ΟΡΕΙΝΟΣ

•Ο Κώστας Λουλες ήταν ιστορικό και προβεβλημένο στέλεχος του ΚΚΕ.Ειχε πει ένα υπεροχο πράγμα το 1974 ,που διαχρονικά επικράτησε ως αρχή λειτουργίας σε όλα τα κόμματα.Η επιρροή του ΚΚΕ είναι μεγάλη.Τι είπε
«Τα μέλη του ΚΚΕ είναι ελεύθερα να εκφράζουν την άποψη τους αρκεί να είναι η σωστή».
•Το θυμήθηκα ακούγοντας τη στιβαρή σταθερότητα του Κώστα Καραμανλή.Η κριτική και η αλλη άποψη δεν πρέπει να δαιμονοποιούνται είπε.Τα πειθαρχικά μέτρα κλονίζουν την ενότητα και την εθνική γραμμή.
Θαύμασα την νηφαλιότητα και την αφ υψηλου τοποθέτηση του άξιου επροσωπου των καπνοπαραγωγικών τάξεων.
•Το 1998 διέγραψε δια συνοπτικών διαδικασιών τον Σουφλια που ήταν υποψήφιος για τη προεδρία της ΝΔ και εσωκομματικός του αντίπαλος γιατί διαφώνησε με ένα νομοσχέδιο του Σημίτη για τις ΔΕΚΟ.Μαζι και τον Στέφανο Μάνο.Προηγουμενως καθαίρεσε τονΚ.Μητσοτακη από πρόεδρο του πειθαρχικού συμβουλίου.Έπνεε τα μενεα γιατί την ανακοίνωση έκανε η χαριτωμένη αυτή μορφή του νεαρού τότε Άρη Σπηλιωτοπούλου.Ηγετικη κίνηση ολκής .

Ο Σουφλιας ήταν ελεύθερος να πει την άποψη του αλλά δεν ήταν η σωστή.Ετσι ανεμπόδιστος ο Καραμανλης έχασε τις εκλογές του 2000 αλλά μετά δόξης νίκησε το 2004 και έκανε την Ελλάδα ρημαδιό.Η απειλή Σουφλια να ιδρύσει νέο κόμμα δεν πραγματοποιήθηκε.Γκρινιαζε για τη συρρίκνωση της ΝΔ.

•Είναι προφανές ότι ο Σαμαράς ήταν ελεύθερος να πει την άποψη του αλλά τι να κάνουμε.Δεν ήταν η σωστή.Τωρα γκρινιάζει για τη συρρίκνωση της ΝΔ.Νεο κόμμα;Δεν του βγαίνει.
•Έτσι λειτουργούν τα κόμματα στη χώρα μας.Παντα με την σωστή άποψη.Γι αυτό και επιβιώνουν και πορευονται.Ο Σαμαράς ας πιεί λίγο ξύδι.Θα του περάσει.Γιατι πέραν της πλακας.Παλι προσπαθεί να μπλέξει τη χώρα σε ανοημονες περιπέτειες.Δεν μαθαίνει με τίποτα κι ας είναι νέος άνθρωπος.72 ετών.Ο Τραμπ είναι 78.
•Δέστε και στο ΣΥΡΙΖΑ.Οσοι δεν είχαν τη σωστή άποψη αποπέμφθηκαν.Κερδος μέγα.Εχουμε μια μεγάλη ποικιλία να διαλέξουμε.Ριζοσπαστικη Αριστερά,Νέα Αριστερά,Σύγχρονη Αριστερά (Δημοκρατικό κίνημα)χέρι χέρι με τη Λαϊκή Ενότητα,τη πλεύση,το Μέρα 25 κάπου στο βάθος και οι επίγονοι της ΔΗΜΑΡ.Ολοι είναι ελεύθεροι να έχουν την άποψη τους αρκεί να είναι η σωστή.

Πάνος Μπιτσαξής

“Την ελιά να μην ξεχάσεις”

“– Αγαπάς τα δέντρα, Γιωργάκη; Με ρώτησε. Ποιο αγαπάς περισσότερο;
– Την ελιά αγαπώ περισσότερο, αποκρίθηκα.
– Κι εγώ την ελιά … όταν πεθάνω, να φυτέψεις μιαν ελιά καταμεσίς στο μνήμα μου, να με ρουφήξει με τις ρίζες της.
Κι απ’ τον καρπό που θα κάνει κάθε χρόνο, να μου ανάβεις ένα καντηλάκι.
– Έχε ζωή εσύ, κι εγώ ξέρω τι μνημούρι θα σου χτίζω, όταν έρθει η ώρα.
– Μπα; Είπε ξαφνιασμένη. Την ελιά μην ξεχάσεις!
Σαν ξέρω από τα κόκαλα μου θ’ ανάψει ένα φωτάκι, δε φοβούμαι το θάνατο.”

Παντελής Πρεβελάκης.

Ο Παντελής Πρεβελάκης ήταν Κρητικός λογοτέχνης και καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Καλλιέργησε όλα σχεδόν τα είδη της λογοτεχνίας, συγγράφοντας πεζά, ποιητικά και θεατρικά έργα. Μετέφρασε πλήθος κειμένων από τις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες. Διακρίθηκε επίσης στην δοκιμιογραφία και στη συγγραφή επιστημονικών συγγραμμάτων στην ιστορία της τέχνης, ειδικά στην τέχνη της Ιταλικής Αναγέννησης. Είναι όμως περισσότερο γνωστός ως ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της πεζογραφίας της Γενιάς του ΄30. 

Φθινόπωρο του 1977 και η «κατάρα του Ποσειδώνα» για την Αθήνα θα σπάσει οριστικά. Η Αθήνα δεν θα ξαναδιψάσει. Ο ποταμός Μόρνος, 190 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα, έδωσε τη λύση. Σε ένα στένωμα της κοίτης του, κοντά στη θέση Μαυρονέρι, φτιάχτηκε χωμάτινο φράγμα με υλικά από την εύφορη κοιλάδα, που πριν πλουσιοπάροχα της χάριζε τα νερά του, που έδιναν ζωή στα καλαμπόκια και στα δημητριακά καθώς και στα πλούσια περιβόλια των φιλοπρόοδων καλλιεργητών.

Ξεκοιλιάστηκε κυριολεκτικά η περιοχή και όλα τα υλικά μεταφέρθηκαν και αποτέλεσαν την πρώτη ύλη για να κατασκευαστεί το χωμάτινο ανάχωμα-φράγμα πλάτους 600 μέτρων και ύψους 125. Όλα πήγαιναν καλά για τους διψασμένους Αθηναίους και όλα στραβά και μαύρα για τους κατοίκους της κοιλάδας. Το νερό θα άρχιζε σιγά σιγά να πλημμυρίζει την περιοχή και ο Ποσειδώνας έδινε την ευλογία του να δημιουργηθεί η λίμνη. Οι κάτοικοι θα έπρεπε να αφήσουν τα σπίτια και τις περιουσίες τους, να πάρουν μαζί τους τις αναμνήσεις, τα βιώματα και τα κόκαλα των προγόνων τους και να ψάξουν για καινούργια πατρίδα…..

Απόσπασμα από το διήγημα: Η θεά Αθηνά σώζει την ελιά στην κοιλάδα του Μόρνου

Από το βιβλίο: θαμμένα όνειρα, ζωντανές αναμνήσεις