Η υπογεννητικότητα στην Ελλάδα, δυστυχώς, συνεχίζεται –

Το Δημογραφικό είναι το Νο 1 πρόβλημα, όπως δείχνουν και τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για την προηγούμενη χρονιά

Σε αυτά αποτυπώνονται τεράστια μείωση των γεννήσεων και αξιοσημείωτη αύξηση των θανάτων (τα τελευταία χρόνια), δίνοντας και μια απάντηση στο γιατί οι μελέτες των επιστημονικών φορέων δείχνουν μια Ελλάδα των μόλις 7.500.000 κατοίκων το 2050.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ειδικά οι γεννήσεις έχουν μειωθεί κατά το ήμισυ σε σύγκριση με το 1980 και είναι οι λιγότερες των τελευταίων 90 ετών, από όταν υπάρχουν διαθέσιμα δεδομένα.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, οι γεννήσεις στην Ελλάδα κατά το 2022 ανήλθαν σε 76.541 (39.558 αγόρια και 36.983 κορίτσια), καταγράφοντας μείωση κατά 10,3% σε σχέση με το 2021 που ήταν 85.346 (43.998 αγόρια και 41.348 κορίτσια). Στις γεννήσεις δεν συμπεριλαμβάνονται οι γεννήσεις νεκρών βρεφών, οι οποίες κατά το 2022 ανήλθαν σε 446, μειωμένες κατά 1,5% σε σχέση με το 2021 που ήταν 453.

Μεσημέρι Σαββάτου, 6 Οκτωβρίου του 1973. Ανήμερα της μεγαλύτερης εβραϊκής γιορτής, του Γιομ Κιπούρ (Ημέρα της Εξιλέωσης), το Ισραήλ δέχεται ταυτόχρονη επίθεση από δυνάμεις της Αιγύπτου που περνούν το Κανάλι του Σουέζ και της Συρίας που εισχωρεί στα υψίπεδα του Γκολάν. Ο Δ’ Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος ξεσπά.

Στην επίθεση συνδράμουν τουλάχιστον άλλες δέκα αραβικές χώρες. Στόχος, η ανάκτηση εδαφών που χάθηκαν στον Πόλεμο των Έξι Ημερών, το 1967. Το Ισραήλ αιφνιδιάζεται και στις εχθροπραξίες που ακολουθούν γνωρίζει αλλεπάλληλες ήττες. Πλήρης ο αιφνιδιασμός και για τη διεθνή κοινότητα. Η επιχείρηση είχε προετοιμαστεί με πάσα μυστικότητα.

Η τροπή του πολέμου αλλάζει στις 10 Οκτωβρίου, όταν οι Ισραηλινοί οργανώνονται και ολοκληρώνουν την επιστράτευσή τους. Περνούν στην αντεπίθεση και αναγκάζουν τους Σύρους να υποχωρήσουν βαθιά μέσα στο έδαφός τους. Στις 14 Οκτωβρίου οι ισραηλινές δυνάμεις βρίσκονταν σε απόσταση βολής πυροβόλου από τη Δαμασκό. Ανάλογη είναι η εικόνα και στο νότο, όπου οι ισραηλινοί ανακόπτουν την πορεία των Αιγυπτίων και περνούν το Κανάλι του Σουέζ. Οι Αιγύπτιοι βρίσκονται σε δεινή θέση, καθώς η 3η Στρατιά τους βρίσκεται περικυκλωμένη.Αιγυπτιακές δυνάμεις περνούν το Κανάλι του ΣουέζΗ κρίση φαίνεται να λαμβάνει διεθνείς διαστάσεις, μετά την απειλή της Σοβιετικής Ένωσης για αποστολή δυνάμεων στην περιοχή και την παρέμβαση του αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ. Η διεθνής διπλωματία αναλαμβάνει δράση, υποκινούμενη από την απόφαση των πετρελαιοπαραγωγών χωρών να ελαττώσουν τις εξαγωγές πετρελαίου στις Δυτικές Χώρες που υποστήριζαν το Ισραήλ (Α’ Πετρελαϊκή Κρίση).

Στις 22 Οκτωβρίου 1973, κατόπιν αμερικανοσοβιετικού ψηφίσματος, που υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Συρία αποδέχεται κατάπαυση του πυρός και επανέρχεται στα προ του πολέμου σύνορά της με το Ισραήλ. Ανάλογη συνθήκη υπογράφει στις 24 Οκτωβρίου και η Αίγυπτος, η οποία όμως βγαίνει ωφελημένη, καθώς ανακτά τον πλήρη έλεγχο και στις δύο όχθες του Καναλιού του Σουέζ, ενώ κερδίζει και μία λωρίδα γης στη δυτική όχθη του Σινά. Μία ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ καταλαμβάνει θέσεις ανάμεσά στους εμπόλεμους.

Η συμφωνία θεωρήθηκε ήττα στο Ισραήλ και οι Εργατικοί που κυριαρχούσαν στην πολιτική σκηνή της χώρας από το 1948 άρχισαν να υποχωρούν προς όφελος των Συντηρητικών του «Λικούντ». Ο πόλεμος έφερε πιο κοντά την Αίγυπτο και το Ισραήλ, που αποφάσισαν να λύσουν τις διαφορές τους ειρηνικά στο Καμπ Ντέιβιντ, με την μεσολάβηση του αμερικανού προέδρου Τζίμι Κάρτερ (5 Σεπτεμβρίου 1978).

Ο Πόλεμος του Γιομ Κιπούρ είχε και την ελληνική του παράμετρο. Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος αρνήθηκε να επιτρέψει την προσγείωση αμερικανικών αεροπλάνων στα αεροδρόμια Ελευσίνας και Σούδας, τα οποία θα λάμβαναν μέρος στις επιχειρήσεις στο πλευρό των Ισραηλινών. Η άρνησή του να ικανοποιήσει το αμερικανικό αίτημα ίσως να συνέβαλε και στην πτώση του από τον Δημήτριο Ιωαννίδη στις 25 Νοεμβρίου 1973.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/

2.5 εκατ. θα πληρώσει γυναικολόγος που προκάλεσε εγκεφαλική παράλυση σε βρέφος

Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας εξέδωσε απόφαση για ιατρική αμέλεια εναντίον γυναικολόγου από την Κύπρο, ο οποίος με τις πράξεις του και τις παραλείψεις του προκάλεσε εγκεφαλική παράλυση σε ένα νεογέννητο κοριτσάκι. Ο γιατρός θα πρέπει να καταβάλει 2.5 εκατομμύρια ως αποζημιώσεις μαζί με τόκους και πλέον δικηγορικά έξοδα.

Ποια είναι η πιο εκπληκτική ιστορία που στα χρόνια που ασχολείται με το κρασί; «Την πιο εκπληκτική ιστορία την έζησα στην καραντίνα, Χριστούγεννα του 2020, όταν στην ένωση πραγματοποιήσαμε διαδικτυακά πλειστηριασμό κρασιών για φιλανθρωπικό σκοπό. Η ιδέα, η όλη διοργάνωση και εν τέλει η υλοποίηση με κεντρικά πρόσωπα τον “master of wine” Κωνσταντίνο Λαζαράκη και τον πρόεδρο της ένωσης, Στέλλιο Μπουτάρη, ήταν κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ηταν συγκλονιστικό να βλέπεις στην οθόνη εκατοντάδες ανθρώπους να συμμετέχουν και ακόμη πιο συγκλονιστικό, οι ίδιοι οι οινοποιοί από όλη την Ελλάδα, να “χτυπούν” δίχως όριο ο ένας τα κρασιά του άλλου, ώστε στο τέλος να συμπληρωθεί ένα απρόσμενα σημαντικό ποσό για παιδιά με ειδικές ανάγκες» λέει. Φυσικά, αυτή η ιστορία δεν είναι η μόνη: «Δουλειά μου είναι να σκαρφίζομαι και να υλοποιώ δράσεις που προβάλουν το κρασί και συμβάλλουν στο χτίσιμο της οινικής κουλτούρας. Ολες οι εκδηλώσεις γευσιγνωσίας “ΒορΟινά” που διοργανώνουμε στην Ενωση, κυρίως τα ΒορΟινά των Χριστουγέννων, οι “Ανοιχτές Πόρτες” και Παγκόσμια Ημέρα Οινοτουρισμού και βεβαίως η Παγκόσμια Ημέρα Ξινόμαυρου, είναι σίγουρα παιδιά μου που λατρεύω. Αναμφισβήτητα πίσω από όλα αυτά κρύβονται απίστευτες ιστορίες». Ως προς το «The Wine Club», η Αλεξάνδρα Ανθίδου επισημαίνει ότι στόχος είναι ν’ αποτελέσει σημείο αναφοράς για το κρασί σε Θεσσαλονίκη και Βόρεια Ελλάδα. «Αρχικός ρόλος του είναι να παρέχει πληροφορίες για τα επισκέψιμα οινοποιεία στο οινοτουριστικό δίκτυο “Δρόμοι του Κρασιού της Βορείου Ελλάδος” και ακόμη να είναι το σημείο όπου υποδεχόμαστε φίλους του κρασιού για θεματικές οινογευσίες. Να μπορούμε να δοκιμάζουμε μαζί τον πλούτο ποικιλιών, ελληνικών και διεθνών, στον βορειοελλαδίτικο αμπελώνα, αλλά και να τον συνδυάζουμε με νοστιμιές, με μουσικά και λογοτεχνικά ακούσματα, και πολλά ακόμη»

Αλεξάνδρα Ανθίδου.

διευθύντρια της ένωσης Οινοποιοί Βορείου Ελλάδος.

Ο Νορβηγός που δίνει «φωνή στο ανείπωτο»

Στην Ελλάδα ξέρουμε τον σπουδαίο συγγραφέα και δραματουργό από τα θεατρικά του που έχει ανεβάσει κατά καιρούς ο σκηνοθέτης και φίλος του Γιάννης Χουβαρδάς, αλλά κυκλοφορούν και ορισμένα μυθιστορήματα του πρώτου μέρους της αριστουργηματικής «Επταλογίας» του από τον Gutenberg.

*Οδυσσέας Ελύτης

Ο Ελύτης έλαβε το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1979 για τους λυρικούς στίχους του, που ενσάρκωναν το πνεύμα της Ελλάδος.

«ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΗΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη γνώση και την πληροφόρηση και λιγότερη στο αίσθημα και το βίωμα. Ό,τι έμαθαν ή δεν έμαθαν έχει γι` αυτούς μεγαλύτερη αξία από τη σκέψη. Κουλτουριάρηδες βρίσκονται σ` όλες τις εποχές. Στην αρχαία Ελλάδα τούς κοροϊδεύει πολύ άσχημα ο Αριστοφάνης επειδή χρησιμοποιούσαν πάντα καινούριες και παράξενες λέξεις για να ξιπάσουν τον κόσμο. Και οι σοφιστές ήταν ένα είδος κουλτουριάρηδων της εποχής τους, γιατί έδωσαν πολλή σημασία στη γνώση και όχι στη σωστή κρίση.

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ, ΟΤΑΝ ΛΕΓΑΜΕ «ΟΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ» ή «οι άνθρωποι των γραμμάτων», νιώθαμε κάτι σαν δυσφορία και ενόχληση, γιατί καταλαβαίναμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν ξεφύγει πολύ από τη ζωή εν ονόματι δήθεν της τέχνης. Αυτοί νομίζανε ότι, επειδή ήτανε άνθρωποι των γραμμάτων, έπρεπε να μιλούν με ειδικό λεξιλόγιο, να καταλαβαίνονται μεταξύ τους, κι ας μην τους καταλαβαίνουν οι άλλοι.

ΣΕ ΤΕΛΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ, ΟΙ ΚΟΥΛΤΟΥΡΙΑΡΗΔΕΣ είναι ψευτομορφωμένοι. Μόνο ένας ψευτομορφωμένος μπορεί να χρησιμοποιεί λεξιλόγιο που ξιπάζει και ξαφνιάζει, ή να μεταχειρίζεται ωραίες λέξεις και φράσεις για να κάνει εντύπωση, ενώ κατά βάθος δεν κατέχει τη γλώσσα και δεν τη χρησιμοποιεί σωστά.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟΚΑΛΟΥΜΕ γλώσσα των κουλτουριάρηδων είναι ένα κουρκούτι από νεόκοπες λέξεις, από ξένες αμετάφραστες λέξειςκαι από λέξεις παρμένες από διάφορες επιστήμες, λ.χ. «η μεταστοιχείωση της ντεμί νομενκλατούρας». Μ` ένα τέτοιο κουρκούτι στο τέλος δεν βγάζουν νόημα ούτε αυτοί, ούτε φυσικά κι εμείς. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη λέξη «δομή» που αναφέρεται στον χώρο, ενώ η λέξη «διαδικασία» αναφέρεται στον χρόνο. Τι θα λέγατε όμως αν ξαφνικά διαβάζατε «δομικές διαδικασίες» ή «διαδικαστικές δομές»;

ΡΩΤΗΘΗΚΑΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΤΙΣ ΕΞΗΓΗΣΟΥΝ, μα δεν μπόρεσε κανείς. Γιατί όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για μπαρούφες. Τι μπορεί λοιπόν να σημαίνουν οι δύο αυτές φράσεις, όταν στην καθεμία το επίθετο αναιρεί το ουσιαστικό; Αλλά τι θα λέγατε αν αυτή η φράση γινόταν ολόκληρη πρόταση; Διαβάστε λοιπόν: «Όταν οι δομικές διαδικασίες λειτουργούν ανασταλτικά μέσα στον χώρο του μεταμοντέρνου…». Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς σ` αυτή τη φράση; Πρώτα πρώτα πόσοι ξέρουν τον όρο «μεταμοντέρνο»; Κι έπειτα, τι ακριβώς συμβαίνει μέσα στον χώρο του «μεταμοντέρνου», εάν λειτουργήσουν ή δεν λειτουργήσουν οι «δομικές διαδικασίες»;
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΑ ΚΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ και γι` αυτόν που τα διαβάζει. Είναι αλαμπουρνέζικα. Και σκεφτείτε ότι σαν κι αυτή τη φράση υπάρχουν χιλιάδες, που επαληθεύουν τα τρία χαρακτηριστικά των κουλτουριάρηδων: Πρώτον ότι δεν γνωρίζουν καλά τις λέξεις και τις έννοιές τους (κάποιος έγραφε τη λέξη «ενδιαίτημα» και εννούσε «ένδυμα»!), δεύτερον θέλουν να ξιπάσουν τους άλλους με διάφορες ακαταλαβίστικες λέξεις και τρίτον, δεν έχουν χωνέψει καλά αυτό που λένε. Χώρια που δεν τα καταφέρνουν ούτε και με το συντακτικό και μπερδεύονται.

ΒΕΒΑΙΑ ΤΟ ΜΠΕΡΔΕΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΩΤΑ στο μυαλό. Πάντως μ` αυτά και μ` αυτά, καταφέρνουν να κομπλεξάρουν πολλούς, και καμιά φορά όλους, ενώ συντελούν στο να πάει η γλώσσα μας κατά διαόλου.

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ, ότι αφού αποδεχόμαστε την ερμητική γραφή ορισμένων ποιητών, γιατί να μην αποδεχτούμε και τον δυσνόητο τρόπο γραφής των κουλτουριάρηδων; Από μία άποψη, κι ο ποιητής θα έπρεπε, οποιαδήποτε τεχνοτροπία κι αν ακολουθεί, να γράφει κατά τρόπο κατανοητό, για να μπορεί ο αναγνώστης να τον καταλαβαίνει. Γιατί, τι να την κάνουμε την οποιαδήποτε ποίηση, όταν έχει κοπεί η γέφυρα της επικοινωνίας; Τι να τα κάνουμε τα ερμητικά ποιήματα, όταν δεν τα καταλαβαίνει κανείς; Κι αφού δεν μας λένε τίποτε, πώς είναι δυνατόν να μας συγκινήσουν;

ΒΕΒΑΙΑ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΟΤΙ γράφει για να εκφράσει τον εαυτό του, αν και πάλι θα μπορούσε να πει κανείς ότι ένας ποιητής που εκφράζεται ερήμην του αναγνώστη, τι σόι ποιητής είναι; Και αν ο σουρεαλισμός στην πρώτη φράση το παραξήλωσε, τι να πούμε για τους σημερινούς σουρεαλιστές της αρπακόλλας, που γράφουν ό,τι τους κατέβει; Πάντως ο στοχαστής, επειδή δεν έχει καν τη δικαιολογία της έμπνευσης κι επειδή ο στόχος του είναι η συζήτηση με τον αναγνώστη, δεν θα έπρεπε να είναι ακαταλόγιστος σαν τους μοντέρνους ποιητές.

ΚΑΠΟΙΟΙ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΠΩΣ ΕΤΣΙ ΕΜΠΛΟΥΤΙΖΕΤΑΙ η γλώσσα μας, ενώ η απλότητα και η σαφήνεια διατηρούν τη γλώσσα στάσιμη. Αν όμως ο εμπλουτισμός της γλώσσας γίνεται αιτία για να θριαμβεύσει η ακατανοησία, μήπως θα έπρεπε να προτιμήσουμε κάποιες φυλές της Αφρικής που συνεννοούνται μόνο με τριακόσιες λέξεις;

Η ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΑΥΤΟΥ οφείλεται όχι μόνο στην ημιμάθεια των περισσότερων κουλτουριάρηδων αλλά και στον εγωισμό τους.Δεν θα μπορέσουν ποτέ οι άνθρωποι αυτοί να ακούνε περισσότερο απ` όσο μιλάνε, να σκέφτονται περισσότερο απ` όσο γράφουν, και να περνούν κάθε πληροφορία από το κόσκινο της κρίσης.

ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΣ, να μη νομίζει πως αυτός τα ξέρει όλα και κανείς άλλος. Να μη λέει διαρκώς «εγώ νομίζω», «εγώ πιστεύω», «έχω τη γνώμη» και τα συναφή. Μέσα σ` αυτό το βραχυκύκλωμα ημιμάθειας και εγωισμού, χωρούνε αριστεροί και δεξιοί, εφημερίδες και τηλεόραση, και ορθόδοξοι και νεο-ορθόδοξοι.»

Ντίνος Χριστιανόπουλος

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, γεννημένος στις 20 Μαρτίου 1931 ήταν μια πολυσχιδής προσωπικότητα της ελληνικής λογοτεχνίας. Ήταν γνωστός ως ποιητής, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, ερευνητής, λαογράφος, εκδότης και βιβλιοκριτικός.

Το ευφυές τέχνασμα του Κωνσταντίνου Καλλάρη που άνοιξε «τρύπα» και απέτρεψε τα χειρότερα 

28/09/2023

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Οι καταστροφές που προκάλεσε η πρόσφατη θεομηνία στη χώρα μας είναι πραγματικά ανυπολόγιστες και οι εικόνες που μεταφέρονται καθημερινά από τις πληγείσες περιοχής συγκλονίζουν. Υπενθυμίζουν, όμως, ότι οι πλημμύρες δεν είναι φαινόμενο του αιώνα μας. Μια πρωτοφανής πλημμύρα για την Αθήνα και το Λεκανοπέδιο των νεότερων χρόνων ήταν εκείνη της 24ης Νοεμβρίου 1893. Λόγω των καταρρακτωδών βροχών οι οποίες ενέσκηψαν, μεταβλήθηκε σε λιμνοθάλασσα μια εκτεταμένη περιοχή που περιλάμβανε τις συνοικίες Ψυρρή, Μεταξουργείο, Βάθη και Κολοκυνθού.

Το Θησείο και στο βάθος η Ακρόπολη (1893).

Η κατάσταση ωστόσο υπήρξε δραματικότερη στο Φαληρικό αλίπεδο, λόγω υπερεκχείλισης του Κηφισού.  Επειδή στην περιοχή του Νέου Φαλήρου και σε συνοικίες του Πειραιά ήταν συγκεντρωμένες οι σπουδαιότερες βιομηχανίες της εποχής, οι ζημιές που προκλήθηκαν σε αυτές ήταν τεράστιες σε σύγκριση με εκείνες των φτωχογειτονιών των Αθηνών και του επινείου.

Η κατάσταση είχε περιέλθει σε αδιέξοδο, καθώς προκειμένου  να διευκολυνθούν οι κατασκευές των έργων οδοποιίας και των αναχωμάτων για το στρώσιμο των σιδηροδρομικών γραμμών είχαν αποκοπεί οι φυσικές παλαιές ροές των υδάτων της κοίτης του ποταμού και των πρανών αυτής προς τη θάλασσα.

Έτσι οι αρμόδιοι, που έσπευσαν μετά την καταστροφή, βρέθηκαν σε αδυναμία να αντιμετωπίσουν το ζήτημα. Ένας λοχαγός τότε του Μηχανικού, ο Κωνσταντίνος Καλλάρης (1858-1940), αργότερα αντιστράτηγος και υπουργός στρατιωτικών επινόησε τη διάνοιξη μιας οπής. Η ενέργεια αυτή όχι μόνο ανέκοψε τη ροή των υδάτων, αλλά συνέβαλε να βρουν και διέξοδο προς τη θάλασσα.

Πέρα όμως από τις πλημμύρες στο φαληρικό αλίπεδο, πολλές παλαιές κατοικίες στην περιοχή του Ρέντη κατέστησαν σχεδόν ακατοίκητες. Μάλιστα, ένα μικρό ξύλινο σπίτι παρασύρθηκε από τα ρεύματα και μετατοπίσθηκε σε απόσταση 7 μέτρων από την αρχική του τοποθεσία. Η ίδια εικόνα επικράτησε και στη  συνοικία των Καμινίων, όπου αρκετοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν προσωρινά τα σπίτια τους και να μεταφερθούν σε άλλα.

Οι βροχές  έπληξαν επίσης και τα αμπέλια κοντά στις περιοχές του Αγίου Ιωάννη του Ρέντη, του Μοσχάτου και άλλων στην πεδιάδα της Αττικής. Το ευτύχημα όμως ήταν πως οι ζημιές δεν προκλήθηκαν την εποχή της άνοιξης και κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν επηρέασαν την καρποφορία τους.

Εννοείται φυσικά ότι δεν έλειψαν και ιδιαίτερα στιγμιότυπα. Την ώρα της δυνατής μπόρας στο κέντρο των Αθηνών ένας λαχανοπώλης βάδιζε  καταμουσκεμένος και αργά αργά μαζί με τον όνο του, που ήταν κατάφορτος με το εμπόρευμά του.  Κάποια στιγμή, την ώρα που διερχόταν τη διασταύρωση των οδών Νίκης και Ευαγγελιστρίας, όπου έρρεε ένας ορμητικός χείμαρρος, ξαφνικά ο γάιδαρος γλίστρησε και ξαπλώθηκε φαρδύς πλατύς κατά γης με όλο του το φορτίο. Ο λαχανοπώλης έτρεξε αμέσως να σηκώσει το κεφάλι του δυστυχούς ζώου για να μην πνιγεί, αλλά με την κίνηση που έκανε όλα τα λαχανικά κύλησαν και αφέθηκαν στη φορά των υδάτων, χάνοντας έτσι άδικα όλη την πραμάτεια του.

Πάντως, σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής, επί ένα ολόκληρο έτος δεν είχε πέσει στην Αθήνα τόση βροχή, όση κατά την 24η Νοεμβρίου 1893. Η κακοκαιρία όμως αυτή δεν άφησε ανεπηρέαστες και άλλες περιοχές της Ελλάδος. Κάτι πρωτοφανές έζησε η Κεφαλλονιά, όταν εξαιτίας τρομερής χαλαζόπτωσης πλημμύρισαν σπίτια και καταστήματα. Το ίδιο θέαμα βίωσε και η Πάτρα. Ένα τέταρτο της ώρας θυελλοβροχή έφτασε για να προκαλέσει πλημμύρες οδών, οικίσκων και υπογείων. Παρά όμως τις μεγάλες ζημιές που προξένησε η κακοκαιρία δεν έλειψαν και οι φωνές εκείνων που θεωρούσαν ότι είχε και τα θετικά της η ραγδαιότατη βροχόπτωση. Διότι υποστήριζαν πως μόνο με αυτόν τον τρόπο, μπορούσαν να πλυθούν και να καθαριστούν οι ρυπαρότατοι δρόμοι των πόλεων.

Πηγή: τα αθηναϊκά

Κατοικίες επιφανών Αθηναίων

Ο διακεκριμένος καρδιολόγος Σπύρος Παπαϊωάννου συνομιλεί με Σκουρταναίους

Interamerican διακρίναμε: Μπάμπης Παπαβασιλείου, Λίζα Μαρκοζάνη, Κ. Μπερτσιάς, Άλμπερτ Εσφόρμες στο βάθος επάνω κερκίδα Γιάννης Κασσελάκης

Αν είχα να δώσω μια συμβουλή στους νέους, θα ήταν να έχουν ένα όνειρο και να το κυνηγήσουν με τα πόδια στη γη και τα μάτια στον ουρανό.

Ελένη Αρβελέρ

Ο μέτριος δάσκαλος μιλάει.

Ο καλός δάσκαλος εξηγεί.

Ο εξαιρετικός δάσκαλος δείχνει.

Ο μεγάλος δάσκαλος εμπνέει.

William Arthur Ward

Ο William Arthur Ward (17 Δεκεμβρίου 1921 – 30 Μαρτίου 1994) ήταν Αμερικανός συγγραφέας

Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης (1181 – 1226) 

Εξέχουσα εκκλησιαστική προσωπικότητα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης είναι ο προστάτης της Ιταλίας, μαζί με την Αγία Αικατερίνη της Σιένας, καθώς και προστάτης των ζώων και του περιβάλλοντος.

Το κοσμικό του όνομα ήταν Τζιοβάνι ντι Πιέτρο ντι Μπερναρντόνε και γεννήθηκε το 1181 ή 1182 στην Ασίζη της Κεντρικής Ιταλίας. Απαρνήθηκε από νωρίς τα πατρικά πλούτη και βρήκε καταφύγιο στα βιβλία, χωρίς να λέει όχι στο ποτό και την καλή παρέα.

Σ’ ένα ταξίδι του στην Ρώμη είδε ένα όραμα,που τού άλλαξε την ζωή: Ο ίδιος ο Θεός εμφανίσθηκε ενώπιον του και του ζήτησε να αποκαταστήσει την Εκκλησία ,που βρισκόταν σε ηθική αποσύνθεση.

Με ένα απλό ρούχο και ξυπόλητος ,αλλά με ιεραποστολικό ζήλο, ο μοναχός πλέον Φραγκίσκος, άρχισε να κηρύττει την μεταμέλεια και την πενία, προτρέποντας τους χριστιανούς να ακολουθούν την εντολή του Χριστού προς τους Αποστόλους: «Μη κτήσησθε χρυσόν μηδέ άργυρον μηδέ χαλκόν εις τας ζώνας υμών…» (Ματθ. ι’ 9). Οι πιστοί που τον ακολούθησαν σχημάτισαν αργότερα το τάγματα των Φραγκισκανών μοναχών (ανδρών και γυναικών),που είναι γνωστοί για τον ασκητικό τρόπο διαβίωσής τους.

Σύμφωνα με την παράδοση ο Φραγκίσκος συνήθιζε να κηρύττει τον λόγο του Θεού, στα πουλιά και τ’ άλλα πλάσματα της φύσης. Θεωρούσε το σύνολο της φύσης ως τον καθρέφτη του Θεού και ως σειρά βαθμίδων προς τον Θεό. Αποκαλούσε όλα τα πλάσματα «αδελφούς» του και «αδελφές» του. Εξ αυτού του λόγου έχει αναγορευτεί από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία προστάτης των ζώων και του περιβάλλοντος.

Ο Φραγκίσκος απεδήμησε εις Κύριον στις 3 Οκτωβρίου 1226. Δυο χρόνια αργότερα ανακηρύχθηκε Αγιος από τον Πάπα Γρηγόριο Θ’,που υπήρξε εξέχων μέλος των Φραγκισκανών. Η μνήμη του τιμάται από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία κάθε χρόνο στις 4 Οκτωβρίου.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/

Μόνο αυτός που δε τραβάει κουπί έχει χρόνο να ταρακουνήσει τη βάρκα…

 

Σ’ έναν από τους μύθους του Αισώπου διαβάζουμε, πως ένας άσωτος και σπάταλος νέος, αφού έφαγε όλη του την περιουσία, δεν του είχε απομείνει παρά ο καινούριος του χονδρός εξωτερικός μανδύας. Κάποια μέρα, λοιπόν, που τυχαία είδε ένα χελιδόνι να πετάει έξω από το παράθυρό του, φαντάστηκε πως ο χειμώνας είχε περάσει και πως ήρθε πια η άνοιξη. Πούλησε τότε και το μανδύα σαν αχρείαστο.

Αλλά το χειμωνιάτικο κρύο είχε άλλη γνώμη και ξαναγύρισε την άλλη μέρα πιο τσουχτερό. Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν τη φράση αυτή με τα λόγια: « μία χελιδών έαρ ου ποιεί». Κατά τον Αριστοτέλη: «Το γάρ έαρ ούτε μία χελιδών ποιεί ούτε μία ημέρα». Επίσης, συγγενική είναι η φράση: «Μ’ ένα χελιδόνι, καλοκαίρι δεν κάνει, ούτε μια μέλισσα μέλι» και «μ’ ένα λουλούδι καλοκαίρι δε γίνεται».

 

Διάσημη συμμορία της Αμερικάνικης Δύσης (West), με ειδικότητα τις ληστείες τρένων και τραπεζών. Κέρδισαν την αθανασία μέσα από τις περιπέτειες του «φτωχού και μόνου καουμπόι» Λούκι Λουκ, που κλήθηκε αρκετές φορές να τους αντιμετωπίσει στα δημοφιλή κόμικς των Μορίς και Γκοσινί.

Επικεφαλής της συμμορίας ήταν τα τρία από τα 15 παιδιά του διαχειριστή σαλούν Λιούις Ντάλτον: ο Γκράταν «Γκρατ» Ντάλτον (1861-1892), ο Ρόμπερτ «Μπομπ» Ντάλτον (1870-1892) και ο Έμετ Ντάλτον (1871-1937). Ο Γουίλιαμ «Μπιλ» Ντάλτον (1863-1894) συνεργαζόταν με τη συμμορία των αδελφών του, αλλά είχε και τις δικές του δουλειές.

Η οικογένεια Ντάλτον περιπλανήθηκε αρκετά μέχρι να βρει μόνιμη στέγη στην πόλη Κόφιβιλ του Κάνσας. Σύντομα, όμως, ο Λιούις Ντάλτον εγκατέλειψε τη σύζυγό του Αντελάιν (το γένος Γιάνγκερ), αναγκάζοντάς τη να αναθρέψει μόνη της τα 13 παιδιά τους (τα δύο είχαν πεθάνει στη γέννα) κατά τη διάρκεια της δύσκολης περιόδου του Εμφυλίου Πολέμου (1861-1865) και της εποχής της Ανοικοδόμησης.

Οι τέσσερις μελλοντικοί παράνομοι εργάστηκαν κατ’ αρχάς ως γελαδάρηδες (cowboy). Το 1887, όμως, ο μεγαλύτερος αδελφός τους Φρανκ Ντάλτον, βοηθός ομοσπονδιακού αστυνόμου (marshal), δολοφονήθηκε σε ηλικία 28 ετών από λαθρέμπορους ουίσκι. Σε ένδειξη σεβασμού στη μνήμη του, ο Γκρατ, ο Μπομπ και ο Έμετ έγιναν σερίφηδες.

Το 1890, όντας για πολύ καιρό απλήρωτοι από την υπηρεσία τους, βρέθηκαν αναμιγμένοι σε διακίνηση παράνομου αλκοόλ ο Μπομπ και κλοπές αλόγων οι άλλοι δύο. Ο Μπομπ φυγοδίκησε και ο Γκρατ με τον Έμετ, αν και απαλλάχτηκαν από τις κατηγορίες, εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση. Έτσι, άνοιξε ο δρόμος για να ασχοληθούν εξ ολοκλήρου με τις κλοπές αλόγων, σχηματίζοντας συμμορία.

Το διάστημα 1890 – 1892 έκαναν ληστείες σε χαρτοπαικτικές λέσχες, τρένα και τράπεζες. Στη συμμορία προστέθηκε ο αδελφός τους Μπιλ, ως τότε παντρεμένος και αξιοσέβαστος πολίτης, η καριέρα του οποίου ως πολιτικός (μέλος του νομοθετικού σώματος της Καλιφόρνιας) είχε στιγματισθεί εξαιτίας των αδελφών του.

Το πρωινό της 5ης Οκτωβρίου 1892, ο Μπομπ, ο Γκρατ και ο Έμετ μαζί με τον Ντικ Μπρόντγουελ και τον Μπιλ Πάουερς, εισήλθαν έφιπποι στην πόλη Κόφιβιλ του Κάνσας, αποφασισμένοι να ληστέψουν τις δύο τράπεζες της πόλης. Ήταν ένα στοίχημα για τον Μπομπ Ντάλτον, που κόμπαζε ότι θα μπορούσε να καταφέρει αυτό που δεν κατάφερε ένας άλλος διάσημος παράνομος, ο Τζέσι Τζέιμς, να ληστέψει δύο τράπεζες διαδοχικά στην ίδια πόλη. Παρότι ήταν μεταμφιεσμένοι, αναγνωρίστηκαν από κατοίκους της πόλης, όπου είχαν μεγαλώσει.

Ο σερίφης συγκρότησε απόσπασμα και στο άγριο πιστολίδι που ακολούθησε όλα τα μέλη της συμμορίας σκοτώθηκαν, εκτός από τον Έμετ Ντάλτον, ο οποίος τραυματίστηκε και συνελήφθη. Από την πλευρά των ανθρώπων του νόμου σκοτώθηκε ο σερίφης Τσαρλς Κόνελι και τρεις βοηθοί του.

Ο Έμετ Ντάλτον καταδικάσθηκε σε ισόβια δεσμά, αλλά το 1907 του απονεμήθηκε χάρη και αποφυλακίστηκε. Έζησε ως αξιοπρεπής επιχειρηματίας στο Λος Άντζελες έως το θάνατό του στις 13 Αυγούστου 1937. Ο Μπιλ Ντάλτον, που δεν συμμετείχε στη ληστεία της Κόφιβιλ με τα αδέλφια του, συνέπραξε με την συμμορία του Μπιλ Ντούλιν και στη συνέχεια σχημάτισε δική του εγκληματική ομάδα. Στις 8 Ιουνίου 1894, ενώ έπαιζε με την κόρη του στην μπροστινή βεράντα του αγροτόσπιτού του στο Άρντμορ της Οκλαχόμα, βρέθηκε ξαφνικά περικυκλωμένος από αστυνομικούς και σκοτώθηκε.
Πηγή: https://www.sansimera gr

. “Δεν πρόκειται να είμαι μετριόφρων. Ταπεινός όσο θέλετε, αλλά όχι μετριόφρων. Η μετριοφροσύνη είναι η αρετή των ξενέρωτων.”

Ζαν Πολ Σαρτρ

•Με φέρνει μια δουλειά στο Στρασβουργο.Μια στάση στη Βασιλεια.Βιομηχανική πόλη με στοιχεία πολυπολιτισμικά που πριν από χρόνια δεν τα έβλεπες. Ο καντοναρχης ζήλεψε τη δόξα υιού Μπακογιάννη.Έχει κάνει το κέντρο ρημαδιό με έργα πνοής που δεν τελειώνουν.Αλλά εκεί δεν γκρινιάζουν..Ήρεμα πρόσωπα ατάραχα.Αμνοί.

Με την ευκαιρία των περιφερειακών εκλογών έκανα μια σύντομη επίσκεψη. στην έδρα του καντονίου,του κυρίαρχου και ιστορικού.Να δω πως λειτουργεί εκεί ένα καντόνι στα γρήγορα δεν είχα χρόνο.Ένα εντυπωσιακό κτίριο μνημείο.Κόκκινο και δεσπόζον.Αξίζει η θωριά του.
Εκεί το επίγραμμα της φωτό «Η ελευθερία υπεράνω του αργύρου και του χρυσού».
Εντάξει οι Ελβετοί δεν το παίρνουν κατα γράμμα αυτό.Αλλά δεν βλάπτει που το γράφουν.Είναι και οι επισκέπτες που το εκτιμούν.
Παντως στην υπαίθρια αγορά ,μισό κιλό μήλα 5 ευρώ.Προς σύγκριση.

Πάνος Μπιτσαξής