ΟΡΕΙΝΟΣ

Τραμπικοί και Πουτινικοί κυριακάτικοι συνειρμοί..Δαρείος

•Δεν χρειάζεται να μπεις βαθειά στο μυαλό και τον τρόπο που σκέπτονται.Ειναι η ακόρεστη δίψα της απόλυτης,ανέλεγκτης εξουσίας,της ενός ανδρός αρχής,της ασυνειδησίας της ματαιότητας μπροστά στην γοητεία της ασυδοσίας.Της περιφρόνησης της δημοκρατίας.Λοιπον όσο μεγαλώνω τόσο πιο πολύπλοκοι γίνονται οι συνειρμοί από την αποθήκη των εμπειριών.Αλλωστε δεν βάφω τα μαλλιά μου ξανθά ούτε καροτι όπως μέχρι πρότινος ο Τράμπ.Τα βάφω άσπρα όπως λέω καλαμπουριζοντας σε αυτοσαρκασμό.Ουτε νεαζω με νεαρές γυμνάστριες όπως ο νεανίας Πούτιν.Δικο μου βέβαια το πρόβλημα αυτοί μια χαρά το πάνε.

•Και περπατούσαμε στα ερείπια της Περσεπολης.Με τον Αρριανο και τον Πλούταρχο ανά χείρας.Αλεξανδρου Αναβασις.Η πυρποληθεισα από τους Μακεδονες,επίκεντρο της οικουμενης,πόλη.Και ξαφνικά η ματιά μου έπεσε στην διασωθείσα επιγραφή εν μέσω των χαλασμάτων.Μεγαλη ,έπιανε δυο μέτρα και περισσότερο.Το μνημείο της ματαιότητας.Εντυπωσιαστηκα,χαράχτηκε στη μνήμη.Αντε την είδες δεν θα κάτσουμε με τις ώρες ας προχωρήσουμε μου λέει η Μαρίνα.Εγω με τη ξεναγό να θέλω μετάφραση γραμμή γραμμή

•. «Είμαι ο Δαρείος.Ο μεγάλος βασιλευς.Ο βασιλευς των βασιλέων,ο βασιλευς πολλών χωρών.Ο υιός του Υστασπη.Ενας Αχαιμενιδης.
Με τη χάρη του Αχουρα Μαζδα οι χώρες που κατέκτησα μαζί με τους Πέρσες,που με φοβήθηκαν και μου πληρώνουν φόρους είναι το Ελαν,η Μηδία,η Βαβυλωνία,η Αίγυπτος,η Αρμενία,η Ασσυρία,,η Καπαδοκια,η Λύδια,οι Ελληνες της ενδοχώρας και της θάλασσας.η Σαγαρτια,η Πάρθια,η Νταγκιανα ,η Αρια,η Βακτριανη,η Σογδιανη,η Χαρασμια,η Σανταγκωνια,η Αραχωσια ,ο Ινδός,η Γκαναρα,η Σουσια ,η Μακα.
Η χάρη του Αχουρα Μαζδα κατήλθε στο βασιλικό μου οίκο.»
•Δεν είμαι τέρας μνήμης,θυμόμουν το Βασιλευς των βασιλέων.Βρηκα το κείμενο στην ΑΙ.Α και ο Αχουρα Μαζδα είναι ο αγαθός θεός του πρώιμου μονοθεϊσμού των Ζωροαστρων.Ο διαβολος είναι ο Αριμαν.
•Και η Περσέπολη έγινε στάχτη.Αργοτερα βέβαια με ένα Δαρείο βασιλέα των βασιλέων πάντα.Γιατι την έκαψε ο Αλέξανδρος;Για τον έναν από τους δύο ιστορικούς της αρχαιοτητος για στρατηγικούς λόγους.Για τον άλλον η υπαιτιότητα και ύβρις ανήκει στην εταιρα Θαιδα που διασκέδαζε τον στρατηλάτη όταν ξαποσταινε από τις μαχες.Επεισε τον μεθυσμένο Αλέξανδρο να εκδικηθεί για τους Περσικούς πολέμους και πήρε πρώτη τη δάδα της εμπρηστικής πομπής.

•Και γελούσαμε Μαρινα μου.Νατο σου λεω.Μετα την ωραία Ελένη όλες οι καταστροφές οφείλονται σε αυτό.Το λέει ο Δήμος Μούτσης. «για όλα φταίνε οι γκόμενες οι πρώην κι οι επόμενες,επώνυμες κι ανώνυμες γενικώς».

•Είμαι ο Ντόναλντ Τραμπ.Ο μέγας Πρόεδρος.Ο Πρόεδρος των Προέδρων.Ο Πρόεδρος πολλών χωρών.Με τη χάρη του Θεου στο Λευκό Οίκο και το φόβο του Ελον θα κατακτήσω πολλές χώρες που θα μου πληρώνουν φόρους.Την Ουκρανία,τη Γροιλανδία τον Καναδά,τη Γάζα,τον Παναμα,το Μεξικό και θα με προσκυνά κ Ευρώπη .

Ή χάρη του Θεού μαζί μου.MAGA.

Πάνος Μπιτσαξής

ΗΓΕΣΙΑ. Ο ρόλος μόνο δεν φτάνει, κε Τράμπ

Η πρωτόγνωρη συμπεριφορά του Τράμπ στον Ζελένσκι, εκτιμώ ότι σε λίγα χρόνια θα ενταχθεί στην ύλη πανεπιστημίων και σχολών πολιτικής επιστήμης και διπλωματίας, στα σχετικά με την ηγεσία εδάφια. Και βέβαια με τον τίτλο «Τι ΔΕΝ πρέπει να κάνει ένας ηγέτης, ή Πώς ΔΕΝ είναι η ηγεσία». Το ΔΕΝ θα έχει προκύψει από τις δυσμενείς συνέπειες που θα έχουν σωρευθεί για τις ΗΠΑ υπό την Προεδρία του Τραμπ. Όπως πολύ καλά αναλύει το τελευταίο Economist, η Αμερική θα χάσει από την πολιτική του περισσότερα από όσα θα κερδίσει.

Αυτή η αλαζονεία στην συμπεριφορά του, όχι μόνο προς τον Ζελένσκι, επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικά ρηχό άνθρωπο που τη μόνη δυνατότητα να ασκήσει ηγεσία την αντλεί από την ισχύ με την οποία έρχεται ο ρόλος του. Ο Τράμπ αισθάνεται ανίκητος, όχι γιατί διαθέτει καμιά προσωπικότητα ή ευφυία ή ακτινοβολία, απλά γιατί είναι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ. Κλασική διδασκαλία στα μαθήματα ηγεσίας, είναι ότι οι συμπεριφορές και οι αρχές του Ηγέτη πρέπει να είναι χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του, και ο ρόλος που κατέχει ο ηγέτης είναι το μέσο για να αναδειχθούν και να εφαρμοστούν. Όσοι «ντύθηκαν» ένα ηγετικό ρόλο που όμως δεν είχαν την προσωπικότητα να τον υπηρετήσουν, απέτυχαν. Άλλες φορές γρήγορα και άλλες δυστυχώς με τεράστιο κόστος.

Και για να μην ξεχνάμε, ο Γολιάθ, ανίκητος και τρομερός, έπεσε από την σφεντόνα του μικρού Δαυίδ. Η πίστη στον σκοπό της ελευθερίας από τους Φιλισταίους ήταν η δύναμη που όπλισε το χέρι του Δαυίδ. Κάτι σαν τον Ζελένσκι!

Μίνος Μωυσής

Με τον σύντροφο Κίμωνα..

“Δον Κιχώτης”( Απόσπασμα )

Όταν η ίδια η ζωή είναι τόσο παράλογη,
ποιος μπορεί να πει
τι είναι τρέλα
και τι είναι λογική;
Ίσως τρέλα μπορεί να είναι
το να εγκαταλείπουμε τα όνειρά μας.
Να γινόμαστε πρακτικοί, νομίζοντας ότι μπορούμε να δούμε την πραγματικότητα.
Ίσως αυτό να είναι τρέλα.
Να ψάχνουμε θησαυρούς εκεί που σωρεύονται σκουπίδια.
Ίσως η πολλή λογική να είναι τρέλα.
Και τι μεγαλύτερη τρέλα απ’ όλες,
να βλέπεις τη ζωή όπως είναι
και όχι όπως θα έπρεπε να είναι”.
️”Να αλλάξεις τον κόσμο , φίλε μου Σάντσο,
δεν είναι τρέλα,
ούτε ουτοπία.
Είναι δικαιοσύνη !”

16 Ιανουαρίου 1605, εκδίδεται στη Μαδρίτη το κλασικό έργο λογοτεχνίας του Ισπανού συγγραφέα Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα με τίτλο “Ο ευφάνταστος ευπατρίδης Δον Κιχώτης της Μάντσας” .
Είναι το πρώτο μυθιστόρημα που εκτυπώθηκε, το οποίο εκδόθηκε σε δυο μέρη, το 1605 και το 1615.
Είναι ένα από τα μυθιστορήματα που επηρέασαν σημαντικά την ισπανική λογοτεχνία κι ένα από τα πιο εμπνευσμένα έργα της νεότερης δυτικής λογοτεχνίας.

Η ωριμότητα του ανθρώπου
μετριέται στην εύρεση γαλήνης
που προσπαθούσε να παίξει σαν παιδί..

Friedrich Nietzsche

Είμαι βέβαιος πως ο κόσμος που συμμετείχε στις σημερινές συγκεντρώσεις το έκανε στην πλειοψηφία του με καλές προθέσεις: επιθυμεί καλά και κυρίως ασφαλή δημόσια αγαθά, δυσανασχετεί με την αργοπορία και την αποτελεσματικότητα της δικαιοσύνης και θεωρεί πως το πολιτικό προσωπικό, και ιδίως η κυβέρνηση, δεν ανταποκρίνεται σ’ αυτές τις επιθυμίες. Επίσης πιστεύει πως η δημόσια και η συλλογική προβολή των αιτημάτων αυτών μπορεί να αποβεί ουσιαστική.

Εδώ τελειώνουν οι βεβαιότητες μου και αρχίζουν οι αβεβαιότητες. Μοιράζομαι, όπως κάθε πολίτης, τις ίδιες ανησυχίες για την λειτουργία του κράτους στην Ελλάδα αλλά δεν είμαι καθόλου σίγουρος για το που ακριβώς μας οδηγεί η κινητοποίηση αυτή.

Δεν είμαι σίγουρος για το πως και το γιατί μιας κινητοποίησης σε μια ατμόσφαιρα που έλαβε σχεδόν θρησκευτικές διαστάσεις. Το δυστύχημα των Τεμπών έχει ορισμένα εμβληματικά χαρακτηριστικά, με πρώτο την ηλικία της πλειοψηφίας των θυμάτων, αλλά δεν είναι το πιο τραγικό που έχει συμβεί. Είκοσι και κάτι χρόνια πριν, το δυστύχημα του 2003 στην ίδια περιοχή, οδήγησε στον θάνατο 21 μαθητών αλλά δεν προκάλεσε ούτε κατά διάνοια παρόμοιες εκδηλώσεις. Με προβληματίζει πως η κινητοποίηση ξεσπά τώρα, όχι ένα ή δύο χρόνια πριν. Με ανησυχεί επίσης το γεγονός πως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης λειτουργούν μηχανισμοί κινητοποίησης και διαμόρφωσης συνειδήσεων που έχουν συσχετιστεί με μεθόδους «υβριδικού πολέμου».

Με τρομάζει ο απόλυτος, συχνά μεσσιανικός, αλλά και εντελώς αφηρημένος ως προς την θεραπεία των προβλημάτων, λόγος, η ροπή στη συνομωσιολογία, η πίεση για ομοφωνία και ο φανατισμός. Με ανησυχεί η τοξική στοχοποίηση της κριτικής. Φοβάμαι μήπως όλα αυτά οδηγήσουν στην υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών που παρά τις δυσλειτουργίες τους είναι ό,τι πιο σημαντικό έχουμε.

Είμαι πάντα καχύποπτος απέναντι στην κινητοποίηση του συναισθήματος όχι μόνο γιατί την θεωρώ ρηχή, αλλά επειδή η ιστορία μας προσφέρει μπόλικα παραδείγματα για το πόσο εύκολα χειραγωγείται και πως μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες ατραπούς.

Δεν γνωρίζω τι θα προκύψει από τις σημερινές κινητοποιήσεις αλλά φοβάμαι πως είναι πιθανό να μην οδηγήσουν στην βελτίωση των δημόσιων αγαθών—κάπως όπως οι κινητοποιήσεις των «Αγανακτισμένων» το 2011 χειροτέρεψαν αντί να βελτιώσουν τα πράγματα. Αν η χώρα μπει σε μια περίοδο χάους, αν οδηγηθούμε σε καταστάσεις εκτροπής και πολιτικής ανωμαλίας, αν καταλήξουμε σε λανθασμένες επιλογές, το κόστος θα είναι τεράστιο για έναν απλό λόγο: έχουμε περάσει σε μια περίοδο όπου η διεθνής συγκυρία είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και όπου κινδυνεύουμε να πληρώσουμε το κάθε μας στραβοπάτημα πολύ ακριβά.

Στάθης Καλύβας

Ο Στάθης Ν. Καλύβας (7 Μαρτίου 1964) είναι διακεκριμένος πολιτικός επιστήμων, συγγραφέας και καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ο οποίος έχει λάβει τις διεθνείς διακρίσεις Woodrow Wilson Award, Luebbert Award, European Academy of Sociology Book Award, Luebbert Award και Greenstone Award για το πολύχρονο έργο του στην πολιτική επιστήμη και την ιστορία.

Ο Buffett πιστεύει ότι η μακροχρόνια κουλτούρα της αποταμίευσης – και της επανεπένδυσης – υπήρξε το κλειδί για την επιτυχία του αμερικανικού καπιταλισμού.

Από την ίδρυση της χώρας, «χρειαζόμασταν πολλούς Αμερικανούς να αποταμιεύουν με συνέπεια και στη συνέχεια χρειαζόμασταν αυτούς τους αποταμιευτές ή άλλους Αμερικανούς να αξιοποιήσουν με σύνεση το κεφάλαιο που έγινε έτσι διαθέσιμο», έγραψε. «Αν η Αμερική είχε καταναλώσει όλα όσα παρήγαγε, η χώρα θα παρέμενε στάσιμη», σημείωσε.

Ομοίως, οι μέτοχοι της Berkshire Hathaway «συμμετείχαν στο αμερικανικό θαύμα» επανεπενδύοντας τα μερίσματά τους, αντί να καταναλώνουν τα χρήματα.

Για να διασφαλιστεί ότι οι πολίτες θα συνεχίσουν να αποταμιεύουν και η χώρα θα ευημερήσει, ο Buffett μοιράστηκε κάποιες συμβουλές για τις ρυθμιστικές αρχές: «Μην ξεχνάτε ποτέ ότι σας χρειαζόμαστε για να διατηρήσουμε ένα σταθερό νόμισμα και ότι το αποτέλεσμα αυτό απαιτεί τόσο σοφία όσο και επαγρύπνηση εκ μέρους σας», ανέφερε.

Όταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Οιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα, κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας.
Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Οιδίποδα.

(Απόσπασμα από την ομιλία του Γ. Σεφέρη όταν του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, 10 Δεκεμβρίου 1963) Συλλογή / Δοκιμές 2

Αγαπητέ Κώστα, θεωρώ ατόπημα να αναπαράγεις στο blog σου (27/02) τις “παπάντζες” του έμμισθου κυβερνητικού “δημοσιογράφου” Γιάννη Πρετεντέρη !!

Αν όμως έχεις όντως απορία για το αν υπάρχει εσκεμμένη συγκάλυψη από τους κυβερνητικούς καρεκλοκένταυρους, με τον τρόπο που χειρίστηκαν το επίμαχο δυστύχημα, θα σου καταθέσω και τη δική μου άποψη, βασισμένη στην κοινή λογική και στα στοιχεία που έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας μέχρι τώρα, χωρίς κανένα “δογματισμό” (κομμάτικό ή άλλο).

– Όταν σπεύδεις ως κυβέρνηση και κομματική τοπική αυτοδιοίκηση να αλλοιώσεις (μπαζώνοντας) το χώρο του δυστυχήματος, εξαφανίζοντας έτσι κρίσιμα στοιχεία και εμποδίζοντας συνακόλουθα την έρευνα των ειδικών, το κάνεις γιατί θέλεις να συγκαλύψεις κάτι, που αν βγει στο φώς δεν θα μπορείς να σταθείς ούτε να κρυφτείς πουθενά!!

Σε ποιά σοβαρή χώρα οι κρατικές αρχές αλλοιώνουν το χώρο ενός δυστυχήματος, που όμως ζέχνει και έντονη οσμή εγκλήματος??

Τόσο δύσκολο είναι να το αντιληφθείς αυτό??

– Η ανάφλεξη και η έκρηξη προκλήθηκε από άγνωστης μορφής εύφλεκτη/καύσιμη ύλη. Ξεκάθαρο αυτό τώρα πια, μετά τη χθεσινή δημοσίευση και του επίσημου πορίσματος, (ΣΗΜ : σύμφωνα με τις δικές μου πληροφορίες δεν επρόκειτο πάντως για υγρό καύσιμο και σίγουρα δεν ήταν τα έλαια σιλικόνης, που διάφοροι διατεταγμένοι κονδυλοφόροι και κουκουλοφόροι της συγκάλυψης έσπευσαν να διαδώσουν αρχικά).

Αν δεν είχαν μπαζώσει το χώρο – με απευθείας ανάθεση των σχετικών εργασιών σε εταιρεία που δεν είχε καν φορολογική ενημερότητα λόγω χρεών στο Δημόσιο – δεν θα μπορούσαν να συναχθούν κρίσιμα και χρήσιμα συμπεράσματα από τη χημική ανάλυση των όποιων υπολειμμάτων είχαν απομείνει στο έδαφος μετά την έκρηξη/καύση??

Δε συνιστά συγκάλυψη το γεγονός ότι με αυτά τα βιαστικά μπαζώματα, οι εμπλεκόμενοι κρατικοί λειτουργοί κατέστησαν αδύνατη αυτή τη δυνατότητα, με αξιόπιστο τρόπο τουλάχιστον ??

Το κρίσιμο ζητούμενο λοιπόν είναι τί ακριβώς συγκάλυψαν (και αν δεν μπορούμε να το προσδιορίσουμε αυτό, τότε  – κατά τη φαιδρή  “Πρετεντέρια λογική”  – δεν υπάρχει συγκάλυψη), ή ότι βγάζει μάτια ότι όντως συγκάλυψαν κάτι ??!!

Το τί συγκάλυψαν μπορεί να μη το μάθουμε και ποτέ (εδώ ταιριάζει το πόσο καλά και πονηρά το συγκάλυψαν), αλλά στο τέλος δεν θα μας πούνε και μαλάκες (για να θυμηθούμε κι εκείνο το διαχρονικό στίχο από το τραγούδι του Μηλιώκα).

Οι δεκάδες χιλιάδες κόσμου που βγήκαν σήμερα στους δρόμους σε όλη την Ελλάδα, αλλά και σε πολλές χώρες του κόσμου, αυτό το μήνυμα έστειλαν.

Τα υπόλοιπα στις κάλπες…

Καλή Σαρακοστή !

Γ.Λ.