Οι αποστολές με γρούπο και οι εγγυήσεις του Δημοσίου

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Ταχυδρόμοι εν ώρα υπηρεσίας, τέλος δεύτερης δεκαετίας του 20ού αιώνος.

Στην εποχή των e-mails, των couriers και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δύσκολα, οι νεότεροι κυρίως, μπορούμε να αντιληφθούμε τη σημασία που είχαν κάποτε τα Ελληνικά Ταχυδρομεία. Πλούσια η ιστορία τους και ακόμη πλουσιότερη η βιβλιογραφία, με κυρίαρχα τα έργα του Μωυσή Κωνσταντίνη. Αλλά με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Ταχυδρομείων, η οποία γιορτάζεται την 9η Οκτωβρίου, ημερομηνία κατά την οποία ιδρύθηκε η Παγκόσμια Ταχυδρομική Ένωση το 1874, ας ρίξουμε φως σε μια άγνωστη πτυχή της νεότερης ιστορίας των ταχυδρομείων μας. Όπως στη σύνδεσή τους με μία λέξη που έχει εξαφανιστεί πλέον από το λεξιλόγιό μας. Πρόκειται για τη λέξη «γρούπος», η οποία προέρχεται από το ιταλικό gruppo και σήμαινε το χρηματόδεμα, δέμα χρημάτων που αποστελλόταν με φορτωτική. Επίσης, σήμαινε τον μικρό σωρό όμοιων πραγμάτων.

Φαίνεται ότι η λέξη ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη και χρησιμοποιούνταν τόσο από τον λαό και τη λογοτεχνία όσο και από τη διοίκηση. «Ένας έκλεψε έναν γρούπον με χρήματα» έγραφε ο Μακρυγιάννης, ενώ «έναν γρούπο από διακόσια εξήντα τάλλαρα» έβρισκε ο Σπύρος Μελάς το 1931 στο ιστόρημά του για τον ναύαρχο Μιαούλη. Αλλά κι ο Σουρής δεν παρέλειψε τον γρούπο: «Κι εντός του γρούπου Περικλή / ευρίσκω άλλον γρούπον, / κι ακούω φράγκων αργυρών / και πεντολίρων γδούπον».

Μα χάθηκε η λέξη; Όχι βεβαίως. Εξαδέλφη της είναι η λέξη γκρουπ (group) που χρησιμοποιούμε και με την έννοια αυτή εμφανίζεται ήδη από τη δεκαετία του 1920 όταν ο Κώστας Αθάνατος έγραφε για «ένα γρούπο από γεροντάκια (που) κάθονται ο ένας αντίκρυ στον άλλο». Αλλά «ένα χαριτωμένο γρούπο από παιδιά και ζώα» έβλεπε και ο Γρηγόριος Ξενόπουλος στο μυθιστόρημά του «Ο μικρός Δον Κιχώτης» (1938)

Σφραγίδες ταχυδρομικών γραφείων τέλη 19ου αιώνος.

Αλλά πώς συνδέεται η λέξη «γρούπος» με τα Ταχυδρομεία μας; Οφείλεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως του 1836, όπου, αν ανατρέξει κάποιος θα βρει ένα Διάταγμα με τον τίτλο «Περί παραδόσεως γρούπων εις τα ταχυδρομεία Αθηνών και Πειραιώς». Η βαυαρική αντιβασιλεία πρώτα απαγόρευσε στους πλοιάρχους, στους ναύτες και τους επιβάτες των διάφορων σκαφών να εκτελούν χρέη ταχυδρόμων, μεταφέροντας επιστολές, δέματα και γρούπους. Μετά εξέδωσε ιδιαίτερο Διάταγμα, με το οποίο καθόριζε τον τρόπο διαχείρισης από την ταχυδρομική υπηρεσία των «γρούπων χρημάτων», που ήταν ουσιαστικά το πρώτο Διάταγμα για χρηματαποστολές και μάλιστα με ασφάλεια του Δημοσίου! Όποιος λοιπόν επιθυμούσε να ταχυδρομήσει ένα γρούπο έπρεπε να τον σφραγίσει με τρόπο που δεν θα μπορούσε να ανοίξει, να γράψει επάνω τον παραλήπτη αλλά και το ποσό που περιείχε. Όποιος παραλάμβανε τον γρούπο έπρεπε να βάλει την επίσημη σφραγίδα του Ταχυδρομείου και να κόψει απόδειξη. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι για πρώτη φορά βρίσκουμε την κυβέρνηση να εγγυάται για το μεταφερόμενο ποσό τονίζοντας στο Διάταγμα πως «εις περίστασιν απωλείας αποζημιοί τον παθόντα, οι δε ταχυδρομικοί υπάλληλοι είναι υπευθυνοι εις την κυβέρνησιν και υποφέρουν την αποζημίωσιν».

Δηλαδή αφενός η κυβέρνηση έδινε εγγυήσεις και αφετέρου θα προχωρούσε σε καταλογισμό των ποσών στους ταχυδρόμους, εάν δεν μπορούσαν να αποδείξουν ότι είχαν εκπληρώσει το χρέος τους και ότι η απώλεια οφειλόταν σε λόγους πάνω από τις δικές τους δυνάμεις!

Ταχυδρόμος καλεί με τη σάλπιγγά του τους παραλήπτες των γραμμάτων.

Βεβαίως τέτοιου είδους μέτρα δεν ήταν δυνατόν να ανακόψουν το έντονο ενδιαφέρον των ληστών για τους ταχυδρόμους που μετέφεραν αντικείμενα και γρούπους. Οι επιθέσεις ήταν συχνές και άρπαζαν ό,τι έβρισκαν, από την ιδανική περίπτωση των γρούπων μέχρι υποδήματα και κάλτσες. Μερικές φορές κρατούσαν και ως ομήρους τους ταχυδρόμους, ζητώντας χρήματα από το πιο κοντινό δημόσιο ταμείο. Αποφασίστηκε να συνοδεύονται από χωροφύλακες, αλλά και το μέτρο αυτό δεν απέδωσε. Μετά τους δόθηκε ειδική άδεια οπλοφορίας, αλλά οι ληστείες των ταχυδρόμων συνεχίστηκαν ακόμη και μέσα στην πρωτεύουσα.

Πρώτη δημοσίευση: Εφημερίδα «Δημοκρατία» 9 Οκτωβρίου 2013

Πηγή: αθηναϊκά

Όχι φωτογραφίες παρακαλώ!

Τελετή για βροχόπτωση !!

Ο αείμνηστος καθηγητής σε βόλτα στην βόρεια Πάρνηθα

Σήμερα το απόγευμα είχαμε την χαρά να παραβρεθούμε στα θυρανοίξια ενός ωραιότατου ναού που κατασκευάστηκε από την οικογένεια του Βασίλη Ίσσαρη. Ο ναός βρίσκεται στην θέση Καψοσπίτι στην βορειοδυτική Πάρνηθα κοντά στο χωριό Σκούρτα. Ένας ειδυλλιακός χώρος που με την ύπαρξη πλέον του ναού απέκτησε το ιερό στολίδι που του έλλειπε!

Μπράβο στου κτήτορες για την πρωτοβουλία τους! ο Άγιος Αρσένιος που είναι αφιερωμένος ο ναός να τους βοηθά και να τους χαρίζει υγεία.

Ο Μητροπολίτης μας Γεώργιος χοροστάτησε της κατανυκτικής τελετής μαζί με τον αρχιμανδρίτη Νικόδημο και τον ιερέα του χωριού μας παπαθανάση Ραπτοδήμο. Συνέδραμαν και οι ιερείς της Πύλης και της Στεφάνης.

Πολλοί ήσαν οι πιστοί που παρευρέθηκαν και παρακολουθήσαν την τελετή. Παρούσες και οι αρχές του τόπου μας.

 

 

 

•Κι εκεί που έκανα ζάπινγκ πέφτω σε μια συχνότητα και βλεπω τον Βελόπουλο να ωρύεται.Τρεξτε προλάβετε 29 ευρώ.Ακραιον.Καταπληκτικο,αποτελεσματικό.Δεν είναι φάρμακο αλλά περνάν οι πόνοι κόβονται μαχαίρι.Η εικόνα μια φιάλη με σημα Ακραιον και από κάτω τρία βιβλία με θέμα το Αγιο ΌροςΠηγαιναν σετ με 29 ευρώ..

Ο Βελοπουλος με ύφος καθηγητή ολκής, νεύρο φυσιολογίας ,επεδείκνυε γραφήματα του σκελετικου συστήματος των χεριών και έδειχνε πως η κρέμα Ακραιον διεισδύει στις αρθρώσεις και περνούν τα άλγη.Τονος φωνής στα όρια τσιρίδες Ωχριούν οι συμβουλές των ορθοπεδικών.Πεφτει τέζα το ΚΑΤ και η επιστήμη είναι μπαζα.
•Είμαστε χώρα γκαου.Εντελως.Ουσίες άγνωστες.Με τηλεπωληση από αρχηγο κόμματος.Ποιος τις παρασκευάζει,ποιος τις διακινεί,τι συστατικά έχουν,έχουν πιστοποίηση;Ψιλά γράμματα.Το Ακραιον είναι η λύση.29 ευρώ μαζί και τα βιβλία του Ορους.Ουδεις ασχολείται.Ποιος Ε.Ο.Φ και κουραφέξαλα.Ποιο Υπουργείο Υγείας ελάτε τώρα.10% έχει ο Βελοπουλος ότι θέλει πουλάει όσο θέλει το τιμολογεί.Ακραιον.Χωρα γκαου.Αν το κάνε αυτό κάποιος άλλος θα ήταν στην αρμοδιοτητα του Τριμελούς Εφετείου αλλά άλλα τα μάτια του λαγού.
•Και γίνεται και η εξής πλάκα.Ειχα κλείσει τη τηλεόραση και μπαίνει στι σπίτι ο αδελφός μου.Μου λέει συμπωματικά.Ρε γαμω το έχω πάθει μια τενοντίτιδα σπο κάτι ασκήσεις γυμναστικής.Ακραιον του λέω.Οχι μου λέει δεν είναι Ακραιον από τη γυμναστική είναι.Προφανως δεν κατάλαβε.Γελασε λίγο το χειλάκι μου.
•Τουλάχιστον ο Αδωνις πουλούσε βιβλία.Μια χαρά. Δεν το έπαιζε γκουρού των σκελετικων παθήσεων.

Πάνος Μπιτσαξής

Ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας έχει καταφέρει να μπει στο Βιβλίο με τα Ρεκόρ Γκίνες και είναι το μοναδικό σε όλη την Ελλάδα που το έχει καταφέρει αυτό.

Πρόκειται για το χωριό Κρεμμύδια, το οποίο ανήκει στο νομό Μεσσηνίας και είναι χτισμένο σε 322 μέτρα υψόμετρο, 20 χιλιόμετρα περίπου μακριά από την Πύλο, που μαγεύει με την ομορφιά της. 

Οι κάτοικοί του ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία, περίπου 500 στον αριθμό, ωστόσο αυτό δεν τους εμπόδισε να… μελετήσουν! Γιατί το λέμε αυτό; Τα Κρεμμύδια το 2000 μπήκαν στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες ως το χωριό με το μεγαλύτερο ποσοστό πτυχιούχων επιστημόνων στο σύνολο των κατοίκων του!

Σύμφωνα με τη σχετική αναφορά που υπάρχει στο βιβλίο Γκίνες του 1999, το ποσοστό αναλογίας επιστημόνων επί του γενικού πληθυσμού της κοινότητας ανερχόταν στο 30%! Οπότε αν και τόσο μικρό χωριό (τότε αριθμούσε περίπου 800 κατοίκους) οι περισσότεροι ήταν σπουδαγμένοι.

Σήμερα, με τη μείωση των κατοίκων, τα πράγματα έχουν αλλάξει αρκετά, ενώ το μοναδικό δημοτικό σχολείο, αυτό που σπούδασε τους περισσότερους επιστήμονες του χωριού, δυστυχώς έκλεισε λόγω έλλειψης μαθητών!

Ο Κόσμος, είναι αιωνία, λογική, έμψυχος και ζώσα ύλη, η οποία, απλώς, αυτοαναπλάθεται περιοδικώς δι’ Εκπυρώσεων. Τα πάντα είναι ενσώματα, τίποτε από όσα υπάρχουν δεν είναι ασώματον, στο δε εσωτερικό του Κόσμου δεν υπάρχει θέση για κανένα κενό, παρά το ότι ο ίδιος βρίσκεται μέσα σε ένα ατελείωτο κενό (στην στωϊκή ακριβολογία, ο όρος «Σύμπαν» ή «Πάν» υποδηλώνει το σύνολο του Κόσμου και του περιβάλλοντος κενού, ενώ ο όρος «Όλον» υποδηλώνει μόνον τον Κόσμο δίχως το κενό).

Πραγματικά είναι μόνον τα σώματα, ό, τι δηλαδεί μπορεί να ενεργεί ή πάσχει. Ενσώματος είναι και ο Λόγος – Θεός («το αμέσως Θείον»), όπως ενσώματες και έμψυχες είναι και οι «Αρετές», τα «Πάθη», η «Σοφία», οι ενέργειες, οι δονήσεις, οι λέξεις, ακόμη και οι κινήσεις του φαντασιακού (καθώς υφίσταται άμεση σύνδεση του τελευταίου με τον ενδιάθετο λόγο).

Η γλώσσα, αυτομάτως «εικονοποιεί» και δίνει ύπαρξη σε ό,τι εκφράζει, ακόμη κι αν αυτό δεν είναι άμεσα προσιτό στις αισθήσεις. Το σύνολο των εμπεριεχομένων στον Κόσμο νοούνται ως «το εμμέσως Θείον».

(Από το βιβλίο του Βλάση Γ. Ρασσιά: «Θεοίς Συζήν. Εισαγωγή στον Στωϊκισμό», Αθήναι 2001, εκδόσεις «Ανοιχτή Πόλη»)