ΟΡΕΙΝΟΣ

Φθινόπωρο του 1977 και η «κατάρα του Ποσειδώνα» για την Αθήνα θα σπάσει οριστικά. Η Αθήνα δεν θα ξαναδιψάσει. Ο ποταμός Μόρνος, 190 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα, έδωσε τη λύση. Σε ένα στένωμα της κοίτης του, κοντά στη θέση Μαυρονέρι, φτιάχτηκε χωμάτινο φράγμα με υλικά από την εύφορη κοιλάδα, που πριν πλουσιοπάροχα της χάριζε τα νερά του, που έδιναν ζωή στα καλαμπόκια και στα δημητριακά καθώς και στα πλούσια περιβόλια των φιλοπρόοδων καλλιεργητών.

Ξεκοιλιάστηκε κυριολεκτικά η περιοχή και όλα τα υλικά μεταφέρθηκαν και αποτέλεσαν την πρώτη ύλη για να κατασκευαστεί το χωμάτινο ανάχωμα-φράγμα πλάτους 600 μέτρων και ύψους 125. Όλα πήγαιναν καλά για τους διψασμένους Αθηναίους και όλα στραβά και μαύρα για τους κατοίκους της κοιλάδας. Το νερό θα άρχιζε σιγά σιγά να πλημμυρίζει την περιοχή και ο Ποσειδώνας έδινε την ευλογία του να δημιουργηθεί η λίμνη. Οι κάτοικοι θα έπρεπε να αφήσουν τα σπίτια και τις περιουσίες τους, να πάρουν μαζί τους τις αναμνήσεις, τα βιώματα και τα κόκαλα των προγόνων τους και να ψάξουν για καινούργια πατρίδα…..

Απόσπασμα από το διήγημα: Η θεά Αθηνά σώζει την ελιά στην κοιλάδα του Μόρνου

Από το βιβλίο: θαμμένα όνειρα, ζωντανές αναμνήσεις

Θέση Ντουσκαριά

Ο Απόστολος Παύλος στην προς Κορινθίους επιστολή του:

«Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί».

….ανάμεσα σε δύο ημερομηνίες κυλά η ζωή του κάθε ανθρώπου, σ’ αυτήν της γέννησης και εκείνην του θανάτου.

Καμία από τις δύο δεν θυμόμαστε, πράγμα που σημαίνει ότι σε καμία δεν διαθέτουμε συνείδηση.

Την πρώτη τη μαθαίνουμε από τις διηγήσεις των πολύ οικείων, τη δεύτερη δεν τη μαθαίνουμε ποτέ. Αυτοί που τη μαθαίνουν δεν μας την εκμυστηρεύονται, γιατί τότε εμείς έχουμε ήδη φύγει. Μόνο με θλίψη την ψιθυρίζουν από καιρού εις καιρόν σε κάποιους τρίτους, πριν η λήθη σκεπάσει τη μνήμη τους…

Απόσπασμα από το βιβλίο της Ιωάννας Τσιβάκου~Ζαχαρέα: Διάλογο με έναν απόντα.

Οι καλοί μα έδωσαν χαρά…

Οι κακοί μας έδωσαν εμπειρίες….

Οι αχάριστοι μας έδωσαν μαθήματα…

Οι άξιοι μας έδωσαν όμορφες αναμνήσεις…

*Γκαιτε