ΟΡΕΙΝΟΣ

Είσοδος αγροκτήματος

photo by streethacker

•Δεν αντέχω το αναδημοσιεύω όλο.Το καταπληκτικό κείμενο της αριστερής ταυτότητας σε αντίθεση με τον «δεξιό» Κασσελακη.Copy right Ομπρέλα.Αθλοθετώ δείπνο σε όποιο/α με πείσει οτι κατάλαβε.Στο δείπνο θα αναγνωρίσω πανηγυρικά την πνευματική μου αδυναμία και θα του απονείμω το μεγαλόσταυρο του iq.

«με σαφή ταξική τοποθέτηση υπέρ των εργαζομένων και των λαϊκών τάξεων

με σαφή οικονομική και δημοσιονομική πολιτική ενάντια στις ανισότητες

με εναλλακτικό παράδειγμα παραγωγής και κατανάλωσης

με στρατηγικό στόχο τις δομικές μεταρρυθμίσεις που αλλάζουν την υπάρχουσα οργάνωση της κοινωνίας

με τολμηρή ριζοσπαστική πολιτική για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής με επίκεντρο πολιτικές δίκαιης μετάβασης στην πράσινη οικονομία

με ανάκτηση της στενής σχέσης με τα κινήματα προάσπισης των δικαιωμάτων (πρώτιστα των προσφύγων/-ισσών και το αντιρατσιστικό, της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, των αναπήρων, με το νεανικό αντιαυταρχικό κίνημα)

με ισχυρούς δεσμούς με το φεμινιστικό κίνημα

με οργανικούς δεσμούς με τα κινήματα της νέας γενιάς, τις προσδοκίες και τους αγώνες της για ένα αξιοβίωτο σήμερα και ένα καλύτερο αύριο σχεδιασμένο με τη δικιά της συμμετοχή με σαφείς θέσεις για τη διάκριση κράτους και εκκλησίας.»
•Bourdologie generale.Επιστήμονες στο είδος.Καθηγητές της κενολογιας.Με το Κασσελακη μπορείς να διαφωνησεις,μπορεί να μη γουστάρεις το στυλ και την προβολή της ιδιωτικής του ζωής.Όμως είναι καλύτερος γιατί παρά τα όσα του προσάπτουν οι ξεβολεμενοι του κόμματος κσι πολιτική άποψη έχει και καταλαβαίνεις τι σου λεει.Οι λοιποί νομίζουν οτι η απροσδιοριστία θα εκληφθεί ως σοφια.
Αλλά δεν είναι ότι δεν θέλουν.Δεν ξέρουν και οι ίδιοι τι θέλουν πέραν της παρουσίας τους.
•Εμπρός για το αξιοβιωτο σήμερα και το καλύτερο αύριο.Εμπρός της γης…

Πάνος Μπιτσαξής

13 τρισεκατομμύρια δολάρια !!!
κατέχουν 2700 άνθρωποι
Παγκοσμίως!
Αυτοί,πληρώνουν τους λιγότερους κατά πολύ προσωπικούς φόρους,επειδή ο πλούτος τους «στοιβάζεται» σε εταιρίες φαντάσματα.
Τα πιό πάνω και πολλά άλλα
συντελούν ώστε οι Κυβερνήσεις να καλούνται να ανοίξουν Μέτωπο κατά της Φοροδιαφυγής.
Τό φορολογικό Παρατηρητήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπολογίζει πως εάν επιβάλλετο μία εισφορά της τάξεως του 2%
στους εκατομμυριούχους αυτούς θα συγκεντρωνότανε το ποσόν των 250 δισεκατομμυρίων ετησίως.
Ε, τότε ας κάναμε κι εμείς έναν Ανδριάντα στους Επενδυτές ,όπως σκέφθηκε και είπε ο κ.Μητσοτάκης!

Δημήτρης Ρουχωτάς εκδότης -δημοσιογράφος

 

Όταν οι Ρωμαίοι κυρίευσαν τις Συρακούσες το 212 π.Χ., μετά από τριετή αντίσταση των Ελλήνων, κάποιοι Ρωμαίοι στρατιώτες μπήκαν στο σπίτι του Αρχιμήδη, και τον βρήκαν να σχεδιάζει κύκλους στο έδαφος. Ο Αρχιμήδης τους παρακάλεσε να τον αφήσουν να τελειώσει τη λύση κάποιου σπουδαίου προβλήματος που τον απασχολούσε, εξού και οι κύκλοι στο έδαφος.

Για αυτό και τους είπε το γνωστό «μη μου τους κύκλους τάραττε». Ο Ρωμαίος στρατιώτης όμως δυστυχώς και τους κύκλους του χάλασε, και τον Αρχιμήδη σκότωσε…!!!! Η φράση όμως έμεινε…

Θεόδωρος πρίν, Θεοδόσιος αὖθις

Η μονή του Οσίου Λουκά κοντά στο Στείρι της Βοιωτίας, η οποία απειλήθηκε από τις μεγάλες πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού, συνιστά έναν αληθινό θησαυρό για την ιστορία της βυζαντινής αρχιτεκτονικής και τέχνης. Εδώ μπορεί κανείς να αντιληφθεί, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, τον αισθητικό και συμβολικό κόσμο των εκκλησιών του μεσαιωνικού Βυζαντίου. Οι δύο ναοί –η Παναγία των μέσων του 10ου αιώνα και το καθολικό των αρχών του 11ου– οφείλονται σε μεγάλο βαθμό σε αρχιτέκτονες και καλλιτέχνες της Κωνσταντινούπολης. Τα μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη και ανάγλυφα της Παναγίας συνομιλούν με την κλασική αρχαιότητα αλλά μεταφέρουν και αραβικές επιδράσεις, σε μία ανεπανάληπτη για την εποχή ποιότητα. Το μεγάλο, πάμφωτο καθολικό είναι επενδεδυμένο με πολύχρωμες μαρμάρινες συνθέσεις στα δάπεδα και τους τοίχους, και διασώζει μερικές από τις σημαντικότερες ψηφιδωτές παραστάσεις της βυζαντινής τέχνης, σε ένα λιτό, γραμμικό ύφος, όπου ξεχωρίζουν τα γεμάτα εκφραστική δύναμη πορτρέτα μιας χορείας αγίων μοναχών.

Οι επιγραφές που συνοδεύουν το συγκρότημα των δύο κτηρίων είναι δυστυχώς πολύ λίγες — τουλάχιστον όσες έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα— και δεν βοηθούν στα αναπάντητα ακόμη ερωτήματα γύρω από την ίδρυση της μονής και τους συντελεστές της. Μέσα στο καθολικό διαβάζουμε σε μία πλάκα το όνομα ενός μοναχού Γρηγορίου, που δώρησε τη μαρμάρινη επένδυση των τοίχων, και την επίκλησή του, Χριστέ μοι δίδου ὀφλημάτων τὴν λύσιν. Την ίδια επίκληση απευθύνει o Γρηγόριος στον όσιο Λουκά, σε άλλη επιγραφή στον νάρθηκα του ίδιου ναού, τονίζοντας ότι προσφέρει το έργο τούτο, τὴν μαρμάρωσιν, ἐκ χειρῶν του. Τα δύο κείμενα είναι τυπικά του τρόπου με τον οποίο απευθύνονταν προς το θείον οι αφιερωτές ναών, εικόνων και άλλων αντικειμένων, ζητώντας πάντοτε ανταπόδοση για τη δωρεά τους – κατά κανόνα την άφεση των αμαρτιών τους και την προσωπική τους σωτηρία.

Στην ιδιαίτερα αξιόλογη συλλογή αρχιτεκτονικών μελών και γλυπτών που στεγάζεται στην τράπεζα της μονής, εκτίθεται μεταξύ άλλων μία ταφική επιγραφή σε μαρμάρινη πλάκα, ευανάγνωστη σχεδόν στο σύνολό της, με κάποια μικρά κενά. Πρόκειται για το επιτύμβιο επίγραμμα ενός μοναχού Θεοδοσίου, ο οποίος είχε ταφεί στο καθολικό ή σε άλλο σημείο του μοναστηριού, κάπου μέσα στον 11ο αιώνα. Στους στίχους του αναπτύσσεται ένα παιχνίδι αντιθέσεων ανάμεσα στην προηγούμενη, κοσμική ζωή του νεκρού, όταν λεγόταν Θεόδωρος, και στον μοναχικό του βίο, με το όνομα Θεοδόσιος.

☩ Τὰς κλήσεις πάσας φερωνύμως πλουτήσας
τάς τε γενικὰς καὶ τὰς ἐκ βασιλέως
ἐν τῷ ἐρᾶν με τεύξασθαι σωτηρίας
αἱ κλήσεις [……] μετημείφθησαν οὕτως·
Θεόδωρος πρίν, Θεοδόσιος αὖθις·
ἀνθύπατος δ’ α[………]τὸς μονάζων·
ὁ πατρίκιος, πατρικῶς ὑπηγμένος·
ὁ κατεπάνω, κάτω τῶν ὑψαυχούντων·
ὁ δέ γε βέστης, μύστης τριχινοφόρος,
οὐδὲν ἐπαγόμενος τῶν ὑπαρξάντων
τῆς λάρνακος πλὴν ἧς κέρδος οὐδὲν ἄλλο
τῶν ἐν τῷ βίῳ συγκάλυμμα θανοῦσι. ☩

Ο Θεοδόσιος απολάμβανε στην κοσμική του ζωή πλούτο και επίσημους τίτλους, ορισμένους από τους οποίους του είχε μάλιστα απονείμει ο αυτοκράτωρ των Ρωμαίων. Τα εγκατέλειψε όμως όλα, όταν πόθησε τη σωτηρία του. Εισερχόμενος στις τάξεις των μοναχών, άλλαξε το όνομά του από Θεόδωρος σε Θεοδόσιος και οι λαμπροί του τίτλοι –ἀνθύπατος, πατρίκιος, κατεπάνω, βέστης– έδωσαν τη θέση τους στην πνευματική και υλική ταπείνωσή του. Η αντίθεση μεταξύ των δύο καταστάσεων εκφράζεται πολύ ευρηματικά, με λέξεις που συνηχούν με εκείνες των τίτλων. Ο άλλοτε πατρίκιος υπακούει στους πατέρες· ο κατεπάνω τίθεται κάτω από τους αλαζόνες· ο βέστης γίνεται μύστης ντυμένος τρίχινα ρούχα. Ο Θεοδόσιος δεν φέρει πλέον μαζί του τίποτα από ό,τι υπήρξε άλλοτε και δηλώνει ότι εντέλει το μόνο κέρδος στη ζωή ήταν η λάρνακα –ο τάφος– που καλύπτει τους νεκρούς.

*

Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος· λεπτομέρεια από την ψηφιδωτή παράσταση της Σταύρωσης στο καθολικό της μονής του Οσίου Λουκά, πρώτες δεκαετίες του 11ου αιώνα.

*

Η αφοριστική φράση με την οποία κλείνει το επίγραμμα, δεν συνηθίζεται στις βυζαντινές ταφικές επιγραφές, όπου κυριαρχεί η προσδοκία για την άφεση των αμαρτιών και την αιώνια ζωή. Τη συναντούμε άλλη μία φορά, σε παρόμοια μορφή, χαραγμένη σε μαρμάρινη σαρκοφάγο του ίδιου αιώνα από την Αθήνα: Ὦ πῶς ἔδραμον οὐδὲν εὗρον τοῦ βίου τέλος | πλὴν τὴν λάρνακα καὶ λύσιν τῆς εἰκόνος. Αυτή η απαισιόδοξη προσέγγιση των ανθρώπινων πραγμάτων, που φαίνεται ότι πρέσβευε ο μοναχός Θεοδόσιος, αποτελεί μία εξαιρετικά σπάνια χαραμάδα αμφισβήτησης της απόλυτης πίστης των Βυζαντινών στη μετά θάνατον ζωή και την τελική Κρίση.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΛΛΗΣ

«Έλληνες θα ειπεί το πρωί να γελάς σαν παιδί. Το μεσημέρι να κουβεντιάζεις φρόνιμα. Και το δείλι να δακρύζεις περήφανα. Έλληνες θα ειπεί όσο ζεις, να δοξάζεις με τους γείτονες τον ήλιο και τον άνθρωπο. Και να παλεύεις με τους συντρόφους τη γη και τη θάλασσα. Και σαν πεθάνεις να μαζεύουνται οι φίλοι γύρω από τη μνήμη σου, να πίνουνε παλιό κρασί, και να σε τραγουδάνε:
“Τρεις αντρειωμένοι εβούλησαν να βγουν από τον Άδη.
Ένας το Μάη θέλει να βγει κι άλλος τον Αλωνάρη.
Κι ο Δήμος τ’ αγια-Δημητριού ν’ ανοίξει γιοματάρι…
Μια λυγερή τους άκουσε, γυρεύει να την πάρουν.
Κόρη, βροντούν τ’ ασήμια σου, το φελλοκάλιγό σου,
και τα χρυσά γιορντάνια σου, θα μας ακούσει ο Χάρος”.»

Δημήτρης Λιαντίνης (1942-1998)

1947

Ο Σοβιετικός αντιπρόσωπος Aντρέι Γκρομύκο θα δηλώσει από το βήμα του ΟΗΕ σχετικά με την ίδρυση Εβραϊκού κράτους:

«Θα ήταν αδικαιολόγητο να αρνηθούμε αυτό το δικαίωμα στον Εβραϊκό λαό ιδίως μετά από όλα αυτά που υπέστη στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο».

Είναι η μεγάλη έκπληξη στη συνεδρίαση του ΟΗΕ.

Η Σοβιετική Ένωση λέει ναι στην ίδρυση Ισραηλινού κράτους.

Ο αντιπρόσωπος του Ισραήλ Αμπί Εμπάν μένει εμβρόντητος.

Αυτή η αναπάντεχα ευνοϊκή τροπή των πραγμάτων ανοίγει το δρόμο για την πραγματοποίηση του Εβραϊκού ονείρου. Ο αραβικός κόσμος είναι σκυθρωπός. Όλα βέβαια δεν έχουν χαθεί τελειωτικά.

Ο ΟΗΕ βλέποντας τις τεράστιες αντιθέσεις και τον φανατισμό μεταξύ Εβραίων και Αράβων πριν πάρει την τελική απόφαση θα προσπαθήσει να καταλήξει σε ένα συμβιβασμό. Θα συστήσει μία ερευνητική επιτροπή με επικεφαλής τον Σουηδό διπλωμάτη Εμίλ Σάντρενγκ, η οποία για δύο μήνες θα μεταβεί στην Παλαιστίνη για να δει από κοντά την κατάσταση, να συνομιλήσει με τις δύο πλευρές και να συντάξει μία τελική έκθεση-πρόταση στον ΟΗΕ. Το καλοκαίρι του 1947 η επιτροπή καταφθάνει στην Παλαιστίνη. Οι Άραβες αρνούνται να συνεργαστούν μαζί της. Είναι ανένδοτοι· η Παλαιστίνη είναι η γη τους και η προοπτική ενός Ισραηλινού κράτος είναι αδιανόητη για αυτούς. Από την άλλη πλευρά ο Εβραϊκός πληθυσμός τους επιφυλάσσει μία ενθουσιώδη υποδοχή και ο Μπέν Γκουριόν τους εκθέτει όλα τα επιτεύγματα της εβραϊκής κοινωνίας σε ατμόσφαιρα γιορτής με χορούς και τραγούδια. Την βιομηχανία τους, την αγροτική ανάπτυξη, το εκπαιδευτικό τους σύστημα. Η επιτροπή δεν θα παραλείψει να παρατηρήσει την έντονη παρουσία των Βρετανικών στρατευμάτων. Συρματοπλέγματα, σημεία ελέγχου, φυλάκια, στρατιωτικά οχήματα· ένα αστυνομικό κράτος στην κυριολεξία.

Η εβραϊκή κοινότητα εκμεταλλευόμενη την παρουσία της επιτροπής του ΟΗΕ θα σκηνοθετήσει ένα γεγονός που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην περαιτέρω πορεία.

Στις 12 Ιουλίου 1947, ένα παλιό πλοίο εμφανίζεται στα ανοιχτά της Γάζας, το όνομα του «Exodus». (Η θρυλική ομώνυμη ταινία με ένα από τα πιο όμορφα σάουντρακ στην ιστορία της κινηματογραφικής μουσικής έχει σαν θέμα αυτό το γεγονός). Στο «Exodus» είναι επιβιβασμένοι 4500 Εβραίοι, όλοι επιζήσαντες των Γερμανικών στρατοπέδων συγκέντρωσης. Ο Μπεν Γκουριόν θέλει να εργαλειοποιήσει και να εκμεταλλευτεί την καταστολή τους από τους Βρετανούς κατά την άφιξή τους, οι οποίοι, όταν αντιλαμβάνονται το πλοίο στα ανοιχτά του λιμανιού, επεμβαίνουν για να αποτρέψουν την αγκυροβόληση· δημιουργούνται επεισόδια με νεκρούς και τραυματίες και όταν τελικά το πλοίο αγκυροβολεί με τη βοήθεια ρυμουλκών, οι Άγγλοι αμέσως μετά την αποβίβαση των επιβατών, τους επιβιβάζουν με τη βία σε πλοία-κελιά και τους στέλνουν αμέσως πίσω στη Γερμανία. Όλα αυτά μπροστά στα εμβρόντητα μάτια της επιτροπής του ΟΗΕ, η οποία έχει ειδοποιηθεί και παρευρίσκεται στο λιμάνι τη στιγμή της άφιξης του πλοίου παρακολουθώντας τα γεγονότα. Οι εικόνες συγκλονίζουν την επιτροπή και όλο τον δυτικό κόσμο. Το σκηνοθετικό τέχνασμα του Μπεν Γκουριόν αποδίδει τα μέγιστα.

Με την επιστροφή της στον ΟΗΕ η επιτροπή ανακοινώνει την πρότασή της:

1: Να σταματήσει άμεσα η βρετανική εντολή διακυβέρνησης στην Παλαιστίνη.

2: Να δημιουργηθούν δύο ανεξάρτητα κράτη ένα Παλαιστινιακό και ένα Εβραϊκό.

3: Η ζώνη της Ιερουσαλήμ θα είναι διεθνής.

Στην είδηση της πρότασης η Συρία, η Αίγυπτος και η Ιορδανία απειλούν με άμεσο πόλεμο σε περίπτωση που η πρόταση ψηφιστεί. Στην είδηση της απόφασης της επιτροπής τα υπόλοιπα Αραβικά κράτη ξεσηκώνονται· οι Άραβες όλων των χωρών διαδηλώνουν στους δρόμους και απειλούν με πόλεμο.

Ο Στάλιν νοιώθει ικανοποίηση για αυτές τις εξελίξεις· ο ξεσηκωμός των Αράβων ενάντια στην Δύση είναι μία ανέλπιστη τύχη που εξυπηρετεί τα σχέδια του.

Ο Τζωρτζ Μάρσαλ ανησυχεί για την στενότητα των σχέσεων Στάλιν-Σιωνιστών. Οι πιέσεις της διεθνούς εβραϊκής κοινότητας εντείνονται προς όλες τις κατευθύνσεις και κυρίως προς τους Αμερικανούς πριν την τελική ψηφοφορία.

Στις 11 Οκτωβρίου 1947, οι ΗΠΑ δηλώνουν επίσημα ότι θα ψηφίσουν υπέρ της δημιουργίας δύο ανεξάρτητων κρατών στον ΟΗΕ. Το ίδιο δηλώνει και η Σοβιετική Ένωση λίγο αργότερα, όπως και όλες οι χώρες- δορυφόροι της στο ανατολικό μπλοκ.

Στις 29 Νοεμβρίου 1947, ο ΟΗΕ συνεδριάζει και αποφασίζει την ίδρυση δύο ανεξάρτητων κρατών· 33 ψήφοι υπέρ, 13 κατά και 10 αποχές.

Οι Εβραίοι πανηγυρίζουν.

Οι Άραβες ξεσηκώνονται……

«Υπάρχουν αναρχικοί, άναρχα άτομα δεν υπάρχουν. Έχω τις προσωπικές μου αρχές που άλλες συμφωνούν κι άλλες δεν συμφωνούν με αυτές της κοινωνίας. Δεν είμαι απόλυτος πάνω σ’ αυτές τις αρχές. Είμαι ρευστός και αυτό εξαρτάται από την καθημερινή μου ζωή και από τις εμπειρίες. Για να μη γίνει ρευστότητα, διάλυση, αυτοκαταστροφή, ισορροπώ αυτή τη ρευστότητα με μια συνέπεια που φαίνεται στις σχέσεις μου με τους άλλους.»

Παύλος Σιδηρόπουλος

ήταν δισέγγονος του Ζορμπά, και έχει σπέρμα από την γενιά των Αλεξίου. Της Έλλης της Αλεξίου, η οποία ήταν θεία του. Κι έτσι είχε μέσα του τον διανοούμενο και τον αλήτη. Από τη σύγκρουση αυτών των δύο έβγαινε άλλοτε η καταστροφή κι άλλοτε η δημιουργία, όπως δήλωνε ο ίδιος..

Δημιουργία: ο καλύτερος τρόπος να απολαμβάνεις τη ζωή.

Απο αριστερά: Φιλίππου (Εθνική ασφαλιστικη), Βιδάλης (commercial Value), ?, Νανόπουλος (interamerican), Μπερτσιάς (interamerican), Ζορμπάς (Συνεταιριστική), Κωστόπουλος (Συνεταιριστική), Σπύρου (εκδότης), Χατζηγιάννης (ένωση ασφαλ. εταιριών).

Πελέ (1940 – 2022)

Ο Πελέ θεωρείται (κυρίως από τους παλαιότερους) ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του κόσμου. Οι πιο νέοι έχουν να προτείνουν τον Μαραντόνα και τον Κρόιφ και οι αρκετά νεώτεροι τον Μέσι και τον Ρονάλντο. Κανείς όμως ποδοσφαιρόφιλος δεν διανοείται να αφήσει εκτός οποιασδήποτε δεκάδας με τους ημίθεους της στρογγυλής θεάς τον Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα.

Αθλητής μετρίου αναστήματος (ύψος 1,73 μέτρα και βάρος 72 κιλά), συνδύαζε όλα τα γνωρίσματα ενός μεγάλου ποδοσφαιριστή: ακρίβεια στην πάσα, ισχυρό σουτ, απίθανη ντρίμπλα και προβλεπτικότητα στις κινήσεις των αντιπάλων του. Τον αποκαλούσαν «Perola Negra» («Μαύρο Μαργαριτάρι») και η ποδοσφαιρική του αίγλη τον κατέστησε εθνικό ήρωα της Βραζιλίας. Η απουσία της τηλεόρασης την εποχή που μεσουρανούσε το άστρο του φούντωσε ακόμη περισσότερο τον μύθο του.

Ο Πελέ γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 1940 στην πόλη Τρες Κορασόες (Τρεις Καρδιές) της πολιτείας Μίνας Ζεράις της Βραζιλίας. Ο πατέρας του Ζοάο Ράμος ντο Νασιμέντο ή Ντοντίνιο ήταν ποδοσφαιριστής σε μικρές ομάδες της περιοχής (με εξαίρεση ένα διάστημα στην Ατλέτικο Μινέιρο) και τον μύησε στα μυστικά της μπάλας. Το παρατσούκλι Πελέ, που δεν σημαίνει κάτι στα πορτογαλικά, του το κόλλησαν οι συμμαθητές του στο σχολείο, όταν είχε αποκαλέσει κατά λάθος Πελέ τον Μπιλέ τον τερματοφύλακα της Βάσκο Ντα Γκάμα που ήταν ο αγαπημένος του ποδοσφαιριστής.

Η ποδοσφαιρική σταδιοδρομία του άρχισε στην εφηβική ομάδα της Μπαουρού, στην πολιτεία του Σάο Πάουλο, όπου ο πατέρας του είχε κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Το 1956 η Σάντος εκτίμησε το ταλέντο του και τον ενέταξε στη δύναμή της. Με την ασπρόμαυρη φανέλα αγωνίστηκε στη θέση του επιθετικού μέσου, το διάστημα 1956-1974, σε 638 παιγνίδια επιτυγχάνοντας 619 γκολ. Με τη Σάντος ο Πελέ κατέκτησε 6 πρωταθλήματα Βραζιλίας και 6 διεθνείς τίτλους (3 Διηπειρωτικά και 3 Κόπα Λιμπερταδόρες). Στις 20 Νοεμβρίου 1969, στην 909η συμμετοχή του σε αγώνα Α’ Κατηγορίας της Βραζιλίας, σημείωσε το 1.000ό τέρμα του.

Την εποχή εκείνη δεν είχε δημιουργηθεί ακόμη το βραζιλιάνικο πρωτάθλημα. Έτσι η Σάντος, προσπαθώντας να εκμεταλλευθεί με τον καλύτερο τρόπο το «προϊόν της», έκλεινε φιλικούς αγώνες ανά τον κόσμο με αντάλλαγμα αρκετές χιλιάδες δολάρια. Σ’ ένα τέτοιο πέρασμά της από την Αθήνα, η Σάντος με τον Πελέ στη σύνθεσή της έπαιξε και με τις τρεις μεγάλες ομάδες του κέντρου. Νίκησε την ΑΕΚ με 3-0 και τον Παναθηναϊκό με 3-2, αλλά ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό με 2-1. Ήταν ένα κατόρθωμα κοσμοϊστορικής σημασίας, που αναφέρεται και στον ύμνο της ομάδας (…κι ακόμα σε θυμούνται η Σάντος κι ο Πελέ…).

Ο Πελέ έγινε παγκοσμίως γνωστός με την Εθνική Βραζιλίας, τη φανέλα της οποίας φόρεσε 92 φορές επιτυγχάνοντας 77 γκολ. Οδήγησε τη «Σελεσάο» στην κατάκτηση τριών Παγκοσμίων Κυπέλλων (1958, 1962, 1970) και στη μόνιμη κατοχή του επάθλου Ζιλ Ριμέ.

Το 1974 ο Πελέ ανακοίνωσε την απόσυρσή του από το ποδόσφαιρο, αλλά τον επόμενο χρόνο συμφώνησε να υπογράψει τριετές συμβόλαιο ύψους 7 εκατ. δολαρίων με την ομάδα «Κόσμος» της Νέας Υόρκης και να συμβάλλει στην προαγωγή τού αθλήματος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1977 κρέμασε οριστικά τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, αφού οδήγησε την ομάδα του στην κατάκτηση του πρωταθλήματος των ΗΠΑ. Με τους «Κόσμος» αγωνίστηκε σε 56 παιχνίδια, σημειώνοντας 31 γκολ. Συνολικά στην καριέρα του αγωνίστηκε σε 1363 αγώνες και πέτυχε 1281 γκολ, ρεκόρ ακατάρριπτο μέχρι σήμερα.

Ο Πελέ τιμήθηκε με πλήθος πολιτικών και αθλητικών βραβείων. Το 1994 ονομάστηκε πρεσβευτής καλής θελήσεως της UNESCO και το 1999 «Ποδοσφαιριστής του Αιώνα» από τη FIFA. Περιοδεύει συνεχώς στο κόσμο και φροντίζει πάντα να διατηρεί τη φήμη του αλώβητη. Στην προσωπική του ζωή είχε νυμφευτεί τρεις φορές και είχε αποκτήσει επτά παιδιά.

Ο Πελέ έφυγε από τη ζωή στις 29 Δεκεμβρίου 2022, σε ηλικία 82 ετών. Νοσηλευόταν σε νοσοκομείο του Σάο Πάολο με καρκίνο του εντέρου

Πηγή: https://www.sansimera.gr/

υπέροχα μέρη, αξίζει μια επίσκεψη!

ορεινός

Ορεινογραφίες

 

Με αφετηρία τη Πόμπια, φεύγουμε ακολουθώντας την παλιά διαδρομή προς το μοναστήρι Κουδουμά. Παλιά έκαναν τρεις μέρες να φτάσουν οι άνθρώποι απ’ το χωριό Πόμπια
Η οροσειρά Αστερούσια ή Κόφινας, ύψ. 1231μ., είναι μία μεγάλη σε μήκος αλλά χαμηλή οροσειρά της επαρχίας Μονοφατσίου, που οι πλαγιές της πέφτουν στο Λυβικό πέλαγος.
Με βάση το κεφαλοχώρι Πόμπια, οδηγούμεθα ανατολικά. Συναντάμε ένδειξη χωριό Αληθινή 2 χλμ. και Πλάτανος 7 χιλ. Θα καλύψουμε την παλιά διαδρομή, αυτή που έκαναν τότε με τα μουλάρια.
Καθώς διασχίζουμε το πεδίο, οι κορφές μπροστά μας είναι γυμνές με χαμηλή μακία, …. βράχια, με όμορφες γραμμές και σχήματα. Μια κορφή πάνω απ’ το χωριό Πόμπια είναι η Βίγλα 659 μ., Τσούρος 593 μ. Κ589 μ. και Βίγλα 685 μ. Το επόμενο χωριό είναι το Πέρι. Απ’ εδώ έχουμε μία πανοραμική άποψη της πεδιάδας της Μεσσαρά, με τις ελιές. Στην άκρη του χωριού Πέρι, τοποθεσία Δασάκι και συνεχίζουμε. Παλιά σπιτάκια, μικροί οικισμοί με πολλά παλιά στοιχεία ανάμεσά τους. Ξεχωρίζουν βρύσες, εκκλησιές, σπίτια μεσοπολέμου και παλιότερα χαμηλά ή αρχοντικά. Απ’ εδώ βγαίνουμε σε πιο κεντρικό δρόμο, όπου Πλάτανος 4 χλμ. και Λέντας 20 χιλ. Μοίρες 4 χιλ. και Μάταλα 20 χλμ. πίσω μας.

_{Στα Αστερούσια του νομού Ηρακλείου}

Η περιοχή της οροσειράς Αστερούσια είναι πολύ ιστορικό κομμάτι από παλιά και στην αρχαιότητα ήταν ένα κομμάτι πολύ πυκνοκατοικημένο. Πίσω απ’ τα Αστερούσια βρίσκεται το επίνειον της Γόρτυνος Λεβήν, ο σημερινός Λέντας, με τα ερείπια του περίφημου αρχαίου Ασκληπιείου.
Συνεχίζουμε και περνάμε το χωριό Πλάτανος. Πλησιάζουμε το επόμενο χωριό Πλώρα, 2 χλμ. δεξιά στην εκκλησία, και τα κορίτσια, που ρωτάμε για τον Κόφινα μάλλον τα μπλέξαμε!. Ακολουθούμε την οδό Αστερουσίων και διασχίζουμε το χωριό. Είναι ωραίο χωριό με παλιά σπίτια άλλα ερειπωμένα, γερό χωριό καμωμένο από πέτρα. Στην συνέχεια φτάνουμε σε διασταύρωση, όπου έχουμε δεξιά ένδειξη για το χωριό Αντισκάρι 11 χλμ. και Πλατιά Περάματα 17 χλμ. (μέσω Αγίου Κυρίλλου). Στην ευθεία, Απεσωκάρι 1 χλμ. Για Λέντα πάει αριστερά, διχαλώνει. Βγαίνουμε από το χωριό Πλώρα και διαβάζουμε Μιαμού 11 χλμ. (από τον κόμβο του χωριού Απεσωκάρι), Κρότος 14 χιλ. Λέντας 25 χλμ. στα δεξιά. Αγιος Κύριλλος 7 χλμ., και Μονή Απεζανού 10 χλμ. πίσω μας. Συνεχίζουμε αριστερά στον κόμβο για το χωριό Απεσωκάρι, όπου και φτάνουμε. Κάνουμε φώτο της εκκλησίας της Παναγίας και το παλιό εργοστάσιο, σήμερα καφενείο (ανακαινισμένο), στενόμακρο και πίσω ο ορεινός όγκος των Αστερουσίων. Στην συνέχεια φτάνουμε στο χωριό: Φλιαθιάκες και ένδειξη για Βασιλικά Ανώγεια, ευθεία επάνω 3 χλμ. Φτάνουμε στο χωριό Βασιλικά Ανώγεια και στην είσοδο του χωριού, επάνω δεξιά συστάδα από παλιά σπίτια εντυπωσιακά. Δίπατα σπίτια με οντά, πολύ όμορφα. Στην συνέχεια περνάμε το χωριουδάκι Καμβύλα, σπίτια παλιά με αυλές, και γεμάτα παλιά στοιχεία που κρατούν ακόμη την εικόνα τους. Οι πόρτες, τα παράθυρα, τα ρείθρα τους, στοιχεία πολύ εντυπωσιακά που αμέσως ξεχωρίζουν. Να όπως αυτό το παλιό λιοτρίβι, πέτρα, η γούρνα και πιο κει η θολωτή διπλή βρύση-στέρνα. Αυτές οι βρύσες είναι πολύ αξιόλογες, εντυπωσιακές, με στοιχεία ανατολής και ενετικά. Φωτογραφίζω την πόρτα του 1919, όπως γράφει. Εντυπωσιακές καμινάδες στα σπιτάκια. Φτάνω στο χωριό Βασιλική, όπου στη συνέχεια συναντάμε κόμβο και διαβάζουμε: Κρότος 8 χιλ. και Λέντας 15 χιλ. Ενδεικνυόμενη διαδρομή: για σύντομη και «καθαρή» προσέγγιση της κορφής των Αστερουσίων, Κόφινας, ύψ. 1.231 μ. είναι: Μοίρες – Άγιοι Δέκα και απ’ εκεί στην Βαγιονιά – Λούκια – Καπετανιανιά, απ’ όπου πορεία για την κορφή Κόφινας των Αστερουσίων.
Οδηγούμεθα στο χωριό Λούκια, δεξιά 8 χιλ. Μπαίνουμε στο χωριό, που είναι απλωμένο, στους πρόποδες της οροσειράς και από πάνω αριστερά υπάρχει ένα εντυπωσιακό βραχώδες σύμπλεγμα, το Μάρμαρο, ύψ. 900μ. Στη συνέχεια συναντάμε πινακίδα, που αναφέρει: Ασήμι 15 χιλ. Και Πύργος 20 αριστερά. Κουμάσα 2 χιλ δεξιά, συνεχίζουμε ευθεία, όπου Καπετανιανά 8 χιλ. και Άγιος Ιωάννης 15 χιλ. Διαβάζουμε πινακίδα σχετικά με τις εργασίες διάνοιξης και βελτίωσης του δρόμου: Λούκια – Καπετανιανά 36.000.000 δρχ. Το πεδίον είναι γυμνό, αλλά όμορφο, θυμάρι και χαμηλή βλάστηση, ντάλα καλοκαίρι, δύο αρπακτικά πετούν από ψηλά μας στην κορφή. Ανεβαίνουμε πια στην οροσειρά των Αστερουσίων, σε καινούργια άσφαλτο, εκκλησάκι, άσπρο θολωτό. Εντυπωσιακά φοντάρουν αυτά τα κτίσματα στο σκληρό – γυμνό και παράξενο ολόγυρα πεδίο και πίσω τα χαρακτηριστικά βράχια Μάρμαρο. Στη συνέχεια συναντάμε βρυσούλα, Στυλιανός Αποστολάκης, 1991, όμορφη, παλιά δεξιά στον δρόμο. Γίδια γύρο μας, φωτογραφίζουμε την κορφή του Κόφινα. Απ’ εδώ ένας δρόμος φεύγει και οδηγεί αριστερά στο εκκλησάκι και πιο πίσω η εντυπωσιακή κορφή Κόφινας.

_{Όρνια στα Αστερούσια}

Φτάνουμε στο χωριό Καπετανιανά, ένα πολύ όμορφο χωριό, ορεινό, που κρατάει ακόμη τα στοιχεία του απομονωμένου χώρου. Οικισμός με σπίτια παλιά, πέτρινα, γκρέμια, μπαχτσέδες, και ένας δρόμος – πάει δεν πάει – κατά μήκος του φαραγγιού, που βγάζει στην παραλία της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου. Απ’ το χωριό και κάτω, πεζούλια κλιμακωτά, βγαίνει σε ρεματιά, όαση από βλάστηση (παρουσία νερού), μονοπάτι παλιό, κάνει σκάλα και καταλήγει στον Άγιο Ιωάννη. Συνεχίζουμε πάνω απ’ το χωριό και κινούμεθα προς την ψηλή κορφή, μέσω χωματόδρομων, όπου η πορεία μας γίνεται μέσα από δρόμους που ελίσσονται επί της κορυφογραμμής. Καθώς κινούμεθα ανατολικά, πέφτουμε πάνω σε κοινωνία από 80! Όρνια (προσπάθησα να τα μετρήσω) τους μέτρησα τους γυπαετούς, δίπλα στην ποτίστρα. Εδώ πρέπει να είναι μία απ’ τις κυριότερες εστίες συγκέντρωσης των αρπακτικών, όπου ο τόπος απομονωμένος, τα κρατάει. Το θέαμα είναι εντυπωσιακό, ποτέ άλλοτε δεν είχα δει τόσα πολλά αρπακτικά, να είναι καθισμένα στην ποτίστρα και πηγή στην και μόλις σκάμε μύτη αμέριμνοι – πού να φανταστούμε τι μας περίμενε δίπλα μας – νάσου και απογειώνονται όλα, μαύρισε ο ουρανός, σκοτείνιασε ο τόπος, καθώς είναι μεγάλα πουλιά. Το εντυπωσιακά ωραίο ήταν ότι πετούσαν χαμηλά, σχετικά κοντά μας Απίστευτες εικόνες, μείναμε εκεί αποσβολωμένοι, αμίλητοι..
Συνεχίζουμε επί της κορυφογραμμής, όπου συναντάμε ξύλινη πινακίδα, που αναφέρει Κουδουμά αριστερά και δεξιά ένδειξη για την ανάβαση της κορφής. Φτάνοντας στο τέλος της δεξιάς πορείας μας, όπου ξωκλήσι, απ’ εδώ θα ανέβουμε στην κορυφή του Κόφινα Αστερουσίων.

_{Σύγκριση στα Αστερούσια}

Ανάβαση κορφή Κόφινας 1.231μ. Αστερουσίων,
Ακολουθώντας τα σημάδια, αρχικά ανεβαίνουμε ένα σαθρό πετρώδες πεδίο μέχρι να φτάσουμε στα ριζά των βράχων. Η διαδρομή είναι σημαδεμένη και εντυπωσιακή, διότι θυμίζει κάτι από όρος Σινά και κάποια απ’ τα βουνά της Ελλάδας, όπου τα τελευταία μέτρα για την κορφή, χρειάζεται να βάλει κανείς και το χέρι του. Είναι σημαδεμένη με μεγάλα σημάδια η πορεία – όπου αυτή γίνεται ανάμεσα από βράχια – ανεβαίνοντας και περνώντας «πόρτες» διαδοχικές. Η διαδικασία της ανάβασης, απ’ τα ριζά των βραχωμάτων κρατά 00.20 – 00.30ω. και ακολουθώντας τα σημάδια σε φέρνει στο επάνω ομαλό πλάτωμα της κορφής, όπου εξωκλήσι πολύ όμορφο. Λόγω του ότι είναι νότια και αμέσως μετά την θάλασσα, ο καιρός το πιάνει και γι’ αυτό διαθέτει και αλεξικέραυνο. Το μέρος είναι εντυπωσιακά όμορφο, καθώς στα πόδια σου απλώνονται όλα τα νότια παράλια της Κρήτης, κάτω φαίνεται η όαση που φωλιάζει το μοναστήρι του Κουδουμά και πάει λέγοντας. Το εκκλησάκι είναι αφιερωμένο στον Τίμιο Σταυρό.
Επιστρέφουμε απ’ την κορφή του Κόφινα, απ’ την ίδια διαδρομή και κατεβαίνουμε στο εκκλησάκι της βάσης. Εδώ σταματούν οι προσκυνητές, που έρχονται στη γιορτή του Σταυρού για να ανέβουν στην κορφή του. Οικογένειες, παιδιά έχουν τάμα και πραγματώνουν κάθε χρόνο την ανάβαση στην κορφή, σκαρφαλώνοντας μέσα απ’ το βραχώδες πεδίο, γι’ αυτό και τα σημάδια στα βράχια, είναι ανθρώπινα, δεν είναι ορειβατικά.
Καλή η κορυφή αλλά το μάτι μας έσκυψε χαμηλά στην ρεματιά, εκεί που είναι το μοναστήρι του Κουδουμά.

Συνεχίστε την ανάγνωση του “Στον Κόφινα, 1.231μ. Αστερουσίων Ν. Ηρακλείου (Ορεινογραφίες)”

 

Εσφόρμες, Παπαγιαννόπουλος, Μπάρλος, Μπερτσιάς

Ψαρράς,Μπερτσιάς, Τσαμπούκος, Βασιλάτος

Στη φιλοσοφία κάνουμε τη διάκριση μεταξύ εξήγησης (explanation) και δικαιολόγησης (justification- οι νομικοί στην Ελλάδα το λένε συνήθως αιτιολόγηση, κατά τη γνώμη μου κακώς).

Σε αυτή τη διάκριση αντιστοιχεί μία άλλη: αιτίες (causes) / λόγοι (reasons). Όταν επιχειρούμε μία εξήγηση ψάχνουμε τις αιτίες που συνέβαλαν ώστε να συμβεί κάτι. Π.χ., βλέπουμε κάποιον πεσμένο στον δρόμο και ψάχνουμε την εξήγηση (explanation) για αυτό που βλέπουμε. Λιποθύμησε; Τον χτύπησε αυτοκίνητο; Τον έσπρωξε κάποιος; Τον μαχαίρωσε; κλπ. Ή έχουμε ένα αεροπορικό δυστύχημα. Τι έφταιξε; Ποιες είναι οι αιτίες που έπεσε το αεροπλάνο;

Στη δικαιολόγηση μάς ενδιαφέρει να υποστηρίξουμε μία θέση για να πείσουμε τους άλλους ότι είναι σωστή και επικαλούμαστε λόγους. Λέμε π.χ., ότι πρέπει να αναθεωρηθεί το άρθρο 16 διότι δεν συμβιβάζεται με άλλες αρχές της δημοκρατίας μας, διότι η κατάργησή του θα δώσει περισσότερες επιλογές στους πολίτες, θα βελτιώσει την κατάσταση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, κλπ. Ή λέμε ότι δεν πρέπει να αναθεωρηθεί διότι θα εμπορευματοποιηθεί η εκπαίδευση, κλπ.

Βάσω Κίντή, καθηγήτρια φιλοσοφικής

Αυτός που δεν είναι όμορφος στα 20, ούτε δυνατός στα 30, ούτε πλούσιος στα 40, ούτε σοφός στα 50, ποτέ δεν θα γίνει όμορφος, δυνατός πλούσιος και σοφός…

George Herbert, Άγγλος ποιητής

Ένας άνθρωπος που είναι καλός μαζί σου αλλά αγενής με τον σερβιτόρο, δεν είναι καλός άνθρωπος….

Ο πόνος για μια μάνα που χάνει το παιδί της, είναι ο ίδιος. Δεν έχει σημασία αν είναι Εβραία η Παλαιστίνια (Στην Παλαιστίνη ζει και η Εβραία, αλλά τέλος πάντων). Για τις μάνες που τους στέρησαν τα παιδιά τους στι 7 Οκτωβρίου οι ΝΑΖΊ της Χαμάς, δεν έγινε ούτε μια διαδήλωση. Οι Έλληνες Προοδευτικοί διανοούμενοι, κλαίνε μονάχα για τις μανάδες των παιδιών της μιας πλευράς της Παλαιστίνης… Κολλάνε ένσημα προοδευτικότητας φαίνεται!

Δημήτρης Κανελλόπουλος συγγραφέας

Αγνόησε το 99% των συμβουλών που σου δίνουν οι άλλοι. Θα ακούσεις πολλές συμβουλές κατά την διάρκεια της διαδρομής σου. Τις περισσότερες από αυτές δεν πρέπει να τις ακούσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι που στις λένε έχουν κακές προθέσεις. Ωστόσο μπορεί να μην βρίσκονται στην θέση που θες να πας εσύ. Απέφυγε να ακούς συμβουλές από ανθρώπους που βρίσκονται σε διαφορετικό σημείο από εκείνο που θες να φτάσεις. Μπορεί οι συμβουλές και οι απόψεις τους να βρήκαν εφαρμογή στην δική τους ζωή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα ταιριάζουν και στην δική σου….