Άρθρα

Δημοσιεύτηκε στισ

ΣΟΦΤ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΙΚΙΣΤΩΝ & ΦΙΛΩΝ
ΤΣΙΓΚΟΥΡΑΤΙΟΥ ΣΚΟΥΡΤΩΝ
ΣΚΟΥΡΤΑ, Ν.
ΒΟΙΩΤΙΑΣ

5 Μαρτίου
2012

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Σας γνωρίζουμε πως την Κυριακή 18 Μαρτίου 2012 και
ώρα 12:00 θα διενεργηθεί η ετήσια τακτική Γενική Συνέλευση των μελών του
Συλλόγου στην ταβέρνα «Τασούλη» στα
Σκούρτα Βοιωτίας, για συζήτηση και λήψη αποφάσεων επί των εξής
θεμάτων:
·
Έγκριση
πεπραγμένων
·
Υποβολή απολογισμού οικονομικής διαχείρισης έτους 2011 με την επ’
αυτού έκθεση της Εξελεγκτικής Επιτροπής, έγκρισή του και απαλλαγή του Δ.Σ από
κάθε ευθύνη
·
Πρόγραμμα δράσης έτους
2012
·
Ανακοινώσεις
Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της τακτικής
Γενικής Συνέλευσης, θα παρατεθεί, με έξοδα του Συλλόγου γεύμα.
Ο
ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                                           
Ο
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ                                                             
ΜΠΕΡΤΣΙΑΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
Δημοσιεύτηκε στισ

Δρόμος Κάζας (σαλίγκαρος)

Η Κάζα είναι στενή ορεινή διάβαση στην περιοχή της Δυτικής Αττικής που
διέρχεται μέσα από μία χαράδρα ανάμεσα στα όρη Κιθαιρώνας
και Πάστρα[1]. Συνδέει τη Βοιωτία με τη δυτική
Αττική. Από τη θέση αυτή διέρχεται η παλαιά εθνική οδός Αθήνας-Θήβας.

Το πέρασμα της Κάζας ήταν γνωστό από την αρχαιότητα με την ονομασία πέρασμα
Δρυός Κεφαλών και ήταν στρατηγικής σημασίας.[2] Για τον έλεγχό του είχε
κατασκευαστεί, τον 4ο αιώνα π.Χ., το ισχυρό φρούριο των
Ελευθερών. Το φρούριο στέκει στην ανατολική πλευρά της διάβασης και
διατηρείται σε καλή κατάσταση σήμερα. Την περίοδο της τουρκοκρατίας ήταν μέρος
του κύριου περάσματος από την Βοιωτία προς την Μεγαρίδα και την Πελοπόννησο, που
χαρακτηριζόταν Μεγάλο Δερβένι.

Δημοσιεύτηκε στισ

ΗΣΙΟΔΟΣ

Ο Ησίοδος υπήρξε ο δεύτερος σε σπουδαιότητα αρχαίος ποιητής μετά τον Όμηρο[1].

Γεννήθηκε στην Άσκρη της Βοιωτίας, όπου
κατέφυγε ο πατέρας του από την αιολική Κύμη
της Μικράς
Ασίας[2]. Υπολογίζεται ότι έζησε γύρω στο 700 ή 800 π.Χ. Επισκεπτόμενος συχνά το
όρος Ελικώνα, όπου οι μύθοι
έλεγαν ότι κατοικούσαν οι Μούσες, έλεγε ο ίδιος ότι
εκείνες του έδωσαν το χάρισμα της ποίησης. Επειδή μεγάλωσε σε αυτό το ιερό και
αγροτικό περιβάλλον τα ποιήματα του έχουν διδακτικό και θρησκευτικό περιεχόμενο,
ενω με τον Ησίοδο η Ελλάδα βγαίνει από το σκοτάδι του μύθου αφου ο ίδιος αντεί
τα θέματα του οχι μόνο από τη φαντασία αλλα και από την ζωή φέρνοντας ετσι την
ποίηση πιο κοντά στον άνθρωπο.

Ο τρόπος και χρόνος θανάτου του είναι συγκεχυμένος. Μία παράδοση θέλει τον
τάφο του Ησίοδου στον Ορχομενό
Βοιωτίας, ενώ σύμφωνα με μια άλλη, το μαντείο
των Δελφών έβγαλε χρησμό ότι ο Ησίοδος θα πέθαινε στη Νεμέα, οπότε εκείνος
κατέφυγε στη Λοκρίδα, όπου όμως
σκοτώθηκε στον τοπικό ναό του Νεμαίου Δία και ετάφη εκεί[3].

Δημοσιεύτηκε στισ

ΣΤΕΦΑΝΗ

Η Στεφάνη είναι χωριό του νομού Βοιωτίας και μαζί με άλλα τέσσερα χωριά (Σκούρτα, Πύλη ,Πράσινο, Πάνακτος) αποτελούν τα Δερβενοχώρια. Βρίσκεται στις βόρειες πλαγιές της Πάρνηθας, χτισμένη σε υψόμετρο 580 μέτρων. Ο πληθυσμός της είναι 286 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2001.

Μέχρι το 1927 Κρώρα ονομαζόταν οπότε μετονομάστηκε σε Στεφάνη.

Δημοσιεύτηκε στισ

καλημέρα από ΠΑΡΝΗΘΑ περιοχή Μαζαρέκα όπου οι οικογένειες ΓΚΙΚΑ λειτούργησαν την εκκλησία της Παναγίας,οι ψαλμωδίες του παπαΘαναση και του ψάλτη Σπύρου βάλσαμο στις ψυχές των ανθρώπων και αρμονική συνύπαρξη με το εξαίσιο πρωινό φυσικό περιβάλλον.

Δημοσιεύτηκε στισ

AΡXAIA MNHMEIA στη ΠΑΡΝΗΘΑ

ΑΡΧΑΙΑ ΜΝΗΜΕΙΑ

Τα σπουδαιότερα αρχαιολογικά
μνημεία της Πάρνηθας είναι τα αρχαία φρούριά της. Μετά τα μηδικά οι Αθηναίοι
εκμεταλλευόμενοι την ήττα των Περσών με τους οποίους είχαν συμμαχήσει οι
Θηβαίοι, έκτισαν δύο οχυρώματα στη Δυτική Πάρνηθα, της Πανάκτου και του Δρυμού.

Πύργος ΛοιμικούΈτσι άρχισε η σταδιακή οχύρωση της
Πάρνηθας από τους Αθηναίους, με απλά οχυρώματα που χρησίμευαν σαν παρατηρητήρια
ή φρυκτωρίες (δηλ. σημεία αναμετάδοσης σημάτων με φωτιές ή οπτικό τηλέγραφο) και
δεν μπορούσαν σε καμία περίπτωση να ανακόψουν την πορεία πολυπληθούς εχθρού.
Μπορούσαν όμως να παρενοχλούν τα μετόπισθέν του και να αποκόπτουν την
επικοινωνία του. Συνήθως βρίσκονταν κτισμένα σε απολήξεις βουνών για να ελέγχουν
τις οδικές διαβάσεις, αλλά χρησίμευαν και σαν ορμητήρια και σαν τόποι εκγύμνασης
και θητείας νεοσύλλεκτων στρατιωτών «επί τας άκρας».

Τα «φρούρια» της Πάρνηθας κτίστηκαν
σε διάφορες ιστορικές εποχές και δεν αποτέλεσαν ποτέ μια ενιαία αμυντική γραμμή.
Τα σπουδαιότερα από αυτά, ερείπια των οποίων σώζονται μέχρι σήμερα είναι τα
εξής: Φυλή, Πάνακτος, Ελευθεραί, Καστράκι, Κορορέμι, Κορυνός, Βιλατούρι,
Πυργάρι, Λοιμικό, Κατσιμίδι, Δεκέλεια, Λειψύδριο, Φάλεμι κ.λ.π.

Κάστρο ΦυλήςΤο πιο γνωστό και το ωραιότερο είναι το «Κάστρο της Φυλής»
(υψ. 687μ.) που βρίσκεται στην Δυτική Πάρνηθα. Στη θέση «Βουνό Φυλής» που
βρίσκεται βόρεια του κάστρου αυτού υπήρχε παλιότερο κάστρο, ίχνη του οποίου δεν
σώζονται σήμερα. Εκεί βρίσκονταν ο Αρχαίος Δήμος Φυλής που οι κάτοικοί του, οι
Φυλάσιοι, ανήκαν στην Οινηίδα φυλή και φορούσαν λευκά ρούχα (Αριστοφάνης). Από
το κάστρο αυτό ξεκίνησε η αντίσταση κατά του Πεισίστρατου τον 6ο π.Χ. αιώνα και
αυτό κυρίευσε ο Θρασύβουλος με 70 στρατιώτες και ανέτρεψε το καθεστώς των
τριάκοντα τυράννων των Αθηνών το 403 π.Χ. Το φρούριο αυτό λόγω της ακατάλληλης
θέσης του εγκαταλείφθηκε και τον 4ο π.Χ. αιώνα κτίστηκε το νέο φρούριο Φυλής που
σήμερα γνωρίζουμε, το οποίο βρίσκεται σε καίρια θέση και παρουσιάζει εξαιρετική
θέα. ΝΑ του φρουρίου, κατά μήκος του δρόμου που οδηγούσε στην Αθήνα διακρίνονται
ίχνη από τροχούς αμαξών πάνω στον βράχο.

Σημαντικό επίσης αρχαιολογικό
μνημείο αποτελεί και το σπήλαιο του Πανός, στο οποίο λατρευόταν ο θεός Πάνας και
οι Νύμφες. Πλήθος λατρευτικών αγγείων έχει βρεθεί στο σπήλαιο αυτό, το οποίο
είναι στην περιοχή της Φυλής.

Στη Βαρυμπόπη έχει βρεθεί επίσης ο
τάφος του αρχαίου τραγικού ποιητή Σοφοκλή και αναμένεται η ανακήρυξή του σε
αρχαιολογικό χώρο, η ανάδειξή του και η δυνατότητα επίσκεψης του κοινού. Ήδη
έχει περιφραχθεί και καθαριστεί ο χώρος με τη συνεργασία της αρχαιολογικής
υπηρεσίας και του Δασαρχείου Πάρνηθας. πηγη

http://www.parnitha-np.gr/

Τύμβος Σοφοκλή
Δημοσιεύτηκε στισ

πόσο επίκαιρος είναι ο ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

“Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται, διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα καi την αναρχία ως ευδαιμονία.”
Ισοκράτης