ΟΡΕΙΝΟΣ

Το ευφυές τέχνασμα του Κωνσταντίνου Καλλάρη που άνοιξε «τρύπα» και απέτρεψε τα χειρότερα 

28/09/2023

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Οι καταστροφές που προκάλεσε η πρόσφατη θεομηνία στη χώρα μας είναι πραγματικά ανυπολόγιστες και οι εικόνες που μεταφέρονται καθημερινά από τις πληγείσες περιοχής συγκλονίζουν. Υπενθυμίζουν, όμως, ότι οι πλημμύρες δεν είναι φαινόμενο του αιώνα μας. Μια πρωτοφανής πλημμύρα για την Αθήνα και το Λεκανοπέδιο των νεότερων χρόνων ήταν εκείνη της 24ης Νοεμβρίου 1893. Λόγω των καταρρακτωδών βροχών οι οποίες ενέσκηψαν, μεταβλήθηκε σε λιμνοθάλασσα μια εκτεταμένη περιοχή που περιλάμβανε τις συνοικίες Ψυρρή, Μεταξουργείο, Βάθη και Κολοκυνθού.

Το Θησείο και στο βάθος η Ακρόπολη (1893).

Η κατάσταση ωστόσο υπήρξε δραματικότερη στο Φαληρικό αλίπεδο, λόγω υπερεκχείλισης του Κηφισού.  Επειδή στην περιοχή του Νέου Φαλήρου και σε συνοικίες του Πειραιά ήταν συγκεντρωμένες οι σπουδαιότερες βιομηχανίες της εποχής, οι ζημιές που προκλήθηκαν σε αυτές ήταν τεράστιες σε σύγκριση με εκείνες των φτωχογειτονιών των Αθηνών και του επινείου.

Η κατάσταση είχε περιέλθει σε αδιέξοδο, καθώς προκειμένου  να διευκολυνθούν οι κατασκευές των έργων οδοποιίας και των αναχωμάτων για το στρώσιμο των σιδηροδρομικών γραμμών είχαν αποκοπεί οι φυσικές παλαιές ροές των υδάτων της κοίτης του ποταμού και των πρανών αυτής προς τη θάλασσα.

Έτσι οι αρμόδιοι, που έσπευσαν μετά την καταστροφή, βρέθηκαν σε αδυναμία να αντιμετωπίσουν το ζήτημα. Ένας λοχαγός τότε του Μηχανικού, ο Κωνσταντίνος Καλλάρης (1858-1940), αργότερα αντιστράτηγος και υπουργός στρατιωτικών επινόησε τη διάνοιξη μιας οπής. Η ενέργεια αυτή όχι μόνο ανέκοψε τη ροή των υδάτων, αλλά συνέβαλε να βρουν και διέξοδο προς τη θάλασσα.

Πέρα όμως από τις πλημμύρες στο φαληρικό αλίπεδο, πολλές παλαιές κατοικίες στην περιοχή του Ρέντη κατέστησαν σχεδόν ακατοίκητες. Μάλιστα, ένα μικρό ξύλινο σπίτι παρασύρθηκε από τα ρεύματα και μετατοπίσθηκε σε απόσταση 7 μέτρων από την αρχική του τοποθεσία. Η ίδια εικόνα επικράτησε και στη  συνοικία των Καμινίων, όπου αρκετοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν προσωρινά τα σπίτια τους και να μεταφερθούν σε άλλα.

Οι βροχές  έπληξαν επίσης και τα αμπέλια κοντά στις περιοχές του Αγίου Ιωάννη του Ρέντη, του Μοσχάτου και άλλων στην πεδιάδα της Αττικής. Το ευτύχημα όμως ήταν πως οι ζημιές δεν προκλήθηκαν την εποχή της άνοιξης και κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν επηρέασαν την καρποφορία τους.

Εννοείται φυσικά ότι δεν έλειψαν και ιδιαίτερα στιγμιότυπα. Την ώρα της δυνατής μπόρας στο κέντρο των Αθηνών ένας λαχανοπώλης βάδιζε  καταμουσκεμένος και αργά αργά μαζί με τον όνο του, που ήταν κατάφορτος με το εμπόρευμά του.  Κάποια στιγμή, την ώρα που διερχόταν τη διασταύρωση των οδών Νίκης και Ευαγγελιστρίας, όπου έρρεε ένας ορμητικός χείμαρρος, ξαφνικά ο γάιδαρος γλίστρησε και ξαπλώθηκε φαρδύς πλατύς κατά γης με όλο του το φορτίο. Ο λαχανοπώλης έτρεξε αμέσως να σηκώσει το κεφάλι του δυστυχούς ζώου για να μην πνιγεί, αλλά με την κίνηση που έκανε όλα τα λαχανικά κύλησαν και αφέθηκαν στη φορά των υδάτων, χάνοντας έτσι άδικα όλη την πραμάτεια του.

Πάντως, σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής, επί ένα ολόκληρο έτος δεν είχε πέσει στην Αθήνα τόση βροχή, όση κατά την 24η Νοεμβρίου 1893. Η κακοκαιρία όμως αυτή δεν άφησε ανεπηρέαστες και άλλες περιοχές της Ελλάδος. Κάτι πρωτοφανές έζησε η Κεφαλλονιά, όταν εξαιτίας τρομερής χαλαζόπτωσης πλημμύρισαν σπίτια και καταστήματα. Το ίδιο θέαμα βίωσε και η Πάτρα. Ένα τέταρτο της ώρας θυελλοβροχή έφτασε για να προκαλέσει πλημμύρες οδών, οικίσκων και υπογείων. Παρά όμως τις μεγάλες ζημιές που προξένησε η κακοκαιρία δεν έλειψαν και οι φωνές εκείνων που θεωρούσαν ότι είχε και τα θετικά της η ραγδαιότατη βροχόπτωση. Διότι υποστήριζαν πως μόνο με αυτόν τον τρόπο, μπορούσαν να πλυθούν και να καθαριστούν οι ρυπαρότατοι δρόμοι των πόλεων.

Πηγή: τα αθηναϊκά

Κατοικίες επιφανών Αθηναίων

Ο διακεκριμένος καρδιολόγος Σπύρος Παπαϊωάννου συνομιλεί με Σκουρταναίους

Interamerican διακρίναμε: Μπάμπης Παπαβασιλείου, Λίζα Μαρκοζάνη, Κ. Μπερτσιάς, Άλμπερτ Εσφόρμες στο βάθος επάνω κερκίδα Γιάννης Κασσελάκης

Αν είχα να δώσω μια συμβουλή στους νέους, θα ήταν να έχουν ένα όνειρο και να το κυνηγήσουν με τα πόδια στη γη και τα μάτια στον ουρανό.

Ελένη Αρβελέρ

Ο μέτριος δάσκαλος μιλάει.

Ο καλός δάσκαλος εξηγεί.

Ο εξαιρετικός δάσκαλος δείχνει.

Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει.

William Arthur Ward

Ο William Arthur Ward (17 Δεκεμβρίου 1921 – 30 Μαρτίου 1994) ήταν Αμερικανός συγγραφέας

Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης (1181 – 1226) 

Εξέχουσα εκκλησιαστική προσωπικότητα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης είναι ο προστάτης της Ιταλίας, μαζί με την Αγία Αικατερίνη της Σιένας, καθώς και προστάτης των ζώων και του περιβάλλοντος.

Το κοσμικό του όνομα ήταν Τζιοβάνι ντι Πιέτρο ντι Μπερναρντόνε και γεννήθηκε το 1181 ή 1182 στην Ασίζη της Κεντρικής Ιταλίας. Απαρνήθηκε από νωρίς τα πατρικά πλούτη και βρήκε καταφύγιο στα βιβλία, χωρίς να λέει όχι στο ποτό και την καλή παρέα.

Σ’ ένα ταξίδι του στην Ρώμη είδε ένα όραμα,που τού άλλαξε την ζωή: Ο ίδιος ο Θεός εμφανίσθηκε ενώπιον του και του ζήτησε να αποκαταστήσει την Εκκλησία ,που βρισκόταν σε ηθική αποσύνθεση.

Με ένα απλό ρούχο και ξυπόλητος ,αλλά με ιεραποστολικό ζήλο, ο μοναχός πλέον Φραγκίσκος, άρχισε να κηρύττει την μεταμέλεια και την πενία, προτρέποντας τους χριστιανούς να ακολουθούν την εντολή του Χριστού προς τους Αποστόλους: «Μη κτήσησθε χρυσόν μηδέ άργυρον μηδέ χαλκόν εις τας ζώνας υμών…» (Ματθ. ι’ 9). Οι πιστοί που τον ακολούθησαν σχημάτισαν αργότερα το τάγματα των Φραγκισκανών μοναχών (ανδρών και γυναικών),που είναι γνωστοί για τον ασκητικό τρόπο διαβίωσής τους.

Σύμφωνα με την παράδοση ο Φραγκίσκος συνήθιζε να κηρύττει τον λόγο του Θεού, στα πουλιά και τ’ άλλα πλάσματα της φύσης. Θεωρούσε το σύνολο της φύσης ως τον καθρέφτη του Θεού και ως σειρά βαθμίδων προς τον Θεό. Αποκαλούσε όλα τα πλάσματα «αδελφούς» του και «αδελφές» του. Εξ αυτού του λόγου έχει αναγορευτεί από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία προστάτης των ζώων και του περιβάλλοντος.

Ο Φραγκίσκος απεδήμησε εις Κύριον στις 3 Οκτωβρίου 1226. Δυο χρόνια αργότερα ανακηρύχθηκε Αγιος από τον Πάπα Γρηγόριο Θ’,που υπήρξε εξέχων μέλος των Φραγκισκανών. Η μνήμη του τιμάται από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία κάθε χρόνο στις 4 Οκτωβρίου.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/

Μόνο αυτός που δε τραβάει κουπί έχει χρόνο να ταρακουνήσει τη βάρκα…

 

Σ’ έναν από τους μύθους του Αισώπου διαβάζουμε, πως ένας άσωτος και σπάταλος νέος, αφού έφαγε όλη του την περιουσία, δεν του είχε απομείνει παρά ο καινούριος του χονδρός εξωτερικός μανδύας. Κάποια μέρα, λοιπόν, που τυχαία είδε ένα χελιδόνι να πετάει έξω από το παράθυρό του, φαντάστηκε πως ο χειμώνας είχε περάσει και πως ήρθε πια η άνοιξη. Πούλησε τότε και το μανδύα σαν αχρείαστο.

Αλλά το χειμωνιάτικο κρύο είχε άλλη γνώμη και ξαναγύρισε την άλλη μέρα πιο τσουχτερό. Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν τη φράση αυτή με τα λόγια: « μία χελιδών έαρ ου ποιεί». Κατά τον Αριστοτέλη: «Το γάρ έαρ ούτε μία χελιδών ποιεί ούτε μία ημέρα». Επίσης, συγγενική είναι η φράση: «Μ’ ένα χελιδόνι, καλοκαίρι δεν κάνει, ούτε μια μέλισσα μέλι» και «μ’ ένα λουλούδι καλοκαίρι δε γίνεται».

 

Διάσημη συμμορία της Αμερικάνικης Δύσης (West), με ειδικότητα τις ληστείες τρένων και τραπεζών. Κέρδισαν την αθανασία μέσα από τις περιπέτειες του «φτωχού και μόνου καουμπόι» Λούκι Λουκ, που κλήθηκε αρκετές φορές να τους αντιμετωπίσει στα δημοφιλή κόμικς των Μορίς και Γκοσινί.

Επικεφαλής της συμμορίας ήταν τα τρία από τα 15 παιδιά του διαχειριστή σαλούν Λιούις Ντάλτον: ο Γκράταν «Γκρατ» Ντάλτον (1861-1892), ο Ρόμπερτ «Μπομπ» Ντάλτον (1870-1892) και ο Έμετ Ντάλτον (1871-1937). Ο Γουίλιαμ «Μπιλ» Ντάλτον (1863-1894) συνεργαζόταν με τη συμμορία των αδελφών του, αλλά είχε και τις δικές του δουλειές.

Η οικογένεια Ντάλτον περιπλανήθηκε αρκετά μέχρι να βρει μόνιμη στέγη στην πόλη Κόφιβιλ του Κάνσας. Σύντομα, όμως, ο Λιούις Ντάλτον εγκατέλειψε τη σύζυγό του Αντελάιν (το γένος Γιάνγκερ), αναγκάζοντάς τη να αναθρέψει μόνη της τα 13 παιδιά τους (τα δύο είχαν πεθάνει στη γέννα) κατά τη διάρκεια της δύσκολης περιόδου του Εμφυλίου Πολέμου (1861-1865) και της εποχής της Ανοικοδόμησης.

Οι τέσσερις μελλοντικοί παράνομοι εργάστηκαν κατ’ αρχάς ως γελαδάρηδες (cowboy). Το 1887, όμως, ο μεγαλύτερος αδελφός τους Φρανκ Ντάλτον, βοηθός ομοσπονδιακού αστυνόμου (marshal), δολοφονήθηκε σε ηλικία 28 ετών από λαθρέμπορους ουίσκι. Σε ένδειξη σεβασμού στη μνήμη του, ο Γκρατ, ο Μπομπ και ο Έμετ έγιναν σερίφηδες.

Το 1890, όντας για πολύ καιρό απλήρωτοι από την υπηρεσία τους, βρέθηκαν αναμιγμένοι σε διακίνηση παράνομου αλκοόλ ο Μπομπ και κλοπές αλόγων οι άλλοι δύο. Ο Μπομπ φυγοδίκησε και ο Γκρατ με τον Έμετ, αν και απαλλάχτηκαν από τις κατηγορίες, εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση. Έτσι, άνοιξε ο δρόμος για να ασχοληθούν εξ ολοκλήρου με τις κλοπές αλόγων, σχηματίζοντας συμμορία.

Το διάστημα 1890 – 1892 έκαναν ληστείες σε χαρτοπαικτικές λέσχες, τρένα και τράπεζες. Στη συμμορία προστέθηκε ο αδελφός τους Μπιλ, ως τότε παντρεμένος και αξιοσέβαστος πολίτης, η καριέρα του οποίου ως πολιτικός (μέλος του νομοθετικού σώματος της Καλιφόρνιας) είχε στιγματισθεί εξαιτίας των αδελφών του.

Το πρωινό της 5ης Οκτωβρίου 1892, ο Μπομπ, ο Γκρατ και ο Έμετ μαζί με τον Ντικ Μπρόντγουελ και τον Μπιλ Πάουερς, εισήλθαν έφιπποι στην πόλη Κόφιβιλ του Κάνσας, αποφασισμένοι να ληστέψουν τις δύο τράπεζες της πόλης. Ήταν ένα στοίχημα για τον Μπομπ Ντάλτον, που κόμπαζε ότι θα μπορούσε να καταφέρει αυτό που δεν κατάφερε ένας άλλος διάσημος παράνομος, ο Τζέσι Τζέιμς, να ληστέψει δύο τράπεζες διαδοχικά στην ίδια πόλη. Παρότι ήταν μεταμφιεσμένοι, αναγνωρίστηκαν από κατοίκους της πόλης, όπου είχαν μεγαλώσει.

Ο σερίφης συγκρότησε απόσπασμα και στο άγριο πιστολίδι που ακολούθησε όλα τα μέλη της συμμορίας σκοτώθηκαν, εκτός από τον Έμετ Ντάλτον, ο οποίος τραυματίστηκε και συνελήφθη. Από την πλευρά των ανθρώπων του νόμου σκοτώθηκε ο σερίφης Τσαρλς Κόνελι και τρεις βοηθοί του.

Ο Έμετ Ντάλτον καταδικάσθηκε σε ισόβια δεσμά, αλλά το 1907 του απονεμήθηκε χάρη και αποφυλακίστηκε. Έζησε ως αξιοπρεπής επιχειρηματίας στο Λος Άντζελες έως το θάνατό του στις 13 Αυγούστου 1937. Ο Μπιλ Ντάλτον, που δεν συμμετείχε στη ληστεία της Κόφιβιλ με τα αδέλφια του, συνέπραξε με την συμμορία του Μπιλ Ντούλιν και στη συνέχεια σχημάτισε δική του εγκληματική ομάδα. Στις 8 Ιουνίου 1894, ενώ έπαιζε με την κόρη του στην μπροστινή βεράντα του αγροτόσπιτού του στο Άρντμορ της Οκλαχόμα, βρέθηκε ξαφνικά περικυκλωμένος από αστυνομικούς και σκοτώθηκε.
Πηγή: https://www.sansimera gr

. “Δεν πρόκειται να είμαι μετριόφρων. Ταπεινός όσο θέλετε, αλλά όχι μετριόφρων. Η μετριοφροσύνη είναι η αρετή των ξενέρωτων.”

Ζαν Πολ Σαρτρ

•Με φέρνει μια δουλειά στο Στρασβουργο.Μια στάση στη Βασιλεια.Βιομηχανική πόλη με στοιχεία πολυπολιτισμικά που πριν από χρόνια δεν τα έβλεπες. Ο καντοναρχης ζήλεψε τη δόξα υιού Μπακογιάννη.Έχει κάνει το κέντρο ρημαδιό με έργα πνοής που δεν τελειώνουν.Αλλά εκεί δεν γκρινιάζουν..Ήρεμα πρόσωπα ατάραχα.Αμνοί.

Με την ευκαιρία των περιφερειακών εκλογών έκανα μια σύντομη επίσκεψη. στην έδρα του καντονίου,του κυρίαρχου και ιστορικού.Να δω πως λειτουργεί εκεί ένα καντόνι στα γρήγορα δεν είχα χρόνο.Ένα εντυπωσιακό κτίριο μνημείο.Κόκκινο και δεσπόζον.Αξίζει η θωριά του.
Εκεί το επίγραμμα της φωτό «Η ελευθερία υπεράνω του αργύρου και του χρυσού».
Εντάξει οι Ελβετοί δεν το παίρνουν κατα γράμμα αυτό.Αλλά δεν βλάπτει που το γράφουν.Είναι και οι επισκέπτες που το εκτιμούν.
Παντως στην υπαίθρια αγορά ,μισό κιλό μήλα 5 ευρώ.Προς σύγκριση.

Πάνος Μπιτσαξής

 

 

Τρεις κανόνες για να κάνεις μια επιτυχημένη καριέρα:

1. Μην πουλάς τίποτα που δεν θα το αγόραζες εσύ.

2. Μην εργάζεστε για κανέναν που δεν σέβεστε και δεν θαυμάζετε. και

3. συνεργαστείτε μόνο με ανθρώπους που σας αρέσουν

”Μην πας εκεί που δεν σε καλούν.
Μη μιλάς για αυτά που δεν ξέρεις.
Μην μπλέκεις σε ό,τι δεν σε αφορά.
Μην ανοίγετε το ψυγείο στο σπίτι κάποιου άλλου.
Μην τηλεφωνείτε μετά τις δέκα το βράδυ.
Μην πηγαίνετε να επισκεφτείτε κάποιον το μεσημέρι.
Μην εισέρχεστε στα υπνοδωμάτια άλλων ανθρώπων χωρίς άδεια.”
Ήταν οι κανόνες της καλής συμπεριφοράς και συνεχίζουν να είναι..

Άγνωστος συγγραφέας

«δεν είναι σοφός αυτός που γνωρίζει τα πολλά αλλά αυτός που γνωρίζει τα χρήσιμα»

(ουχ ο πολλ’ ειδώς σοφός αλλ’ ο χρήσιμ’ ειδώς).

H ζωή δεν είναι δίκαιη. Ξεπέρασε το. Δυστυχώς έτσι είναι ο κόσμος… Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να σε αδικήσουν ηθελημένα. Αθώοι άνθρωποι θα πληγωθούν και  ένοχοι μπορεί να μην έχουν καμία επίπτωση.. «Η ζωή δεν είναι δίκαιη». Αλλά δεν έχει νόημα να γκρινιάζεις για αυτό και να αποτελεί δικαιολογία για να κλειστείς στον εαυτό σου..

Αν βλέπεις κάποια αδικία, προσπάθησε να κάνεις ότι μπορείς για να την διορθώσεις, είναι χρέος σου..μπορεί να μην τα καταφέρεις αλλά προσπάθησες!.

Ζαν-Πολ Σαρτρ: “Η ύπαρξη προηγείται της ουσίας”,

εννοώντας ότι οι άνθρωποι γεννιούνται χωρίς προκαθορισμένο σκοπό και πρέπει να καθορίσουν το δικό τους νόημα μέσω των επιλογών και των πράξεών τους…

“Έχω παρατηρήσει ότι όλα μας τα προβλήματα προκύπτουν από την αποτυχία μας να χρησιμοποιήσουμε μια απλή και ξεκάθαρη γλώσσα.”

Μην περιμένεις την έγκριση από κάποιον για να κάνεις αυτό που θες στην ζωή σου. «Σταματήστε να περιμένετε κάποιον άλλο να σας δώσει το ‘πράσινο φως’ για να ξεκινήσετε να εργάζεστε για τους στόχους σας.  Είναι τα δικά σου όνειρα!!