Πο­λι­τι­κὴ ἐπι­στή­μη

(Sciencia politico)

Εἰ­σα­γω­γι­κὲς ἐξετάσεις

— ΠΕΙΤΕ μου, κύ­ριε ἐξε­τα­ζό­με­νε, τί εἶ­ναι πο­λι­τι­κή;

       — Εἶ­ναι ἡ ἐπι­στή­μη ποὺ δι­δά­σκει πῶς νὰ ζεῖς ἀπ’ τὸν προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό.

       — Καὶ τί πρᾶ­μα εἶ­ναι ὁ προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός;

       — Εἶ­ναι ὁ δη­μό­σιος κορ­βα­νᾶς ὅπου ὅλοι λα­χτα­ρᾶν νὰ βά­λουν τὸ κου­τά­λι.

       — Πῶς χω­ρί­ζε­ται ἡ πο­λι­τι­κή;

       — Χω­ρί­ζε­ται σὲ κόμ­μα­τα.

       — Πο­λὺ κα­λά. Μπο­ρεῖ­τε νὰ μοῦ πεῖ­τε πό­σα κόμ­μα­τα ὑπάρ­χουν;

       — Δύο: αὐ­τὸ ἐκεί­νων ποὺ εἶ­ναι ἀπὸ πά­νω καὶ αὐ­τὸ ἐκεί­νων ποὺ εἶ­ναι ἀπὸ κά­τω.

       — Πῶς λει­τουρ­γοῦν αὐ­τὰ τὰ κόμ­μα­τα;

       — Ἐκεῖ­νοι τοῦ ἀπὸ κά­τω δια­μαρ­τυ­ρό­με­νοι ἐναν­τί­ον ἐκεί­νων ποὺ εἶ­ναι ἀπὸ πά­νω­ κι ἐκεῖ­νοι τοῦ ἀπὸ πά­νω κα­τα­πιέ­ζον­τας τοὺς ἀπο­κά­τω.

       — Συ­νη­θί­ζουν νὰ ἀν­τι­στρέ­φον­ται αὐ­τὲς οἱ δια­δι­κα­σί­ες;

       — Nαί, κύ­ριε· μέ­σῳ ἑνὸς με­τα­σχη­μα­τι­σμοῦ ρό­λων ποὺ ἐπι­τάσ­σει μιὰ πο­λι­τι­κή ἀλ­λα­γή.

       — Καὶ τό­τε, τί συμ­βαί­νει;

       — Συμ­βαί­νει αὐ­τοὶ ποὺ ἔχουν κα­τα­πιέ­σει νὰ δια­μαρ­τύ­ρον­ται καὶ αὐ­τοὶ πού ἔχουν δια­μαρ­τυ­ρη­θεῖ νὰ κα­τα­πιέ­ζουν.

       — Τέ­λεια. Θέ­λε­τε νὰ μοῦ πεῖ­τε σὲ τί χρη­σι­μεύ­ουν οἱ με­τα­σχη­μα­τι­σμοί;

       — Γιὰ νὰ με­τα­τρέ­πε­ται ἡ οὐ­ρὰ τοῦ πο­λι­τι­κοῦ σώ­μα­τος σὲ κε­φά­λι καὶ τὸ κε­φά­λι σὲ οὐ­ρά.

       — Ἐπι­τυγ­χά­νε­ται μέ­σῳ αὐ­τῆς τῆς ἀν­τι­στρο­φῆς κά­ποιο δη­μό­σιο κα­λό;

       — Ὄχι, κύ­ριε· για­τί ἡ ἀπό­δο­ση δὲν ἐξαρ­τᾶ­ται ἀπὸ τὴ σει­ρὰ τῶν δια­χει­ρι­στῶν.

       — Κα­λὴ ἀπάν­τη­ση· ἀλ­λά, πρέ­πει νὰ ξέ­ρου­με ὅτι ἡ πλά­κα εἶ­ναι στὴν ποι­κι­λία, ἔ;

       — Ναί, κύ­ριε.

       — Τε­λειώ­σα­με.

Τίν. Κου­δού­νι­σμα.

Ὁ γραμ­μα­τέ­ας:

       — Πε­ρά­σα­τε.

ΠΗ­ΓΉ:

HTTPS://SOCIALDEMENCIA.BLOGSPOT.COM/2008/07/CIENCIA-POLTICA-POR-FLORENCIO-SNCHEZ.HTML

ΦΛΟ­ΡΈΝ­ΣΙΟ ΣΆΝ­ΤΣΕΣ (FLORENCIO SÁNCHEZ) (ΜΟΝ­ΤΕ­ΒΙ­ΔΈΟ, 1875 -ΜΙ­ΛΆ­ΝΟ, 1910). ἝΝΑΣ ἈΠῸ ΤΟῪΣ ἹΔΡΥ­ΤῈΣ ΤΟΥ͂ ΘΕ­Ά­ΤΡΟΥ ΤΟΥ ΡΊΟ ΝΤῈ ΛᾺ ΠΛΆ­ΤΑ ΚΑῚ ἝΝΑΣ ΣΠΟΥ­ΔΑΙ͂­ΟΣ ΔΗ­ΜΙΟΥΡ­ΓῸΣ ΤΗ͂Σ ΛΑ­ΤΙ­ΝΟ­Α­ΜΕ­ΡΙ­ΚΆ­ΝΙ­ΚΗΣ ΣΚΗ­ΝΗ͂Σ. 

Ιντεραμέρικαν: Πρώτος από αριστερά, καθιστός, Κοσμας Σμπιλής..

Δυστυχώς ο Κοσμάς απροσδόκητα μας αποχαιρέτησε, αιώνια η μνήμη του

Ανασχηματισμός….

•Ο συγκεκριμένος ανασχηματισμός έχει σημασία.Σοβαρη σημασία για το μέλλον και τις υπόγειες δυναμικές που αναπτύσσονται στη πολιτική ζωή.Ελπιζω η γνωστή και τετριμμένη,ή σχεδόν υποχρεωτική,αντιπολιτευτική ρητορική (ανακύκλωση,φθαρμένα υλικά κλπ) να μην εμποδίσει εντός των τειχών μια σοβαρή ανάλυση.Η κυβέρνηση κλονίστηκε από το έγκλημα των Τεμπων αλλά δεν έπεσε ούτε και θα μπορούσε να πέσει από αυτό.Πιο πολυ κλονίστηκε προσωπικά ο Μητσοτάκης.
•Το ρόστερ της ενδεχόμενης διάδοχης δημιουργηθηκε πλέον με τρόπο διακριτό,αν παραστεί για τη ΝΔ ,άφευκτη ανάγκη. Αν διαθέτουμε στοιχειώδη αναλυτική ικανότητα σύντροφοι και συντρόφισσες ας διδαχθούμε από το ένστικτο αυτοσυντήρησης της ΝΔ.Γι αυτό είναι και το πιο ισχυρό brand name της πολιτικής.Ξέρει να επιβιώνει και να αλλάζει χρώματα όπως ο συμπαθής χαμαιλέων.
•Πιερρακάκης.Κατ έμε το φαβορί του μέλλοντος,του όχι και τόσο μακρινου.Να δώσει άμεσα «σοσιαλιστικό»χρώμα στην οικονομική πολιτική.Ποιο ΠΑΣΟΚ από τον Πιερρακάκη δεν γίνεται.Ηταν μέλος του πολιτικου συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ για χρόνια,υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ σε εκλογές,Διανεοσις.Και τον λένε και Κυριάκο.Δεν τον θέλαμε εμείς προτιμούμε πολιτικό προφίλ Ανδρουλάκη.Τον τσίμπησε ο Μητσοτάκης και τον έκανε Θεό.Τι θα πουμε αύριο αν το φέρει η συγκυρία;Δεν μας αρέσει γιατί είναι στην επάρατη δεξιά;Πρωθυπουργός ΠΑΣΟΚ δια της τεθλασμένης.
•Δένδιας.Στην θαλπωρή του ΥΠΕΘΑ.Εθναμυντωρ στρατηγός.Η δεύτερη επιλογή αναγκης .Ο μύστης του πατριωτισμού απέναντι στον «ενδοτισμό».Αυτος που καλείται,άφθαρτος,να μαζέψει το «πατριωτικό» ΠΑΣΟΚ,τον ανήσυχο Σαμαρά και την όμορφη Αφροδίτη σε μια νέα πλειοψηφία.Αν το φέρει η συγκυρία θάναι αυτός.Η altera pars του Πιερρακακη.Ο μη γενοιτο κι ας είναι συναποφοιτος και συμμαθητής του αδελφού μου.
•Χατζηδακης.Αντιπροεδρος.Αν παραστεί μεταβατική ανάγκη.Η τρίτη επιλογή.Η επιλογή ,αν η ήττα της ΝΔ στις εκλογες είναι βέβαια και οι άλλοι δεν θα θέλουν να καούν.Ξερει να σπάει αυγά,είναι πείσμων και δείχνει ήρεμος σαν αρνάκι.Αλλά γενικά είναι συμπαθής παρα τις εντάσεις που προκαλεί.
•Ηλικιακή ανανέωση.Μια νέα γενιά σαραντάρηδων.Δεν μου λέει τίποτα από μόνο του.Δημιουργει όμως μια άλλη ηγεμονευουσα εσωκομματικά κατάσταση.Ηλικιακη ανανέωση είχαμε και με τον ΣΥΡΙΖΑ και είδαμε και πάθαμε.Θα τους δούμε τους νεοσσούς στη πράξη.Ομως όταν ο Μητσοτακης χάνει τη τράπουλα διαλέγει νέα τράπουλα και επιπλέον ηρεμεί την κοινοβουλευτική του ομάδα.Ολοι ελπίζουν να γίνουν υφυπουργοί.Αναμεσα τους και ένας που συνδέει τον Μητσοτάκη με την έλευση του Θεανθρώπου.Ναι με ανάρτηση.Απιθανος.Το είδα στο φίλο μου τον Yannis Meimaroglou.
•Και ο Aristos Doxiadis.Νεος στη ψυχή πάρα την ηλικία του.Τρωει πικρόχολα σχόλια.Εγινε λένε υφυπουργός του Μητσοτάκη.Λες και δεν εγινε η άλλη πιο ΠΑΣΟΚ από ΠΑΣΟΚ Μενδώνη και τόσοι ακόμα.Χρυσοχοιδης,Φλωριδης κλπ.Λες και δεν ήταν ποτέ ο Νίκος Κωνσταντοπουλος υπουργός εσωτερικών του Τζανετακη και ο Μίκης Θεοδωράκης δεν είχε πολιτευθεί με τη ΝΔ.Εδω έσταξε η ουρά του ποντικού.Μακαρι να είχαμε πολλούς Δοξιαδηδες στη κυβέρνηση.Θα είχαμε μια άλλη Ελλάδα.Ακομα παραμένει επίκαιρο το βιβλίο του «Το αόρατο ρήγμα».Εμαθα πολλά από αυτό για το πώς λειτουργεί στη πραγματικότητα η ελληνική αντιαναπτυξιακή οικονομία.Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
•Το ΠΑΣΟΚ είναι κόμμα κυβερνητικό.Εχει κυβερνήσει τη χώρα πάνω από 20 χρόνια.Εχει πλήθος στελεχών με ικανότητες και πείρα.Μερικά παίρνουν των ομματιών τους γιατί δεν αντέχουν τα κακόμοιρα τόσο καιρό εκτός νυμφώνος.Τι να κάνουν μόνα κι έρημα.Ο μόνος τροπος να επιστρέψει το ΠΑΣΟΚ είναι η επαγγελία της κυβερνησιμοτητας.Οτι δεν θα αφήσει την Ελλάδα ακυβέρνητη.Ειναι κόμμα σοσιαλιστικό,κεντροαριστερό.Μπορει να συγκυβερνήσει με την κεντροδεξιά,μπορεί και με την αριστερά.Αυτο ειναι απόφαση του εκλογικου σώματος όχι του ίδιου.Οταν το απλό αυτό δεν το κατανοεί τόσο θα βλέπει τη σκόνη της Κωνσταντοπουλου.
•Και για να συνενοουμαστε.Ναι τις βλέπω τις δημοσκοπήσεις.Ολοι τις βλέπουμε.Ομως ο Μητσοτάκης έχει ακόμα δυομισυ χρονια.Προνοει αλλά ελπίζει.Ουτε η Πυθία μπορεί να προβλέψει τις τότε τασεις.Η κυρια μάχη ως τότε είναι η μάχη της αξιοπιστίας.Οποιος την κερδίσει θα είναι ο νικητής.Η πρόταση μομφής ηταν λάθος τακτικής.Προδηλο.Βλεπουμε ήδη το αποτέλεσμα της.

Πάνος Μπιτσαξής

Nα ασφαλιστεί κανείς ή να μην…

Θα μιλήσω για ένα περιστατικό βαρύ, δύσκολο και με συνέπειες πολλαπλές.

Για έναν νέο άνδρα που εκσφενδονίστηκε από τη μηχανή την οποία οδηγούσε και προσγειώθηκε πάνω σ’ ένα φορτηγό.

Για έναν νέο άνθρωπο που μπορεί, μετά από πολλαπλές επεμβάσεις, να μην περπατήσει ποτέ ξανά και για την οικογένειά του, που παλεύει κυριολεκτικά να ανταποκριθεί σε όλα όσα απαιτεί η σοβαρή κατάσταση της υγείας του.

Γιατί οι γονείς του 23χρονου ανήκουν στην κατηγορία εκείνη των συνανθρώπων μας που πίστευαν πως η ιδιωτική ασφάλιση, η κάθε είδους και μορφής ιδιωτική ασφάλιση, αποτελεί ένα πρόσθετο οικονομικό βάρος, μια πολυτέλεια τρόπον τινά, που είναι και «επισφαλής, αφού θυμάσαι τι έγινε με την Ασπίδα…».

Ένας μήνας έχει περάσει από την ημέρα του τροχαίου. Ένας μήνας μαρτυρικός, αφού τα μέλη της οικογένειας έχουν βιώσει επί 15 ημέρες την αγωνία έξω από την πόρτα των χειρουργείων και της εντατικής και τις επόμενες 15 διερωτώμενοι πώς και πού θα βρουν τις τρεις έως έξι χιλιάδες ευρώ μηνιαίως και για τους έξι τουλάχιστον επόμενους μήνες που κοστίζει ένα αποτελεσματικό κέντρο αποκατάστασης.

Σε αυτόν τον έναν μήνα, η μητέρα πήρε άδεια άνευ αποδοχών για να βρίσκεται κοντά στο παιδί της και ο αρκετά μικρότερος δεύτερος γιος αναγκαστικά ζει μεταξύ γιαγιάς και θείας (ευτυχώς που υπάρχουν και μπορούν).

Όπως αντιλαμβάνεστε το εισόδημα της οικογένειας δεν επαρκεί για αποκλειστικό νοσηλευτή ή νοσηλεύτρια, οπότε η μητέρα εκτελεί τα καθήκοντα αυτά νυχθημερόν, επιφορτισμένη με όλη τη σχετική ψυχική και σωματική κούραση.

Φαντάζομαι πως εάν σήμερα, μ’ έναν μαγικό τρόπο, μπορούσε κάποιος να τους προτείνει ένα ασφαλιστήριο υγείας για τον τραυματία ή έστω ένα ασφαλιστήριο προσωπικού ατυχήματος, δεν θα εξέφραζαν τις ίδιες πεποιθήσεις.

Δεν υπάρχουν, δυστυχώς, μαγικοί τρόποι. Υπάρχει μόνον η σκληρή πραγματικότητα, που καλούνται να αντιμετωπίσουν, μια πραγματικότητα που το πιθανότερο είναι να κλονίσει την ίδια την υπόσταση της οικογένειας, αφού η μακροχρόνια νοσηλεία αποκατάστασης του 23χρονου μπορεί να απαιτήσει ακόμη και την πώληση του σπιτιού τους. Κι αυτό είναι κάτι που μπορεί κανείς να το καταπιεί πιο εύκολα, εάν το παιδί τελικώς καταφέρει να περπατήσει και να επανακτήσει την αυτονομία του. Εάν όμως όχι, εάν δεν, τότε οι αλλαγές, η φροντίδα, οι καθημερινές ανάγκες θα απαιτήσουν μακροχρόνια παρουσία και οικονομική υποστήριξη, πολύ πέρα και πάνω από το ευτελές ποσό της αναπηρικής σύνταξης, που προβλέπει η κοινωνική πρόνοια.

Περιγράφω μια μέση ελληνική οικογένεια. Μια οικογένεια που ζει σε μία χώρα όπου τα σοβαρά τροχαία είναι κομμάτι της καθημερινότητας. Μια χώρα στην οποία η αποκατάσταση είναι ακριβή και οι υποδομές για τα άτομα με αναπηρία σε πρωτόγονο στάδιο. Αφιλόξενο. Μια μέση ελληνική οικογένεια, στην οποία εάν συμβεί κάτι ανάλογο, θα χρειαστεί είτε να προχωρήσει σε μεγάλες θυσίες είτε να επικαλεστεί την καλοσύνη των ξένων για να το διαχειριστεί.

Μια οικογένεια, η οποία χρειάζεται πολύ περισσότερο από όσο φαντάζεται τις καλύψεις, τις παροχές και τις αποζημιώσεις του κλάδου μας. Γιατί η ασφάλιση είναι η μόνη οδός για τους μη έχοντες και μη κατέχοντες. Η μόνη.

Μαρίνα Δρακάτου/ιδιωτική ασφάλιση