Στην Ελευσίνα μια φορά ….
Το ανέκδοτο για τους αγγλομαθεις
Lady: Do you smoke?
Man: Yes
Lady: How many packs a day?
Man: 3 packs
Lady: How much per pack
Man: $10.00
Lady: And how long have you been smoking?
Man: 15 years
Lady: So 1 pack cost $10.00 and you have 3 packs a day which puts your
spending each month at $900. In one year, it would be $10,800 correct?
Man: Correct
Lady: If in 1 year you spend $10,800 not accounting for inflation, the
past 15 years puts your spending at $162,000 correct?
Man: Correct
Lady: Do you know that if you hadn’t smoked, that money could have
been put in a step-up interest savings account and after accounting
for compound interest for the past 15 years, you could have now bought
a Ferrari?
Man: Do you smoke?
Lady: No
Man: Where’s your fucking Ferrari then?
ΩΝΑΣΗΣ
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΩΝΑΣΗΣ : ΣΥΓΚΛΟΜΙΣΤΙΚΗ “ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ “ ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΧΑΛΙ
Ο Αριστοτέλης Ωνάσης αντιλαμβανόταν καλύτερα τον κόσμο και μπορούσε να προβλέψει σε τι δεινή κατάσταση θα βρισκόταν χρόνια μετά ολόκληρος
ο πλανήτης χτυπημένος απο την οικονομική κρίση.
Άλλωστε μάλλον τυχαία δεν είναι η προφητική δήλωση που είχε κάνει πριν πολλά πολλά χρόνια πριν ο Έλληνας κροίσος.
Ουσιαστικά με τα λόγια που θα διαβάσετε παρακάτω ο Αριστοτέλης Ωνάσης μιλούσε για όλα όσα σήμερα βιώνουν οι περισσότερες χώρες
κάτω από το “μαστίγιο” της κρίσης.
«Θα ‘ρθει μέρα, που η απληστία της ιδιοκτησίας, του πλούτου και της έπαρσης, θα αποθηκευτεί στις τράπεζες, στις πολυεθνικές και σε τόσο λίγους, που οι πολλοί, μη κατέχοντες, θα ξεσπάσουν σαν θεομηνία
που θα κάνει την ζωή των ολίγων κατεχόντων, κόλαση…».
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr
http://pisostapalia.blogspot.gr/
Κέρδη η ΜΙΝΕΤΤΑ
Σε 5,735 εκατ. ευρώ διαμορφώθηκαν τα κέρδη της ασφαλιστικής εταιρίας Ευρωπαϊκή Ένωση Ασφάλειαι Μινέττα στο εννεάμηνο του 2012, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 67% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2011 που ανήλθαν σε 3,436 εκατ. ευρώ.
Η αύξηση των κερδών, όπως τόνισε η διοίκηση της εταιρίας, αποτελεί εχέγγυο υγιούς ανάπτυξης της εταιρίας και ισχυροποιεί ακόμη περισσότερο την κεφαλαιακή της επάρκεια εν όψει μάλιστα εφαρμογής των νέων αυστηρότερων κανόνων φερεγγυότητας (Solvency II). Σημειώνεται ότι τα ίδια κεφάλαια της εταιρίας ανέρχονται σήμερα σε 41,594 εκατ. ευρώ αυξημένα κατά 11,5% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2011.
Στο εννεάμηνο αυτό, η εταιρία κατέβαλε στους πελάτες της για ασφαλιστικές αποζημιώσεις το ποσό των 36,2 εκατ. ευρώ, αποδεικνύοντας έμπρακτα τη δέσμευση της εταιρίας για άμεση πληρωμή των αποζημιώσεων.
Πίσω στα παλιά……
Επιστρέφουμε στην δεκαετία του ’70 – Το Ελληνικό Λούνα – Παρκ οριστικά ετελείωσε
Την δεκαετία του ’70 τη θυμάμαι σαν χθες.
Κυκλοφορούσαν παντού τα Fiat 127, τα Zastava, και οι μηχανές Floretta.
Οι σπορτίφ τύποι είχαν Autobianchi Abarth (με 53 άλογα παρακαλώ), και οι σώφρονες.
Austin Morris Allegro!
Το σάντουιτς με γύρο κόστιζε 3 δραχμές, με σουτζουκάκι 2, και το λεωφορείο μία δραχμή
(με πάσο 50 λεπτά).
Αν έδινες εικοσάρικο, ο εισπράκτορας ή ο σουβλατζής σε μάλωνε, διότι δεν είχε να στο χαλάσει. Τόσο καλά….
Και μετά ήρθε η δεκαετία του ’80. Και το ΠΑΣΟΚ. Και γέλασε το χείλι του κάθε πικραμένου.
Το δημόσιο άνοιξε τις πόρτες του στον κάθε αναξιοπαθούντα που δήλωνε σοσιαλιστής, η Ελλάδα απέκτησε «ανεξάρτητη» διεθνή φωνή, μια νέα τάξη αναδύθηκε απ’ το πουθενά, και οι ρεμούλες έγιναν κανόνας.
Η χαρά του αφισοκολλητή. Το βασίλειο της συνδικαλιστικής αυθαιρεσίας.
Όπως και της φτηνής ρητορικής.
«Έξω οι βάσεις του θανάτου», «Ζήτω η Λιβύη», μελετήστε το «πράσινο βιβλίο» του Καντάφι, και άλλα πολλά παρόμοια.
Ώσπου ήρθε το τέλος. Τα αναπόφευκτα σκάνδαλα οδήγησαν σε ειδικά δικαστήρια, ψευδεπίγραφους κήνσορες, και στο «Τσοβόλα δώστα όλα». Και σκάει μύτη ο Μητσοτάκης με τον Μαυρίκη …
Την δεκαετία του ’90 που ακολούθησε, τα κεφάλια μπήκαν κάπως μέσα, αλλά τότε ήταν που ανδρώθηκαν τα πραγματικά λαμόγια.
Τα σκυλάδικα γνώρισαν πιένες. Η Λιάνη ήταν απλά η κορυφή του παγόβουνου.
Πίσω της υπήρχε μια ολόκληρη συνομοταξία πεινασμένων και συνάμα αγριεμένων ασύδοτων.
Με το χαμόγελο της Κολυνός. «Σοσιαλιστικά» βαμπίρ. Μαζεύοντας όμως γύρω τους και τη πλέμπα.
Και έτσι είδαμε το μοναδικό φαινόμενο, η κάθε γειτονιά να έχει και από μια ΕΛΔΕ, όπως κάποτε είχε από μια ντισκοτέκ.
Χαμός στο ίσιωμα. Κόσμος και κοσμάκης καταχρεώθηκε για να μπορεί να γίνει «παίκτης».
Χρηματιστήριο Αθηνών και πάλι Χρηματιστήριο.
Κάποιοι όμως ανησυχούσαν από τότε. Είχαν υπόψη τους τη λευκή βίβλο της ΕΟΚ, που ελάχιστη δημοσιότητα της δόθηκε.
Όταν την δεκαετία του 2000 ήλθε το ευρώ, στην αρχή χαρήκαμε, καθότι αισθανθήκαμε
Ευρωπαίοι.
Το χρόνιο όνειρο της ψωροκώσταινας.
Μέχρι που συνειδητοποιήσαμε πως το ευρώ, που είχε κλειδώσει στις 340 δραχμές, ισοδυναμούσε με το παλιό κατοστάρικο.
Κάποτε αγοράζαμε το φραπέ 140 δραχμές και σκοτωνόμασταν με τον σερβιτόρο για τα ρέστα από τις 150.
Τώρα έφτασε ο φραπές στα 5 ευρώ και αισθανόμαστε γύφτοι αν δεν αφήσουμε 1 ευρώ πουρμπουάρ (340 δραχμές!)
Παρόλα αυτά, λίγο τα ευρωπαϊκά πακέτα, λίγο η Ολυμπιάδα, λίγο η τραπεζική απελευθέρωση της δανειοδότησης, λίγο η στρεβλή ανάπτυξη, λίγο η καρακατσουλίστικη τιβί μας, και γίναμε όλοι μπρούκληδες.
Πήξαμε να βλέπουμε BMW και Μερτσέντες αγορασμένες με 136 άτοκες(!) δόσεις.
Γεμίσαμε από χάϊδες τυπάδες και αισθησιακές μοντέλες (όλες ξανθιές) γκλαμουράτες.
Εκεί που κάποτε βλέπαμε μόνο μουσάτους αγωνιστές, και αξύριστες κνίτισες, γεμίσαμε από τεκνά και σεξοβόμβες.
50 τηλεοπτικά κανάλια η Νέα Υόρκη; 150 εμείς. Home Cinemas, Pentium, Playstation, lap tops, flat screen 42 inch HD TV’s, και πάει λέγοντας. Όχι παίζουμε.
Και νάσου Ολυμπιάδα σούπερ φαντεζί, και νάσου ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, και πίσω και σας φάγαμε κουφάλες λιγούρηδες Ευρωπαίοι. Ελλάδα ρε…
Ναι, αλλά ήρθε πλέον και η ώρα του λογαριασμού. Με τις πορδές αυγά δεν βάφονται.
Η αιώνια σοφία του απλού λαού επαληθεύτηκε για μια ακόμη φορά. Όλα ήταν σικέ.
Τεράστιο το έλλειμμα, τεράστιο το δημόσιο χρέος, και πάπαλα οι ντεμέκ σωτήρες πολιτικοί μας.
Ανθρωπάκια και αυτοί, που ψάχνουν να κάνουν τη καλή τους με καμιά γρηγοράδα.
Και μετά μην τους είδατε, μην τους απαντήσατε. Πάντα φταίνε οι προηγούμενοι.
Και νάμαστε ξανά μανά, εσείς και εγώ, οι μέσοι Έλληνες δηλαδή, ενώπιοι ενωπίω του ΔΝΤ και του κάθε Σόιμπλε. Της σκληρής πραγματικότητας.
Και ξαφνικά έντρομοι συνειδητοποιούμε, πως τελικά οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν μας πολυπάνε.
Ήταν όλα μια αυταπάτη.
Τους αρέσουν τα τζατζίκια και οι παραλίες μας, αλλά πέραν τούτων .. τίποτα.
Μας απεχθάνονται και μας θεωρούν τσαμπατζήδες και απατεώνες. Και ο κύκλος κλείνει.
Μας βλέπω ξανά με λαχανί Zastava και πειραγμένα Lada (με 6 προβολείς ομίχλης) να κάνουμε κόντρες στις παραλιακές. Αν φυσικά υπάρχουν χρήματα για βενζίνη.
Αλλιώς υπάρχουν και τα παπάκια (με φωσφοριζέ ζάντες) για τα τρελά γούστα.
Game over. Το ελληνικό λούνα παρκ τελείωσε. Εκτροχιάστηκε, όπως στις ταινίες με το δαιμονισμένο τρενάκι του τρόμου.
Ήταν όμως εντυπωσιακό όσο κράτησε. Και όσοι το πρόλαβαν το απόλαυσαν.
Οι υπόλοιποι ας πρόσεχαν. Γεννήθηκαν αργά.
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!
* Δικηγόρος
http://pisostapalia.blogspot.gr