•Βλεπω καλούς μου φίλους όπως ο Χρήστος Α. Χωμενίδης και η Calliope Patera να έλκονται ιδιαίτερα από τον αριστερό στοχασμό του.Αλλά και αρκετοί φίλοι μου από το ιστορικό ΚΚΕ ες.Τι ωραια που τα είπε μου λένε.Δεν μπορεί να μη συμφωνείς αν είσαι απροκαταληπτος.Το έχετε σκεφτεί καλά φίλοι μου αγαπημένοι;Τον ακούσατε;Λοιπόν αν ποτέ γινόταν πρωθυπουργός θα ανέστελλα αμέσως την επαγγελματική μου ιδιότητα και θα μετανάστευα,παρά την ηλικία μου ,στην Αμερική.Θα έπαιρνα το κάτι τις μου και θα προσπαθούσα να αγοράσω πλοιο.Στην αρχή μαούνα,μετά αλιευτικό στη Φλοριντα και μετά ,λίγο λίγο ,ένα τάνκερ.Αν δεν τα κατάφερνα τουλάχιστον ειναι δική μου η ευθύνη.Την μαούνα πάντως θα την είχα σίγουρα.

•Ο αγαπητός Ευκλείδης με ηλικία ,με εμπειριες ,με μόρφωση ,μυαλό δεν βάζει.Εκεί το ίδιο μπιρι μπιρι.Εκτός πραγματικότητας.Να τσακίσει τη μεσαία τάξη στους φόρους,να σπάσει τη ραχοκοκαλιά της.Να ψάχνουν όλοι πως θα γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι.Όπως το έκανε.Και τότε το βούλωσαν όλοι γιατί ήταν έκτακτες συνθήκες.Μας λέει όμως ότι είναι συνειδητή επιλογή.Οι «πλούσιοι» στο μυαλό του είναι όλοι.Όλοι πλην ορισμένων.Όλοι δηλαδή όσοι επιμένουν να δηλώνουν τον ιδρώτα τους.Οι φτωχοι είναι όλοι οι άλλοι μεταξύ αυτών και όσοι δεν δηλωνουν τίποτα.Αυτούς ευνόησε η αριστεροσύνη του και σε αυτούς αντικειμενικά προσβλέπει.Αυτοι έγιναν οι ισχυροι των ημερών του.Εμείς προσπαθουμε ακόμα με τα σπασμένα και έχουμε δρόμο ακόμα.Άσε μας Ευκλειδη αρκετά.Σε έχουμε πληρώσει χρυσό κοντέψαμε να παραφρονήσουμε.Δημοσιονομική εξυγίανση ναι και κόντεψε να καταστραφεί εντελώς όλος ο κόσμος της παραγωγής και της αυτοαπασχολούμενης Ελλάδας.

•Βέβαια υπήρχαν οι δίκαιες εξαιρέσεις.Νόμιμες,πεντακαθαρες.Εσυ να μην πληρώνεις ούτε ένα ευρώ φόρο στην Ελλάδα για τις εκατοντάδες χιλιάδες των καταθέσεων σου στα ληστρικά funds που επιναν το αίμα του λαού.Νομίμως σε κάθε περίπτωση αλλά μην παίζεις με τη νοημοσύνη μας.Ο συνυποψήφιος σου επίσης νόμιμα και πεντακάθαρα φορολογείται στα Marshall Islands.Πολύ σωστα ,πανέμορφα νησιά.Πρεπει κι αυτά να ζήσουν είμαστε όλοι διεθνιστές.Ο προϊστάμενος σου Γιανης είχε τα λεφτά στην Corner Bank της Ελβετίας.Και έρχεσαι τώρα να μας πεις για τη φορολογια των πλουσίων.Πες μας τουλάχιστον ποιος ειναι πλούσιος για να ξέρουμε.Να συνεχίσω και με άλλους;όχι δεν είναι προσωπικό το θέμα.

•Κατα τα λοιπά ,πλην φόρων ,προσωπικά δεν είμαι σίγουρος τι θες να πεις.Μάλλον ομως δεν λες τίποτα συγκεκριμένο.Η αριστεροσύνη σου είναι νεφελώδης.Κάνε ένα κόπο να μαθεις καλύτερα ελληνικά.Είναι καλή η γλώσσα μας.Για να μπορούμε να σε παρακολουθούμε.Δεν είναι κακό να μιλάς σε διάλεκτο μ αρέσει.Και τα grecano της Νότιας Ιταλίας μου αρέσουν πολύ.Αλλά όταν δηλώνεις ότι θες να γίνεις πρωθυπουργός κάνε ένα κόπο.Δεν γίνεται για να σε καταλάβουμε να θελουμε βοήθεια του κοινού.Ως προς τι ακριβώς θες να πεις.

Πάνος Μπιτσαξής

Η Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου

1.Πολιτικοστρατιωτικό κίνημα, που εκδηλώθηκε στην Αθήνα στις 3 Σεπτεμβρίου 1843, με σκοπό την παραχώρηση Συντάγματος από τον Όθωνα.

2.Ίδρυση Πασοκ.

Στις 3 του Σεπτέμβρη του 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου ανακοινώνει την ίδρυση του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος, μιας πολιτικής παράταξης που θα κυριαρχήσει πολιτικά στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης και θα τη σημαδέψει θετικά και αρνητικά.

Πηγή: αθηναϊκά

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Μία πυρκαγιά που κατατάραξε την Αττική, ξέσπασε παραμονές της Παναγίας του 1932, στο δάσος της Μονής Κλειστών. Εκδηλώθηκε νοτίως του χωριού Άνω Χασιά και στη θέση «Παγάνα», δεκαπέντε λεπτά βορείως της Μονής, στις υπώρειες της Πάρνηθος. Εντός ολίγου εξαπλώθηκε στην θέση «Θοδώρα», δυτικά της Μονής, κατατρώγοντας περίπου πεντακόσια στρέμματα πευκόφυτης έκτασης. Σημειωτέον ότι η εξαετία 1926-1931 ήταν δραματική και απίστευτο το μέγεθος των εκτάσεων που κάηκαν. Συμφώνως προς μία έγκυρη στατιστική στο διάστημα αυτό σημειώθηκαν 2.871 πυρκαγιές, οι οποίες έκαψαν εκτάσεις 705.083 στρεμμάτων, προξενώντας ζημιές 104.637.503 δραχμών!

Μία ακόμη πυρκαγιά ερχόταν να προστεθεί, προκαλώντας την κοινή γνώμη αλλά και αντιδράσεις. Ακόμη περισσότερο διότι δημοσιοποιούντο οι συνθήκες υπό τις οποίες λαμπάδιαζαν τα ωραιότερα δάση της Αττικής. Εν προκειμένω οι ευθύνες απεδόθησαν στην απροσεξία μιας γυναίκας που είχε επισκεφτεί το μοναστήρι για το πανηγύρι της Παναγίας ήταν αρκετή. Μαγείρευε στην ύπαιθρο, όπως συνήθιζαν τότε, και μετέδωσε τη φωτιά η οποία αποτέφρωνε ότι έβρισκε στην πορεία της που ήταν με κατεύθυνση προς την Φυλή. Ήταν Σάββατο, 13 Αυγούστου 1932 και όπως κάθε χρόνο αυτές τις ημέρες, συναθροίζονταν πλήθη προσκυνητών για το πανηγύρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Μονή των Κλειστών.

Μονή Κλειστών (1920).

Οι συνθήκες

Οι προσκυνητές κατασκήνωναν στους πυκνούς πευκώνες που σκέπαζαν τις νοτιοδυτικές εκείνες πλαγιές της Πάρνηθας που απλώνονταν προς το Φρούριο της Φυλής και τα σύνορα του Δήμου Τανάγρας. Μάλλον αυτονόητο λοιπόν ήταν το ξέσπασμα της πυρκαγιάς αφού εκατοντάδες ανθρώπων, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, μαγείρευαν, κάπνιζαν και διατηρούσαν τη νύχτα φωτιές σε εκτάσεις πευκόφυτες. Το έδαφος ήταν γεμάτο από βελονόφυλλα πεύκων και ξερούς θάμνους και τα δένδρα στεγνά και γεμάτα ρητίνη. Από τη ζέστη, τον στεγνό άνεμο των ημερών και τη χρήση εστιών φωτιάς η ανάφλεξη ήταν κάτι περισσότερο από αναμενόμενη.

Γι’ αυτό αποδόθηκαν ευθύνες στην δασική υπηρεσία, η οποία γνώριζε ότι στη γιορτή της Παναγίας συνέρρεε κόσμος από ημερών στους πευκώνες, ανάβοντας φωτιές για το μαγείρεμα. Παρά ταύτα δεν φρόντιζε να λάβει μέτρα σε συνεργασία με την χωροφυλακή, ορίζοντας και ειδικούς χώρους για να κατασκηνώνει ο κόσμος. Εν πάση περιπτώσει, μόλις ξέσπασε η φωτιά, ο δημοδιδάσκαλος της Χασιάς Δημοσθένης Παπαδόπουλος ήταν εκείνος που επικοινώνησε με το δασαρχείο και τον δασονόμο Μενιδίου. Εν τω μεταξύ κάτοικοι και παραθεριστές, έχοντας επικεφαλής τον Πρόεδρο της Κοινότητας και τον Αστυνομικό Σταθμάρχη, βρέθηκαν επί τόπου.

Η «ζώνη ασφαλείας»

Ελάχιστα όμως μπόρεσαν να προσφέρουν και η πυρκαγιά συνέχισε την καταστροφική της πορεία μέχρι το βράδυ, όταν πλέον έφτασε δύναμη ογδόντα ανδρών του Λόχου σκαπανέων και δέκα χωροφύλακες. Παρά τον αγώνα τους η φωτιά εξαπλωνόταν προς το μεγάλο πευκόφυτο δάσος το οποίο εκτεινόταν προς την διεύθυνση των Θηβών. Μόνη ελπίδα ήταν ο δρόμος, πλάτους δύο μέτρων, ενώ έφτασαν και σαράντα ακόμη άνδρες άνδρες του στρατού που τέθηκαν στη διάθεση του δασάρχη. Τελικά και με την αρωγή τριακοσίων περίπου κατοίκων της Χασιάς, η φωτιά τέθηκε υπό έλεγχο.

Εφάρμοσαν την μόνη μέθοδο που γνώριζαν έως τότε. Χρησιμοποιώντας πέλεκες δημιούργησαν μία ζώνη ασφαλείας μεταξύ του δάσους προς την Φυλή και της εστίας της φωτιάς. Έτσι εξέτρεψαν τη φωτιά προς τα λίγα πεύκα που εκτείνονταν στην βραχώδη έκταση των δυτικών υπωρειών της Πάρνηθας, όπου και κατασβήστηκε. Εντυπωσιακός όμως ήταν και ο τρόπος που διασώθηκαν οι εκατοντάδες προσκυνητές, μεταξύ των οποίων πολλές γυναίκες με τα βρέφη τους. Συστήθηκε ομάδα, η οποία οδήγησε τους μεν προσκυνητές στην ασφαλή  θέση Αλώνια της Χασιάς, τα δε γυναικόπαιδα στην Χασιά και στα Καλύβια.

«Εμπρηστικοί καταυλισμοί»

Πάντως, η πυρκαγιά εκείνη υπήρξε αφορμή να καταγραφούν ή να διατυπωθούν εκ νέου προτάσεις οι οποίες είχαν εμφανιστεί και τα προηγούμενα χρόνια. Ο Αχαιός πολιτικός μηχανικός Σπήλιος Αγαπητός, επιστήμονας με οικολογικές ευαισθησίες και τεράστια εμπειρία, θεώρησε πως το κράτος ήταν υπεύθυνο. Ένα κράτος που έφτανε στο σημείο μετά από κάθε μεγάλη πυρκαγιά να προκηρύσσει δημοπρασία για την πώληση των καυσόξυλων. Τα οποία βεβαίως έσπευδαν να αγοράσουν οι γύρω χωρικοί, οι οποίοι στη συνέχεια έκαναν βοσκοτόπια τα μέρη που είχαν καεί. Επανάφερε λοιπόν την πρόταση δημιουργίας νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου για την φροντίδα και την προστασία των  δασικών περιοχών της Αττικής, τα οποία χαρακτήριζε «πάρκα της πρωτευούσης» ή «περιβόλια των Αθηνών».

Λίγες ημέρες μετά την καταστροφική πυρκαγιά και αφού ακόμη γινόταν ο απαραίτητος απολογισμός, εμφανίσθηκε από τις στήλες της «Εστίας», ο Νικόλαος Πετιμεζάς (Λαύρας), εκφράζοντας τη δική του άποψη με το χρονογράφημα «Εμπρηστικοί καταυλισμοί». Με τη λιτή μεθοδολογία του στρατιωτικού αλλά και το τάλαντο του λογοτέχνη, έθεσε πρόσθετες διαστάσεις στο θέμα, εκφράζοντας διαφορετική άποψη. Δεν επέρριπτε ευθύνες στην δασική υπηρεσία. Χρησιμοποιώντας λεπτό χιούμορ, αποφεύγει να το πράξει ευθέως, αλλά επιτίθεται στη νοοτροπία της κυρά Μαριγώς που άναψε φωτιά για να παρασκευάσει μελιτζάνες στον πρόχειρο εορταστικό καταυλισμό. Ισορροπώντας και χρησιμοποιώντας την λογική καταλήγει στο συμπέρασμα πως «μόλις εμφανισθούν άνθρωποι εις την Ελλάδα υπό τα δένδρα, μεταβάλλονται και αυτοί αμέσως εις κούτσουρα!»

“Οι άνθρωποι δεν γίνονται καλύτεροι, γίνονται πιο έξυπνοι. Όταν γίνεσαι πιο έξυπνος δεν σταματάς να βγάζεις τα φτερά από τις μύγες! Απλά βρίσκεις καλύτερους τρόπους για να το δικαιολογήσεις”

Stephen King

Γιάννης Κιμπουρόπουλος/efsyn

Αγαπημένο φρούτο το σύκο. Και υπάρχει σε τέτοια αφθονία αυτή την εποχή σε αγροκτήματα, χωράφια, αυλές σπιτιών σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, που είναι να απορείς πώς γίνεται να εμφανίζεται σε μανάβικα και σουπερμάρκετ σε τιμή ακόμη και 12 ευρώ το κιλό.

Καταγράφηκε κι αυτό στις αρχές του Αυγούστου, πιθανότατα σε κάποιο πανάκριβο νησί των Κυκλάδων. Αλλά ακόμη κι αν ήταν κάτι ακραίο, ούτε η «φυσιολογική» τιμή των 5-6 ευρώ το κιλό που επικρατεί αυτές τις μέρες κουμπώνει με τους «νόμους» προσφοράς και ζήτησης, ή τη συνάρτηση κόστους παραγωγής και εμπορικού κέρδους.

Γιατί τα περισσότερα σύκα που παράγονται είτε στους οργανωμένους οπωρώνες της Μεσσηνίας, της Λακωνίας ή της Αττικής, είτε στις χιλιάδες μοναχικές συκιές που βλασταίνουν και καρπίζουν χωρίς την παραμικρή φροντίδα, δεν συλλέγονται και δεν καταναλώνονται καν. Ωριμάζουν, σαπίζουν και πέφτουν από τα δέντρα, αζήτητα, με μόνους πιθανούς καταναλωτές τα πουλιά, τις μέλισσες, τις σφήκες και τα σκουλήκια.

Οσοι έκαναν τις συνήθεις καλοκαιρινές διαδρομές στα νησιά ή στην ηπειρωτική χώρα, σε τουριστικά θέρετρα ή στα χωριά τους, αποκλείεται να μη διασταυρώθηκαν με μια κατάφορτη συκιά, που κάτω από τα πλατιά φύλλα της προστάτευε πράσινους, κίτρινους ή μοβ καρπούς της, που σχεδόν σου λένε «ζούλιξέ με, κόψε με».

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, η επιδρομή σε μια μοναχική συκιά που συνήθως οριοθετούσε ένα χωράφι ή μια αυλή ήταν μια ακίνδυνη και χωρίς ποινικές συνέπειες κλοπή. Η στατιστική κάποτε μετρούσε 5 εκατομμύρια συκιές στην Ελλάδα, που απέδιδαν τη δεύτερη μεγαλύτερη παραγωγή σύκων σε όλο τον κόσμο, το 10% της παγκόσμιας παραγωγής.

Οι αρχαίοι Ελληνες είχαν τα σύκα για πολύτιμη τροφή, εξ ου κα η κλοπή (ή μήπως η αποκάλυψή τους;) συνδεόταν με τη ρετσινιά της συκοφαντίας. Σήμερα η συκοφαντία είναι ο μυστικιστικός μηχανισμός που μετατρέπει την πιο άφθονη και φθηνότερη οπώρα στη σπανιότερη και ακριβότερη.

•Κανένας σοβαρός ανθρωπος δεν επιδιώκει να ακυρώσει ότι καλό ενδεχομένως έχει γίνει στην πολιτική προστασία.Ιδιως το απλό εργαλείο του 112 το οποίο πράγματι σώζει ζωες.Πολύ περισσότερο την αυταπάρνηση πυροσβεστών και εθελοντών.Ομως οι ευθύνες είναι πολύ μεγάλες.Συγκεκριμένες,απτές.Δεν χωρούν ούτε αλλοθι ουτε εξωραισμους.

Και είναι υπαρκτές ανεξάρτητα αν η πλαδαρή η ανυπαρκτη αντιπολίτευση δεν είναι σε θέση να τις περιγράψει και λέει αλλά αντ άλλων.Ούτε μπορεί να αποτελεί άλλοθι το Μάτι.Και τέλος δεν είναι οι πυρκαγιες και η καταστροφή εθνικό κισμετ όπως το θεωρει ο Μητσοτάκης για να μας πει ότι ολα ήταν καλά.
Ποιες είναι οι ευθύνες;να σας τις πω εγώ.

Το μπάχαλο των δασικών υπηρεσιών που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το ουσιωδες από το επουσιώδες.Στο ιδιο τσουβάλι οι πολυτιμοι εθνικοί δρυμοί και τα χωράφια με τα πουρνάρια που βαφτίζονται δάση και ταλαιπωρούν τους πολιτες.Μια εντελώς παράλογη ,ακατέργαστη νομοθεσία.

Η Δαδια,η Πάρνηθα,η Πινδος κλπ είναι εθνικοί δρυμοί.Δεν έχουμε δα και τόσους πολλούς για να χάσουμε το λογαριασμό.Αυτούς τους φυλάς.Τέλος.Παντι τρόπω.Με drones,με περιπολίες του στρατού με κανονισμους στη πρόσβαση.Που ήταν ο Στρατος στη Δαδια;κανείς δεν ήξερε πως είναι πέρασμα και ότι οι μετανάστες βάζουν φωτιά για να ψήσουν και να ζεσταθούν;Τώρα ξυπνησατε;καληνύχτα.Τεράστιο έλλειμμα.Τι άλλο να πούμε;Να ψαχνουμε φιλοσοφίες;Άλλο θέμα ο ανθρωπισμός και άλλο οι φωτιές.

Τελος οι αρμοδιότητες.Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.Το βελτιώσατε λέτε.Δεν φτάνει.Δεν μπορεί οι ένοπλες δυναμεις να είναι με δευτερευοντα ρόλο στις εθνικές καταστροφές.Να πανηγυρίζετε επειδή 10 μέρες μετά την πυρκαγιά πήγε επιτέλους το «θηριώδες» πυροσβεστικό ερπυστριοφόρο του Στρατού στον Εβρο.
•Προστατεύστε το Σουφλι.Την υπέροχη αυτή ακριτική κοινότητα που βρηκε τη ταυτότητα της και την αυτάρκεια της στι μετάξι.Εκεί να βγει το νέο pass.Έχω ακόμα δυο μεταξωτές γραβάτες που ψώνισα όταν πήγα.Να πάρουμε από κει τα θαυμάσια προϊόντα τους.Κοστίζουν λίγο παραπάνω από τα κινεζικά αλλά δεν πειράζει.Είναι ελληνικά με μεγάλο μεράκι και μεγάλη παράδοση.Έχουν και μουσείο μετάξης.Να πάμε.

Πάνος Μπιτσαξής

 «Δε φαντάζομαι γράφοντας, πώς κάνω σπουδαία πράγματα. Είναι μόνο και μόνο ο τρόπος που έχω να βγω από την άπειρη πίκρα της ζωής μας και της γενιάς μας…
Όσο για τη δόξα – η μόνη δόξα που μου είναι επιθυμητή, είναι εκείνη που θα μου έδιναν οι άνθρωποί μου. Κι αυτοί δεν είναι ασφαλώς – εκτός από ελάχιστους – εκείνοι που γράφουν βιβλία…»

(Απόσπασμα επιστολής προς τον Τίμο Μαλάνο, το 1942, με αφορμή το γεγονός ότι συγκέντρωνε υλικό για την καβαφική ποίηση και τη μελέτη της)

ΡΟΥΣΟΣ ΚΑΜΑΡΙΑΝΑΚΗΣ

 

Ο αξέχαστος φίλος Ρούσος ήταν μια πολύπλευρη προσωπικότητα και άφησε έντονα το αποτύπωμα του. Σταδιοδρόμησε στην ασφαλιστική εταιρία interamerican, όπου υπήρξε και από ιδρυτικά μέλη του συλλόγου των υπαλλήλων και για αρκετά χρόνια πρόεδρος του συλλόγου.

Λάτρης της μουσικής την οποία υπηρέτησε κυρίως ως στέλεχος της φιλαρμονικής του δήμου Πετρούπολης. Αγαπούσε πολύ την αγροτική ζωή και στο μικρό αγρόκτημα του περνούσε με ευχαρίστηση τον ελεύθερο χρόνο του μαζί με την οικογένεια του.

Το ¨κόκκινο χρώμα¨ το συμπαθούσε ιδιαίτερα σεβόμενος όμως πάντα όλων των ειδών τις προσωπικές επιλογές.

Μια μικρή ιστορία από την ίδρυση του συλλόγου.

Στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα η ασφαλιστική εταιρία interamerican μεσουρανούσε στα ασφαλιστικά δρώμενα της Ελλάδας, απασχολούσε εκατοντάδες υπάλληλους και χιλιάδες ασφαλιστές και το όνομα της είχε πάρει μυθικές διαστάσεις και είχε γίνει συνώνυμο με την ασφάλιση Ζωής.

Εποχή ΠΑΣΟΚ και ο συνδικαλισμός αποτελούσε ουσιαστικά την αφανή κυβέρνηση. Στην εταιρία δεν υπήρχε σωματείο εργαζομένων και οι υπάλληλοι της επηρεαζόντουσαν συνδικαλιστικά από όργανα εκτός της εταιρίας.

Μια μικρή ομάδα υπαλλήλων αποφάσισε ότι θα ήταν καλύτερο να δημιουργηθεί σωματείο εντός της εταιρίας και ξεκίνησε τις σχετικές διεργασίες. Την πρώτη διοικούσα επιτροπή, αν θυμάμαι καλά, αποτελούσαν οι: Ρούσος Καμαριανάκης, Βασίλης Μπάρλος, Γιάννης Κασσελάκης, Κώστας Μπερτσιάς, Γιώργος Τζανετάκος.

Όταν πλέον και νομικά είχε δημιουργηθεί ο σύλλογος αποφάσισε η διοικούσα επιτροπή να ενημερώσει επίσημα την εργοδοσία. Η συνάντηση που έγινε με τον Δημήτρη Κοντομηνά οποίος, πανέξυπνος ον, καλώς όρισε την δημιουργία του σωματείου και μάλιστα ζήτησε να μάθει ποιες είναι οι διαδικασίες για να γραφτεί και αυτός …

Ο Ρούσος του απάντησε χαμογελώντας “ότι το σωματείο είναι των εργαζόμενων και όχι των εργοδοτών..”

“Δηλαδή ρε Ρούσο τι θες να πεις ότι εγώ δεν εργάζομαι” ήταν η απάντηση του Κοντομηνά που προσποιήθηκε ότι θίχτηκε από τα λεγόμενα του Ρούσο !!

Ο Σεπτέμβριος έχει διάφορες ονομασίες στο λαϊκό καλεντάρι:

• Χινόπωρος, επειδή θεωρείται ο πρώτος μήνας του Φθινοπώρου.
• Ορτυκολόγος, λόγω του περάσματος των ορτυκιών που αποδημούν νότια.
• Τρυγητής ή Τρυγομηνάς, λόγω του τρύγου, που είναι η κύρια αγροτική απασχόληση το μήνα αυτό.
• Σποριάρης, επειδή προετοιμάζεται η σπορά των χωραφιών.
• Σταυρίτης, από τη μεγάλη εορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού στις 14 Σεπτεμβρίου.

Η 1η Σεπτεμβρίου συνδέεται με ποικίλες προλήψεις. Οι έγκυες απείχαν από κάθε εργασία για να μη γεννηθεί το παιδί τους με το σημάδι του Αγίου Συμεών του Στυλίτη, που γιορτάζει αυτή την ημέρα (Συμεών / σημαδεύω).

Η 1η Σεπτεμβρίου θεωρείται η «Ημέρα του Χρονογράφου», καθώς πιστεύεται ότι ο Χάρος γράφει όσους θα πεθάνουν κατά τη διάρκεια του χρόνου. Για να ξορκίσουν τον Χάροντα, οι νοικοκυραίοι σπάνε ένα ρόδι στην είσοδο του σπιτιού τους….