•Θαύματα γίνονται μερικές φορές.Επαναλαμβανόμενα θαυματα σπανιότατα.Θα έλεγα ποτέ όταν έχεις αντίπαλο ,εκτός σπο τον «εχθρό» ,καταιγιστικά φίλια πυρά και την δική σου επιπολαιότητα.Η επιπολαιότητα δε του Στέφανου είναι μεγάλη. Σε μένα προσωπικά μου φαίνεται ,λόγω του μεγέθους της ,συμπαθής.Όπως τη βλέπεις σε μικρό παιδί που δεν σου κάνει καρδιά να το μαλώσεις. Δεν το βλέπουν όμως όλοι έτσι.
Ο στρατός για τους άνδρες και η γονεικότητα ,για όλους και όλες ,δεν είναι θέματα που προσφέρονται για lifestyle προχειρολογιες.

•Ως προς το πρώτο άντε εντάξει.20 μέρες θα παει δεν θα μας λείψει πολύ.Νομίμως .Θέλει να πάει στη Ρω εκεί που είναι το μνημείο της Κυράς ,της ηρωίδας του έθνους.Καλή επιλογή.Λίγοι φαντάροι μπαφιασμενοι «πηζουν» αλλά έχουν την περηφάνεια μιας εθνικής αποστολής.Μάλιστα του συνιστώ το εξής.Πίσω ακριβώς από τα καταλύματα ,στην άλλη μεριά ,είναι ένας κόλπος μαγικός.Λημνιώνα τον λένε.Απίστευτα νερά.Μας είχε πάει ο Νεκτάριος με ένα βαρκάκι από το Καστελόριζο.Ότι πρέπει για κολύμπι.Και άφθονος χρόνος για το νέο σχεδιασμό.
•Ως προς το δεύτερο έχει να κανει πολλά.Ας τα κανει πρώτα και μετά ας κάνει δηλώσεις.Τι βιασύνη είναι αυτή.Πρέπει πρώτα να βρει 4 πρόθυμες γυναίκες.Δυο δότριες ωαρίων και δυο για τη κυοφορία.Γιατι η κυοφορούσα δεν επιτρέπεται να έχει βιολογική συγγένεια με το κυοφορούμενο.Οι γυναίκες πρέπει να υποβληθούν επιτυχώς σε ιατρικές και ψυχολογικές εξετάσεις.Να ζητήσει άδεια του δικαστηρίου ,επικαλουμενος αδυναμία τεκνοποιίας.Αυτή βεβαίως τεκμαίρεται.Όμως επειδή ο νόμος προβλέπει ,ως αιτούσα ,μόνο γυναίκα ,θα πρέπει έμπειρος συνάδελφος να επικαλεσθεί ,με επιχειρήματα συνταγματικής βάσης ,την αρχή της ισότητας.Προσφατη ριζοσπαστική αλλά μοναχική νομολογία επιτρέπει βάσιμη προσδοκία επιτυχίας ,αλλά η νομολογία δεν έχει παγιωθεί.Μετά το κατάλληλο κέντρο τεχνητής γονιμοποίησης επι δυο.Δεν πετυχαινει πάντα αλλά η ιατρική προοδεύει.Και επίσης ,δεν ξέρω πως γινεται ,τον προγεννητικό προσδιορισμό άρρενος φύλου.Ερώτηση στους γενετιστές και τους βιολόγους.Άδικο έχει η Έλενα Ακριτα;Υπάρχει η υιοθεσία που θέλει επείγουσες διορθώσεις νομοθετικά.Δεν ξέρω αλλά πάντως πρώτα μπαίνεις στη διαδικασία που είναι συνθέτη και μετά προβαινεις σε πομπώδεις προσωπικές εξαγγελίες.
•Η ομοφυλη γονεικοτητα είναι πολύ σοβαρό θέμα.Ασφαλώς πρέπει να ρυθμιστεί.Ήρεμα,πλήρως και χωρίς προκαταλήψεις.Πολιτικα είναι ώριμο.Κοινωνικά δεν ξέρω.Σίγουρα όμως δεν είναι το κυρίαρχο θέμα στο μυαλό των Ελλήνων δυο μέρες πριν τις εκλογές.Δείχνει έλλειψη ενσυναίσθησης.Είναι επιπολαιότητα.
•Προσωπικά δεν το κρύβω.Η παρένθετη μητρότητα τόσο σε ετερόφυλα όσο και σε ομόφυλα ζευγάρια ,αδιάφορο,μου προκαλεί πολλές αμφιβολίες ηθικής φυσεως.Το σώμα δεν πρέπει να είναι κονσέρβα εμβρύων επ αμοιβή.Η κύηση δημιουργεί δεσμό μητρότητας ανεξάρτητα απο το όποιο dna.Η ,δια αστικής συμβάσεως ,αποξένωση της κυοφορούσας από το τέκνο δεν μου φαίνεται καθαρή υπόθεση.Εξαιρω τις περιπτώσεις που προκύπτει σαφώς ανθρώπινη αλληλεγγύη και αλτρουισμός και όχι οικονομικη απόγνωση.Μη μου πείτε πως απαγορεύεται η συναλλαγή γιατι εδώ ζούμε.

Πάνος Μπιτσαξής

ΚΡΟΚΟΔΕΙΛΙΑ ΔΑΚΡΥΑ

Ο κροκόδειλος όταν θέλει να ξεγελάσει το θύμα του, κρύβεται και βγάζει κάτι παράξενους ήχους, που μοιάζουν καταπληκτικά με κλάμα μωρού παιδιού. Έτσι, αυτοί που τον ακούν, νομίζουν ότι πρόκειται για κάποιο παιδάκι και τρέχουν να το βοηθήσουν… Ο κροκόδειλος τότε επιτίθεται ξαφνικά και σκοτώνει το θύμα του.

Στην αρχαία Ελλάδα ο κροκόδειλος ήταν άγνωστος, οι Έλληνες όμως έμαθαν για αυτόν από τους Φοίνικες εμπόρους, που τους γέμιζε με τρόμο και θαυμασμό για την δύναμη και την πανουργία του κροκόδειλου . Έτσι λοιπόν, παρόλο που στην Ελλάδα δεν υπήρχαν κροκόδειλοι, τα «κροκοδείλια δάκρυα», που λέμε σήμερα γι’ αυτούς που ψευτόκλαινε, είναι φράση καθαρά αρχαία ελληνική.

Μπερτσιάς, Πάτρας, Ψαρράς

. “Ο άνθρωπος είναι αυτό που θέλει ο ίδιος να είναι.”

Για το κλάδεμα των αμπελιών λέγεται ο σχετικός μύθος, σύμφωνα με το οποίο, οι κάτοικοι του Ναυπλίου πρόσεξαν ότι ένα κλήμα που είχε φάει ένας γάιδαρος την προηγούμενη χρονιά, παρήγαγε πολύ περισσότερα σταφύλια (Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις 2, 38, 3). Έτσι σκέφτηκαν ότι η διαδικασία αυτή ωφελούσε τ’ αμπέλια κι άρχισαν να τα κλαδεύουν….

•Μπορει να έχει κάποιος και εγώ ανάμεσα τους πολλές ενστάσεις και διαφορες με τις Ισραηλινες κυβερνήσεις,με τους φανατικούς Εβραίους και τον σημερινό Μπιμπι και τις συμμαχίες του με την Ακροδεξιά.Ιδίως για τη διαχείριση του παλαιστινιακού.Αυτό όμως είναι το δέντρο δεν είναι το δάσος.Αιματηρό δεν λέω αλλά το δέντρο.
•Το δασος είναι το Ισραήλ.Το κράτος που δημιουργήθηκε από την τραγικη μοιρα του μέγιστου εγκληματος.Του εγκληματος των εγκλημάτων.Που και η λέξη έγκλημα ωχριά.Του Ολοκαυτωματος.Ένα Κρατος που δημιουργήθηκε σε πατρογονικές,ιστορικες και ιερές εστίες για τον πολυπαθο λσο των απανταχού Εβραίων.Ένα Κράτος που έκανε θαύματα σε ένα σωρό τομείς,ανέδειξε πολιτισμό,και αυτοσυνείδηση επιβιωσης.Με κοινές ρίζες με εμας.
•Περίκλειστο ,περιβαλλομενο από εχθρούς με κοινό μοτίβο την κατάργηση του και τον εξοβελισμό των κατοίκων του.Υπό διαρκή πίεση και υπαρξιακή απειλή.Απαραμιλλη η αντοχή και η επιβίωση του.Και καθόλου δεδομενη.Από πολλές απόψεις θεωρώ ότι είναι ένα ιστορικό επίτευγμα που διδασκει και την Ελλάδα απέναντι σε πολύ μικρότερες απειλές.
•Η Χαμάς και η Τζιχαντ έχουν διακηρυγμένη επιδίωξη την κατάλυση του Κρατους του Ισραήλ και την ίδρυση ισλαμικού παλαιστινιακού κράτους στη θέση του.Εχθρός τους ειναι και η Παλαιστινιακή αρχή της δυτικής όχθης που είχε αρχίσει μια γλώσσα μελλοντικής συνεννόησηςΠοια μπορεί να είναι η βάση συνδιαλλαγής με τη Χαμάς και τις αγριότητες που είδαμε;Αγριότητες που δείχνουν και την πολιτισμική μας απόσταση με αυτούς.Μέχρι και σκύλευση γυναικείων πτωμάτων.Μια αχρειότητα.Καμμία.Τι συζήτηση να κάνουν οι Ισραηλινοι με αυτούς που θέλουν να τους καταστρέψουν;είναι δυστυχώς αδιέξοδο.Η πραγματική ζωή δεν είναι άσκηση επι χαρτου ούτε παρτίδα σκακιού.
•Αυτό δεν σημαίνει προσχώρηση σε ασύμμετρες αμυντικές και επιθετικές ενέργειες με το στόχαστρο σε αμαχους.Υπάρχουν πολλοί προοδευτικοί Ισραηλινοί και Εβραιοι της διασποράς που καθόλου δεν εγκρίνουν κάτι τέτοιο.Μαζί τους όλοι μας.Οι Παλαιστίνιοι δικαιούνται και αυτοί μια Κοιτίδα.Δεν θα την έχουν όμως όταν υιοθετούν μια στάση καταστροφής των Ισραηλινών για να εγκαθιδρύσουν την ισλαμική τρομοκρατία στη χειρότερη μορφή της.Είναι αφελές να μην το βλέπουμε.Καθόλου δεν εμπνέουν οι διακρίσεις οι καταυλισμοί η φτώχεια.Όμως τα Κράτη αμύνονται και εμείς θα αμυνόμασταν αν κάποιοι έριχναν ρουκέτες στις πόλεις και τα χωριά μας.Και σε αυτές τις καταστάσεις η ευγένεια και το υποδεκάμετρο είναι δύσκολα πολύ δύσκολα πράγματα.Εύχομαι να επικρατήσει η λογική και η αναλογία.Γιατί αυτό που θέλει η Χαμάς είναι να οδηγήσει τους Ισταηλινους σε χτυπήματα που θα θεωρηθούν εξ ίσου τρομοκρατικά.

Πάνος Μπιτσαξής

Το ιστορικό Δημαρχείο της πόλης των Αθηνών

Ο θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης, δηλαδή της διοίκησης των τοπικών υποθέσεων από όργανα ανεξάρτητα από την κρατική εξουσία, εισήχθη στη χώρα μας από τη βαυαρική αντιβασιλεία, με το Βασιλικό Διάταγμα της 27ης Δεκεμβρίου του 1833. Η μικρή τότε Ελλάδα διαιρέθηκε σε δήμους, επαρχίες και νομούς. Μέχρι τότε τις τοπικές υποθέσεις διαχειρίζονταν οι δημογεροντίες, τις οποίες είχε αναγνωρίσει η Α’ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου (1822) και τις κατάργησε για μικρό διάστημα ο Ιωάννης Καποδίστριας (1 Ιανουαρίου 1830).

Οι πρώτες δημοτικές εκλογές διεξάχθηκαν το 1834 στο νομό Αργολιδοκορινθίας, με την εκλογή του δημάρχου να γίνεται με έμμεσο τρόπο. Οι πολίτες (μόνο άνδρες και με εισοδηματικά κριτήρια) ψήφιζαν για την εκλογή δημοτικών συμβούλων και η κυβέρνηση διόριζε ίσο αριθμό δημοτικών συμβούλων. Από τους τρεις πρώτους πλειοψηφήσαντες, η κεντρική διοίκηση επέλεγε έναν, ο οποίος αναλάμβανε καθήκοντα δημάρχου. Είναι φανερό ότι η τοπική αυτοδιοίκηση μόνο ανεξάρτητη δεν ήταν από την κεντρική εξουσία, μία κατάσταση που συνεχίζεται με παραλλαγές έως σήμερα.

Στην Αθήνα οι πρώτες δημοτικές έγιναν από τις 15 έως τις 20 Μαρτίου του 1835 και δήμαρχος αναδείχθηκε ο φιλοκυβερνητικός Ανάργυρος Πετράκης, γόνος οικογένειας γαιοκτημόνων από την Αρκαδία. Στον Πειραιά οι εκλογές έγιναν αργότερα (14 Δεκεμβρίου 1835) και δήμαρχος αναδείχθηκε ο Υδραίος αγωνιστής του ’21 και έμπορος Κυριάκος Σερφιώτης. Όσον αφορά στους επάρχους και τους νομάρχες, αυτοί διορίζονταν από την κεντρική εξουσία. Μετά την έξωση του Όθωνα το 1862, ψηφίστηκε νέος νόμος (19 Νοεμβρίου 1864), με τον οποίο καθιερώθηκε η άμεση εκλογή του δημάρχου από τους πολίτες (άνδρες).

Το 1912 ο Ελευθέριος Βενιζέλος επιχείρησε να αναμορφώσει το αυτοδιοικητικό σύστημα της χώρας. Με τον νόμο ΔΝΖ’ «Περί συστάσεως Δήμων και Κοινοτήτων» κατακερματίστηκαν οι δήμοι και δημιουργήθηκαν χιλιάδες κοινότητες σε ολόκληρη την επικράτεια. Οι κοινότητες αυτές, μικρές και χωρίς πόρους, κατέληξαν να λειτουργούν ως τοπικά παραρτήματα της κρατικής γραφειοκρατίας (έκδοση πιστοποιητικών και ληξιαρχικών πράξεων) αντί να αποτελούν ζωντανά κύτταρα οικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης και προόδου.

Δεκατρία χρόνια μετά την ενσωμάτωσή της στον εθνικό κορμό, η Θεσσαλονίκη ψήφισε πρώτη φορά για δήμαρχο. Στις εκλογές της 25ης Οκτωβρίου του 1925 εξελέγη ο πρόσφυγας δικηγόρος Μηνάς Πατρίκιος. Οι δημοτικές εκλογές της 11ης Φεβρουαρίου 1934 έμειναν στην ιστορία, διότι για πρώτη φορά ψήφισαν οι γυναίκες και για πρώτη φορά εξελέγησαν κομμουνιστές δήμαρχοι (Μήτσος Παρτσαλίδης στην Καβάλα και Διονύσης Μενύχτας στις Σέρρες). Οι εκλογές αυτές ήταν και οι τελευταίες μέχρι το 1951, εξαιτίας της μεσολάβησης της δικτατορίας Μεταξά, της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου.

Οι πρώτες μεταπολεμικές εκλογές έγιναν στις 15 Απριλίου του 1951, με το σύστημα της έμμεσης εκλογής του δημάρχου από τους δημοτικούς συμβούλους. Το σύστημα αυτό εφαρμόστηκε μέχρι και τις δημοτικές εκλογές του 1964, με εξαίρεση αυτές του 1954, οπότε οι δήμαρχοι εξελέγησαν άμεσα από τον λαό. Κατά τη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας των συνταγματαρχών (1967-1974), οι δήμαρχοι διορίζονταν από τη χούντα, ενώ μετά την μεταπολίτευση του 1974 επιστρέψαμε στην άμεση εκλογή του δημάρχου από τον λαό με το σύστημα των δύο γύρων. Το 1994 αποτελεί τομή στην εκλογική ιστορία της τοπικής αυτοδιοίκησης, καθώς για πρώτη φορά οι νομάρχες εξελέγησαν απευθείας από τον λαό (16 και 23 Νοεμβρίου), με πρωτοβουλία της κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου.

Το 1997 με το σχέδιο «Καποδίστριας» (Νόμος 2539/97) πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση από την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου. Η χώρα διαιρέθηκε σε 13 περιφέρειες, 51 νομούς, 910 δήμους και 124 κοινότητες. Σύμφωνα με τις εξαγγελίες της κυβέρνησης του Κώστα Σημίτη, που είχε τη νομοθετική πρωτοβουλία, η συνένωση κοινοτήτων σε μεγαλύτερους δήμους έγινε με σκοπό τη βελτιστοποίηση της δημόσιας διοίκησης στο επίπεδο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Νομάρχες, κοινοτάρχες και δήμαρχοι ήσαν αιρετοί, ενώ οι περιφερειάρχες διορισμένοι από την κυβέρνηση.

Με το πρόγραμμα «Καλλικράτης» (νόμος 3852/2010) επιχειρήθηκε η νέα και πιο πρόσφατη αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση στη χώρα μας από την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Η Ελλάδα αποτελείται πλέον από 7 αποκεντρωμένες διοικήσεις, 13 περιφέρειες και 352 δήμους. Οι επικεφαλής των αποκεντρωμένων διοικήσεων είναι διορισμένοι από την κυβέρνηση, ενώ αιρετοί είναι οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι. Ο «Καλλικράτης» θεωρείται συνέχεια του «Καποδίστρια», επειδή διέπεται από παρόμοια φιλοσοφία αναγκαστικής συνένωσης των υπαρχόντων μικρών δήμων και κοινοτήτων σε μεγαλύτερους δήμους.

Με το «Πρόγραμμα Κλεισθένης Ι» (νόμος 4555/2018), η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιχείρησε την δική της μεταρρύθμιση στο θεσμικό πλαίσιο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης με στόχο την «εμβάθυνση της δημοκρατίας, την ενίσχυση της συμμετοχής και την βελτίωση της οικονομικής και αναπτυξιακής λειτουργίας των ΟΤΑ», όπως αναφέρεται στον τίτλο του νόμου. Τα βασικά σημεία του «Κλεισθένη Ι» είναι η επαναφορά της θητείας των εκλεγμένων οργάνων των ΟΤΑ στα τέσσερα χρόνια, όπως ίσχυε παλαιότερα (από τα πέντε του «Καλλικράτη»), η υιοθέτηση της απλής αναλογικής, η επανασύσταση των κοινοτήτων στο πλαίσιο λειτουργίας του ενιαίου διευρυμένου Δήμου και η διάσπαση ορισμένων Δήμων, λόγω της μεγάλης τους έκτασης που κατέστησε τη διαχείρισή τους δύσκολη.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/

Golda Meir*:
«Η ειρήνη στη Μέση Ανατολή, θα έρθει όταν οι Άραβες θα αγαπούν τα παιδιά τους περισσότερο απ’ ότι μισούν εμάς.»

*Η Γκόλντα Μέιρ ήταν γεννημένη στην Ουκρανία. Ισραηλινή δασκάλα, κιμπούτσνικ, πολιτικός, η τέταρτη πρωθυπουργός του Ισραήλ. Ήταν μία εκ των ιδρυτών του κράτους του Ισραήλ. Διατέλεσε υπουργός Εργασίας, υπουργός Εξωτερικών, και έπειτα έγινε πρωθυπουργός του Ισραήλ, από τις 17 Μαρτίου 1969 έως τις 3 Ιουνίου 1974

Ο πρεσβευτής του Ισραήλ:Η Χαμάς μας κήρυξε πόλεμο με τη στήριξη του Ιράν και αποσταθεροποιεί όλη την Μέση Ανατολή

«Αντιπερισπασμός οι πυραυλικές επιθέσεις σε Τελ Αβίβ και Ιερουσαλήμ για την εισβολή σε 14 πόλεις και χωριά»: Ο πρεσβευτής του Ισραήλ Νόαμ Κατζ κατηγορεί ευθέως το Ιράν ότι ενορχήστρωσε και οργάνωσε την σημερινή επίθεση της Χαμάς

*Κωστας Βάρναλης

να μην παίρνετε τα πράγματα γύρω σας τόσο προσωπικά… τελικά δεν είναι …

«Βαρύς ο κόσμος να τον ζήσεις, όμως για λίγη περηφάνια το άξιζε.»

Οδυσσέας Ελύτης

Η μόνη επιστημονική αρετή είναι να ξεχωρίζεις το ουσιώδες από το επουσιώδες, για να μπορείς μετά να το λες και να το δείχνεις.

Ελένη Αρβελέρ

αξέχαστοι άνθρωποι της interamerican