Είμαι πάντα ευτυχισμένος. Ξέρετε γιατί; 

Γιατί δεν περιμένω τίποτα από κανέναν.

Οι προσδοκίες πάντα πληγώνουν.

Η ζωή είναι μικρή. Γι’ αυτό αγάπα την ζωή σου και συνέχισε να χαμογελάς.

Ζήσε για σένα και πριν μιλήσεις, άκου.

Πριν γράψεις, σκέψου.

Πριν ξοδέψεις, δούλεψε.

Πριν προσευχηθείς, συγχωρήσει.

Πριν πληγωθείς, νιώσε.

Πριν μισήσεις, αγαπά.

Πριν τα παρατήσεις, προσπάθησε. Πριν πεθάνεις, ζήσε !

Σαιξπηρικέ λόγια…

 

19 τοῦ Δεκέμβρη 1911 μὲ τὸ Ἰουλιανὸ ἡμερολόγιο, 1 τοῦ Γενάρη 1912 μὲ τὸ Γρηγοριανό. Ἦταν πρωί, λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἥλιου ἢ λίγο μετά. Ἕνας ὑπηρέτης βαδίζοντας μπροστά, κρατοῦσε τὰ γκέμια ἑνὸς ἀλόγου κατηφορίζοντας μιὰ πλαγιὰ μὲ πράσινο, φρέσκο χορτάρι.Πάνω στὸ ἄλογο ἦταν καθισμένη μιὰ γυναίκα, ποὺ κρατιόταν γερὰ ἀπὸ τὰ μπροστινὰ κρικέλια τοῦ σαμαριοῦ. Πίσω της βάδιζε ἕνας ἄντρας ἰσχνός, μᾶλλον κοντός, ποὺ πρόσεχε νὰ βρίσκεται σὲ κάθε στιγμὴ κοντὰ στὰ καπούλια τοῦ ἀλόγου, γιὰ κάθε ἐνδεχόμενο. Ὁ ἄντρας ἦταν ὁ πατέρας μου καὶ ἡ γυναίκα ἡ μητέρα μου. Ἐγὼ δὲν ἤμουνα ἀκόμη σὲ τοῦτο τὸν κόσμο. Θὰ γεννιόμουνα τὸ ἴδιο ἐκεῖνο βράδυ στὶς Κροκεές.

Παρ’ ὅλο ποὺ δὲν ἤμουνα ὁ πρωτότοκος —αὐτὸς εἶχε πεθάνει λίγους μῆνες πιὸ πρίν— ὁ τοκετὸς στάθηκε δύσκολος, τὴν Τρίτη μέρα χρειάστηκε νὰ ἑτοιμάσουν τὰ σάβανα τῆς μητέρας μου καὶ σὲ μιὰ στιγμὴ μάλιστα νὰ χτυπήσουν καὶ τὶς καμπάνες τοῦ Ἁγίου Νικολάου λυπητερά. Ἔγινε ὅμως τὸ θαῦμα —γιὰ κείνη τὴν ἐποχὴ— κι ἡ μητέρα μου δὲν πέθανε. Ἔφτασε ὣς τὴν ἄκρη καὶ ξαναγύρισε. Πάλαιψε πολὺ ἄσχημα, ἔχασε γιὰ μερικὲς στιγμὲς τὰ λογικά της, τινάχτηκε ὄρθια, σήκωσε στὸν ἀέρα τ’ ἀδυνατισμένα κέρινα χέρια της, κι ἔκανε δυὸ βήματα μπρὸς πίσω, θέλοντας νὰ χορέψει.

~.~

Μάζευα πασχαλίτσες, τὶς ἀνέβαζα στὸ σπίτι καὶ τὶς ἔβαζα νὰ περπατᾶνε στὸ πάτωμα. Τὶς ἔβλεπα ἔπειτα νὰ σηκώνονται, ν’ ἀνοίγουν τὰ χρωματιστά τους φτερά, νὰ φέρνουνε μερικοὺς κύκλους στὴν ἀπέραντη σάλα μας καὶ νὰ ξαναφεύγουν ἔξω στὸν οὐρανὸ ἀπὸ τὰ μεγάλα παράθυρα. Ἀκόμη καὶ τὰ βουνὰ τὰ ἔβλεπα σὰν νὰ εἶχαν ζωντανὲς φυσιογνωμίες, σὰν νὰ ἤμαστε μιὰ οἰκογένεια. […]

Ἔνοιωθα ἕνα εἶδος φόβου. Τὰ παιδιὰ βρίσκανε εὐχαρίστηση σὲ πολὺ σκληρὰ πράγματα. Περνοῦσαν βελόνες στὰ μάτια τῶν τζιτζικιῶν κι ὕστερα τ’ ἀφήνανε νὰ πετάξουν. Ὅταν τέλειωνε τὸ σχολειό, χωρίζονταν σὲ ὁμάδες κι ἀρχίζανε μεταξύ τους τὸν πετροπόλεμο. Ἀλλὰ ἐγὼ ἀλλοιῶς τὸν εἶχα φανταστεῖ τὸν κόσμο: χωρὶς βελόνες περασμένες στὰ μάτια τῶν τζιτζικιῶν καὶ πετροπόλεμους.

~.~

Κατεβαίνοντας στὴν πόλη, [η μάνα μου] βρῆκε μιὰ μέρα στὸ δρόμο κάτι λεφτά: ἑφτακόσιες δραχμές, δεμένες σ’ ἕνα μαντήλι. Τὰ κράτησε περισσότερο ἀπὸ ἕνα μήνα. Δὲν ἀκούστηκε νὰ τὰ ζητήσει κανείς. Κατέβηκε τότε στὴν πόλη, ἔχοντας πάρει μιὰν ἀπόφαση ποὺ δὲν τὴν περίμενα. «Ἄκουσες», μὲ ρώτησε, «νὰ ἔχασε κανεὶς τίποτα χρήματα;» « Ὄχι» τῆς ἀπάντησα καὶ τὴν κοίταξα μὲ ἀπορία. «Τὰ βρῆκα ἐγώ», μοῦ εἶπε, ἐνῶ ἡ φωνή της καὶ τὰ χέρια της ἔτρεμαν. «Σοῦ τὰ δίνω νὰ πάρεις βιβλία». Σὲ λίγο καὶ τῶν δυό μας τὰ χέρια ἔτρεμαν. Τὰ λεφτὰ ἤτανε ἀφημένα στὸ τραπέζι. Τῆς εἶπα νὰ κρατήσει μερικὰ κι αὐτή, ν’ ἀγοράσει καὶ πράγματα γιὰ τὸ σπίτι. «Εἶναι κακό» μοῦ ἀπάντησε, «πρέπει νὰ πᾶνε ὅλα σὲ ἱερὸ σκοπό». Καὶ συμπλήρωσε: «Θὰ κρατήσω μία δραχμὴ μόνο, ν’ ἀνάψω ἕνα κερὶ γιὰ τὴ σχώρεση. Κι ὅταν μεγαλώσεις καὶ μπορεῖς, αὐτὲς τὶς εφτακόσιες δραχμὲς νὰ τὶς δώσεις πίσω». «Σὲ ποιόν;» τὴν ρώτησα. « Ὅπου κι ἂν βρίσκεσαι στοὺς φτωχούς», μοῦ ἀπάντησε.

~.~

Μιὰ νύχτα μ’ ἔπιασε πυρετός. Ὁ γιατρὸς εἶπε πὼς κατὰ τὰ ἄλλα, «ἀντικειμενικῶς οὐδέν».Οἱ ἐξετάσεις ὅμως στὶς περιπτώσεις αὐτὲς εἶναι ὁπωσδήποτε πλημμελεῖς, γιατὶ ἡ ψυχὴ δὲν ἀποτελεῖ ἀντικείμενο ἐξέτασης ἀπὸ τὸν γιατρό. Καὶ ἡ ἀσπιρίνη δὲν τῆς ἔκανε τίποτα.

~.~

Ὅταν ἔβγαινα ἀπὸ τὸ τελευταῖο χωριό, τότε ἦταν ποὺ ἔνοιωθα πὼς δὲν μὲ ἀπειλοῦσε πιὰ κανένας κίνδυνος. Περιπλανιόμουνα ἐκεῖ τὴ νύχτα, μὲ περισσότερη ἄνεση ἀπ’ ὅση περιπλανιέται ἕνας ἄνθρωπος τὴν ἡμέρα σὲ μιὰ πολιτεία.Ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα ποὺ ἔβλεπα καὶ δὲν ἔβλεπα μέσα στὴ νύχτα, εἶχα τὴν ἐντύπωση πὼς μὲ γνώριζαν καὶ τὰ γνώριζα. […]

Συνέχιζα τὴν πορεία μου μέσ’ ἀπ’ τὰ μαυρόπευκα καὶ τὰ ἔλατα, ποὺ πολλὲς φορὲς τὸ σκοτάδι ἔπηζε ἀνάμεσά τους καὶ ὑποχρεωνόμουνα νὰ τὸ ἀνιχνεύω μὲ ἁπλωμένα τὰ χέρια μου πρὸς τὰ ἐμπρός. Ἡ ἔλλειψη φόβου ποὺ εἶχα μοῦ δημιουργοῦσε τὴν αἴσθηση μιᾶς ἀόρατης προστασίας. Σάμπως τὸ καλὸ νὰ μὴν ἦταν ἰδέα, ἀλλὰ μιὰ συνείδηση ποὺ σχημάτιζε γύρω μου ἕνα φραγμό. Βγαίνοντας ὁ ἥλιος, μ’ ἔβρισκε νὰ κάθομαι ἀπέναντί του. Τὸ σημεῖο ποὺ καθόμουνα ἤτανε τὸ πιὸ ὑψηλό, ἤμουνα τὸ πιὸ κοντινό του πρόσωπο. Νόμιζα πὼς ὁ ἕνας μας κοιτοῦσε τὸν ἄλλο. Εἶχα τὴν αἴσθηση τῆς ἀμοιβαιότητας. Νόμιζα πὼς μέσα στὶς ἀχτίνες του ρέει ἕνα εἶδος ζωῆς, ὅπως καὶ μέσα στὰ χέρια μου. Πὼς σάλευε κάτι σὰν ἕνα εἶδος φωνῆς μέσα στὸ φῶς του.

1969, ἀποσπάσματα

*

Ο φωτογράφος που έβγαλε την μία στο εκατομμύριο φωτό με τη σφαίρα δίπλα στο κεφάλι του Τραμπ εξηγεί πώς την τράβηξε

Ο φακός του Νταγκ Μιλς συνέλαβε τη στιγμή που σφαίρα από το όπλο του Τόμας Μάθιου Κρουκς κατευθυνόταν προς τον Ντόναλντ Τραμπ.

Η αποτύπωση αυτής της στιγμής, που «συμβαίνει μία φορά στο εκατομμύριο», έγινε με μία κάμερα που καταγράφει εικόνες με ταχύτητα έως και 30 καρέ ανά δευτερόλεπτο.

Ο φωτορεπόρτερ των New York Times, Νταγκ Μιλς, είπε τη Δευτέρα ότι δεν συνειδητοποίησε ότι τράβηξε την ιστορική φωτογραφία κατά την απόπειρα δολοφονίας του Τραμπ παρά μόνο όταν μία συντάκτρια εντόπισε τη διαφαινόμενη πορεία μιας σφαίρας που εκτοξεύτηκε από τον ελεύθερο σκοπευτή Μάθιου Τόμας Κρουκς που βρισκόταν σε μία στέγη 140 μέτρα από την προεκλογική συγκέντρωση στην οποία μιλούσε ο υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ, στην Πενσυλβάνια.

Από τους πυροβολισμούς σκοτώθηκε ένας 50χρονος άνδρας, ενώ τραυματίστηκαν άλλοι δύο θεατές και ο Τραμπ τραυματίστηκε στο αφτί.

«Όταν τον είδα να κάνει κάποιου είδος μορφασμό και να κοιτά στα δεξιά και μετά να πιάνει το αυτί του, και τον κοίταξα, και μετά έσκυψε, σκέφτηκα “θεέ μου, τον πυροβόλησαν”», είπε ο Μιλς στον CBS News. Ακόμη και όταν ο Τραμπ αποσύρθηκε από τη σκηνή από πράκτορες της Μυστικής Υπηρεσίας, ο Μιλς, βραβευμένος με Πούλιτζερ, συνέχιζε να τραβάει φωτογραφίες. «Όταν συνέβη λοιπόν, παρόλο που το επιτελείο του πρώην προέδρου μου φώναζε να σκύψω και η Μυστική Υπηρεσία μας φώναζε να σκύψουμε, μάλλον δεν έκανα το πιο ασφαλές πράγμα, αλλά έτρεξα γύρω στο πλάι της σκηνής για να προσπαθήσω να απαθανατίσω αυτές τις στιγμές», εξήγησε. Ο Μιλς έστειλε αρχικά φωτογραφίες του Τραμπ με το ματωμένο αυτί και τη γροθιά του υψωμένη σε μία συντάκτρια. Στη συνέχεια θυμήθηκε ότι είχε φωτογραφίες από τη στιγμή που ο Τραμπ μιλούσε πριν από την αναταραχή.

Όπως εξήγησε, η συντάκτρια τον κάλεσε πίσω και του είπε: «Δεν θα το πιστέψετε. Νομίζουμε ότι έχουμε μια εικόνα. Έχετε μια φωτογραφία της σφαίρας πίσω από το κεφάλι του». Η σφαίρα είναι ελάχιστα ορατή και διαφαίνεται μόνο όταν η φωτογραφία μεγεθυνθεί.

Ειδικός στη σήμανση από το FBI επιβεβαίωσε ότι η εικόνα δείχνει τη σφαίρα να σχίζει τον αέρα, ανέφερε το CBS News. Δεν είναι σαφές αν αυτή είναι η σφαίρα που τρύπησε το αυτί του Τραμπ.

Πηγή: NY Post

τα 3 χαρακτηριστικά που διαθέτουν οι επιτυχημένοι άνθρωποι σύμφωνα με την Cristina Muise  Chief Executive Officer & President της εταιρείας Precision Life Science

Περιέργεια

«Όλοι έχουν τρία χαρακτηριστικά που τους ξεχωρίζουν από όλους τους άλλους», είπε, σημειώνοντας ότι η περιέργεια είναι το πρώτο χαρακτηριστικό ενός επιτυχημένου ανθρώπου.

«Καταλαβαίνουν ότι δεν υπάρχει ποτέ μόνο μία πλευρά για ένα ζήτημα και κάνουν διαρκώς ερωτήσεις. Πρέπει να μάθουν περισσότερα και πρέπει να μάθουν και το γιατί. Ένα άτομο που αναζητά το το βρίσκεται από πίσω και αναγνωρίζει ότι δεν κατέχει τις απαντήσεις σε κάθε ερώτηση βαδίζει στο μονοπάτι της επιτυχίας, καθώς επιδεικνύει ταπεινότητα και διανοητική αναζήτηση για να κατανοήσει πώς λειτουργεί ο κόσμος».

Ανθεκτικότητα

Το δεύτερο χαρακτηριστικό που προσδιόρισε ως μέτρο της επιτυχίας είναι το επίπεδο ανθεκτικότητας ενός ατόμου. Εξήγησε ότι ένα άτομο που είναι ανθεκτικό αντιδρά με ψυχραιμία στην κριτική, αποδεχόμενο την ανάγκη να είναι ευέλικτο και να αλλάξει τη στάση του ή τη συμπεριφορά του στον εργασιακό χώρο, αν κάτι δεν του βγαίνει σε καλό, γίνεται ένα επιτυχημένο άτομο καθώς μπορεί να διαχειριστεί τον αμυντικό του μηχανισμό.

«Δεν είναι ότι δεν αμύνονται ή δεν βάζουν όρια, αλλά αντέχουν στην πίεση και τις απαιτήσεις. Όταν λαμβάνουν κριτική ή ανατροφοδότηση, μπορούν πραγματικά να τη διαχειριστούν με ψυχραιμία και σύνεση».

Συμβούλευσε τους ανθρώπους να σκέφτονται το τι καλό μπορεί να βγει από μια αρνητική η πιεστική κατάσταση. Τρόπος που είναι πολύ καλός τρόπος για να επαναπροσδιορίσετε τις δύσκολες καταστάσεις και να τις μετατρέψερ σε σημεία ανάπτυξης και εμπειρίες μάθησης.

«Μπορείτε να κάθεστε εκεί και να μεμψιμειρείτε ή να σκέφτεστε διαρκώς το πόσο στραβά μπορεί να πάνε όλα, αλλά αυτή δεν είναι η νοοτροπία που θέλετε για τον επιτυχημένο εαυτό σας», δήλωσε η Muise.

«Καταλήγετε έτσι να χτίζετε πάνω στην αρνητικότητα, αντί να εκπέμπετε κάτι θετικότητα προς το σύμπαν», κατέληξε.

Παρουσία

Οι άνθρωποι που προοδεύουν στον κόσμο είναι αυτοί που εκμεταλλεύονται τις ευκαιρίες που βρίσκονται μπροστά τους. «Δεν ψάχνουν για τις μέρες που θα δουλεύουν μόνο από το σπίτι- δεν αναζητούν διαρκώς τρόπο να γλιτώσουν δουλειά», είπε.

«Καταλαβαίνουν ότι οι ευκαιρίες έρχονται σε αυτούς που είναι πιο κοντά στις εξελίξεις και τα ζητήματα».

Εξήγησε ότι αυτοί είναι οι άνθρωποι που θέλουν να βρίσκονται στο γραφείο ή στον χώρο εργασίας, ώστε να καταλαβαίνουν πώς λειτουργούν οι καταστάσεις και να μπορούν να μάθουν από τα όσα προκύπτουν εκεί.

«Αυτοί είναι οι άνθρωποι που τραβούν την προσοχή των CEO, γιατί είναι εκείνοι που αξίζουν τον κόπο. Θέλεις να ξοδεύεις τον χρόνο σου σε ανθρώπους που θα μάθουν, θα αρπάξουν την ευκαιρία και θα το κυνηγήσουν», είπε, θίγοντας τα οφέλη της καθοδήγησης από τους ανωτέρους ως οδού για τη μετάδοση γνώσεων.

«Οι ευκαιρίες είναι γραφτό να έρχονται και να φεύγουν. Δεν μένουν εκεί περιμένοντας να τις αρπάξει κάποιος», είπε η CEO.

Πηγή:it’s possible.gr

Το 2027 οι Έλληνες οδηγοί θα έχουν στη διάθεσή τους έναν νέο αυτοκινητόδρομο. Θα πηγαίνουν από τη Λαμία στην Πάτρα σε 1,5 ώρα μέσα από 7 γέφυρες

Την πρόοδο των εργασιών στο «Οδικό Τμήμα Μπράλος – Άμφισσα του διαγώνιου άξονα Λαμία – Ιτέα – Αντίρριο» διαπίστωσε ο Υφυπουργός Υποδομών και Μεταφορών, αρμόδιος για τις υποδομές, Νίκος Ταχιάος, στο πλαίσιο περιοδείας του στην Περιφερειακή Ενότητα Φωκίδας.

Τα έργα βελτίωσης της οδικής σύνδεσης του τμήματος Μπράλος – Άμφισσα βρίσκονται σε εξέλιξη από το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, μέσω δύο συμβάσεων συνολικού προϋπολογισμού περίπου 300 εκατομμυρίων ευρώ πλήρως εξασφαλισμένων από Ευρωπαϊκά κονδύλια.

Δύο σήραγγες και επτά γέφυρες

Η ολοκλήρωσή των έργων θα προσφέρει εναλλακτική διαδρομή, κυρίως στις μετακινήσεις μεταξύ Δυτικής και Κεντρικής Ελλάδας, και θα ενισχύσει το επίπεδο οδικής ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή. Το τμήμα με συνολικό μήκος 30,7 χλμ, ανήκει στον διαγώνιο άξονα Λαμία – Ιτέα – Αντίρριο, που υπάγεται στον διευρωπαϊκό οδικό άξονα Κεντρικής Ελλάδος Ε65. Στο αντικείμενο του έργου περιλαμβάνεται η κατασκευή δύο σηράγγων, επτά γεφυρών και έξι ισόπεδων κόμβων.

Το οδικό τμήμα έχει σχεδιαστεί ως συνδετικός άξονας της Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας, με τις Περιφερειακές Ενότητες Φωκίδας και Αιτωλοακαρνανίας, με αρχή και πέρας τον ΠΑΘΕ και την ΙΟΝΙΑ ΟΔΟ αντίστοιχα, παρακάμπτοντας τους οικισμούς από την περιοχή των οποίων διέρχεται.

Ο κ. Ταχιάος μετέβη στη θέση που θα κατασκευαστεί η πρώτη γέφυρα, μήκους 330 μ., όπου ήδη έχουν ξεκινήσει οι εκσκαφές για τη θεμελίωσή της. Ακολούθως, ο Υφυπουργός επισκέφθηκε την περιοχή του ρέματος «Στενό», που βρίσκεται πλησίον της Γραβιάς. Κατά την αυτοψία που διενήργησε συνοδευόμενος από κλιμάκιο του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, διαπίστωσε ότι πρόκειται για ένα απαιτητικό έργο, λόγω των ιδιαίτερων γεωμορφολογικών χαρακτηριστικών του εδάφους.

Τα χαρακτηριστικά του έργου «Μπράλος – Άμφισσα»

Με την ολοκλήρωση του τμήματος Μπράλος– Άμφισσα του διαγώνιου οδικού άξονα Λαμία- Ιτέα- Αντίρριο, θα μπορεί κάποιος να ταξιδέψει οδικώς από Λαμία στην Πάτρα σε λιγότερο από 1,5 ώρα, χωρίς να περάσει από την Αττική.

Ενδιάμεσα έχει ήδη κατασκευαστεί η παράκαμψη της Γραβιάς, ενώ το τμήμα από την παράκαμψη Γραβιάς έως τον Ισόπεδο Κόμβο Μεταλλείων Βωξίτη μήκους 4,7 χλμ έχει δημοπρατηθεί.

Το τμήμα Μπράλος-Άμφισσα θα έχει πλάτος 11 μέτρα με μία λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση (πλάτους 3,75 μέτρων), ενώ ένα μέρος των ερεισμάτων έχει ασφαλτοστρωθεί δημιουργώντας μία λωρίδα πολλαπλών χρήσεων (Λ.Π.Χ.) ανά κατεύθυνση, πλάτους 1,5 μέτρου.

Με την ολοκλήρωση του Μπράλος–Άμφισσα το μήκος της συνολικής διαδρομής θα μειωθεί κατά τέσσερα χιλιόμετρα. Με βάση τη σύμβαση, ο νέος δρόμος θα παραδοθεί έως τις 15 Αυγούστου 2027.

Πηγή: https://sinidisi.gr/

Βα­σί­λης Μα­νου­σά­κης.

ΉΤΑΝ στὸν δρό­μο ποὺ ἤθε­λε νὰ πά­ει. Δὲν πῆ­γε ἐκεῖ τυ­χαῖα. Ἦταν ἐκεῖ. Καὶ τὴν πῆ­ρε. Στὴν ἀρ­χὴ δι­στα­κτι­κά, ἀλ­λὰ κα­θὼς ὁδη­γοῦ­σε ὅλο καὶ σι­γου­ρευό­ταν. Θὰ τοῦ ἔδι­νε ὅσα ἤθε­λε. Ἐλευ­θε­ρία, κα­τα­νόη­ση, συν­τρο­φι­κό­τη­τα. Ὅταν τὴν εἶ­δε νὰ πε­ρι­μέ­νει ἐκεῖ, κα­τά­λα­βε. Δὲν χρειά­στη­κε πολ­λὴ ὥρα.

       Μιὰ ἑβδο­μά­δα πρίν, ἡ ἐφαρ­μο­γὴ γνω­ρι­μιῶν τοῦ εἶ­χε βγά­λει τὴ φω­το­γρα­φία της καὶ τὸν εἶ­χε ται­ριά­ξει μα­ζί της. Δὲν εἶ­χε καὶ πολ­λὴ ὄρε­ξη, κα­θὼς ἡ ἐφαρ­μο­γὴ πο­τὲ δὲν εἶ­χε πε­τύ­χει κά­τι κα­λό. Γιὰ κεῖ­νον κα­λό. Οἱ κο­πέ­λες μιὰ χα­ρὰ ἦταν, μᾶλ­λον. Ἀπό­ρη­σε μά­λι­στα ποὺ δὲν τὴν εἶ­χε σβή­σει τὴν ἐφαρ­μο­γὴ κιό­λας. Θὰ τὸ κά­νω με­τά, σκέ­φτη­κε καὶ κρά­τη­σε τὸ τη­λέ­φω­νό της. Καὶ ὄν­τως τὸ ἔκα­νε, συ­νε­πὴς στὰ λό­για του. Τε­λευ­ταία φο­ρά, λοι­πόν, ποὺ ἔβγαι­νε πα­ρα­κι­νη­μέ­νος ἀπὸ τὸ σύγ­χρο­νο προ­ξε­νιό.

       Στὴν ἄκρη τοῦ δρό­μου, στὸ ση­μεῖο ποὺ εἶ­χαν πεῖ, πε­ρί­με­νε ἐκεί­νη. Λε­πτή, μὲ μαῦ­ρο φό­ρε­μα, μα­κριὰ ξαν­θο­κά­στα­να μαλ­λιὰ κι ἕνα παλ­τὸ ποὺ τὴ σκέ­πα­ζε, δη­μιουρ­γῶν­τας τὸ ἀπα­ραί­τη­το μυ­στή­ριο στὸ μυα­λό του κα­θὼς ἔστρι­ψε στὸ φα­νά­ρι, ἀφοῦ πρῶ­τα τὴν πα­ρα­κο­λου­θοῦ­σε γιὰ ἕνα ὁλό­κλη­ρο λε­πτό, πε­ρι­μέ­νον­τας τὸ πρά­σι­νο. Δὲν κου­νιό­ταν οὔ­τε ἐκεί­νη. Σὰν ἐκεῖ­νον μέ­σα του, ἀφοῦ ἔξω ἔπρε­πε νὰ ὁδη­γεῖ μη­χα­νι­κά. Πα­γω­μέ­νη λί­γο ἀπὸ τὸ κρύο τοῦ Ἰα­νουα­ρί­ου, λί­γο ἀπὸ τὴν ἀδέ­ξια προ­σμο­νὴ τοῦ ἀγνώ­στου ποὺ θὰ ἐρ­χό­ταν νὰ τὴν πά­ρει καὶ λί­γο ἀπὸ τὶς δι­κές της σκέ­ψεις ἢ ἀτυ­χί­ες, ποὺ τὴν ἔφερ­ναν ἐκεῖ, μα­ζί του, ἐκεῖ­νο τὸ βρά­δυ.

       Ἦταν στὸν δρό­μο ποὺ ἤθε­λε νὰ πά­ει. Δὲν πῆ­γε ἐκεῖ τυ­χαῖα. Ἦταν ἐκεῖ. Καὶ τὴν πῆ­ρε. Στὴν ἀρ­χὴ τοῦ μι­λοῦ­σε δι­στα­κτι­κά, ἀλ­λὰ ἔπει­τα λύ­θη­κε ἡ γλῶσ­σα της, ἀφοῦ ὅλο καὶ σι­γου­ρευό­ταν. Θὰ τῆς ἔδι­νε ὅσα ἤθε­λε. Ἐλευ­θε­ρία, κα­τα­νόη­ση, συν­τρο­φι­κό­τη­τα. Ὅταν τὸν εἶ­δε νὰ ἔρ­χε­ται, κα­τά­λα­βε. Δὲν χρειά­στη­κε πολ­λὴ ὥρα.

       Μιὰ ἑβδο­μά­δα πρίν, ἡ ἐφαρ­μο­γὴ γνω­ρι­μιῶν τῆς ἔχει βγά­λει τὴ φω­το­γρα­φία του καὶ τὴν εἶ­χε ται­ριά­ξει μα­ζί του. Δὲν εἶ­χε καὶ πολ­λὴ ὄρε­ξη, κα­θὼς ἡ ἐφαρ­μο­γὴ πο­τὲ δὲν εἶ­χε πε­τύ­χει κά­τι κα­λό. Γιὰ κεί­νη κα­λό. Οἱ ἄν­τρες μιὰ χα­ρὰ ἦταν, μᾶλ­λον. Ἀπό­ρη­σε μά­λι­στα ποὺ δὲν τὴν εἶ­χε σβή­σει τὴν ἐφαρ­μο­γὴ κιό­λας. Θὰ τὸ κά­νω με­τά, σκέ­φτη­κε καὶ κρά­τη­σε τὸ τη­λέ­φω­νό του. Καὶ ὄν­τως τὸ ἔκα­νε, συ­νε­πὴς στὰ λό­για της.

       Καὶ τώ­ρα ἦταν ἐκεῖ, στὸ αὐ­το­κί­νη­το, μα­ζί. Πή­γαι­ναν γιὰ πο­τό. Πάν­τα τὸ πο­τὸ ξε­πλέ­νει τὰ λό­για ποὺ κρα­τᾶς μέ­σα σου καὶ σοῦ τὰ ἁπλώ­νει κα­θα­ρὰ στὸ στό­μα. Στὸ μπὰρ θὰ κοι­τά­ζον­ταν ἀμή­χα­να, θὰ συ­ζη­τοῦ­σαν γιὰ τὰ τρέ­χον­τα, θὰ ἔπαι­ζαν καὶ λί­γο θέ­α­τρο γιὰ τὴ ζωή τους, τὴ δου­λειά τους καί, ὅσο προ­χω­ροῦ­σε ἡ βρα­διά, θὰ ἔβλε­παν ἂν τὸ ταί­ρια­σμα τῆς ἐφαρ­μο­γῆς ἦταν στὸ ἴδιο πο­σο­στὸ μὲ τὸ δι­κό τους, τὸ ἀλη­θι­νό.

       Με­τὰ ἀπὸ δύο πο­τὰ καὶ δυὸ σφη­νά­κια ἀπὸ τὸν μπάρ­μαν, ποὺ εἶ­δε τὴν ἀμη­χα­νία τους καὶ ἀπο­φά­σι­σε νὰ συμ­βάλ­λει μὲ ἀλ­κο­ὸλ στὴ συ­ζή­τη­σή τους, ἀπο­φά­σι­σαν νὰ περ­πα­τή­σουν στὸν πα­γε­ρὸ Γε­νά­ρη. Ἔδε­σαν τὰ χέ­ρια τους καὶ προ­χώ­ρη­σαν. Χά­θη­καν στὶς πα­γω­μέ­νες ἀνά­σες τῶν πε­ρα­στι­κῶν καὶ ἐξα­φα­νί­στη­καν.

       Πι­θα­νὸν ἀκό­μη νὰ περ­πα­τᾶ­νε στοὺς πα­γω­μέ­νους δρό­μους. Ἴσως καὶ νὰ κλέ­βουν ἕνα φι­λὶ ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλ­λον σὲ σκο­τει­νὰ σο­κά­κια. Ἀκό­μα καὶ νὰ μέ­νουν μα­ζὶ ὑπάρ­χει πι­θα­νό­τη­τα.

       Κα­νεὶς δὲν θὰ μά­θει, για­τί ἔτσι ἔχουν τὰ πράγ­μα­τα μὲ αὐ­τὰ τὰ ται­ριά­σμα­τα. Τὰ πο­σο­στὰ ἐπι­τυ­χί­ας τους εἶ­ναι ἀσα­φῆ. Τὸ ἴδιο ἀσα­φὴς καὶ ὁ δρό­μος ποὺ εἶ­δαν ἐκεῖ­νον καὶ ἐκεί­νη τε­λευ­ταία φο­ρά.

       Ἀλ­λὰ ἔχουν σβή­σει πιὰ τὴν ἐφαρ­μο­γὴ καὶ ἐπί­σης δὲν θὰ μά­θουν.

Βα­σί­λης Μα­νου­σά­κης

ΠΗΓΉ: ἈΠῸ ΤῊΝ ΣΥΛ­ΛΟΓῊ ΔΙΗΓΗ­ΜΆ­ΤΩΝ ΤΑΝ­ΓΚῸ ΣῈ ΜΠΛῈ ΝΎ­ΧΤΕΣ (ἘΚΔΌ­ΣΕΙΣ ΠΗ­ΓΉ, 2024).

Στις 15 Ιουλίου του 1974 η Χούντα των Αθηνών δια των οργάνων της στη Μεγαλόνησο (Εθνική Φρουρά, ΕΛΔΥΚ, ΕΟΚΑ Β’) ανατρέπει τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας αρχιεπίσκοπο Μακάριο και εγκαθιστά κυβέρνηση «μαριονετών» υπό τον δημοσιογράφο Νίκο Σαμψών. Πέντε ημέρα αργότερα, οι Τούρκοι θα εισβάλουν στην Κύπρο…

Οι σχέσεις της ελληνικής χούντας και ιδιαίτερα του ισχυρού άνδρα της ταξιάρχου Δημητρίου Ιωαννίδη με τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο ήταν ιδιαίτερα τεταμένες. Ο Ιωαννίδης πίστευε ότι ο Μακάριος είχε απεμπολήσει την «Ένωση», ήταν φιλοκομμουνιστής και φοβόταν το πνεύμα ανεξαρτησίας του. Από τον Απρίλιο του 1974 εξύφαινε σχέδιο για την ανατροπή του. «Πρέπει να τελειώνουμε με τον Μούσκο» φέρεται να είπε σε συγκέντρωση αξιωματικών στο σπίτι του πρωθυπουργού Αδαμάντιου Ανδρουτσόπουλου (Μιχαήλ Μούσκος ήταν το κοσμικό όνομα του Μακαρίου).

Ο Μακάριος είχε προειδοποιηθεί για τα σχέδια του Ιωαννίδη από τον Ευάγγελο Αβέρωφ και άλλους Ελλαδίτες πολιτικούς παράγοντες, αλλά δεν φαίνεται να έδινε ιδιαίτερη σημασία. Τους φόβους τους για το ενδεχόμενο ενός πραξικοπήματος στη μεγαλόνησο είχαν εκφράσει από το εξωτερικό ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου. Στην Κύπρο, απλώς είχαν ληφθεί έκτακτα μέτρα για την προστασία παραγόντων της δημόσιας ζωής, λόγω και της δραστηριότητας της ΕΟΚΑ Β’.

Η αφορμή για την επιτάχυνση των εξελίξεων δόθηκε την 1η Ιουλίου 1974, όταν το Υπουργικό Συμβούλιο της Κύπρου αποφάσισε τη μείωση της στρατιωτικής θητείας σε 14 μήνες και του περιορισμού των ελλαδιτών αξιωματικών της Εθνικής Φρουράς. Την επομένη, 2 Ιουλίου, ο Μακάριος με επιστολή του προς τον Έλληνα ομόλογό του στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη κατηγόρησε την ελληνική κυβέρνηση για ανάμιξη στις εναντίον του συνωμοσίες και αξίωνε να ανακληθούν στην Ελλάδα 650 ελλαδίτες αξιωματικοί, που υπηρετούσαν στην Εθνική Φρουρά της Κύπρου.

Στην επιστολή του επισήμαινε στον Γκιζίκη:

…Θλίβομαι κύριε πρόεδρε, διότι ευρέθην εις την ανάγκην να είπω πολλά δυσάρεστα δια να περιγράψω εις αδράς γραμμάς με γλώσσα ωμής ειλικρινείας την από μακρού εν Κύπρω υφιστάμενην κατάστασιν . Τούτο όμως επιβάλλει το εθνικόν συμφέρον , το οποίον έχω πάντοτε γνώμονα όλων των ενεργειών και δεν επιθυμώ διακοπήν της συνεργασίας μου μετά της ελληνικής κυβερνήσεως. Δέον, όμως, να ληφθεί υπόψιν,ότι δεν είμαι διορισμένος νομάρχης ή τοποτηρητής εν Κύπρω της ελληνικής κυβερνήσεως αλλά εκλεγμένος ηγέτης μεγάλου τμήματος του ελληνισμού και απαιτώ ανάλογον προς εμέ συμπεριφοράν του εθνικού κέντρου…

Την ίδια ημέρα, σε σύσκεψη στο γραφείο του Αρχηγού των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγού Μπονάνου, με τη συμμετοχή του Ιωαννίδη, αποφασίστηκε ότι το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου θα γινόταν τη Δευτέρα 15 Ιουλίου 1974. Ο Μπονάνος ανέθεσε την αρχηγία του πραξικοπήματος στον ταξίαρχο Μιχαήλ Γεωργίτση, με υπαρχηγό τον καταδρομέα συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Κομπόκη. Και οι δύο αξιωματικοί υπηρετούσαν στην Εθνική Φρουρά.Στις 11 Ιουλίου συνήλθε στην Αθήνα το υπουργικό συμβούλιο για να συζητήσει την επιστολή Μακαρίου και αποφασίστηκε να συγκληθεί ευρεία σύσκεψη το Σάββατο 13 Ιουλίου, για να εκτιμηθούν οι επιπτώσεις από την επαπειλούμενη μείωση της στρατιωτικής θητείας στην Κύπρο. Στη σύσκεψη αυτή συμμετείχαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στρατηγός Φαίδων Γκιζίκης, ο πρωθυπουργός Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος, ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων στρατηγός Μπονάνος και ο διοικητής της Εθνικής Φρουράς αντιστράτηγος Γεώργιος Ντενίσης (θείος της γνωστής ηθοποιού Μιμής Ντενίση). Η σύσκεψη, που κράτησε μόλις λίγα λεπτά της ώρα έγινε για το θεαθήναι, για να παραπλανηθεί ο στρατηγός Ντενίσης, ο οποίος ήταν αντίθετος σε ενδεχόμενο πραξικόπημα στην Κύπρο και να αφεθεί ελεύθερο το έδαφος στους δύο υφισταμένους του Γεωργίτση και Κομπόκη να δράσουν ανενόχλητοι στο νησί.

Νωρίς το πρωί της Δευτέρας, 15 Ιουλίου 1974, ο Μακάριος πήρε τον δρόμο της επιστροφής στο Προεδρικό Μέγαρο στη Λευκωσία από την εξοχική του κατοικία στο όρος Τρόοδος, όπου είχε περάσει το Σαββατοκύριακο. Η πομπή του Μακαρίου πέρασε μπροστά από το στρατόπεδο της Εθνικής Φρουράς στην Κοκκινοτριμιθιά, όπου τα τανκς ζέσταιναν ήδη τις μηχανές τους για το επικείμενο πραξικόπημα. Η πομπή του Μακαρίου πέρασε ανενόχλητη από το σημείο εκείνο, χωρίς κάποιο από τα μέλη της συνοδείας του να παρατηρήσει κάτι το ύποπτο.

Στις 8.15 πμ, τα πρώτα τεθωρακισμένα άρχισαν να βγαίνουν από τη βάση τους, με κατεύθυνση το Προεδρικό Μέγαρο. Παράλληλα, μία μοίρα καταδρομών διατάχθηκε να καταλάβει όλα τα επίκαιρα σημεία και τα δημόσια κτίρια. Το πολυαναμενόμενο πραξικόπημα είχε εκδηλωθεί με το σύνθημα «Ο Αλέξανδρος εισήλθε εις το νοσοκομείο».

Την ώρα εκδήλωσης του πραξικοπήματος, ο Μακάριος δεχόταν μια ομάδα ελληνοπαίδων από την Αίγυπτο. Κάποιο από τα παιδιά άκουσε τους πυροβολισμούς, αλλά ο Μακάριος τα καθησύχασε. Όταν τα πυρά πύκνωσαν και το Προεδρικό Μέγαρο άρχισε να κανονιοβολείται από τα τεθωρακισμένα της Εθνικής Φρουράς, ο Μακάριος, αφού προστάτευσε πρώτα τους μικρούς του επισκέπτες, στη συνέχεια διέφυγε από τη μοναδική αφύλακτη δίοδο, που υπήρχε στα δυτικά του Προεδρικού Μεγάρου.Με τη βοήθεια τριών σωματοφυλάκων του και ντυμένος με πολιτικά ρούχα, ακολούθησε την κοίτη ενός παρακείμενου χειμάρρου και κάτω από μυθιστορηματικές συνθήκες έφθασε στη Μονή Κύκκου. Εκεί, ξεκουράστηκε για λίγο και στη συνέχεια πήρε τον δρόμο για την Πάφο. Το ερώτημα που πλανάται από τότε είναι γιατί οι πραξικοπηματίες δεν απέκλεισαν ολοκληρωτικά το Προεδρικό Μέγαρο, αλλά άφησαν αφύλακτη μία δίοδο, από την οποία διέφυγε ο Μακάριος. Ο συνταγματάρχης Κομπόκης, που είχε το γενικό πρόσταγμα της επίθεσης, ισχυρίζεται ότι είχε εντολές να αφήσει ελεύθερη μία δίοδο για τη διαφυγή του Μακαρίου, ενώ ο επικεφαλής του πραξικοπήματος ταξίαρχος Γεωργίτσης επικαλέστηκε την έλλειψη δυνάμεων.

Μέχρι το μεσημέρι, οι πραξικοπηματίες είχαν θέσει υπό τον έλεγχό τους σχεδόν ολόκληρη τη Λευκωσία, παρά την αντίδραση των πολιτοφυλάκων της ΕΔΕΚ του Βάσου Λυσαρίδη και του Εφεδρικού Στρατού, που αποτελούνταν αποκλειστικά από Ελληνοκυπρίους. Αμέσως άρχισαν να αναζητούν το πρόσωπο που θα αναλάμβανε την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Βολιδοσκοπήθηκαν τρεις ανώτατοι δικαστικοί και ο Γλαύκος Κληρίδης, οι οποίοι αρνήθηκαν. Τελικά, ο Γεωργίτσης κατέληξε στον δημοσιογράφο και παλαιό αγωνιστή της ΕΟΚΑ Νίκο Σαμψών, μία από τις πλέον αμφιλεγόμενες προσωπικότητες στην ιστορία του Κύπρου. Όταν το πληροφορήθηκε ο Ιωαννίδης φέρεται να είπε με αγανάκτηση: «500.000 Έλληνες υπάρχουν στην Κύπρο, αυτόν βρήκατε να κάνετε πρόεδρο».

Κι ενώ οι πραξικοπηματίες θεωρούσαν τον Μακάριο νεκρό και το ανακοίνωναν συνεχώς μέσω του ΡΙΚ, αυτός ήταν ζωντανός και απηύθυνε μήνυμα μέσω ενός αυτοσχέδιου ραδιοσταθμού της Πάφου: 

Ελληνικέ Κυπριακέ Λαέ! Γνώριμη είναι η φωνή που ακούεις. Γνωρίζεις, ποιος σου ομιλεί. Είμαι ο Μακάριος. Είμαι εκείνος, τον οποίο συ εξέλεξες δια να είναι ο ηγέτης σου. Δεν είμαι νεκρός. Είμαι ζωντανός. Και είμαι μαζί σου, συναγωνιστής και σημαιοφόρος εις τον κοινόν αγώνα. Το πραξικόπημα της χούντας απέτυχε. Εγώ ήμουν ο στόχος της και εγώ, εφόσον ζω, η Χούντα εις την Κύπρον δεν θα περάση. Η Χούντα απεφάσισε να καταστρέψη την Κύπρο.Να την διχοτομήση.Αλλά δεν θα το κατορθώση.Πρόβαλε παντοιοτρόπως αντίστασιν εις την Χούντα. Μη φοβηθής. Ενταχθήτε όλοι εις τα νομίμους δυνάμεις του κράτους. Η Χούντα δεν πρέπει να περάση και δεν θα περάση. Νυν υπέρ πάντων ο αγών!

Μέχρι το πρωί της 16ης Ιουλίου όλη η Κύπρος βρισκόταν υπό τον έλεγχο των πραξικοπηματιών. Το τίμημα του πραξικοπήματος ήταν βαρύ. Οι νεκροί από την αδελφοκτόνα διαμάχη έφθασαν τους 450. Ο Μακάριος, αφού διανυκτέρευσε στο στρατόπεδο της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ στην Πάφο, επιβιβάστηκε σε αγγλικό στρατιωτικό αεροπλάνο και δια μέσου της Μάλτας έφθασε στο Λονδίνο, όπου την επομένη, 17 Ιουλίου, συναντήθηκε με τον Βρετανό πρωθυπουργό Χάρολντ Ουίλσον και τον Υπουργό Εξωτερικών Τζέιμς Κάλαχαν.

Όσον αφορά τις διεθνείς αντιδράσεις για το πραξικόπημα, η Μεγάλη Βρετανία τήρησε επιφυλακτική στάση και συνέστησε «αυτοσυγκράτηση». Οι Ηνωμένες Πολιτείες ζήτησαν την υποστήριξη της ανεξαρτησίας της Κύπρου και κάλεσαν όλα τα κράτη να πράξουν το ίδιο, ενώ ο Υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσιγκερ απέρριψε πρόταση για υποστήριξη του ανατραπέντος καθεστώτος Μακαρίου. Στην Αθήνα, ο Υπουργός Εξωτερικών Κωνσταντίνος Κυπραίος δήλωσε, μεταξύ άλλων, ότι «αι πρόσφατοι εξελίξεις εν Κύπρω αποτελούν υπόθεσιν ανεξαρτήτου κράτους, μέλους των Ηνωμένων Εθνών».

Οι Τουρκοκύπριοι παρέμειναν απαθείς, καθώς θεώρησαν ότι το πραξικόπημα ήταν καθαρά υπόθεση των Ελληνοκυπρίων. Την ίδια ημέρα με την εκδήλωση του πραξικοπήματος, η Τουρκία έθεσε τις στρατιωτικές δυνάμεις της σε επιφυλακή, γιατί όπως δηλώθηκε ανετράπη η συνταγματική τάξη στο νησί. Στην Άγκυρα συνήλθε το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας με αφορμή την κατάσταση στην Κύπρο. Οι στρατιωτικοί διαβεβαίωσαν τον πρωθυπουργό Μπουλέντ Ετσεβίτ ότι θα είναι έτοιμοι για απόβαση στην Κύπρο μέσα σε πέντε ημέρες

Πηγή: https://www.sansimera.gr