ΟΡΕΙΝΟΣ

Μεταμεσονύκτιες συναθροίσεις!

Σήμερα είχα την χαρά να συναντήσω τυχαία στο Λιδωρίκι, μετά από 52 χρόνια, τον παλιό μου συμμαθητή Γιάννη Μπάκα από την Λεύκα,γνωστή και με το παλιό όνομα Μαυραγάννη.

Μου τον σύστησε ο επίσης συμμαθητής μου, Λιδωρικεύς, Νίκος Πανάγος .

Ο Γιάννης Μπάκας, γνωστός στα γυμνασιακά μας χρόνια ως Φραντζής, ήταν πρωταγωνιστής ενός διηγήματος μου, που πριν ένα χρόνο είχα δημοσιεύσει στον Ορεινό.

Το επαναλαμβάνω σήμερα αφιερωμένο στους συμμαθητές μου στο εξατάξιο Γυμνάσιο Λιδωρικίου των ετών 1967-1972.

Ο Φούσκας και οι ένδεκα μαντράχαλοι!

Είχε σκοτεινιάσει για τα καλά όταν φθάσαμε στο μικρό χωριό στα ριζά ενός λόφου και στα στενά θεοσκότεινα δρομάκια τα μονά ζωντανά, που τους ενοχλούσε η άφιξη μας, ήταν μια πολυάριθμη ομάδα σκυλιών, που με τα άγρια αλυχτίσματά τους προσπαθούσαν να μας κρατήσουν μακριά από τον χώρο, που είχαν ορίσει ως δικό τους.

Εντοπίσαμε ένα σπίτι, που ταίριαζε στην περιγραφή που μας είχε δοθεί και χτυπήσαμε δισταχτικά την πόρτα. Σε λίγο άνοιξε, και μας υποδέχτηκε ο συμμαθητής μας ο Δημήτρης ο Φραντζής, δεν ήταν βέβαια αυτό το όνομα του, αλλά του είχαμε κολλήσει το Φραντζής γιατί έμοιαζε καταπληκτικά με έναν πολύ δημοφιλή ποδοσφαιριστή της Προοδευτικής.

Ο Φραντζής είχε προσκαλέσει, εμένα και δυο φίλους μας συμμαθητές, τον Κώστα και τον Βασίλη να επισκεφτούμε το χωριό του, που βρισκόταν στα νοτιοανατολικά  της κωμόπολη μας, πρωτεύουσα μιας ορεινής επαρχίας  στο κέντρο της Στερεάς Ελλάδος. Στην μικρή μας πόλη  λειτουργούσε εξατάξιο γυμνάσιο όπου εμείς που καταγόμασταν από τα γύρω χωριά της επαρχίας ζούσαμε μόνοι μας σε κάποιο μικρό δωμάτιο που οι γονείς μας είχαν ενοικιάσει . Δύσκολη η ζωή μακριά από την οικογενειακή εστία αλλά είχε όμως και τα καλά της. Είχες σημαντική ελευθερία που αν κατάφερνες να την χειριστείς σωστά μεγάλωνες πιο υπεύθυνα και καλλιεργούσες από μικρός την αρετή της αυτοπεποίθησης και της αυτοπειθαρχίας.

Χωρίς την στενή επίβλεψη των γονιών μας ήταν πιο εύκολο να δεχθούμε την πρόσκληση του φίλου μας χωρίς να λογαριάσουμε ότι  θα έπρεπε να  περπατήσουμε περίπου μιάμιση ώρα και μάλιστα η επιστροφή μας θα ήταν γύρω στα μεσάνυχτα..

Βέβαια η πρόσκληση ήταν πολύ δελεαστική, θα βλέπαμε  για πρώτη φορά τηλεόραση και μάλιστα ένα παιγνίδι για το οποίο αγωνιούσε όλη η Ελλάδα.

Ο Παναθηναϊκός εκείνο το βράδυ έπαιζε για το πρωτάθλημα Ευρώπης με την πρωταθλήτρια της Αγγλίας, την Έβερτον.

Το 1971 οι τηλεοράσεις σπάνιζαν, ελάχιστοι είχαν την οικονομική ευχέρεια να αποκτήσουν μια ασπρόμαυρη, για έγχρωμη δεν γίνεται καν λόγος αφού δεν υπήρχε ακόμη έγχρωμη εκπομπή, αλλά και αυτοί που θα μπορούσαν να αγοράσουν στις περισσότερες περιπτώσεις θα τους ήταν άχρηστη μιας και δεν είχαν εγκατασταθεί αρκετοί αναμεταδότες για να μεταφέρουν το τηλεοπτικό σήμα.

Ο φίλος μας, ο Φραντζής, είχε ένα ξάδελφο, που είχε αγοράσει τηλεόραση και είχε την τύχη η θέση του χωριού, στους πρόποδες ενός λόφου να επιτρέπει να «πιάνει» το σήμα από τα Γεράνια, μάλλον εξ αντανακλάσεως..

Σχεδόν όλοι οι κάτοικοι που ζούσαμε εκείνα τα χρόνια στα ορεινά χωριά, την τηλεόραση ακουστά την είχαμε και ελάχιστοι ήσαν εκείνοι οι τυχεροί που είχαν επισκεφθεί την Αθήνα και είχαν δει το πως λειτουργούσε αυτό το μαγικό κουτί.

Πέρασαν μάλιστα πολλά χρόνια για να μπορέσουν τα χωριά μας τα περίκλειστα από  ορεινούς όγκους  να «πιάσουν σήμα» έστω και με πολλά «χιόνια», όπως βάπτισαν την κακή λήψη…

Ο Φραντζής μας σύστησε στον ξάδελφο του και στην οικογένεια του,που μας καλοδεχθήκαν πολύ θερμά, μας πέρασαν σε ένα ευρύχωρο δωμάτιο όπου στην μια άκρη υπήρχε το αναμμένο τζάκι. Βρισκόμασταν στις αρχές Μαρτίου με το κρύο να είναι ακόμη αρκετά έντονο, ιδιαίτερα τα βραδιά. Στην άλλη άκρη πάνω σε ένα τραπεζάκι ήταν τοποθετημένο το «μυθικό κουτί», η περίφημη τηλεόραση. Κοντά στο τζάκι υπήρχε ένα τραπέζι με τις καρέκλες όπου καθίσαμε όλοι με πλάτη στο τζάκι και βλέπαμε μπροστά μας την οθόνη της τηλεόρασης που εκείνη την στιγμή παρουσίαζε το δελτίο ειδήσεων. Έμοιαζε μάλλον σαν τα κινηματογραφικά επίκαιρα που βλέπαμε στον σινεμά πριν ξεκινήσει να παίζει η ταινία. Η αλήθεια είναι ότι ενώ εντυπωσιάστηκα από το γεγονός ότι συμβαίνει κάτι τόσο μακριά και μπορείς και το βλέπεις εκείνη την στιγμή καθισμένος στην καρέκλα του σπιτιού σου, δίπλα στην ζεστασιά του τζακιού,  δεν ενθουσιαστικά  όμως γιατί η εικόνα ήταν χάλια, κάποιες φιγούρες διακρίναμε και με δυσκολία ξεχωρίζαμε τα πρόσωπα. Η τηλεόραση είχε πολλά «χιόνια», η φωνή όμως του εκφωνητή ήταν αρκετά καθαρή και έτσι ακούγαμε τα πάντα και ας μην τα διακρίναμε ευκρινώς.

Το παιγνίδι θα ξεκινούσε σε μισή περίπου ώρα και έτσι αρχίσαμε την συζήτηση με θέμα ποιο άλλο βέβαια από την πορεία του Παναθηναϊκού!

Θυμάμαι ότι εμείς οι νεαροί μαθητές μονοπωλούσαμε την συζήτηση που οι μεγαλύτεροι ήσαν μάλλον άφωνοι ακροατές εκτός από τον ιδιοκτήτη του σπιτιού που ήταν ποδοσφαιρικά ενήμερος, οπαδός του Ολυμπιακού αλλά για παιγνίδια του Παναθηναϊκού με τις ξένες ομάδες γινόταν φανατικός παναθηναϊκός και όπως μας δήλωσε με στόμφο: “πάνω από όλα η πατρίς!”

Διανύαμε ήδη τον πέμπτο χρόνο της στρατιωτικής διακυβέρνησης και η πατρίς μαζί με την θρησκεία και την οικογένεια αποτελούσαν το αγαπημένο μότο των συνταγματαρχών!

Ξαφνικά η ηλικιωμένη γιαγιά που φρόντιζε το τζάκι μας διέκοψε και  ζήτησε αν μπορούσε να ρωτήσει κάτι. Σταματήσαμε την συζήτηση και περιμέναμε με περιέργεια της γιαγιάς το ερώτημα.

«Σας ακούω τόση ώρα εσάς τα παιδιά, που πηγαίνετε και στο γυμνάσιο, να αραδιάζεται ένα σορό ονόματα και να λέτε τόσα πράγματα γι αυτούς που κυνηγάνε ένα τόπι σε ένα χωράφι με γρασίδι που έχουν αρχηγό ένα Φούσκα – τον Πούσκας εννοούσε -λες και αυτό θα σας δώσει ψωμί να φάτε. Αυτά είναι τα γράμματα που μαθαίνετε; Θα κάνετε τρεις ώρες ποδαρόδρομο στα θεοσκότεινα για να δείτε σε αυτό το παράξενο κουτί κάτι μαντράχαλους να κυνηγάνε και να κλωτσάνε ένα τόπι. Να με συμπαθάτε παιδιά μου εγώ δεν μπορώ να σας καταλάβω».

Και συνέχισε:«βέβαια πολλά δεν τα πιάνει το μυαλό μου, έχω γεράσει αρκετά .. να αυτό το κουτί που έφερε ο γιος μου πριν δυο βδομάδες, τηλεόραση μου είπε ότι το λένε.. πως στο καλό έρχονται εδώ μπροστά μας και βλέπουμε όλους αυτούς τους ανθρώπους!  Αυτοί δεν μας βλέπουν; τους έχουμε βάλει στο σπιτι μας ..ευτυχώς που υπάρχει το κουμπί και κλείνει και μπορούμε να ξαπλώσουμε στο κρεβάτι μας χωρίς να μας βλέπουν!»

«Ρε μάνα σιγά σιγά θα τα καταλάβεις ..βάλε τώρα ξύλα στο τζάκι και φέρε τα στραγάλια με το ούζο να μας τρατάρεις, και μην ξεχάσεις και τα λουκούμια για τα παιδιά» και συνέχισε «στην εποχή σου μάνα είχατε αλλά πράγματα που δεν καταλάβαιναν οι παλιότεροι, έτσι πορεύεται ο κόσμος».

Η γιαγιά δεν αντιμίλησε και σηκώθηκε να πάει στην διπλανή κάμαρα για να εκτελέσει την επιθυμία του γιου της, μαζί της σηκώθηκε και πήγε και η νύφη της.

Γεγονός ήταν ότι στα επτά χρόνια της στρατιωτικής δικτατορίας η μόνη ουσιαστική διέξοδος της νεολαίας ήταν ο αθλητισμός και για την επαρχία, το ποδόσφαιρο κατά κύριο λόγο. Ο Ασλανίδης, ο γενικός γραμματέας αθλητισμού, με το προσφιλές του σύνθημα: «κάθε πόλη και στάδιο, κάθε χωριό και γυμναστήριο», προέτρεπε την νεολαία να ασχολείται αποκλειστικά με τα αθλητισμό ώστε να παραμένει μακριά από πολιτικές αναζητήσεις που σίγουρα μπελάδες θα έφερναν στο καθεστώς. Οι αθλητικές εφημερίδες με κυρίαρχες το Φως τω σπορ και την Αθλητική ηχώ έκαναν ρεκόρ πωλήσεων.

Στα διαλείμματα των μαθημάτων μας οι μόνες συζητήσεις μεταξύ των αγοριών ήταν το ποδόσφαιρο και ομηρικοί ήταν  οι καυγάδες για το πια ήταν η καλύτερη ομάδα. Τα μεγάλα μέτωπα των συγκρούσεων αφορούσαν τους οπαδούς του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Στην δίκη μου τάξη εγώ είχα αναδειχθεί αρχηγός των κόκκινων και ο συμμαθητής μου ο Θανάσης αρχηγός των πρασίνων. Η ζωή όμως κάνει τα δικά της παιγνίδια και ο Θανάσης «άλλαξε» στρατόπεδο και βρέθηκε στο κατακόκκινο στρατόπεδο, ως σημαίνον στέλεχος του ΚΚΕ

Πριν μερικά χρόνια που ο Θανάσης μιλούσε σε μια συγκέντρωση του ΚΚΕ στα δυτικά προάστια Αττικής και πήγα να τον συναντήσω, σχεδόν 50 χρόνια από τους ομηρικούς καυγάδες μας. Μόλις κατέβηκε από την εξέδρα τον πλησίασα και πολύ σοβαρά του επισήμαινα ότι δεν περίμενα ποτέ να αλλάξει παράταξη και να γίνει κόκκινος, αιφνιδιάστηκε και με αμήχανο  ύφος μου απαντά: «δεν σας καταλαβαίνω κύριε εγώ πάντα κόκκινος ήμουν». «Για θυμήσου καλύτερα.. εγώ θυμάμαι πολύ καλά ότι στα χρόνια του γυμνασίου ήσουν φανατικός πράσινος» του απαντώ γελώντας! Η εγκάρδια χειραψία και το τρανταχτό του γέλιο μας πήγε στα χρόνια εκείνα τα αλλοτινά …

 

Το παιγνίδι ξεκίνησε με τον Παναθηναϊκό να παλεύει και να στέκεται όρθιος. Η άμυνα του με τον Καμάρα και τον Σούρπη και τα αλλά παιδιά να μην αφήνουν μύγα να περάσει και αν περνούσε κάποια βολίδα των Άγγλων ο Τάκης ο Οικονομόπουλος να πιάνει τα άπιαστα. Το απίθανο συμβαίνει στο 81 λεπτό που ο ψηλός ο Αντωνιάδης στέλνει την μπάλα στα δίχτυα  της ´Εβερτον.

Η χαρά ήταν τόσο  μεγάλη που ο Γιώργος ξεκρέμασε το δίκαννο που ήταν στον τοίχο δίπλα στο τζάκι και έτρεξε  στο μπαλκόνι για να ρίξει τους χαρμόσυνους  πυροβολισμούς αλλά η γυναίκα του έμπηξε τις φωνές θυμίζοντας ότι έχουμε στρατιωτικό νόμο και θα μπλέξουμε …

Η γιαγιά ήταν η μόνη  ατάραχη και μάλιστα χαμηλόφωνα  μονολογούσε: «δεν πάει καλά ο κόσμος, Παναγία μου βοήθησε μας!». Δυστυχώς η χαρά δεν διήρκεσε  για πολύ και το όνειρο της νίκης έσβησε ακριβώς στη λήξη του παιγνιδιού αφού οι Άγγλοι κατάφεραν να ισοφαρίσουν.

Φύγαμε αμέσως, είχαμε και μια επιστροφή δύσκολη. Μόλις αφήσαμε τα τελευταία σπίτια του χωριού και σταματήσαμε να ακούμε τα άγρια αλυχτίσματα των σκυλιών νιώσαμε την απόκοσμη πήχτρα του σκοταδιού και πλησιάζοντας τον μικρό χείμαρρο, που διέσχιζε την στενή ορεινή κοιλάδα, ρέοντας προς το μεγάλο ποταμό, που τον συναντούσε στα περίπου τεσσάρα χιλιόμετρα, ένα πυκνό πούσι μας εμπόδιζε να δούμε πέραν της μύτης μας. Η αλήθεια είναι πως αρχίσαμε να φοβόμαστε και ανησυχούσαμε αν βρισκόμασταν και στο σωστό μονοπάτι. Πλησιάσαμε αρκετά κοντά στον χείμαρρο για να προσανατολιστούμε από την κατεύθυνση των νερών. Ευτυχώς σε λίγο βγήκαμε στην δημοσιά που μας ήταν γνώριμος δρόμος και ηρεμήσαμε. 

Συναντήσαμε την γέφυρα που ένωνε τις όχθες του χείμαρρου και εκεί ο φίλος μας ο Κώστας θα συνέχιζε ευθεία στην δημοσιά για περίπου έξι χιλιόμετρα για να φθάσει  στο σπίτι του, που ήταν το Χάνι στην άκρη μιας μεγάλης γέφυρας και σταυροδρόμι αρκετών δρόμων που ένωναν τα ορεινά χωριά της επαρχίας. Οι υπόλοιποι θα πηγαίναμε δεξιά για να επιστρέψουμε περασμένα μεσάνυχτα στα σπίτια μας στην κωμόπολη περπατώντας πέντε έξι χιλιόμετρα. Χαρούμενοι ήμασταν και χωρίς άγχος μια και κανείς δεν μας περίμενε…..

Κωνσταντίνος Μπερτσιάς

 

 

Νίκος Πανάγος, Γιάννης Μπάκας, Κώστας Μπερτσιάς στην Βαθειά στο Λιδωρίκι

Στο βάθος ο ήρωας τους ο Σκουρτανιώτης

Σκούρτα Βοιωτίας:ο Κώστας Ασημάκης διευθύνει την ορχήστρα

Ο ΝΟΜΙΖΩ ΚΙ Ο ΓΝΩΡΙΖΩ

Ο Νομίζω κι ο Γνωρίζω πίνανε μαζί ρακές
κι αρχινήσανε κουβέντες ν’ ανταλλάσουνε κακές.

Είπ’ ο πρώτος πως νομίζει,
πως «νομίζει ότι γνωρίζει»·
είπ’ ο άλλος πως «γνωρίζει»,
πως «γνωρίζει ό,τι νομίζει».

Και σε λίγο τους σωθήκαν οι μιλιές
και ευθύς εξεκινήσαν τις ξυλιές
κι έτσι όπως κατεβάζαν τις ξυλιές
τους ερχότανε καινούργιες οι μιλιές:

—Είμαι Νόμος και νομίζω!
—Είμαι Γνώση και γνωρίζω!
—Ναι, αλλά δεν είσαι Νόμος!..
—Είμ’ η Γνώση κι είμ’ ο Δρόμος…
—Θα σε δείρω που ’σαι Γνώση!
—Τρώνε ξύλο οι καμπόσοι!

Και στην τάβλα απομείναν τα ποτά
και ξεκίνησε καθένα να ρωτά:
«Μα γιατί αυτοί δε σκέφτονται στρωτά
και θαρρούν μον’ τα δικά τους για σωστά;»

Και σ’ αυτό έδωσ’ η τάβλα την απάντηση:
«Τούτ’ οι δυo πάντα χαλούν κάθε συνάντηση
γιατ’ ο ένας τ’ αλλουνού δεν έχει αίσθηση
στη ρακή του εαυτού τους όντας μέθυσοι.»

ΑΡΗΣ ΜΑΝΟΥΡΑΣ

Έτη πολλά Μίνο!!

Τα παρακάτω είναι πραγματικά γεγονότα:

1)Η φωτιά που (ξανα-ματα)καίει την Αττική,η οποία Αττική,όπως και οι άλλες περιοχές της χώρας με δάση,είναι οχυρωμένη με τα καλύτερα αντιπυρικά έργα πρόληψης και κατάσβεσης που υπάρχουν στην Ευρώπη.

2)η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στον πολιτισμένο κόσμο συμπεριλαμβανομένης της Αφρικής και της Ασίας που δεν έχει Κτηματολόγιο στην ευρύτερη έκταση της πρωτεύουσας,την οποία βαφτίζει-όπως και άλλες χώρες- με διάφορα τοπικά ονόματα,όπως Δήμος Κηφισιάς,Αγίας Παρασκευής κλπ

3)η Ελλάδα υποσχέθηκε στην Ευρωπαϊκή Ενωση τη δεκαετία του 1980 με τα περίφημα ΜΟΠ του Παπανδρέου ότι θα διαθέσει ευρωπαϊκό χρήμα σε τεράστια ποσότητα για να φτιαξει Κτηματολόγιο.

4)η Ελλάδα δεν τήρησε την υπόσχεση και παραπέμθηκε στο ευρωπαϊκό δικαστήριο,ενώ η ίδια παρέπεμψε-για να αποφύγει την καταδίκη- σε δικαστήρια μικρουπαλλήλους, ως δήθεν αποκλειστικά υπεύθυνους για τη μη κατάρτιση του Κτηματολογίου.

5) οι παραπεμθέντες,μεταξύ των οποίων και έτερον ήμισυ αρχηγού Κόμματος φυσικά αθωώθηκαν και η Ευρώπη έπαψε να “ζαλίζει” την Ελλάδα για την κατάρτιση Κτηματολογίου…

Και τα παρακάτω είναι πραγματικά γεγονότα:

1)Το καλοκαίρι του 1944 αμέσως μετά την αποχώρηση γερμανών ξέσπασε μια μεγάλη φωτιά με υποψίες εμπρησμού σε δάση κοντά στηνΑθήνα και ο τότε Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου εξήγγειλε τη λήψη μέτρων,μεταξύ των οποίων και κατάρτιση χαρτών που θα αποτυπώνουν μέχρι και τον τελευταίο πόντο των δημοσίων εκτάσεων,ώστε αυτές να μην γίνονται και με εμπρησμούς και άλλους τρόπους στόχοι οικοπεδοδημιουργίας και οικοπεδοφαγίας.

2)Το καλοκαίρι του 1955 ξέσπασε στην Αττική μια μεγάλη πυρκαϊά σε πυκνά δάση που βρίσκονταν εκεί που βρίσκονται σήμερα οι πυκνοκατοικημένες περιοχές της Αγίας Παρασκευής και του Χαλανδρίου και ο πρωθυπουργός Καραμανλής δήλωσε ότι θα ληφθούν αυστηρά μέτρα καθώς υπήρχαν πληροφορίες για εμπρησμούς απο οικοπεδοφάγους.Είπε ότι άμεσα θα ολοκληρωθούν οι χάρτες με τις δημόσιες εκτάσεις,ώστε κανείς να μην ελπίζει ότι θα φτιάξει οικόπεδο στα καμμένα.

3)το καλοκαίρι του 1965 μεγάλη πυρκαϊα με υποψίες εμπρησμού κατέκαψε πυκνά δάση που βρίσκονταν εκεί που βρίσκεται σήμερα οι πυκνοκατοικημένοι Δήμοι Βριλησσίων,Παλήνης,Γέρακα,Νέας Πεντέλης,Χαλανδρίου κ.α.Ο τότε πρωθυπουργός Παπανδρέου και ο βασικός υπουργός του Μητσοτάκης δήλωσαν ότι θα ληφθούν άμεσα μέτρα ώστε να ολοκληρωθούν οι χάρτες με τις δημόσιες εκτάσεις και με τη μορφή Κτηματολογίου θα ορίζουν τις δημόσιες περιουσίες και κανείς οικοπεδοφάγος δεν θα μπορεί να πάρει ούτε εκατοστό καμμένης έκτασης.Ο Αρχηγός της Αντιπολίτευσης Καραμανλής  απάντησε ότι τα ίδια έλεγαν και πριν 20 χρόνια και ο Παπανδρέου απάντησε ότι “είδαμε και εσείς τι κάνατε”. Ο Δήμος σήμερα υπερηφάνως δηλώνει ότι είναι αγαπημένος δήμος πολιτικών,δημοσιογράφων,κρατικών επιχειρηματιών,δικαστών κλπ

4)Το καλοκαίρι του 1975 τεράστια πυρκαϊα κατέκαψε στα πυκνά δάση της περιοχής στην οποία σήμερα βρίσκεται ο πυκνοκατοικημένος Δήμος Θρακομακεδόνων-Αχαρνών-Κρυνονερίου-Ιπποκρατείου Πολιτείας,Πολιτείας,Καπανδριτίου κ.α..Καθαρος εμπρησμός είπαν οι ειδικοί τότε και ο πρωθυπουργός Καραμανλής είπε ότι το Κράτος ολοκληρώνει το Κτηματολόγιό του και στα καμμένα κανείς δεν θα βάλει ούτε ένα καρφάκι.

Οι (υπ)Αρχηγοί της Αντιπολίτευσης Παπανδρέου  και Μητσοτάκης του είπαν ότι “τα ίδια λέγατε και πριν 20 χρόνια αλλά θα φτάσετε την Αθήνα μέχρι το Καζίνο της Πάρνηθας δίνοντας στους φίλους σας φιλέτα των καμμένων να χτίσουν βίλες απο τα κλεμμένα κρατικά χρήματα”.

5)το καλοκαίρι του 1985 τεράστια πυρκαϊα έκαψε πυκνά δάση που είχαν απομείνει εκεί που σήμερα είναι η πυκνοδομημένη την Πεντέλη από Βριλήσσια και όσο πιάνει το…μάτι προς κάθε πλευρά από Αγία Παρασκευή μέχρι την Εκάλη,Διόνυσο και Νέα Μάκρη κλπ.Κλαίγοντας ο αρμόδιος υπουργός είπε ότι με εντολή του πρωθυπουργού Παπανδρέου θα αναδασωθεί και το τελευταίο μέτρο,θα ολοκληρωθεί οσονούπω το Κτηματολόγιο και θα πάνε φυλακή οι εμπρηστές που με ψεύτικα συμβόλαια αγοράζουν δημόσιες εκτάσεις για να χτίσουν.

O Aρχηγός της αντιπολίτευσης Μητσοτάκης του είπε ότι τα ίδια λέγατε και πριν πολλά χρόνια,αλλά κλείνετε και εσείς το μάτι στους οικοπεδοφάγους που χτίζουν ανεξέλεγκτα με κλεμμένα κρατικά χρήματα στα καμμένα βουνά της Αττικής και αλλού….*

Η συνέχεια είναι επαναλαμβανόμενη στο ίδιο μοτίβο μέχρι σήμερα και στον αιώνα τον άπαντα…..

*Πηγή:daskasnews.gr

Συντάσσομαι με την έκπληξη και την οργή των Ρώσων (και των παρατρεχάμενών τους σε ολόκληρο τον κόσμο) για την εισβολή της Ουκρανίας σε ρωσικά εδάφη. Είναι πραγματικά ανήκουστο και εξοργιστικό μια χώρα, η οποία εδώ και τρία χρόνια υφίσταται εισβολή και κατοχή των εδαφών της, να αντεπιτίθεται.

Μάνος Βουλαρίνος

…Η επιστημονική επάρκεια δεν σημαίνει τίποτα για οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό του ανθρώπου που την έχει. Και σίγουρα δεν σημαίνει σώνει και καλά σοβαρότητα. Ετσι, καμία έκπληξη δεν προκαλεί η παραίτηση του καθηγητή Ογκολογίας του Χάρβαρντ επειδή ξαφνικά ανακάλυψε ότι η βουλευτική έδρα δεν είναι ένα χόμπι με το οποίο μπορεί να ασχολείται στον ελεύθερο χρόνο του…..

Μάνος Βουλαρίνος

Το παράδειγμα των Ιαπώνων για την προστασία των οικισμών που συνορεύουν με δάση είναι δύσκολο να αντιγράφει από τον πιο ‘’έξυπνο’’ λαό του Κόσμου…. Δυστυχώς η πρόληψη σώζει αλλά δεν είναι υψηλού budget και δεν υπάρχει μεγάλος χώρος για προμήθειες και συναφή δώρα…

ΣΩΜΑΤΕΙΟ “ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΑΛΑΞΑ Η ΘΑΛΑΣΣΟΚΡΑΤΟΥΣΑ”

33052 Γαλαξείδι Φωκίδας, Τηλ:22650-41708, 42122

Διεύθυνση Αθηνών: Ταχ. Θυρίδα 3955, 10210 Αθήνα, Τηλ. : 6976-698001, 210-6124168

Το Σωματείο «Παναγία Γάλαξα η Θαλασσοκρατούσα» ιδρύθηκε το 1991 στο Γαλαξείδι με την ευλογία της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου Α΄, την ευχή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φωκίδος κ.κ. Αθηναγόρου και την σύμφωνη γνώμη του Δήμου Γαλαξειδίου.

Την επωνυμία «Γάλαξα» έλαβε προς τιμήν της παλαιάς Επισκοπής Γαλάξων (6^ος-9^ος αιώνας) με έδρα το Γαλαξείδι και προστάτιδα την Παναγία, σύμφωνα με ένα κατάλογο του Βυζαντινού Αυτοκράτορος Λέοντος ΣΤ΄ του Σοφού. Το προσωνύμιο «Θαλασσοκρατούσα» δόθηκε εις ανάμνηση της ναυτικής δόξας του Γαλαξειδίου, που θαλασσοκρατούσε τον 18^ο και 19^ο αιώνα, με τα περήφανα και ξακουστά ιστιοφόρα του σ’  όλη την περιοχή της Μεσογείου και πέραν αυτής, ώσπου ήρθε ο ατμός. 

Οι σκοποί του Σωματείου έχουν εθνικό, θρησκευτικό, πνευματικό, κοινωνικό, μορφωτικό και γενικά κοινωφελή χαρακτήρα.

Με την βοήθεια του Θεού το Σωματείο ανεγείρει στην κορυφή της γραφικής χερσονήσου «τράχηλας», στο Γαλαξείδι Φωκίδας το Ιερό Καθίδρυμα  της Παναγίας Γάλαξας της Θαλασσοκρατούσας.

Το Ιερό αυτό Καθίδρυμα θεμελιώθηκε στις 13/7/2002 και στις 13/10/2005 έγιναν τα Θυρανοίξια του Ιερού Παρεκκλησίου του Ευαγγελιστού Λουκά από τον Πρωτοσύγγελο της Ιεράς μας Μητροπόλεως και τον σεβαστό μας Πατέρα Ανδρέα Κονάνο.

Ευχάριστη έκπληξη θα δοκιμάσει σήμερα ο Προσκυνητής, όταν έρθει στο Γαλαξείδι και αποφασίσει να ανέβει εκεί ψηλά στον λόφο της ελπίδας για να προσκυνήσει  τα Ιερά Σκηνώματα της Παναγίας Γάλαξας της Θαλασσοκρατούσας.  Ιδιαίτερη χαρά και αγαλλίαση θα νιώσει όταν, περνώντας τον φαρδύ διάδρομο με τα πλατύσκαλα μέσα στα ηλιοκαμένα βράχια, ανεβεί από την κεντρική σκάλα πάνω στην μεγάλη βεράντα με την Εκκλησία της Παναγίας στη μέση και ατενίσει από εκεί το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας.

Με δέος θα αντικρύσει το «γιαπί» αυτής της Ομορφοκκλησιάς με τους δύο εξωτερικούς και τους τέσσερεις εσωτερικούς τρούλους, τις άρτιες καμάρες και θόλους, τα 33 Παράθυρα και τις 7 Θύρες.

Μια Αγιά Σοφιά σε μικρογραφία, αποτελεί πλέον ο Ιερός αυτός Ναός της θείας αρμονίας, ένα ξεχωριστό κόσμηματου Γαλαξειδίου και της ευρύτερης περιοχής, που μελλοντικά θα αποτελέσει ένα ακόμη Πνευματικό Φάρο της Οικουμένης.

Ήδη στο Ισόγειο του μεγαλοπρεπούς αυτού κτηρίου και γύρω από το μικρό παλαιοχριστιανικό Παρεκκλήσι του Ευαγγελιστού Λουκά έχουν σχεδόν διαμορφωθεί οι χώροι, που θα φιλοξενήσουν  το αρχονταρίκι, την βιβλιοθήκη, την έκθεση και  τα γραφεία της υπό ίδρυση Ιεράς Μονής. Κάτω από την μεγάλη βεράντα σε έκταση 230 τ.μ. διαμορφώνονται ήδη οι χώροι που θα στεγάσουν την τράπεζα, την κουζίνα και τα κελιά των Μοναχών.

Μεγάλη τιμή και ευλογία αποτελεί για το Σωματείο μας η απόφαση του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτη και Σεβαστού μας Πατέρα κ. Ανδρέα Κονάνου, να εγκαταβιώσει μαζί με την μελλοντική Συνοδεία του, εκεί στα Ιερά Σκηνώματα της Παναγίας Γάλαξας της Θαλασσοκρατούσας.

Με ομόφωνη απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Σωματείου μας, προσφέρουμε με ιδιαίτερη χαρά στον Σεβαστό μας Πατέρα Ανδρέα την επ’ αόριστο χρήση όλων των μέχρι τώρα ανεγερθέντων κτηριακών εγκαταστάσεων της Παναγίας της Γάλαξας, έως ότου κινηθεί η διαδικασία ίδρυσης της νέας Ιεράς Μονής (Ν.Π.Δ.Δ.), με ισόβιο Καθηγούμενο τον αγαπητό μας Πατέρα Ανδρέα Κονάνο και την πολύ εκλεκτή Συνοδεία του.

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010-Εορτή Εισοδίων της Θεοτόκου 

Για το Δ.Σ. του Σωματείου

Ο Πρόεδρος Λουκάς Γκούλτας