανού στο βόρειο ημισφαίριο. Έτσι, παρατηρείται η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου για το βόρειο ημισφαίριο (θερινό ηλιοστάσιο, το λιοτρόπι, όπως το λέει ο λαός) και αντιστρόφως η μικρότερη ημέρα για το νότιο ημισφαίριο. Για το Βόρειο Ημισφαίριο είναι η επίσημη έναρξη του καλοκαιριού και για το Νότιο Ημισφαίριο του χειμώνα.

©

Εάν ένας άνθρωπος κυνηγάει τα λεφτά, είναι άπληστος, εάν τα φυλάει είναι τσιγκούνης, αν τα ξοδεύει είναι σπάταλος, αν δεν έχει λεφτά τότε είναι ανίκανος, αν δεν θέλει να τα έχει είναι άβουλος. Εάν τα έχει από κληρονομιά είναι χαραμοφάης και αν τα μάζεψε στη διάρκεια της ζωής του είναι κλέφτης.

Ανώνυμος

από αριστερά:Ταμπακάκης, Τσαμπούκος, Τσιφτσής, Ψαρράς, Λύχρος, Μπερτσιάς, Τσίρος

…και εγένετο νυξ

Απόσπασμα συνέντευξης του Σπύρου Γκίκα στην καθημερινή:

Ο Σπύρος Γκίκας αγρότης στα Δερβενοχώρια, δυτικά της Πάρνηθας του νομού Βοιωτίας, καλλιεργούσε δημητριακά εδώ και 25 χρόνια στη φάρμα του 150 στρεμμάτων, αλλά ήδη τα είσοδο του να πέφτουν συνεχώς.

Το 2009 άρχισα να καλλιεργώ κουκιά είπε ο Γκίκας στην καθημερινή. Η διαδικασία είναι πολύ απλή γιατί τα κουκιά δε χρειάζονται πότισμα η λίπανση. Οι αποδόσεις από τη νέα του καλλιέργεια ήταν εντυπωσιακές. Κέρδισα 500 kg ανά στρέμμα παρόλο που τρύγησα την πρώτη μου σοδειά 10 μέρες νωρίτερα γιατί ήμουν βιαστικός να δω τα αποτελέσματα, είπε ο Γκίκας.

Η τιμή πώλησης είναι διπλάσια από αυτή που θα έπαιρνα για τα δημητριακά και το κόστος καλλιέργειας είναι αμελητέο. Πιστεύω ότι η αγρότες της χώρας θα αρχίσουν να αντικαθιστούν τις καλλιέργιες τους με όσπρια για χορτονομή.

Ο τριανταδυάχρονος ανιψιός του Γκίκα Αλέξανδρος πιστεύει επίσης ότι τουλάχιστον το 70 τοις 100 των αγροτών στην περιοχή θα μπουν στην καλλιέργεια προϊόντων για ζωοτροφές. 

ας γυρίσουμε 69 χρόνια πίσω… Στους Ψαράδες Πρεσπών, στις 25 και 26 Μαρτίου 1949, συνέρχεται το 2ο συνέδριο του ΝΟΦ.Το ΝΟΦ (στα “μακεδονικά” Народно Ослободителен Фронт, ΗΟΦ) είχε ιδρυθεί στα Σκόπια το 1945, από Κομιτατζήδες που έφυγαν από τις περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας το 1944. Ο διακηρυγμένος σκοπός του ΝΟΦ, ήταν η “απελευθέρωση” της “Μακεδονίας του Αιγαίου” από την Ελλάδα.
🔴Κατόπιν συμφωνίας του ΚΚΕ με το ΚΚΕ Γιουγκοσλαβίας, που υπογράφηκε στις 16/10/1946, οι Κομιτατζήδες του ΝΟΦ επανήλθαν στην Ελλάδα και εντάχθηκαν στις ένοπλες συμμορίες του ΚΚΕ – τον επονομαζόμενο “Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας” (ΔΣΕ).
🔴Στο 2ο συνέδριο του ΝΟΦ στις Πρέσπες, συμμετείχαν 700 αντιπρόσωποι, προς τους οποίους μίλησε ο τότε γ.γ. του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης. Σύμφωνα με το ανακοινωθέν του Συνεδρίου:
👉«Το δεύτερο συνέδριο του ΝΟΦ θα είναι συνέδριο διακήρυξης των νέων προγραμματικών αρχών του ΝΟΦ. Αρχών που είναι ο προαιώνιος πόθος του λαού μας. Θα διακηρύξει την ένωση της Μακεδονίας σε ένα ενιαίο, ανεξάρτητο, ισότιμο μακεδονικό κράτος, που είναι η δικαίωση των πολύχρονων αιματηρών αγώνων του λαού μας»👈
🔴Ιδού κι ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τον λόγο του Ζαχαριάδη στους Κομιτατζήδες:
👉«Το Συνέδριό σας, είναι Συνέδριο ενότητας του Μακεδόνικου λαού.
Σήμερα το ΝΟΦ ξεκαθαρίζει την οργάνωσή του ιδεολογικά και θέτει το βάθρο για μια πιο στέρεη ενότητα. Ο λαός σας προσβλέπει τώρα με εμπιστοσύνη προς το μέλλον, γιατί ξέρει πως, σαν αποτέλεσμα της νίκης, θ’ αποχτήσει τη λευτεριά του και θα καθορίσει όπως αυτός θέλει την παραπέρα ζωή και πορεία του. Πάνω σ’ αυτή τη βάση η ενότητα του λαού σας εδώ τώρα θα ολοκληρωθεί»👈
(Πηγή: “Προς τη Νίκη”, καθημερινή εφημερίδα, αριθ.φύλ.43, Τετάρτη 30 Μαρτίου 1949. Το φύλλο υπάρχει στο ψηφιακό αρχείο των ΑΣΚΙ)
🔴Υπενθυμίζω, ότι του 2ου Συνεδρίου του ΝΟΦ, είχε προηγηθεί η απόφαση της 5ης ολομέλειας της Κ.Ε. του ΚΚΕ, που πραγματοποιήθηκε στις 30 και 31 Ιανουαρίου του 1949, στον Γράμμο και εξέδωσε απόφαση για αυτονόμηση της Μακεδονίας:
👉«Στη Βόρεια Ελλάδα ο μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός τα ‘δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν το θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως το θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποχτήσει»👈
Πηγή: “Επίσημα Κείμενα ΚΚΕ”, τόμος 6ος, σελ. 337-338).
🔴Φωτογραφικό υλικό:
👉Κάτω, ο Ζαχαριάδης μιλά στο 2ο συνέδριο του ΝΟΦ. Η αφίσα του συνεδρίου, αναφερόταν ρητά στους “Μακεδόνες” (Μακεντόντσι) της “Μακεδονίας του Αιγαίου”. Οι φωτογραφίες προέρχονται από λεύκωμα που εξέδωσε το ΚΚΕ, το 2015↘️

Μία ανεξάρτητος Ελλάς είναι πράγμα αδιανόητον. Η Ελλάς είτε θα είναι ρωσική είτε θα είναι αγγλική. Και επειδή δεν πρέπει να είναι ρωσική, πρέπει να είναι αγγλική.

Edmund Lyons, 1790-1858, ο πρώτος Βρετανός πρέσβης στην Ελλάδα

Έρχονται βροχές, ομίχλη και ελαφριές χιονοπτώσεις …..

στη Μελβούρνη!!

Σύμφωνα με τη μετεωρολόγο Helen Reid, η Μελβούρνη θα συνεχίσει να επηρεάζεται από μια σειρά ψυχρών μετώπων, τα οποία θα «φέρουν» μαζί τους σύντομες βροχοπτώσεις στις αρχές της εβδομάδας

Περί Ορθολογισμού…» από το συγγραφέα Νίκο Δήμου.

Ο ορθολογισμός δεν είναι ιδεολογία, ούτε δόγμα. Είναι μία μέθοδος. Το άλλο του όνομα είναι κριτική σκέψη. Είναι η αντιμετώπιση και ανάλυση κάθε προβλήματος με λογικό και ψύχραιμο τρόπο. Είναι η μέθοδος της επιστήμης που ελέγχει αυστηρά κάθε θεωρία. Ο ορθολογισμός είναι αυτό που ΔΕΝ διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία. Εκεί η μάθηση είναι στείρα απομνημόνευση. Ο ορθολογισμός είναι αυτό που απουσιάζει από την ελληνική κοινωνία. Η κριτική μέθοδος θα έπρεπε να είναι το πρώτο μάθημα στα σχολεία μας. Ο ορθολογισμός δεν είναι ταλέντο ή δώρο των θεών. Διδάσκεται και ασκείται!

1996 0 Νικολός Κοράκης ετών 96