ΟΡΕΙΝΟΣ

χιονια στα Δερβενοχώρια

Στο βράχο που ο κόρακας σβήνει , γέρνοντας στα κρουσταλλένια νερά
του Μόρνου κι απλώνει το γεφύρι του Στενού , τα παλιά-παλιά χρόνια , ανθούσε
πόλη έμορφη , η Αιτωλική Καλλίπολη . Στις μέρες μας , ένα γκρενισμένο τείχος και
σωρός ονόματα , σπαρμένα δω κι’ εκεί , μαρτυράνε του τόπου τούτου του δύστυχου ,
τη μοίρα .

Ξεχασμένοι , στριμωγμένοι , ανάμεσα στη Γκιώνα και τα Βαρδούσια οι
Καλλιπολίτες , πνιγμένοι στην αφάνεια , καρτέραγαν την τρανή στιγμή , να τους
υψώσει – αστέρια και ήλιους -στην ιστορία , τη γιομάτη θυσίες . Και τη ” στιγμή
” , την έφεραν οι Γαλάτες .

Κάπως έτσι έγινε τότε . Οι Γαλάτες ( Κέλτες ) απ’ τον 5ο π.Χ αιώνα
, διάβηκαν τις Άλπεις , πλημμύρισαν την πεδιάδα του Πάδου , κι’ από εκεί
ξαπλώθηκαν – αργότερα – στη Μακεδονία . Νομαδικός λαός , με πολλές πατριές και
μη έχοντας ξεπεράσει την οργάνωση του γένους , ζούσε απ’ το πλιάτσικο πού ‘κανε
κάθε κλάδος , για δικό του λογαριασμό και μόνο .

Το Φθινόπωρο του 279 , ο τρομερός Βρέννος – με συνάρχοντά του τον
Ακιχώριο – έπεισε και τους υπόλοιπους αρχηγούς να ξεχυθούν κάτω απ’ τον Όλυμπο ,
βάζοντας στο μάτι τους Δελφούς και τ’ άλλα πλούσια ιερά . Για την καινούρια του
επιχείρηση , μάζεψε πολύ στρατό . Πάρα πολύ . Ο Παυσανίας , μιλάει για 152.000
πεζούς και 61.000 ιππείς , με τους υπηρέτες τους . ( Βέβαια τόσοι δεν μπορεί να’
ταν , γιατί αν βάλουμε πως σαν νομάδες , έσερναν μαζί και τις οικογένειές τους ,
θα ‘φταναν το ένα εκατομμύριο ψυχές , πράγμα αδύνατο ). Άλλοι λένε πιό λίγους .
Κι η αλήθεια δεν βρίσκεται , όσοι όμως μαζεύτηκαν , 20 – 30.000 μάλλον – ήταν
αρκετοί .

Σύμμαχός τους , μπροστά , έτρεχαν οι διαδόσεις , μια φήμη που τους
ήθελε απάνθρωπους , τρομερούς , σκληρούς , ανθρωποφάγους κι ότι άλλο χώραγε ο
νους . Τούτο ξύπνησε τους Έλληνες , τους έκανε να παρατήσουν τις φαγωμάρες και
να ενωθούν , για να σταθούν εμπόδιο στον εχθρό ,που θόλωνε τον ουρανό με τον
κουρνιαχτό που σήκωναν οι πολεμιστές του .

Τριάντα χιλιάδες άντρες αρματώθηκαν στις Θερμοπύλες , βάζοντας
αρχηγούς – για την παλιά δόξα και για τ’ ότι στεόλαν και μεγάλη δύναμη – στους
Αθηναίους , μ’επικεφαλής τον Κάλλιπο . Οι Αιτωλοί κι οι Οζόλες Λοκροί , έδωσαν
το ” παρών ” στο εθνικό αυτό προσκλητήριο με αρκετούς πεζούς – κατάλληλους για
κάθε είδους μάχη – μπόλικο ιππικό , εφτακόσιους ενενήντα ” ψιλούς ” και πάνω
από εφτά χιλιάδες οπλίτες , με στρατηγούς τους : Πολύαρχο , Πολύφρονα και
Λακράτη . Στην πρώτη κρούση των επιδρομέων , η ατσαλένια θέληση των υπερασπιστών
τους τσάκισε και τους ξανάστειλε στη Θεσααλία . Ο βρέννος , ψύχραιμος , γερός
οδηγητής , δεν τα ‘χασε .

Για να τους αναγκάσει να φύγουν εξασθενίζοντας τη φρουρά , χώρισε
τους μισούς πεζούς , πρόσθεσε κι οχτακόσιους ιππείς και βάζοντας αρχηγούς τον
Ορεστόριο και τον Κόμβουτι – τους χάραξε γραμμή – κάνοντας ελιγμό πίσω στη
Θεσσαλία , να χτυπήσουν στη γειτονική Αιτωλία . Πιστοί στις εντολές του , δεν
άφηναν χλωρό χορτάρι όπου πατούσαν . Κι’ ήταν γραφτό να γίνει έτσι
.

Μια γενιά πριν , η κόρη του βασιλιά των Χαόνων , Φαεννίς , είχε
πει στους Δελφούς , προβλέποντας την επιδρομή , πως ” ο ολέθριος στρατός των
Γαλατών θα λεηλατήσει τον τόπο , όπου περάσει “. Το περίμεναν λοιπόν , οι
Έλληνες . Το περίμεναν , όχι όμως και στο μέγεθος που έγινε .

Ο Ορεστόριος και ο Κόμβουτις ξεθεμελιώνοντας κάθε τι που τύχαινε
μπροστά τους , άγγιξαν την χωρίς φρουρά – έλειπαν στις Θερμοπύλες οι άντρες –
και δίχως τείχη , Καλλίπολη . Τσακίζοντας την ασθενική αντίσταση , οι Κέλτες ,
λεύτεροι διέπραξαν ” ..τα μεγαλύτερα ανοσιουργήματα απ΄όσα εξ ακοής γνωρίζομεν
που δεν ομοιάζουν καθόλου με τολμηρά κακουργήματα ανθρώπων , όπως λέει ο
Παυσανίας . Κάθε άνδρας , χωρίς διάκριση , γέρος ή νέος , έφηβος ή βρέφος στα
στήθια της μάνας του , πέρασε από μαχαίρι . Από τα βυζανιάρικα , όσα ήταν πιό
παχειά αφού τα σκότωναν , έπιναν το αίμα κι’ έτρωγαν τις σάρκες τους . Από τις
γυναίκες , μια και είχαν μάθει για τούτους , όσες μπόρεσαν κι’ όσες πρόλαβαν ,
αυτοκτόνησαν την ώρα που γονάτισαν οι υπερασπιστές . Οι άλλες , όσες έζησαν ,
δέχτηκαν κάθε είδους εξευτελισμούς . Κι’ όσες βρίσκαν Γαλατικά σπαθιά ,
προτιμούσαν τον θάνατο , ενώ και στις υπόλοιπες – δεν άργησε να’ρθει ευεργέτης –
μετά από βασανιστήρια , πείνα και αϋπνία βδομάδων .

Ρήμωσε η Καλλίπολη , οι Καλλιείς , οι άμαχοι , οι γερόντοι , τα
γυναικόπαιδα , οι ανήμποροι χάθηκαν . Οι κατακτητές αφού άδειασαν σπίτια κι
‘ιερά και κάθε τι αξίας , έβαλαν φωτιά κι’ ύστερα περήφανοι , πήραν την κοιλάδα
του Μόρνου , προς τα κάτω , τη Ναύπακτο . Δεν έσωσαν όμως , φτεροκόπησαν τα
μαύρα μαντάτα , κι έφτασαν ως τις Θερμοπύλες . Οι αγγελιοφόροι του κακού ,
σκόρπισαν την είδηση παντού . Οι Αιτωλοί , παράτησαν τις θέσεις τους κι’ έτρεξαν
στη χώρα τους , να σώσουν τις άλλες πόλεις που κινδύνευαν και να πάρουν εκδίκηση
.

Στο μεταξύ , σ’όλη την ΑΙτωλία , όποιος μπορούσε να κρατήσει όπλο
, όποιος ήταν ικανός να κάνει το παραμικρό κακό στον επιδρομέα , ενωνόταν στη
στρατιά από άντρες και γυναίκες , γερόντους και παιδιά – που δυναμωμένη από την
κρίσιμη περίσταση – ορκίστηκε να διαλύσει τον εχθρό .

Ακόμα και από τη θάλασσα , έρχονταν – μόνοι απ’ τους Αχαιούς – οι
γείτονες Πατρινοί , έξυπνοι και αντρείοι μαχητές . Με τους Κέλτες , αντάμωσαν
κάπου κοντά στη Ρέρεση , έδωσαν γερή μάχη , αλλά έχασαν , κάτω απ’ τον όγκο και
την τρελή αποφασιστικότητα των ξένων . Δεν υπεχώρησαν όμως , έπιασαν τα στενά
κι’ ανάγκασαν τους βαρβάρους να υποχωρήσουν . Αυτό ήταν η καταστροφή τους . Στο
γυρισμό , σ’ όλο το δρόμο , δεξι΄;α κι’ αριστερά , στις πυκνοφυτεμένες πλαγιές ,
στα πλούσια πλατάνια , οι Αιτωλοί -με μανιασμένες τις γυναίκες – τους πέταγαν
ακόντια , ξύλα , λιθάρια κι’ ‘οτι άλλο βρίσκαν πρόχειρο . Οι Γαλάτες οπλισμένοι
μόνο με μικρές ασπίδες , δεν μπορούσαν να φυλαχτούν , κι έχασαν πολλούς άνδρες
γιατί – κι όταν τους κυνήγαγαν εκείνοι χάνονταν , μια και δεν είχαν βαρος , και
βγαίναν πιο πέρα , ξαναχτυπώντας τους . Το κακό ήταν μεγάλο , πάνω από τους
μισούε Κέλτες χάθηκαν σ’ αυτόν τον κλεφτοπόλεμο , κι’ όσοι μείναν – κουρέλια
στην ψυχή – δεν μπόρεσαν να μη νικηθούν αργότερα στη μάχη των Δελφών
.

” Έτσι , μολονότι αι συμφοραί των Καλλιέων είναι τόσον μεγάλαι ,
ώστε να κάνουν και τα αναγραφόμενα εις τα Ομηρικά έπη , περί Λαιστρυγόνων και
Κυκλώπων , να μη φαίνονται ως αναληθή , η επελθούσα εκδίκησις ήτο ανταξία ” ,
σημειώνει ο Παυσανίας . Η συντριβή των Γαλατών , βέβαια , δεν ήταν απλή
Αιτωλολοκρική νίκη , σώθηκε η Ελλάδα .

Στη Μακεδονία , υπήρχαν κι άλλοι Κέλτες , έτοιμοι να τρέξουν , αν
τους καλούσαν οι συμπατριώτες τους . Τι θα γινόταν ; Αν ο Βρέννος δε νικιόταν ,
μετά τον αφανισμό της Καλλίπολης , φαίνεται απίθανο αν θα υπήρχε δύναμη να τον
κρατήσει στον Ισθμό ή αλλού , ενώ – όπως να’χε – είναι σίγουρο πως θα ρήμαζε τη
χώρα κα θα’ ταν δύσκολο να διωχτεί . Κι ήταν φοβεροί στο ” μάζεμα ” . Τόσο
φοβεροί – που για να καταλάβει κανένας – αρκεί ν σημειωθεί πως οι Πατρινοί , από
τα λάφυρα που πήραν , απ’ όσα είχαν κλέψει οι Κέλτες – έφτιαξαν στην αγορά τους
, το πιό καλό Ωδείο στην Ελλάδα , μετά της Αθήνας .

Απ’ το θρίαμβο ανάσαναν όλοι . Οι Αμφικτίονες , όρισαν ειδική
γιορτή – τα Σωτήρια – κι οι Θεσπιείς αφιέρωσαν στην Ολυμπία , αδριάντα του
Αιτωλού στρατηγού Ευρύδαμου . Του ίδιου – κι αγάλματα και άλλων Αιτωλών
στρατηγών – ύψωσαν κι οι Αιτωλολοκροί στους Δελφούς , μαζί με μαρμάρινα της
Αρτέμιδας , της Αθηνάς και του Απόλλωνα ( δύο ) ενώ τέλος , σκάλισαν τρόπαια κι
άγαλμα οπλισμένης γυναίκας , που συμβόλιζε την Αιτωλία και το ‘ βαλαν κι αυτό
στο ιερό , μαζί με πολλά όπλα των Κελτών που στήθηκαν – απ’ τους ιερείς – πλάϊ
στις χρυσές ασπίδες , εκείνες που χάρισαν οι Αθηναίοι μετά τη νίκη στο Μαραθώνα
, όταν έσωσαν κι αυτοί – όπως οι Αιτωλοί – την Ελλάδα .

Η ολοζώντανη αυτή ιστορική περιγραφή της καταστροφής της
Καλλίπολης , που κυριολεκτικά..” ξεχειλίζει ” απ’ το μοναδικό περιγραφικό
λογοτεχνικό ύφος του αξέχαστου Λιδορικιώτη Γιώργου Καψάλη , δημοσιεύτηκε στην
Αθηναϊκή ημερήσια εφημερίδα ” Βραδυνή ” στις 13 Δεκεμβρίου 1965 .

http://lidoriki.blogspot.com/

ανθρώπων έργα με ιδιαίτερες ευαισθησίες

λασπες και jeep στενα συνηφασμενα

Σκι στην Α.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ στο τσιγκουρατι ΣΚΟΥΡΤΩΝ

Σκι στα ορεινά Δερβενοχώρια

Ο πολιτικός μηχανικός Κώστας Σκουτέρης
αναζητεί τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο οροπέδιο των
Σκούρτων, στην Πάρνηθα.
Στα ίχνη του τάφου του Μεγάλου
Αλέξανδρου;Στα ίχνη του τάφου
του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ισχυρίζεται πως βρίσκεται ο ερευνητής Κώστας
Σκουτέρης, πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα. Ο ίδιος υποστηρίζει, πως ο μεγάλος
στρατηλάτης δεν θάφτηκε στην Ασία, αλλά η σορός του επέστρεψε με τιμές στην
Ελλάδα, για να ταφεί στο οροπέδιο των Σκούρτων στην Πάρνηθα.Η zougla.gr
βρέθηκε στη μισοκαμένη Πάρνηθα, μαζί με τον κ. Σκουτέρη, προκειμένου να
μας εξηγήσει επί τόπου το συμπέρασμα της μακρόχρονης έρευνας του.
«Εδώ,
υπάρχει ένας τεχνητός λόφος. Η μορφολογία του εδάφους δε δικαιολογεί την
παρουσία του. Σε διάφορα σημεία επάνω στο λόφο, υπάρχουν συστάδες με πέτρες. Με
ένα απλό μάτι, θα μιλούσε κανείς για ερείπια ενός παλαιού οικισμού, έτσι νόμιζα
και εγώ, μέχρι τη στιγμή που παρατήρησα την περιοχή από το Google Earth», μας
λέει ο ίδιος, ανηφορίζοντας το λόφο, που δεσπόζει στη μέση του
οροπεδίου.
Επάνω στο λόφο, ο κ. Σκουτέρης μας εξηγεί, τι κρύβεται πίσω από τις
συστάδες από πέτρες, που είναι αφηρημένα διάσπαρτες στο χώρο. «Πρόκειται για
πολύ ορθολογισμένα τοποθετημένες πέτρες, με διάφορα πάχη, ύψη και θέσεις, έτσι
ώστε να δημιουργούν ένα τρισδιάστατο ανάγλυφο, ορατό μόνο από μεγάλο ύψος»
μας λέει ο ίδιος, για να προχωρήσει στη λύση του γρίφου.
«Παρατηρώντας από ψηλά
τις συστάδες αυτές, διακρίνουμε να σχηματίζεται ο γερακόμορφος θεός των αρχαίων
Αιγυπτίων Θωθ. Αυτός βρίσκεται σε τρισδιάστατη θέση και κοιτάει λοξά προς τον
ουρανό. Σα να λέμε πως περίμενε κάποτε να γίνει ορατός από το
δορυφόρο».
Γιατί όμως οι διάδοχοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα επέλεγαν να
ταφεί η σωρός του στην Ελλάδα και στην περιοχή της Πάρνηθας ; «Η απάντηση
είναι μία και μοναδική» μας λέει ο ερευνητής, που συνεχίζει : «Ένας και
μόνο Έλληνας έγινε Φαραώ. Αυτός ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος. Σε όλη του την πορεία
προς την Ασία, ακολούθησε τα βήματα του Διονύσου, σε αντίστροφη όμως πορεία. Ο
Διόνυσος ήρθε από το όρος Μηρός (Ινδία) προς την Ελλάδα. Ο Αλέξανδρος έφτασε
εκεί, τελείωσε την εκστρατεία και έστω και νεκρός γύρισε πίσω. Γιατί αυτό
ουσιαστικά αναζητούσε, την πορεία του Διονύσου» μας εξηγεί o κ. Σκουτέρης,
συμπληρώνοντας στοιχεία, όπου μπλέκεται ο μύθος και η
ιστορία.«Ο Διόνυσος ήταν γιος
της Σεμέλης και του Δία. Η Σεμέλη ήταν κόρη του Κάδμου, ιδρυτή της Θήβας.
Επομένως, ως Διόνυσος που ταυτίστηκε με αυτόν, ο Αλέξανδρος, ο καλύτερος τρόπος
για να ταφεί ήταν στην Ελλάδα ως βασιλιάς των Ελλήνων, αλλά και κοντά στη Θήβα
ως γιος αντίστοιχα του Δία. Γιος της Σεμέλης και του Δία, ο Διόνυσος. Γιος του
Δία και της Ολυμπιάδας, ο Αλέξανδρος» κατέληξε.Ο ιστοριοδίφης,
υποστηρίζει πως κάτι σημαντικό πρέπει να κρύβεται κάτω από τον τεχνητό λόφο,
πάνω στον οποίον σχηματίζεται ανάγλυφη η αιγυπτιακή θεότητα Θωθ. «Προφανώς
δε μπορεί να μην κρύβεται κάτι, κάτω από τα 120 στρέμματα ανάγλυφης εικόνας, που
είναι ένα μήνυμα των αρχαίων προς τις εποχές του μέλλοντος. Σ’ αυτές όπου θα
μπορούσε να γίνει ορατή από ψηλά η ανάγλυφη εικόνα, το τι συμβολίζει και κυρίως
τι κρύβει κάτω της», τονίζει με νόημα.Ο ίδιος έχει ενημερώσει
την αρχαιολογική υπηρεσία για την έρευνά του, παραδίδοντας όλο το σχετικό υλικό
και βέβαια τις αεροφωτογραφίες.
Η θεωρία του κ. Σκουτέρη περιμένει τους
αρχαιολόγους να την επιβεβαιώσουν ή να τη διαψεύσουν και να τη βάλουν στο
αρχείο. Ο ίδιος δηλώνει με πάθος, βέβαιος, πως ο Μέγας Αλέξανδρος, έστω και
νεκρός, επέστρεψε στην Ελλάδα
Ολοκληρώνοντας το κείμενο αυτό, αργά το
απόγευμα της 13ης Ιουνίου, το μάτι μου έπεσε σε ένα σχόλιο του blog taxalia της
Θεσσαλονίκης, που έλεγε : «Και μέσα στον καταιγισμό ειδήσεων, να μην
ξεχάσουμε μια ημερομηνία ορόσημο, στην παγκόσμια ιστορία. Σα σήμερα, στις
13-6-323 π.Χ., πέθανε ο μέγιστος των Ελλήνων, Μέγας Αλέξανδρος, ο Μακεδών σε
ηλικία 33 ετών». Σύμπτωση;

Πηγή: http://www.zougla.gr/

Αυτή την στιγμή εξι νέες  οικοδομές είναι υπό ανέγερση .Η κρίση μάλλον οδηγεί νέους κατοίκους στα Ορεινά Δερβενοχώρια,μακάρι να υπάρξει συνέχεια.

εκπαιδευτική συναντηση για θέματα κλαδου ΖΩΗΣ πραγματοποιειται στο IBERIAL απο την ασφαλιστικη ΜΙΝΕΤΤΑ για ολους τους συνεργατες της ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

καλο απογεύμα

προαύλιο ΑΓΙΑΝΝΙΟΥ στα ΣΚΟΥΡΤΑ Δερβενοχωριων

Καλημέρα απο τα χιονισμένα Ορεινά Δερβενοχώρια,αγαπητοί φιλοι στις ΗΠΑ στο ΗΝΩΜΕΝΟ  ΒΑΣΙΛΕΙΟ στο ΚΑΝΑΔΑ στη ΓΕΡΜΑΝΙΑ στην ΟΥΚΡΑΝΙΑ στη ΚΥΠΡΟ και σε ολη την ΕΛΛΑΔΑ .

γέφυρα Κοκκινου λίγο πριν ”πνίγει ” απο τα  νερά του ΜΟΡΝΟΥ

Xλωρίδα στα ορεινά ΔΕΡΒΕΝΟΧΩΡΙΑ

αριθμός μεγάλων ζώων 380

χώριο ΚΟΚΚΙΝΟΣ στην ορεινή ΔΩΡΙΔΑ (πριν την λίμνη)

Δεκαετια 60 τα πιτσιρικια ποζαρουν…….

Γεγονότα

870: Ολοκληρώνονται οι εργασίες της 8ης Οικουμενικής Συνόδου (4η Κωνσταντινουπόλεως), με τον αφορισμό του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Φωτίου, λόγω αντικανονικής εκλογής του. Συγκλήθηκε από τον αυτοκράτορα Βασίλειο Α’ τον Μακεδόνα.

1770: Ο Θεόδωρος Ορλόφ καταπλέει στη Μάνη και παρακινεί τους κατοίκους της να εξεγερθούν κατά των Τούρκων. (Ορλοφικά)


1854: Ιδρύεται το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα των ΗΠΑ, με κύριο στόχο την κατάργηση της δουλείας.

1904: Ιδρύεται στη Λισαβόνα η Μπενφίκα, η πιο διάσημη ποδοσφαιρική ομάδα της Πορτογαλίας.

1933: Δυο από τους πιο σπουδαίους εκπροσώπους της γερμανικής διανόησης, ο ποιητής Μπέρτολ Μπρεχτ και ο συγγραφέας Χάινριχ Μαν, αντιδρώντας στα μέτρα των Ναζί μετά την πυρκαγιά στο Ράιχσταγκ, εγκαταλείπουν τη χώρα ο πρώτος και την Πρωσική Ακαδημία των Τεχνών ο δεύτερος. Την ίδια μέρα, ο Αδόλφος Χίτλερ πείθει τον καγκελάριο Πάουλ φον Χίντενμπουργκ να καταστείλει τις πολιτικές ελευθερίες και την ελευθερία του Τύπου, επιτρέποντας έτσι στους Ναζί να συλλάβουν χιλιάδες από τους αντιπάλους του. (Gleichschaltung)

1943: «Ηχήστε σάλπιγγες…» απαγγέλλει ο Άγγελος Σικελιανός στην κηδεία του σπουδαίου έλληνα ποιητή Κωστή Παλαμά στο Α’ Νεκροταφείο, η οποία εξελίσσεται στην κορυφαία -ίσως- αντιστασιακή εκδήλωση κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, με τη συμμετοχή χιλιάδων κόσμου.

Διαφημιστείτε ΕΔΩ!

Γεννήσεις

1787: Ιωσήφ Λουδοβίκος φον Άρμανσπεργκ, βαυαρός πολιτικός, που διατέλεσε πρόεδρος του συμβουλίου της Αντιβασιλείας και πρωθυπουργός της Ελλάδας επί Οθωνος. (Θαν. 3/4/1853)

1900: Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος, φιλόσοφος και ακαδημαϊκός. (Θαν. 20/2/1981)


1901: Λίνους Καρλ Πόλινγκ, αμερικανός χημικός. Τιμήθηκε με Νόμπελ Χημείας το 1954 και Νόμπελ Ειρήνης το 1962. Μαζί με τη Μαρία Κιουρί είναι οι μοναδικοί κάτοχοι δύο βραβείων Νόμπελ στην ιστορία του θεσμού. (Θαν. 19/8/1994)

Θάνατοι

1956: Αντώνης Τσολίνας, διεθνής ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού, που διακρινόταν για το ισχυρό του σουτ. (Γεν. ?)


1981: Άλμπιν Λέσκι, αυστριακός ελληνιστής φιλόλογος. (Γεν. 7/7/1896)

1986: Ούλοφ Πάλμε, σουηδός πολιτικός. Διετέλεσε δύο φορές πρωθυπουργός της χώρας του, προτού δολοφονηθεί το 1986. (Γεν. 30/1/1927