ΟΡΕΙΝΟΣ

Φυλή

Ancient Greece | Archeaological Sites of Greece > Αρχαιολογικοί χώροι > Στερεα > Πάρνηθα >

Κυκλικός πύργος – φρυκτωρία ο οποίος βρίσκεται ΒΑ του λόφου του προφήτη Ηλία της Φυλής.
Με διάμετρο περίπου 3μ. πρόχειρη τειχοδομία δεν κατάφερε να επιβιώσει ολόκληρος μέχρι τις ημέρες μας.
Το ύψος που σώζεται δεν ξεπερνά το 1,20 ενώ δεν γνωρίζω, λόγω έλλειψης στοιχείων, το πότε ακριβώς κατασκευάστηκε.
Εκτός της γενικότερης εποπτείας και μετάδοσης σημάτων, θα πρέπει να φύλασσε και το αρχαίο πέρασμα Αθήνα – Φυλή – Βοιωτία.

Γεώργιος Αθανασόπουλος

 Πριν είκοσι σχεδόν χρόνια ακόμη δεν είχαν εμφανιστεί οικιστες στα ορεινα…

 Παιγνίδια του νερού 

 Μαραθώνας τελευταία επίσκεψη …..

Συναντιούνται τυχαία δυο φίλοι στο πάρκο, ο Κώστας και ο Μήτσος.
– Ρε Μήτσο, που σαι ρε φιλάρα; Πόσα χρόνια έχω να σε δω, τι κάνεις, πως περνάς, παντρεύτηκες;
– Ναι αγόρι μου παντρεύτηκα, μια χαρά είμαι, καλά περνάω.
– Πως από δω τέτοια ώρα;
– Να μωρέ την γυναίκα μου ψάχνω.
– Έλα ρε και ΄γω την δικιά ψάχνω, πως είναι η δικιά σου να ψάξουμε μαζί.
– Είναι ψηλή, ξανθιά, με πράσινα μάτια, ωραίο κ*λο, μεγάλο στήθος και ατελείωτα πόδια. Η δική σου πως είναι;
– Ρε ποιος την γαμ*ει την δικιά μου, έλα να βρούμε την δική σου πρώτα!

Φρούριο Πάνακτο

Στην δυτική Πάρνηθα στο εύφορο οροπέδιο των Σκούρτων και μεταξύ των χωριών Πάνακτο και Πράσινο, υψώνεται η κορυφή με το όνομα Παλαιόκαστρο.
Με υψόμετρο 711 μ. ελέγχει το οροπέδιο των Σκούρτων στα Β ενώ στα Ν η θέα εκτείνεται ως το Θριάσιο Πεδίο και τον κόλπο της Ελευσίνας.
Σε αυτήν την κορυφή βρίσκονται τα ερείπια του άλλοτε ισχυρού Αθηναϊκού φρουρίου Πάνακτου.
Δυστυχώς η σημερινή κατάσταση του χώρου με δυσκολία μπορεί να αποκαλύψει την έκταση και το μεγαλείο του.
Από τα αρχαιολογικά κατάλοιπα και τα τείχη χρονολογείτε στον 6ο αι. π.Χ.

Από τον Θουκυδίδη γνωρίζουμε πως κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και στη φάση του Αρχιδάμειου πολέμου, καταλήφθηκε από τους Σπαρτιάτες και τους Βοιωτούς. Πέρασε όμως ξανά στην κυριαρχία των Αθηναίων το 421 π.Χ. ως βασικός όρος της Ειρήνη του Νικία.
Όμως οι Θηβαίοι πριν το παραδώσουν στα χέρια των Αθηναίων το κατεδάφισαν.
Η ακριβής θέση του φρουρίου ήταν αιτία διαμάχης μεταξύ των ιστορικών.
Η μία άποψη τοποθετούσε το Πάνακτο στην θέση που βρίσκεται το καλοδιατηρημένο φρούριο των Ελευθερών (Γυφτόκαστρο).
Η άποψη πως η σημερινή θέση είναι και η σωστή επιβεβαιώθηκε σε ανασκαφές που έγιναν το 1980 κοντά στο χωριό Πράσινο. Εκεί ανεβρέθηκε επιγραφή που ταυτίζει το φρούριο με την παρούσα θέση, δίνοντας τέλος στην διαμάχη.

Για να ανεβούμε ως το φρούριο θα μπούμε στο χωριό Πράσινο, από την κατεύθυνση του χωριού Στεφάνη και θα συναντήσουμε την χαρακτηριστική καφέ πινακίδα που θα μας οδηγήσει προς τα αριστερά. Αμέσως μπροστά μας θα συναντήσουμε μια μικρή πλατεία . Ακολουθούμε τον αριστερό δρόμο στην διχάλα και 50 μ. μετά θα δούμε άλλη μία καφέ πινακίδα, που θα μας οδηγήσει δεξιά. Από εκεί σε περίπου 1 χλμ. καλού χωματόδρομου θα φτάσουμε σε ένα μεγάλο πλάτωμα όπου τελειώνει ο δρόμος. Στα δεξιά μας βλέπουμε έναν λόφο και με λίγη προσοχή θα διακρίνουμε λείψανα του Ν τείχους.
Η πύλη βρίσκεται στο ΝΑ τμήμα του λόφου. Με λίγη προσοχή θα βρούμε το αχνό μονοπάτι απ’ όπου θα εισέλθουμε στο φρούριο.
Το σχήμα του φρουρίου δεν μπόρεσα να το προσδιορίσω επαρκώς. Δείχνει ακανόνιστο ελλειπτικό ακολουθώντας το φυσικό ανάγλυφο της κορυφής.
Κατά τον Ι. Σαρρή το μήκος του φρουρίου υπολογίζεται σε 280 μ. και το πλάτος 70 μ.
Πιθανόν να είχε κι άλλες πύλες όμως σήμερα μόνο η μία είναι διακριτή. Τα υπολείμματα των τειχών που σώζονται σποραδικά είναι πολυγωνικά με χαμηλό ύψος. Ακόμα Θα διακρίνουμε τα θεμέλια κατασκευών, ενώ δύο κατασκευές η μία μονόχωρη και η δεύτερη με δύο δωμάτια, σώζονται σε χαμηλό ύψος.
Η δεύτερη κατασκευή πρέπει να είναι τα υπολείμματα μιας παλαιοχριστιανικής βασιλικής.
Στην κορυφή θα δούμε τα ερείπια ενός τετράγωνου πύργου των μεσαιωνικών χρόνων,* κατασκευασμένος με το αρχαίο υλικό του φρουρίου. Επάνω του υπάρχει και ένα τσιμεντένιο κολονάκι της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού.

Δεν είναι γνωστό το πως ακριβώς το φρούριο βρέθηκε στην σημερινή του κατάσταση. Εξαιρώντας την καταστροφή από τους Θηβαίους, αφού όταν περιήλθε στα χέρια των Αθηναίων θα πρέπει να επισκευάστηκε Σίγουρα φυσικές αιτίες, διάβρωση και σεισμοί, σε συνδυασμό με τον ανθρώπινο παράγοντα – πχ χρήση του χώρου ως έτοιμο λατομείο – έκαναν το άλλοτε φημισμένο φρούριο μια δυσδιάκριτη σκιά του ένδοξου παρελθόντος του.

Γεώργιος Αθανασόπουλος

* Τα στοιχεία που βρήκα λένε πως ο πύργος στην κορυφή είναι του 4ου αι. π.Χ. Τείνω ν’ αμφιβάλω με αυτήν την χρονολόγηση λόγω της πρόχειρης κατασκευής και την χρήση συνδετικού κονιάματος και κεραμικού υλικού, που συνάδει με τα μεσαιωνικά χρόνια και όχι με τον 4ο αι π.Χ.

20 χρόνια πριν το οροπέδιο ήταν σχεδόν γυμνό….

καλό απόγευμα  σε όλους

 Αγροικία μέσα στον λευκώνα στο έμπα του οροπεδίου .

 Πρωτομαγιά πριν 20 χρόνια με τον Παντελή Βενιέρη και την Μαίρη  Βουλγαρη

με την πρέπουσα ευλάβεια

 Πως αλλάζουν τα πράγματα  με το πέρασμα του χρόνου…..

Ο Θόδωρος σε αποστολή ….

Πάρνηθα – Βουνό Φυλής

Ancient Greece | Archeaological Sites of Greece > Αρχαιολογικοί χώροι > Στερεα > Πάρνηθα > Φρούριο Φυλής

Βόρεια της Φυλής, σε υψόμετρο 850 μέτρων, διασώζονται τα ερείπια από το Φρούριο της Φυλής που κατασκευάστηκε τον 5ο π.Χ. αιώνα για τον έλεγχο του δρόμου που ένωνε την Αττική με τη Βοιωτία.

Το νεότερο φρούριο της Φυλής, 4ου αι. π. Χ., εντασσόταν στο ενιαίο αμυντικό σύστημα που οργάνωσαν οι Αθηναίοι μετά την ήττα τους στον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Φρούρια, οχυρώσεις και πύργοι – με εγκατάσταση μόνιμης ή προσωρινής, κατά περίπτωση, στρατιωτικής δύναμης – ήλεγχαν τους κύριους δρόμους και τα περάσματα στην Αττική και χρησίμευαν σαν καταφύγια του πληθυσμού των δήμων σε περίπτωση εχθρικής εισβολής.Μετά τόν θάνατο τού Θηραμένη, ο Θρασύβουλος κατέλαβε τήν Φυλή καί απ’ εκεί τόν Πειραιά. Οι τριάκοντα απεχώρησαν στόν Πειραιά, εξελέγησαν 10 άρχοντες, επενέβη καί ο Λύσανδρος, αλλά τελικά οι Αθηναίοι συμφιλιώθηκαν καί αποκατέστησαν τήν Δημοκρατία τόν Σεπτέμβριο τού 403 π.Χ.-

Η οχύρωση αναφέρεται σε αρκετές επιγραφές και ψηφίσματα του 4ου αι. π. Χ. Κατά τη σύγκρουση του Δημητρίου Πολιορκητού με τον Κάσσανδρο το φρούριο πολιορκήθηκε και καταλήφθηκε από τον δεύτερο (το 304 π. Χ) και έπειτα από επτά χρόνια από τον Δημήτριο, παραμένοντας στην κατοχή του μέχρι το 283 π.Χ. Από τότε δεν υπάρχουν επιγραφικές ή φιλολογικές μαρτυρίες για την τύχη του.

Η οχύρωση είναι κτισμένη σε ένα φυσικό ισόπεδο με ακανόνιστο ελλειπτικό σχήμα στα ΝΔ του αρχαίου δήμου. Είχε δύο πύλες και έξι τετράγωνους πύργους και ένα στρογγυλό. Υδρευόταν από τέσσερις πηγές στα βόρεια, ενώ διέθετε αρκετές δεξαμενές αποθήκευσης νερού για την περίπτωση πολιορκίας του. Η θέση του φρουρίου από αμυντική άποψη ήταν μοναδική, αφού ήλεγχε τον δρόμο προς τη Βοιωτία.