Άρθρα

Δημοσιεύτηκε στισ

Νίκος Καζαντζάκης

%CE%BA%CE%B1%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82+3
Νίκος Καζαντζάκης
(ελαιογραφία του Π. Ζωγράφου)
από τον Πανδέκτη

Η πέτρα, το σίδερο, το ατσάλι δεν αντέχουν. Ο άνθρωπος αντέχει.
“ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗΣ”

Μπόρα είναι μαθές η ζωή. Θα περάσει!
“Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ”

Δημοσιεύτηκε στισ

Γιάννης Τσαρούχης:

Στην Ελλάδα ζούμε πολυτελέστερα απ’ όσο μας επιτρέπουν τα μέσα μας, πέρα από τις οικονομικές μας δυνατότητες και τις ψυχικές μας ικανότητες. Αυτό ήδη μας δημιουργεί προβλήματα και θα μας προξενήσει μεγάλο κακό.
“ΛΙΘΟΝ ΟΝ ΑΠΕΔΟΚΙΜΑΣΑΝ ΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ” Εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ (από συνομιλία του Γ. Τσαρούχη με τον Γιώργο Πηλιχό, “ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ” 14/2/1988)
Δημοσιεύτηκε στισ

ευχόμαστε καλό καλοκαίρι σε όλους αφιερώνοντάς τους ένα κομμάτι ποίηση του ποιητή
Οδυσσέα Ελύτη σ’ αυτούς τους υπέροχους που πρωτοπορούν με νέες
ιδέες:

«όπου ανθεί ο μέσος όρος παύω να υπάρχω.

Μου είναι αδύνατο να ευδοκιμήσω

μέσα στη μάζα της εκάστοτε πλειοψηφίας.

Οι ωραίες μειοψηφίες είναι το κάτι άλλο…»

Δημοσιεύτηκε στισ

Κώστας Βάρναλης (1883-1974)
από το http://varnaliskostas.blogspot.com/


ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ

Mες την υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισές
(απάνω στρίγγλιζε η λατέρνα)
όλ’ η παρέα πίναμ’ εψές·
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.
Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής.
Ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους να τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.
Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος τ’ άσωτ’ ουρανού!
Ω! της αβγής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλα του δειλινού,
λάμπετε, σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!
Tου ενού ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος, ίδιο στοιχειό·
τ’ άλλου κοντόημερ’ η γυναίκα
στο σπίτι λυώνει από χτικιό·
στο Παλαμήδι ο γιος του Mάζη
κ’ η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι.
― Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
― Φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν τό βρε και δεν τό πε ακόμα.
Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας έβρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
από τα “Ποιητικά” Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ
από το ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΡΙΟ ΝΕΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Ο Κώστας Βάρναλης διαβάζει τους Μοιραίους

Αχ, πού σαι νιότη, πού δειχνες, πως θα γινόμουν άλλος!
“ΣΚΛΑΒΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ”

Δημοσιεύτηκε στισ
Γνώση, μάθηση, ικανότητα, λόγος, σοφία, είναι άδικα και μάταια όταν δεν τα καθιστά πλατιά, ευρύχωρα η αγάπη, η αδελφότητα του ενός προς τον άλλο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ «Ο ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ»

Ο Αναστάσης Βιστωνίτης περιγράφει το παρακάτω περιστατικό για τον Ν. Γ. Πεντζίκη: Το 1978 μετά την εναρκτήρια συνεδρία ενός διεθνούς συνεδρίου συγγραφέων στην Αθήνα δινόταν δεξίωση στο ξενοδοχείο Χίλτον. Νεοσσός τότε άκουγα μαζί με τον ποιητή Δ. Π. Παπαδίτσα έναν δαιδαλώδη μονόλογο του Πεντζίκη σχετικά με τη ραψωδία λ της Οδύσσειας. Σε λίγο πλησίασε ο μορφωτικός ακόλουθος της αμερικανικής πρεσβείας και μας συστήθηκε. Ο Πεντζίκης του είπε δείχνοντας τον Παπαδίτσα (γιατρός το επάγγελμα): “Αυτός τρώει βιολέτες”. Ο Αμερικανός, που μιλούσε πολύ καλά ελληνικά, έμεινε άφωνος. “Είναι ία τρως” πρόσθεσε γελώντας ο Πεντζίκης. “Εγώ, δεν καταλαβαίνω, είμαι από χωριό” είπε ο μορφωτικός ακόλουθος. “Από ποιο χωριό, αν επιτρέπετε;” ρώτησε ο Πεντζίκης. “Από τη Νέα Υόρκη” απάντησε ο ακόλουθος, βέβαιος ότι τον κατατρόπωσε. “Α, την ξέρω. Καθαρά προσφυγικός συνοικισμός” είπε ο Πεντζίκης.
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΒΙΣΤΩΝΙΤΗΣ “ΟΥΖΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΥ ΖΩ” άρθρο στην εφημερίδα “ΤΟ ΒΗΜΑ” Κυριακή 18/1/2009

Δημοσιεύτηκε στισ
  • Στα Σκούρτα των ορεινών ΔΕΡΒΕΝΟΧΩΡΙΩΝ εδρεύει η επιχείρηση του Σ ΓΚΙΚΑ που ασχολείται με όλο το φάσμα της γεωργικής καλλιέργειας απο την σπορά μέχρι την συγκομιδή, την τυποποιηση  και  άμεση διάθεση στην αγορά.Οι πιστοποιημένες ζωοτροφες με πρώτες ύλες απο τα ”καθαρά΄’ ορεινά ΔΕΡΒΕΝΟΧΩΡΙΑ δίνουν πρόσθετη αξία .μπράβο στην οικογένεια ΓΚΙΚΑ……