Η διάκριση Ορεινών- Πεδινών, ανάγεται στην Εθνοσυνέλευση της Γαλλικής Επανάστασης του 1789. Τότε, οι ριζοσπαστικοί με τις πλέον επαναστατικές ιδέες, κατέλαβαν το άνω αριστερό μέρος της αίθουσας της Εθνοσυνέλευσης και ονομάσθηκαν Ορεινοί επειδή τα έδρανά τους ήταν στο ψηλότερο μέρος του αμφιθεάτρου. Μεταξύ των Ορεινών ήταν ο Νταντόν, ο Μαρά, ο Σαιν Ζυστ και άλλοι από την ομάδα των Επαναστατών της Γαλλικής Επανάστασης.
Γέμισε ο τόπος ρουφιάνους
άνθρωποι που πουλιούνται φτηνά
για 5 ευρώ
για ένα καφέ
και μια τυρόπιτα
κάνουν θελήματα
στ΄αφεντικά τους
εύκολα πουλάνε
τους συναδέλφους τους
στην κυριολεξία ερπετά
κανείς δεν έχασε
την αξιοπρέπεια του
για να τη βρουν αυτοί
και η ατμόσφαιρα
είναι μαύρη και θολή
από κάτι ανθρωπάρια
σαν κι αυτούς.
Γρηγόρης Σακαλής
Πηγή:katiousa.gr
“Το μεγαλείο της ζωής βρίσκεται για πάντα σε αναμονή γύρω από τον καθένα μας σε όλη του την πληρότητα, αλλά καλυμμένο από τη θέα, βαθιά κάτω, αόρατο, μακρινό. Είναι εκεί, όμως, όχι εχθρικό, όχι απρόθυμο, όχι κουφό. Αν το καλέσετε με τη σωστή λέξη, με το σωστό του όνομα, θα έρθει. “
Τα ελπιδοφόρα λόγια του Κάφκα απηχούν την ιδέα ότι η ομορφιά της ζωής είναι πάντα παρούσα, περιμένοντας να ανακαλυφθεί μέσα από μια βαθύτερη κατανόηση και αντίληψη.
*Φραντς Κάφκα ένας από τους πιο σημαντικούς λογοτέχνες του 20ού αιώνα. Γερμανόφωνος και εβραϊκής καταγωγής, έζησε στη σημερινή Τσεχία και έγραψε όλα τα βιβλία του στη γερμανική γλώσσα
Στην αρχαία Ελλάδα πίστευαν πως ο «κνησμός», η φαγούρα, δηλαδή, του σώματος, ήταν προειδοποίηση των Θεών. Πίστευαν πως όταν ένας άνθρωπος αισθανόταν φαγούρα στα πόδια του, θα έφευγε σε ταξίδι. Όταν πάλι τον έτρωγε η αριστερή του παλάμη, θα έπαιρνε δώρα. Η πρόληψη αυτή έμεινε ως τα χρόνια μας.
«Με τρώει το χέρι μου χρήματα θα πάρω», συνηθίζουμε να λέμε όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Οι αρχαίοι όμως, θεωρούσαν γρουσουζιά, όταν αισθανόταν φαγούρα στην πλάτη, στο λαιμό, στα αφτιά και στη μύτη. Κάποτε για παράδειγμα, ο βασιλιάς της Σπάρτης Άγις, ενώ έκανε πολεμικό συμβούλιο με τους αρχηγούς του, είδε ξαφνικά κάποιον από αυτούς να ξύνει αφηρημένος το αφτί του. Αμέσως σηκώθηκε πάνω και διέλυσε το συμβούλιο.- Θα έχουμε αποτυχία οπωσδήποτε.
Οι θεοί προειδοποίησαν τον Αρίσταρχο. Ας αναβάλουμε για αργότερα την εκστρατεία. Οι Σπαρτιάτες πίστευαν ακόμη ότι τα παιδιά που αισθάνονταν φαγούρα στη μύτη τους, θα γινόντουσαν κακοί πολεμιστές. Έτσι, όταν έβλεπαν κανένα παιδί να ξύνει τη μύτη του, το τιμωρούσαν, για να μην την ξαναξύσει άλλη φορά. Από την πρόληψη αυτή βγήκε η φράση : «η μύτη σου σε τρώει, ξύλο θα φας».
Μινος Μωυσής
Έξι χρόνια πριν, το απαράδεκτο αυτό δημοσίευμα του Στέφανου Χίου στο ΜΑΚΕΛΕΙΟ, σήμανε την αφετηρία ενός μακρού δικαστικού αγώνα. Ο Χίος και ο εκδότης του ΜΑΚΕΛΕΙΟ έχουν ήδη καταδικαστεί και στους δύο βαθμούς στα αστικά δικαστήρια. Χθές το ποινικό δικαστήριο σε πρώτο βαθμό τους έκρινε ενόχους για συκοφαντική δυσφήμιση και τους καταδίκασε σε φυλάκιση 8 μηνών με τριετή αναστολή. Μαζί με τους άξιους δικηγόρους μου Ovis Namias και Ηλία Κωνσταντόπουλο και τους μάρτυρες Victor Eliezer και Panos Psomas, όλοι τους αγαπητοί φίλοι, συνεχίζουμε αυτή τη μάχη μέχρι τέλους.
Μινος Μωυσής
Είναι μια έκφραση που ίσως προέρχεται από την Αρχαία Ελλάδα. Οι Σπαρτιάτες το έλεγαν για να πειράξουν τον Αγησίλαο. Ο Αγησίλαος αγαπούσε πολύ τα παιδιά του και όταν ήταν μικρά έπαιζε μαζί τους, καβαλώντας σαν σε άλογο, ένα καλάμι. Κάποια μέρα όμως τον είδε ένας φίλος του σε αυτή την στάση και ο Αγησίλαος τον παρακάλεσε να μην πει τίποτα σε κανέναν. Αλλά εκείνος δεν κράτησε τον λόγο του και το είπε σε άλλους, για να διαδοθεί σιγά – σιγά σε όλους και να φθάσει στις μέρες μας, με αλλαγμένη την ερμηνεία του (το λέμε όταν θέλουμε να πούμε για κάποιον ότι πήραν τα μυαλά του αέρα).
Τα προβλήματα από την υπερφόρτωση των μικρών παιδιών με δραστηριότητες – Τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς
Λίνα Γιάνναρου/καθημερινή
28.09.2023
Υπήρχαν µέρες πέρυσι, όταν πήγαινε στη Δ΄ Δημοτικού, που ο Χάρης επέστρεφε σπίτι στις 9 το βράδυ. Τελείωνε το σχολείο στις 4 και έφευγε για προπόνηση μπάσκετ δύο ωρών, τις οποίες διαδεχόταν μία ώρα τάε κβον ντο. «Παιδί μου, μήπως να διαλέξεις το ένα από τα δύο; Δεν κουράζεσαι;» τον ρωτούσε συχνά πυκνά η μητέρα του. «Οχι», της απαντούσε. Είχε βάλει στόχο να γίνει καλύτερος στο μπάσκετ για να μπορεί να παίζει άνετα με τους συμμαθητές του στο διάλειμμα, ενώ και το τάε κβον ντο έδειχνε να του ενισχύει την αυτοπεποίθηση, τον μάθαινε ισορροπία, σωματική και όχι μόνο.
Φέτος ο χρόνος του μοιράζεται μεταξύ μπάσκετ, αγγλικών, θεάτρου και ποδοσφαίρου. «Είναι και η δική μου ανασφάλεια που με οδηγεί να τον γράφω σε πολλά, είναι και ότι το σχολείο είναι αποστεωμένο σε σχέση με οτιδήποτε πέρα από τα μαθήματα», λέει η μητέρα του.
Η μικρή Ιωάννα, μαθήτρια φέτος της Α΄ Δημοτικού, θα ξεκινήσει σε λίγο καιρό πισίνα. «Δεν δέχθηκε να μπει στο δοκιμαστικό μάθημα του τάε κβον ντο και για το μπαλέτο αμφιταλαντεύομαι», λέει σχεδόν μονολογώντας η μαμά της. «Δεν τη βλέπω πολύ θερμή με την ιδέα και επίσης έχει ακριβύνει πολύ. Η σχολή χορού έχει ανεβάσει τα δίδακτρα 8%, οπότε πρέπει κι εγώ να θέσω προτεραιότητες. Αν της άρεσε πολύ, θα το σκεφτόμουν. Εχω κλείσει επίσης ένα δοκιμαστικό για θεατρικό παιχνίδι».
«Με το κινητό αγκαλιά αλλάζει όλη η εμπειρία του σχολείου»
Και οι δύο μαμάδες είναι εργαζόμενες – η πρώτη είναι στέλεχος σε εταιρεία επικοινωνίας, η δεύτερη είναι καθηγήτρια. «Σε αναμονή μπαλέτου πέρυσι έχω διορθώσει πολλά γραπτά», λέει η μητέρα της Ιωάννας. «Αλλες μαμάδες διάβαζαν το άλλο τους παιδί περιμένοντας ή δούλευαν κι αυτές». Και οι δύο δηλώνουν ότι τους προκαλεί στρες το θέμα των δραστηριοτήτων των παιδιών τους. Δεν είναι όμως λόγω των ατελείωτων πηγαινέλα. Είναι για την ουσία: Είναι όσα έχουν επιλέξει κατάλληλα για τα παιδιά τους; Κάνουν το καλύτερο που μπορούν γι’ αυτά;
Οπως λέει στην «Κ» η ψυχολόγος – παιδοψυχολόγος Αντιγόνη Γινοπούλου, η αρχή της σχολικής χρονιάς είναι ιδιαίτερα στρεσογόνος για τους γονείς και λόγω του «γρίφου» των δραστηριοτήτων. «Από τη μία έχουμε τις επιθυμίες των γονιών που θέλουν να βλέπουν τα παιδιά τους να κάνουν πολλά πράγματα, να ανακαλύψουν μια τυχόν κλίση ή να κάνουν αυτά που κάνουν τα παιδιά των φίλων τους, και από την άλλη τις επιθυμίες των παιδιών που ακούν τους φίλους και τους συμμαθητές τους και λένε “θέλω κι εγώ”. Δεν υπάρχει κανένα φίλτρο. Φορτώνουμε τα παιδιά με ό,τι ζητήσουν, χωρίς να συνυπολογίζουμε ότι από το σχολείο προκύπτουν και υποχρεώσεις. Από τη Β΄ Δημοτικού οι ρυθμοί είναι πολύ έντονοι». Οπως λέει, αυτό που ακούει συχνότερα από τους γονείς είναι ότι πιέζονται και οι ίδιοι αλλά και τα παιδιά τους, με αποτέλεσμα να υπάρχουν εντάσεις, τσακωμοί.
Το σχολείο αρχίζει, τι κάνουμε;
«Φορτώνουμε τα παιδιά με ό,τι ζητήσουν, χωρίς να συνυπολογίζουμε ότι από το σχολείο προκύπτουν και υποχρεώσεις».
Η επιλογή και η εγγραφή των παιδιών σε δραστηριότητες πρέπει να διέπεται από ορισμένους κανόνες. «Θα πρέπει φυσικά να αρέσει στο παιδί, να μην αγκομαχά πηγαίνοντας, και να βλέπουμε εξέλιξη. Σημαντικό είναι επίσης να είναι κοντά στο σπίτι ώστε να μην υπάρχει μακρινή μετακίνηση. Ιδανικά πρέπει να επισκεφθούμε τον χώρο για να τον γνωρίσει το παιδί πριν ξεκινήσει τα μαθήματα. Να έχουμε δει σχετικά βίντεο. Να μας έχει εξηγήσει ο δάσκαλος τι απαιτήσεις έχει η δραστηριότητα και σε περίπτωση που πρόκειται για επιθυμία του παιδιού, να έχει προηγηθεί συζήτηση μαζί του για το πώς προέκυψε αυτή η επιθυμία. Αν γραφτεί μαζί με φίλο ή φίλη, αυτό θα βοηθήσει στη συνέπεια στο μέλλον. Πολλά παιδιά σταματούν γιατί ακριβώς δεν έχει γίνει αυτή η έρευνα προηγουμένως».
Γενικά, καλό είναι στην Α΄ Δημοτικού να ξεκινούν με μία δραστηριότητα και να προσθέσουν κάτι ακόμη την επόμενη χρονιά. «Ζούμε σε μια κοινωνία υπερκατανάλωσης και επηρεασμού και ο γονιός πρέπει να βάζει όρια. Να πει στο παιδί του “μπορείς να κάνεις μία δραστηριότητα φέτος”», λέει η Αντιγόνη Γινοπούλου. Πώς; Η ειδικός δίνει ένα παράδειγμα: «Επειδή αυτή την εποχή έχεις αρκετά φορτωμένο πρόγραμμα, δεν μπορούμε να προσθέσουμε κάτι άλλο αυτή τη στιγμή. Θα δούμε πώς θα εξελιχθεί η σχολική χρονιά και το ξανασυζητάμε. Δεν σου λέω οριστικό όχι, αλλά ότι θα το ξαναδούμε σε τρεις μήνες που θα έχουμε ξεκάθαρη εικόνα και για την ανταπόκριση στις υποχρεώσεις που ήδη έχεις».
Η υπερφόρτωση των παιδιών με δραστηριότητες μπορεί τελικά να τα εξαντλήσει σωματικά αλλά και συναισθηματικά. Πολλά παιδιά που δεν είναι συνηθισμένα στο διάβασμα, φτάνει βράδυ και δεν έχουν τελειώσει και αγχώνονται. Δεν είναι σπάνιο να βγάλουν άρνηση, να δηλώνουν ότι δεν θέλουν να διαβάσουν, ότι δεν τους αρέσει το σχολείο, ότι θέλουν να σταματήσουν από τη δραστηριότητα που άρχισαν.
«Πρόκειται για ασυνείδητη έκφραση άγχους», εξηγεί. «Ο γονιός όμως το εκλαμβάνει είτε ως βαρεμάρα είτε ότι ο ίδιος δεν κάνει κάτι καλά. Βλέπουμε γονείς και παιδιά πελαγωμένα. “Τόσα κάναμε, τόσο τρέξαμε και τελικά τα παράτησε όλα γιατί βαρέθηκε”. Συχνά μάλιστα είναι ο αγχωμένος γονιός που επηρεάζει το παιδί. Του δημιουργεί ο ίδιος άγχος περνώντας του ότι “πληρώνω και δεν σου αρέσει”. Γι’ αυτό πρέπει να τεθούν όρια. Τα παιδιά από μόνα τους δεν μπορούν να τα θέσουν στον εαυτό τους. Είναι ο ρόλος του γονιού».
Ιντεραμέρικαν:όρθιος Α.Νινος.
Στην πρώτη σειρά: Κ. Μπερτσιάς, Κ. Παναγόπουλος, Ν. Τζινιέρης, Κ. Παπακωνσταντίνου, Β. Κατσίκας.
Στην πίσω σειρά: Μ. Βιντσεντάτος, Β. Αγγελόπουλος, Δ. Πάτρας, Ν. Νανόπουλος.
Και τελικά, μπορούμε να αντέξουμε πολλά περισσότερα από όσα νομίζουμε ότι μπορούμε….
Φρίντα Κάλο, διάσημη Μεξικανή ζωγράφος,
«Απτεσθαι ξύλου», έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες. Λόγω της πεποίθησης τους πως στα δένδρα κατοικούσαν νύμφες (Δρυάδες/Αμαδρυάδες) χτύπαγαν το ξύλο του κορμού των δένδρων για να επικαλεστούν την προστασία τους, καθώς οι νύμφες μπορούσαν να πραγματοποιήσουν τις ευχές των ανθρώπων. Αυτή η συνήθεια συνηθίζεται ακόμα και σήμερα, όταν ακούμε κάτι το οποίο δεν θέλουμε να μας συμβεί…
•Κορνήλιος Καστοριάδης γεννήθηκε τον1922 στην Κωνσταντινούπολη και απεβίωσε στις 26 Δεκεμβρίου 1997 στο Παρίσι. Από το 1945 διέμενε στο Παρίσι, εργάστηκε στον ΟΟΣΑ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, έγραφε επίσης με διάφορα ψευδώνυμα, συνεισφέροντας κυρίως στο περιοδικό της ομάδας Socialisme ou barbarie, της οποίας ήταν μέλος. Ολοκλήρωσε τη θητεία του στον ΟΟΣΑ το 1970 και στη συνέχεια ακολούθησε καριέρα επαγγελματία ψυχαναλυτή από το 1973 και μετά. Το 1979 ανέλαβε καθήκοντα διευθυντή σπουδών στην EHESS (Ανώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών) στο Παρίσι. Ο Καστοριάδης είναι γνωστός για το έργο του «Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας» και αναγνωρίζεται ως φιλόσοφος που έδωσε έμφαση στην έννοια της αυτονομίας.
