1992. Στελέχη ελληνικών ασφαλιστικών εταιριών στην Μαδρίτη.

Κ. Τσαμπούκος, Δούκας Παλαιολόγος, Χ. Σταυρίδης, Τ. Λυσιμάχου, Ν.Πάπας, Α.Κατσαράς, Κ. Μπερτσιάς, Π. Καραλής, Γ. Ψαρράς, Σ. Αλεξανδράτος, Μ. Ανδρόνικος, Κ. Χολέβας

Με την παρουσία του Δημάρχου Τανάγρας Β. Περγάλια και των τοπικών αρχόντων σήμερα στα Σκούρτα τιμήσαμε τον οπλαρχηγό Αθανάσιο Σκουρτανιώτη και τους 70 πολεμιστές του που έπεσαν στο πεδίο της μάχης στο ολοκαύτωμα της Αγίας Σωτήρας Μαυροματίου στις 26 Οκτωβρίου του 1821.
Αιώνια τους η μνήμη.

Μετά τον εκκλησιασμό στο ναό του Αγίου Δημητρίου στα Σκούρτα Βοιωτίας στρώθηκε πλούσιο τραπέζι προς τέρψη των πιστών .

«Του είπα εδώ είν’ αλλιώς τα πράγματα, κύριε,
δεν κυβερνάνε πάντοτε σοφοί,
πολλές φορές κυβερνάνε αλητήριοι,
αρκετές φορές κυβερνάνε και τρελοί!»

Στην Λάρισα το 1994 στην παρουσίαση των κινητών μονάδων αποζημιώσεων και στο λανσάρισμα από την interamerican της πρωτοποριακής υπηρεσίας autohelp μετέπειτα αντιγράφηκε από όλη την ασφαλιστικη αγορά με το όνομα φροντίδα ατυχήματος!

Η φροντίδα ατυχήματος προσέδωσε στις ασφαλίσεις αυτοκινητων ιδιαίτερη αξία αναβαθμίζοντας την παρεχόμενη εξυπηρέτηση και μάλιστα ακριβώς μετά απο ένα ατύχημα!

Πράγματι ήταν μια σημαντική καινοτομία της interamerican του Δημήτρη Κοντομηνά που στην φωτο πλαισιώνεται από Μίνο Μωϋσή (δεξιά), Γιώργο Ψαρρά και Κώστα Μπερτσιά (αριστερά). Διακρίνονται ο Κ Μπίρταχας και Αλέξανδρος Γεωργιάδης.

Θεσσαλονίκη

Ἀ­ρί­στη Τριανταφυλλίδου-Τρεν­τέλ

Ὁ χο­ρὸς τοῦ Ζα­λόγ­γou

ΠΙΣΤΕΥΕ ὅ­τι ἦ­ταν πα­σι­φί­στρια, ὅ­τι κα­τα­δί­κα­ζε κά­θε μορ­φὴ βί­ας. Ὅ­ταν ἔ­μα­θε γιὰ τὴν ἐ­πί­θε­ση τῆς Χα­μᾶς στὸ Ἰσ­ρα­ήλ, πρῶ­τα σκέ­φτη­κε τὸν Δα­βὶδ καὶ τὸν Γο­λιὰθ —μό­νο ποὺ ὁ Γολιὰθ ὅ­λως πα­ρα­δό­ξως δὲν ἦ­ταν Ἰσ­ρα­η­λί­της— με­τὰ ἄ­κου­σε κραυ­γὲς καὶ ἀ­λα­λαγ­μούς, κα­τό­πιν εἶ­δε τὴν ἀ­πελ­πι­σί­α, τὸ μί­σος, τοὺς νε­κρούς, καὶ ἀ­μέ­σως ἦρ­θαν οἱ φω­νὲς τῶν Φι­λι­σταί­ων καὶ ἡ ἐκ­δί­κη­ση τοῦ ἀ­νί­κη­του Γο­λιάθ. Τό­τε ἡ φω­νὴ βο­ῶν­τος στὴν ἔ­ρη­μο τῆς δι­και­ο­σύ­νης ἀ­πεί­λη­σε νὰ τὶς σπά­σει τὰ τύμ­πα­να. Ὅ­λα ἦ­ταν ἀ­νά­πο­δα.

       Ἔ­τσι θυ­μή­θη­κε τὶς Σου­λι­ώ­τισ­σες καὶ τοὺς Σου­λι­ῶ­τες. Τὴν εἶ­χαν πο­λὺ προ­βλη­μα­τί­σει στὸ Γυ­μνά­σιο. Αὐ­τὴ θὰ ἔ­ρι­χνε τὰ παι­διά της στὸ γκρε­μό; Τί εἴ­δους ἡ­ρω­ι­σμὸς ἦ­ταν αὐ­τός; Πῶς ἀ­πο­φά­σι­ζαν γιὰ αὐ­τά; Μιὰ χα­νού­μι­σα ἡ ἕ­νας γε­νί­τσα­ρος δὲν ἦ­ταν κα­λύ­τε­ρα ἀ­πὸ ἕ­να παι­δὶ νε­κρὸ μὲ ἐ­κτε­λε­στῆ τὸν ἴ­διο του τὸν γο­νιό; Δὲν θυ­μό­ταν νὰ εἶ­χε προ­βάλ­λει ἀν­τίρ­ρη­ση στὴν τά­ξη, ἀλ­λὰ δὲν δέ­χτη­κε τὴν ἐ­πί­ση­μη ἐκ­δο­χή. Ἴ­σως γιὰ αὐ­τὸ οἱ Σου­λι­ῶ­τες τῆς ἔ­γι­ναν γιὰ ἀρ­κε­τὸ και­ρὸ ἔμ­μο­νη ἰ­δέ­α. Θρύ­λος, ξε­θρύ­λος, αὐ­τὴ δὲν θὰ χό­ρευ­ε τὸν χο­ρό. Θὰ ἔ­δι­νε τὸ παι­δί της στοὺς Τούρ­κους. Δὲν ἦ­ταν καὶ αὐ­τὸ ἡ­ρω­ι­σμός; Τε­λι­κὰ τὶς ξέ­χα­σε. Ἄλ­λα αἰ­νίγ­μα­τα, πι­ε­στι­κὰ καὶ αὐ­τά, πῆ­ραν τὴν θέ­ση τους. Οὔ­τε χρει­ά­στη­κε βέ­βαι­α νὰ τὶς θυ­μη­θεῖ. Προ­στα­τευ­τι­κὸς καὶ ὁ πα­σι­φι­σμός.

       Μὲ τὶς Σου­λι­ώ­τισ­σες στὸ μυα­λὸ ἐ­πέ­στρε­ψε στὸ μα­κε­λει­ό. Στὴν Γά­ζα ὅ­λοι χό­ρευ­αν τὸν χο­ρό. Ἤ­θε­λαν, δὲν ἤ­θε­λαν. Ἔ­τσι φαί­νε­ται ὅ­τι ἔ­σπα­γαν οἱ πο­λι­ορ­κη­μέ­νοι τὸν κλοι­ό. Χο­ρεύ­ον­τας στὸ σκο­τά­δι. Ἔ­τσι θυ­μή­θη­κε καὶ τὸν Σο­λω­μό. Ἀ­πὸ τὸ σχο­λεῖ­ο εἶ­χε νὰ τὸν δι­α­βά­σει. Ἔ­τρε­φε κά­ποι­α προ­κα­τά­λη­ψη γιὰ τοὺς ἐ­θνι­κοὺς ποι­η­τές. Νὰ σκο­νί­ζε­ται τὸν ἄ­φη­σε πί­σω στὸ πα­τρι­κό της σπί­τι μα­ζὶ μὲ τὶς Σου­λι­ώ­τισ­σες. Οἱ βομ­βαρ­δι­σμοὶ τὴν αἰφ­νι­δί­α­σαν. Μα­ζὶ μὲ τὶς Σου­λι­ώ­τισ­σες ἔ­κα­ναν ἕ­φο­δο στὸ μυα­λό της. Οἱ βομ­βαρ­δι­σμοὶ στὸν τύ­πο χει­ρό­τε­ροι ἀ­πὸ τοὺς ἄλ­λους. Ἐ­ρεί­πια καὶ ἡ ἀ­λή­θεια. Βομ­βάρ­δι­σαν καὶ τὴν δι­κή της.

 

Ἀ­ΡΊ­ΣΤΗ ΤΡΙ­ΑΝ­ΤΑ­ΦΥΛ­ΛΊ­ΔΟΥ-ΤΡΕΝ­ΤΈΛ (ΘΕΣ­ΣΑ­ΛΟ­ΝΊ­ΚΗ, 1958). ΖΕΙ͂ ΣΤῊ ΓΑΛ­ΛΊ­Α. ΔΙ­ΔΆ­ΣΚΕΙ ΣΤῸ ΠΑ­ΝΕ­ΠΙ­ΣΤΉ­ΜΙΟ ΤΟΥ͂ ΜΈΝ. ΓΡΆΦΕΙ ΣΤᾺ ΕΛΛΗΝΙΚᾺ ΚΑῚ ΣΤᾺ ἈΓΓΛΙΚΆ. ΔΗΜΟΣΊΕΥΣΕ ΤῊΝ ΣΥΛ­ΛΟ­ΓΉ ΔΙ­Η­ΓΗ­ΜΆ­ΤΩἌΡΤΕ­ΜΙΣ (ἘΚΔ. ἨΡΙ­ΔΑ­ΝΌΣ, 2010). ΤΕ­ΛΕΥ­ΤΑΙ͂Ο ΒΙ­ΒΛΊ­Ο ΤΗΣONE

Να φοβάσαι την ζήλια του κομπλεξικού ανθρώπου

Ο κομπλεξικός είναι ο εχθρός του κακού! Ο κακός είναι κακός, φαίνεται.

Η έτερη προσωπικότητα, αυτή του κομπλεξικού είναι σαφώς πιο επικίνδυνη.

Εμφανίζεται πάντα με το μανδύα του απόλυτα νορμάλ ανθρώπου. Ενίοτε του cool.

Άνθρωπος με ενδιαφέροντα και με αστείρευτες απορίες περί της προσωπικής σου ζωής.

Αυτό σε συγκινεί.

Μα τόσο ενδιαφέρον πια…;

Σαφώς και ενδιαφέρεται.

Να σου κάνει την προσωπική ζωή κόλαση!

Δεν τον υποψιάζεσαι με την πρώτη, γιατί η φιλική του διάθεση λειτουργεί σαν καθρέφτης…

τυφλώνει!

Αν είσαι από την φύση σου φιλικός και ευπροσήγορος χαρακτήρας, την πάτησες!

Οι προθέσεις του δεν είναι απαραίτητα κακές προς εσένα, μην το παίρνεις προσωπικά.

Είναι απλά πολύ καλές απέναντι στον εαυτό του.

Και επειδή ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό σ’αυτήν την προσωπικότητα. Κατά την άποψή του πάντα…

Η δική σου αξιοπρέπεια όμως και η προσωπικότητα σου τσαλακώνονται με την ευκολία που τσαλακώνεται το χαρτί κουζίνας.

Το πρόβλημα (το δικό σου τουλάχιστον, γιατί το δικό του δεν είναι μόνο ένα) ξεκινά όταν ανακαλύπτεις μια τραγική και αδικαιολόγητη μεταστροφή της συμπεριφοράς των άλλων απεναντί σου, και ενώ διερωτάσαι ωσάν τον Αρειανό τί κάνεις λάθος, ξαφνικά μια λαμπρή εικόνα σε ξυπνάει από τον λήθαργο.

Ο διεστραμμένος του εγκέφαλος έχει κάνει το θαύμα του.

Εσύ ως κλασσικός ανυποψίαστος, συνεχίζεις να μιλάς για τη ζωή σου μέχρι την συμπαντικά κομβική στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι για να σταματήσει να σε μισεί ο πλανήτης, καλύτερα να μασάς…

Τα όσα λες μεταφέρονται με την ταχύτητα του φωτός, ελαφρώς πιο πικάντικα και βαρέως πιο διαστρεβλωμένα.

Τί του φταίει;

Χαμηλή αυτοεκτίμηση, άσχημα παιδικά χρόνια, ελλιπής προσοχή της οικογένειας, η άτιμη η κενωνία και πολλά πολλά άλλα που μπορούν να τραυματίσουν την ψυχή ενός ανθρώπου στην τρυφερή ηλικία των παιδικών του χρόνων.

Που συναντάς τον κομπλεξικό;

Παντού! Πιο επικίνδυνο είδος είναι αυτό του best-friend!

Πως τον αναγνωρίζεις;

Η δημόσια εμφάνισή του, επιφανειακά δείχνει άψογη με βάση τα πρότυπα του καθωσπρεπισμού και βασικά είναι τέλειος.

Όμως τον αναγνωρίζεις όταν ξεσκεπάζεται στις μικρές λεπτομέρειες, όταν χαμηλόφωνα μπαίνει στις συζητήσεις και εμπιστευτικά εκτοξεύει τα βέλη του.

Παρατηρήσεις που χαρακτηρίζονται από πικρά και γεμάτα πονηριά σχόλια.

Άδικος στους χαρακτηρισμούς και μικρός στην επιμονή ενασχόλησης με τις πράξεις του άλλου.

Του άξιου.

Ο κομπλεξικός δεν μπορεί, και δεν θα μπορέσει ποτέ, να φτάσει στο μεγαλείο και την απλότητα του χαρισματικού ή απλώς φυσιολογικού ανθρώπου.

Έχει επίγνωση της ανυπαρξίας του, δεν μπορεί να το χωνέψει και αναγκαστικά επιλέγει ανέντιμα μέσα για να τον πολεμήσει.

Η συμπεριφορά του είναι προβληματική κρύβοντας μία διαταραγμένη προσωπικότητα.

Ξεχωρίζει με την μανία που έχει στο να κρίνει και να μην έχει άλλη απασχόληση από την μόνιμη ματιά πάνω στις πράξεις των άλλων.

Ο κομπλεξικός κουβαλάει, μόνιμα στην καμπούρα του, την ανεπάρκεια του και υποφέρει οικτρά.

Έχεις παρατηρήσει ποτέ κομπλεξικό άνθρωπο να παραδέχεται τα λάθη του, τις αδυναμίες του, τα ελαττώματά του;

Μπροστά σε άλλους τουλάχιστον, ποτέ! Δείχνει και δηλώνει τέλειος.

Συνήθως μπλέκουμε την παραξενιά με τα κόμπλεξ.

Δεν υπάρχει όμως τίποτα κακό στις παραξενιές.

Όλοι έχουν.

Το κόμπλεξ από την άλλη, ενοχλεί.

Προκαλεί προβλήματα, τριγμούς, δυσάρεστες καταστάσεις ακριβώς επειδή, σε αντίθεση με μια απλή παραξενιά, επιβάλλεται βιαίως.

Έχεις αντιμετωπίσει έναν πραγματικά κομπλεξικό άνθρωπο;

Σίγουρα.

Ίσως όχι σε όλες τις βαθμίδες, αλλά το έχεις δεί.

Δεν παλεύεται.

Προτιμάς να έχεις απέναντί σου ένα δολοφόνο.
Ο δολοφόνος, τουλάχιστον, θα σε σφάξει επιτόπου.

Ο κομπλεξικός θα το κάνει αφού προηγηθούν ένα κάρο εξηγήσεις, δικαιολογίες και προφάσεις.

Και στο τέλος, θα προσπαθήσει να πείσει όλο τον κόσμο ότι εσύ έφταιγες που πέθανες…

Η λύση είναι μια.

Μην του δώσεις καμία σημασία.

Να γελάς με τους ισχυρισμούς του και να του γυρίσεις την πλάτη.

Απλώς δεν υπάρχει.

Πηγή: https://www.awakengr.com/

“Γεννήθηκα πριν από αιώνες αιώνων, σε έναν Χώρο όπου δεν υπήρχε χώρος, και σε έναν Χρόνο όπου δεν υπήρχε χρόνος. Με ένα περίεργο ωστόσο τρόπο, αισθάνομαι ότι προϋπήρχα της γενέσεώς μου. Κι ενώ από τότε όλα έχουν αλλάξει, εγώ αισθάνομαι ότι τίποτε δεν αλλάζει. Η παρουσία μου μετρά το αιώνιο.»

2000 Κρασνοντάρ

Γιατί θα πρέπει να θρέψεις, να φωτίσεις, να συγκινήσεις τον κάθε κερατά που περιμένει να σ’ ακούσει, να σε “κατατάξει”;

Γιατί θα πρέπει να συνεχίσεις έτσι – τάχα παλεύοντας για την προσωπική σου γλώσσα – να διαιωνίσεις την υποταγή σου σ’ αυτή την “τάξη”.

Τι περιμένεις; τάχα δεν έλαβες το μήνυμα;

Τάκης Σινόπουλος ποιητής, γιατρός

Δημήτρης Κανελλόπουλος
ΤΟ ΕΣΤΟΧΑΣΤΗΚΑ ΚΑΙ ΣΤΕΡΓΩ

Μετὰ τὴν νύχτα στὴν ὁδὸ Ἁγίου Μάρκου
ἔπιασα μὲ πάθος τὴν ὑπόθεση
καὶ τὴν ἔκανα τὸν μόνο σκοπὸ
τῆς ζωῆς μου.

Ἔρχονταν πλῆθος οἱ Προσήλυτοι
κατ’ ἐπάνω μου.
Εὐτυχισμένοι!
Μὲ δύο ποῦλμαν
τοὺς ὁδηγήσαμε γιὰ προσκύνημα στοὺς Δελφούς·
ἄλλες φορὲς στὴν Παύλιανη ἢ τὴν Ἀγόριανη.
Τότες ἡ Νάνσυ καὶ ἡ Κική,
ἐκδήλωσαν τὸν θαυμασμό τους
γιὰ τὴν τόση δραστηριότητά μου.
Ἦταν καὶ τὸ κρασὶ βεβαίως κι ὕστερα,
μία ἐπίσκεψις στὸ μικρὸ παρεκκλήσι.

Στὸν γυρισμό,
μὲ πλησίασε ὁ σύνδεσμος καὶ μὲ εἶπε:
― Μήπως δὲν στοχάζεσαι τὸν ἑαυτόν σου εἰς ἀρκετὴν δύναμιν;
― Μὰ ἀδελφέ, τὸν εἶπα, τὸ ἐστοχάστηκα καὶ στέργω…
Ὅμως ἐκεῖνος, ἄλλα εἶπε στὶς 24 Ἰουλίου 1974
τοῦ ἑπομένου ἔτους,
ἐνώπιον τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς…

Ἔτσι, νωρίς,
μὲ πῆραν τοὺς Προσήλυτους
καὶ ὅλα τ’ ἄλλα:
τὶς ἐπαφές μου καὶ τὶς γνωριμίες
τἄχα μου νὰ μ’ ἐλαφρύνουν
ἀπὸ τοὺς κόπους.
Καὶ μὲ εἶπαν ψιθυριστὰ
νὰ μὴν ἀκούω καὶ νὰ μὴν μιλῶ
γιατί, τὴν αἴσθηση τῆς Ἀρχῆς ταράζω·

κι ὅταν περνοῦσα τὸν μεγάλο Ποταμὸ
«στεῖλαν δύο ὀπίσω μου
κι ἕναν τζεμπέρη πάνω στὸ σλέπι»
νὰ μὲ ἐπισκοπεῖ μὲ τὸ ψυχρό του βλέμμα.

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
«ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ»,
ἐκδόσεις ΟΡΟΠΕΔΙΟ, Ἀθήνα 2017

Το ψηφιακό περιβάλλον υπόσχεται την πάταξη της γραφειοκρατίας. Δυστυχώς αντί να βλέπουμε αυτό, παρατηρούμε την γραφειοκρατία όχι απλά να επιβιώνει, αλλά να θεριεύει. Αυτό συμβαίνει για τους εξής λόγους.

1. Η ψευδαίσθηση της ευκολίας.

Υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση ότι το ψηφιακό είναι και πιο εύκολο. Έτσι θα έπρεπε να είναι. Ωστόσο, για να γίνει αυτή η ευχή πραγματικότητα, δεν αρκεί απλά να ψηφιοποιούμε τις διαδικασίες. Θα πρέπει αυτές να ανασχεδιαστούν, σύμφωνα με τα νέα δεδομένα. Καθώς η ψηφιοποίηση αγγίζει κάθε πτυχή της σχέσης μας με το κράτος, θα πρέπει να επανακαθοριστούν όλες οι διαδικασίες. Αυτό είναι ένα έργο τεράστιο και απαιτεί πολύ μεγάλη προσοχή και προετοιμασία. Χρειάζεται επίσης να πλαισιωθεί με νομοθετικές πρωτοβουλίες, που θα ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες.

2. Έλλειψη ανατροφοδότησης.

Η φενάκη της αυτόματης απλοποίησης, οδηγεί το κράτος σε λανθασμένους σχεδιασμούς. Π.χ. στις δηλώσεις. Προ ψηφιοποίησης, έπρεπε να καθορίζει επακριβώς και εκ των προτέρων τα έντυπα και τις οδηγίες, για να σταλούν έγκαιρα στους φορολογούμενους. Τώρα, η ψηφιακή διευκόλυνση έδωσε την δυνατότητα στο κράτος να ανακοινώνει την έναρξη της εφαρμογής κυριολεκτικά την στιγμή που η πλατφόρμα ανοίγει και ταυτόχρονα να ανακοινώνει τα έντυπα και τις οδηγίες. Την δυσκολία που αυτό συνεπάγεται για τους φορολογούμενους, τις επιχειρήσεις και τους λογιστές, η διοίκηση δεν τις καταλαβαίνει, γιατί οι Δ.Ο.Υ. δεν εμπλέκονται πλέον στη διαδικασία. Σκεφτείτε π.χ. τι θα συνέβαινε, αν η υποβολή των δηλώσεων γινόταν ακόμη στις Δ.Ο.Υ. και το κράτος  έθετε την καταληκτική προθεσμία σε περίοδο θερινών διακοπών, όπως κάνει τα τελευταία πολλά χρόνια. Οι διαμαρτυρίες των δημοσίων υπαλλήλων, θα το ανάγκαζε να ανακαλέσει. Όταν όμως διαμαρτύρονται οι λογιστές, μπορεί κάλλιστα να αδιαφορεί και να παριστάνει ότι όλα βαίνουν καλώς

3. Το απάνθρωπο του συστήματος

Η πρόθεση να μην μεσολαβεί ο ανθρώπινος παράγοντας μεταξύ του πολίτη και του κράτους είναι διακηρυγμένη. Ο λόγος είναι ότι ο ανθρώπινος παράγοντας θεωρείται φορέας διαφθοράς. Αυτό όμως που παραγνωρίζεται, είναι ότι ο ανθρώπινος παράγοντας ήταν διαχρονικά και φορέας λύσεων. Πράγματι, πολλοί κακοί νόμοι ή κενά στις διαδικασίες δεν είχαν τελικά τόσο κακές συνέπειες, ακριβώς γιατί οι δημόσιοι υπάλληλοι προστάτευαν τους πολίτες από αυτά, με δικές τους πρωτοβουλίες. Τώρα, που αυτό δεν μπορεί να γίνει, οι νόμοι και οι διαδικασίες οφείλουν να σχεδιάζονται με πολύ προσοχή και να υπάρχει και τρόπος ανατροφοδότησης, που δυστυχώς λείπει. Ίσα – ίσα η ψευδαίσθηση της ευκολίας, κάνει τις διατάξεις και τις διαδικασίες πολύ πιο πρόχειρες.

4. Το κράτος τιμωρός.

Ειδικά στα φορολογικά, το κράτος ήταν πάντα καχύποπτο απέναντι στον φορολογούμενο. Για το λόγο αυτό οποιαδήποτε διόρθωση θεωρείται ύποπτη. Συχνά οι ψηφιακές διαδικασίες είναι έτσι δομημένες, ώστε να μην επιτρέπονται διορθώσεις. Το λάθος όμως στις ψηφιακές διαδικασίες είναι πολύ πιο εύκολο. Ένα γλίστρημα του ποντικιού, μια αστοχία λίγων δευτερολέπτων, μπορούν να δημιουργήσουν τεράστιο πρόβλημα, οριστικοποιώντας μια λανθασμένη καταχώριση η οποία μετά διορθώνεται με πολύ κόπο. Αν διορθώνεται. Καθώς μάλιστα οι πλατφόρμες δημιουργούνται από το κράτος, δεν δίνεται πάντα ή έμφαση που θα έπρεπε στην ευκολία του χρήστη, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να παγιδεύεται με μια  απλή αστοχία.

5. Πολλαπλή καταχώριση της ίδιας πληροφορίας

Στον χειρόγραφο κόσμο, αν ήθελες να στείλεις σε μια υπηρεσία ένα έγγραφο, π.χ. ένα ισολογισμό ή μια δήλωση, απλά τo φωτοτυπούσες και τo έστελνες. Οπότε τη διαδικασία αυτή μπορούσε να την διεκπεραιώσει οποιοσδήποτε, ακόμα και χωρίς να γνωρίζει το παραμικρό για ό,τι μεταφέρει. Τώρα όμως υπάρχουν κάθε λογής πλατφόρμες που ζητούν καταχώριση της ίδιας πληροφορίας. Αυτό μπορεί να το αναλάβει μόνο εξειδικευμένο προσωπικό, που γνωρίζει ποια πληροφορία πρέπει να αντιγράψει και που, καθώς κάθε πλατφόρμα δεν κατονομάζει τα πεδία με τον ίδιο τρόπο. Το κράτος με πολύ ευκολία δημιουργεί πλατφόρμες καταχώρισης της ήδη γνωστής πληροφορίας -χαρακτηριστικό παράδειγμα η ανάρτηση ισολογισμού στην ΤτΕ- αντί να επενδύει σε μηχανισμούς αυτόματης άντλησης. Το κάνει μάλιστα και με πολύ υπερηφάνεια στα My Data, όπου όλες οι επιχειρήσεις θα πρέπει να αναρτούν τις δαπάνες τους, ενώ ως πληροφορίες είναι ήδη καταχωρημένες στις ΑΠΔ, στους ανακεφαλαιωτικούς πίνακες, στις διασαφήσεις εισαγωγών κ.ο.κ. Όλες αυτές οι παράλληλες διαδικασίες δημιουργούν και την πιθανότητα επουσιωδών σφαλμάτων, στις οποίες το κράτος μας, που είναι εθισμένο στο micromanagement, υπάρχει ο κίνδυνος να δώσει τεράστια βαρύτητα.

6. Περιορισμοί αντί για δυνατότητες.

Στις δηλώσεις, υπάρχουν κλειδωμένα πεδία. Αν οι τεχνικοί έχουν διαβάζει λάθος μια διάταξη και κλειδώσουν το πεδίο, δεν το ξεκλειδώνει κανένας. Αυτό έχει συμβεί στις δηλώσεις όταν προκύπτει από διανομή αφορολόγητων κερδών. Το σύστημα είναι έτσι φτιαγμένο, ώστε να χρεώνει και προκαταβολή. Αυτό όμως είναι ξεκάθαρο λάθος. Το οποίο όμως κανείς δεν διορθώνει, γιατί απαιτεί καλή συνεννόηση του γνώστη της φορολογικής νομοθεσίας με το τεχνικό τμήμα υλοποίησης, η οποία δεν είναι πάντοτε δεδομένη. Το πρόβλημα είναι ότι μέχρι στιγμής, όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι, αντί να περνά η γνώση του ειδικού, επικρατεί η πλάνη του τεχνικού.

Ταυτόχρονα, υπάρχουν αυτόματες διασταυρώσεις, οι οποίες μένουν κρυφές. Π.χ. στην αγορά ακινήτων, στις δηλώσεις φόρου εισοδήματος. «Το ποσό αυτό δεν συμφωνεί με τα δεδομένα που έχουμε στο σύστημά μας», χωρίς να γνωστοποιεί ποια είναι αυτά τα στοιχεία. Προκύπτει έλεγχος για την δήλωση και η δήλωση δεν εκκαθαρίζεται έγκαιρα. Έχασε ένας φορολογούμενος το δικαίωμα να στείλει το παιδί του στον παιδικό σταθμό, ακριβώς για τον λόγο αυτό. Το σφάλμα μάλιστα ήταν του συστήματος, που δεν μπορούσε να διαβάσει ότι ένα μέρος του αντιτίμου αγοράς του ακινήτου δόθηκε την επόμενη χρονιά.

7. Η απληστία της διασταύρωσης

Τα ψηφιακά εργαλεία μπορούν να κάνουν άμεσα επαληθεύσεις. Γιατί λοιπόν να μην τα εκμεταλλευτούμε; Το πρόβλημα με τις πολλές επαληθεύσεις έγκειται στο γεγονός ότι είναι προαπαιτούμενες. Πλέον  λοιπόν δεν μιλάμε για φορολογική δήλωση, αλλά για φορολογικό έλεγχο. Και πράγματι, ειδικά οι δηλώσεις των νομικών προσώπων, έχουν μέσα τόσες διασταυρώσεις και τόση ανάλυση, που είναι μια πολύ απαιτητική επαληθευτική διαδικασία.

Ακριβώς επειδή τα ψηφιακά εργαλεία μπορούν να κάνουν επαληθεύσεις και διασταυρώσεις, οι διαδικασίες συνολικά θα έπρεπε να γίνουν πιο απλές, γιατί όλοι θα γνώριζαν ότι θα ακολουθήσει η επαλήθευση και ο έλεγχος. Οι διασταυρώσεις λοιπόν είναι καλές, αρκεί να μην είναι προαπαιτούμενες προκειμένου να υποβληθεί η δήλωση και το κράτος να εισπράξει τους φόρους. Η ανάγκη του κράτους να εισπράξει έγκαιρα, στενεύει πολύ τα χρονικά περιθώρια, με αποτέλεσμα οι λογιστές να αναγκαζόμαστε να προσαρμοστούμε σε συνθήκες τεχνητής νοημοσύνης, αντί η τεχνητή νοημοσύνη να τίθεται στην υπηρεσία μας.

8. Εμμονή στο micromanagement.

Διαβόητο χαρακτηριστικό της ελληνικής φορολογικής αρχής. Αντί να χρησιμοποιεί την ψηφιοποίηση για να της δώσει την αυτοπεποίθηση να απαλλαγεί από αυτό, καθώς τώρα έχει τα όπλα να κάνει ουσιαστικούς ελέγχους εις βάθος, την χρησιμοποιεί για να κάνει πιο εξονυχιστικό micromanagement. Επειδή η τυπολατρία στην λεπτομέρεια μπορεί να οδηγήσει σε αδικίες, αλλά η πιθανή αδικία να οδηγήσει σε ευλογοφανείς δικαιολογίες, το κράτος δεν δέχεται καμία δικαιολογία και έτσι είναι πρόθυμο να κάνει και την πιο εξωφρενική αδικία. Αυτός είναι ο λόγος που μπορεί να καταστραφεί μια επιχείρηση λιανικής, αν για οποιονδήποτε λόγο δεν γίνουν διαβιβάσεις στο e-send ακόμα και από απαραβίαστη ταμειακή μηχανή, καθώς η μη διαβίβαση εξισώνεται με την μη έκδοση. Ακόμα και αν για την μη διαβίβαση δεν φέρει καμία ευθύνη.

9. Τεράστια Πρόστιμα

Τα τεράστιο πρόστιμα έχουν επιβληθεί ως κουλτούρα στο Ελληνικό κράτος, γιατί σπανίως επιβάλλονταν οι κυρώσεις. Τώρα όμως με την ψηφιοποίηση, οι κυρώσεις επιβάλλονται αυτόματα, χωρίς εξαιρέσεις. Για τον λόγο αυτό τα πρόστιμα δεν θα έπρεπε να είναι ούτε τόσο αυστηρά, ούτε οριζόντια. Το να ξεχάσεις μια δήλωση των 10 ευρώ, δεν είναι το ίδιο με το να ξεχάσεις μια δήλωση των 10.000 ευρώ. Γιατί να μπαίνει το ίδιο πρόστιμο; Επίσης, δεν είναι το ίδιο να καθυστερείς μια δήλωση για μια μέρα, με το να την καθυστερείς για τέσσερα χρόνια. Γιατί να μπαίνει το ίδιο πρόστιμο;

Μικρές αλλαγές μπορούν να φέρουν τεράστιο αποτέλεσμα. Η ψηφιοποίηση έχει πολλές αρετές, είναι όμως και καθρέπτης των διαχρονικών παθογενειών του κράτους. Το στοίχημα είναι να μπει στην υπηρεσία των πολιτών και όχι στην διαιώνιση των παθογενειών. Αν εφαρμόζουμε την ψηφιοποίηση χωρίς ολοκληρωμένο σχέδιο, η δύναμη της εντροπίας θα ξοδέψει όλη της την ενέργεια στο χάος. Χρειάζεται μελέτη, σχέδιο και προσπάθεια, ώστε η ψηφιακή μετάβαση να είσαι όσο επωφελής μπορεί και πρέπει να είναι.

Αγαμέμνων  Σταυρόπουλος

Οικονομολόγος – Φοροτεχνικός

 

Φράση που χρησιμοποιείται για να υποδείξει δολιότητα. Κατά την διάρκεια του Τρωικού πολέμου, O Λαοκόων ένας από τους Τρώες ιερείς του Θυμβραίου Απόλλωνα, προειδοποίησε τους συμπατριώτες του Τρώες, (μάταια) να μη δεχθούν το δώρο που πρόσφεραν οι Έλληνες -οι Δαναοί- στους Τρώες, όταν υποτίθεται ότι αποφάσισαν να τερματίσουν την πολιορκία τους. To προκείμενο δώρο ήταν, εννοείται, ο Δούρειος ίππος. Δώρο που αποδείχθηκε θανάσιμο και καταστροφικό για τους Τρώες, και την αγαπημένη τους πόλη, την Τροία.

Τα τελευταία δυο χρόνια η Γεωργία Μακρή που σημείωσε πανελλήνιο ρεκόρ Γυναικών, Νέων Γυναικών και Νεανίδων στα 1500μ ελεύθερο σε πισίνα 25μ. με χρόνο 16:39.19, ζει στις Βρυξέλλες. 

Η απόσπαση της μητέρας της σε υπηρεσία της ευρωπαϊκής ένωσης, όπως ήταν εύγλωττο, «υποχρέωσε» σε μετακόμιση όλη την οικογένεια από την Πετρούπολη που είναι η βάση της. Στον τοπικό Γυμναστικό Σύλλογο ξεκίνησε το 2010 (σε ηλικία μόλις 4 ετών) να έχει τα πρώτα ερεθίσματα στη πισίνα Γεωργία που αποτελεί βεβαίως μεγάλη ελπίδα της χώρας για διακρίσεις στις μεγάλες αποστάσεις και στον open water.

Ο Πέτρος Πετρόπουλος είναι ο προπονητής που την ανέδειξε και την προπονεί: «Από τη πρώτη στιγμή που οι γονείς της την έφεραν στο κολυμβητήριο κάτι έβλεπα διαφορετικό, είδα στοιχεία σε αυτό το κορίτσι που θα μπορούσαν με δουλειά και προπόνηση να τη κάνουν να ξεχωρίσει, και όπως αποδείχθηκε δεν έχω κάνει λάθος», αναφέρει στην ιστοσελίδα της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Ελλάδας.

Στην Ελλάδα η Μακρή…πρόλαβε να διακριθεί σε εγχώριες διοργανώσεις. Στο Βέλγιο ανήκει στο σύλλογο CNSW και προπονείται εκεί με τον Ολιβιέ Μπρεσό και την Ναταλί Μπλοντέλ. Δίπλα της παραμένει βεβαίως σταθερά ο Πέτρος Πετρόπουλος που δούλεψε στη Πετρούπολη μέχρι το 2020 και πλέον είναι στα προαγωνιστικά τμήματα του ΣΚ ΡΟΗ αλλά και εκ των προπονητών της εθνικής μας ομάδας. Ο ίδιος διετέλεσε πρωταθλητής Ελλάδας με συμμετοχή και στους Μεσογειακούς Αγώνες 2009 και ήταν νούμερο 2 (μετά τον Σπύρο Γιαννιώτη) στα 1500μ και στην ανοιχτή θάλασσα: «Η Γεωργία-συνεχίζει- πηγαίνει φέτος στη Γ’ Λυκείου σε ευρωπαϊκό σχολείο, και εφ’ όσον όλα εξελιχθούν όπως τα έχει προγραμματίσει και εισαχθεί στο Πανεπιστήμιο, την περιμένουμε να επιστρέψει και να συνεχίσουμε πλέον την δουλειά μας. Ήδη ο αδελφός Αχιλλέας, και αυτός κολυμβητής, πέρασε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και επέστρεψε. Βρίσκεται στη κατάλληλη ηλικία να πετύχει πράγματα. Να κάνει τα βήματα που μπορεί και στην πισίνα και στη θάλασσα. Με μεγάλο της όνειρο βεβαίως όπως και κάθε αθλητής έχει τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες».

Προς το παρόν: πριν λίγες εβδομάδες έλαβε μέρος στη Κέρκυρα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κολύμβησης Μαραθώνιας – Μεγάλων αποστάσεων (OWS) 2023 και τερμάτισε στην 6η θέση στα 7,5 χλμ Νεανίδων. Έλαβε μέρος στην αντίστοιχη διοργάνωση και το 2021 στο Παρίσι και πέρυσι στην πόλη Σετούμπαλ στην Πορτογαλία. Το 2024 το καλεντάρι έχει και ευρωπαϊκό και παγκόσμιο. Άμεσα ετοιμάζεται να αγωνισθεί στο πρωτάθλημα open του Βελγίου 11-12/11 (πισίνα 25μ) και 2-3/12 με την Εθνική μας ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο στην Πορτογαλία (10 χλμ). Θα είναι ο πρώτος αγώνας που θα κάνει στην απόσταση σε μια διοργάνωση που δίνει πρόκριση για το παγκόσμιο πρωτάθλημα στη Ντόχα.

 

Ο Πέτρος Πετρόπουλος προσθέτει: «Είναι πολύ μοναχικά τα αγωνίσματα μας. Για αυτό δεν ξεχνάμε και τονίζουμε συνεχώς το καμπ που έγινε στη Κρήτη με την Εθνική ομάδα πριν το πρωτάθλημα στην Κέρκυρα. Μας βοήθησαν πολύ και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην καλύτερη προετοιμασία της Γεωργίας και όλων των παιδιών καθώς βρέθηκαν όλα μαζί. Σκεφτείτε ότι σε μια προπόνηση θα κάνει κατά μέσο όρο 6,5-7 χλμ που σε κάποιες περιπτώσεις 1-2 φορές το χρόνο από 3-4 εβδομάδες κάθε φορά όμως θα αυξηθεί στα 8 χλμ. Παράλληλα όμως έχουμε μια πολύ αξιόλογη και ελπιδοφόρα γενιά με την Νεφέλη Γιαννοπούλου, την Αντωνία Ρακοπούλου, την Γεωργία Μακρή, και κάποια ακόμα κορίτσια που μπορούν να φέρουν διακρίσεις στο άθλημα»

Από τις αρχές Οκτωβρίου του 1912 η Ελλάδα βρισκόταν σε πόλεμο με την παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία, έχοντας ως συμμάχους τη Βουλγαρία και τη Σερβία (Α’ Βαλκανικός Πόλεμος). Θέατρο των επιχειρήσεων, η περιοχή της Μακεδονίας.

Ο ελληνικός στρατός βάδιζε από νίκη σε νίκη στη Δυτική Μακεδονία. Όμως, από την αρχή των εχθροπραξιών σοβούσε σοβαρή διαφωνία μεταξύ του αρχιστράτηγου Κωνσταντίνου και του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου. Ο διάδοχος επιθυμούσε πρώτα την κατάληψη του Μοναστηρίου προς Βορρά, ενώ ο Βενιζέλος, βλέποντας την πιθανότητα να καταληφθεί η Θεσσαλονίκη από το βουλγαρικό στρατό, πίεζε τον Κωνσταντίνο να κατευθυνθεί προς τη φυσική πρωτεύουσα της Μακεδονίας, μια περιοχή με στρατηγική σημασία, η απελευθέρωση της οποίας αποτελούσε διακαή πόθο του ελληνισμού. «Καθιστώ υμάς υπευθύνους διά πάσαν αναβολήν έστω και στιγμής» του τηλεγραφεί επιτακτικά.

Τελικά, ο Κωνσταντίνος πείθεται με τη μεσολάβηση του πατέρα του βασιλιά Γεωργίου Α’ και στις 25 Οκτωβρίου η εμπροσθοφυλακή του ελληνικού στρατού φθάνει προ των πυλών της Θεσσαλονίκης. Είχε προηγηθεί η καθοριστική νίκη στη Μάχη των Γιαννιτσών (19 – 20 Οκτωβρίου), που είχε κάνει ευκολότερη την προέλαση του ελληνικού στρατού. Ο Χασάν Ταξίν Πασάς που υπερασπιζόταν τη Θεσσαλονίκη δεν είχε άλλη δυνατότητα, παρά να ζητήσει μια έντιμη συμφωνία για την παράδοση της πόλης.

Στις 25 Οκτωβρίου οι απεσταλμένοι του ζήτησαν από τον Κωνσταντίνο να επιτραπεί στον Ταξίν να αποσυρθεί με το στρατό και τον οπλισμό του στο Καραμπουρνού και να παραμείνει εκεί μέχρι το τέλος του πολέμου. Ο Κωνσταντίνος, φυσικά, απέρριψε τον όρο του και του πρότεινε την παράδοση του στρατού του και τη μεταφορά του στη Μικρά Ασία με δαπάνες της ελληνικής κυβέρνησης.Ο Ταξίν Πασάς υπογράφει τα πρωτόκολλα παράδοσης της Θεσσαλονίκης.Ο Οθωμανός αξιωματούχος δέχθηκε, τελικά, τους όρους του Κωνσταντίνου και στις 11 το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου, ανήμερα της εορτής του Αγίου Δημητρίου, οι πληρεξούσιοι αξιωματικοί Ιωάννης Μεταξάς (ο κατοπινός δικτάτωρ και ο άνθρωπος του «ΟΧΙ») και Βίκτωρ Δούσμανης μεταβαίνουν στο Διοικητήριο της Θεσσαλονίκης και υπογράφουν τα σχετικά πρωτόκολλα παράδοσης της πόλης στον ελληνικό στρατό.

Σύμφωνα με το πρωτόκολλο, παραδίνονταν ως αιχμάλωτοι 25.000 τούρκοι στρατιώτες και 1.000 αξιωματικοί. Στην κατοχή του ελληνικού στρατού περιέρχονταν όλος ο βαρύς και ελαφρύς οπλισμός του σχηματισμού (70 πυροβόλα, 30 πολυβόλα, 70.000 τυφέκια και πυρομαχικά). Το πρωί της 27ης Οκτωβρίου εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη δύο τάγματα ευζώνων και ύψωσαν την ελληνική σημαία στο Διοικητήριο, ενώ οι υπόλοιπες ελληνικές δυνάμεις άρχισαν να λαμβάνουν θέσεις στα υψώματα γύρω από την πόλη.

Στις 11 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1912 ο Κωνσταντίνος εισήλθε με το επιτελείο του στη Θεσσαλονίκη και το μεσημέρι έγινε πανηγυρική δοξολογία στο ναό του Αγίου Μηνά. Την ίδια μέρα, κατέφθασαν έξω από τη Θεσσαλονίκη και οι Βούλγαροι, όμως για τους γείτονες ήταν ήδη αργά. Ο επικεφαλής της μεραρχίας τους στρατηγός Τεοντορόφ ζήτησε να εισέλθει στην πόλη για να στρατοπεδεύσει. Εισέπραξε την αρνητική απάντηση του Κωνσταντίνου και ύστερα από διαπραγματεύσεις, επιτράπηκε να μπουν στην πόλη για ολιγοήμερη ανάπαυση δύο τάγματα με επικεφαλής τους βούλγαρους πρίγκιπες Βόρι και Κύριλλο. Επικράτησε, όμως, σύγχυση και τελικά εισήλθε στη Θεσσαλονίκη ένα ολόκληρο βουλγαρικό σύνταγμα, γεγονός που εκνεύρισε τον Βενιζέλο. Οι Βούλγαροι δήλωναν εμφαντικά παρόντες στις εξελίξεις στη Μακεδονία. Ο σπόρος του Β’ Βαλκανικού Πολέμου είχε ριχτεί.

Στις 29 Οκτωβρίου ήταν η σειρά του βασιλιά Γεωργίου Α’ να εισέλθει στην πόλη και να επισημοποιήσει την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από τους έλληνες κατοίκους της, με απάθεια ανάμικτη με φόβο του από το μουσουλμανικό στοιχείο, ενώ οι Εβραίοι που ήταν η πολυπληθέστερη πληθυσμιακή ομάδα της πόλης δεν έκρυψαν την απογοήτευσή τους, καθώς προωθούσαν σχέδιο διεθνοποίησης της Θεσσαλονίκης.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/

από συνέντευξη του μοναδικού Γιάννη Πετρίδη. Στην ερώτηση ποια ήταν η χειρότερη στιγμή της καριέρας του, είπε το εξής: Είχα καθημερινή εκπομπή στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ. Δεν ξεχνάω το δράμα που έζησα όταν βγήκε το ΠΑΣΟΚ. Υπήρχε τότε στη χώρα τεράστιο αντιαμερικανικό αίσθημα και ο Μαρούδας έκανε την απίστευτη δήλωση “δεν θα επιτρέψουμε στους δορυφόρους να μολύνουν τον γαλάζιο μας ουρανό με αμερικάνικα σκουπίδια”. Την άλλη μέρα ήρθε ο διευθυντής και μου είπε ότι του ζήτησαν να κόψει την εκπομπή μου. Αυτός αρνήθηκε και τους έπεισε να βγαίνω μέρα παρά μέρα, με τον όρο όμως, να μην παίζω αμερικάνικα τραγούδια. Το σκέφτηκα και δέχτηκα να παίζω μόνο Γαλλικά και Ιταλικά.
Αυτό κράτησε αρκετό καιρό, ώσπου διορίστηκε διευθυντής στην ΕΡΤ ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και με κάλεσε στο γραφείο του να μάθει τι έχει συμβεί με την εκπομπή μου και παίζω μόνο ευρωπαική μουσική. Του εξήγησα τι είχε συμβεί και αγανάκτησε. Από την επόμενη μέρα ξανάρχισα τις καθημερινές εκπομπές με την ελευθερία να παίζω και αμερικάνικα και ό,τι άλλο ήθελα”…
Τι έχουμε τραβήξει με τους τρελούς σε αυτή τη χώρα…