Έχω βαρεθεί τους γέρους
που σχεδιάζουν πολέμους
στους οποίους στέλνουν
νέους να πεθάνουν…

George McGovern

Γ.Σουβατζής, Κ. Μπερτσιάς, Δ. Πάτρας, Μ. Κεφαλογιάννης

*Παπλο Πικασο

Ο Πάμπλο Πικάσο (1881-1973), ήταν μια εξέχουσα μορφή της τέχνης του 20ού αιώνα, έφερε επανάσταση στην καλλιτεχνική έκφραση με το πρωτοποριακό έργο του.

«Οταν ακούω ελληνικά είναι σαν ποίηση για μένα»: Υιοθετημένος στην Αμερική βρήκε μετά από 63 χρόνια στην Ελλάδα τον βιολογικό του πατέρα

Φωτογραφίες του Στίβεν Γκρέιτερ στην αγκαλιά της θετής του μητέρας στο Κέντρο Βρεφών «Μητέρα» τον Μάιο του 1960. Photo via ΑΠΕ-ΜΠΕ.

 

Ο Στίβεν Γκρέιτερ είχε αποθηκευμένη στο κινητό του τηλέφωνο την ασπρόμαυρη φωτογραφία που τον απεικόνιζε στην αγκαλιά της θετής του μητέρας στο μπαλκόνι του Κέντρου Βρεφών «Μητέρα» τον Μάιο του 1960. Μετρούσε μόλις τέσσερις μήνες ζωής και ετοιμαζόταν για ένα ταξίδι που θα κατέληγε στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Στα 63 του χρόνια βρέθηκε από το Τενεσσί των ΗΠΑ να βαδίζει στο ίδιο μπαλκόνι του κέντρου βρεφών «Μητέρα» στην Αθήνα που είχε αιχμαλωτίσει τότε ο φωτογραφικός φακός. Συγκινημένος και συναισθηματικά φορτισμένος ρωτούσε τις εργαζόμενες αν αυτό ήταν το μέρος όπου η θετή του μητέρα τον είχε στην αγκαλιά της και τον έκανε βόλτα το 1960.

 

«Ήθελα να περπατήσω εκεί, ήθελα να κάνω την ίδια διαδρομή, τα ίδια βήματα, ήθελα να ξέρω τι έβλεπαν και τι ένιωσαν», εξηγεί στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο κ. Γκρέιτερ.

Ανάμεσα στην πρώτη και στη δεύτερη συνάντηση των παιδιών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και υιοθετήθηκαν πριν δεκαετίες στην Αμερική, η ζωή του Στίβεν Γκρέιτερ είχε αλλάξει ριζικά. Μέσα σε έναν χρόνο από τις 4 Αυγούστου 2022 έως τις 4 Αυγούστου 2023 ο κ. Γκρέιτερ είχε καταφέρει να βρει τον βιολογικό του πατέρα με τη συμβολή του «The Eftychia Project» και να αποκτήσει μία πολύ μεγάλη οικογένεια όπως την ονειρευόταν.

Η ιστορία του Στίβεν Γκρέιτερ ξεκινά τον Φεβρουάριο του 1960 στην Ελλάδα. Τέσσερις μήνες μετά υιοθετείται από ένα ζευγάρι Αμερικανών και μετακομίζουν όλοι μαζί μέχρι τα 8 του χρόνια στην Ολλανδία. Παράλληλα, το 1963, οι θετοί γονείς του, υιοθετούν άλλο ένα παιδί, την αδελφή του Λισμπέθ, όπου φιλοξενούταν κι αυτή στο «Κέντρο Βρεφών Μητέρα».

Στην ηλικία των 8 και 5 ετών αντίστοιχα, ο Στίβεν μαζί με τη Λισμπέθ μετακομίζουν με τους θετούς γονείς τους στη Βοστόνη.

«Έμαθα πολύ νωρίς από τους θετούς γονείς μου ότι ήμουν υιοθετημένος. Νομίζω ήμουν 4 ή 5 χρόνων όταν οι γονείς μου μού είπαν ότι υιοθετήθηκα, ότι ήμουν ξεχωριστός για εκείνους και πώς με αγαπάνε πολύ», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Ο κ. Γκρέιτερ επέστρεψε οικογενειακώς στην Ελλάδα το 1977 και επισκέφτηκε το «Μητέρα» για να πάρει κάποιες πληροφορίες σχετικά με τη βιολογική του οικογένεια, ωστόσο οι προσπάθειες αυτές απέβησαν άκαρπες καθώς, όπως λέει, δεν του επετράπη η είσοδος.

Στις αρχές του 2000 και ενώ οι θετοί γονείς του ήταν εν ζωή τους ανακοίνωσε ότι έχοντας φτάσει πλέον στην ηλικία των 40 χρόνων ήθελε να ψάξει τη βιολογική του οικογένεια.

«Ήθελα να μάθω την ιστορία μου και να νιώσω ότι ανήκω κάπου. Οι θετοί γονείς μου ήταν πολύ υποστηρικτικοί, με ενθάρρυναν όταν έψαχνα και με ρωτούσαν αν είχα νεότερα. Ενδιαφέρονταν», διηγείται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Πέρασαν αρκετά χρόνια όπου ο κ. Γκρέιτερ συγκέντρωνε πληροφορίες επιδιώκοντας να ξετυλίξει το νήμα της άγνωστης ζωής της βιολογικής του οικογένειας.

Για αρκετό καιρό ο κ. Γκρέιτερ γνώριζε το όνομα της οικογένειας της μητέρας του και οι αναζητήσεις του είχαν φτάσει μέχρι τις αυστραλιανές μεταναστευτικές αρχές καθώς είχε την πληροφορία ότι η βιολογική του μητέρα τη δεκαετία του 1960 επρόκειτο να μεταναστεύσει στην Αυστραλία.

Κάθε πληροφορία και λεπτομέρεια που συνέλεξε την έδωσε στην πρόεδρο του «The Eftychia Project», Λίντα Κάρολ Τρότερ (ή Ευτυχία Νούλα) η οποία και ολοκλήρωσε την έρευνα.

«Βρήκε την οικογένεια της μητέρας μου μέσω των πληροφοριών από τις καταγραφές που είχα δώσει. Η Ευτυχία Νούλα μαζί με την Τούλα Βρυσιώτη πήγαν στο μέρος όπου βρισκόταν η οικογένεια της βιολογικής μου μητέρας και βρήκαν τον πρώτο ξάδερφό μου, τον συνάντησαν και ο Θεός έκανε τα πάντα πιθανά», αφηγείται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Γκρέιτερ.

«Υπήρξε μία σειρά πραγμάτων που έγιναν εκείνη τη μέρα. Ο Θεός άνοιξε πολλές-πολλές πόρτες για την Ευτυχία και την Τούλα, εκείνες μίλησαν με τον πρώτο μου ξάδερφο και τότε εκείνος κάλεσε τη θεία μου στην Αθήνα και τη ρώτησε αν η βιολογική μου μητέρα είχε ένα παιδί το 1960. Και τότε η θεία μου τους είπε “ποιος στο πε;”», εξιστορεί .

Ένα χρόνο πριν τον Οκτώβριο του 2022 ταυτοποιήθηκε το DNA του με του ξαδέρφου του. «Με αυτό τον τρόπο εγώ ανακάλυψα ότι είχα 9 πρώτα ξαδέρφια, θείες και θείους. Η μητέρα μου όμως δεν ήταν εν ζωή», εξηγεί.

Η αναζήτηση ωστόσο συνεχίστηκε αυτή τη φορά για τον βιολογικό του πατέρα καθώς ο κ. Γκρέιτερ κατάφερε να βρει έναν δεύτερο ξάδερφό του από την πλευρά του πατέρα του. Μέσω τεστ DNA ταυτοποιήθηκε η συγγενική τους σχέση και τότε ο Στίβεν βρισκόταν ένα βήμα ακόμη πιο κοντά στο να ανακαλύψει τον πατέρα του, ο οποίος ήταν ακόμη ζωντανός.

Οι ετεροθαλείς αδερφές

Το ημερολόγιο έγραφε 4 Αυγούστου 2023 όταν ο κ. Γκρέιτερ συνάντησε μετά από 63 χρόνια ζωής τον βιολογικό του πατέρα και η ομοιότητα ανάμεσά τους όπως αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ δεν άφηνε περιθώρια να αμφισβητήσει κανείς την εξ’ αίματος συγγένειά τους.

«Γνωρίζετε την λέξη “σουρεαλιστικό”, κάτι που είναι αληθινό αλλά μοιάζει να μην είναι;. Αυτό ένιωθα όταν συνάντησα για πρώτη φορά τον βιολογικό μου πατέρα από κοντά», διηγείται ο κ. Γκρέιτερ. Όταν έμαθε ότι ο πατέρας του είναι ζωντανός μετέβη στην περιοχή που ζούσε και πέρασε μαζί με εκείνον και τις ετεροθαλείς αδερφές του 4 ημέρες.

«Την πρώτη μέρα που ήμουν εκεί και είχα το πρώτο ελληνικό γεύμα μαζί με την ελληνική μου οικογένεια ήταν υπέροχα. Τους αγαπώ τόσο πολύ, νιώθω συνδεδεμένος μαζί τους. Όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά κλάψαμε, αγκαλιαστήκαμε. Ο πατέρας μου όταν με συνάντησε με αγκάλιασε με φίλησε», επισημαίνει ο κ. Γκρέιτερ και προσθέτει:

«Όλη μου τη ζωή τόσο εγώ όσο και η αδερφή μου είχαμε υπέροχους θετούς γονείς αλλά πάντα ένιωθα ότι ανήκω κάπου αλλού. Όταν επισκέφθηκα τον μπαμπά μου και τις αδερφές μου, τις εξ αίματος, τότε ένιωσα ότι ανήκω κάπου. Βρήκα την οικογένειά μου», σημειώνει, ενώ υπογραμμίζει ότι το τεστ DNA επιβεβαίωσε λίγο αργότερα ότι επρόκειτο για τον βιολογικό του πατέρα.

«Νιώθω ευλογημένος. Όταν μίλησα πρώτη φορά με βιντεοκλήση με τον πατέρα μου, η αδερφή μου με ρώτησε αν έχω κάτι να πω στον πατέρα μου και χωρίς να το σκεφτώ του είπα σ’ αγαπώ, γιατί αυτό ένιωσα εκείνη την ώρα ότι ήταν το πιο σωστό που μπορούσα να πω. Και του το είπα και αρχίσαμε να κλαίμε. Το ένιωσα στην ψυχή και στην καρδιά μου. Έχω ταξιδέψει σε πολλές χώρες στη ζωή μου. Όταν επιστρέφω στην Ελλάδα και ακούω ελληνικά είναι σαν ποίηση για μένα», λέει ο κ. Γκρέιτερ στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ενώ εξηγεί ότι το 1977 που ήρθε για πρώτη φορά στην Ελλάδα έγραψε ποιήματα για την Ακρόπολη και τον Παρθενώνα.

«Κάθε φορά που βρίσκουμε ένα συγγενή υιοθετημένου παιδιού κλαίω»

Έχοντας συμβάλει στην επανένωση μιας ακόμη οικογένειας ενός παιδιού που γεννήθηκε στην Ελλάδα και υιοθετήθηκε στην Αμερική η πρόεδρος του «The Eftychia Project», Λίντα Κάρολ Τρότερ (ή Ευτυχία Νούλα) δεν μπορεί να κρύψει τη συγκίνησή της.

Στην περίπτωση του Στίβεν οι πληροφορίες που είχε συγκεντρώσει ο ίδιος την βοήθησαν να βρουν την άκρη του νήματος της ιστορίας του. Παράλληλα ανακάλυψαν ότι ο βιολογικός πατέρας του Στίβεν είχε ψάξει πριν πολλά χρόνια να βρει τα ίχνη του παιδιού του, δίχως αποτέλεσμα.

«Με ρωτάνε κάθε φορά αν θα κλάψω και ναι κλαίω κάθε φορά που βρίσκουμε κάποιον. Αφότου βρήκα την οικογένειά μου θέλω κάθε υιοθετημένο παιδί να την βρει, να βρει το κομμάτι που του λείπει, για το ποιος είναι και την ταυτότητά του. Συγκινήθηκα κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας στο “Μητέρα” ακόμη και αν δεν είχα φιλοξενηθεί εκεί. Κλαίω για την ευτυχία των άλλων» λέει.

«Κάθε παιδί αξίζει να προστατευθεί, να αγαπηθεί και να έχει κάποιον που να τον νοιάζεται», επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Κάρολ και προσθέτει ότι κάθε φορά προσπαθούν να μην εκθέσουν καμία οικογένεια δημόσια.

Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Αθήνα, Ελλάδα

Από αριστερά: Καλτσάς, Σταυρίδης, Μπερτσιάς, Κλεάνθης, Ψαρράς, Αλεξανδράτος, Χολέβας, Εσφόρμες;,Κατσαράς.

Βασίλης Μπάρλος, Κώστας Μπερτσιάς, Ελένη Μπάρλου

Στην εξήγηση έχουμε ένα προφανές γεγονός και δεν ξέρουμε τις αιτίες για τις οποίες συνέβη. Στη δικαιολόγηση προσπαθούμε να πείσουμε για κάτι που δεν είναι προφανές, δεν αποδέχονται όλοι, και επικαλούμαστε λόγους, δηλαδή θέσεις που οι συνομιλητές μας είναι πιο εύκολο να δεχθούν και από τους οποίους συνάγεται λογικά (και όχι αιτιακά) η θέση μας. Δίνουμε στη θέση μας δηλαδή περισσότερο βάρος προσθέτοντας λόγους, τους οποίους, εφόσον τους δεχθούν (έστω και προσωρινά) οι συνομιλητές μας, είναι στη συνέχεια υποχρεωμένοι, αν θέλουν να σκέφτονται λογικά, να δεχθούν και το συμπέρασμα, δηλαδή τη θέση που θέλουμε να υποστηρίξουμε.

Βάσω Κιντή

«Μη γράφετε έργα που απευθύνονται σε ένα συγκεκριμένο κοινό, έργα εμπορικά. Μπορεί αυτό το κοινό να μην υπάρχει όταν θα κυκλοφορήσουν εντέλει τα βιβλία σας», συμβουλεύει τους επίδοξους συγγραφείς η Χίλαρι Μαντέλ

•Το νοσοκομείο της Γάζας και η εκατόμβη είναι φρικαλεότητα.Αν είναι συνειδητή ενέργεια είναι έγκλημα πολέμου ολκής και ιδιάζουσας βαρύτητας.Δεν συμψηφίζεται νομικά και ηθικά με προγενέστερο αντιστοιχο ούτε από το οφθαλμον αντί οφθαλμου.Τελεία.
•Ποιος όμως ενέχεται γι αυτή τη βαρβαρότητα.Το Ισραήλ επικαλουμενο βίντεο ισχυρίζεται ότι πρόκειται για πύραυλο της ισλαμικής Τζιχαντ,οργάνωση φρίκης συμμαχου της Χαμάς.Η Χαμάς προκαλώντας κύμα κατακραυγής κατα του Ισραήλ στις ισλαμικές και όχι μόνο χώρες αποδίδει την ευθύνη στο Ισραηλ και τις ΗΠΑ αποδίδοντας τους περαιτέρω διαθέσεις γενοκτονιας.Ουδείς εξ ημων γνωρίζει τι πράγματι έχει συμβεί.Υποθέτω πως θα έχουμε καταιγισμό πληροφοριών ενθεν κακείθεν.
•Στα ανεξιχνίαστα εγκλήματα το πρώτο ερώτημα που τίθεται είναι το cui bono.Ποιος επωφελείται από το έγκλημα.Δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα απάντησης σε αυτό.Η Χαμάς από κάθε αποψη.Το Ισραήλ υφίσταται τεράστιου μεγέθους ήττα ,αν ευθύνεται εκ δόλου η βαρειας αμέλειας ,η και ηλιθιότητας ,και δη στρατηγικής φυσεως.Όχι μόνο χάνει το ηθικό πλεονέκτημα αλλά χάνει και την πρωτοβουλία των κινησεων σε ένα δαίδαλο διπλωματικων ενεργειών με κοινό μοτιβο την αποφυγή της κλιμάκωσης.
Αν όμως ευθύνεται,πράγμα πιθανότατο,απο την απάντηση στο cui bono ,η Χαμάς,αν είναι προβοκατσια χωρίς προηγούμενο τότε η εξάρθρωση της δεν είναι μόνο υπόθεση του Ισραήλ.Μετασχηματίζεται σε παγκόσμια υπόθεση.Η περιφρόνηση της ζωής είναι συστατικό στοιχείο αυτών των κινημάτων.
•Το τι έχει συμβεί αποκτά πολυ μεγάλη σημασία.Ο Μητσοτάκης πρέπει να σκεφτεί με μεγάλη προσοχη όχι την ουσία της στάσης του,αυτή είναι σωστή,αλλά το είδος και τη χρονοθετηση των κινήσεων του.
•Δυστυχώς είναι αναπόφευκτο.Ενός κακού μύρια έπονται.Και το ποιος ηρξατο χειρων αδίκων σχετικοποιειται μέσα στους ψυχρόαιμους συσχετισμους δυνάμεων που διαμορφωνονται.Ο Μπαιντεν θα είναι εκεί για 5 ωρες.Είναι βεβαιο πως μέσα στο AIr force 1 δεν θα έχουν ακόμα αποφασίσει τι θα πει.

Πάνος Μπιτσαξής

Όσο οι άνθρωποι είναι λίγο πολύ νέοι και η μουσική παρτιτούρα της ζωής τους δεν είναι παρά στους πρώτους της ρυθμούς, μπορούν να συνθέσουν μαζί και να ανταλλάξουν μοτίβα, αλλά, όταν συναντιόνται σε μια πιο ώριμη ηλικία η μουσική τους παρτιτούρα είναι λίγο πολύ συμπληρωμένη, και κάθε λέξη, κάθε αντικείμενο, σημαίνουν κάτι διαφορετικό στην παρτιτούρα του καθενός.

Μίλαν Κούντερα, ήταν διάσημος Τσέχος-Γάλλος συγγραφέας, μια φωτεινή προσωπικότητα στον κόσμο της λογοτεχνίας!

Ο τσοπάνος κάθεται και σκαλίζει την γκλίτσα του, όχι για να την κάνει σταθερότερη, αλλά ομορφότερη. Τούτο το «περιττό» που προστίθεται στο αναγκαίο, είναι η τέχνη.

Όλοι, ακόμα κι οι πρωτόγονοι, θα ‘θελαν τα πράγματα που χρησιμοποιούν, εκτός από χρήσιμα, να είναι και όμορφα, «εύμορφα» στα αρχαία ελληνικά, δηλαδή που έχουν καλή μορφή.

Με τον φίλο μου το Τάσο και στην πλάτη του ο Πρόεδρος!

ένα εξαιρετικό απόσπασμα από συνέντευξη Ελένης Γλύκατζη – Αρβελέρ από τα βιώματά της στην κατοχή

«Εκείνη την εποχή δεν έμενα σπίτι μου. Οταν πήγαινα, η μητέρα μου γνώριζε ότι την επομένη θα γινόταν διαδήλωση. Τους επισκεπτόμουν για να πλυθώ διότι δεν ήθελα να με βρουν σκοτωμένη βρώμικη. Προετοιμαζόμουν πάντα για την τελευταία πράξη. Αυτά τα γεγονότα βαραίνουν περισσότερο στη μνήμη μου. Μια φορά στη Γαλλία η Παμέλα Τσόρτσιλ Χάριμαν (σ.σ.: εξ απορρήτων συνεργάτις του πεθερού της, Ουίνστον Τσόρτσιλ), η οποία ήταν πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών, με ρώτησε τι μ’ έκανε αυτό που είμαι. Της λέω «η Κατοχή» και μου απαντά «κι εμένα». Εγώ στα 14 μου πήγαινα στο σχολείο πηδώντας πάνω στα πτώματα. Ακόμα δεν μπορώ καν να το περιγράψω. Αυτή είναι η ζωή μου. Εξοικειώθηκα με την ιδέα του θανάτου από νωρίς. Έτσι έμαθα να μην εντυπωσιάζομαι από τίποτα.»

Τεχνητός είναι ο μη φυσικός, αυτός που έχει φτιαχτεί ή κατασκευαστεί ως απομίμηση πράγματος που υπάρχει στη φύση: τεχνητή αναπνοή, τεχνητή βροχή, τεχνητή γλώσσα, τεχνητό γονίδιο, τεχνητή γονιμοποίηση, τεχνητός δορυφόρος, τεχνητή λίμνη, τεχνητός λόφος, τεχνητό μετάξι, τεχνητός μυελός των οστών, τεχνητός νεφρός, τεχνητή νοημοσύνη, τεχνητή οδοντοστοιχία, τεχνητό οφσάιντ.

Τεχνικός, από την άλλη πλευρά, είναι αυτός που έχει σχέση με την τεχνική, αυτός που αναφέρεται στις τεχνικές επιστήμες: τεχνική εκπαίδευση, τεχνικός έλεγχος, τεχνικό επιμελητήριο, τεχνικό επίτευγμα, τεχνικό έργο, τεχνικό θέμα, τεχνικός όρος, τεχνικό πρόβλημα, τεχνική πρόοδος, τεχνικός σχεδιασμός.

Μπορούμε, άραγε, ζώντας σε έναν άδικο κόσμο, να απολαμβάνουμε απενοχοποιημένα και δίχως να συναινούμε έστω αθέλητα στην αδικία, στην  ανισότητα και στην εκμετάλλευση;

Ο αιπόλος της Πάρνηθας ρωτά και απάντηση δεν περιμένει..

Ένας πολύ καλός φίλος του Ορεινού έστειλε το παρακάτω που είναι απόσταγμα ζωής!!

Τρία πράγματα στη ζωή δε γυρίζουν πίσω:

ο χρόνος, η κουβέντα που είπες και οι ευκαιρίες.

Τρία πράγματα μην αρνηθείς στη ζωή:

την ηρεμία, την ετοιμότητα και την ελπίδα.

Τρία πράγματα φθείρουν τη ζωή:

ο εγωισμός υπεροψία και ο θυμός.

Τρία κοσμήματα στολίζουν τη ζωή μας:

η αγάπη, η οικογένεια και οι αληθινοί φίλοι.

Τι να συζητούν τόσοι άνδρες;