Ερωτά και απάντηση δεν περιμένει ο αιπόλος της Πάρνηθας

Γιατί τα υψηλότερα ποσοστά αυτοκτονιών συναντώνται στις χώρες με τους καλύτερους δείκτες ευημερίας;

Η ηθική της μεταμοντέρνας α-κοινωνίας διακηρύσσει τον πλουραλισμό, που όμως καταντά να είναι ολοκληρωτισμός, αφού δεν επιτρέπει την ώσμωση της ετερότητας….

“Όλα τα καλά βιβλία έχουν κάτι κοινό: είναι πιο αληθινά απ’ ό,τι αν είχαν συμβεί πραγματικά.
Αφού τελειώνεις το διάβασμα ενός βιβλίου νιώθεις ότι όλα όσα σου συνέβησαν και στη συνέχεια όλα σου ανήκουν: το καλό και το κακό, η έκσταση, οι τύψεις και η θλίψη, οι άνθρωποι και τα μέρη ακόμη και πώς ήταν ο καιρός.

Αν μπορείς αυτό να το “μεταφέρεις” στους αναγνώστες, τότε είσαι συγγραφέας. “

– Έρνεστ Χέμινγουει

Μια βραδιά που συγκέντρωσε όλα όσα αποτελούν την πεμπτουσία της ασφάλισης, την οποία οργάνωσε με μεγάλη φροντίδα και ειλικρινή ενσυναίσθηση η διοίκηση της ΜΙΝΕΤΤΑ και κυρίως ο Διευθυντής Μarketing Nίκος Μόσχοβος.

Το φουαγιέ του Μουσείου Μπενάκη στην Πειραιώς διαμορφώθηκε σε ένα υψηλής αισθητικής δειπνοσοφιστήριο, με καλεσμένους τους δημοσιογράφους του ασφαλιστικού ρεπορτάζ, τους εκπροσώπους σωματείων για παιδιά με νοητική υστέρηση, Παραολυμπιονίκες και πολυνίκες, εκπροσώπους του Μουσείου Μπενάκη, αλλά και του νεόδμητου μουσείου Μαρία Κάλλας.

Στο ζεστό αυτό περιβάλλον, γεμάτο ανθρωπιά και τέχνη (γιατί η ανθρωπιά καλλιεργείται από την τέχνη και το αντίστροφο), ο Νίκος Μόσχοβος μας ξενάγησε διά ζώσης στο κοινωνικό έργο της εταιρίας και ήταν πραγματικά πολύ συγκινητικές οι μαρτυρίες και η εκφρασμένη αγάπη και ευγνωμοσύνη των ανθρώπων που επί σειρά ετών υποστηρίζονται και παίρνουν δύναμη να συνεχίζουν τον αγώνα από τη ΜΙΝΕΤΤΑ.

«Οι ασφαλιστικές εταιρίες δεν είναι τράπεζες», είπε στο σύντομο χαιρετισμό του ο Κώστας Μπερτσιάς. «Στην τράπεζα πας για να ζητήσεις χρήματα, να πάρεις δάνειο για να αγοράσεις ένα σπίτι. Στην ασφαλιστική, μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων δίνει χρήματα, πληρώνει ασφάλιστρο, το οποίο αποτελεί την ύψιστη εκδήλωση κοινωνικής αλληλεγγύης, ώστε να μπορεί να αποζημιωθεί κάποιος, όταν του συμβεί κάτι σοβαρό. Δυστυχώς, αφήσαμε εδώ και πολλά χρόνια τον κόσμο να μας ταυτίζει με τις τράπεζες, αντίληψη που είναι καιρός να αρχίσουμε να αλλάζουμε», είπε μεταξύ άλλων ο Κ. Μπερτσιάς.

Και πριν το πλούσιο σε εδέσματα και οίνους δείπνο, η εταιρία οργάνωσε για όλους τους προσκεκλημένους της μία μοναδική περιήγηση: Ακολουθήσαμε, με οδηγό την Ιωάννα Μωραΐτη, υπεύθυνη των Αρχείων της Πινακοθήκης Γκίκα και επιμελήτρια της ομώνυμης έκθεσης, τον σημαντικό Έλληνα ζωγράφο Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα στο συναρπαστικό του ταξίδι «από τη Δύση στην Ανατολή», ένα ταξίδι που ξεκίνησε το 1958 με το Queen Εlizabeth και προορισμό την Αμερική. Ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας λαμβάνει μια πρόσκληση συμμετοχής σε ένα διεθνές εκπαιδευτικό πρόγραμμα ανταλλαγής με χορηγία της αμερικανικής κυβέρνησης. Αποδεχόμενος την πρόσκληση ο Γκίκας φτάνει τον Απρίλιο του 1958 στην Ουάσινγκτον, απ’ όπου θα ξεκινήσει ένα πολύμηνο ταξίδι, που θα αποτελέσει σταθμό στη ζωγραφική του. Νέα Υόρκη, Μπάφαλο, Αριζόνα, Σαν Φρανσίσκο, Μεξικό, Χαβάη, είναι κάποιοι από τους προορισμούς του.

Εκπληρώνοντας ένα όνειρο ζωής, αποφασίζει να επιστρέψει στην Ελλάδα μέσω της Ανατολής. Έτσι, ταξιδεύει στην Ιαπωνία, στο Χονγκ-Κονγκ, στη Μπανγκόγκ, στην Καμπότζη, σε αρκετές πόλεις της Ινδίας και στο Κάιρο και φτάνει τελικά στην Αθήνα μέσω του Λονδίνου.

Πρόκειται για ένα ταξίδι όχι μόνο κυριολεκτικό, αλλά και μεταφορικό.

Μέσα από σχέδια, αρχειακό υλικό, αντικείμενα και έργα τέχνης από τις μακρινές αυτές χώρες, το κοινό έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει πόσο ο Γκίκας είχε εντρυφήσει ήδη από τη δεκαετία του ’30 στην τέχνη, τη σκέψη και τη θρησκεία της Ανατολής, αναγνωρίζοντας τις ομοιότητες και τους δεσμούς ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση.

Και με την ξενάγηση σε αυτή τη μοναδική έκθεση, την οποία σίγουρα αξίζει να επισκεφθείτε, ένιωσα πραγματικά «υψηλή» προσκεκλημένη, όχι βεβαίως με την έννοια του blue blood, αλλά με όλα αυτά τα μικρά ή μεγαλύτερα που συνθέτουν το λεξικό της φιλοξενίας και που συμβάλλουν στο να αισθάνονται οι προσκεκλημένοι σου μοναδικοί.

Πολλές ευχές για τα πιο ζεστά, τα πιο φιλόξενα και τα πιο ανθρώπινα Χριστούγεννα!

Πηγη: privateinsurance.gr – Μαρίνα Δρακάτου

καλύτερος κόσμος προκύπτει από την αφανή ή εμφανή σύγκρουση διαφορετικών ιδεών που οδηγούν στην συγκρότηση κάτι εντελώς νέου ή πολλές φορές και στην αλληλοσυμπλήρωση .

Και οι καλύτεροι άνθρωποι βγαίνουν μέσα από τη διαφορετικότητα. Η ομογενοποίησης της κοινωνίας σκοτώνει την εξέλιξη με απλά λόγια η κρέμα πρέπει να ξεχωρίζει!!

Σήμερα είναι ο βυθός της λίμνης του Μόρνου

Λευτέρης Κατσιφής και Βαγγέλης Αγάθης

Στην άλλη άκρη της Αττικής, στα Βίλια, στους πρόποδες του Κιθαιρώνα, συναντήσαμε τον Προκόπη Πλούμπη και τον αδελφό του Θανάση στο τυροκομείο τους. Τα Βίλια ήταν ανέκαθεν κτηνοτροφική περιοχή με ντόπιους και Αρβανίτες βοσκούς και παλιότερα με νομάδες κτηνοτρόφους από τη Φωκίδα. Ο αδελφοί Πλούμπη είναι δεύτερη γενιά τυροκόμοι και ακολούθησαν το επάγγελμα του πατέρα τους, παρά το γεγονός ότι ο Προκόπης εργαζόταν για χρόνια ως μηχανολόγος στη ΔΕΗ και ο Θανάσης έχει στην πλάτη του σπουδές στους υπολογιστές και εργαζόταν στην ΙΒΜ. Όταν ο τυροκόμος πατέρας τους αρρώστησε, τα αδέλφια έπρεπε να διαλέξουν τι θα κάνουν. Επέλεξαν να συνεχίσουν την πατρική τέχνη και τελικά πήγαν το οικογενειακό τυροκομείο πολλά βήματα μπροστά, με μια θαυμαστή γκάμα έξοχων τυριών και δύο ιδιόκτητα σημεία διάθεσης των προϊόντων τους, ένα στα Βίλια και ένα στην Οινόη. Τα προϊόντα τους, ιδιαίτερα η βαρελίσια φέτα τους, είναι μία από τις καλύτερες που έχουμε δοκιμάσει σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Παράγουν ακόμα γραβιέρα, κεφαλοτύρι, σκληρό κατσικίσιο και, φυσικά, παραδοσιακό πρόβειο γιαούρτι, ρυζόγαλο και κρέμες. Στο κελάρι του τυροκομείου, πάνω στα ξύλινα ράφια, τα κεφάλια της γραβιέρας αφήνονται να ωριμάσουν από 4 έως 24 μήνες. Όσο ωριμάζουν τοποθετούνται σε ολοένα και ψηλότερα ράφια και ξεχωρίζουν από τη χαρακτηριστική γκριζωπή θαμπάδα της επιδερμίδας τους. Η νοστιμιά και η μετρημένη αψάδα τους είναι συναρπαστικές. Η παλαιωμένη, δε, είναι ένα τυρί συγκλονιστικό, μια έκρηξη έντονης γαλατένιας γεύσης με απολαυστική ένταση! «Είναι το ορεινό γάλα που δίνει στα τυριά μας αυτή τη νοστιμιά», εξηγεί ο Θανάσης Πλούμπης. Το γάλα για τα τυριά τους έρχεται από πρόβατα που βόσκουν στον Κιθαιρώνα και στη βόρεια πλευρά της Πάρνηθας, προς τα Δερβενοχώρια. «Το πουρνάρι και η άγρια χλόη που τρώνε, για παράδειγμα, τα γίδια δεν υπάρχουν στον κάμπο. Έχει διαφορά λοιπόν η γεύση του γάλακτος. Ο Κιθαιρώνας, ξέρετε, είναι το μοναδικό βουνό με την πλουσιότερη χλωρίδα μετά το Παγγαίο», τονίζει. Το αποκλειστικά αιγοπρόβειο γάλα για τα γιαούρτια και τα τυριά τους προέρχεται από κοπάδια των γειτονικών περιοχών: Μάνδρα, Δερβενοχώρια, Βίλια και Ερυθρές (Κριεκούκι). Οι ποσότητες μικρές, ίσα να καλύψουν την παραγωγή που διατίθεται στα δικά τους πρατήρια. Τα πάντα στο τυροκομείο τους γίνονται στο χέρι κι έτσι μόνο οι μικρές ποσότητες είναι διαχειρίσιμες στον βαθμό που δεν θα μειωθεί στο ελάχιστο η κορυφαία ποιότητα των τυριών τους.

Μια παράδοση που χάνεται

Ο Προκόπης Πλούμπης συμφωνεί, ωστόσο, πως τόσο η κτηνοτροφία όσο και η τυροκομία είναι δουλειές δύσκολες, ιδιαίτερα απαιτητικές. «Όταν ξεκίνησα, πριν από 30 χρόνια, στην Ελλάδα λειτουργούσαν 2.300 τυροκομεία και τώρα έμειναν κάτω από 300», λέει χαρακτηριστικά. «Όσο δύσκολη είναι η θέση σήμερα των κτηνοτρόφων, άλλο τόσο και ακόμη περισσότερο είναι αυτή των τυροκόμων. Πολλοί μάλιστα έχασαν τα πάντα, αφού με τα ελάχιστα κέρδη τους έπρεπε να πληρώσουν χρέη». Ένας λόγος γι’ αυτό είναι ότι η Αττική έχει εξαιρεθεί από χρηματοδοτούμενα προγράμματα, γιατί για το κράτος δεν θεωρείται αγροτική περιοχή. Η στροφή της πολιτείας στη στήριξη των μεγάλων βιομηχανικών μονάδων τυροκομίας, θέτοντας προδιαγραφές στην παραγωγή που τις ευνοούν, αφήνει ακάλυπτους τους τυροκόμους. Τα αττικά τυροκομεία πλέον μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού: Κωσταρέλος, Παγώνης, Πλούμπης, Μαργώνης, Γκαϊδατζής. «Αυτή τη στιγμή βλέπετε τις τελευταίες γενιές τυροκόμων», λέει φανερά πικραμένος αλλά και αγανακτισμένος ο κ. Πλούμπης.

Πηγή:gastronomos.gr

Αντισταθείτε πάλι σ’ όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
σ’ όλους που γράφουν λόγους για την εποχή
δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές στις τόσες υποκλίσεις
από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους

Μιχάλης Κατσαρός