ΟΡΕΙΝΟΣ

Στάσου ρε κοκκορα!

Το καινούριο βιβλίο του Σωτήρη Δημητρίου Αντιπαθητικές Λέξεις, είναι μια πικρή καταγραφή, εθνικής αυτογνωσίας. Μακάρι τα πράγματα να ήταν αλλιώς, αλλά δυστυχώς, είναι απολύτως έτσι. Η πένα του Σωτήρη φέρνει στην επιφάνεια, όλη την μιζέρια που ξεκινά από την Ελλάδα, των Ελλήνων Χριστιανών την οποία εμπεδώνει και την μετατρέπει σε εθνική ψύχωση ο Σοσιαλεθνικισμός και όσοι ακολούθησαν μέχρι τις μέρες μας, δημιουργώντας ένα υποκείμενο που την αεργία του, την έλλειψη της παιδείας, την υπεροπτική του θέση, έναντι των άλλων λαών τα θεωρεί ανάδελφο πολιτισμό…
Σωτήρη σε ευγνωμωνώ και σε συγχαίρω …

Δημήτρης Κανελλόπουλος

Κάτι ήξεραν οι πρόγονοι, που φαίνεται να έχουμε ξεχάσει.
Όσο περισσότερα μαθαίνω για τη φυσική, τόσο περισσότερο με ελκύει η μεταφυσική……

Αϊνστάιν

Δια χειρός Γιώργου Κώτσαλου

Δια χειρός Χ Στέφου

Το βιβλίο αυτό είναι γραμμένο από έναν αρχιτέκτονα που γεννήθηκε στην Αθήνα και ζει στην Αθήνα. Χωρίς δεσμεύσεις και πολιτικά ορθές αναστολές, λέει αλήθειες που συχνά μένουν κάτω από το χαλί.
Γιατί γράφτηκε αυτό το βιβλίο όταν διαχρονικά έχουν γραφτεί τόσα πολλά για την Αθήνα; Είναι ανεξάντλητο το κεφάλαιο «Αθήνα»; Ναι, είναι ανεξάντλητο. Και πάντα θα είναι.
Μέσα από τις σελίδες του ο αναγνώστης θα βρει σκέψεις για το παρόν, αλλά και για το άμεσο και το απώτερο μέλλον της Αθήνας. Διαβάζοντάς τις, και παρά τις όποιες αρνητικές πτυχές της καθημερινότητας, είναι πιθανό να ενισχυθεί η πεποίθηση των περισσοτέρων από εμάς ότι είμαστε τυχεροί που ζούμε σε αυτή τη μοναδική πόλη. Και ότι αυτή πάντα θα μας χαμογελάει μέσα από εικόνες και οπτικές γωνίες που μιλάνε στον καθένα μας διαφορετικά. 
Χωρισμένο σε ενότητες και σε φαινομενικά ανεξάρτητα μεταξύ τους επιμέρους θέματα, όλα τα κείμενα μαζί συνθέτουν, αθροιστικά, μια συνολική εικόνα και μια συνολική θεώρηση. Στόχος της εικονογράφησης είναι να συμπληρωθούν τα κείμενα με ματιές στον περίγυρό μας, ματιές σε γνωστά και σε λιγότερο γνωστά σημεία της πόλης.
Γραμμένο για όλους τους Αθηναίους που νοιάζονται για την πόλη τους, το βιβλίο περιλαμβάνει και απόψεις για έργα που έχουν γίνει ή που προγραμματίζονται, καθώς και για την πολεοδομική, λειτουργική και κοινωνική πραγματικότητα της Αθήνας. Αν η ανάγνωση όλων αυτών των επιμέρους παρατηρήσεων αποτελέσει έναυσμα για δράσεις προς όφελος αυτής της πόλης, ο σκοπός του βιβλίου θα έχει επιτευχθεί.
…στα χέρια μας είναι η Αθήνα, δική μας είναι η πόλη αυτή. Μήπως δεν έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει τη δύναμή μας; (Βασίλης Σγούτας, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Σε ποσά που προσεγγίζουν τα 2.000 ευρώ ανά διανυκτέρευση διαμορφώνονται οι τιμές στο πρώτο υβριδικό glamping στην Ελλάδα, που θα συνδυάζει τη λειτουργία του με αυτή μίας ιδιωτικής λέσχης μελών.

Τη διαχείριση του πρώτου πολυτελούς camping των νοτίων προαστίων έχει αναλάβει η Domes Resorts, που συνδέεται με την οικογένεια Σπανού, ενώ την επένδυση ολοκλήρωσε εντός χρονοδιαγράμματος η Grivalia Hospitality.

Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό της Grivalia, το έργο κόστισε περί τα 50 εκατομμύρια ευρώ και αναπτύχθηκε στην Α’ Ακτή Βούλας, όπου λειτουργούσε η παλιά κατασκήνωση του ΕΟΤ 45 στρεμμάτων και έχει μισθωθεί μέσω μακροχρόνιας σύμβασης από την ΕΤΑΔ.

Grivalia Hospitality και Domes Resorts είδαν στη Βούλα την ευκαιρία αξιοποίησης μίας τάσης που δεν είναι ευρέως διαδεδομένη στην Αττική. Το μέγεθος της παγκόσμιας αγοράς glamping (glamorous camping) ήταν 2,73 δισεκατομμύρια δολάρια το 2022 και αναμένεται να αυξηθεί με ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 10,2% από το 2023 έως το 2030, αλλά στην Ελλάδα βρίσκεται ακόμα σε νηπιακό στάδιο.

Έως 1.900 ευρώ για μία πολυτελή καμπάνα

Το 91 Athens Riviera, που πήρε το όνομά του από την προέκταση της λεωφόρου Συγγρού, πρόκειται να υποδεχτεί τους πρώτους επισκέπτες του στις 15 Ιουνίου, ενώ οι τιμές διαμονής προσομοιάζουν με αυτές πεντάστερων ξενοδοχείων και θερέτρων στην αθηναϊκή ριβιέρα. Ενδεικτικά, μία οικογενειακή καμπάνα με πισίνα διατίθεται προς 1.928 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου του πρωινού), τον Αύγουστο, ενώ τον Ιούνιο προς 1.420 ευρώ. Η καμπάνα δύο υπνοδωματίων με πισίνα κοστίζει τον Ιούνιο 1.236 ευρώ, ενώ η οικονομικότερη καμπάνα δύο ατόμων χωρίς πισίνα κοστίζει 962 ευρώ.

H πολυτελής καμπάνα, επιφάνειας 43 τετραγωνικών μέτρων, διαθέτει κρεβάτι super king size, μίνι μπαρ, καφετιέρα και ηχείο, μπάνιο με καμπίνα ντους και deck 25τ.μ. ξαπλώστρες και μια μικρή πισίνα 9 τ.μ.

Αναφορικά με τη δυναμικότητά του, το glamping διαθέτει 28 πολυτελείς σκηνές και τις υπηρεσίες σωματικής υγείας και ευεξίας στο Domes Soma Spa, «The Finest», ενώ μέλη και επισκέπτες θα έχουν πρόσβαση στο Barbarossa, το τέταρτο εστιατόριο της οικογένειας Χαμηλοθώρη, μετά την Πάρο, το Χαλάνδρι, το Μπόντρουμ και το Κάιρο.

Επίσης, στις εγκαταστάσεις περιλαμβάνονται οκτώ ελίτ γήπεδα τένις, θερμαινόμενη εξωτερική πισίνα και γυμναστήριο και τα μέλη της ιδιωτικής λέσχης θα έχουν, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις, ευκαιρία για προπόνηση στην παραλία, γιόγκα στην ανατολή, πιλάτες στο ηλιοβασίλεμα και εξατομικευμένη προπόνηση ή ολοκληρωμένες αξιολογήσεις του σώματος.

Όσον αφορά τη συνολική δυναμικότητα των εγκαταστάσεων, θα μπορεί να φιλοξενήσει 70 έως 80 άτομα, ενώ η σεζόν για το glamping θα λήγει στις 31 Δεκεμβρίου.

Από τον Βασίλη Σγούτα*

Άγνωστο σε πολλούς, το οροπέδιο των Δερβενοχωρίων αποτελεί το κρυφό χαρτί της Αθήνας για την πολεοδομική εκτόνωση που τόσο ανάγκη έχει το λεκανοπέδιο. Και τι δεν μπορεί να γίνει σε αυτό το οροπέδιο, αρκεί να το πιστέψουμε. Μια νέα πόλη δίπλα στην πόλη αλλά όχι ορατή από την πόλη. Τι περισσότερο να ζητήσει κανείς; Όραμα χρειάζεται, χρόνο χρειάζεται, και σταδιακή υλοποίηση με αποφάσεις που δεν θα δεχτούν πολιτικές και άλλες τρικλοποδιές καθ’ οδόν.

Οι μικροί σημερινοί οικισμοί του κάμπου

Το κρυφό χαρτί της Αθήνας

Σε απόσταση μόλις 45 χλμ. από την Αθήνα – πιο κοντά από την Σαρωνίδα και τον Αυλώνα – βρίσκεται το οροπέδιο των Δερβενοχωρίων. Κρυμμένο πίσω από την Πάρνηθα αποτελεί, για το απώτερο μέλλον, το κρυφό χαρτί της Αθήνας.

Πόσοι μόνιμοι κάτοικοι αυτής της πόλης το έχουν, άραγε, επισκεφθεί, έστω από περιέργεια;

Αρκετά επίπεδο, με επιφάνεια περίπου 1.600 εκταρίων, σχεδόν δύο φορές όσο ο μικρός δακτύλιος της Αθήνας, το οροπέδιο φιλοξενούσε κάποτε καλλιέργειες σιτηρών, ενώ σήμερα ο συνολικός πληθυσμός του είναι μόλις 2.000 κάτοικοι. Δεν είναι το πιο ελκυστικό τοπίο, ούτε έχει το φιλικό κλίμα του λεκανοπεδίου. Είναι πιο κρύο το χειμώνα και πιο ζεστό το καλοκαίρι.

Ανεμογεννήτριες εντός Βοιωτίας, αλλά στο όριο με την Αττική

Προσφέρεται, όμως, ιδανικά, για τη μελλοντική πολεοδομική εκτόνωση μιας ήδη υπερφορτωμένης πόλης. Για δύο, σε πρώτη ανάγνωση, κύριες χρήσεις – ένα νέο συγκεντρωμένο διοικητικό κέντρο και ένα δορυφορικό της Αθήνας πόλο κτιρίων γραφείων και εμπορικών χρήσεων. Ας οραματιστούμε μια νέα πόλη έξω από την πόλη, μια πόλη όπου θα έχουν ανεμπόδιστη εφαρμογή οι τεχνολογίες αιχμής και όπου θα αναδεικνύεται η πρωτοποριακή αρχιτεκτονική χωρίς περιορισμούς στην ανάπτυξη ψηλών κτιρίων και χωρίς φραγμούς από παραδοσιακά στερεότυπα. Όλα αυτά ακούγονται ουτοπικά, αλλά μπορεί να μην είναι, όταν φτάσει ο κόμπος στο χτένι και πούμε όλοι, ειδικοί και μη, ότι δεν πάει άλλο με τον υπερκορεσμό της πρωτεύουσας. Και ότι η πόλη χρειάζεται ανάσες.

Ο κάμπος των Δερβενοχωρίων

Με μεμονωμένες σπασμωδικές κινήσεις, ο ευρύτερος δημόσιος τομέας έχει αρχίσει να απομακρύνεται από το παραδοσιακό κέντρο. Δεν αποτελεί όμως αυτό ριζική λύση. Η Αθήνα έχει ανάγκη από ένα διοικητικό, και όχι μόνο, κέντρο, όπου όλες οι υπηρεσίες θα λειτουργούν στο ίδιο ευρύτερο χώρο. Που; Εκτός Λεκανοπεδίου οπωσδήποτε.

Το εύλογο ερωτηματικό είναι η οδική πρόσβαση. Μπορεί το δύσκολο ανάγλυφο να μην προσφέρει σήμερα εύκολες λύσεις, αλλά όταν έρθει η ώρα, η προσέγγιση του οροπεδίου από την Μαγούλα θα αποτελεί απόλυτα βατό τεχνικό έργο. Αργά ή γρήγορα, θα αναβιώσει, επίσης, με προδιαγραφές αυτοκινητόδρομου, η παλαιά χάραξη της Εθνικής Οδού Ελευσίνας-Θηβών μέχρι την Εθνική Οδό Αθηνών-Λαμίας, οπότε η πεδιάδα των Δερβενοχωρίων θα είναι εύκολα προσβάσιμη και από την περιφέρεια. Πέρα από τα έργα οδοποιίας, προσφέρεται και η κατασκευή υπόγειου σιδηρόδρομου με συρμούς υψηλής ταχύτητας που θα οδεύουν κάτω από το Μετρό στην περιοχή του Κέντρου, όπως το RER στο Παρίσι. Η 26-28 χλμ, σε ευθεία γραμμή, απόσταση από το Σύνταγμα θα μπορεί να καλυφθεί σε 12 λεπτά περίπου και με μαγνητικά τρένα σε ακόμα λιγότερο. Αν η γραμμή επεκτεινόταν, με ευθύγραμμη χάραξη, ως το αεροδρόμιο, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτή η μείωση του χρόνου μετάβασης, για δημόσιους λειτουργούς και εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, αλλά και για Έλληνες και ξένους μελλοντικούς επενδυτές σε ένα διεθνή πόλο στα Δερβενοχώρια.

Πολύπαθε κάμπε των Δερβενοχωρίων – σταυρώνεσαι και «ξανασταυρώνεσαι»

Ας οραματιστούμε λοιπόν μια νέα πόλη έξω από την πόλη, μια πόλη όπου θα έχουν ανεμπόδιστη εφαρμογή οι καινούργιες τεχνολογίες και όπου θα αναδεικνύεται η πρωτοποριακή αρχιτεκτονική.

Όσο εξωπραγματικά και αν φαντάζουν αυτά σήμερα, με μελλοντικά τεχνικά και οικονομικά δεδομένα μπορεί να μην είναι έτσι. Ας το κρατήσουμε, λοιπόν, υπ’ όψη το κρυφό χαρτί για τα Δερβενοχώρια.

*Βασίλης Σγούτας: Αρχιτέκτων. Μετά την Νότιο Αφρική και το Ιράκ, σταδιοδρομεί από το 1961 ως εταίρος του Κώστα Σγούτα και από το 1999 με τον Δημήτρη Σγούτα. Αντιπρόεδρος ΣΑΔΑΣ 1983-1984, μέλος Αντιπροσωπείας ΤΕΕ 1984-2006, Πρόεδρος Διεθνούς Ένωσης Αρχιτεκτόνων (UIA) 1999-2002, και από το 2019 Επίτιμος Πρόεδρός της. Το 2007 θεσπίστηκε το Vassilis Sgoutas Prize το οποίο απονέμεται ανά τριετία σε αρχιτέκτονες με έργο σε περιοχές κάτω από το όριο της φτώχειας. Το βιβλίο του A Journey with the Architects of the World (Jovis Verlag, 2017) έχει μεταφραστεί στην κινεζική.

-Πηγή του κειμένου είναι το βιβλίο του Βασίλη Σγούτα με τίτλο: «Ένας Αθηναίος για την πόλη του» από  τις εκδόσεις ΠΛΕΘΡΟΝ

-Φωτογραφίες: Χαράλαμπος Λουιζίδης, Κατερίνα Γληνού.

-Eξώφυλλο: Βάσω Αβραμοπούλου / Α4 Design

Πηγή: ecoprees.gr