Άρθρα

Δημοσιεύτηκε στισ

ΑΛΙΣΙΒΑ

http://drixoutispanagiotis.blogspot.gr/
Πριν βγουν τα απορρυπαντικά τα οποία τα χρησιμοποιούμε σήμερα για να πλένουμε τα ρούχα, αλλά και για όλες τις άλλες δουλειές ( πλύσιμο χεριών κ.λ.π.) , οι παλιές γυναίκες Αρβανίτισες χρησιμοποιούσαν την αλισίβα , για να πραγματοποιήσουν όλες αυτές τις διαδικασίες πλυσίματος .
Ένας πρακτικός κουραστικός τρόπος , που με την αλισίβα που έφτιαχναν καθάριζαν τα ρούχα , καλλίτερα μπορούμε να πούμε από την σημερινή εποχή .
Να τονίσουμε ότι επειδή στα χωριά δεν υπήρχε νερό πηγαίνανε στα ποτάμια , στα πηγάδια ή όπου αλλού υπήρχε νερό για να πλύνουνε τα ρούχα .
Κουραστική δουλειά , ιδίως όταν παντρευόταν μία κοπέλα . Στην περίπτωση αυτή καλούσαν και τις άλλες γυναίκες του χωριού , για να βοηθήσουν .
Οι γυναίκες του χωριού μας πηγαίνανε στο Λάρη για να πλύνουν τα ρούχα .
Ο παραπόταμος Λάρης βρισκόταν στο μέσον των κτημάτων του αεροδρομίου Τανάγρας , από όπου και πήγαζε .
Τα νερά του χυνόντουσαν στον Ασωπό ποταμό και μετά χυνόντουσαν στον Ευβοϊκό κόλπο .
Χαρακτηριστικό της εποχής αυτής είναι ότι οι γυναίκες της Τανάγρας , και του Σχηματαρίου , μαλώνανε για το ποιες γυναίκες πρώτες θα πλένανε τα ρούχα , επειδή μετά το νερό γινόταν ακάθαρτο .

ΤΙ ΗΤΑΝ Η ΑΛΙΣΊΒΑ .

Ρωτώντας την κυρία Γιαννούλα Δούση κάτοικο Τανάγρας , μας μίλησε , πως έφτιαχναν την αλισίβα οι γυναίκες και μετά την χρησιμοποιούσαν για να πλένουνε τα ρούχα .
Η αλισίβα φτιάχνετε με στάχτη που την έπαιρναν από το φούρνο που έψηναν τα ψωμιά . Η στάχτη από το τζάκι δεν ήταν καλή . Εάν έπαιρναν στάχτη από το τζάκι έπρεπε πρώτα να την ψήσουν στο φούρνο ή να την ανακατέψουν με στάχτη από το φούρνο .
Έβαζαν το καζάνι στην φωτιά , με λίγο νερό , και αφού ρίχνανε μέσα την στάχτη την ανακατεύανε για να βράσει .
Μετά ρίχνανε νερό στο καζάνι μέχρι να γεμίσει και ξαναβράζανε την στάχτη .
Όταν έβλεπαν ότι έβρασε , μετά σιγά – σιγά δεν έβαζαν ξύλα στην φωτιά αλλά την άφηναν να αργοσβήσει .
Η στάχτη καθότανε στον πάτο του καζανιού και από εκεί έπαιρναν νερό και το ρίχνανε σε ένα μεγάλο κοφίνι που βάζανε τα ρούχα για να τα πλύνουν .
Όπως ανέφερα τα ρούχα τα έβαζαν μέσα σε ένα μεγάλο κοφίνι ανακατεμένα αλλά και ανοιγμένα , όχι με κάποια σειρά .
Στην αρχή τοποθετούσαν μέσα στο κοφίνι ένα χοντρό πανί που το έλεγαν στα Αρβανίτικα ( Τόριλια ) , και εκεί έβαζαν τα ρούχα που είχαν για πλύσιμο .
Αφού γινόταν και αυτή η διαδικασία σκέπαζαν τα ρούχα με ένα χοντρό πανί που το λέγανε σταχτόπανο . που ρίχνοντας το νερό της αλισίβα πέρναγε σιγά – σιγά .
Πάνω από το σταχτόπανο τοποθετούσαν 3-5 πόντους στάχτη στεγνή ανάλογα με το πόσο είχε η νοικοκυρά , και την πότιζαν με το νερό της αλισίβας . Το νερό πέρναγε μέσα από τα ρούχα που θέλαμε να πλύνουμε και σιγά – σιγά πλενόντουσαν .
Αυτό γινόταν δύο τρεις φορές .
Αφού τα αφήνανε λίγη ώρα στο κοφίνι , μετά τα έβγαζαν τα πλένανε στην σκάφη με σαπούνι , και τα απλώνανε στον ήλιο για να στεγνώσουν .
Μετά τα φέρνανε στο χωριό με τα κάρα ή τα ζώα που είχαν για να τα σιδερώσουν , και να τα τοποθετήσουν στο μπαούλο ή στην ντουλάπα .

Πληροφορίες: Γιαννούλα Αντωνίου Δούση, κάτοικος Τανάγρας

Δημοσιεύτηκε στισ

από το φίλο μας τον Γ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ που το αλίευσε στο διαδίκτυο.Διαβάστε το έχει πλάκα στο τέλος….

 

Γιατίοι σιδηροδρομικές γραμμές έχουν αυτό το εύρος;

 
Railroad tracks
H απόσταση ανάμεσα στις δύο ράγες των σιδηροδρομικών γραμμών στιςΗΠΑ είναι 4 πόδια και 8,5 ίντσες (143,5 cm). Μάλλον παράξενος αριθμός. Γιατίάραγε έχει επιλεγεί το συγκεκριμένο διάκενο;
Διότι ο σιδηρόδρομος στις ΗΠΑ κατασκευάστηκε με τον τρόπο που είχεκατασκευαστεί ο σιδηρόδρομος στην Αγγλία, από Άγγλους μηχανικούς πουμετανάστευσαν, και οι οποίοι θεώρησαν ότι θα ήταν καλή σκέψη, επειδή θαεπέτρεπε να χρησιμοποιηθούν υπάρχουσες ατμομηχανές από την Αγγλία.

Και τότε, γιατί οι Άγγλοι κατασκεύασαν τις ατμομηχανές τους έτσι; Διότι οιπρώτες σιδηροδρομικές γραμμές κατασκευάστηκαν από τους ίδιους μηχανικούς πουκατασκεύαζαν τραμ, στο οποίο χρησιμοποιούσαν ήδη το συγκεκριμένο διάκενο.

 
Και γιατί αυτότο διάκενο στο τραμ; Διότι οι κατασκευαστές του τραμ ήταν και κατασκευαστέςαμαξών, που χρησιμοποιούσαν τα ίδια εργαλεία και τις ίδιες μεθόδους.

Και γιατί οι άμαξες έχουν αυτό το διάκενο; Διότι, παντού στην Ευρώπη, και στηνΑγγλία, οι δρόμοι είχαν λούκια για τους τροχούς των αμαξών και ένα διαφορετικόδιάκενο θα προκαλούσε διαρκώς βλάβες στους άξονες.

 


Και γιατί τα λούκια απέχουν τόσο μεταξύ τους; Διότι οι πρώτεςμεγάλες οδοί στην Ευρώπη είχαν κατασκευαστεί από τους Ρωμαίους, με σκοπό να μετακινούνταιεύκολα οι λεγεώνες τους. Οι πρώτες άμαξες ήταν οι πολεμικές άμαξες των Ρωμαίων.Οι άμαξες αυτές ήταν ιππήλατες: τις τραβούσαν δύο άλογα, τα οποία κάλπαζανδίπλα-δίπλα και έπρεπε να απέχουν μεταξύ τους, ούτως ώστε το ένα άλογο να μηνενοχλεί το άλλο κατά τον καλπασμό. Προκειμένου να εξασφαλίζεται η σταθερότητατης άμαξας, οι τροχοί δεν έπρεπε να είναι ευθυγραμμισμένοι με τα ίχνη τωναλόγων, ενώ δεν έπρεπε να είναι και πολύ απομακρυσμένοι, έτσι ώστε νααποτρέπονται τα ατυχήματα κατά την διασταύρωση δύο αμαξών στην ίδια οδό. 
Ιδού λοιπόν ηαπάντηση στο αρχικό μας ερώτημα! Το διάκενο στις ράγες των Αμερικανικώνσιδηροδρόμων εξηγείται, αφού 2.000 χρόνια νωρίτερα, σε μιαν άλλη ήπειρο, οιρωμαϊκές άμαξες κατασκευάζονταν ανάλογα με το φάρδος που έχουν τα καπούλια δύοαλόγων.
Και τώρα, τοκερασάκι στην τούρτα: Υπάρχει και μια προέκταση αυτής της ιστορίας με τοδιάκενο στις ράγες και τα καπούλια των αλόγων. Αν δει κανείς το Αμερικανικόδιαστημικό λεωφορείο στην εξέδρα εκτόξευσής του, μπορεί να παρατηρήσει δύοπλευρικές δεξαμενές καυσίμων που είναι στηριγμένες εκατέρωθεν της κεντρικήςδεξαμενής.

Η εταιρείαThiokol κατασκευάζει αυτές τις δεξαμενές στο εργοστάσιό της στην Γιούτα. Θαήθελαν να τις κάνουν μεγαλύτερες, αλλά οι δεξαμενές αποστέλλονταισιδηροδρομικώς στο σημείο εκτόξευσης. Η σιδηροδρομική γραμμή μεταξύ τουεργοστασίου και του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ περνά από μια σήραγγα, κάτω από ταΒραχώδη Όρη.

Αυτή η σήραγγαπεριορίζει το μέγεθος των δεξαμενών στο πλάτος που έχουν τα καπούλια δύοαλόγων. 

Έτσι, το πλέονεξελιγμένο μεταφορικό μέσον του κόσμου, το διαστημικό λεωφορείο, εξαρτάται απότο φάρδος του κώλου ενός αλόγου.

Τα καπούλια τωναρχαίων αλόγων ελέγχουν σχεδόν τα πάντα!!!!
Οι τεχνικέςπροδιαγραφές και η γραφειοκρατία είναι αθάνατες!

Επομένως, την επόμενη φορά που θα βρεθείτε να κρατάτε στα χέρια σας παράξενεςπροδιαγραφές και θα αναρωτιέστε ποιος κώλος τις επινόησε, θα έχετε θέσει τοσωστό ερώτημα.