Λίγες ημέρες μετά τον «διωγμό» του από τον Άγιο Ματθαίο Κρήτης – όπου και βρισκόταν τα 2 τελευταία χρόνια έχοντας αποχωρήσει από την Εκκλησία των Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού – ο παπά Δημήτριος Λουπασάκης αναμένεται να λειτουργεί σε Εκκλησία της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας.

Όπως μεταδίδει ο ιστότοπος ekklisiaonline.gr, την απόφαση για μετακίνηση του πατρός Δημητρίου Λουπασάκη και της συνοδείας του στην Ιερά Μητρόπολη Θηβών έλαβε ο ίδιος ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμος, ο οποίος διατηρεί άριστες σχέσεις με τον πρώην εφημέριο του Ιερού Ναού των Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού. Σύμφωνος με την απόφαση του Αρχιεπισκόπου για τη μετακίνηση του παπά Δήμητριου Λουπασάκη είναι και ο Μητροπολίτης Θηβών κ.κ. Γεώργιος.

Σύμφωνα πάντα με τον ιστότοπο ekklisiaonline.gr ο Τίμιος Σταυρός, κειμήλιο του παπα Δημήτρη Λουπασάκη από την Κρήτη, αναμένεται να τοποθετηθεί σε προθήκη στον Ναό που θα λειτουργεί. Τον παπά Δημήτρη αναμένεται να ακολουθήσουν και τα πνευματικά του παιδιά από τους Αγίους Ισιδώρους Λυκαβηττού (π. Παύλος, π. Κωνσταντίνος, π.Σταύρος κλπ).

O παπά Δημήτρης Λουπασάκης πριν από λίγες ημέρες αναγκάστηκε να φύγει από τα Χανιά καθώς η Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου έβγαλε σε πλειστηριασμό την πρώην Εκκλησιαστική Σχολή στον Άγιο Ματθαίο στην οποία λειτουργούσε.

Πηγή: ekklisiaonline.gr

Χειροποίητη παρασκευή λουκάνικων στα ορεινά δερβενοχώρια πριν 17 χρόνια απο αξέχαστους ανθρώπους …

Η περιπέτεια του μοιραίου γλυπτού που εκτίθεται στους Δελφούς στο ξενοδοχείο Αμαλία.

Ο Γεράσιμος Σκλάβος υπήρξε ένας σπουδαίος γλύπτης και εικαστικός καλλιτέχνης. Παρά τον σύντομο καλλιτεχνικό του βίο, ο οποίος διήρκεσε περίπου οκτώ χρόνια, κατάφερε να συγκεντρώσει μια σειρά από τιμητικές διακρίσεις

Το 1965 παρουσιάζει έργα του στην Αθήνα, στα Παναθήναια της Γλυπτικής στου Φιλοπάππου, ενώ η Εθνική Πινακοθήκη αποκτά το γλυπτό του La Passante από πεντελικό μάρμαρο. Την επόμενη χρονιά διοργανώνεται η τελευταία του ατομική έκθεση στο Χίλτον της Αθήνας, ενώ δημιουργεί το γλυπτό από γκρίζο γρανίτη Η φίλη που δεν έμενε, που θα αποδειχθεί μοιραίο για τη ζωή του.

Το βράδυ της 28ης Ιανουαρίου 1967 δεν υπήρχε φως στο ατελιέ του, εξαιτίας μιας καμένης ασφάλειας. Προσπαθώντας να ανέβει στο υπνοδωμάτιο του στο επάνω πάτωμα,  σκόνταψε στο ογκώδες γλυπτό. Αυτό μετακινήθηκε και τον καταπλάκωσε, συντρίβοντάς του τον θώρακα και τον αυχένα. Ο Γεράσιμος Σκλάβος είχε χάσει τη ζωή του από το ίδιο του το δημιούργημα.

Όταν το έργο ολοκληρώθηκε, ο καλλιτέχνης ζήτησε από τον δήμαρχο Δελφών να εγκαταστήσει το γλυπτό σε δημόσιο χώρο. Ο δήμαρχος, όπως ισχυρίστηκαν συγγενείς και φίλοι του γλύπτη μετά τον θάνατό του, αρνήθηκε και ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου του πρότεινε να τοποθετήσει το “Δελφικό Φως” σε κοινόχρηστο χώρο του ξενοδοχείου. Έτσι και έγινε.

Τον Σεπτέμβριο του 1983, οι κληρονόμοι του Γεράσιμου Σκλάβου, δώρισαν το περίφημο έργο στο ελληνικό κράτος. Δωρεά την οποία με κοινή επιστολή τους γνωστοποίησαν στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, στον πρωθυπουργό και το Υπουργείο Πολιτισμού. Το ελληνικό κράτος αν και την αποδέχτηκε δεν την “παρέλαβε” ποτέ, καθώς ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου δήλωνε και ιδιοκτήτης του έργου.

Το έργο παραμένει μέχρι και σήμερα να κοσμεί τον κήπο του ξενοδοχείου “Αμαλία”, στους Δελφούς.

Δεν υπάρχουν στη ζωή τάξεις για αρχαρίους. Από την πρώτη στιγμή χρειάζεται να αντιμετωπίσεις τα πιο δύσκολα….

Είχαμε την χαρα σήμερα να φιλοξενήσουμε τον διακεκριμένο γλύπτη Οδυσσέα Τοσουνίδη ( στα δεξιά της φωτο) και να συζητήσουμε τα της τέχνης του.. ο Οδυσσέας με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό του έχει φιλοτεχνήσει και την σύνθεση με την γιαγιά και την εγγονή στην είσοδο του χωριού Κόκκινος στην ορεινή Δωρίδα.

Ο Οδυσσέας πιστεύει ότι:

Καλλιτέχνης είναι αυτός ο οποίος δημιουργεί ή αναπαράγει έργα, με τα οποία ο αποδέκτης βιώνει μια ουσιώδη συναισθηματική ή πνευματική εμπειρία.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την ολοκλήρωση ενός έργου τέχνης αποτελεί η χρήση κάποιας τεχνικής. Η τεχνική, δηλαδή, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της τέχνης,
χωρίς όμως αυτό να την ανάγει αυτόματα και αυτόνομα σε τέχνη.
Επομένως, η τέχνη χρειάζεται τεχνική αλλά η τεχνική δεν είναι απαραίτητα και τέχνη.

Μαραθώνας δεκαετία 90

Συνέδριο LIMRA

Ομάδα στελεχών της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς

Μαραθώνας δεκαετία 90

H επέκταση της LVMH στην Βουργουνδία ενδεικτική της απειλής της οινικής παράδοσης της περιοχής

Η LVMH επεκτείνει τις δραστηριότητες της στη Βουργουνδία αγοράζοντας 13 στρέμματα αμπελώνων έναντι 15,5 εκατομμυρίων ευρώ στην περιοχή Aloxe-Corton, εδραιώνοντας ακόμα περισσότερο την πρωταγωνιστική θέση της εταιρείας παραγωγού πολυτελών οίνων στην παγκόσμια σκηνή. Η νέα επένδυση της LVMH υπογραμμίζει το πρόβλημα της διαρκώς αυξανόμενης επιρροής των μεγάλων επιχειρήσεων σε παραδοσιακές οινοπαραγωγικές περιφέρειες που έχουν ωθήσει τις τιμές των αμπελώνων σε δυσθεώρητα ύψη εις βάρος μικρότερων οικογενειακών επιχειρήσεων.

ByWinetrails

Οι νεοαποκτηθέντες αμπελώνες της LVMH έρχονται να προστεθούν στις, ήδη, σημαντικές εκτάσεις της εταιρείας στην περιοχή της Βουργουνδίας, όπου κατέχει κτήματα «διαμάντια», όπως αυτά στην Corton Grand Cru, στην Pernard-Vergelesses και στην Romanee-Saint-Vivant Grand Cru.

Η Βουργουνδία, που ιστορικά αποτελείται από μικρούς, οικογενειακούς οίκους, φαίνεται να είναι σε μια μεταβατική περίοδο με όλο και περισσότερες μεγαλοεπιχειρήσεις να έρχονται στο προσκήνιο, εκμεταλλευόμενες την ανάγκη των πωλητών να απαλλαγούν από την υπερβολικά υψηλή φορολογία που ταλανίζει τους παραγωγούς της περιοχής. Άξιο αναφοράς είναι πως παρότι η κυριότητα των αμπελώνων πέρασε στην LVMH, η οικογένεια Poisot που πούλησε τα κτήματα στον γαλλικό κολοσσό θα συνεχίσει να τα διαχειρίζεται.

Η πώληση μόλις 13 στρεμμάτων έναντι 15,5 εκατομμυρίων ευρώ είναι ενδεικτική των παράλογων τιμών που επικρατούν στην περιοχή, με το γαλλικό μέσο Le Bien Public, να αναφέρει πως η αξία των εκτάσεων γης στην Βουργουνδία έχει φτάσει σε πρωτόγνωρα για την περιοχή υψηλά επίπεδα, λόγω του διεθνούς της κύρους και της σταδιακής μείωσης των διαθέσιμων προς αγορά κτημάτων, ωθώντας των ανταγωνισμό μεταξύ των επενδυτών.

Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Αμπελουργών της Βουργουνδίας (CAVB), Thiebaut Hubert, εξέφρασε τους προβληματισμούς του για την ανεξέλεγκτη αύξηση των τιμών των αμπελώνων της περιοχής, δηλώνοντας χαρακτηριστικά ότι πλέον η αξία των κτημάτων είναι τελείως αποσυνδεδεμένη από την οικονομική πραγματικότητα της αμπελουργίας. Πράγματι, ένα τεμάχιο γης στην Βουργουνδία που άξιζε περίπου 100 χιλιάδες ευρώ πριν από μια δεκαετία, πλέον πωλείται για τουλάχιστον 1 εκατ. ευρώ, ποσό, φυσικά, απλησίαστο για τους μικρότερους παραγωγούς.

Παράλληλα με την είσοδο των μεγάλων εταιρειών στην οινοπαραγωγική δραστηριότητα της Βουργουνδίας, οι οικογενειακές επιχειρήσεις αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τους αμπελώνες που καλλιεργούσαν επί γενεές, αφού την ραγδαία αύξηση των τιμών συνοδεύει μια αντίστοιχη άνοδος των φόρων κληρονομιάς. Έτσι η πώληση σε κολοσσούς, όπως η LVMH  είναι μονόδρομος για την αποπληρωμή των οικονομικών τους υποχρεώσεων και για να μην χάσουν εξ ολοκλήρου τα περιουσιακά τους στοιχεία.

Αυτό συνέβη και στην περίπτωση της οικογένειας Poisot, που παρότι μέσω της συμφωνίας με την LVMH κατάφερε να διατηρήσει τα δικαιώματα διαχείρισης του αμπελώνα, αναγκάστηκε να πουλήσει τις εκτάσεις που της ανήκαν επί σειρά ετών, ελέω των μη βιώσιμων φόρων κληρονομιάς.

Την αγορά της LVMH επιτήρησε και το ελεγκτικό σώμα SAFER, που είναι υπεύθυνο για να διασφαλίσει ότι οι πωλήσεις κτημάτων γίνονται δίκαια και βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας. Μπορεί η ανάμειξη του SAFER να διασφαλίζει μεν την διαφάνεια των συναλλαγών, εντούτοις το σώμα δεν παίρνει μέτρα για την αντιμετώπιση των πιέσεων που ωθούν τις μικρές επιχειρήσεις εκτός Βουργουνδίας.

Η επέκταση της LVMH στη Βουργουνδία είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα δώσει ακόμα μεγαλύτερο κύρος στις πολυτελείς επωνυμίες οίνου της εταιρείας, όμως, είναι ενδεικτική της ευθείας απειλής της πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής, που πάντα είχε στην «καρδιά» της την στενή σχέση του παραγωγού με το ιδιαίτερο terroir. Όπως αναφέρει και ο Hubert, οι παρούσες οικονομικές συνθήκες δεν δίνουν κίνητρο στις νεότερες γενιές να συνεχίσουν τις οικογενειακές δραστηριότητες στην περιοχή.

Πέρα από την πολιτιστική της κληρονομιά, η Βουργουνδία ενδεχομένως θα δει και την διεθνή της αναγνώριση να τίθεται υπό αμφισβήτηση, αφού σημαντικό μέρος της αξίας των οίνων της προέρχεται από το ιδιαίτερο terroir και την περιορισμένη παραγωγή που τα καθιστούν ανάρπαστα παγκοσμίως. Έτσι γεννάται το ερώτημα αν η Βουργουνδία θα διατηρήσει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα των κρασιών της ή αν θα οδηγηθεί στην μαζική παραγωγή.

Με πληροφορίες από Vinetur

Ο διευθύνων σύμβουλος της JP Morgan Τζέιμι Ντάιμον, Έλληνας στην καταγωγή, μιλώντας από την Ινδία, προειδοποίησε εκ νέου για τις γεωπολιτικές εξελίξεις, σημειώνοντας ότι η «κατάσταση επιδεινώνεται, δεν βελτιώνεται», και τονίζοντας ότι «μόνο ο Θεός γνωρίζει τι θα συμβεί στον πλανήτη τους επόμενους μήνες».

Το βιβλίο του Λουίτζι Πιραντέλο «Ένας, Κανένας και Εκατό Χιλιάδες» καλεί τους αναγνώστες να αντιμετωπίσουν ένα από τα πιο αινιγματικά διλήμματα της ανθρώπινης ύπαρξης: την πολύπλοκη αλληλεπίδραση μεταξύ του πως αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και του πώς μας αντιλαμβάνονται οι άλλοι .

Μέσα από μια σαγηνευτική αφήγηση, ο Πιραντέλο εξερευνά την αποπροσανοστιλιστική διαπίστωση ότι ποτέ δε μας βλέπουν πραγματικά όπως βλέπουμε τους εαυτούς μας. Αντιθέτως, υπάρχουμε στο μυαλό των άλλων ως σπασμένες αντανακλάσεις του προσώπου που φανταζόμαστε ότι είμαστε, διασπασμένοι σε πολλαπλές ταυτότητες.

Πατήρ και υιός