ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΚΟΥΡΤΑΝΙΩΤΗΣ(Νασς Γάτσης)

Του Θαναση Κυριακου

συνέχεια…..
Υψωσε απο τους πρωτους την σημαια της επαναστασης στην Στερεα Ελλαδα και μαζι με τον Μελετη Βασιλειου απο τα Χασια και τον Δημο Αντωνιου απο την Λιβαδεια κυριευσαν την Αθηνα και πολιορκησαν την Ακροπολη.
Κυριος του χωρου μεταξυ Παρνηθος και Κιθαιρωνα κτυπουσε συχνα τους Τουρκους της Χαλκιδας και εμποδιζε την επικοινωνια τους με την Θηβα και Αθηνα αρπαζοντας εφοδιοπομπες και πολεμοφοδια.
Ο Μακρυγιαννης γραφει σχετικα με την αποκοπη του εφοδιασμου του Δραμαλη: «1822 εβγα του Ιουνη αφου μπηκαν οι Τουρκοι (Δραμαλης) μεσα και πηγαν στον Μωρια,δεν μπορεσαν να μπασουν ζαιρεδες,οτι καθημερινως τους πολεμουσαμε κλεφτικα εις τα στενωματα…»
«…κι οταν οσα περασουν ζαιρεδες καποτε,εκει οπου ριχνουν ορδι τους βαρουσαμε τη νυχτα,στην Πετρα η αλλου και δεν τελεσφορουσαν ποτε.Ο γενναιος κι ατρομητος Θανασης Σκουρτανιωτης με διαλεγμενους απο τη Θηβα και κατου,δεν τους αφηναν να ξεμυτισουν.Τους αφανιζαν και οι Αθηναιοι…».*
Αποφασισμενη η Πυλη να καταπνιξει με καθε τροπο την επανασταση στελνει στην Πελοποννησο τον Ιμπραημ.Ο Κιουταχης διοριζεται αρχιστρατηγος της Ρουμελης και τον Απριλιο 1825 δεκα χιλιαδες Τουρκικος στρατος κατεβαινει στην Ανατολικη Στερεα και αργοτερα ο Τζεχαλεντιν Βεης με 4.000 στρατο και 2.000 ιππεις βρισκεται ενωμενος με το στρατο του Κιουταχη.
Την ιδια εποχη οι Τουρκοι της Χαλκιδας αποθρασυνονται και με καθημερινες σχεδον επιδρομες λεηλατουν και ερημωνουν το χωρο απο -Αυλιδα μεχρι Λιβαδεια.
Οι περιοχες αυτες που ζουν κατω απο διαρκη κινδυνο ζητουν προστασια απο τον Θαναση Σκουρτανιωτη που ειχε το Στρατηγειο στα Δερβενοχωρια.
Ο Σκουρτανιωτης ανταποκρινεται στο καλεσμα συναζει τα παληκαρια του (70 εμπειροπολεμους Δερβενοχωριτες) και ετοιμαζεται για αναχωρηση.
Πολλοι απο τους κατοικους μεταξυ των οποιων κι ο θειος του Παπαδιπλος εναντιωνονται στην αποφαση του αυτη και του επισημαινουν πως εκθετει σε μεγαλο κινδυνο την περιοχη με την αναχωρηση του.
Ο Σκουρτανιωτης προσπαθει να πειση τον Παπαδιπλο,οτι δεν θα εγκαταλειψει τα Δερβενοχωρια,απλως θα μετασταθμευσει σε γειτονικο μερος απο οπου θα εμποδιζει τους Τουρκους να βλαψουν την περιοχη τους και επειδη ο Παπαδιπλος επιμενει ο Σκουρτανιωτης του ειπε«Πατριδα δεν ειναι μονο τα Δερβενοχωρια Παππα αλλα ολοκληρη η Ελλαδα».
Στην απαντηση αυτη ο Παπαδιπλος οργιζεται και καταργιεται τον Σκουρτανιωτη «Τe βεσς εδε τe μος πριρες»(να πας να μη γυρισης).
Οι Δερβενοχωριτες τα παιδια της λεβεντομανας ελληνικης γης ξεκινησαν με ενα ψηλο στοχο με ενα ακοιμητο ποθο.Να σταθουν βιγλατωρες αγρυπνοι φρουροι των πιο υπεροχων ιδανικων της φυλης που σαν κληρο και σαν προνομιο εχει να διατηρησει το πνευμα της Λευτεριας.
Εφυγε ο Σκουρτανιωτης και δεν ξαναγυρισε με τα παληκαρια του.Ολοι τοτε απεδωσαν τον χαμο τους στην καταρα του Παπαδιπλου.
Εφυγε και εκει στο Μαυροματι στις 26 του Οκτωβρη 1925 στο μοναδικο εκκλησακι του χωριου την Αγια Σωτηρα εγραψε μια απο τις λαμπροτερες σελιδες δοξας στην ιστορια της πατριδας.
Περικυκλωμενος απο τουρκικα φουσατα (κατα τον Σπηλιαδη Τουρκοι ιππεις 600 κατα τον μικρο Τασο Καββα η τουρκικη δυναμη ξεπερνουσε τους 800) ταμπουρονεται με τα 70 παλικαρια αρχικα στο μαντροτοιχο της εκκλησιας.
Σκεψη για υποχωρηση εχει εγκαταληφθει,καλει τεσσερα απο τα πιο γοργοποδαρα παληκαρια του γαι να αναγγειλουν στους καπεταναιους της περιοχης τα οσα συμβαινουν στο Μαυροματι.Καλουσε αυτους «να ερθουν να τους βοηθησουν η να τους θαψουν».
Κανεις απο τους Τουρκους δεν μπορεσε να πλησιασει το μαντροτοιχο και οι επιθεσεις διαδεχονταν η μια την αλλη.Οι Αρβανιτες αφωνοι και με θαυμαστη αταραξια κεραυνοβολουν με τα καριοφυλια τους οσους τολμουν να πλησιασουν το μαντροτοιχο της εκκλησιας.
Οι αλλεπαλληλες επιθεσεις σιγα-σιγα αρχιζουν να αραιωνουν και στις 3 μετα το μεσημερι σιγουν τα καριοφιλια.«Σε λιγο η θα φυγουν οι Τουρκοι η θα ερθει σε αυτους βοηθεια».Αυτο σημαινει η παυση της επιθεσης ειπε στους ανδρες του.
Δεν προλαβε να τελειωσει την φραση του και ο μικρος παρατηρητης Τασος Καββας πηδαει την μαντρα φωναζωντας «ερχονται και αλλοι πολλοι,απο εδω και απο εκει και καβαλαραιοι απο επανω» τραγικη ειδηση,ειδηση που ισοδυναμει με αγγελμα θανατου.
Ο Σκουρτανιωτης δεν απελπιζεται ξερει αυτος πως στον ατιμο αλλοπροσαλλο τουτο κοσμο ζουν και βασιλευουν μερικες θεμελιακες αρχες,θυγατερες του ανθρωπου που αυτες τις επλασε με ιδρωτα,αιμα και κλαματα και ειναι αθανατες,οι περισσοτερες γεννηθηκαν στην Ελλαδα,η ελευθερια,η αξιοπρεπεια του ανθρωπου,η διψα της δικαιοσυνης.
Αν ειχαμε πολεμοφοδια σκεφτηκε ας ερχοντουσαν και αλλοι τοσοι η Αγια Σωτηρα θα επισκιαζε το Χανι της Γραβιας.Η θεση τους ηταν τραγικη.
Ο καθενας τους δεν διεθετε περισσοτερα απο 5 φυσιγγια και οι τουρκικες επιθεσεις διαδεχονταν η μια την αλλη.
Ο Σκουρτανιωτης διεταξε τους ανδρες του να μπουν στην εκκλησια λεγοντας τους «πολεμωντας μεσα απο την εκκλησια μπορουμε να νικησουμε εαν ο καθενας μας σκοτωσει 5 τουρκους.Ατυχια ομως για αυτους τα παραθυρα της εκκλησιας δεν προσφερονται για μαχη.
Οι Τουρκοι επιτιθενται ομαδικα κατα της εκκλησιας,ανεβαινουν στην στεγη,ανοιγουν τρυπες και ριχνουν ευφλεκτες υλες που καιομενες αναδιδουν δυσοσμα και δηλητηριωδη αερια.
Ο Σκουρτανιωτης με τους αγωνιστες παραδοθηκαν ζωντανοι στις φλογες,αλλα ταυτοχρονα εστησαν στην Αγια Σωτηρα ενα εθνικο θυσιαστηριο.

Πριν ακομα διαλυθει στον ουρανο ο καπνος απο το ολοκαυτωμα ολοκληρη η Βοιωτια ειχε πληροφορηθει και πενθουσε το χαμο των ηρωων που αντικρυσαν τον θανατο ορθιοι και επεσαν ηρωικα υπερασιζομενοι το πολιτιμοτερο αγαθο του ανθρωπου:την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Βιβλιογραφια
Ιστορια των Θηβων και της Βοιωτιας Γ.Δ.ΤΣΕΒΑ
Απομνημονευματα Μακρυγιαννη
Θηβα και Λιβαδεια χωραιται και χωρικοι στο 21
Γιωργη Β. Λουκα -Φανοπουλου.

*Σημ.ιστ.Ο Μακρυγιαννης αναφερει οτι ο Σκουρτανιωτης προδοθηκε.Απευθυνομενος στον Σουρμελη,οταν ο τελευταιος κατηγορουσε τον Αντρουτσο ως προδοτη,του λει ο Μακρυγιαννης«Ιστοριογραφο,πες ολη την αληθεια,και ποιος ακομα προδωσε τον Σκουρτανιωτη και καηκε ζωντανος με τα παληκαρια του στην εκκλησια».
Ειναι προφανες οτι ο Μακρυγιαννης αναφερεται στους πολιτικοφαναριωτες,και συνδεει τις δολοφονιες των αγωνιστων.Να σημειωθει οτι ο Σουρμελης ειναι ο πλεον αντιαρβανιτης.
Φυσικα δεν θελει και πολυ να καταλαβει κανεις,για τις δολοφονιες των αγωνιστων,και την σχεση τους για την πραγματοποιηση του Ελληνο-Αλβανικου μετωπου που πραγματοποιηθηκε τον πρωτο χρονο της Επαναστασης,και με ποιους τροπους διαλυθηκε και κατασυκοφαντηθηκαν αγωνιστες.(Βλπ.προηγουμενα αρθρα για Αντρουτσο και Καραισκακη)

Το ξέφρενο γλέντι και το άφθονο ποτό έφθασε κάποιους σχεδόν μέχρι την αστυνομία…γιατί δεν ,έβρισκαν το αυτοκίνητο τους…….νόμιζαν ότι τους το έκλεψαν, το περίεργο είναι ότι, όλη η παρέα .το ίδιο νόμιζε…..

στην δεξίωση που ακολούθησε στο κτήμα Παυσίλυπον της οικογένειας Γ Παπαδοπουλου (ήσαν οι νονοί της Χριστινας) επικράτησε φοβέρο κέφι και τρέλη διάθεση.
¨φωτιές” άναψαν τα βαπτίσια της μικρής  Χριστίνας της οικογένειας Χ Παπαδοπουλου στην Α ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ(είναι η αγαπημένη πολλών VIP τελευταία) στο οροπέδιο ΤΣΙΓΚΟΥΡΑΤΙΟΥ Σκουρτων.
Πηγάδια, Πηγή ιστοριών

Σκούτρα Βοιωτίας

Σχεδόν τετράγωνο,
κτισμένο με πέτρα, πλατύστομο πηγάδι, στα Σκούρτα, ένα από τα Δερβενοχώρια της
Βοιωτίας, σκεπασμένο ε σιδερένιο κάλυμμα, για το πόσιμο νερό που
περιέχει.
Συνήθως και πάνω από το κάλυμμα τοποθετούνταν μια μεγάλη πέτρα,
στην περίπτωση που θα φυσήξει να μην πάρει ο αέρας τη λαμαρίνα…
Έξω από τα
Σκούρτα βρίσκεται η εκκλησία του Αγ. Νικολάου. Γύρω της πολλά πηγάδια.Άλλο
γεμάτο θρύλους πηγάδι βρίσκεται στα ριζά του βουνού Ρόκανι.
Λένε ότι το
πηγάδι βγάζει στον Ωρωπό

Read more: http://www.i-diadromi.com/2010/06/blog-post_5977.html#ixzz1ydL6aqBz

.
ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΝΗΘΑ……..

>> δύο
κυνηγών.
Τον Σεπτέμβρη του 1982 είχα ανέβει με ένα φίλο για Σαββατοκύριακο
στη Πάρνηθα. Τότε ακόμα δεν υπήρχε αυτό το αίσχος των χωματόδρομων.Η πορεία μας
ήταν γιά του Σαββάτου το απόγευμα, Αμυγδαλιές-Κορακοφωλιές-ρέμα
Αγ.Γεωργίου-Κούμπουλα-Αγ Παρασκευή Ρουμάνι.Διανυκτέρευση στο Ρουμάνι και την
Κυριακή το πρωί θα βγάζαμε το πρόγραμμα για την διαδρομή της καθόδου. Όντως
μείναμε στο Ρουμάνι και είχαμε ένα φανταστικό ξημέρωμα. 7 ώρα το πρωί ήδη
βαδίζαμε από καλύβα Καλογέρου για πηγή Γκούρα και θα συνεχίζαμε για αυχένα Πάνα
μετά Πλατάνα-Σκίπιζα-τελεφερίκ. Λίγο πριν φτάσουμε στη πηγή Γκούρα συναντάμε δύο
κυνηγούς όχι στο μονοπάτι,αλλά μέσα σε κάτι θάμνους. Βλέποντάς μας έκαναν δε,απο
τη χαρά τους,σαν να είδαν τη ζωή.
Μας ρώτησαν που βρισκόντουσαν και όταν τους
είπαμε που ήταν, στα μάτια τους,θυμάμαι, φάνηκε μία τεράστια απορία, σαν να μην
μας πίστευαν…Μας ξαναρώτησαν εάν ήταν μακριά το
χωριό Σκούρτα των Δερβενοχωρίων; Φυσικά και είναι πολύ μακριά τους
είπαμε. Πόση ώρα από εδώ,μας ρωτάνε πάλι. Πάρα πολύ μακριά τους είπαμε,μια και
δεν ξέραμε ακριβώς πόση ώρα ήταν,μιά απόσταση περίπου 10 χιλιόμετρα από εκεί που
είμαστε!
Αποκλείεται μας είπαν,να είναι τόσο μακριά. Εμείς φύγαμε απο την
Μαγούλα στης 4 π.μ. και αφήσαμε το αμάξι στο Χωριό Σκούρτα,από εκεί πήραμε
κάποιο μονοπάτι και περίπου σε μίση ώρα μπλέξαμε εδώ μέσα….
Τώρα ήταν η
σειρά μας να μην τους πιστέψουμε!!!
Σίγουρα κάποιο λάθος κάνετε,τους είπαμε
πάλι,τα Σκούρτα είναι πολύ μακριά αλλά και δεν μπορείτε να βρείτε εύκολα
μονοπάτια να σας φέρουν εδώ πάνω και αν τα βρείτε,θέλετε τουλάχιστον 5 ώρες να
φτάσετε εδώ!
Κάπως έτσι ήταν η συνομιλία μας,μέσα στις απορίες και την
αμφιβολία για την απόσταση που είχαν διανύσει. Μας παρακάλεσαν εάν μπορούμε να
τους βγάλουμε σε κάποιο δρόμο για τα Σκούρτα και εφ όσων μόνοι τους δεν θα τα
κατάφερναν;Έτσι αλλάξαμε το πρόγραμμα της διαδρομής μας για Κλημέντι-πηγή
Φυλής,(Αγ.Παρασκευή)-φρούριο Φυλής-ρωμαϊκός δρόμος-Μ. Κλειστών-Χασιά,πέρνοντάς
τους υποτίθεται,μαζί μας μέχρι την πηγή της Φυλής κι όπου εκείνοι θα έπερναν τον
χωματόδρομο για τα Σκούρτα.
Στο δρόμο προς τη πηγή της Φυλής,μας είπαν μια συγλονιστική ιστορία για τος
πως είχαν φθάσει έως εκεί που τους ανταμώσαμε…Μας είπαν:
<<
Όταν μπήκαμε στο μονοπάτι,από το χωριό,για να βρούμε κάποιο (καραούλι) για τα
πουλία και ενώ η ώρα θα ήταν γύρω στις 5,45 τα πάντα σκοτείνιασαν γύρω μας από
εκεί που είχε αρχίσει να χαράζει. Είπαμε πως θα βρέξει,γιατί υπήρχε έντονη η
υγρασία γύρω και καθώς γυρίζαμε πίσω,μέσα στο βαθύ σκοτάδι,δεν μπορούσαμε να
βρούμε το χωριό. Όταν πιά καθάρισε ο ουρανός είμαστε εκεί που μας βρίκατε αφού
πρώτα είχαμε ζήσει την αγωνία πωςείμαστε σ΄ένα άγνωστο βουνό και όχι στη Πάρνηθα
που έχουμε πολλές φορές κυνηγήσει…>>
Τελικά τους φέραμε μέχρι την
Χασιά γιατί δεν ήθελαν να μπλεχτούν με τον χωματόδρομο που έβγαζε τότε από το
φρούριο της Φυλής στα Δερβενοχώρια.
Ακόμα δεν μπορώ νακαταλάβω πως έγινε
ετούτο και διάνυσαν μια μεγάλη α
Από τα παράξενα της Ιερής Πάρνηθας ίσως….
πόσταση μέσα σε τόσο λίγο χρόνο;Σας χαιρετώ.

Φίλοι σας χαιρετώ.
Σήμερα θα σας γράψω για μια <<περιπέτεια


0
Η πιο παράξενη ταβέρνα του κόσμου βρίσκεται στην Πάρνηθα! http://anoixti-matia.blogspot.gr/p/blog_06.html

Η πιο παράξενη ταβέρνα του κόσμου βρίσκεται στην Πάρνηθα!


Στην περιοχή του Παρατηρητηρίου στον δρόμο
που οδηγεί από την Φυλή στα Δερβενοχώρια βρίσκεται η πιο παράξενη ταβέρνα που θα
έχετε συναντήσει κι αυτό γιατί

έχει τον πιο ιδαίτερο τρόπο
λειτουργίας


undefinedΤο ecoKTHMA βρίσκεται στα Δερβενοχώρια στον δυτικό ορεινό όγκο της Πάρνηθας. Η πρόσβαση είναι εύκολη μέσω Αττικής οδού (έξοδος 2 – Μαγούλα) και από εκεί προς Δερβενοχώρια σε περίπου 20 λεπτά. Επίσης μπορεί να έρθει κάποιος μέσω Φυλής και απ’ όπου αλλού βάλει ο… ψηφιακός νους του GPS! Ανακαλύψτε το!

Τηλ.: 6944617949, www.ecoktima.com
Facebook: www.facebook.com/ecoktima
Twitter: @ecoktima

ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΚΟΥΡΤΑΝΙΩΤΗΣ(Νασος  Γάτσης)

Του Θαναση Κυριακου

«Για να κανης επανάσταση πρέπει να έχεις ένα τόπο δικό σου,να τον πονάς και να το σέβεσαι.
Οι Αρβανίτες είχαν ένα τόπο για να επαναστατήσουν κατά του τούρκικου ζυγου».

Τετρακόσια ολόκληρα χρόνια η Ελληνικη γη,η γη των Θεων και των Ηρωων ειναι καλυμενη με το μαυρο πεπλο της σκλαβιας.Οι Ελληνες ζουν συμφωνα με τις πραξεις των Τουρκων,του δυναστη,η γονιμη γη μετατρεπεται σε τσιφλικια και τιμαρια.
Το 1460 η ιστορικη Βοιωτια,η πατριδα του Ησιοδου,του Επαμεινωνδα,του Πινδαρου,της Κοριννας και του Πελοπιδα προσαρταται στην Οθωμανικη Αυτοκρατορια.
Οι κατοικοι των πεδινων περιοχων αναγκαζονται να αναζητησουν καταφυγιο στα ορεινα χωρια και τις δασομενες εκτασεις.
Ενα απο αυτα τα ορεινα καταφυγια των καταδιωκομενων καμποχωριτων ηταν και τα Δερβενοχωρια.
Ειναι κουρνιασμενα αναμεσα στα νοτιοανατολικα προβουνια του πολυπτυχου Κιθαιρωνα και στον ορεινο ογκο της πολυθέλγητρης Παρνηθας περιτριγυρισμένο απο ελατα και χιλιοχρονες βελανιδιες.Χτισμενα αντικριστα στα κρασπεδα του οροπεδιου τα πεντε χωρια Δερβενοσαλεσι (Πυλη) Κακονισχερι(Πανακτος) Καβασιλα (Πρασινο),Κρορα (Στεφανη) και Σκουρτα ειναι καστρα απορθητα για καθε επιδρομεα.Τα χωρια αυτα γινονται καταφυγειο των κατοικων της πεδινης παναρχαιας ιστορικης Ταναγρας που κατω απο την δυσβαταχτη φορολογια του δυναστη αναγκαζονται να εγκαταλειψουν την γονιμη Ταναγραιικη γη.
Σε ενα απο τα πεντε αυτα χωρια της αδουλωτης βραχοσπαρτης Δερβενοχωριτικης γης τα Σκουρτα το 1793 γεννιεται το πρωτο απο τα επτα παιδια της οικογενειας Γατση,ο Νασς Γατσης.(Σκουρτανιωτη τον βγαλαν αργοτερα επειδη καταγοταν απο τα Σκουρτα).
Απο μικρο η οικογενεια του τον εστειλε στο μοναστηρι του Οσιου Μελετιου οπου εμαθε λιγα γραμματα και κρατηθηκε απο τους μοναχους να εργασθει σαν «γνωριστης» των κοπαδιων,θεση που δινοτανε σε ανθρωπο δραστηριο ευσυνειδητο και προικισμενο με γερη μνημη.
Στο μοναστηρι αυτο ο Σκουρτανιωτης διδαχθηκε τα πρωτα του πολιτικα και πολεμικα μαθηματα.
Η Επανασταση του 1821 βρισκει τον Σκουρτανιωτη αρχηγο ενος μικρου μαχιμου σωματος απο ντοπιους Αρβανιτες που σκοπο ειχαν την καταπολεμηση της ληστειας και την προφυλαξη των Δερβενοχωριων απο επιδρομες.

συνεχεία…………
Για όσους είναι γεννημένοι μεταξύ 1945 -1985
   

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
Είμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία
περιμένοντας.
Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο
ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές
έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα
ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες
ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα
σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής
θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και
μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα
ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ,
καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν
φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

 Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες
κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε
κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε
ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε
«μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..

   

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και
δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα
στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν
υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας και δεν
υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν
έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα
θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε
κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε
καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το
ξεπερνάμε.

 Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν
παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό
ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή
οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά
κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν
πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,
βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε
φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά
φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί
συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα… μέχρι εκεί
έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και
παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε
χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη
βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους
πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα
στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν
ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.

 Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των
φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να
ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο
σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

 Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν
έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση.
Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να
μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να
περάσουν όλοι.. Τι φρίκη!

 Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε
ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη
προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ..
Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με
ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια
κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας
κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και
μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

 Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»… συγχαρητήρια! Είχες
την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί…

Αγνώστου ταυτότητας μέχρι στιγμής.
Τον/Την ευχαριστούμε για το ταξίδι…