Ακόμα και σήμερα, μετά την καταστροφική πυρκαγιά, η Πάρνηθα παραμένει μια εξαιρετική ευκαιρία για μικρές, ευχάριστες, αποδράσεις. Ένα βουνό συναρπαστικό, γεμάτο εκπλήξεις για εκείνους που θα επιχειρήσουν να την εξερευνήσουν, γιατί όσο
παράξενο και αν ακούγεται, η Πάρνηθα παραμένει ανεξερεύνητη!
Μια μικρή βόλτα, από τη Φυλή μέχρι τα Σκούρτα, με διάρκεια που δεν ξεπερνάει τα 45 λεπτά είναι αρκετή για να «ξεφύγεις». Η Φυλή (ή Χασιά), είναι ο παράδεισος των κρεατοφάγων, με τις δεκάδες ταβέρνες που κάθε Σαββατοκύριακο και αργίες γεμίζουν τον αέρα με μυρωδιές ψημένων κρεάτων. Βόρεια του οικισμού σε υψόμετρο περίπου 500 μ. βρίσκεται το ανδρικό παλιοημερολογήτικο Μοναστήρι των Αγίου Κυπριανού και Ιουστίνης. Ο κεντρικός δρόμος διασχίζει τη Φυλή και ανηφορίζει τις νοτιοδυτικές πλαγιές της Πάρνηθας για να συναντήσει λίγο αργότερα τη διακλάδωση που οδηγεί στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Κλειστών, το αρχαιότερο μοναστήρι της Μητρόπολης Αττικής. Είναι γυναικεία μονή και χτίστηκε- άγνωστο πότε- από έναν ευσεβή χριστιανό που ανακάλυψε την εικόνα της Παναγίας στον απέναντι βράχο μέσα σε ένα κοίλωμα. Η εικόνα είναι πιστό αντίγραφο αυτής που φιλοτέχνησε ο αγιογράφος Μακάριος ο Κρης περίπου τον 17ο αιώνα (η μονή είναι ανοικτή από τις 7.30 έως τις 12.30 και από 15.00 ώς 17.30).

Ο κεντρικός δρόμος συνεχίζεται ανηφορικός, με πανοραμική θέα στη Φυλή και το Λεκανοπέδιο, και περνάει από το Κάστρο της Φυλής.Ήταν πεντάγωνο κτίσμα, με πύργους στις γωνίες, από το οποίο γινόταν η επιτήρηση ενός από τα τρία περάσματα προς τη Θήβα. Παρά τις σοβαρές ζημιές που έπαθε από τον σεισμό του 1999, σώζεται ένα μεγάλο μέρος του τείχους του.

Ο δρόμος κατηφορίζει μέσα από τα καμένα ώσπου φτάνει στον τεράστιο κάμπο, στο μέσον του οποίου υπάρχει η διασταύρωση, η οποία δεξιά οδηγεί στα Σκούρτα, ένα ήσυχο χωριό που αποκτά ζωή τις Κυριακές, λόγω των επισκεπτών που έρχονται για τις ταβέρνες του, αλλά και του παζαριού που στήνεται στο Πηγάδι, στην είσοδο του χωριού.