Το Πάνακτο ήταν σημαντικό αρχαίο Αθηναϊκό
οχυρό στην περιοχή της δυτικής Πάρνηθας. Έλεγχε μία
από τις κύριες ορεινές διαβάσεις από την Αττική προς τη Βοιωτία. Την περίοδο
του Πελοποννησιακού
πολέμου
, στη φάση του Αρχιδάμειου πολέμου, καταλήφθηκε από τους Σπαρτιάτες
και τους Βοιωτούς, αλλά
επιστράφηκε στους Αθηναίους το
421 π.Χ. καθώς ήταν ένας από τους βασικούς όρους της ειρήνης του Νικία. [1]

Για τη θέση του υπήρξε διαμάχη μεταξύ των ιστορικών. Μία άποψη το συνδέει με
το Γυφτόκαστρο που διασώζεται σε καλή κατάσταση στην περιοχή των Ελευθερών,
αλλά η επικρατέστερη άποψη το τοποθετεί στην περιοχή του οροπεδίου των Δερβενοχωρίων
ανάμεσα στα χωριά Πάνακτο
και Πράσινο.
[2] Σε
ανασκαφές που έγιναν στην περιοχή των Δερβενοχωρίων, κοντά στο χωριό Πράσινο, τη
δεκαετία του 1980 βρέθηκε επιγραφή που ταυτίζει το αρχαίο φρούριο με τη θέση
αυτή, δίνοντας λύση στη διαμάχη. [3]

  μόλις έληξε ο εμφύλιος -1950- και οι γυναίκες πρωταγωνιστές για την ανοικοδόμηση (κάτοικοι από το χωριό Κόκκινος Δωρίδας στη θέση Στενό)

Posted by Picasa
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΞΑΝΔΡΟY

Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του. 1] Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής.
2] Τους θησαυρούς που είχε αποκτήσει [ασήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους] να τους σκορπίσουν σε όλη τη διαδρομή μέχρι τον τάφο του.
3] Τα χέρια του να μείνουν να λικνίζονται στον αέρα, έξω από το φέρετρο, σε θέα όλων.
Ένας από τους στρατηγούς, έκπληκτος από τις ασυνήθιστες επιθυμίες, ρώτησε τον Αλέξανδρο ποιοι ήταν οι λόγοι.
Ο Αλέξανδρος του εξήγησε:
1] Θέλω οι πιο διαπρεπείς γιατροί να σηκώσουν το φέρετρό μου, για να μπορούν να δείξουν με αυτό τον τρόπο ότι ούτε εκείνοι δεν έχουν, μπροστά στο θάνατο, τη δύναμη να θεραπεύουν!
2] Θέλω το έδαφος να καλυφθεί από τους θησαυρούς μου, για να μπορούν όλοι να βλέπουν ότι τα αγαθά που αποκτούμε εδώ, εδώ παραμένουν!
3] Θέλω τα χέρια μου να αιωρούνται στον αέρα, για να μπορούν οι άνθρωποι να βλέπουν ότι ερχόμαστε με τα χέρια άδεια και με τα χέρια άδεια φεύγουμε, όταν τελειώσει για εμάς ο πιο πολύτιμος θησαυρός που είναι ο χρόνος!

“ Ο ΧΡΟΝΟΣ” είναι ο πιο πολύτιμο θησαυρό που έχουμε, γιατί είναι περιορισμένος. Μπορούμε να δημιουργήσουμε χρήμα, αλλά όχι περισσότερο χρόνο. Όταν αφιερώνουμε χρόνο σε ένα πρόσωπο, του παραχωρούμε ένα μέρος από τη ζωή μας που ποτέ δεν θα μπορέσουμε να αναπληρώσουμε.

Ο χρόνος είναι η ζωή μας.
ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΩΡΟ που μπορείς να δώσεις σε κάποιον είναι ο χρόνος σου !!!